“ต่อไปคือ พืชมีเมล็ด นักเรียนศึกษาดูดีๆจะเห็นว่ามีช่วงที่…”

ฉันกำลังนั่งอยู่ภายในห้องเรียน ตอนนี้เวลาประมาณเก้าโมงแล้ว ครูชีววิทยา(คนนั่นแหละ=_=)บรรยายเนื้อหาอยู่หน้าห้อง

“ครูคะ^O^/”ฉันยกมือขึ้น

“มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ ยูนิค=_=”

“ครูกำลังพยายามย้ายPhylumของแป๊ะก๊วยไปอยู่กับไส้เดือนทะเล-O-”

“จริงเหรอ”ครูประจำวิชาชีววิทยาทำหน้างง

“นี่ ครูเรียนจบอะไรมาเนี่ย เรื่องแค่นี้ยังไม่รู้อีก-*-”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะจากเหล่านักเรียนร่วมห้อง ที่ขำกับท่าทีของครูที่ตอนนี้ลนลานเปิดหนังสือเล่มโตอยู่

“ฮือๆ นักเรียนทั้งหลายครูขอโทษT^T”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”คำขอโทษของครูยิ่งเพิ่มดีกรีเสียงหัวเราะหนักเข้าไปอีก

“ยูนิคเธอเอาคืนครูเรื่อง 99 คะแนนใช่ไหมT^T”

“ไม่เกี่ยวกันคะครู แต่นี่!! ครูสอนผิดเต็มๆ-O-”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“พวกเธอหยุดหัวเราะเยาะครูน่ะTOT”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูจากใครบางคนขัดจังหวะกิจกรรมภายในห้องเรียน ทุกคนต่างมุ่งความสนใจไปยังครูใหญ่ที่เดินเข้ามายังห้องเรียน

“ขอโทษนะครับนักเรียน^^”

“ครูใหญ่มีเรื่องด่วนอะไรเหรอคะT_T”

“ครูร้องไห้ทำไมครับo_O”

“ไม่มีอะไรหรอกคะ พอดี ดิฉันกำลังตั้งPhylumใหม่อยู่คะYOY”

“ท่าทางจะสนุกนะครับ^^”

“ถ้าฟังจากเสียงหัวเราะเมื่อสักครู่YOY ครูใหญ่มีธุระอะไรคะ”

“อ๋อครับ… นักเรียนคนไหนชื่อ เห็บระกา=_=”

“…”ไร้ซึ่งเสียงตอบรับใดๆ จากสิ่งมีชีวิตภายในห้องเรียน

“ดิฉันมั่นใจว่าไม่มีนักเรียนชื่อนี้คะ-O-”นั่นมัน… หายนะกำลังมาเยือนฉันแล้วชิมิT^T

“พอดีมีผู้ปกครองมาหานะครับ”ฉันค่อยๆหมอบลงต่ำเก็บกระเป๋า สะพายหลังแล้วคืบคลานไปยังหลังห้อง โชคดีที่ทุกคนต่างให้ความสนใจกับชื่อ ‘เห็บระกา’ อยู่ เลยไม่มีใครสังเกตเห็นฉัน ตายแน่ๆ ไอ้หน้าเดียวจะเอาอะไรจากฉันเนี่ยT^T ช่างมัน!! ตอนนี้เอาตัวรอดไว้ก่อน เป้าหมายหลักในขณะนี้คือ ประตูหลังห้อง ออกจากห้องให้เร็วที่สุดเท่านั้น>.<

ตุบบบบ

“O.O”คุ้นตาที่สุดดดดดดดดดดดดดด!!!

พรมกำมะหยี่สีแดงสด ถูกกลิ้งมาอยู่ตรงหน้าฉัน ที่กำลังก้มหน้าคลานอยู่หลังห้องเรียน

“นั่นไงครับผู้ปกครอง เชิญตามสบายนะครับ ผมขอตัวไปทำงานก่อน^^”อร๊ายยยย!! อีตาบ้าครูใหญ่หัวสะท้อนแสง มาโยนความซวยให้ฉันถึงที่แล้วยังมีหน้าจะหนีไปกันเลยรึT_T เลวร้ายที่สุด

