เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7

การผ่าตัดของคุณธนพลผ่านไปด้วยดี แต่ท่านก็ยังคงต้องพักรักษาตัวอยู่ในห้องผู้ป่วยพิเศษที่ต้องเฝ้าติดตามดูอาการตลอดเวลา และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วอเล็กจึงพาแก้วมณีกลับมาที่บ้าน โดยที่มีคุณขจีนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกอย่างกระวนกระวายอเล็กอุ้มหญิงสาวเข้าไปส่งในห้องนอนของเธอในชั้นล่างก่อนเดินกลับออกมาและก็พบว่าคุณขจียื่นรออยู่ข้างหน้าห้องหญิงสาวอย่างร้อนใจ ก่อนจะลากตัวลูกชายให้ออกมาคุยห่างจากห้องนอนของหญิงสาว

“นี่อเล็กเมื่อกี้เมียง่อยของแกเขาจะได้ยินที่แม่กับแกแล้วก็ตาแกคุยกันรึเปล่า มันมาตั้งแต่เมื่อไรทำไมแม่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ถ้ามันรู้เรื่องที่เราคุยกันมีหวังทุกอย่างจบเห่แน่ นี่นอกจากจะไม่ได้อะไรแล้วฉันยังต้องมาเสียค่าสินสอดให้มันฟรีๆอีกหรือนี่...”

คุณขจีพูดอย่างกังวลใจเธอไม่รู้ว่าแก้วมณีกลับมาถึงที่บ้านตั้งแต่เมื่อไร และจะได้ยินบทสนทนาของเธอรึเปล่า เพราะหากเป็นเช่นนั้นไม่แคล้วหญิงสาวจะต้องขอหย่ากับลูกชายเธอในเร็ววันแน่

“แม่ไม่คิดจะถามถึงอาการคุณตาหน่อยหรอครับ ว่าคุณตาเป็นอย่างไรบ้างห่วงแต่เรื่องบ้าๆนั้นอย่างเดียวเท่านั้นเองหรอครับ”

“เรื่องบ้าๆหรอ เรื่องบ้าๆที่ทำให้เราต้องกลายเป็นขอทานข้างถนนหน่ะสิไอลูกโง่”

“ได้! ถ้าแม่อยากจะรู้มากนักล่ะก็.... แม่ไม่ต้องกลัวที่จะไปเป็นขอทานข้างถนนอีกแล้วเพราะพรุ่งนี้แก้วเขาจะโอนเงินเข้าบัญชีผมห้าพันล้านตามที่แม่ต้องการ”

คุณขจีถึงกับอึ่งก่อนจะยิ้มและหัวเราะอย่างดีใจที่ลูกชายตัวดีที่เธอคิดว่าไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรสามารถทำงานที่เธอให้ไปได้สำเร็จ

“จริงหรออเล็ก จริงๆหรอลูกแม่....”

“จริงครับ แต่ผมบอกแม่เอาไว้ก่อนเลยนะครับว่าเงินก้อนนี้ผมจะเป็นคนเอาไปใช้หนี้ที่แม่ไปเล่นการพนันเสียเอาไว้เองรวมทั้งเอาไปไถ่หุ้นบริษัทที่แม่เอาไปค้ำเอาไว้ด้วย”

“อะไรของแกอย่ามาทำเป็นเจ้ากี้เจ้าการมากเกินไปหน่อยเลย ฉันโตแล้วฉันเอาไปจัดการเองได้แกไม่ต้องมายุ่งหรอก เอาเงินมาให้ฉันเท่านั้นก็พอ”

“แล้วผมจะเชื่อได้ยังไงว่าแม่จะไม่เอาไปเล่นอีก ที่เราเกือบจะล้มจมกันทั้งหมดเนี่ยก็เป็นเพราะแม่ติดไอการพนันบ้าๆนั้นแท้ๆถ้าคราวนี้แม่ไปเล่นจนเสียมาอีกผมก็ไม่รู้จะช่วยแม่ได้อีกไหม เท่านี้ผมเองก็แทบจะบ้าอยู่แล้วออกไปไหนมาไหนก็มีแต่คนจับตามองเพราะแต่งงานมีห่วงผูกคอแล้วจะไปจีบใครเขาก็ถอยห่างกันหมดเพราะรู้ว่าเมียในนามของผมเนี่ยมีอิทธิพลมากแค่ไหน ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะครับแม่ ผมอยากได้ชีวิตโสดผมคืน”

