Our Love (is Chaos) รักเราวุ่นวาย

ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 : Our strange Relationship...

CHAPTER 1... Our Strange Relationship
    
    ตึกๆๆๆๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสนิท เสียงคอมเพรสเซอร์แอร์ดัวทั่วทางเดินที่มีแอร์เย็นคลุ้งเต็ม ฉันสาวเท้าไวๆไปที่ห้องรับแขก เมื่อถึง ฉันสังเกตเห็นร่างสูงนอนเอาขาพาดที่วางแขนของโซฟาด้วยทวงท่าสบายๆ เห่อๆ คนอุตสาห์รีบแทบตายมานอนสบายๆอยู่นี้นิเอง -*- "นี่ มีไรว่ามา?" ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาข้างๆไม่ใกล้ไม่ไกลและถาม "..." เจ้าของร่างสูงไม่พูดอะไรเพียงแต่มองไปนอกหน้าต่าง เมินรึ!? -_-^^ เหอะๆ "ถ้าแกไม่มีไรฉันกลับก่อนะเว้ย!" ฉันพูดออกมาอย่างประชดสุดๆ หมับ! หึๆ เอ็มเบอร์รีบคว้าแขนฉันไว้และดึงให้นั่งลงทันที เขาลุกขึ้นมานั่งและบิดขี้เกียจ
    "เรามีเรืองต้องคุยกันมาอิ" เอ็มเบอร์พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจังสุดๆ ดูเสียวๆยังก็ไม่รู้แหะ "ว่ามา" ฉันแสร้งตอบด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสนใจเท่าไหร "ไอ้เลบอกฉันว่าเห็นแกไปแข่งรถอีกแล้ว!?" เรื่องนี้อีกละ ไม่ผิดสะหน่อย! "ช่วยไม่ได้นิ ฉันชอบแข่งรถถถถ เหมือนแกชอบเที่ยวผับนั้นแหละ อีกอย่างแกก็แข่งรถนิ!" ฉันเถียงกลับทันที เอ็มเบอร์ส่ายหน้าและพูด "ฉันเป็นผู้ชายดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว ถ้ามีใครจับแกไปปล้ำละ!!" เอ็มเบอร์เถียงกลับเช่นกัน ไม่ต้องตกใจนะคะ มันคืองานอดิเรกของพวกเรา เถียงกันไปมา - -;;
    "งั้น..งั้นฉันจะไปบอกทุกคนว่าฉันเป็นทอม ไม่มีใครอยากปล้ำทอมอยู่แล้ว! โว๊ะ! *0* ฉันฉลาดขึ้นแหะ!!" ฉันถ้าใช้สมองดีๆก็ไม่จำเป็นต้องเอาแต่พึ่งเอ็มเบอร์นะเนี่ย ทำไมเข้าทำหน้างั้นอ่ะ? นั้นไอเดียดีที่สุดที่เคยคิดได้เลยนะ!! - -;; เอ็มเบอร์แย้งอย่างทีเหตุผลทันที "ฉันไม่อณุญาติ! เพราะว่าแกเป็นคู่หมั่นฉัน ทุกคนรู้ มันน่าอายมาก แล้วมันก็ไม่มีใครเชื่อแกอยู่แล้ว แกทั้งสวย น่ารัก ขึ้เล่น ดูมุมหน่อยแม่งก็ไม่เหมือนทอมหรือเลสเบี้ยนเลย! ฉันจะไม่ห้ามให้แกแข่งรถ...เพราะรู้อยู่แล้วว่าแกจะไมาฟัง ฉันจะให้แกรายงานฉันทุกทีที่ไปแข่งรถ ไม่สิ ทุกที่ที่แกไป ถ้าไม่นับโรงเรียนนะ! โอเค? ไท่โอเคเตรียมตัวหาข้ออ้างดีๆไปแก้ตัวจากน้าเนตรกับน้าสินได้!!"
    โหดแหะ! จะฟ้องน้าเนตรกับน้าสินเลยรึ! คิดว่าฉันจะ...เถียงต่อไหวหรอ "โหดจังแหะ แกทำไปเพื่อไร? มีผลต่อชีวิตเพลย์บอยนัมเบอร์ทูว์ของแกไหม? ไม่แฟร์ๆๆๆๆๆ แกก็ยังเที่ยวผับเลย!!!" แต่ขอสู้สุดชีวิตก่อนตาย T-T "มีสิ คู่หมั่นของฉันปลอดภัย งั้นถ้าแกว่ามันแฟร์ ฉันจะไม่คั่วกับผู้หญิง แต่ผับน่ะมันที่นัดเจอเพื่อนๆของฉัน คงจะเลิกไปไม่ได้" เอ็มเบอร์ตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง เอิ่ม...ไม่ ฉันต้องไม่คิดไปเองให้ปวดใจ "แกจะทำขนาดนี้เลยหรอ? - - " ฉันถาม "อืม ถ้าทำแล้วแกจะรายงานฉันทุกที่ที่แกไป สำหรับฉันมันคุ้มมากๆ โอเคมะ?" เอ็มเบอร์พยักหน้าตอบพลางยกยิ้ม ตึกตักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แว๊ก หัวใจเต้นแรงเกิ๊นนนนนนน ไม่อยู่แล้วเว้ยยยย "โอเคๆๆๆๆ ปะ..ไปก่อนนะ!!" ฉันรีบเดินออกมาทันที เพราะถ้าปล่อยนานกว่านี้คำถามต่อไปของเอ็มเบอร์ต้องเป็น "เธอไม่สบายหรอ?" ไม่ก็ "เป็นไรหน้าแดงมากๆ?" ฉันรู้สึกได้ว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมาเลย...

