เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8

                “ทำไมหมู่นี้คุณไม่มาหาดาบ้างเลยล่ะคะอเล็ก หรือว่าติดใจแม่เมียง่อยของคุณจนลืมดาไปแล้ว ไม่ได้นะคะคุณสัญญากับดาแล้วว่าพอได้เงินจากมันแล้วคุณก็จะเลิกกับมันแล้วมาแต่งงานกับดา คุณจะทิ้งดาไม่ได้นะคะ”

            อเล็กลำคาญมากเมื่อเขาคิดว่าจะมาผ่อนคลายกับลดาวรรณแต่กลับต้องมานั่งให้เธอโวยวายใส่แบบนี้

“ดาถ้าคุณยังทำตัวหน้าลำคาญอยู่แบบนี้ผมก็จะเลิกมาหาคุณ นี่ผมมาหาคุณก็เพราะต้องการจะมาผ่อนคลายไม่ใช่มาเพื่อให้คุฯตะโกรด่าโวยวายไร้สาระแบบนี้ มันหน้าเบื่อ!!!”

“คุณเบื่อดาจริงๆด้วย ทำไมยัยง่อยเมียคุณมันมีอะไรดีทำไมมันถึงทำให้คุณเบื่อดาได้ ทั้งๆที่มันไม่สามารถให้ความสุขกับคุณได้อย่างดา แถมวันๆยังเป็นภาระให้กับคุณอีกด้วย แล้วทำไม....”

“หยุดเดี๋ยวนี้เลยดา เขาไม่ได้ทำอะไรเลย และก็ไม่เคยเป็นภาระผมด้วย เขาไม่เคยเรียกร้องหรือโวยวายอะไรผมเลยสักนิด ก็มีแต่คุณนี่แหละที่โวยวายมันไปซะทุกเรื่อง รู้อย่างนี้ไม่มาที่นี่ดีกว่า เบื่อโว้ย!!!!”

อเล็กเดินออกจากคอนโดไปโดยปล่อยให้ลดาวรรณกรี๊ดลั่นอยู่ตรงนั้น

กรี๊ดดดดดดด

“ไม่นะ....ไม่อเล็กกลับมาเดี๋ยวนี้นะกลับมาหาดา อเล็ก!!!!”

.............................................................................................................................

อเล็กไม่รู้จะไปไหนจึงต้องมานั่งดื่มคนเดียวอยู่ในผับจากนั้นก็กลับบ้าน ตอนแรกเขานึกว่าแก้มมณีจะนอนแล้วแต่ไม่เลยเธอกลับนั่งรอเขาอยู่ที่ห้องรับแขก เมื่อเขาเดินเข้ามาเธอก็รีบเคลื่อนรถมาหา

“หลับมาแล้วหรอคะพี่อเล็ก”

อเล็กทำหน้าตาเจื่อนๆเพราะคิดว่าที่เธอมานั่งรอเขาดึกดื่นแบบนี้ก็เพื่อมาจับผิดเขาไม่ต่างอะไรจากแม่

“แก้วมีอะไรรึเปล่าจะถึงยังไม่นอน นี่มันก็ดึกมากแล้วนะจ๊ะ”

“ไม่มีอะไรหรอกคะ วันนี้แก้วได้ใบชามาใหม่จากญี่ปุ่นเลยอยากให้พี่อเล็กลองดื่มดู เขาบอกว่ามันช่วยให้ไม่แฮ้งได้เวลาไปดื่มมา”

“เอ่อพี่ขอโทษนะที่พี่ออกไปข้างนอกบ่อยแบบนี้”

“ไม่เป็นไรหรอกคะ แก้วไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆนะคะ อะไรที่พี่ทำแล้วมีความสุขแก้วก็มีความสุขคะ แค่แก้วได้ดูแลพี่บ้างนิดๆหน่อยๆก็พอแล้ว แก้วไปชงชามาให้นะคะ”