“แกก็กลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่าอย่างนางดาของแกแก้อยากไปก่อนสิ รอให้มันผ่านไปสักสามสี่เดือนก่อนแล้วแกจะหย่าก็ไม่หน้าเกลียด”

“ผมหน่ะกินยัยนั้นจนเบื่อจะตายอยู่แล้วครับแม่ ขืนรอสามสี่เดือนอย่างที่แม่บอกผมตายกันพอดี เพราะฉะนั้นผมจะทำตามวิธีของผมก็แล้วกันครับ”

“แกจะทำอะไรของแก... บอกไว้ก่อนเลยนะว่าไว้หน้าฉันบ้างอย่าให้มันมากนักนะ”

“แล้วนี่แม่จะไม่ถามถึงคุณตาจริงๆหรอครับ....”

อเล็กมองหน้าผู้เป็นแม่ด้วยสีหน้าจริงจัง แม่เขาไม่แม้แต่จะเอ่ยถามถึงอาการของคุณตาเลยแม้แต่น้อยตั้งแต่เขาเข้ามาก็เอาแต่พูดเรื่องเงินๆทองๆ ทั้งๆที่คนที่ป่วยหนักนอนอยู่ที่โรงพยาบาลนั้นคือพ่อของผู้เป็นแม่

เพราะความรำคาญที่ลูกชายมองเธอด้วยแววตาตัดพ้อเธอจึง เอ่ยถามออกไปเพื่อให้เรื่องมันจบๆไปโดยที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรนักจากคำตอบที่ได้

“เอาอยากจะบอกไม่ใช่เหรอก็บอกมาสิว่าตาแกเขาเป็นไงบ้าง นี่ก็ดึกแล้วฉันง่วง”

“แม่.... คุณตาต้องผ่าตัดครับ แต่ตอนนี้ผ่าตัดเสร็จแล้วทุกอย่างโอเคดีแต่ยังต้องนอนอยู่ในห้องไอซียู หมอบอกว่าคงต้องอยู่ในนั้นอีกสักอาทิตย์เพื่อดูอาการ”

“แล้วเอาไปโรงบาลรัฐรึเปล่า นอนในห้องนั้นนานแบบนั้นถ้าเป็นเอกชนฉันไม่มีปัญญาหรอกนะ...”

“เอกชนครับ”

“แกบ้าไปแล้วหรอ คราวที่แล้วที่ตาแกเข้าโรงพยาบาลฉันก็หมดไปหลายแสน คราวนี้แกยังให้ตาแกเข้าโรงพยาบาลเอกชนอีกหรอ ตายๆใช้หนี้หมดก็ก่อหนี้ใหม่เลยนะไอแก่นี่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะตายๆไปสักทีอยู่ไปก็เป็นภาระฉัน”

“แม่ยังเป็นคนอยู่รึเปล่าครับนั้นพ่อแท้ๆของแม่นะครับ....แม่พูดแบบนี้ได้ยังไง”

“เห็นอกเห็นใจกันจังเลยนะ... ฉันจะบอกแกสักอย่างเอาไหม ความจริงแล้วไอแกนั้นหน่ะมันไม่ใช่พ่อแท้ๆของฉันหรอก มันหน่ะรับฉันมาเลี้ยงตั้งแต่ฉันยังจำความไม่ได้โดยที่มันกับเมียของมันพยายามที่จะปกปิดเรื่องที่ฉันไม่ใช่ลูกของมันเอาไว้ จนวันที่เมียของมันตายมันคงไม่รู้ว่าฉันแอบยืนฟังมันกับเมียมันลำลากันครั้งสุดท้ายก่อนตายอยู่ ฉันก็เลยรู้ตั้งแต่วันนั้นว่าฉันไม่ใช่ลูกของมัน แต่มันเองกลับไม่รู้ว่าฉันหน่ะรู้ความจริงแล้วประเคนให้ฉันทุกอย่าง หึหึ โง่จริงๆ คราวนี้แกรู้แล้วก็เลิกสงสารแล้วก็รักมันจนออกนอกหน้าสักที เห็นแล้วมันขัดหูขัดตา ฉันหน่ะเป็นแม่แท้ๆของแก ฉันเป็นคนที่แกควรจะสนใจและใส่ใจคือฉันไม่ใช่ไอแก่นั้นที่ไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่งเมื่อไรแกเข้าใจไหม”

