ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : in my dream
ั้แ่วันนั้นที่ผมไ้ยินเสียอเา ผม็ไม่ไ้รับรู้่าวสารอเาอีเลย ีวิมันว่าเปล่า เว้ว้าไปเสียหม
' ๊อ ๆ ' เสียประูห้อผมัึ้น
' ลู่ห่าน ' ผมใที่เห็นเป็นเา
' มินอ ันิถึนาย ' เาโผเ้าออย่าแนบแน่น ผมรู้สึราวับวามเรียวามัวลในอนนี้ไ้หายไปหมเพียเพราะพลัานบาอย่าาอ้อมอนั้น ที่ผมำลัไ้รับอีรั้ ผมอรับเาลับอย่าแนบแน่นและน้ำาไหลออมาาวามีใ
' มินอ นายอย่าร้อไห้นะ ันอยู่นี่แล้วไ ' เาพูไปพลาเอามืออเาเ็ราบน้ำาบนใบหน้าอผม
' ไหน ยิ้มให้ันูหน่อยสิ ' เายิ้มว้าเพื่อะทำให้ผมรู้สึี แ่ผมอใไม่ไ้เลยเผลอหัวเราะและยิ้มไปับเา รอยยิ้นนั้น่าทำให้โลหน้าอยู่ึ้นไปอี
' หู้วว น่ารัั เบบี้อัน ' เาหยิแ้มอผมเพราะวามเอ็นู ผมอบที่เาแร์วามรู้สึอผมเสมอ นทำให้ผมลืมเรื่อที่ผมเยโรธเาและไม่เ้าใเา ผมะไม่ถามแ่หวัว่าสัวันเาะอธิบายให้ผมฟัาปาอเาเอ
' นายหิวไหมลู่ห่าน เี๋ยวันะไปทำอะไรให้ินเอาไหม ' พูเสร็ผมเินหันหลัลับแ่็ถูร่าให่ว้าัวผมไว้อมาาทา้านหลั แล้ว็เอาามาั้ไว้บนไหล่อผม (ไม่ใ่ะนีเี้ยไม่ไ้รับโมเม้น์นี้นะยะ 5555555)
' เราอย่าเพิ่ออไปไหนเลยีว่า อยาอยู่แบบนี้่อนเนอะ ' เาอ้อนผม นทำให้ผมไม่สามารถยับัวไปไหนไ้เลย
' นายิถึันมาไหม ' ผมถามเา
' ทีสุในโลเลยย ' เาอบลับพร้อมับท่าทีที่สใส ผมหวัว่าอาารที่สใสอเาแบบนั้นเพราะเาีใที่เาเอผม ผมรู้สึมีวามสุนบอไม่ถู
' ๊อ ๆ ' เสียประูัึ้น ผมับลู่ห่านหันมอหน้าัน
' นายไปหลบ่อนนะ ' ผมระิบับเา เพื่อให้เาหาที่หลบบ
' ใรหรอ ' ผมถาม
' ันเอ ' แบฮยอนอบ
พอไ้ยินันั้นผมเลยเปิประูออไป
' ว่าไแบอยบอน '
' ันื้อนมมาฝา หวัว่านายะอบน้า '
' อ้อออ อบใมานะ ' ผมยิ้มอบเา
' ไม่เป็นไร ินเยอะ ๆ ละ ะไ้หายป่วย ' แบฮยอนยิ้มลับ
' อ้อ โอเ ' ผมปิประูพร้อมถอนหายใ
ลู่ห่านที่ออมาาที่่อน็วิ่เ้ามาับหน้าผาอผมอย่าไม่ทันไ้ั้ัว
' นายไม่สบายอ้อ ทำไมไม่บอัน ันะไ้ให้นายพัผ่อนนะ ' สีหน้าและแววาอเาแสออถึวามเป็นห่วผมสุี
' ันสบายี ไม่ไ้เป้นอะไร อย่าเป็นห่วไปเลย ' ผมับมือเา
' อย่าไม่สบายเวลาันไม่อยู่นะ ถ้าันไม่อยู่ใระูแลนาย ' แววาอเาเป็นประาย
' หายห่วน่า ' ผมเินออมาาเาพร้อมับนั่ลบนอบเีย
' ันว่าันถึเวลาที่้อไปแล้วแหละ ันมีาน่วน ' พูเสร็เา็นั่ล้า ๆ ผม
' นายะไปแล้วหรอ ' ผมรู้สึใหายเพียเพราะไม่ี่นาทีที่เราเอัน
' ไว้ันะแวะมาหาใหม่นะ ันสัา ' เายิ้มให้้วยรอยยิ้มอันสใส
' ันะรอนายนะ '
เาหอมแ้มผม
