ตอนที่ 8 : Pls!★ Mr.mafia [8] : MARRY WITH MAFIA...I'm your man!!
Pls!★ Mr.mafia [8] : MARRY WITH MAFIA...I'm your man!!
“ต่อไปคือ พืชมีเมล็ด นักเรียนศึกษาดูดีๆจะเห็นว่ามีช่วงที่…”
ฉันกำลังนั่งอยู่ภายในห้องเรียน ตอนนี้เวลาประมาณเก้าโมงแล้ว ครูชีววิทยา(คนนั่นแหละ=_=)บรรยายเนื้อหาอยู่หน้าห้อง
“ครูคะ^O^/”ฉันยกมือขึ้น
“มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ ยูนิค=_=”
“ครูกำลังพยายามย้ายPhylumของแป๊ะก๊วยไปอยู่กับไส้เดือนทะเล-O-”
“จริงเหรอ”ครูประจำวิชาชีววิทยาทำหน้างง
“นี่ ครูเรียนจบอะไรมาเนี่ย เรื่องแค่นี้ยังไม่รู้อีก-*-”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะจากเหล่านักเรียนร่วมห้อง ที่ขำกับท่าทีของครูที่ตอนนี้ลนลานเปิดหนังสือเล่มโตอยู่
“ฮือๆ นักเรียนทั้งหลายครูขอโทษT^T”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”คำขอโทษของครูยิ่งเพิ่มดีกรีเสียงหัวเราะหนักเข้าไปอีก
“ยูนิคเธอเอาคืนครูเรื่อง 99 คะแนนใช่ไหมT^T”
“ไม่เกี่ยวกันคะครู แต่นี่!! ครูสอนผิดเต็มๆ-O-”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“พวกเธอหยุดหัวเราะเยาะครูน่ะTOT”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูจากใครบางคนขัดจังหวะกิจกรรมภายในห้องเรียน ทุกคนต่างมุ่งความสนใจไปยังครูใหญ่ที่เดินเข้ามายังห้องเรียน
“ขอโทษนะครับนักเรียน^^”
“ครูใหญ่มีเรื่องด่วนอะไรเหรอคะT_T”
“ครูร้องไห้ทำไมครับo_O”
“ไม่มีอะไรหรอกคะ พอดี ดิฉันกำลังตั้งPhylumใหม่อยู่คะYOY”
“ท่าทางจะสนุกนะครับ^^”
“ถ้าฟังจากเสียงหัวเราะเมื่อสักครู่YOY ครูใหญ่มีธุระอะไรคะ”
“อ๋อครับ… นักเรียนคนไหนชื่อ เห็บระกา=_=”
“…”ไร้ซึ่งเสียงตอบรับใดๆ จากสิ่งมีชีวิตภายในห้องเรียน
“ดิฉันมั่นใจว่าไม่มีนักเรียนชื่อนี้คะ-O-”นั่นมัน… หายนะกำลังมาเยือนฉันแล้วชิมิT^T
“พอดีมีผู้ปกครองมาหานะครับ”ฉันค่อยๆหมอบลงต่ำเก็บกระเป๋า สะพายหลังแล้วคืบคลานไปยังหลังห้อง โชคดีที่ทุกคนต่างให้ความสนใจกับชื่อ ‘เห็บระกา’ อยู่ เลยไม่มีใครสังเกตเห็นฉัน ตายแน่ๆ ไอ้หน้าเดียวจะเอาอะไรจากฉันเนี่ยT^T ช่างมัน!! ตอนนี้เอาตัวรอดไว้ก่อน เป้าหมายหลักในขณะนี้คือ ประตูหลังห้อง ออกจากห้องให้เร็วที่สุดเท่านั้น>.<
ตุบบบบ
“O.O”คุ้นตาที่สุดดดดดดดดดดดดดด!!!
