PLEASE!! ★mister mafia กรุณารับความรัก♥ฉบับโหด

ตอนที่ 9 : Pls!★ Mr.mafia [9] : แว่นตาใหม่

 PLEASE!! ★mister mafia กรุณารับความรัก♥ฉบับโหด

Pls!★ Mr.mafia [9] : แว่นตาใหม่

“O[]O”

“เฮ้!! หลับรึเปล่าเนี่ย=_=”

“นายพูดว่าไงน่ะ!!”

“ฉันคงพูดไปรอบที่แสนแล้วมั่ง เรื่องในงานเมื่อกี้=_=”

“เรื่องจริงเหรอ หรือแค่ฝันไปO[]O”

“เคยส่องกระจกดูหน้าตัวเองตอนตกใจไหม?”

“ทำไม O[]O”

“ทุเรศ!!”

“T^T”

“ลงจากรถฉันไปได้แล้ว ยัยถังขยะเปียก!!”เขาพูดพลางเอาเท้าเขี่ยตัวฉันเบาๆ

“ที่นี่ที่ไหนO[]O”

“หน้าบ้านเธอไง=_=”

“บ้าน!!! \O[]O/”

“เป็นเอามาก=O=”

“บ้านTOT”

“เอ่อ! ก็ที่เธอซุกหัวนอนอยู่ทุกวันไง=_=”

“บอกฉันมาสิ ว่าเรื่องแต่งงานนั้น นายแค่จะแกล้งพ่อนายเล่นเพราะพ่อนายแต่งงานใหม่ชิมิT_T”ฉันถลาเข้าไปจับคอเสื้อของนายหน้าเดียว

“อย่าเอามือสกปรกมาถูกตัวฉัน!!!!!”

“บอกมาเซ่!!! T[]T”ฉันเริ่มเขย่าคอเสื้อที่ถือไว้

“อะ อะ อั๊ก! ปะ ปะ…”

“บอกฉันเร็วๆ!!! T[]T”และแน่นอนความบ้าคลั่งในการเขย่าที่เป็นเลิศอยู่แล้ว ทำเอานาฟต้ามึนสุดๆ

“เออ… คุณยูนิคครับ ผมว่าคุณชายนาฟต้าจะตายก่อนจะได้บอกน่ะครับ-O-”เสียงของมะนวยที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถทักขึ้น

“ก็อีตานี่ไม่ยอมพูด!! พูดเซ่ ทีเมื่อกี้ยังด่าเอา ด่าเอา เห็นฉันเป็นตัวอะไรย่ะ ควายน้ำเรอะ น่ารักเกินไปแล้ว!!>[]<”

“คุณยูนิคครับ สงบสติอารมณ์ด้วยครับ คุณชายของผมตาเหลือกแล้วครับ=[]=”ฉันรีบตั้งสติแล้วปล่อยมือออกจาคอเสื้อ ถ้ามะนวยไม่บอกก็ไม่รู้นะเนี่ย ^O^

“อุ๊บ!! OXO”นาฟต้ายกมือขึ้นปิดปากไว้

“นอกจากจะไม่ยอมพูดแล้ว ยังเอามือปิดปากอีก พูดออกมาน่ะ!!”ฉันจู่โจมเข้าไปแกะมือที่นาฟต้าปิดปากไว้

“อย่าน่ะ อะ… อุ๊บ!! OXO”

“หนอย!! -*-”ฉันจัดการเขย่าคอเสื้อนาฟต้าอีกครั้ง คราวนี้ตาจะเหลือกก็ช่างหัวมัน!!>O<

“คุณยูนิคครับ คุณชายมึนหัวขึ้นมา มันจะดูไม่ดีนะครับ-[]-”

“หุบปากไปเลยมะนวย!!!”

“OXO”<<<นาฟต้ายังคงท่าเดิม

“ยังไม่ยอมพูดใช่ไหม ฉันจะเขย่าให้สมองนายเละเลย ตายยยยยยยยยยยยย!!!!”

“พรวดดดดดดดดดดด!!!”