แก้วมณียิ้มให้อเล็กอย่างจริงใจทำเอาคนที่พึ่งออกไปเที่วเตร่มาถึงกับทำตัวไม่ถูก คิดว่าเธอจะเข้ามาจับผิดและโวยวายอย่างแม่ของเขาและลดาวรรณ แต่กลับเป็ยว่าเธอไม่ได้ว่าอะไรและยังค่อยมาเอาอกเอาใจเขาอีก ทำให้เพล์บอยหนุ่มอย่างเขารู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที และได้แต่มองเธอที่เคลื่อนรถเข็นอย่างตั้งอกตั้งใจไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมชามาให้เขา

“แก้ว.....”

………………………………………………………………………………………….

ตั้งแต่วันนั้นแก้วมณีก็ดูแลเรื่องอาหารการกินของอเล็กอย่างดี ถึงเธอจะต้องเข้าบริษัทเพื่อไปทำงานทุกวันเธอก็เตรียมอาหารเช้าและเที่ยงเอาไว้ให้เขา อย่างไม่เคยขาด เสื้อผ้าเธอก็เป็นคนเตรียมและเลือกให้เขาเอง โดยให้แป้งกับน้อยค่อยช่วยเอาขึ้นไปให้เขาข้างบน และไม่ใช่เพียงแต่ดูแลเขาอย่างเดียวเธอยังดูแลคุณขจีที่หมู่นี้มักไม่ค่อยกลับบ้านกลับช่องเพราะเอาแต่หมกตัวอยู่ที่บ่อน กับคุณธนพลที่ยังพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลอีกด้วย ทำให้คนรับใช้ในบ้านและคุณธนพลเองที่ยังคงต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสักระยะชื่นชมในตัวเธอมาก เพราะทั้งๆที่ตัวเองนั้นไม่สามาเดินได้เหมือนอย่างคนทั่วไปแท้ๆแต่กลับดูแลคนอื่นดีเหมือนกับตัวเองเป็นคนปกติ ดีกว่าใครหลายๆคนที่ไม่พิการซะอีก

“ตื่นแล้วหรอคะคุณอเล็ก วันนี้มีข้าวต้มกุ้งของโปรดคุณคะ ฝีมือคุณแก้วเธอเลยนะคะ เธออุสาตื่นขึ้นมาทำตั้งแต่ตีห้าแหนะคะ”

อเล็กที่เดินลงมาท่าทางงัวเงียมองข้าวต้มกุ้งของโปรดของตัวเองที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอย่างทึ่งๆ เธอเตรียมอาหารเอาไว้อย่างนี้ให้เขาทุกวันทั้งเช้าและเที่ยง แต่มื้อเย็นเธอจะไม่เตรียมไว้ให้เขาเพราะรู้ดีว่าเขานั้นจะไม่อยู่ และเธอก็ไม่เคยถามเซ้าซี้ว่าเขานั้นไปไหนทำอะไรกับใคร มีเพียงรอยยิ้มที่สดใสเท่านั้นที่มีให้กับเขา จนบ้างทีเขาก็รู้สึกผิดที่มาแต่งงานกับเธอเพื่อผลประโยชน์แบบนี้

เขาตักข้าวต้มเข้าปากได้ไม่กี้คำแป้งก็พูดขึ้นมาอีก

“เป็นยังไงคะอร่อยรึเปล่า ครั้งแรกอาจจะไม่อร่อย แต่คุณแก้วเธอพยายามมากเลยนะคะมาหัดทำหัดเรียนกับพวกเรา จนเดี๋ยวนี้ฝีมือนำพวกเราไปแล้ว คุณอเล็กนี่โชคดีจริงๆเลยนะคะที่ได้ภรรยาดีๆอย่างคุณแก้ว ทั้งงานบ้านทั้งงานที่บริษัทแล้วก็ดูและทุกคนไม่มีขากตกบกพร่องเลย ทั้งๆที่ตัวเองควรเป็นคนที่ถูกคนอื่นดูแลมากกว่าด้วยซ้ำ”ง