พรมกำมะหยี่สีแดงสด ถูกกลิ้งมาอยู่ตรงหน้าฉัน ที่กำลังก้มหน้าคลานอยู่หลังห้องเรียน
“นั่นไงครับผู้ปกครอง เชิญตามสบายนะครับ ผมขอตัวไปทำงานก่อน^^”อร๊ายยยย!! อีตาบ้าครูใหญ่หัวสะท้อนแสง มาโยนความซวยให้ฉันถึงที่แล้วยังมีหน้าจะหนีไปกันเลยรึT_T เลวร้ายที่สุด
ฉันยังคงค้างอยู่ท่าเดิมประดุจดังนักศึกษาวิชาทหารที่กำลังฝึกอยู่ ไม่อยากเงยหน้าขึ้นไปเจอเลย แง้ๆๆ TOT ทำไงดี
“ยูนิคนั่นผู้ปกครองของเธอเหรอ”เสียงครูชีววิทยาถามขึ้น
“ไม่ใช่คะ พ่อแม่หนูตายไปนานแล้วคะT[]T เฮือกกกกกกกกกกกกก!!!OoO”ฉันเลี่ยงไม่ได้ที่จะเงยหน้าเพื่อตอบคำถาม และแน่นอนสิ่งที่พบสิ่งแรกคือ ใบหน้าอันยียวนของนายหน้าเดียว เขาเอามือล้วงกระเป๋า แล้วก้มลงมองฉันอย่างจริงจัง สาบานได้ว่าฉันไม่เคยเรียน ร.ด.มาก่อนT_T
“เห็บระกาไปทำงานกัน=_=”
“ไหนเธอบอกว่าไม่ใช่ผู้ปกครองเธอไง ยูนิค-^-”ครูชีววิทยาถาม
“ไม่ใช่นะคะ!!!!!T[]T”
“เธอชื่อ เห็บระกา ใช่ไหม^^”
“ครูจะเอาคืนหนูเรื่องแป๊ะก๊วยเมื่อกี้ใช่ไหมTOT”
“ฮ่าๆๆ ทีใครทีมัน^O^”
“จะพูดกันอีกนานไหมคุณเมีย คุณผัวไม่มีเวลาว่างมาก=_=”
ผลจากประโยคข้างต้นนี้ ทำให้ทุกคนในห้องนี้ตกใจ ด้วยการทำตาโตเท่าไข่ห่านพร้อมๆกัน
(O_O) (O.O) (OxO) (O[]O) (O0O)
“ใครเป็นเมียนายมิทราบTOT”ฉันลุกขึ้นยืนประชันหน้ากับนายหน้าเดียว อย่าลืมนะ ยืนบนพรมแดงด้วย ทำไมต้องมีพรมแดงมาด้วยทุกครั้ง-*-
“เคยตายไหม=_=”
“ถ้าเคยแล้วจะมายืนคุยกับนายได้ยังไง!!>O<”
“อยากผจญภัยเหมือนเมื่อวานรึไง=_=”
“U_U”
“ดีมาก ไปกันเถอะคุณเมีย คุณผัวจะพาไปออกงาน=O=”
“Y_Y”
“เธอทำหน้าแบบอื่นไม่เป็นหรือไง=_=”
“แล้วนายเคยทำหน้าแบบอื่นไหมละT_T”
“=_=++++”แลดูจะเพิ่มรัศมีมรณะ
“ไปกันเถอะคุณผัว คุณเมียอายเค้าYOY”
“มะนวยเปิดเพลงหน่อยสิ=_=”ฉันนั่งอยู่บนรถยนต์คันหรู โดยมีมะนวยเป็นคนขับและนายหน้าเดียวกำลังนั่งมองข้างทางอยู่
“ครับคุณชาย^^”
“นี่เธอยังใส่แว่นอันนี้อยู่อีกเหรอ=_=”
“ก็มันมีอันเดียว ไม่ใส่ก็มองไม่เห็นกันพอดี#O#”แว่นของฉันอาการมันร้าวขั้นสุดยอด แต่โชคดีที่ยังเหลือเลนส์ เมื่อวานฉันเลยจัดการแปะด้วยเทปกาวใสพอให้ฉันได้เห็นโลกใบนี้ต่อไป
“เสียงรถด่วน ขบวนสุดท้ายยยยยยยยยยยยยย!!”
“เสียงดังๆหน่อยมะนวย ฉันไม่ค่อยได้ยินเพลง=_=”
แกร๊ก! แกร๊ก!
