คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : [KHR] Baby Baby มารักกันนะที่รัก!
เมื่อเป็นนกในกรงทอง
การที่จะหักปีกของตัวเองทิ้งไป
ก็คงจะไม่ต่างกันหรอก
"ฉันไม่ได้เปลี่ยนไป..."
"เพียงแค่คนเดิม'ตายไปแล้ว' ต่างหาก"
Application
“ให้ตายยังไงฉันก็จะไม่ออกไปข้างนอกเด็ดขาด!!”
ชื่อ : คุซาเอะ ฮิเมกะ I Kusae Himeka
ชื่อเล่น : ฮิเมกะ I Himeka
เพศ : หญิง
รสนิยมทางเพศ : ชาย
อายุ : 15
ผู้จัดการดูแลปัญหา [คู่ของลูกๆท่านนี่แหละค่าา] : ยามาโมโตะ ทาเคชิ
ลักษณะภายนอก : ร่างบอบบางเจ้าของใบหน้าหวาน ไม่ถึงกับสวยแต่เธอก็มีเสน่ห์แก่ผู้พบเห็นไปน้อยแน่นอน เส้นผมนุ่มสลวยเป็นเกลียวคลื่นยางคลอเคลียบ่าสีเบจเข้มประกายเทาหม่นๆ รับกับโครงหน้าที่ราวกับเทพธิดา คิ้วโก่งเรียวเล็ก ดวงตากลมโตสีเดียวกันกับสีผม จมูกเชิดรั้นน่าหมั่นเขี้ยวและริมฝีปากจิ้มลิ้มสีแดงระเรื่อ ผิวสีงาช้างเรียบเนียนไร้รอยตำหนิ รูปร่างบอบบางราวกับตุ๊กตากระเบื้อง แต่เจ้าตัวกลับเป็น คนพิการ ที่ต้องคอยนั่งวิลเแชร์อยู่ตลอดเวลา สูง 163 ซม. หนัก 53 กก.
ลักษณะนิสัย : เด็กสาวผู้ที่โคตรจะเอาแต่ใจ ขี้โวยวาย หัวขบถ ขี้วีน เกลียดการเข้าสังคมสุดๆ มักทำอะไรโดยที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ กล้าได้กล้าเสีย ไม่สนหรือแคร์สิ่งใด เกลียดคนโกหกหน้าไหว้หลังหลอก ชอบอยู่คนเดียว เกลียดการถูกบังคับ หัวดื้อหัวรั้น โมโหร้ายและน่ากลัวสุดๆ ใจแข็งมาก ไม่เปิดใจให้กับใครแม้กระทั่งคนในครอบครัวของตัวเอง ไม่ไว้ใจใครหรือไว้ใจคนน้อยมากๆ ถนัดการใส่หน้ากากเข้าหาผู้อื่น
แต่ลึกๆแล้วเธอก็เป็นคนที่ปากร้ายแต่ใจดี อ่อนโยนแต่ไม่ได้อ่อนแอ รักสัตว์ ชอบอ่านหนังสือ ขี้กังวลและก็ไม่ชอบออกไปข้างนอก เห็นแบบนี้แต่เธอก็ฉลาด เอาตัวรอดเก่ง ไหวพริบดี ฉลาดพูด ชอบการประดิษฐ์ เชี่ยวชาญด้านศิลปะและดนตรี มีทักษะป้องกันตัวสูง ใจเย็น รอบคอบ มีเหตุผล มีความเสมอภาค เกลียดการดูถูกคนที่ด้อยกว่า ช่างจดช่างจำ มีความอดทนสูง และด้วยความฉลาดพูดทำให้เธอเป็นคนที่ดูเจ้าเล่ห์นิดๆ นิสัยซึนเดเระ ที่จริงเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยเรื่องมาก รักสงบ ชอบความเรียบง่าย ขัดกับฐานะทางบ้านของเธอที่ชอบทำตัวอู้ฟู่หรูหรา น่าเบื่อชะมัด! เธอเป็นคนที่รักอิสระ ไม่ชอบให้ใครมาประคบประหงม รักศักดิ์ศรีของตัวเองมากอีกด้วย เธอเป็นคนที่ถ่อมตนต่างจากภายนอกที่ดูเหมือนจะหยิ่ง อ้อ ที่สำคัญ เวลาเธอเศร้าหรือไม่สบายใจ จะไม่ยอมให้ใครเห็นหรอก ถ้าใครพยายามจะซักไซร้เธอจะไล่แถมปาข้าวของใส่อีกต่างหาก
ปล.นางไม่ชอบโรงพยาบาล ไม่ชอบหมอ และดื้อที่จะไม่รักษา