            ฉันยังคงค้างอยู่ท่าเดิมประดุจดังนักศึกษาวิชาทหารที่กำลังฝึกอยู่ ไม่อยากเงยหน้าขึ้นไปเจอเลย แง้ๆๆ TOT ทำไงดี

“ยูนิคนั่นผู้ปกครองของเธอเหรอ”เสียงครูชีววิทยาถามขึ้น

“ไม่ใช่คะ พ่อแม่หนูตายไปนานแล้วคะT[]T เฮือกกกกกกกกกกกกก!!!OoO”ฉันเลี่ยงไม่ได้ที่จะเงยหน้าเพื่อตอบคำถาม และแน่นอนสิ่งที่พบสิ่งแรกคือ ใบหน้าอันยียวนของนายหน้าเดียว เขาเอามือล้วงกระเป๋า แล้วก้มลงมองฉันอย่างจริงจัง สาบานได้ว่าฉันไม่เคยเรียน ร.ด.มาก่อนT_T

“เห็บระกาไปทำงานกัน=_=”

“ไหนเธอบอกว่าไม่ใช่ผู้ปกครองเธอไง ยูนิค-^-”ครูชีววิทยาถาม

“ไม่ใช่นะคะ!!!!!T[]T”

“เธอชื่อ เห็บระกา ใช่ไหม^^”

“ครูจะเอาคืนหนูเรื่องแป๊ะก๊วยเมื่อกี้ใช่ไหมTOT”

“ฮ่าๆๆ ทีใครทีมัน^O^”

“จะพูดกันอีกนานไหมคุณเมีย คุณผัวไม่มีเวลาว่างมาก=_=”

ผลจากประโยคข้างต้นนี้ ทำให้ทุกคนในห้องนี้ตกใจ ด้วยการทำตาโตเท่าไข่ห่านพร้อมๆกัน

(O_O)  (O.O)  (OxO)  (O[]O)  (O0O)

“ใครเป็นเมียนายมิทราบTOT”ฉันลุกขึ้นยืนประชันหน้ากับนายหน้าเดียว อย่าลืมนะ ยืนบนพรมแดงด้วย ทำไมต้องมีพรมแดงมาด้วยทุกครั้ง-*-

“เคยตายไหม=_=”

“ถ้าเคยแล้วจะมายืนคุยกับนายได้ยังไง!!>O<”

“อยากผจญภัยเหมือนเมื่อวานรึไง=_=”

“U_U”

“ดีมาก ไปกันเถอะคุณเมีย คุณผัวจะพาไปออกงาน=O=”

“Y_Y”

“เธอทำหน้าแบบอื่นไม่เป็นหรือไง=_=”

“แล้วนายเคยทำหน้าแบบอื่นไหมละT_T”

“=_=++++”แลดูจะเพิ่มรัศมีมรณะ

“ไปกันเถอะคุณผัว คุณเมียอายเค้าYOY”

“มะนวยเปิดเพลงหน่อยสิ=_=”ฉันนั่งอยู่บนรถยนต์คันหรู โดยมีมะนวยเป็นคนขับและนายหน้าเดียวกำลังนั่งมองข้างทางอยู่

“ครับคุณชาย^^”

“นี่เธอยังใส่แว่นอันนี้อยู่อีกเหรอ=_=”

“ก็มันมีอันเดียว ไม่ใส่ก็มองไม่เห็นกันพอดี#O#”แว่นของฉันอาการมันร้าวขั้นสุดยอด แต่โชคดีที่ยังเหลือเลนส์ เมื่อวานฉันเลยจัดการแปะด้วยเทปกาวใสพอให้ฉันได้เห็นโลกใบนี้ต่อไป

“เสียงรถด่วน ขบวนสุดท้ายยยยยยยยยยยยยย!!”

“เสียงดังๆหน่อยมะนวย ฉันไม่ค่อยได้ยินเพลง=_=”

แกร๊ก! แกร๊ก!