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!! O[]O”

“ผมบอกแล้วไงครับ ว่าจะดูไม่ดี=O=”

“ฮือๆๆ TOT ไอ้บ้ามาอวกใส่หัวฉันทำไม”ฉันมองหน้าผู้ชายที่กำลังหายใจหอบ เขาเช็ดมุมปากที่เลอะพร้อมกับมองหน้าฉันกลับเหมือนกัน

“ฉันให้เธอเลือกว่าจะไปนรกหรือสวรรค์=_=”

“ถ้าจะไปได้มันก็ต้องตายก่อนสิย่ะ!!>O<”

“=_=”มียักคิ้วด้วย ซวยแล้วT^T

“ไม่ขอเอาทั้งสองอย่างT_T”

“งั้นก็ลงไปได้!!!!” สิ้นเสียงนาฟต้าเอื้อมมือปลดล็อคประตู แล้วถีบฉันออกจากรถ

“อั๊ก!”ฉันนอนหงายหลังอยู่บนพื้นซีเมนต์เย็นๆ นาฟต้าชะโงกหน้าออกมาทางหน้าตา ก้มลงมองฉันที่ตอนนี้นอนได้ท่าอลังการสุดๆ

“แล้วพรุ่งนี้เจอกัน=_=”

ปรี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!

“ไอ้คนใจร้าย!! แม่จ๋า!!!!TT[]TT”

ฉันเดินเข้าบ้านด้วยอาการชำใจด้วยสภาพที่แสนจะ เหม็นสุด!! ช้างเน่าทั้งตายยังไม่เท่าฉันเลย นั่นไง สายยางรดน้ำขอราดเอาเศษอาหารออกบ้างก็ยังดี ฉันหมุนก๊อกน้ำที่แสนจะฝืด เคยใช้กันไหมเนี่ย หรือมีไว้แค่ประดับสวนกัน=_=

            รอ

รอ…

รอ…..

            “ทำไมไม่ออกฟ่ะ มีอะไรอยู่ข้างในรึ o.O”ฉันส่องเขาไปยังรูทางน้ำออกของสายยาง

ฟู่!!!!!!!!!!!!!

“อ๊ากกกกกกกก!! หน้าตู โลกเบลออีกแล้ววว!! \T^T/”ด้วยแรงอัดความเร็วสูงพุ่งเข้ามายังใบหน้าเต็มๆ ทำให้คอนแทคเลนส์กระเด็นหลุดออก ฮือๆ คลานเข้าบ้านก็ได้TOT

“Make me your lady \^O^/”

“O[]O”

“…อานเก แฮจุลเก No \^O^/”

“ขอโทษค่ะ เข้าบ้านผิด- -”ฉันหันหลังกลับไปที่ประตู แต่ดันมีมือมาจับฉันไว้ก่อน

“จะไปไหน ไอ้ที่เต้นอยู่นั่น พี่ชายเธอนั่นแหละ”เสียงพี่ควอนตัมนิ จำได้!!

“O.O”

“พี่ก็อยากถามเธอว่า เธอเคยพาพี่เธอไปโรงพยาบาลบ้างรึเปล่า-*-”

“หมอยังเอาไม่อยู่เลยพี่ควอนตัม #O#”

“ทำไมสภาพเธอเหมือนหมาตายซากเนี่ย!! เหม็น!”ควอนตัมเอามือปิดรูจมูกทั้งสองอย่างรวดเร็ว

“หนูไปเที่ยวเขาดินมาค่ะ พอดี เดินผลัดตกบ่อขี้ฮิปโปมา=O=”แก้ตัวได้มีหลักการที่สุดฉัน=_=

“o.O”

“ยูนิคน้องรัก แว่นเธอหายไปไหนO[]O”ทันที่เพลงจบลงพร้อมกับท่าอันสวยงามของพี่ชายฉัน _ _ ดูเหมือนพึ่งจะรู้ว่าฉันกลับบ้านแล้ว

“ติดอยู่ที่ตูดฮิปโปค่ะพี่- - ”

“มองไม่ชัดเลยใช่ม่ะ”พี่ฟอร์มิคถาม

“โลกหนูเบลอYOY”

“ไอ้ควอน พาน้องฉันไปที่ห้องหน่อยสิ ฉันจะซ้อมเต้นอยู่^^”

“อย่าซ้อมให้มากล่ะ ฉันกลัว-O-”ควอนตัมตอบ

“ฉันสวยเกินไปใช่ไหม*O*”

“วันนี้แกห้ามนอนห้องเดียวกับฉัน-_-”

“โธ่… ที่รัก อย่าใจร้ายกับเค้าแบบนี้สิ^O^”

“ใครเป็นที่รักแกไอ้ฟอร์ ไปกันยูนิค!!”ควอนตัมทำหน้าสะอิดสะเอียนใส่ฟอร์มิคแล้วรีบคว้าข้อมือของยูนิคเพื่อไปยังห้องนอน