อเล็กอึ่งไปกับความจริงที่ผู้เป็นแม่พูดออกมา เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะร้ายกาจได้มากขนาดนี้

“ผมไม่คิดเลยว่าแม่จะเป็นคนอย่างนี้”

“เป็นคนยังไง.... ถึงยังไงฉันก็เลี้ยงแกมาจนโตและให้แกทุกอย่างจนเสียคนงานการไม่ทำอยู่ทุกวันนี้ไง ฉันหน่ะไม่หน้าพลาดท่าเสียทีพ่อแกเลยไม่งั้นป่านนี้ฉันคงได้แต่งงานกับเศรษฐีรวยๆสักคนอยู่อย่างสุขสบายไปแล้วไม่ใช่มานั่งเป็นแม่ม่ายผัวทิ้งแบบนี้ พ่อแกมันก็เจ้าชู้มักมากขนาดไม่มีเงินไม่มีทองยังสามารถนอกใจฉันได้อีกเลี้ยงไม่เชื่อง แต่ก็ดีแล้วที่เลิกๆกับฉันไปได้เพราะถ้าตอนนี้พ่อแกยังอยู่ก็คงมาเป็นภาระให้ฉันต้องค่อยเลี้ยงดูอีกคน”

อเล็กไม่สามารถทนฟังถอยคำที่เห็นแก่ตัวแบบนั้นจากมารดาได้อีกต่อไป เขาก้าวเดินออกไปจากบ้านทั้งๆที่ตอนแรกคิดที่จะกลับขึ้นไปนอน ก่อนจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

“เฮ้อ...ไอลูกโง่ แค่นี้ก็ทนฟังไม่ได้ แกมันก็ไม่ต่างอะไรจากฉันนักหรอกมาทำเป็นรับไม่ได้โธ่”

……………………………………………………………………………………………

เช้าวันใหม่แก้วมณีทำตามที่บอกไว้กับอเล็กเธอโอนเงินเข้าบัญชีของเขาจำนวนห้าพันล้าน ทำให้คุณรจนามาหาแก้วมณีที่บริษัททันทีที่รู้เรื่อง

“นี่มันอะไรกันแก้ว นี่เธอโอนเงินตั้งมากมายพวกนั้นให้นายอเล็กได้ยังไงกัน เธอบ้าไปแล้วหรอ”

แก้วมณีปิดเอกสารตัวเองกำลังเซ็นอยู่บนโต๊ะก่อนจะส่งยิ้มให้กับคนที่ตะโกนใส่เธอตรงหน้า

“เงินที่ฉันให้พี่อเล็กไปหน่ะมันเป็นเงินในบัญชีของฉันไม่ได้เกี่ยวกับบิริษัทหรือเงินมรดกอะไรทั้งสิ้น เธอสบายใจได้หน้ารจนาว่าฉันไม่ได้เอาเงินกองกลางหรือของบริษัทไปผลาญแน่ มีเรื่องจะคุยแค่นี้ใช่ไหมเพราะวันนี้ฉันมีนัดทานข้าวกับพี่อเล็กเขา อีกไม่นานเขาก็คงมาที่นี่”

“แก้วเธอเป็นอะไรไปกันแน่ เธอฉลาดไม่ใช่หรอเธอไม่เคยไว้ใจใครแม้กระทั่งฉันที่เลี้ยงดูเธอมา แล้วทำไมเธอถึงเชื่อสองแม่ลูกนั้น แค่ดูหน้าครั้งแรกฉันก็รู้แล้วว่าสองแม่ลูกต้องการอะไร พวกนั้นเขาไม่ได้รักเธอเขาแค่ต้องการเงินของเธอ และก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด ได้โปรดแก้วฟังฉันสักครั้งเถอะนะ ขืนอยู่ต่อไปพวกมันต้องสูบเลือดสูบเนื้อเธอจนไม่เหลืออะไรแน่ๆ”

แก้วมณียิ้มเหยียดก่อนที่จะเคลื่อนรถเข็นของตัวเองเข้ามาใกล้ๆกับคุณรจนา

“เธอจะบอกฉันว่าเธอเป็นห่วงฉันกลัวว่าฉันจะโดนคนอื่นหลอกเลยถ่อสังขารของตัวเองมาเตือนฉันถึงที่นี่งั้นเหรอ.... หึหึ เธอมันก็แค่กลัว กลัวว่าจะไม่ได้เงินจากฉันต่างหากเธอมันก็ไม่ต่างอะไรจากสิ่งที่เธอพูด เธอมันก็หน้าเงิน ทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งทำลายครอบครัวของฉัน!!!”