“O_O”สะ สะ เสียงเลนส์แว่นมันร้าว เพราะเสียงเอื้อนขบวนสุดท้าย ง่าๆTOT

“จบไปแล้วสำหรับบทเพลงอมตะ ด่วนพิศวาส มีท่านผู้ฟังที่น่ารักขอเพลง โปรดเถิดดวงใจ เชิญรับฟังได้เลยครับ”เสียงดีเจรายการวิทยุพูดลา ก่อนที่จะมีเสียงเพลงดังขึ้น

“มะนวยๆ ฉันชอบเพลงนี้ ขอดังๆ=O=”เพิ่งรู้ว่านายหน้าเดียวชอบฟังเพลงแนวนี้

“...โปรดเถิดดวงใจโปรดได้ฟังเพลงนี้ก่อน♫”

“หึม! หึม! หึม!=O=”

“o.O”ฉันมองนายหน้าเดียวที่กำลังฮัมเพลงด้วยความงง คนบ้าอะไรฮัมเพลงหึม หึม คีย์เดียวตลอด-*-

“...อย่าด่วนหลับนอน อย่าด่วนทอดถอนนนนนนนนนน~”เสียงลากเอื้อนยาวสุดใจ>.<

แกร๊ก! แกร๊ก!

แว่น! แว่นฉันส่อแววว่าจะไม่รอดY_Y

“...ฤทัย!! ~”

เพล้ง!

จบ จบกันU_U ขนาดติดเทปกาวยังเอาไม่อยู่ ความถี่คลื่นเสียงของเพลงช่างทรงพลังอะไรเช่นนี้ เลนส์แตกละเอียด หมด หมดกัน โลกฉันเบลอ#O#

“...ดูช่างโหดร้าย ให้เราเฝ้าคร่ำครวญ~♫”แล้วเพลงก็จบลง ดีใจจัง-_-

“ฮือๆๆๆๆ T[]T”

‘สวยในสามโลกบิวตี้’

“-O-”ฉันกำลังยืนมองป้ายร้านเสริมสวยแบบมึนๆกับชื่อร้าน กว่าจะอ่านออกได้(เพราะเลนส์แว่นแตกเห็นไม่ค่อยชัด)

“ยืนทำหน้าเป็นปรสิตบนหลังหมาอยู่ได้=_=”

“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”

“ฉันไม่อยากควง มนุษย์หน้าปลวกภูธรออกงาน=_=”

“T_T”

            ฉันถูกนายหน้าเดียวดันร่างกายอันบอบบางเข้ามายังร้าน ด้วยความที่มองไม่ชัดฉันเลยเดินสะดุดเก้าอี้ในร้านล้มT^T

“อ๊ายยยย!! อะไรกันค่ะคุณน้อง ไม่พอใจอะไรคุณพี่ก็บอกได้นะคะ”เสียงผู้หญิงที่เป็นเพศชาย(กะเทย)ส่งเสียงร้อง

“ขอโทษคะ หนูไม่มองเห็น#O#”

“เจ๊ ช่วยให้ยัยนี่เป็นคนหน่อย ผมจะพาไปออกงาน=O=”

“น้องนาฟต้าขอ เจ๊จัดเต็ม!!!*O*”

“งั้นผมจะไปแต่งตัวทำผมชั้นบน ฝากด้วยนะครับ”

“จ้า!!! ^O^”

“เดี๋ยวๆ…”จะทิ้งฉันไปไหนT^T

“คุณน้องค่ะ!!-O-”

“ค่ะ คุณพี่TOT”

“เรามาเริ่มกันเลยค่ะ!!!^O^”

“ตามศรัทธาเลยค่ะ YOY”

ฉันถูกพาให้นั่งลงบนเก้าอี้นุ่มนิ่มตัวใหญ่ แล้วเจ๊แกก็จัดการกับใบหน้าฉันและผม เวลาผ่านไปหลายนาที ง่วงจริงๆ

“คุณน้องคะ อย่าหลับนะย่ะ อยากได้คิ้วเป็นนางยักษ์เรอะ!-[]-”

“อย่าโหดร้ายกับหนูสิคะT^T”

“เจ๊ครับ!!”เสียงมะนวยแทรกขึ้น

“มะนวยสุดหล่อ มีอะไรเหรอจ๊ะ!*O*”

“เสื้อผ้าและคอนแทคเลนส์สำหรับคุณยูนิคครับ ว้าวววว!! สวยจังเลยครับ*O*”

“-//////-”เค้าเขินนะตัวเอง

“คุณน้องค่ะ! อย่ามัวแต่เขิน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลยคะ-*-”