“O_O”สะ สะ เสียงเลนส์แว่นมันร้าว เพราะเสียงเอื้อนขบวนสุดท้าย ง่าๆTOT
“จบไปแล้วสำหรับบทเพลงอมตะ ด่วนพิศวาส มีท่านผู้ฟังที่น่ารักขอเพลง โปรดเถิดดวงใจ เชิญรับฟังได้เลยครับ”เสียงดีเจรายการวิทยุพูดลา ก่อนที่จะมีเสียงเพลงดังขึ้น
“มะนวยๆ ฉันชอบเพลงนี้ ขอดังๆ=O=”เพิ่งรู้ว่านายหน้าเดียวชอบฟังเพลงแนวนี้
“...โปรดเถิดดวงใจโปรดได้ฟังเพลงนี้ก่อน♫”
“หึม! หึม! หึม!=O=”
“o.O”ฉันมองนายหน้าเดียวที่กำลังฮัมเพลงด้วยความงง คนบ้าอะไรฮัมเพลงหึม หึม คีย์เดียวตลอด-*-
“...อย่าด่วนหลับนอน อย่าด่วนทอดถอนนนนนนนนนน~”เสียงลากเอื้อนยาวสุดใจ>.<
แกร๊ก! แกร๊ก!
แว่น! แว่นฉันส่อแววว่าจะไม่รอดY_Y
“...ฤทัย!! ~”
เพล้ง!
จบ จบกันU_U ขนาดติดเทปกาวยังเอาไม่อยู่ ความถี่คลื่นเสียงของเพลงช่างทรงพลังอะไรเช่นนี้ เลนส์แตกละเอียด หมด หมดกัน โลกฉันเบลอ#O#
“...ดูช่างโหดร้าย ให้เราเฝ้าคร่ำครวญ~♫”แล้วเพลงก็จบลง ดีใจจัง-_-
“ฮือๆๆๆๆ T[]T”
‘สวยในสามโลกบิวตี้’
“-O-”ฉันกำลังยืนมองป้ายร้านเสริมสวยแบบมึนๆกับชื่อร้าน กว่าจะอ่านออกได้(เพราะเลนส์แว่นแตกเห็นไม่ค่อยชัด)
“ยืนทำหน้าเป็นปรสิตบนหลังหมาอยู่ได้=_=”
“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”
“ฉันไม่อยากควง มนุษย์หน้าปลวกภูธรออกงาน=_=”
“T_T”
ฉันถูกนายหน้าเดียวดันร่างกายอันบอบบางเข้ามายังร้าน ด้วยความที่มองไม่ชัดฉันเลยเดินสะดุดเก้าอี้ในร้านล้มT^T
“อ๊ายยยย!! อะไรกันค่ะคุณน้อง ไม่พอใจอะไรคุณพี่ก็บอกได้นะคะ”เสียงผู้หญิงที่เป็นเพศชาย(กะเทย)ส่งเสียงร้อง
“ขอโทษคะ หนูไม่มองเห็น#O#”
“เจ๊ ช่วยให้ยัยนี่เป็นคนหน่อย ผมจะพาไปออกงาน=O=”
“น้องนาฟต้าขอ เจ๊จัดเต็ม!!!*O*”
“งั้นผมจะไปแต่งตัวทำผมชั้นบน ฝากด้วยนะครับ”
“จ้า!!! ^O^”
“เดี๋ยวๆ…”จะทิ้งฉันไปไหนT^T
“คุณน้องค่ะ!!-O-”
“ค่ะ คุณพี่TOT”
“เรามาเริ่มกันเลยค่ะ!!!^O^”
“ตามศรัทธาเลยค่ะ YOY”
ฉันถูกพาให้นั่งลงบนเก้าอี้นุ่มนิ่มตัวใหญ่ แล้วเจ๊แกก็จัดการกับใบหน้าฉันและผม เวลาผ่านไปหลายนาที ง่วงจริงๆ
“คุณน้องคะ อย่าหลับนะย่ะ อยากได้คิ้วเป็นนางยักษ์เรอะ!-[]-”
“อย่าโหดร้ายกับหนูสิคะT^T”
“เจ๊ครับ!!”เสียงมะนวยแทรกขึ้น
“มะนวยสุดหล่อ มีอะไรเหรอจ๊ะ!*O*”
“เสื้อผ้าและคอนแทคเลนส์สำหรับคุณยูนิคครับ ว้าวววว!! สวยจังเลยครับ*O*”
“-//////-”เค้าเขินนะตัวเอง
“คุณน้องค่ะ! อย่ามัวแต่เขิน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลยคะ-*-”