เพี้ยรรรรร

คุณรจนาเหลืออดกับคำพูดของแก้มมณีเธอพลั้งมือตบเข้าไปที่ใบหน้าสวยอย่างลืมตัวทำเอาแก้วมณีถึงกับอึ่งไปเพราะคุณรจนาไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลย ทะเลาะกันรุนแรงมากแค่ไหนก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกันแบบนี้

“นี่มันอะไรกัน!!! คุณทำอะไรแก้ว....”

อเล็กเดินเข้ามาเห็นคุณรจนาตบหน้าแก้วมณีพอดีเข้าจึงรีบเดินเข้ามาหาทั้งคู่ก่อนที่จะผลักคุณรจนาให้ออกห่างเมียในนามของเขา เขารีบจับแก้มบางที่ถูกตบเข้าไปอย่างเต็มแรงและก็เห็นเลือดซึมออกมานิดๆที่มุมปาก ความโกรธของอเล็กพุงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวว่าทำไมเขาถึงรู้สึกโกรธแบบนี้ ทำท่าจะเดินเข้าไปหาคุณรจนาที่ยืนอึ่งอยู่เพราะเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าได้ทำอะไรลงไป แต่แก้วมณีกลับดึงรั่งแขนหนานั้นเอาไว้ก่อน

“อย่าคะ...”

“แต่เขาทำร้ายแก้วนะ”

“พี่อเล็กออกไปก่อนนะคะ ขอแก้วคุณกับเธอตามลำพัง”

“ไม่พี่ไม่ออกไปหรอกเดี๋ยวเธอทำร้ายแก้วอีกจะทำอย่างไร”

“แก้วขอร้องออกไปก่อน....”

แก้วมณีเสียงแข็งและราบเรียบทำให้อเล็กต้องจำใจเดินออกไปจากห้อง เมื่ออยู่กันตามลำพังคุณรจนาก็รีบเข้ามาหาแก้วมณี ตาของเธอเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด มือบางจะเอื้อมไปสัมผัสกับรอยแดงบนใบหน้าแต่ถูกแก้วมณีปัดออก

“นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้ทำแบบนี้ และขอให้เธอจำเอาไว้ว่าอย่าได้เข้ามาแส่กับเรื่องของฉันอีก ฉันรู้ว่าฉันทำอะไรอยู่ อย่างที่เธอบอกฉันไม่ได้โง่.... ออกไปได้แล้ว...”

“แก้ว.... ฉันขอโทษ...ฉันไม่ได้ตั้งใจเมื่อกี้ฉันแค่ลืมตัวเพราะเธอพูดจาไม่ดี ฉันไม่เคยคิดจะทำร้ายเธอเลยนะแก้ว”

“หึ....ใช่เธอไม่เคยคิด แต่เธอทำมันเลยต่างหาก เธอทำลายชีวิตฉันมาครั้งหนึ่งแล้วและครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้เธอมาทำลายมันอีก”

คุณรจนายืนอึ่งไปมือไม้สั่นไปหมดพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเกินกว่าที่เธอนั้นจะควบคุมตัวเองได้

“ทำไมเธอไม่เคยมองฉันในแง่ดีบ้างเลยล่ะแก้ว.... แต่กับพวกนั้นที่เป็นใครก็ไม่รู้เดินเข้ามาเธอกลับเชื่อใจพวกมันเธอกลับเชื่อมัน แต่กับฉันที่เลี้ยงดูเธอมาที่ให้เธอได้ทุกอย่างทำไมเธอไม่เคยมองฉันในแง่ดีบ้างเลย... ทำไมแก้ว.... หึหึ ฉันมันคงจะเลวมาสินะในสายตาของเธอ..... แต่ฉันยังจะยืนยันคำเดิมว่าสองแม่ลูกนี่ไม่ใช่คนดีและฉันจะทำทุกอย่างเพื่อฉีกหน้ากากของพวกมันให้เธอเห็น”

คุณรจนาเดินออกไปจากห้องเงียบๆผ่านอเล็กที่ยืนรออยู่ข้างหน้าห้องไป เธอมองอเล็กด้วยสายตาที่อาฆาต แต่อเล็กก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวเธอเลยแม้แต่น้อยกับสู้ตาของเธอกลับไป ก่อนจะเดินสวนเข้ามาหาแก้วมณีในห้อง

“น้องแก้วไม่เป็นอะไรนะ เธอทำอะไรแก้วอีกรึเปล่า”

“ไม่เป็นไรคะแก้วโอเค....”

