คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 5
CHAPTER 5
“ฮะ ฮะ น่ารักจริงๆเลย”
วันนี้บรรยากาศที่บ้านตระกูลโจวดูแตกต่างจากวันที่ผ่านๆมา เพราะร่างบางที่คุณชายคนเล็ก
พากลับมาด้วยหลังจากที่ไปเที่ยวต่างประเทศ ทั้งสองเล่นอยู่กับของขวัญที่ร่างสูงสรรหามาเอาใจร่างบางและดูเหมือนร่างบางจะถูกใจของขวัญชิ้นนี้ที่สุด
“มันชื่อ ช็อคโก้ ต่อไปนี้มันเป็นของคุณแล้วนะครับฮยอกแจ”
“ปิ้ง! ขอบคุณ” ร่างบางส่งสายตาเป็นประกายกลับมาให้หลังจากได้ยินประโยคที่ร่างสูงบอก
พร้อมกับรอยยิ้มพิมใจ
~ อา ~ พระเจ้าครับชายโจวอยากตาย แต่ท่านอย่าเพิ่งมารับตอนนี้นะครับขอชายโจวอยู่กับนางฟ้าก่อนนะครับ อา~ (หลุดโลกไปซะแล้ว) คยูยอนที่ดูจะหลงใหลร่างบางเอามากๆ ทำให้เค้าไม่เคยสังเกตความผิดปรกติบางอย่างของร่างบางและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าขณะที่ตนกำลังอ้อล้อร่างบางอยู่นั้น
มีอีกร่างหนึ่งอยู่ด้วยตลอดเวลา.......................ซองมิน
เอี๊ยด......
“คุณคิบอมมาแต่เช้าเลยนะคะ”
“คยูยอนอยู่ไหนครับป้า” เมื่อลงจากรถคิบอมก็เอ่ยถามหาเพื่อนบ้าทันที
ทั้งที่วันนี้ต้องรีบไปรับคนที่สนามบินแท้ๆแต่มันกลับหายเงียบ โมโหนะครับ
ต้องให้ชายบอมมาตาม....ฮึย
“คุณหนูอยู่ที่สวนกับคุณฮยอกแจค่ะ” เมื่อตอบคำถามเสร็จป้าแม่บ้านก็ขอตัวไปทำงานต่อ
ปล่อยให้ร่างสูงยืนสงสัยถึงอีกคนที่ได้ยินชื่ออยู่คนเดียว
ในสวน....
“ฮ่า ฮ่า ..... ”
“เฮ้ย ถอยไปนะไอ้ช็อคโก้ฉันเป็นคนซื้อแกมานะเว้ย”
คยูฮยอนที่กำลังทะเลาะกับหมาน้อยอย่างเอาเป็นเอาตาย เมื่อเจ้าหมาน้อยเนรคุณตัวเอง
ทำท่าหวงร่างบางไม่ยอมให้ตัวเองเข้าใกล้
คิบอมมาถึงสวนนานแล้วแต่ก็ไม่ได้เข้าไปทัก เค้ามองดูทั้งสามคนอยู่เงียบๆ
ใช่แล้วสามคนเพราะร่างสูงมองเห็นซองมิน คิบอมจ้องมองร่างบางและอีกคนอยู่นาน
วันนี้บรรยากาศรอบตัวร่างบางดูเปล่งรัศมีแบบแปลกๆ แต่อาจจะเพราะความสวยของดอกไม้และแสงแดดก็เป็นได้จึงทำให้เค้าไม่ใส่ใจมากนัก
“อ้าว ไอ้บอมมานานแล้วเหรอ” คยูฮยอนเอ่ยทักเพื่อนด้วยสภาพที่คิบอมบอกได้คำเดียวว่า
........ คนบ้า
“ก็นานพอจะเห็นแกทะเลาะกับหมา” ไม่อยากจะกัดนะ แต่ยืนมองอยู่นานมันอดไม่ได้จริงๆ หมั่นใส้
“ป่าวนะเว้ย แค่กำลังนั่งเล่นเป็นเพื่อนคุณฮยอกแจเอง”
“อ้อ ก็เลยลืมว่าวันนี้ต้องไปรับพี่แกที่สนามบิน” ด้วยอาการที่ยังเคืองไม่หายคิบอมจึงกัด(?)คยูฮยอนอย่างต่อเนื่อง อะไรกันมัวแต่หลงผู้หญิง(?) ลืมพี่ลืมเชื้อ
“อ่า ก็เดี๋ยวก็ได้เจอกันที่บ้านอยู่แล้วนายไปรับคนเดียวก็ได้นี่”
“ไอ้คยูนั่นพี่แกนะ” ยังมันยังไม่สำนึกครับ
“น่าพี่ฉันก็เหมือนพี่แกแหละ ออกจะรักแกมากกว่าฉันอีก” ว่าแล้วก็ทำท่างอนใส่เพื่อนอีก
“เอ่อ....ท่านไปเถอะ ข้าอยู่ได้” หลังจากยืนฟังอยู่นานร่างบางจึงตัดปัญหา
ด้วยการบอกให้ร่างสูงไปกับเพื่อนเพราะไม่อยากทำตัวเป็นภาระมากกว่านี้
“แต่ว่าผมเป็นห่วงคุณอ่า ไม่อยากให้อยู่คนเดียว”
“ไอ้คยูฉันขอบอกว่าเค้าไม่ได้อยู่คนเดียว " น้ำเสียงแบบย้ำสุดๆ (บอมคอนเฟิร์มเลย)
" แล้วที่นี่มันก็บ้านแก มันจะมีอันตรายอะไรหะ ยกเว้นแกนั่นแหละไอ้ตัวอันตราย”
“........” ฉึก! เงียบไปเลย แทงใจดำกันเห็นๆ ผมละเกลียดคนรู้ทันจริงๆไอ้มารหัวใจ
โอยชายโจวอยากตายวันนี้มันวันอะไรฟะไอ้เพื่อนบ้ามันพูดยังกะปากรั่ว ใครไปเจาะปากมานนน
“ไปก็ได้วะ” ทำท่าฮึดฮัดจะเดินออกไป แต่ก็ไม่วายหันมาส่งตาหวานให้ร่างบางทิ้งท้ายซะอีก
“เฮ้อ...”
“เป็นอะไรไปซองมิน”
“ข้าอยากให้ท่านระวังคยูฮยอนเอาไว้” ท่าทางที่ร่างสูงเจ้าของบ้านแสดงออกต่อนายของตน
ทำให้เค้าไม่ชอบใจเลย มนุษย์หรือจะคู่ควรที่จะแสดงอาการเยี่ยงนี้ต่อร่างบาง
“ฮึฮึ ไม่เป็นไรหรอกคนคนนี้เป็นคนดีเจ้าอย่าห่วงเลย” ท่าทีของผู้เป็นนายที่ดูจะไม่ใส่ใจอะไร
กลับจะสนุกด้วยซ้ำกับสิ่งที่คยูฮยอนทำ แต่นั่นแหละคือสิ่งที่ซองมินไม่ชอบ
ไม่ชอบที่ชายหนุ่มทำอย่างนี้กับ ท่านฮยอกแจของเค้า.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โฮะ โฮะ ..... ยังต่อได้อีก
ช้ำใจไม่มีใครเม้น หนีเที่ยวดีกว่า ต่า ดัด ตา .....
ความคิดเห็น