ตอนที่ 7 : เล่นไล่จับ (Caught me if you can) 60%
![]() |
|
“ใครลามกครับ ผมไม่ได้เริ่มก่อนนะ คุณไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นแบบนี้ แถมยังก้มๆเงยๆน่าหวาดเสียว แล้วจะไม่ให้ผมรู้สึกอะไรเลยได้ยังไงดาด้า ผมก็เหมือนผู้ชายทั่วไปที่มักจะมีอารมณ์เมื่อเห็นผู้หญิงแก้ผ้านั่นแหละ ที่สำคัญ…คุณทำให้ผมมีอารมณ์มากๆด้วย” ซีอีโอหนุ่มวอนขอความเป็นธรรม ก่อนจะปิดท้ายด้วยการส่งสายตาลึกล้ำชวนสยิวมาให้
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าเจ้านายจะมาวันนี้ อาร์เธอร์บอกว่าไปสเปนห้าวันนี่นา อ้อ แล้วเจ้านายก็ถือวิสาสะเข้ามาในที่พักของฉันโดยไม่บอกล่วงหน้าด้วย แย่มากเลยนะคะ” รัญชิดาตำหนิเขาอย่างไม่กลัวเกรง เพราะแม้จะเป็นเจ้านาย แต่ถ้าผิดก็ต้องว่าไปตามผิด
“ทำไมผมต้องบอกล่วงหน้าด้วยล่ะ ในเมื่อที่นี่คือเพนต์เฮาส์ของผม คุณก็น่าจะรู้” แม็กซิมิเลียนแบมือและยักไหล่ด้วยท่าทียียวน
“ก็ใช่ค่ะ แต่ในเมื่อเจ้านายให้ฉันใช้ที่นี่เป็นที่พักระหว่างอยู่ลอนดอน เจ้านายก็ไม่ควรจะถือวิสาสะเข้ามาโดยไม่บอกคนที่พักอยู่ก่อน” รัญชิดาคุยด้วยเหตุด้วยผล ขณะที่หัวใจเต้นแรงจนกระแทกกระทั้นผนังอก “ว้าย!!” หญิงสาวหวีดร้องเสียงสูง เพราะถอยหลังอยู่ดีๆ พื้นที่เหยียบอยู่ก็หายไป
ตูม!!
ร่างระหงหงายหลังตกลงไปในสระว่ายน้ำในเสี้ยววินาที หญิงสาวประคองตัวเอง โผล่ศีรษะขึ้นมาเหนือน้ำได้อย่างปลอดภัย เพราะมีทักษะว่ายน้ำที่ดีอยู่แล้ว และผู้ช่วยผู้จัดการแผนกต้อนรับส่วนหน้าอย่างเธอก็ต้องมีสติเสมอ เพราะบ่อยครั้งมักเกิดปัญหาที่ไม่คาดคิด จึงต้องห้ามสติแตกเด็ดขาด
แม็กซิมิเลียนหัวเราะครืนและเดินตามไปนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งลงตรงริมสระ “กำลังจะบอกให้ระวังอยู่พอดี แต่มันไม่ทันแล้ว”
“ฉันไม่สนุกกับเจ้านายนะคะ ถ้าเกิดฉันสำลักน้ำตายขึ้นมาจะว่ายังไง”
“ผมไม่ปล่อยให้คุณเป็นอันตรายหรอกน่า ถ้าคุณช่วยตัวเองไม่ได้ ผมจะกระโดดลงไปช่วย แล้วก็ผายปอดให้เอง” ดวงตาคมกริบเลื่อนลงมอง ‘ปอด’ ของเธอ “แต่คุณคงไม่เป็นไรหรอก ปอดใหญ่ขนาดนี้ น่าจะมีออกซิเจนมากพอ ถ้าเกิดบังเอิญผมขาดออกซิเจนขึ้นมากะทันหันนะ ผมจะรีบดูดเอาจากปอดคุณก่อนเลย จุกออกซิเจนสีชมพูน่าอร่อยชะมัดยาด” แม็กซิมิเลียนยิ้มกรุ้มกริ่มและแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยท่าทีที่รู้ว่าแกล้งทำให้อีกฝ่ายหวาดหวั่น
รัญชิดาที่เผลอปล่อยมือ รีบยกมือขึ้นมาปิด ‘ปอด’ แทบไม่ทัน “ลามก!” หญิงสาววักน้ำสาดใส่เขาแบบรัวๆ
“ดาด้า! ผมเปียกหมดแล้ว” ซีอีโอหนุ่มยกแขนขึ้นมากันไว้ แต่ไม่เป็นผล เพราะอีกฝ่ายสาดน้ำใส่อย่างต่อเนื่องจนเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาเปียกลู่แนบเนื้อ และ…เห็นกล้ามอกบึกบึน กล้ามแขน รวมถึงซิกส์แพ็กอย่างชัดเจน
“ดี เปียกเลยก็ดี โทษฐานที่เจ้านายไม่เตือนฉันว่าระวังตกน้ำ” รัญชิดาเอ่ยอย่างสะใจและสาดน้ำถี่กว่าเดิม
“ดาด้า ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาตระการตาเอ่ยเสียงต่ำ
“ทนไม่ไหวก็ช่างเจ้านายสิคะ ฉันจะสาด นี่แน่ะๆ”
“งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือนแล้วกัน” คนตัวโตลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ถอดรองเท้าหนัง ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตและถอดออก ตามด้วยรูดกางเกงยีนลงจนเหลือแต่บ็อกเซอร์สีขาวตัวเดียว
“นะ…นั่น…เจ้านายจะทำอะไรคะ” เธอถามเสียงสั่นหวิวทั้งที่รู้ เขาถอดเสื้อผ้าออกแบบนั้น จะทำอะไรได้เล่านอกจาก…
P.S.ตอนนี้อีบุ๊กวางแผงแล้วจ้า สนใจดาวน์โหลดได้ที่ mebmarket ได้เลย จะได้ฟินต่อกันแบบจัดเต็ม ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนผลงานของพิชญวารีจ้า ^O^
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

26 ความคิดเห็น
-
#22 นงลักษณ์ ไพบูลย์ (จากตอนที่ 7)วันที่ 14 กรกฎาคม 2559 / 14:40โดดลงน้ำ!!!!????#221
-
#22-1 pichayawaree(จากตอนที่ 7)15 กรกฎาคม 2559 / 22:27ดาด้าแย่แล้ววว > <#22-1
-
-
#21 เมเปิ้ล (จากตอนที่ 7)วันที่ 14 กรกฎาคม 2559 / 11:37ใครจะไปทนไหวเห็นแบบนี้#211
-
#21-1 pichayawaree(จากตอนที่ 7)15 กรกฎาคม 2559 / 22:26มันไม่ใช่ความผิดของแม็กเนอะ ฮ่าๆๆ#21-1
-
-
#20 nanoonmw (จากตอนที่ 7)วันที่ 13 กรกฎาคม 2559 / 23:11ค้างค่ะ มาต่อเร็วๆนะ ??#201
-
#20-1 pichayawaree(จากตอนที่ 7)15 กรกฎาคม 2559 / 22:26มาแล้วจ้า#20-1
-