(Yoseob&B2uty) Can you hear me?

ลำดับตอนที่ #11 : "ฉันหึงเธอ"

วันรุ่งขึ้น
 

ชั่วโมงพละ...

 

"เมื่อวานเธอคุยอะไรกับดูจุนมั่งอ่ะ?"

โยซอบถามขณะที่พวกเรากำลังเข้าแถวใน

โรงยิมของโรงเรียน

 

"ถามทำไม?"

 

"อ้าว  ก็อยากรู้ไง  ตอบมาๆ"

 

ฉันไหวไหล่เบาๆเป็นสัญลักษณ์บอกว่าไม่บอก

 

"ยังโยซอบ กับ ปาร์คบิวตี้ พวกเธอสองคนคู่กันนะ  
วันนี้เราจะมาทดสอบสมรรถภาพร่างกายกัน"
 

เสียงของอาจารย์พละสั่ง

 

"ห๊ะ!"

ฉันอุทานออกมา
เกลียดที่สุดเลยไอ่การทดสอบสมรรถภาพอะไรนั่น  
จะเล่นกีฬาก็เล่นสิ  ทำไมต้องทดสอบด้วย -_-

แถมยังต้องมาคู่กับนายโยซอบอีก ฮอลลลล~
 

 

"โอเคคร้าบบบบ~"

โยซอบตอบตกลงอย่างหน้าระรื่น

 

"เอาล่ะ ไปวิ่งกันได้แล้ว~"

แล้วนายนั่นก็คว้ามือฉันเพื่อออกไปวิ่งพร้อมๆกับเขา

 

"นี่!!!" ฉันเบื่อนายนี่ที่สุดเลย ฮึ๊ยย~

.

.

.

.

 

"แฮกๆๆ "

ฉันนั่งหอบหลังจากโดนโยซอบลากไปวิ่ง  
กระโดดไกล วิ่งเก็บของ ยืดตัว และอีกสารพัดอย่าง

 

"อะไรกัน  แค่นี้หอบแล้วเหรอ?
เหลือซิดอัพอีกอย่างนึงนะ"
 

 

"นี่! ฉันไม่ไหวแล้วนะ!"
 

 

"ก็นี่ไง  เหลือแค่อย่างเดียวแล้ว"
 

 

"โยซอบ" -_-
 

 

"ครับผม~  เรียกทำไมครับ~"
 

 

"ฉันขอพักแปปนึงเถอะ"

ฉันพูดน้ำเสียงอ่อน ไม่ไหวเถียงกับนายนี่แล้วจริงๆ
 

 

"ก็ได้ๆ  งั้นนั่งรออยู่ตรงนี้นะ"
 

 

"อือ~ "

จะไปไหนก็ไปเถอะ
 

โยซอบหายไปซักพักก็โผล่มาพร้อม

กับขวดน้ำเย็น

 

"อ่ะ"

แล้วเขาก็ส่งขวดน้ำนั้นมาให้ฉัน

 

"ขอบคุณ"

ฉันบอกก่อนจะยกน้ำขึ้นมาดื่ม

 

"แหม ห้วนจัง ทีกับดูจุนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย"

 

จบประโยคนั้นของโยซอบฉันก็

ทำเป็นหูทวนลม  

และไม่สนใจว่าเขาจะพึมพำอะไรออกมาอีก

 

จนในที่สุดก็ต้องมาซิดอัพจนได้

 

"เธอทำก่อนนะ เดี๋ยวฉันจับขาให้"โยซอบพูด

 

"อื้อ"

 

ฉันตกลงก่อนจะนอนหงายแล้วยกเข่าขึ้น

ซึ่งโยซอบก็ตามลงมาจับข้อเข้าทั้งสองข้างของฉันไว้

 

เมื่อพร้อมฉันก็ยกตัวขึ้น  
แต่เมื่อยกตัวขึ้นมาได้แล้ว  
หน้าของฉันก็อยู่ห่างจากหน้าของโยซอบ

เพียงแค่ไม่กี่เซนฯ  

 

เราสองคนเผลอสบตากันด้วยความบังเอิญ

และมันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ดึงฉันให้

จมเข้าไปในดวงตาคู่นี้จนยากที่ดึงกลับ

 

ที่น่าแปลกก็คือฉันไม่ได้ยินเสียงความคิด
ของโยซอบแม้แต่น้อย ซึ่งขัดกับแววตาของเขา

ที่กำลังพยายามจะบอกอะไรบางอย่างที่
ไม่สามารถรู้ได้เลย
 

 

"เมื่อวานเธอคุยอะไรกับดูจุนบ้าง?" 
 

โยซอบเป็นคนดึงฉันให้กลับมาสู่ปกติ

 

แต่ฉันไม่ตอบ  กลับล้มตัวลงไปแล้วลุกขึ้นมาใหม่

แต่โยซอบก็ไม่ยอมถอยหน้าออกไป
 

 

"นายช่วยเอาหน้าไปห่างๆฉันหน่อยได้ม่ะ?"
 

 

"เธอก็ตอบมาก่อนสิ  ว่าเธอคุยอะไรกันบ้าง"
 

 

"ฮึ๊บ~  ทำไม? นายหึงดูจุนงั้นเหรอ"
 

พูดไปด้วย ซิดอัพไปด้วย เหนื่อยเหมือนกันแฮะ

 

"ใช่! ฉันหึง  แต่ฉันไม่ได้หึงดูจุน"
 

โยซอบทิ้งจังหวะให้ฉันลุกขึ้น
มามองหน้าเขาอีกครั้ง แล้วจึงพูดต่อ

 

"ฉันหึงเธอ"  

พูดจบเขาก็สะกดฉันด้วยสายตาอีกครั้ง

หูฉันไม่ได้ฝาดไปใช่มั้ย?  
แต่เขาจะมาหึงฉันทำไมล่ะ?
 

 

ตี๊ดๆๆ  ตี๊ดๆๆ 

เสียงนาฬิกาจับเวลาดังขึ้น  
เรียกสติฉันให้กลับมาเหมือนเดิม
 

 

"นี่แน่ะ!"

ฉันเอามือตีไปที่หน้าผากของโยซอบ

ทันทีที่ได้สติ

 

"โอ๊ย~ ทำอะไรของเธอเนี่ย  ฉันเจ็บนะ!"

โยซอบบ่นพลางลูบหน้าผากตัวเอง

 

"คราวหลังนายจะได้ไม่ต้องมาล้อเล่นฉันแบบนี้อีกไงล่ะ  
มา! ถึงทีนายแล้ว  จะได้จบๆไปซักที"

 

"ฮ่ะๆ  วันนี้ทำไมเธอถึงพูดประโยคยาวๆได้ล่ะ"

 

"เลิกพูดมากได้แล้ว  ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน" -_-

 

"โหยยย~  อุตส่าห์อ่อย  ไม่เคลิ้มหน่อยเหรอ?"

 

"ยังโยซอบ!"

 

"อะๆๆ โอเคๆ มาๆ"

 

พี่บอมคบกับคนแบบนี้ไปได้ยังไงกันนะ

แค่เจอกันมาไม่ถึงเดือน  
ฉันก็ปวดประสาทไปหมดแล้ว

แต่ยังไงก็คงต้องทนต่อไป  
เพราะอยากรู้ความจริงของเรื่องพี่บอมทั้งหมด



:) Shalunla