' รอผมนะรับ ' และเา็เินาไป
ันะรอนายนะลู่ห่าน : )
' ๊อ ๆ ' เสียประูห้อผมัึ้น
' ลู่ห่าน ' ผมใที่เห็นเป็นเา
' มินอ ันิถึนาย ' เาโผเ้าออย่าแนบแน่น ผมรู้สึราวับวามเรียวามัวลในอนนี้ไ้หายไปหมเพียเพราะพลัานบาอย่าาอ้อมอนั้น ที่ผมำลัไ้รับอีรั้ ผมอรับเาลับอย่าแนบแน่นและน้ำาไหลออมาาวามีใ
' มินอ นายอย่าร้อไห้นะ ันอยู่นี่แล้วไ ' เาพูไปพลาเอามืออเาเ็ราบน้ำาบนใบหน้าอผม
' ไหน ยิ้มให้ันูหน่อยสิ ' เายิ้มว้าเพื่อะทำให้ผมรู้สึี แ่ผมอใไม่ไ้เลยเผลอหัวเราะและยิ้มไปับเา รอยยิ้นนั้น่าทำให้โลหน้าอยู่ึ้นไปอี
' หู้วว น่ารัั เบบี้อัน ' เาหยิแ้มอผมเพราะวามเอ็นู ผมอบที่เาแร์วามรู้สึอผมเสมอ นทำให้ผมลืมเรื่อที่ผมเยโรธเาและไม่เ้าใเา ผมะไม่ถามแ่หวัว่าสัวันเาะอธิบายให้ผมฟัาปาอเาเอ
' นายหิวไหมลู่ห่าน เี๋ยวันะไปทำอะไรให้ินเอาไหม ' พูเสร็ผมเินหันหลัลับแ่็ถูร่าให่ว้าัวผมไว้อมาาทา้านหลั แล้ว็เอาามาั้ไว้บนไหล่อผม (ไม่ใ่ะนีเี้ยไม่ไ้รับโมเม้น์นี้นะยะ 5555555)
' เราอย่าเพิ่ออไปไหนเลยีว่า อยาอยู่แบบนี้่อนเนอะ ' เาอ้อนผม นทำให้ผมไม่สามารถยับัวไปไหนไ้เลย
' นายิถึันมาไหม ' ผมถามเา
' ทีสุในโลเลยย ' เาอบลับพร้อมับท่าทีที่สใส ผมหวัว่าอาารที่สใสอเาแบบนั้นเพราะเาีใที่เาเอผม ผมรู้สึมีวามสุนบอไม่ถู
' ๊อ ๆ ' เสียประูัึ้น ผมับลู่ห่านหันมอหน้าัน
' นายไปหลบ่อนนะ ' ผมระิบับเา เพื่อให้เาหาที่หลบบ
' ใรหรอ ' ผมถาม
' ันเอ ' แบฮยอนอบ
พอไ้ยินันั้นผมเลยเปิประูออไป
' ว่าไแบอยบอน '
' ันื้อนมมาฝา หวัว่านายะอบน้า '
' อ้อออ อบใมานะ ' ผมยิ้มอบเา
' ไม่เป็นไร ินเยอะ ๆ ละ ะไ้หายป่วย ' แบฮยอนยิ้มลับ
' อ้อ โอเ ' ผมปิประูพร้อมถอนหายใ
ลู่ห่านที่ออมาาที่่อน็วิ่เ้ามาับหน้าผาอผมอย่าไม่ทันไ้ั้ัว
' นายไม่สบายอ้อ ทำไมไม่บอัน ันะไ้ให้นายพัผ่อนนะ ' สีหน้าและแววาอเาแสออถึวามเป็นห่วผมสุี
' ันสบายี ไม่ไ้เป้นอะไร อย่าเป็นห่วไปเลย ' ผมับมือเา
' อย่าไม่สบายเวลาันไม่อยู่นะ ถ้าันไม่อยู่ใระูแลนาย ' แววาอเาเป็นประาย
' หายห่วน่า ' ผมเินออมาาเาพร้อมับนั่ลบนอบเีย
' ันว่าันถึเวลาที่้อไปแล้วแหละ ันมีาน่วน ' พูเสร็เา็นั่ล้า ๆ ผม
' นายะไปแล้วหรอ ' ผมรู้สึใหายเพียเพราะไม่ี่นาทีที่เราเอัน
' ไว้ันะแวะมาหาใหม่นะ ันสัา ' เายิ้มให้้วยรอยยิ้มอันสใส
' ันะรอนายนะ '
เาหอมแ้มผม
' รอผมนะรับ ' และเา็เินาไป
ันะรอนายนะลู่ห่าน : )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น