    เช้าวันต่อมาที่โรงเรียน ฉันเอาหน้าฟุบลงที่โต๊ะเรียน ครอกฟี้ๆๆๆๆ เมื่อคืนคำพูดของเอ็มเบอร์ตามมาหลอกหลอนเกือบไม่ได้หลับ "มาอิ" เสียงของยัยนิโคลนี้เอง "มีไรยะ?" ฉันตื่นขึ้นมาถาม "ได้ข่าวว่าแฟนแกเป็นห่วงแกมากๆเรื่องแกไปแข่งรถ รักันจริ๊งคู่นี้!!" นิโคลเริ่มล้อ เหอะ! ยัยนี้น่ะเป็นมือกีต้าร์และนักร้องของวงHeartBeat วงนี้กำลังดังมากๆ เพราะว่า มีหนุ่มหล่อตั้ง4คน แล้วยัยนิโคลก็ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เผลอไปอยู่ในนั้นได้ไงก็ไม่รู้ อยากรู้ลองติดตามดูใน 'Love Sick รักหมดใจ ยังไงก็ห้ามเลิกรัก'
    ฉันคิดพักหนึ่ง "ก็ เราเป็นเพื่อนกันนิ แถมฉันยังเป็นคู่หมั่นเขาในนามอีก ถ้าทำเขาขายหน้าคงแย่อ่ะ" ฉันหาข้อ้างไปมั่วซั่ว "พวกแกเป็นอะไรกันแน่เนี่ย?" นิโคลถามด้วยแววตาสงสัยเต็มที่ "ก็...เพื่อนสนิทไง" ฉันตอบอย่างลังเลมากๆ นิโคลปล่อยก๊ากออกมา "...คิดไม่ซื่อ" หน็อย! ซีโร่! "มาเติมไรของแกวะไอ้ซี!!" ฉันหันไปแว๊ดใส่เพื่อนสนิท "55555" นิโคลและซีโร่หัวเราะกันใหญ่เลยยย -/////- "ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเอ็มเบอร์สะหน่อย!! (.///.) " ฉันหันไปพูดกับทั้งสองและก้มหน้าหงุด "ไม่ได้หมายถึงแก หมายถึงไอ้เอ็มต่างหาก :p" ซีโร่แลบลิ้นใส่ "ยัยมาอิกินปูนร้อนท้องงงงงงงงง!!!!!!!" นิโคลล้อทันที "พวกแกนิ! ไปเลยๆ ไปเรียนได้แล้วว!!" ฉันพูดเสร็จก็รีบเดินไปที่ห้องเรียนต่อไป หน้าฉันคงโคตรแดงอ่ะตอนนี้!! >////<

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
#talk with pie-cake
สวัสดีคะ เจอกันอีกแล้วนะ ไม่ยาวเท่าไหรนะคะ ไม่ค่อยชินกับการพิมพ์อย่างี่คะ พรุ่งนี้ต่อให้อีกตอนคะ ผู้ใดแวะมาอ่านช่วยคอมเมนต์เป็นกำลังใจหน่อยนะคะ ขอบคุณทุกท่านๆคะ -/ \-