            ฉันรับถุงผ้าจากมะนวยมาแล้วค่อยๆลุกขึ้นเดินคลำๆไป จะให้ไปเปลี่ยนห้องไหนกันเนี่ย

“คุณน้องค่ะ ทางนั้นมันห้องครัวนะคะ-^-”

“ขอโทษคะ หนูมองไม่เห็น มะนวยช่วยด้วยT^T”

“ครับๆ^^”มะนวยพยุงฉันขึ้นบันได แล้วพามันยังห้องๆหนึ่ง ซึ่งมีผ้าม่านกั้นและกระจกบานใหญ่ที่พอมองเห็นได้ทั้งตัวฉันแบบเบลอๆ

“ขอบคุณจ้า^^”

“ไม่เป็นไรครับอย่าลืม ล็อคประตูด้วยนะครับ ผมไปนะ^^”

“จ้า^O^”

            อ้าว!!... เวรแล้วตูมองไม่เห็นลูกบิดประตูT T ช่างมันเถอะ คงไม่มีใครเข้ามาหรอก ฉันหยิบชุดเดรสสีดำยาวพร้อมกับเสื้อคลุมสีขาวสวมอย่างยากลำบาก ให้ตายเถอะเสื้อผ้าพอใส่ได้แต่คอนแทคเลนส์จะใส่ยังไงTOT

“คอนแทคเลนส์ใส่เข้าไปที่ตาซิ เธอจะยัดเข้าไปในรูจมูกทำไม=_=”เสียงดังมาจากทางด้านหลัง

“นั่นใครนะ#O#”

“ผัวเธอไง=_=”

“มาตั้งแต่เมื่อไหร่T^T”

“ตั้งแต่มะนวยพาเธอมาห้องนี้แหละ=_=”

“งั้นนายก็เห็นฉันโป๊!!!!O.O”

“ก็ไม่เลวนี่=_=”

“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!! ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต”

“ฉันอยู่ห้องนี้ก่อนเธอนะ เธอนั่นแหละ เข้ามาไม่ดูก่อนว่ามีใครบ้าง=O=”ถ้าเห็นแล้วจะเข้ามาเหรอT^T

“ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลยT_T”

“เดี๋ยว ฉันใส่คอนแทคเลนส์ให้”ยังไม่ได้รับคำอนุญาตจากปากฉัน นายหน้าเดียวก็แย่งกล่องคอนแทคเลนส์ไปจากมือฉัน

“นายรู้ได้ไงว่าสายตาฉันสั้นเท่าไหร่#O#”

“อย่าพูดมาก รู้ก็แล้วกัน”

“ก็แค่ถามเฉยๆT^T”

“อยู่เฉยๆได้ไหม”

“อ๊ากกกกกกกก!!”นาฟต้าจับหัวฉันอย่างแรง

“ใจเย็นๆสิ เดี๋ยวผมก็เสียทรงหมด”

“บอกว่าอย่าพูดมาก!!!!”

“OXO”แล้วฉันก็มองเห็นมือค่อยๆเลื่อนเข้ามา

“อย่าเหลือกตาสิเว้ยยยยยยย!!!”

“ทำใจไม่ได้ มันเสียว-O-”

“จ้องหน้าฉัน ถ้าเธอมองอย่างอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ตายยยยย!!!!”

“O_O”จำเป็นต้องจ้องหน้าอันเบลอๆของนายหน้าเดียวแบบไม่กระพริบตา ไม่งั้นฉันจะอายุสั้นT^T แล้วคอนแทคเลนส์ก็เข้าสู่ที่ๆมันควรจะอยู่ซักที

            ฉันค่อยๆปรับสายตาเห็นหน้านายเดียวชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เขาอยู่ในชุดสูทสีดำเสื้อเชิ้ตสีขาว และผูกเนคไทด้วยสีดำเข้มตัดกับผมใบหน้าขาวๆ ผมสีทองอ่อนถูกจัดให้เข้าทรงอย่างเรียบร้อย

“โอเคไหม=_=”

“อืม (. .)”