“ดะ ดะ เดี๋ยวเพ่ ใจเย็นๆ ได้ม่ะ โลกหนูเบลอ#O#”ฉันรีบคว้าราวบันได้เมื่อเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มมึนกับภาพที่ปรากฏ มันเบลอ วู้ๆๆ

“เป็นเพราะไอ้มาเฟียหักหอกนั่นใช่ไหม-_-^^”

“ไม่ใช่ เป็นเพราะหนูเองแหละ ฉีดน้ำเข้าหน้าตัวเอง#_#”

“เฮ้อ… เอาไงล่ะ”

“อุ้ม อุ้ม ^O^”ฉันปรบมือแปะๆ เหมือนเด็กๆที่ขอให้พ่อแม่อุ้ม

“ถ้าเด็กทำก็น่ารักอยู่น่ะ-*-”

“หนูก็เด็กน่ะ#O#”

“เฮ้อ!”เสียงถอนหายใจลากยาวของพี่ควอนตัม เหมือนเรียกแรงที่มีอุ้มฉันขึ้น และตรงไปยังห้องนอนฉัน

“ถึงแล้ว-O-”ฉันถูกโยนลงบนเตียงนอน ทำไมผู้ชายทุกคนถึงใจร้ายกับหนูT^T

“อั๊ก! เจ็บน่ะ โยนมาได้YOY”

“ไปอาบน้ำได้ล่ะ เหม็นจนจะขาดใจตายแล้วเนี่ย-^-”

“ฮ่าๆ ได้ๆ^O^”

“- -^^”

“^O^”

“- -^^^”

“^O^”

“เป็นอะไรของเธอ-*-”

“หนูมองไม่ชัดนิ พาไปห้องน้ำหน่อย#O#”

“ฉันเป็นเบ๊เธอรึไง-O-”

“เร็วๆสิ”

“ครับๆ\-O-/”

            พี่ควอนตัมจูงมือฉันเข้ามายังในห้องน้ำ แถมยังเขวี้ยงพาเช็ดตัวและไม่ลืมที่จะเอาชุดคลุมอาบน้ำให้=_= ให้ตายสิสงสัยคงติดใจเรื่องวันนั้นไม่หายแน่ๆ ฉันค่อยๆคลำทุกๆสิ่งก่อนจะลงมืออาบน้ำ แต่ในหัวฉันยังคิดถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมาเมื่อไม่นานนี้เอง

‘ผมจะแต่งงาน!!!’

            ฮือๆT^T เสียงไอ้โหดหน้าเดียวยังก้องอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมา อยากตายจริงจริ๊ง

ก๊อกๆ

“ใครค่ะ”ฉันรีบปิดฝักบัวรอเสียงตอบรับ

“ฉันเองเอาชุดนอนมาให้ รับไปสิ”เสียงพี่ควอนตัมมาพร้อมกับเสียงประตูห้องน้ำเปิด หา! ประตูห้องน้ำเปิดเรอะO_O

“พี่เห็นหนูอีกแล้วชิมิ!!!! TOT”

“ฉันเอามือปิดตาอยู่เนี่ย รีบๆรับไป!!”ฉันค่อยคว้าหาชุดนอนในอากาศ เออ… แบบว่ามันอยู่ตรงไหนเห็นลางๆน่ะ แต่ทำไมจับไม่ได้ซักชุดเลยT^T

“นี่ๆ”ฝ่ามือพี่ควอนตัมจับมือของฉันให้สัมผัสกับชุดนอนที่อยู่บนมือเขาอีกข้างหนึ่ง อ๋อ… อยู่ตรงนี้เอง เดี๋ยวก่อนน่ะ! อีกข้างถือชุดนอน อีกข้างจับมือฉัน แล้วเอามือไหนปิดตา=[]=

“พี่เห็นหนูอีกแล้ว ง่าๆ!!!! T_T”

“จะบ้าเหรอ ฉันไม่ใช่โรคจิตน่ะ ฉันหลับตาอยู่เนี่ย”

“อ๋อ งั้นก็แล้วไปU_U”

“ยูนิคน้องรัก!!!! \^O^/”

“O[]O”<<< ข้าพเจ้า

“-O-”<<<พี่ควอนตัม

“-*-”<<<พี่ฟอร์มิค

“ไอ้ฟอร์แกออกไปเลยน่ะ ไปๆๆ”คอวนตัมบังตัวยูนิคเอาไว้ พร้อมกับใช้เท้าเขี่ยฟอร์มิค

“อะไรกัน-*-”

“น้องแกอาบน้ำอยู่ออกไป”