อเล็กรู้สึกเหมือนถูกคนรับใช้ติก็ไม่ปราน อาการที่ตอนแรกดูจะดีกลับบูดขึ้นมาทันที

“ว่างมากนักรึไงแป้งถึงได้มีเวลามาพร้ามอะไรไร้สาระอยู่แบบนี้ ถ้าอยากว่างนานๆก็บอกฉันได้นะฉันจัดให้ได้ เอาไม”

แป้งหน้าเจื่อนลงไปทันทีเมื่อโดนนายหนุ่มตอกกลับ

“ขอโทษคะ..... เอ่อคุณอเล็กคะคุณแก้วเธอฝากบอกคุณด้วยว่าหมอของคุณท่านอยากใหคุณท่านรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสักระยะเพราะอาจจะต้องมีการผ่าตัดเพิ่มเติมหน่ะคะ”

“อะไรนะคุณตาต้องผ่าตัดอีกงั้นหรอ.....”

“คะ อันนี้แป้งก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเพราะอะไร คุณคงต้องไปถามคุณแก้วหรือคุณหมอเองหน่ะคะ”

“วันนี้ฉันจะไปเยี่ยมคุณตาเธอไปเตรียมอาหารมาให้ฉันด้วยล่ะกัน”

“เอ่อคุณแก้วเธอเตรียมเอาไว้แล้วคะ เพราะทุกวันนี้น้อยจะเป็นคนเอาอหารไปให้คุณท่านเองที่โรงพยาบาลตอนเที่ยงคะ”

“เหรอ..... งั้นก็บอกน้อยว่าไม่ต้องไปแล้ววันนี้ฉันจะไปเอง”

“คะ”

..............................................................................................................................

อเล็กเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยพิเศษที่คุณตาของเขาพักรักษาตัวอยู่อย่างอึ่งๆเพราะห้องที่คุณธนพลอยู่นั้นมันไม่ต่างอะไรจากคอนโดขนาดย้อมๆเลยแม้แต่น้อย ในตอนแรกเขาก็สงสัยตั้งแต่ไปถามที่เคาร์เตอร์ประชาสัมพันธ์แล้วว่าห้องของคุณตาเขานั้นอยู่ที่ไหน และทางพยาบาลก็นำทางพาเขาขึ้นมาชั้นบนสุดของโรงพยาบาล เป็นโซนที่ถูกแยกออกจากโซนอื่นๆของโรงพยาบาลอย่างเห็นได้ชัดและมีพยาบาลพิเศษค่อยดูแลอยู่ตลอดเวลา เขาไม่เคยมาเยี่ยมคุณธนพลเลยตั้งแต่ท่านย้ายออกมาจากห้องผู้ป่วยหนัก มีแต่แก้วมณีเท่านั้นที่มาเยี่ยม เขาจึงไม่รู้ว่าเธอจัดการดูแลคุณตาของเขาอย่างดีถึงขนาดนี้

“คุณตาครับ.....”

“โผล่หัวมาได้แล้วหรอ.... ฉันนึกว่าแกกับแม่แกจะลืมคนแก่ๆอย่างฉันไปแล้วซะอีก ฉันหน่ะมันอาภัพดีนะที่มีหนูแก้วค่อยมาเยี่ยมทุกวัน ไม่งั้นคนแก่อย่างฉันคงได้ตายเป็นศพไร้ญาติแน่ๆ”

“ผมขอโทษครับตา.... เอ่อแก้วบอกว่าคุณตาต้องผ่าตัดอีกทำไมหรอครับคุณตา”

“แกสนใจด้วยหรอว่าฉันจะเป็นยังไง....”