ประวัติส่วนตัว : เด็กสาวที่เกิดในตระกูลมหาเศรษฐีของเกียวโต ลูกสาวผู้มีอิทธิพลอย่าง คุซาเอะ ไคโตะ และภรรยา มาซาเอะ ผู้เป็นเจ้าของกิจการโรงแรมดังในเกียวโตและสาขาทั่วโลก เธอเกิดมาในฐานะของคุณหนูผู้สืบทอบกิจการของทั้งสอง และถูกเลี้ยงดูมาราวกับเจ้าหญิงในนิทานเด็กๆหลายคนต่างใฝ่ฝัน แต่สิ่งที่เด็กสาวไม่ชอบมีอยู่อย่างเดียวเท่านั้น คือ หยิ่งในศักดิ์ศรีและฐานะของตัวเอง มันรู้สึกว่าน่ารำคาญ และนั่นทำให้เธอไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะความแบ่งแยกของพ่อแม่ เมื่อวันเกิดอายุ 6 ขวบ เธอได้รู้จักกับเด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งเธอเข้ามาเป็นคนใช้ของบ้าน 'ซาช่า' สาวใช้วัย 18 ปีลูกของคนขับรถที่บ้านเธอ ซาช่าจึงเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฮิเมกะ ทั้งคู่สนิทกันมากๆ จนพ่อแม่ของเธอเริ่มที่จะไม่ชอบใจกับการที่ให้เธอคบกับลูกของคนใช้ต่างอยากจะกำจัดซาช่าไปให้พ้นลูกสาว จึงตัดสินใจไล่เธอออกจากคฤหาสถ์
บรืนนน
"แฮ่กๆๆ ซาช่า! อย่าไปนะ!" ฮิเมกะวัย 12 ปีวิ่งออกจากคฤหาสถ์ด้วยเท้าเปล่า แต่แม่ของเธอกลับรั้งเอาไว้
"อย่าตามไปเลยลูก คบกับคนฐานะต่ำต้อยมีแต่จะทำให้ลูกแย่ลงเปล่าๆ" ฮิเมกะได้ยินจากปากผู้ให้กำเนิดก็ถึงกับนิ่งงัน หันกลับมามองด้วยแววตาว่างเปล่าพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งริน
"ทำไม..ถึงคิดแบบนั้น"
"พวกเขาไม่เห็นจะมีอะไรวิเศษ ชื่อเสียงอะไรก็ไม่มี ก็แค่คนธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้นเอง" หญิงสาวพูดเหมือนกับเป็นเรื่องเล็ก แต่มันไม่ต่างอะไรกับการที่เพื่อนของเธอถูกอีกฝ่ายเหยียบย่ำจนแทบจมดิน
เธอรู้สึกราวกับเลือดในกายเดือดพล่าน แววตาคู่นั้นสั่นไหว ริมฝีปากบางเฉียบอ้าพะงาบๆ เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ ใช่ เธอโกรธมากและพยายามสะบัดแขนของมารดาออก
"ปล่อยหนูนะ!"
"ไม่ปล่อย!"
"หนูบอกให้ปล่อยไง!!" มือบางปัดป่ายและเล็บได้กรีดแขนผู้เป็นมารดา
"โอ๊ย!.."
"ฮิเมกะ ลูกทำแบบนี้ทำไม!" บิดาเอ่ยตำหนิ จนเด็กสาวตวัดมองตาวาว และตวาดลั่น
"ชื่อเสียง...อะไรๆก็ชื่อเสียง ตายไปเอาไปได้งั้นเหรอคะ? ดูถูกคนอื่นไปทั่ว มองด้วยสายตาคิดว่าคนอื่นต่ำต้อยกว่า...มองพวกเขาว่า น่ารังเกียจ น่าขยะแขยง คนที่น่าขยะแขยงน่ะ คือพวกคุณพ่อคุณแม่ต่างหาก! หนูเกลียด เกลียดทั้งสองคนเลย! ซาช่าน่ะ คือเพื่อนคนสำคัญของหนู ไม่มีใครมาแทนที่ได้!!" เธอพรั่งพรูคำพูดที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ และหมุนตัววิ่งออกจากบ้านไปด้วยเท้าเปล่าๆ
เด็กสาวมองเห็นรถแท๊กซี่อยู่ไกลๆจึงวิ่งตามไปอย่างไม่คิดชีวิต เท้าเปลือยเปล่าสัมผัสกับพื้นที่มีเศษหินและร้อนระอุจนเจ็บแสบ แต่เธอก็ยังกัดฟันหวังจะตามรถคันนั้นให้ทัน แต่ทว่า...
ปิ๊นนนนน!!!
"!!"
เอี๊ยด โครมมมมม!!
"กริ๊ดดด ฮิเมกะ ลูกแม่!!" นายหญิงมาซาเอะที่วิ่งตามมาเห็นสภาพของลูกสาวที่ถูกรถชนต่อหน้าต่อตา เธอถึงกับกรีดร้อง
ฮิเมกะนอนไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาลถึง 3 วันเต็มๆ และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็ได้พบว่าเธอนั้น....ไม่สามารถเดินได้ แต่ว่าจิตใจของเธอในตอนนั้นได้แตกสลายนับตั้งแต่วันที่เธอถูกพรากเพื่อนคนสำคัญไป จึงเปลี่ยนเป็นคนละคน
เพล้งง!!