“คำนั้นฉันน่าจะเป็นคนพูดมากกว่า-^-”

“เอ่อ… ออกไปก่อนๆ”ว่าพลางตวัดปลายเท้าไปมาตรงหน้าฟอร์มิค

“ออกไปก็ได้-O-”

“เฮ้อ!!!/เฮ้อ!!!”เสียงถอนหายใจของฉันกับพี่ควอนตัม

“ฉันเห็นจนเบื่อล่ะ”เมื่อทิ้งประโยคนี้จบพี่ฟอร์มิคก็หายตัวออกจากห้องไปทันที

“O[]O/O[]O”มันแอบดูฉันตอนไหนฟ่ะT^T

            กว่าจะจัดการเรื่องวุ่นๆที่เกิดขึ้น ณ หน้าห้องน้ำเสร็จก็ปาเข้าไปสี่ทุ่ม ฉันนั่งเหม่อมองหนังสือพลิกหน้าไปมาอยู่หลายรอบ

“เว้ยยยยยยยย!! อ่านๆไม่ออกวุ้ย-*-”

ก๊อกๆๆ

“เข้ามาเลยค่ะ-O-”

“โวยวายทำไม- -”พี่ควอนตัมนั่นเอง

“หนูอ่านไม่ออกT^T”

“อ่านไม่ออกก็หลับสิ”

“ก็อยากอ่านซักนิดก็ยังดีT^T”

“-_-”

“ฮือๆๆTOT”

“ร้องไห้ เพื่อ??”

“เสียใจYOY”

“อ่านให้ฟัง เอาไหม-O-”

“เอาๆๆ^^”

“เมื่อกี้ยังร้องไห้-O-”

“รีบๆ อ่าน หนูจะได้รีบๆเข้านอนเอาเล่มนี้ๆ...  เหมือนพี่เป็นแว่นตาให้หนูเลย^O^ ”

“อืม ฟังน่ะ วิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตนั้น…”

            ฉันนั่งฟังพี่ควอนตัมพูดไปเรื่อยๆ จนลืม ลืมกระทั่งว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้

“…และนั้นคือ การวิวัฒนาการสู่ปัจจุบัน เฮ้ย! หลับอีกแล้ว-O-”

“zZZ”

เอ้ก อี เอ้ก (เขียนผิดรึเปล่าไม่รู้ จิ้นเอาว่าเสียงไก่ขันน่ะลูก=O=)

“ฮ้าววววว-O-”ฉันตื่นขึ้นมา ลืมไปตอนไหนฟ่ะ เมื่อคืนจำได้ว่า พี่ควอนตัมอ่านหนังสือให้ฟังไม่ใช่เหรอ แล้วหลับได้ไง อ๊ากกก!! แย่จริงๆYOY

“จะนอนให้ไก่จิกตูดรึไง สายแล้วน่ะ”พี่ควอนตัมยืนกอดอกพิงประตูอยู่

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!O[]O”

“เพิ่งรู้หรือไงว่าสายมากแล้ว-O-”

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!O[]O”

“อ่ะนี่!!”พี่ควอนตัมโยนอะไรก็ไม่รู้มาให้บนเตียง

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!O[]O”

“อย่ามัวแต่ร้องเอะอะโวยวายสิ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว”ว่าแล้วพี่ควอนตัมก็เดินจากไป

            ฉันเพ่งมองพิจารณาวัตถุประหลาดในมือกล่องหนังสีดำทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า พอเปิดกล่องออกมาเท่านั้นแหละ!!!

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! >O<”ฉันเห็นลางว่ามันคือแว่นตากรอบสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่เหมือนแบบที่ฉันใส่(แบบเดียวกับที่เลนส์มันแตกนั่นแหละ=_=)

            แว่นตา ฉันรีบสวมเข้าทันที พอสายตาเริ่มปรับชัดจนเข้าที่ รู้ได้ทันทีว่าโลกใบเก่ากลับมาแล้วเย้!! ^O^/

“แปดโมงครึ่งแล้ว-O-”พี่ควอนตัมชะโงกหน้าเข้ามาดู ทำไมชอบเข้าๆออกๆบ่อยจัง-_-

“ขอบคุณค่ะ^^”

“เร็วเซ่!-[]-”

“รักพี่จังเลย^O^”

“-//////-”






Pls!★FOLLOW ME Mr.mafia {Next CHAPTER[10]}
โปรดติดตามตอนต่อไป

 

เม้นให้สัญญาจะไม่ดองT^T

:) Shalunla