“เธอทำแบบนี้เพราะแก้วเอาเงินมาช่วยพี่ใช่ไหม”

แก้วมณีเงียบไม่ตอบอะไร ทำให้อเล็กเข้าใจได้ทันทีว่ามันเป็นเรื่องที่เขาคิดเอาไว้แน่ๆ ในใจลึกๆเขายอมรับว่าเขานั้นหลอกใช้เธอแต่การที่เธอต้องมาเจ็บตัวแบบนี้มันไม่ได้อยู่ในแผนของเขาเลยสักนิด ยิ่งเห็นคราบเลือดที่มุมปากสวยเขาก็ยิ่งรู้สึกสงสาร

“พี่ขอโทษนะ แก้วเอาเงินของแก้วกลับไปดีกว่าพี่ไม่อยากทำให้แก้วกับคุณรจนาผิดใจกันไปมากกว่านี้”

“แก้วให้พี่ไปแล้วแก้วไม่รับคืนคะ อีกอย่างเงินที่แก้วเอามาช่วยพี่ก็เป็นเงินส่วนตัวของแก้วไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลย เธอก็แค่มาโวยวายเพราะเห็นว่าแก้วโอนเงินตั้งมากมายให้พี่ทั้งๆที่เราพึ่งจะแต่งงานกันแท้ๆ เธอบอกว่าพี่กับคุณแม่เข้ามาหลอกแก้วเพื่อหวังหลอกเอาเงินทองของแก้ว.... บ้างทีอาจจะเป็นจริงอย่างที่เธอว่าผู้ชายที่ทั้งหล่อและมีหน้ามีตาอย่างพี่จะมาแต่งงานกับแก้วที่เป็นเพียงแค่คนพิการทำไมจริงไหมคะ”

แก้วมณีแกล้งทำหน้าเศร้าสลดลงไปทำให้อเล็กที่รู้สึกเหมือนโดนตอกหน้าน้อยๆจากคำพูดของเธอถึงกับทำตัวไม่ถูก จนต้องโวยวายเพื่อกลบเกลื่อนความผิดที่ตัวเองทำเอาไว้

“แก้วคิดว่าที่พี่แต่งงานกับแก้วเป็นเพราะพี่ต้องการเงินทองของแก้วเท่านั้นเองเหรอครับ ได้พี่จะพิสูจน์ว่าพี่รักแก้วที่แก้วเป็นแก้วพี่จะไม่ขอรับเงินของแก้วเอาไว้ พี่จะยอมเสียทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ว่าพี่รักแก้วจริงๆ”

อเล็กทำท่าว่าจะเดินหนีแก้วมณีไปแต่แก้วมณีกลับเคลื่อนรถมาขวางทางเขาเอาไว้

“แก้วขอโทษคะแก้วไม่ได้หมายความแบบนั้นนะคะ แก้วแค่กลัวก็เท่านั้น แก้วกลัวไปซะทุกอย่างกลัวไปหมด ตั้งแต่แก้วเดินไม่ได้แก้วก็รู้สึกเหมือนกับว่าที่ทุกคนทำดีกับแก้วก็เพราะว่าสงสารหรือไม่ก็ต้องการอะไรจากแก้ว แก้วต้องอยู่บนความทรมานมาตลอดกลัวที่จะไว้ใจใคร กลัวที่จะเชื่อใคร จนกระทั้งแก้วได้เจอพี่ พี่เป็นเหมือนแสงสว่างให้แก้วอีกครั้ง ทำให้แก้วกล้าที่จะกลับมาเชื่ออะไรอีกครั้ง เป็นเหมือนแรงผลักดันในตัวแก้ว เพียงแต่ว่าแก้วกลัว กลัวว่าพี่จะเบื่อแก้วเพราะแก้วพิการแก้วเป็นภาระให้กับพี่ แถมแก้วยังไม่สามารถให้ความสุขแก่พี่เหมือนอย่างที่ภรรยาคนอื่นให้กับสามีได้อีก แก้วมันช่างเป็นเมียที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ”