ฉันรับถุงผ้าจากมะนวยมาแล้วค่อยๆลุกขึ้นเดินคลำๆไป จะให้ไปเปลี่ยนห้องไหนกันเนี่ย
“คุณน้องค่ะ ทางนั้นมันห้องครัวนะคะ-^-”
“ขอโทษคะ หนูมองไม่เห็น มะนวยช่วยด้วยT^T”
“ครับๆ^^”มะนวยพยุงฉันขึ้นบันได แล้วพามันยังห้องๆหนึ่ง ซึ่งมีผ้าม่านกั้นและกระจกบานใหญ่ที่พอมองเห็นได้ทั้งตัวฉันแบบเบลอๆ
“ขอบคุณจ้า^^”
“ไม่เป็นไรครับอย่าลืม ล็อคประตูด้วยนะครับ ผมไปนะ^^”
“จ้า^O^”
อ้าว!!... เวรแล้วตูมองไม่เห็นลูกบิดประตูT T ช่างมันเถอะ คงไม่มีใครเข้ามาหรอก ฉันหยิบชุดเดรสสีดำยาวพร้อมกับเสื้อคลุมสีขาวสวมอย่างยากลำบาก ให้ตายเถอะเสื้อผ้าพอใส่ได้แต่คอนแทคเลนส์จะใส่ยังไงTOT
“คอนแทคเลนส์ใส่เข้าไปที่ตาซิ เธอจะยัดเข้าไปในรูจมูกทำไม=_=”เสียงดังมาจากทางด้านหลัง
“นั่นใครนะ#O#”
“ผัวเธอไง=_=”
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่T^T”
“ตั้งแต่มะนวยพาเธอมาห้องนี้แหละ=_=”
“งั้นนายก็เห็นฉันโป๊!!!!O.O”
“ก็ไม่เลวนี่=_=”
“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!! ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต”
“ฉันอยู่ห้องนี้ก่อนเธอนะ เธอนั่นแหละ เข้ามาไม่ดูก่อนว่ามีใครบ้าง=O=”ถ้าเห็นแล้วจะเข้ามาเหรอT^T
“ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลยT_T”
“เดี๋ยว ฉันใส่คอนแทคเลนส์ให้”ยังไม่ได้รับคำอนุญาตจากปากฉัน นายหน้าเดียวก็แย่งกล่องคอนแทคเลนส์ไปจากมือฉัน
“นายรู้ได้ไงว่าสายตาฉันสั้นเท่าไหร่#O#”
“อย่าพูดมาก รู้ก็แล้วกัน”
“ก็แค่ถามเฉยๆT^T”
“อยู่เฉยๆได้ไหม”
“อ๊ากกกกกกกก!!”นาฟต้าจับหัวฉันอย่างแรง
“ใจเย็นๆสิ เดี๋ยวผมก็เสียทรงหมด”
“บอกว่าอย่าพูดมาก!!!!”
“OXO”แล้วฉันก็มองเห็นมือค่อยๆเลื่อนเข้ามา
“อย่าเหลือกตาสิเว้ยยยยยยย!!!”
“ทำใจไม่ได้ มันเสียว-O-”
“จ้องหน้าฉัน ถ้าเธอมองอย่างอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ตายยยยย!!!!”
“O_O”จำเป็นต้องจ้องหน้าอันเบลอๆของนายหน้าเดียวแบบไม่กระพริบตา ไม่งั้นฉันจะอายุสั้นT^T แล้วคอนแทคเลนส์ก็เข้าสู่ที่ๆมันควรจะอยู่ซักที
ฉันค่อยๆปรับสายตาเห็นหน้านายเดียวชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เขาอยู่ในชุดสูทสีดำเสื้อเชิ้ตสีขาว และผูกเนคไทด้วยสีดำเข้มตัดกับผมใบหน้าขาวๆ ผมสีทองอ่อนถูกจัดให้เข้าทรงอย่างเรียบร้อย
“โอเคไหม=_=”
“อืม (. .)”
