คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF : Too Late (wonhyuk) รีไรท์
SF : Too Late
Couple : wonhyuk
" เราห่างกันซักพักเถอะ "
........นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ผมได้ยินจากเค้า คนที่ผมรักมากที่สุด ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้เรากลายเป็นแบบนี้
เหมือนว่าเราเริ่มห่างไกลกันออกไปทุกวัน ทั้งที่เราเคยรักกันมากจนทุกๆคนอิจฉา หากมีโอกาสขอแค่ซักครั้งก็พอ
ผมจะขอโทษ และแก้ตัวกับอะไรก็ตามที่ทำผิดพลาดไป เพียงเพื่อจะให้เค้ายังอยู่กับผม
.......ได้โปรด พระเจ้าผมขอแค่ซักครั้ง ครั้งเดียวก็พอ
xxxx 2010
"ฮยอก วันนี้ผมมีงานที่คณะตอนเที่ยงคุณไม่ต้องรอผมทานข้าวนะ"
"อืม...." ร่างสูงเดินออกไปจากห้องทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้ร่างบางนั่งทานอาหารเช้าอยู่คนเดียว เหมือนเดิมทุกๆวัน
หากแค่ชีวอนหยุดแล้วหันกลับมาซักนิด ทุกอย่างคงจะไม่เกิดขึ้น
ชีวอน กับ ฮยอกแจ เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ต่างคณะทั้งสองเริ่มคบและอยู่ด้วยกันตั้งแต่ปี 2
ชีวอนมักจะคอยเอาใจใส่ฮยอกแจทุกอย่าง เทียวรับเทียวส่ง ตอนเที่ยงก็มารับไปกินข้าว
เพราะร่างบาง ผิวขาว ตัวเล็ก น่ารัก ดูจะเป็นที่ถูกตาต้องใจของใครหลายๆคน ชายหนุ่มเลยออกอาการสิงโตหวงลูก
อย่างรุนแรงจนสาวๆต่างพากันอิจฉาฮยอกแจทั้งมหาลัย จนถึงตอนนี้ทั้งฮยอกแจและชีวอนเรียนอยู่ปี 4
ทุกอย่างดูจะเปลี่ยนไป อะไรก็ตามที่ชีวอนเคยทำให้ฮยอกแจดูจะน้อยลงไปจนร่างบางเองแม้จะพยายามเข้าใจ
ก็อดจะรู้สึกน้อยใจไม่ได้ หากแต่ชีวอนก็ไม่เคยจะสังเกต ฮยอกแจพยายามปลอบใจตัวเอง
ว่างานที่คณะของชีวอนอาจจะหนักจนไม่มีเวลามาเอาใจใส่ตัวเองเหมือนเดิม
แต่........จะปลอบใจตัวเองอีกได้นานแค่ไหนล่ะ
ในเมื่อวันนี้ต้องทานข้าวเที่ยงคนเดียวฮยอกแจเลยเลือกมาทานที่โรงอาหารกลางกับเพื่อนๆ แทนการนั่งทาน
ที่โรงอาหารของคณะเหมือนเช่นทุกวันที่คนรักจะมานั่งทานด้วย ขณะที่ร่างบางกำลังมองหาโต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่
สายตาก็ไปสะดุดกับชายหญิงคู่นึงที่กำลังนั่งทานข้าวด้วยกันอย่างสนิทสนมห่างจากจุดที่ตนยืนอยู่ไม่มากนัก
"ฮะ ฮะ ชีวอนอ่า ขอบใจนายจริงๆงานนี้อาจารย์ต้องให้เราเอแน่นอนเลย"
"ถ้าไงเย็นนี้เราไปฉลองกันมั๊ย"
"หึหึ.....ได้เลย แต่เธอต้องเลี้ยงฉันนะ"
"ตกลงเดี๋ยวสุดสวยจะเลี้ยงนายเอง ฮะฮะ" พูดไปหญิงสาวก็ยกแขนขึ้นมาคล้องคอร่างสูง
แล้วดึงเข้าหาตัวเองอย่างสนิทสนม
ฮยอกแจยืนมองทั้งคู่อยู่นาน แม้จะรู้ดีว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนกันแต่ก็อดจะน้อยใจไม่ได้ เพราะภาพที่เห็นเหล่านี้
มันควรจะเป็นตัวเองกับร่างสูงสิ แต่วันนี้มันกลับไม่ใช่ เมื่อผละออกมาจากโรงอาหารร่างบางก็ได้แต่นั่งครุ่นคิด
ทำไมนะทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ........
