หทัยภักดิ์ รักข้ามภพ
จักมอบรักหทัยภักดิ์เจ้านิรันดร์ เพียงภพนั้นมิอาจกั้นมั่นภักดี
ผู้เข้าชมรวม
946,867
ผู้เข้าชมเดือนนี้
120
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ณ ทิวา ภากรฉาย เคียงคู่ฟ้า
ณ ราตรี ศศิพราว จรัสแสง
ณ หทัย รักคงมั่น มิเปลี่ยนแปลง
ดั่งตะวัน ทอแสง เคียงจันทรา
สายใยแห่งรักแท้จะไม่มีวันสิ้นสุดลง ดั่งดวงอาทิตย์และจันทราที่คอยอยู่เคียงคู่ท้องฟ้า และเฝ้าทอแสงสีทองอันอบอุ่นทั้งเวลาทิวาราตรีตราบนิจนิรันดร์ หทัยภักดิ์เฉกเช่นกันเดียวกัน…
จักมอบรักหทัยภักดิ์เจ้านิรันดร์ เพียงภพนั้นมิอาจกั้นมั่นภักดี
ผลงานอื่นๆ ของ เนตรธารา , ปิ่นแก้ว ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เนตรธารา , ปิ่นแก้ว
"เนื้อเรื่องดี คำเพราะ แต่..."
(แจ้งลบ)ผมอ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากครับ คือ ตั้งแต่เปิดหน้านิยายมาก็เห็นคำโปรยที่น่าติดตาม เพลงหวานเพราะๆ ทำให้มีอารมณ์อยากจะอ่านมากเลย แล้วเมื่ออ่านมา 3 บทแรกก็ค่อนข้างไม่ทำให้ผิดหวังครับ การดำเนินเรื่อง การใช้คำทำได้ดีครับ แต่ผมขอติเรื่องการใช้คำหางเสียงของผู้หญิงหน่อยได้มั้ยครับ? คือในตอนแรกใช่ไหมครับ ผมอ่านๆไป ก็สะดุดกับการใช้คำ 'คะ , ค่ะ' ของผู้เขียน ... อ่านเพิ่มเติม
ผมอ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากครับ คือ ตั้งแต่เปิดหน้านิยายมาก็เห็นคำโปรยที่น่าติดตาม เพลงหวานเพราะๆ ทำให้มีอารมณ์อยากจะอ่านมากเลย แล้วเมื่ออ่านมา 3 บทแรกก็ค่อนข้างไม่ทำให้ผิดหวังครับ การดำเนินเรื่อง การใช้คำทำได้ดีครับ แต่ผมขอติเรื่องการใช้คำหางเสียงของผู้หญิงหน่อยได้มั้ยครับ? คือในตอนแรกใช่ไหมครับ ผมอ่านๆไป ก็สะดุดกับการใช้คำ 'คะ , ค่ะ' ของผู้เขียนน่ะครับ เช่น 'อิฉันชื่อฟักเจ้าค่ะ และคุณหลวงเป็นผู้พาแม่นายท่านมาที่เรือนนี้จำไม่ได้ดอกฤาเจ้าค่ะ' อ่านี่ไงใช้ผิดซะแล้ว ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด ผมคิดว่าหางเสียงลงท้ายของประโยคนี้ควรใช้ 'คะ' นะครับ เพราะมันเป็นประโยคเชิงถามไม่ใช่หรือ? ตอนแรกผมเข้าใจไปว่าอาจจะพิมพ์ผิด ก็อ่านไปเรื่อยๆ แต่ เอ๊ มันสะดุดๆ อย่างนี้หลายครั้งแล้วนา ตรงจุดนี้ขอให้ผู้เขียนพิจารณาในการแก้ไขทีนะครับ ^^ ต่อมา มีคำหนึ่งที่ผมไม่อาจปล่อยมันไปได้ คือ คำว่า 'รับ' กับ 'ลับ' ผมว่าผู้เขียนใช้คำผิดนะครับ คำว่า 'ลับ' แปลได้ว่า ความลับ เรื่องลึกลับ มิใช่หรือครับ แต่ 'รับ' แปลว่า ได้ เข้ากัน นี่ครับ ซึ่งผู้เขียนนำมาใช่ผิด เช่น '...แสงนวลจากตะเกียงตกกระทบวงหน้างามที่นอนหลับตาพริ้มภายใต้ขนตาดำงอน"ลับ"กับคิ้วโก่งและปากอวบอิ่มจิ้มลิ้มได้รูป...' หรือผมเข้าใจผิดไปมิทราบได้ วานผู้เขียนพิจารณาแก้ไขด้วยนะครับ ^^ อ่านน้อยลง
Permit | 16 มิ.ย. 55
8
0
"เนื้อเรื่องดี คำเพราะ แต่..."