แก้วมณีพูดออกมาด้วยน้ำตาทำให้อเล็กถึงกับพูดไม่ออกเขาย่อตัวลงเพื่อให้ตัวเท่ากับเธอก่อนที่จะสวมกอดร่างบางนั้นเอาไว้ลูบแผ่นหลังบางเบาๆอย่างต้องการจะปลอบใจ

“แก้วไม่ต้องกลัวนะครับ... พี่รักแก้วนะขอโทษที่พี่พูดไม่ดีกับแก้ว....”

“อย่าทิ้งแก้วไปนะคะพี่อเล็ก อย่าทิ้งแก้วไป... ฮือ..”

แก้วมณีร้องไห้ตัวโยนทั้งๆที่ใบหน้าของเธอตอนนี้เผยรอยยิ้มอยู่อย่างพึ่งพอใจแต่คนที่กอดเธออยู่กลับมองไม่เห็นสีหน้าเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย

..............................................................................................................................

ที่บ่อนที่คุณขจีมาเล่นเป็นประจำตอนแรกเธอตั้งใจว่าจะเอาเงินมาใช้หนี้และไถ่หุ้นที่เธอนำมาค้ำประกันเอาไว้ แล้วตัดสินใจว่าจะเลิกเล่นการพนันอย่างเด็ดขาดเพราะครั้งนี้เธอเสียมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ทำให้เกือบจะสินเนื้อประดาตัวถ้าคิดแผนร้ายออกมาไม่ได้ก่อนละก็ตอนนี้เธอคงได้ไปนอนข้างถนนแล้วแน่ๆ

“อ่าวคุณนายวันนี้มาปิดบัญชีของเราหรอครับ เห็นลูกน้องของผมบอกว่าอย่างนั้น”

ทรงเกียรติเจ้าของบ่อนหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคุณขจีเข้ามารอเขาอยู่ก่อนแล้วที่ห้องทำงาน

“ใช่... คนอย่างฉันไม่อยากติดหนี้ใครนานๆหรอกย่ะ พอมีฉันก็รีบเอามาคืนไม่เบี้ยวอยู่แล้ว และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วด้วยที่ฉันจะมาเหยียบที่นี่”

“อ่าวเหรอครับ คุณนายมีที่อื่นที่ดีกว่าบ่อนของผมแล้วหรอครับถึงได้ตัดเยื่อใยกันแบบนี้”

“เปล่าฉันแค่คิดได้และจะไม่ขอเล่นมันอีกก็เท่านั้น รีบๆมาจัดการเรื่องของเราให้มันจบๆไปเถอะฉันจะรีบกลับ”

คุณขจีพูดตัดบทไปเพราะเธอไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆ เพราะมันอาจจะทำให้เธออยากที่จะกลับไปเล่นอีกก็ได้ จึงอยากที่จะรีบจัดการธุระให้เสร็จและรีบออกไปจากที่นี่ซะ

และดูเหมือนกับว่าเจ้าของบ่อนหนุ่มจะรู้ว่าลูกค้าขาประจำคนนี้จะคิดอะไรอยู่เขาจึงยิ้มอย่างเป็นต่อก่อนที่จะจัดการเรื่องเอกสารเงินที่เธอกู้ยืมไปทั้งหมดพร้อมทั้งกล่าวลาอย่างสุภาพ

“ยินดีจริงๆนะครับที่คุณนายคิดได้สักที.... เรื่องแบบนี้มันไม่ดีเท่าไรนักหรอกครับแต่มันเป็นธุรกิจผมเลยไม่มีทางเลือก แต่ก็หน้าเสียดายนะครับที่ผมจะต้องเสียลูกค้าระดับดีๆอย่างคุณนายไป เฮ้อ.... ตอนนี้ทางบ่อนของเราก็พึ่งเปิดโซนใหม่ด้วยครับเมื่อสองสามวันก่อนนี่เอง วางเดิมพันเท่าไรตอนได้ได้เป็นสามเท่าตัวเป็นการฉลองเปิดโซนระดับพีเมี่ยมของเราหน่ะครับจัดถึงสิ้นเดือนนี้เท่านั้น แต่คุณนายเลิกเล่นไปแล้วหน้าเสียดายนะครับเนี่ย”