นานแค่ไหนที่เราไม่ได้ทำอะไรด้วยกัน ทานข้าวด้วยกัน ดูทีวีด้วยกัน คลุกอยู่ด้วยกันทั้งวันเหมือนที่ผ่านมา
รึเราจะคบกันนานเกินไป ชีวอน..........
หลังจากที่นั่งคิดและหาคำตอบให้ตัวเองอยู่นาน ฮยอกแจก็ตัดสินใจในที่สุด
"เราห่างกันซักพักเถอะ ชีวอน"
"ฮยอกแจ"
ทันทีที่ฟังคำพูดนั้นจบ เหมือนกับใครเอาตะปูมาตอกตรงกลางอกของผม และคำถามสุดท้ายที่ผุดขึ้นมาในหัว
คือ ............. ทำไม ผมอยากจะเข้าไปกอดร่างน้อยนั้นเหลือเกินและถามเค้าให้ชัดๆว่าทำไม
แต่พอได้มองสบตาคู่นั้น แววตานั้นทำให้ผมรู้ว่าไม่อาจจะคัดค้านได้อีกต่อไป
ผมคงต้องยอมทำตามสินะ ......
แต่ถ้าหากผมรู้ว่าหลังจากวินาทีนั้นทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนไปตลอกกาล ผมคงจะไม่ยอมปล่อยเค้าไป
เมื่อได้บอกถึงสิ่งที่ต้องการจบร่างบางก็กลับมาที่รถของตนแล้วขับออกไป
แต่ตอนนี้หนทางข้างหน้าช่างมืดมัวเหลือเกิน
อย่าร้องไห้สิ ฮยอกแจนายเป็นคนเลือกเองนะ
บรืนนนน........
"เฮ้ย!!!! "
เอี๊ยดดด โครม!!!
"ฮยอกแจ!!"
โรงพยาบาล
((ห้องไอซียู))
แกร๊ก....
"หมอครับเค้าเป็นยังไงบ้าง ฮยอกแจปลอดภัยใช่มั๊ย" ร่างสูงที่ยืนกระสับกระส่ายอยู่หน้าห้องไอซียูร่วมสองชั่วโมง
รีบปรี่เข้าไปถามหมอทันทีที่ประตูห้องไอซียูเปิดออก
"เอ่อ"
"ว่าไงครับ เค้าปลอดภัยใช่มั๊ย"
"ทำใจดีดีนะครับ คือ เพราะสมองคนไข้ขาดออกซิเจนเป็นเวลานานและหัวใจก็หยุดเต้นตอนที่ผ่าตัด
ทำให้สมองของคนไข้ตาย ในทางการแพทย์ก็คือ คนไข้ได้เสียชีวิตไปแล้วผมเสียใจด้วยที่ต้องบอกว่า
คนไข้คงไม่สามารถฟื้นขึ้นมาใช้ชีวิตได้ตามปกติอีกต่อไป ขอตัวนะครับ"
"ไม่จริง ............... ไม่จริงใช่มั๊ย"
ทุกภาพความทรงจำเก่าๆเกี่ยวกับร่างบางและเค้าผุดขึ้นมาในหัวสมองเรื่อยๆไม่รู้จบ
ชีวอนไม่รู้ว่าน้ำตาไหลออกมาเมื่อไหร่ ไม่รู้ว่ายืนอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนแล้ว
จนกระทั้งครอบครัวของร่างบางมาถึงและย้ายฮยอกแจกลับไปรักษาที่อเมริกาทันที
................หากเพียงเค้าไม่ปล่อยทุกอย่างให้ผ่านไป แค่เค้ารั้งร่างบางเอาไว้รั้งหัวใจของตัวเองเอาไว้
ทุกอย่างคงไม่เป็นอย่างนี้สินะ.........
พระเจ้าครับได้โปรดขอโอกาสผมอีกซักครั้ง แล้วผมจะไม่ขออะไรท่านอีกเลย
โฮกกกก...เศร้า ฟังเพลงประกอบยิ่งแซด ( แต่งเองเศร้าเอง )
เอามาคั่นเวลา ระหว่างที่จิ้นไม่ออก
จะพยายามให้ครบทุกคน แต่ต้องฮยอกเคะเท่านั้นนะจ๊ะ ขอบอก หุหุ.....^-^
อ่านแล้วช่วยเม้น ช่วยโหวตให้ไรเตอร์ด้วยนร้า ใครไม่เม้นขอให้ขี้เหร่ อิอิ
ความคิดเห็น