“คุณตาครับผมรักและเคารพคุณตามากนะครับ อย่าพูดแบบนั้นสิครับตา”

“รักเหรอ....เคารพหรอ.... แต่แกไม่เคยเชื่อฟังฉันเลย ฉันบอกให้แกไปสารภาพกับหนูแก้วเขาซะว่าที่แกแต่งงานกับเขาก็เพราะอะไร แต่แกก็ยังไม่ทำ นี่เหรอที่บอกว่ารักเคารพฉัน ฉันไม่นึกเลยนะว่าแกจะร้ายกาจหลอกใช้ได้แม้กระทั้งคนพิการ ฉันเองก็ระอายเกินกว่าที่จะบอกหนูแก้วเองเพราะฉันถือว่ามันเป็นเรื่องระหว่างแกกับหนูแก้วเลยไม่อยากเข้าไปยุ่ง แล้วนี่แกจะทิ้งเขาเมื่อไร แต่ฉันบอกแกเอาไว้ก่อนเลยนะถ้าเกิดแกทิ้งเขาเมื่อไรล่ะก็ฉันจะไม่มีวันให้อภัยแกเลยแล้วแกก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าตาและไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีกต่อไปด้วย เพราะออกจากโรงพยาบาลครั้งนี้ฉันจะไม่กลับไปอยู่ที่บ้านนั้นอีกแล้ว ในเมื่อที่นั้นไม่มีใครต้องการให้ฉันอยู่ฉันก็จะไปอยู่ในที่ของฉัน โดยที่พวกแกไม่ต้องไปยุ่ง ในเมื่อแกตัดสินใจที่จะหลอกให้เขารักและแต่งงานกับแกแล้วแกต้องรับผิดชอบ เพราะฉะนั้นแกจะต้องดูแลหนูแก้วไปตลอดชีวิตเพื่อชดใช้กับความเลวที่แกไปหลอกเขาเข้าใจไหม แต่ถ้าแกเบื่อและทนไม่ได้ที่จะต้องอยู่กับหนูแก้วแกก้ไปสารภาพทุกอย่างกับเธอซะแล้วพยายามหาเงินกลับมาคืนเธอให้หมด”

อเล็กรู้ว่าสิ่งที่เขาทำลงไปนั้นมันผิดและเห็นแกตัว ตอนแรกเขาคิดว่ามันไม่มีอะไรก็เป็นเพียงแค่การแต่งงานเพื่อสิ่งที่เขาต้องการเท่านั้น ไม่นานเขาก็จะเลิกกับเธอ แต่พอนานวันเข้าความดีของเธอกลับทำให้เขานั้นรู้สึกผิดมากขึ้นเข้าไปทุกที

“ผมจะรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำเองครับ.... ผมจะดูแลเธอเอง”

“ดี! เพราะถ้าหากแกไปบอกความจริงกับเธอมันคงเป็นเรื่องที่เลวร้ายสำหรับหนูแก้วเธอมากเพราะเธอดูจะไว้ใจแกมาก การที่แกไปสารภาพกับเขามันอาจจะดีแต่มันก็เหมือนกับเป็นการทำลายความเชื่อใจของเขา เพราะฉะนั้นแกจะต้องดูแลเขาดีๆไปตลอดชีวิตนี่จะถือเป็นบทลงโทษสำหรับคนอย่างแกด้วย.... แล้วเรื่องผู้หญิงก็ให้มันน้อยๆหน่อยแกไม่ได้เป็นคนโสดแล้วทำอะไรไว้หน้าเมียแกบ้างก็ดี”

“ครับนี่ผมก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใครมาหลายเดือนแล้วนะครับตั้งแต่แต่งงานกับแก้ว”

“แน่นะที่บอกว่าไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใคร”

“จริงครับ.... เพราะแค่ออกไปจีบใครเขาก็ถอยห่างออกหมดแล้วเล่นมีบ่วงคล้องคออันเบ่อเร่ออยู่แบบนี้ หลานสะใภ้ตาเขาเป็นคนธรรมดาซะที่ไหนใครๆเขาก็รู้จัก”

“ก็ดี....”

