вαвy coʍεвɑcκ

                 ตอนนี้เธออยู่ไหน ลู่ เธอสบายดีหรือเปล่า ไม่คุยกันนานเลยนะ ฉันรู้สึกเหงาเหลือเกินเวลาที่ไม่มีนายอยู่ข้างๆ ' กลับมาได้ไหม ' 

มินซอกผู้เงียบซึมตั้งแต่วันนั้น เหตุการ์ณที่คนที่พิเศษกับเขาที่สุดได้หายไป เขาไม่เคยมีความสุขอีกเลย เอาแต่โทษตัวเองที่ทำเป็นเย็นชา จนถึงเวลาตอนนนี้ที่สายเกินไปแล้วจะกลับมาเริ่มต้นใหม่ หรือย้อนเวลากลับไปได้ 

' ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คุณซิ่วหมิน อยากจะแก้ไขอะไรมากที่สุดครับ '  MC รายการหนึ่งได้ถามคำถามกับซิ่วหมิน

       ในสมองผมตอนนั้นมีแต่หน้าเขาคนเดียว คนที่สำคัญกับผมที่สุด คนที่แบ่งปันรอยยิ้มของผม คนที่กอดผม และไม่เคยทิ้งผม แต่ทำไม ทำไม วันนี้เขาไม่อยู่ตรงนี้แล้ว 

' ผมไม่อยากจะแก้ไขอะไรครับ แต่ผมจะทำทุกอย่างในวันข้างหน้าให้ดีที่สุด '  ซิ่วหมินยิ้มมุมปากและตอบ  ท่ามกลางรอยยิ้มที่เขาแสดงออกไปไม่สามารถมีใครรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของเขาที่ซ่อนอยู่ ว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน 

' เลิกรายการแล้วเราไปหาอะไรกินกันไหมวะเพื่อน ' ชานยอลเมมเบอร์ผู้ที่สดใสเอ่ยปากชวนเพื่อนๆ 

' ซิ่วหมิน นายเป็นอะไรหรือเปล่าเห็นเงียบ ๆ ตั้งแต่ที่รายการละนะ ' เฉินถาม

' นั่นสิ ช่วงนี้ดูไม่สดใส ร่าเริงเลยนะ ทำไมเป็นแบบนี้  อ๋ออ หรือว่าตั้งแต่เหตุการ์ณวันนั้น อุบบ' แบคฮยอนเสริม
ดีโอวิ่งเข้าไปปิดปากของแบคฮยอนโดยเร็ว

' ซิ่วหมินคงไม่สบายอะ อย่าพูดเพ้อเจ้อน่าแบคฮยอน  ซิ่วหมินนายไปพักเถอะ ' ดีโอพูดอย่างเข้าใจ

' งั้นพวกนายไปกันเถอะ ฉันอยากกลับหออะ ' ซิ่วหมินที่เดินออกไปอย่าง แววตาเศร้าใจ พร้อมเดินออกไปจากกลุ่มเพื่อน ๆ อย่างช้า ๆ

' หายไวไวนะซิ่วหมิน ' ดีโอที่มองซิ่วหมินจากทางข้างหลังอย่างรู้สึกเป็นห่วง 

         ผมล้มตัวลงนอน เหมือนหมดแรงและหมดกำลังใจอย่างสิ้นดี ฉันเหนื่อยเหลือเกิน นายอยู่ไหน ลู่ห่าน ทำไมนายถึงทิ้งฉันไว้อย่างนี้ละ ทำไมละ   จู่ๆ น้ำตาผมก็ไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว ผมไม่รู้จะทำยังไงจะบอกกับใคร ผมยอมรับว่าผมโกรธเขามากที่เขาไม่เคยคิดจะบอกลาสักคำนึง ผมคนที่รู้จักเขาดีที่สุด ยังต้องมาโดนจากลาโดยการไม่รู้สาเหตุหรือความจริงจากปากของเขาเลยสักครั้ง 


เพลงเศร้าเป็นสิ่งเดียวที่ผมยิ่งฟัง ก็ยิ่งตอกย้ำอยู่ทุกวันว่าผมคิดเขา มากที่สุด มากที่สุดในหัวใจจ ............

'  exo exo exo exo exo ' เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พร้อมกับเบอร์ที่ผมไม่รู้จัก

' ฮัลโหล ไม่ทราบใครครับ '

' มินซอก '

พอผมได้ยินคนที่เรียกชื่อผมในโทรศัพท์ทำให้ผมรู้สึกราวกับโลกทั้งใบหายไปต่อหน้าต่อตา ได้ยินชัดแค่เพียงเสียหัวใจผมเต้นเท่านั้น ผมหยุดชะงักและหวังให้เสียงนั้นเป็นเสียงของเขา เขาคนนั้น คนที่ผมรอคอยเขาอยู่ทุกวัน 

' ลู่ห่านน '

' ฉันเอง นายเป็นไงบ้าง '

' ฉัน ฉัน ฉัน ..... '

' ฉันคิดถึงนาย '

ฉันก็คิดถึงนายลู่ห่าน ฉันคิดถึงนายที่สุด ฉันอยากให้นายมาอยู่ข้าง ๆ ฉันแบบเดิม นายกลับมาได้ไหม :(

' ซิ่วหมิน นายเงียบทำไม '

น้ำตาผมไหลออกมา ทำไมนะเหรอผมไม่มีสิทธิ์พูดไม่มีสิทธิ์บอก ไม่มีสิทธิ์จะอ้อนวอนขอให้เขากลับมา 

' ลู่ห่าน นายสบายดีไหม ' น้ำเสียงสะอื้นเพราะผมไม่สามารถเก็บอาการไว้ได้

' ซิ่วหมิน นายร้องไห้ทำไม ฉันรู้นะว่านายมีคำถามมากมายทีจะถามฉัน โอเค ฉันจะเปิดโอกาสให้นายถาม '

ตู้ดดดดดดดดดดดด... เสียงโทรศัพท์ที่ตัดสายไป