‘ปรินท์♥มารีน’

“นี่ มันงานแต่งงานไม่ใช่เหรอO.O”

“ใช่ งานแต่งของพ่อฉันเอง=_=”

“แล้วทำไม เราใส่ชุดเหมือนมาไว้ทุกข์งานศพเลยล่ะT^T”ฉันมองและนายหน้าเดียวสลับไปมาชุดดำ แม้กระทั่งบอดี้การ์ดที่ยืนทางด้านหลังนับสิบกว่าชีวิต มืดมาซะขนาดนี้TOT จะให้ไม่เข้าใจผิดก็บ้าแล้ว

“ทำตัวเป็นเมียที่ดีแล้วกัน”นาฟต้าหันมาคุยกับฉัน

“ให้เล่นละครบทเดิมเลยชิมิ*O*”

“อืม=_=”

“สบายมาก^O^”

“ถ้าจบคืนนี้ฉันจะให้เงินหนึ่งแสนให้เธอไปแก้ขัดก่อน=O=”

“เริศ! $.$”

“ลุย!”นาฟต้าจับมือฉันให้ควงแขนเขาเดินเข้างาน พอมาได้แค่ครึ่งทางเท่านั้นแหละ เหมือนป่าช้าแตก ผีเน่าทั้งหลายฝืนคืนชีพ-_-

“อ๊ายยยยยยยยยยยยย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่รัก!!!*O*”เสียงจากทั่วทุกสารทิศดังขึ้น เมื่อพวกเราปรากฏตัวกลางงาน แล้วเจ้าบ่าวของงานเดินเข้ามาต้อนรับด้วยร้อยยิ้ม

“พ่อเชิญเปรตเข้างานด้วยเหรอ=_=”

“แฟนคลับลูกไง พ่อเชิญมาเอง อ้าว… นี่หนู เมียนาฟต้าใช่ไหม วันนี้สวยมากเลยนะจ๊ะ^^”

“คะ^^”

“หวังว่าวันนี้ลูกจะเล่นเปียโนให้พ่ออย่างไพเราะนะ^^”

“ไม่ต้องห่วงผมพร้อมอยู่แล้ว=_=”พ่อลูกสองคนนี้ช่างมีใบหน้าเหมือนอยู่คนละโลกเลย-O-

“พิธีจะเริ่มแล้ว พ่อไปก่อนนะ^^”ท่านเดินจากเราไปยังกลางงานที่ตอนนี้ทั้งงานปิดไฟ มีเพียงสปอร์ตไลท์สาดส่องไปยังพ่อของนาฟต้าที่กำลังเดินไปยังแท่นพิธีที่มีหญิงสาวยืนรออยู่ เด่นมากกกกก!!

“เธอรออยู่ตรงนี้ ห้ามไปไหน ฉันจะไปบรรเลงเพลงก่อน=_=”

“ได้ๆ”

            นาฟต้าวิ่งเหยาะๆ ไปยังเปียโนหลังใหญ่สีขาวที่จัดไว้ด้านข้างของแท่นพิธี แล้วเริ่มจรดปลายนิ้วบรรเลงเพลงออกมา

 
แต่แดแดแด แต่แด๊แดแด~

“O_O”ทุกคนในงานอึ้งไปกับบทเพลงที่นาฟต้าบรรเลงขึ้น นั่นมันเพลง ธรณีกรรแสง ไม่ใช่เรอะ ตกลงนายตั้งใจจะมางานแต่งงานของพ่อ หรือมางานศพกันแน่T_T

“^^”คงมีแต่พ่อขอนาฟต้าคนเดียวมั้งที่ยังยิ้มร่าอยู่

            เพลงธรณีกรรแสงยังคงถูกบรรเลงต่อไปเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเริ่มพิธีทางศาสนาคริสต์ต่อหน้าบาทหลวง(ทำไมไม่ไปจัดที่โบสถ์กัน=O=) ทั้งคู่แลกแหวนซึ่งกันและกัน

“เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้^^”สิ้นเสียงบาทหลวง เจ้าบ่าวเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก โอ้แม่เจ้า…หล่อนสวยเหลือเกิน*O* แล้วผู้เป็นพ่อของนาฟต้าก็โน้มตัวลงประทับจูบ