“แล้วตาจะบอกผมได้รึยังครับว่าตาต้องผ่าตัดอีกครั้งเพราะอะไร แล้วตาจะย้ายไปอยู่ที่ไหนตอนนอกจากโรงพยาบาลแล้ว”

“ก็ไม่มีอะไรมาก เป็นแค่การผ่าตัดเพิ่มเติมธรรมดาเท่านั้นหนูแก้วเขาหาหมอที่ดีที่สุดมาดูแลฉันแกไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนเรื่องที่ฉันจะย้ายไปอยู่ที่อื่น ฉันหน่ะมีบ้านอยู่ที่เชียงใหม่ที่ซื้อเอาไว้นานแล้วอยู่หลังหนึ่งคิดว่าจะเอาไว้ให้แกหากแกมีลูก แต่ไม่คิดว่าจะได้เอามาอยู่เองก่อนแบบนี้ บ้านหลังนี้เป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวของฉันที่แม่แกไม่รู้ เพราะถ้าหากแม่แกรู้มันก็คงจะสูญไปหมดไม่มีเหลือแน่ๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะเพราะถ้าเกิดฉันตายขึ้นมาเมื่อบ้านหลังนี้จะตกเป็นของแกทันทียังไงซะแกก็เป็นหลานคนเดียวของฉัน แต่ที่ไม่ให้ตอนนี้เพราะฉันไม่อยากมองดูมันพังพินาศไปเพราะความโลภและมักมากของแม่แก”

“คุณตา.....”

อเล็กรู้สึกทราบซึ่งใจมากเพราะคุณตาของเขานั้นไม่เคยคิดจะทอดทิ้งเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียวตั้งแต่เด็กๆ ท่านมักจะค่อนสั่งสอนและดูแลรวมทั้งปกป้องเขาตลอดเวลาถูกคุณขจีฟาดงวงฟาดงาใส่ ท่านคงจะเป็นเพียงคนเดียวในบ้านที่รักและหวังดีกับเขาอย่างแท้จริง

..............................................................................................................................

วันนี้อเล็กตั้งใจที่จะกลับบ้านอยู่ทานมื้อเย็นกับภรรยาของเขาเพราะเขารู้สึกว่ามันเนิ่นนานมาแล้วที่เขากับเธอไม่ได้ทานอาหารร่วมโต๊ะกัน รวมทั้งความรู้สึกที่อยากจะทำอะไรเพื่อเธอบ้างเป็นการตอบแทนจึงทำให้เขามารอเธออยู่ที่บ้านหลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล

“อ่าวน้อยไม่ตั้งโต๊ะล่ะใกล้เวลาที่แก้วจะกลับมาแล้วไม่ใช่หรอ เดี๋ยวแก้วมาจะได้ทานข้าวเลย”

น้อยกับแป้งมองหน้ากันเหรอหราเหมือนกับงงที่นายหนุ่มบอก

“เป็นอะไรกันทำไมทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจอะไรอย่างนั้นแหละ”

“วันนี้คุณอเล็กจะอยู่ทานอาหารเย็นที่บ้านหรอคะ”

“ก็ใช่หน่ะแล้วมันแปลกตรงไหน”

“แปลก....เอ้ยมะ...ไม่แปลกคะ”

“แล้วปกติเมียฉันกับคุณแม่เขาไม่ได้ทานข้าวที่ห้องอาหารหรอ”

“คะปกติคุณแก้วเธอจะมานั่งทานกับน้อยแล้วก็แป้งที่ห้องครัวนี่ ส่วนคุณนายไม่เคยอยู่ทานข้าวเย็นหรอกคะจะมีก็แต่ทานข้าวเที่ยงกับคุณก็เท่านั้นแล้วก็จะกลับมาก่อนคุณกลับเข้าบ้านนิดหน่อย บ้างวันก็ไม่กลับบ้านเลยสองสามวันอย่างที่คุณเห็น นี่ก็ไม่ได้กลับมาตั้งแต่เมื่อวาน”