"ออกไป ไปให้พ้น!" เธอชี้ไปที่ประตู ดวงตาคู่สวยไร้ประกายมองผู้ให้กำเนิดด้วยความรำคาญ
"ฮิเมกะ ทำไมไม่ยอมรักษาล่ะลูก" นายหญิงพูดกับลูกสาวด้วยความประณีประนอม แต่เธอกลับมองกลับด้วยแววตาแข็งกร้าว
"พวกคุณชอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ! ให้ฉันอยู่แต่บ้าน ทำไมยังต้องรักษาอีกล่ะฮะ!"
"อย่างน้อยก็ออกไป ข้างนอกคฤหาสถ์หน่อยเถอะ เปิดหูเปิดตา ไปเจอเพื่อนไง" บิดาช่วยอีกแรง แต่เธอกลับหัวเราะอย่างรู้สึกสมเพช
"เหอะ เปิดหูเปิดตางั้นเหรอ? เจอเพื่อนงั้นเหรอ ฉันไม่มีเพื่อน!"
"..."
"พวกคุณพรากเพื่อนของฉันไปแล้วนี่...ออกไปซะ ฉันอยากอยู่คนเดียว!"
"ฮิเมกะ"
"ฉันไม่ชอบพูดซ้ำนะคะ...คุณพ่อ คุณแม่" ร่างบางกอดอกมองทั้งสองราวกับออกคำสั่ง แววตาที่กดดันนั้นทำให้พวกเขารู้สึกหายใจไม่ออก
สุดท้ายก็ต้องล่าถอยไปและทิ้งให้เธออยู่ตามลำพัง ฮิเมกะหมุนล้อวิลแชร์เปิดประตูห้องสมุดส่วนตัวที่อยู่อีกห้อง คลุกอยู่แต่นี่นั่นทั้งวันไม่ยอมไปไหน ถึงจะก้าวร้าวกับพ่อแม่ แต่เธอก็มีมารยาทและสัมมาคารวะกับอาจารย์ของเธอ ที่พ่อและแม่ของเธอจ้างมาสอนที่บ้าน
สิ่งที่ชอบ : ซาชิมิ - ที่จริงชอบกินปลาอ่ะแหละ แต่ของที่ชอบสุดๆคือ ซาชิมิ
เกี๊ยวซ่า - ต้องกินแบบทอดตอนร้อนๆ ถ้ามีชีสโรยด้วยเธอฟินนนน
น้ำอัดลม - มันซ่าๆรู้สึกสดชื่นมากก ชอบกินแบบเย็น
หนังสือ - เหมือนเปิดโลกให้กับเธอแม้จะไม่ออกไปข้างนอกก็ตาม
ของขมๆ - ของขมๆนี่หมายถึงของกินนะ ยกเว้นยา เช่นพวก ชาเขียว ดาร์กช๊อคโกแลต กาแฟ ฯลฯ
ฝน - ชอบนั่งฟังเสียงฝนริมหน้าต่างและเผลอหลับไปทุกที
สิ่งที่เกลียด : พ่อแม่ , โรงพยาบาล , ยา , หมอ
เพิ่มเติม : - ฮิเมกะกลัวเข็มฉีดยา
- ตั้งแต่เธอประสบอุบัติเหตุ ทำให้พ่อแม่ของเธอรู้สึกผิดอย่างมาก แต่ฮิเมกะก็ยังต่อต้านทั้งสองอยู่ดี
- เธอเรียนโดยมีอาจารย์มาสอนที่บ้าน และได้คะแนนดีเยี่ยมตลอด
- ฮิเมกะนั่งรถเข็นเพราะไม่สามารถเดินได้ ถึงแผลภายนอกจะหายแล้วแต่เธอไม่ยอมรับการรักษา และการทำกายภาพบำบัด
Talk With Writer
สวัสดีค่า~ เราแม่มดสีแดงนะ เรียกสั้นๆว่าเรดก็ได้ ท่านผปค.ที่น่ารักชื่ออะไรเหรอคะ?
:: PT.จ้าาา
อยากได้แนวความรักแบบไหนให้ลูกๆของท่านล่ะคะ? // อยากรู้มากมาย
:: ประมาณ สาวหัวแข็งกับหนุ่มลัลล้ามั้ง แล้วแต่ไรท์ละกันเนอะ
ถ้าเราดองล่ะคะ? // เตรียมหลบไหดอง
:: ดองได้ แต่-ต้อง-จบ!
สุดท้าย ถ้าลูกท่านติดขึ้นมาจะทำอย่างไรกับเราเอ่ยคะ? // ถามแบบลุ้นๆ *O*
:: โดดโหยงๆรอบบ้านอ่ะนะ (^^)
ขอบพระคุณที่เข้ามาสมัครนะคะ!!! รักทุกคนน้าาาา
ความคิดเห็น