‘ปรินท์♥มารีน’
“นี่ มันงานแต่งงานไม่ใช่เหรอO.O”
“ใช่ งานแต่งของพ่อฉันเอง=_=”
“แล้วทำไม เราใส่ชุดเหมือนมาไว้ทุกข์งานศพเลยล่ะT^T”ฉันมองและนายหน้าเดียวสลับไปมาชุดดำ แม้กระทั่งบอดี้การ์ดที่ยืนทางด้านหลังนับสิบกว่าชีวิต มืดมาซะขนาดนี้TOT จะให้ไม่เข้าใจผิดก็บ้าแล้ว
“ทำตัวเป็นเมียที่ดีแล้วกัน”นาฟต้าหันมาคุยกับฉัน
“ให้เล่นละครบทเดิมเลยชิมิ*O*”
“อืม=_=”
“สบายมาก^O^”
“ถ้าจบคืนนี้ฉันจะให้เงินหนึ่งแสนให้เธอไปแก้ขัดก่อน=O=”
“เริศ! $.$”
“ลุย!”นาฟต้าจับมือฉันให้ควงแขนเขาเดินเข้างาน พอมาได้แค่ครึ่งทางเท่านั้นแหละ เหมือนป่าช้าแตก ผีเน่าทั้งหลายฝืนคืนชีพ-_-
“อ๊ายยยยยยยยยยยยย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่รัก!!!*O*”เสียงจากทั่วทุกสารทิศดังขึ้น เมื่อพวกเราปรากฏตัวกลางงาน แล้วเจ้าบ่าวของงานเดินเข้ามาต้อนรับด้วยร้อยยิ้ม
“พ่อเชิญเปรตเข้างานด้วยเหรอ=_=”
“แฟนคลับลูกไง พ่อเชิญมาเอง อ้าว… นี่หนู เมียนาฟต้าใช่ไหม วันนี้สวยมากเลยนะจ๊ะ^^”
“คะ^^”
“หวังว่าวันนี้ลูกจะเล่นเปียโนให้พ่ออย่างไพเราะนะ^^”
“ไม่ต้องห่วงผมพร้อมอยู่แล้ว=_=”พ่อลูกสองคนนี้ช่างมีใบหน้าเหมือนอยู่คนละโลกเลย-O-
“พิธีจะเริ่มแล้ว พ่อไปก่อนนะ^^”ท่านเดินจากเราไปยังกลางงานที่ตอนนี้ทั้งงานปิดไฟ มีเพียงสปอร์ตไลท์สาดส่องไปยังพ่อของนาฟต้าที่กำลังเดินไปยังแท่นพิธีที่มีหญิงสาวยืนรออยู่ เด่นมากกกกก!!
“เธอรออยู่ตรงนี้ ห้ามไปไหน ฉันจะไปบรรเลงเพลงก่อน=_=”
“ได้ๆ”
นาฟต้าวิ่งเหยาะๆ ไปยังเปียโนหลังใหญ่สีขาวที่จัดไว้ด้านข้างของแท่นพิธี แล้วเริ่มจรดปลายนิ้วบรรเลงเพลงออกมา
แต่แดแดแด แต่แด๊แดแด~
“O_O”ทุกคนในงานอึ้งไปกับบทเพลงที่นาฟต้าบรรเลงขึ้น นั่นมันเพลง ธรณีกรรแสง ไม่ใช่เรอะ ตกลงนายตั้งใจจะมางานแต่งงานของพ่อ หรือมางานศพกันแน่T_T
“^^”คงมีแต่พ่อขอนาฟต้าคนเดียวมั้งที่ยังยิ้มร่าอยู่
เพลงธรณีกรรแสงยังคงถูกบรรเลงต่อไปเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเริ่มพิธีทางศาสนาคริสต์ต่อหน้าบาทหลวง(ทำไมไม่ไปจัดที่โบสถ์กัน=O=) ทั้งคู่แลกแหวนซึ่งกันและกัน
“เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้^^”สิ้นเสียงบาทหลวง เจ้าบ่าวเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก โอ้แม่เจ้า…หล่อนสวยเหลือเกิน*O* แล้วผู้เป็นพ่อของนาฟต้าก็โน้มตัวลงประทับจูบ
แต่แดแดแด แต่แด๊แดแด♫~
แต่ดูเหมือนเพลงธรณีกรรแสงจะขัดกับบรรยากาศอยู่นะ=_=