“อะไรนะนี่คุณแม่ไม่กลับบ้านอีกแล้วหรอ ไปคุกตัวอยู่ที่บ่อนอีกแล้ว เมื่อไรนะจะเลิกเล่นไอการพนันบ้าๆนั้นสักที”

อเล็กถึงกับอารมณ์เสียขึ้นมาเมื่อรู้ว่าแม่ของเขากลับไปจมปลั๊กอยู่กับวังวนของอบายมุขอีกแล้ว

“คุณแก้วคงจะกลับมาแล้วล่ะคะงั้นน้อยกับแป้งจัดโต๊ะเลยนะคะ....”

อเล็กยิ้มหน้าชื่นเมื่อได้ยินเสียงรถของภรรยาในนามของตัวเองดังเข้ามารีบเดินไปรอรับเธอที่หน้าบ้าน และเมื่อเธอลงจากรถเขาก็รีบไปเข็นรถของเธอในทันที ทำเอาคนที่พึ่งกลับมาถึงสงสัยกับท่าทีดูแลเอาไจผิดปกติของเขา

“พี่อเล็กไม่ออกไปข้างนอกหรือคะวันนี้”

“ไม่จ๊ะวันนี้พี่จะอยู่บ้านทานข้าวกับเมียของพี่ และพี่สัญญานะว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพี่จะอยู่ทานข้าวเย็นกับแก้วทุกวันดีไหมครับ”

“พี่เป็นอะไรรึเปล่าคะ..... หรือว่าไม่สบายตรงไหนรึเปล่า....”

แก้วมณีพูดพลางมองหน้าอเล็กไปด้วย ทำเอาแป้งและน้อยที่กำลังจัดโต๊ะอยู่หัวเราะกันเบาๆ

“ทำไมจ๊ะพี่อยู่บ้านทานข้าวกับเมียเนี่ยมันแปลกประหลาดมากนักหรือไง หรือว่าแก้วไม่อยากให้พี่ทานด้วย”

“เอ่อ....เปล่าๆคะแก้วไม่ได้คิดแบบนั้น แค่เห็นว่าปกติตอนเย็นพี่จะออกไปข้างนอกก็เท่านั้นเอง”

“แก้ว..... พี่ขอบคุณแก้วมากนะครับที่ดูแลพี่และคุณตาเป็นอย่างดี..... วันนี้พี่ไปเยี่ยมท่านมา ขนาดพี่เองที่เป็นหลานแท้ๆยังไม่รู้เลยว่าจะดูแลท่านได้ดีเท่าแก้วรึเปล่า”

“ไม่เป็นไรหรอกคะที่แก้วทำไปเพราะว่าแก้วเข้าใจคุณตาท่านดีว่าท่านรู้สึกอย่างไร แก้วเองก็เคยเป็นแบบท่าน แก้วเลยอยากจะทำทุกอย่างที่แก้วพอจะทำให้ท่านได้เท่านั้น”

สิ่งเดียวที่แก้วมณีทำด้วยความจริงใจตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่บ้านวรโชติธนันนั้นก็คงจะมีแต่เรื่เองของคุณธนพลเท่านั้น เพราะเธอเองเข้าใจคนที่ถูกทอดทิ้งดีว่ามันเป็นอย่างไร และทุกเรื่องที่เธอทำให้คุณธนพลนั้นก็ออกมาจากใจเธอทั้งสิ้นไม่มีความแค้นหรือผลประโยชน์อะไรเข้ามาเกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นแก้วมณีนิ่งเงียบไปอเล็กก็เลยเอ่ยเรียกเธอเบาเหมือนเป็นการเรียกสติเธอกลับมาน้อยๆ

“แก้วครับ....แก้ว... เป็นอะไรรึเปล่าครับ”

“เปล่าคะ...แก้วแค่คิดอะไรเพลินๆเท่านั้น เรามาทานข้าวกันเถอะคะ”

“แก้ววันเสาร์อาทิตย์นี้เราไปเที่ยวหัวหินกันไหมครับ”

“หัวหิน....”