แต่แดแดแด แต่แด๊แดแด♫~

            แต่ดูเหมือนเพลงธรณีกรรแสงจะขัดกับบรรยากาศอยู่นะ=_=

“สวัสดีสาวน้อย^^”จู่ๆ ก็มีชายหนุ่ม 5 คน เข้ามาทักทายฉัน

“ว่าไงจ๊ะ หนุ่มๆ^^”ไม่ได้รู้จักอะไรกับเขาเลย - -^^

“สวย”

“น่ารัก”

“จิ้มลิ้ม”

“น่าลอง*3*”

“พวกคุณเป็นใครT^T”ไอ้5ตัว มันเป็นอะไรของมันเนี่ย

“พวกเราเป็นเพื่อนของไอ้นาฟ^^”

“เรอะ! เสียใจที่ได้รู้จัก(_ _)”

“สำหรับวันนี้ก็เป็นวันแต่งงานของพ่อผม ผมก็มีอะไรจะบอก ให้ทุกคนในที่นี้ได้รับทราบพร้อมกัน”เสียงนาฟต้าที่ยืนกล่าวบนเวที ทำให้ไอ้หนุ่มทั้ง 5 ตัว ทิ้งฉันแล้วเดินไปรวมตัวกันบนเวที อ้าว…ไม่สนใจฉันต่อแล้วเหรอย่ะ-O-

“ให้ตายเถอะ! นี่มันสวรรค์ชัดๆ”

“เทพบุตรรวมตัว”

“หล่อที่สุด!!!>.<”

“ผู้ชายในฝัน อ๊ายยยยยยยยย กรี๊ดๆๆ”เสียงเปรตที่เชิญมานั่นเอง=_=

“I'm your man  I'm your man I'm your man Baby I'm your man...”

            เสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับลีลาที่นาฟต้าและเพื่อนๆทั้งห้ากำลังเต้น ทำเอากระชากวิญญาณหญิงสาวทุกคนในงาน งานแต่งงานกำลังกลายเป็นคอนเสิร์ตย่อมๆไปแล้ว

“อิมา อานาตาโอ มาโมรุตาเม โซ อานาตาดาเคโอ มาโมรุตาเมนิ โซอุ คิมิโอ ซึซึมิโกเมโร โคโน คันโจ so real ซูเบเต ซาซาเครุโยะ”นาฟต้ากำลังร้องเพลงพร้อมกับท่าเต้นที่แสนจะบาดใจสาวๆ เพราะวัดจากเสียงกรีดร้องของนางๆทั้งหลาย ดังกว่าตอนที่แม่พวกเธอคลอดลูกซะอีก-_-

            ทั้ง 6 คน กระโดดลงจากเวทีพร้อมกัน เดินมา... เดินมา... แล้วดูเหมือนว่าจะตรงมายังฉันTOT งานงอกแล้ว!!!

“Baby I'm your man...  I'm your man... Please believe me Please be with me”ทั้ง 6 ตัวยืนเก๊กหน้าหล่อ ทำเอาเสียงโหยหวนดังระงมขึ้นอีกครั้ง แล้วทำไม ทำไมต้องมาเก๊กตรงหน้าฉัน ตอนนี้ฉันเด่นกว่าเจ้าสาวของงานไปแล้ว ขอยืนไว้อาลัยแด่ตนเองU_U

“ผมจะแต่งงาน!”เสียงนาฟต้าตะโกนลั่น เล่นเอางานทั้งงานเงียบ โอเค… รู้สึกเหมือนอยู่ในป่าช้า-O-

หา!... มันจะแต่งกับใครฟ่ะ อยากเห็นน่าผู้โชคร้ายคนนั้นจัง(- -  )(  - -)(- -  )(  - -)

“ผมจะแต่งงานกับคนนี้!!”นาฟต้าชี้นิ้วขึ้น มันชี้ไปหาใครฉันเลี้ยวไปทางด้านหลังตามนิ้วของนายหน้าเดียวก็เห็นมีแต่บอดี้การ์ดทั้งนั้น อย่าบอกนะว่าเป็นเกย์O.O

“^^”มะนวยยืนอมยิ้มให้ อะไรของมัน-*-

เดี๋ยวก่อนนะ…

นิ้วชี้มาทางฉัน!!!!!!!!!!!!

รับงานบานเลยตูY_Y

Pls!★FOLLOW ME Mr.mafia {Next CHAPTER[9]}
โปรดติดตามตอนต่อไป