“สวัสดีสาวน้อย^^”จู่ๆ ก็มีชายหนุ่ม 5 คน เข้ามาทักทายฉัน
“ว่าไงจ๊ะ หนุ่มๆ^^”ไม่ได้รู้จักอะไรกับเขาเลย - -^^
“สวย”
“น่ารัก”
“จิ้มลิ้ม”
“น่าลอง*3*”
“พวกคุณเป็นใครT^T”ไอ้5ตัว มันเป็นอะไรของมันเนี่ย
“พวกเราเป็นเพื่อนของไอ้นาฟ^^”
“เรอะ! เสียใจที่ได้รู้จัก(_ _)”
“สำหรับวันนี้ก็เป็นวันแต่งงานของพ่อผม ผมก็มีอะไรจะบอก ให้ทุกคนในที่นี้ได้รับทราบพร้อมกัน”เสียงนาฟต้าที่ยืนกล่าวบนเวที ทำให้ไอ้หนุ่มทั้ง 5 ตัว ทิ้งฉันแล้วเดินไปรวมตัวกันบนเวที อ้าว…ไม่สนใจฉันต่อแล้วเหรอย่ะ-O-
“ให้ตายเถอะ! นี่มันสวรรค์ชัดๆ”
“เทพบุตรรวมตัว”
“หล่อที่สุด!!!>.<”
“ผู้ชายในฝัน อ๊ายยยยยยยยย กรี๊ดๆๆ”เสียงเปรตที่เชิญมานั่นเอง=_=
“I'm your man I'm your man I'm your man Baby I'm your man...”
เสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับลีลาที่นาฟต้าและเพื่อนๆทั้งห้ากำลังเต้น ทำเอากระชากวิญญาณหญิงสาวทุกคนในงาน งานแต่งงานกำลังกลายเป็นคอนเสิร์ตย่อมๆไปแล้ว
“อิมา อานาตาโอ มาโมรุตาเม โซ อานาตาดาเคโอ มาโมรุตาเมนิ โซอุ คิมิโอ ซึซึมิโกเมโร โคโน คันโจ so real ซูเบเต ซาซาเครุโยะ”นาฟต้ากำลังร้องเพลงพร้อมกับท่าเต้นที่แสนจะบาดใจสาวๆ เพราะวัดจากเสียงกรีดร้องของนางๆทั้งหลาย ดังกว่าตอนที่แม่พวกเธอคลอดลูกซะอีก-_-
ทั้ง 6 คน กระโดดลงจากเวทีพร้อมกัน เดินมา... เดินมา... แล้วดูเหมือนว่าจะตรงมายังฉันTOT งานงอกแล้ว!!!
“Baby I'm your man... I'm your man... Please believe me Please be with me”ทั้ง 6 ตัวยืนเก๊กหน้าหล่อ ทำเอาเสียงโหยหวนดังระงมขึ้นอีกครั้ง แล้วทำไม ทำไมต้องมาเก๊กตรงหน้าฉัน ตอนนี้ฉันเด่นกว่าเจ้าสาวของงานไปแล้ว ขอยืนไว้อาลัยแด่ตนเองU_U
“ผมจะแต่งงาน!”เสียงนาฟต้าตะโกนลั่น เล่นเอางานทั้งงานเงียบ โอเค… รู้สึกเหมือนอยู่ในป่าช้า-O-
หา!... มันจะแต่งกับใครฟ่ะ อยากเห็นน่าผู้โชคร้ายคนนั้นจัง(- - )( - -)(- - )( - -)
“ผมจะแต่งงานกับคนนี้!!”นาฟต้าชี้นิ้วขึ้น มันชี้ไปหาใครฉันเลี้ยวไปทางด้านหลังตามนิ้วของนายหน้าเดียวก็เห็นมีแต่บอดี้การ์ดทั้งนั้น อย่าบอกนะว่าเป็นเกย์O.O
“^^”มะนวยยืนอมยิ้มให้ อะไรของมัน-*-
เดี๋ยวก่อนนะ…
นิ้วชี้มาทางฉัน!!!!!!!!!!!!
รับงานบานเลยตูY_Y
Pls!★FOLLOW ME Mr.mafia {Next CHAPTER[9]}
โปรดติดตามตอนต่อไป
เม้นให้สัญญาจะไม่ดองT^T
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
(ผิดประเด็นอย่างรุนแรง-0-)
ฮามากอ่ะ ^O^
ตอนนี้ฮามากเลยค่ะ
มาอัพต่อไวๆน่ะค่ะ