“ครับ เราไม่เคยไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันเลยนะครับแก้ว พี่ว่าแก้วต้องสนุกมากแน่ๆเลยที่พี่มีเพื่อนทำธุระกิจบ้านพักอยู่ที่นั้นสวยมากเลยนะครับพี่เคยไปมาแล้วรับประกันได้”

“ไปกับใครมาล่ะคงเป็นยัยดาสินะ”

แก้วมณีเอ่ยขึ้นเบาๆเมื่อนึกถึงรูปถ่ายที่เธอเคยเจอเป็นรูปอเล็กกับลดาวรรณกำลังยืนโอบกอดกันอยู่ที่ทะเลแห่งหนึ่ง อเล็กที่ได้ยินไม่ชัดนักจึงต้องถามอีกครั้งว่าเธอพูดอะไร

“เมื่อกี้แก้วว่าอะไรนะครับพี่ไม่ได้ยินเลย”

“แก้วแค่จะบอกว่าแก้วอาจจะสนุกก็จริงแต่พี่อเล็กจะเหนื่อยแล้วก็ลำบากสิคะเพราะต้องค่อยมาดูแลคนพิการอย่างแก้ว”

“แก้วอย่าพูดดูถูกตัวเองแบบนั้นอีกนะ แก้วไม่เคยเป็นภาระของพี่เลย พี่ต่างหากล่ะที่รบกวนแก้วตลอด”

“แก้วขอโทษคะ”

เมื่อเห็นว่าแก้วมณีทำหน้าตาเศร้าลงเขาจึงเปลี่ยนเร่องคุยเพราะไม่อยากให้อาหารมื้อนี้หมดอร่อยเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง

“ทานข้าวกันต่อเถอะจ๊ะ เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะหมด พี่จะโทรไปจอดบ้านพักเอาไว้ก่อนคืนนี้ แก้วเองก็เคลียร์งานที่บริษัทเอาไว้หน่อยก็ดีนะจะเพื่อเราอาจจะอยู่กันยาวถึงวันจันทร์”

“คะ”

ในใจแก้วมณีตอนนี้สงสัยเหลือเกินว่าผีอะไรเข้าอเล็กเขาถึงได้มาทำดีเอาอกเอาใจเธอแบบนี้จะว่าเป็นเรื่องเงินอีกก็ไม่หน้าจะใช่เพราะจากที่ค่อยจับตาดูช่วงนี้คุณขจีไม่ค่อยได้พบเจอกับเขามากเท่าไร เพราะฉะนั้นเธอไม่หน้าจะให้เขามาหลอกหวานใส่เธอเพื่อเงินได้อีก แต่ไม่ว่าเขาจะทำดีกับเธอมากแค่ไหนมันก็ไม่สามารถลบล้างความแค้นที่อยู่ในใจของเธอได้เพราะสิ่งที่เขาทำเอาไว้กับเธอนั้นไม่ว่ามันจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจมันก็ช่างเลวร้ายและเกินให้อภัยได้จริงๆ

..........................................................................................................................................................................
    รายงานตัวจร้า วันนี้เอาน้องแก้วกับพี่อเล็กมาเสริฟนะคร้า มาค่อยลุ้นกันนะคะว่าน้องแก้วจะแก้แค้นอะไรพี่อเล็กของเรา และพี่อเล็กจะเริ่มรักน้องแก้วของเราเข้าแล้วรึเปล่ามาช่วยกันลุ้นนะคร้า วันนี้ฝันดีคะ