คุณขจีถึงกลับตาลุกวาวเมื่อได้ยินว่าถ้าเกิดเล่นได้จะได้เงินคืนเป็นสามเท่าของที่วางเดิมพัน

“งั้นผมก็ยินดีมากเลยนะครับที่เราเคยได้ร่วมทำธุรกิจร่วมกัน”

“เอ่อ.... ฉันอยากจะไปดูโซนที่ว่าสักหน่อยจะได้ไหมคะ”

เจ้าของบ่อนหนุ่มถึงกับยิ้มก่อนจะผายมือพาเธอเดินไปยังโซนดังกล่าว

“ได้อยู่แล้วครับ ผมยินดีที่จะนำเสนอคุณนายอย่างยิ่ง”

เมื่อเข้ามาถึงส่วนที่ทรงเกียรติพูดไว้ตอนต้น คุณขจีก็ตาลุกวาว เพราะความครื่นเครงในนั้นรวมทั้งเสียงร้องเฮไปมาจากโต๊ะต่างๆ ทำให้เลือดของนักพนันในตัวเธอพุ่งพลาน มือไม้คันไปหมดอยากเข้าไปสัมผัสกับความรู้สึกที่คุ้นเคยเป็นอย่างมาก แต่ก็พยายามข่มใจตัวเองไว้ไม่ให้กลับไปหามันอีก

“อ่าวคุณทรงเกียรติสวัสดีครับ ขอบคุณจริงๆนะครับที่จัดโปรโมชั่นคืนทุนให้เราแบบนี้ วันนี้ผมได้ไปตั้งมากมาย เอาไวเพรุ่งนี้ผมจะมาใหม่นะครับ”

“ครับ แต่โปรโมชั่นดีๆแบบนี้มีแค่สิ้นเดือนนี้เท่านั้นนะครับ ยังไงก็ขอบคุณจริงๆครับที่มาใช้บริการกับทางบ่อนของผม เดินทางกลับดีๆนะครับ พวกแกไปดูแลคุณวุฒิเขาดีๆว่าแลกเงินครบไหม แล้วพาไปส่งที่รถด้วยพกเงินมากมายแบบนั้นอันตรายแย่”

ทรงเกียรติหันไปบอกลูกน้องที่อยู่ใกล้ๆ โดยทุกอย่างที่เขาพูดคุยนั้นอยู่ในสายตาของคุณขจีตลอดเวลา

“เอาล่ะครับงั้นเรากลับกันดีกว่าไหมครับเพราะคุณนายคงจะไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆนักจริงไหมครับ”

ทรงเกียรติทำท่าจะเดินนำไปที่ประตูทางออกแต่คุณขจีกับเอ่ยขึ้นมาก่อน

“เอ่อฉันจะขอลองเล่นสักตาสองตาได้ไหมคะ”

“หึหึ ได้สิครับไม่มีปัญหา... เอาอย่างนี้ผมให้เครดิตคุณนายหนึ่งแสนถือว่าเป็นของขวัญจากผมให้คุณนายในโอกาสที่คุณนายเป็นลูกค้าของเรามายาวนานและกำลังจะล้างมือออกจากวงการละกันนะครับ ไปแลกชิปมาให้ฉันแสนหนึ่งสิ”

“ครับนาย”

พอคุณขจีเข้ามาเล่นได้ไม่นานมือของเธอก็ขึ้นตลอด เล่นได้อย่างต่อเนื่องทำให้เจ้าตัวยิ่งทุ้มทุนลงไปอีกอย่างใจปล้ำ โดยไม่รู้เลยว่านี่คือแผนของใครบ้างคนที่กำลังหลอกล่อให้เธอติดกับอยู่

“เหยื่อยกินเบ็ดแล้วนะ.... อีกไม่นานทุกอย่างก็จะเป็นไปตามแผน”

“ดูให้ดีๆอย่างให้เหยื่อยหลุดไปได้ล่ะ....”