(แจ้งลบ)ผมอ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากครับ คือ ตั้งแต่เปิดหน้านิยายมาก็เห็นคำโปรยที่น่าติดตาม เพลงหวานเพราะๆ ทำให้มีอารมณ์อยากจะอ่านมากเลย แล้วเมื่ออ่านมา 3 บทแรกก็ค่อนข้างไม่ทำให้ผิดหวังครับ การดำเนินเรื่อง การใช้คำทำได้ดีครับ แต่ผมขอติเรื่องการใช้คำหางเสียงของผู้หญิงหน่อยได้มั้ยครับ? คือในตอนแรกใช่ไหมครับ ผมอ่านๆไป ก็สะดุดกับการใช้คำ 'คะ , ค่ะ' ของผู้เขียน ... อ่านเพิ่มเติม
ผมอ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากครับ คือ ตั้งแต่เปิดหน้านิยายมาก็เห็นคำโปรยที่น่าติดตาม เพลงหวานเพราะๆ ทำให้มีอารมณ์อยากจะอ่านมากเลย แล้วเมื่ออ่านมา 3 บทแรกก็ค่อนข้างไม่ทำให้ผิดหวังครับ การดำเนินเรื่อง การใช้คำทำได้ดีครับ แต่ผมขอติเรื่องการใช้คำหางเสียงของผู้หญิงหน่อยได้มั้ยครับ? คือในตอนแรกใช่ไหมครับ ผมอ่านๆไป ก็สะดุดกับการใช้คำ 'คะ , ค่ะ' ของผู้เขียนน่ะครับ เช่น 'อิฉันชื่อฟักเจ้าค่ะ และคุณหลวงเป็นผู้พาแม่นายท่านมาที่เรือนนี้จำไม่ได้ดอกฤาเจ้าค่ะ' อ่านี่ไงใช้ผิดซะแล้ว ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด ผมคิดว่าหางเสียงลงท้ายของประโยคนี้ควรใช้ 'คะ' นะครับ เพราะมันเป็นประโยคเชิงถามไม่ใช่หรือ? ตอนแรกผมเข้าใจไปว่าอาจจะพิมพ์ผิด ก็อ่านไปเรื่อยๆ แต่ เอ๊ มันสะดุดๆ อย่างนี้หลายครั้งแล้วนา ตรงจุดนี้ขอให้ผู้เขียนพิจารณาในการแก้ไขทีนะครับ ^^ ต่อมา มีคำหนึ่งที่ผมไม่อาจปล่อยมันไปได้ คือ คำว่า 'รับ' กับ 'ลับ' ผมว่าผู้เขียนใช้คำผิดนะครับ คำว่า 'ลับ' แปลได้ว่า ความลับ เรื่องลึกลับ มิใช่หรือครับ แต่ 'รับ' แปลว่า ได้ เข้ากัน นี่ครับ ซึ่งผู้เขียนนำมาใช่ผิด เช่น '...แสงนวลจากตะเกียงตกกระทบวงหน้างามที่นอนหลับตาพริ้มภายใต้ขนตาดำงอน"ลับ"กับคิ้วโก่งและปากอวบอิ่มจิ้มลิ้มได้รูป...' หรือผมเข้าใจผิดไปมิทราบได้ วานผู้เขียนพิจารณาแก้ไขด้วยนะครับ ^^ อ่านน้อยลง
Permit | 16 มิ.ย. 55
8
0
ความคิดเห็น