(Yoseob&B2uty) Can you hear me?

ลำดับตอนที่ #10 : นางเอกสำรอง

"เอาล่ะน้องๆ พี่ชื่อกาอินนะ
ละครที่เราจะแสดงก็คือเรื่อง โรบินฮู๊ด
ตอนนี้พี่วางตัวพระเอกหลักไว้แล้วนั่นก็คือ โยซอบ"

รุ่นพี่ที่จะฝึกซ้อมพวกเราได้แนะนำตัว

ละครเด่นก่อน

 

"ส่วนนางเอกหลัก คือกายูนนะ  
เอาล่ะเธอ2คน ยืนขึ้น" 
 

 

รุ่นพี่ชี้มาทางฉันกับชินฮเย  
 

 

"ไหนลอง ออกเสียง 'อา' ยาวๆซิ"

รุ่นพี่กาอินสั่ง  
พร้อมๆกับเสียงความคิดของเธอก็ดังขึ้น
 

 

'ดูซิว่าใครจะเสียงดีกว่ากัน'
 

"อาาาาา~ "ชินฮเยเริ่มก่อน

 

"พอๆ เสียงหวานดีนี่  ตาเธอบ้าง"

 

"อาาาาา~" ฉันทำตามคำสั่ง

 

"โอเค  เธอเป็นนางเอกสำรองนะ"

รุ่นพี่ชี้มาที่ฉัน
 

"ส่วนเธอ  ก็เป็นชาวบ้านไป"

รุ่นพี่คงหมายถึงชินฮเย  

 

"ต่อไปพระเอกสำรอง บลาๆๆ"
 

 

แล้วรุ่นพี่ก็หันไปเลือกตัวละครอื่นๆ

พวกเราเข้าสู่การฝึกซ้อมอย่างจริงจังแล้วสินะ
 

 

"เธอเคยร้องเพลงมาบ้างรึป่าว?"

 

กายูนถามฉันหนังจากที่ได้รับมอบหน้าที่ให้

เป็นนางเอกสำรองอย่างงงๆ
 

 

"ไม่เคย"

 

"โฮ๊ะ!  งานนี้หนักนะฉันขอเตือน  
เธอต้องขยันซ้อม"
 

 

"อื้อ"
 

 

"อ่ะ นี่บท  เรามาเริ่มซ้อมกันเถอะ"
 

 

"อื้อ"
 

 

"เธอเป็นคนไม่ค่อยพูดใช่มั้ย พูดน้อยเชียว"

 

ฉันพยักหน้าตอบกายูน

 

"ก็ดีแล้วล่ะ
ฉันก็เบื่อพวกที่ชอบพูดเยอะๆเหมือนกัน"
 

 

ดูท่าทางยัยนี่จะเป็นคนที่

พูดทุกอย่างที่คิดเลยแฮะ
 

.........
 

 

"อ่าว ออกมากันแล้วเหรอ?" 

ดูจุนทักฉันหลังจากที่ฉันเดินออกมาจากโรง

ละครมาพร้อมกับชินฮเย

 

"อื้อ" ฉันตอบ

 

แต่ก่อนที่ฉันจะพูดอะไรต่อกับดูจุนชินฮเยก็

พูดขึ้นมาก่อน  

 

"บิวตี้  ฉันกลับกับจุนฮยองก่อนนะ
นายนั่นมารอนานแล้ว"

 

"อื้อ  กลับบ้านดีๆล่ะ"

ชินฮเยพยักหน้าก่อนจะบอกลาดูจน
แล้วเดินไปหาแฟนของเธอ

 

"งั้น วันนี้เธอก็ไม่มีเพื่อนกลับบ้านแล้วล่ะสิ"

ดูจุนพูดขึ้น

 

"ฉันก็กลับบ้านคนเดียวทุกวันอยู่แล้ว"

 

"จริงดิ  งั้นวันนี้ให้ฉันกลับบ้านเป็นเพื่อนเธอนะ

ฉันอยากกินราเมนด้วย"

 

"อื้อ  เอาสิ"

แล้วฉันก็ยิ้มออกมาด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง

 

"นี่!  จะไปไหนกันอ่ะ  
ฉันไปด้วยคนสิ"

 

เสียงที่ดังตามหลังมานั้นทำให้ฉันหุบยิ้มโดย

อัตโนมัติ ใช่แล้วเสียงของนายโยซอบ

 

'จะมาขัดจังหวะอะไรเวลานี้เนี่ย?'

เสียงความคิดดูจุนดังขึ้น  
ทำให้ฉันหันไปมองเขาทันที  

 

"ฉันจะไปส่งบิวตี้  นายจะไปด้วยทำไม?"

ดูจุนบอก

 

"อ้าว  ฉันไปกับนายด้วยไม่ได้รึไงล่าาา~"

 

'ไม่ได้!' 

แล้วเสียงความคิดดูจุนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

อ่อ~ นายคนนี้นี่ยังไงกันนะ ><

 

"นายไม่ต้องไปหรอก   กลับบ้านไปเถอะ"

 

"โหยยย~  อะไรอ่ะ" โยซอบทำท่างอแงเหมือนเด็กถูกขัดใจ

 

แต่ก่อนที่โยซอบจะพูดอะไรเยอะไปมากกว่า

นั้นคนขับรถนายนั่นก็เดินมาตาม

 

"คุณหนูครับ  คุณผู้หญิงบอกว่าให้รีบกลับบ้านครับ"

 

"นายควรกลับบ้านไปหาแม่นายนะโยซอบ"

ดูจุนเดินเข้าไปตบบ่าโยซอบเบาๆ

แล้วก็เดินกลับมาหาฉัน

 

"ป่ะ  เราไปกันเถอะ"

 

แล้วฉันกับดูจุนก็เดินออกมาจากโรงเรียนด้วยกัน
โดยที่ไม่ได้เห็นแววตาประหลาดๆที่เกิด

ขึ้นในดวงตาของโยซอบซักนิด

 

'ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมเก็บความรู้สึกอะไรอีก

ฉันจะทำทุกอย่างตามที่ หัวใจของฉันต้องการ

เรื่องยุ่งยากพวกนั้น  มันจะไม่เกิดขึ้นอีก'

 

จู่ๆเสียงความคิดดูจุนก็ดังขึ้น
ระหว่างทางเดินไปป้ายรถเมล์

เขาหมายถึงอะไรกันนะแล้ว

'เรื่องยุ่งยากพวกนั้น' มันหมายถึงอะไรกัน??

:) Shalunla