“เชื่อมือเจ้าพ่อคาสิโนอย่างฉันได้ หากได้ลงทุนล่อเหยื่อแล้วไม่มีทางพลาด”

“ขอบใจมากเอาไว้ฉันจะเลี้ยงข้าวนายเป็นการตอบแทนนะ”

“ตามนั้นเลยเจ้าหญิง แต่ฉันขอเป็นมื้อใหญ่เลยนะเอาเป็นกุ้งล๊อบเตอร์ ไข่ปลาคาเวียระดับห้าดาวอะไรแบบนั้นเลยได้ไหม”

“แล้วแต่นาย มากกว่านั้นฉันก็เลี้ยงนายได้”

“จะเจ้าหญิงของฉัน”

ทรงเกียรติเดินดูคุณขจีอยู่ห่างๆโดยที่เขานั้นไม่เข้าไป เพียงเวลาไม่นานนักแผนการที่วางไว้ก็เห็นผลเมื่อคุณขจีเริ่มเสียและตามนิสัยผีพนันของเธอนั้นก็ต้องการจะได้คืน เธอทุ้มเงินที่ได้มาทั้งหมดจนหมดกระเป๋าแต่ก็ไม่ได้เหมือนอย่างคราวแรกๆทำให้เธอหงุดหงิดใจมาก

“ไม่จริงอะไรกันฉันจะต้องได้คืนมาสิเมื่อกี้ฉันเล่นได้ตั้งยี่สิบล้านแล้วทำไมตอนนี้เสียไปหมดแล้วล่ะ”

“เอ่อถ้าไม่มีเงินวางเดิมพันแล้วเชิญออกจากโต๊ะด้วยนะคะ เพราะมีลูกค้ารายอื่นรอต่อคิวอยู่”

“อะไรนะ... ฉันมีสิย่ะเงินหน่ะ มาไล่กันแบบนี้ได้ยังไง เจ้าของที่นี่เขายกให้ฉันเป็นลูกค้าระดับวีไอพีเชียวนะ”

เมื่อคุณขจีเริ่มโวยวายก็ทำให้คนของทรงเกียรติเข้ามาหาและทำให้คุณขจียิ่งโวยวายมากขึ้นไปอีก

“นี่มันอะไรกัน พวกแกจะไล่ฉันแบบนี้ไม่ได้นะ”

“มีอะไรกันครับคุณนาย....”

ทรงเกียรติเดินมาเหมือนได้จังหวะที่คุณขจีเริ่มโวยวายมากขึ้น

“ก็คนของคุณหน่ะสิมาไล่ฉันหาว่าฉันไม่.....”

“เงินเดิมพันหมดเหรอครับ.....”

“คือ.... ฉันจะขอยืมก่อนได้ไหม เอาเป็นว่าเงินที่คืนคุณไปเมื่อกี้ฉันขอเอากลับมาก่อนบ้างส่วน เอาไว้เล่นได้แล้วฉันจะใช้คืนให้”

“อืม....เห็นแก่ว่าคุณนายเป็นลูกค้าเก่าแกตั้งแต่สมัยคุณพ่อของผมก้ได้ครับ แต่ไม่ทราบว่าคุณนายต้องการเท่าไรก่อนละครับ”

“สิบล้านละกัน”

“พึ่งใช้ผมห้าสิบล้าน แต่กลับมายืมสิบล้านเลยเหรอครับเนี่ย.... เอาก็ได้ เอาชิปสิบล้านมาให้คุณนายเขาหน่อยสิ.... เล่นให้สนุกนะครับมีอะไรก็เรียกคนของผมที่อยู่ที่นี้ได้เลย หากต้องการอะไรเพิ่มบอกมันได้มันจะเอามาให้คุณนายตามที่ต้องการ รุตดูแลคุณนายเธอด้วย”

“ครับนาย”

ทรงเกียรติเดินจากไปโดยยิ้มอย่างสบายใจเพราะในที่สุดคุณขจีเข้าทางเขาเร็วกว่าที่คิดเอาไว้ เขาแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่เพียงนั่งดูเฉยๆและปล่อยให้ความโลภและไม่รู้จักพอของเธอจัดการกับตัวเองเท่านั้น

 .............................................................................................................................................................
            วานนี้มาจัดให้กันแบบเต็มๆ สองตอนรวด เอาแบบจุใจกันไปเลยคร้า บอกแย้วว่าเขาจาเป็นเด็กดีของทุกคนน้า อย่าลืมติดตามผลงานของหนูเนสกันต่อไปด้วยนะคะ รักทุกคนคร้าฝันดีคร้าทุกคน