ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แฟนเธอหล่อจัง
CRY
.q
"แม่ค่ะ พ่อค่ะ หนูมีแฟนแล้วนะ" ฉันทักทาย
พ่อกับแม่เวลากินข้าวในตอนเช้าของวัน
รุ่งขึ้น ด้วยประโยคนี้
"แค่กๆๆ อะไรนะพี่ยูบี!" เซยองเมื่อได้ยินประโยคนั้นของฉันก็ถึงกับสำลักข้าว จนแม่ต้องคอยลูบหลังให้
"แล้วแฟนลูกชื่ออะไรล่ะ"พ่อถาม
"คิมอูบินค่ะพ่อ"
"เป็นไงมาไง ถึงมาเป็นแฟนกับลูกได้ล่ะ"
"เรื่องมันยาวค่ะ ให้มันเป็นเรื่องของวัยรุ่น
เถอะเนาะ"
"จ้า พ่อไม่ยุ่งก็ได้ พ่อเชื่อว่ายูบีของพ่อคัดเลือกมาเรียบร้อยแล้ว"
"พามาให้พวกเรารู้จักหน่อยสิ ยูบี" นั่นคือความเห็นของแม่
"เอ่อ จะดีเหรอคะ?"
"มีจริงๆหรือป่าว~ หน้าตาไม่น่าไว้ใจเลยนะพี่เนี่ย" เซยองมองฉันด้วยสายตาจับผิด
"จริงสิ! เรื่องแบบนี้ใครเขาล้อเล่นกันล่ะ"
"ก็พี่ไง ชอบหลอกประจำเลย"
"แต่คราวนี้จริงๆนะ ไว้จะพามาก็ได้ เตรียมตัว
ต้อนรับได้เลย"
ฉันเดินเอื่อยๆไปตามทางเดินที่ตรงไปยังคณะ
ดีไซน์ที่ฉันเรียน พลางคิดว่าจะบอกยังไงให้อูบินไปที่บ้านดี
ติ๊งง~
แล้วข้อความโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
อูบิน - 'เย็นนี้เจอกันนะ'
ฉันมองข้อความนั้นก่อนจะเก็บมือถือใส่
กระเป๋า โดยที่ไม่ตอบข้อความกลับ แล้วเดินเข้าห้องเรียนทันที
"เฮ้อออ ~ ฉันหาเรื่องใส่ตัวเองอยู่รึป่าวนะ"
ฉันถอนหายใจหนักๆ แล้วพึมพำออกมาเบาๆคนเดียว แต่คนที่นั่งข้างๆฉัน ดันได้ยินด้วย
"แกก่อเรื่องอะไรอีกเหรอ ยูบี" เรนะเงยหน้าขึ้นจากไอแพดหันมาถามฉัน
ขณะที่เรานั่งที่ม้านั่งหน้าคณะ
"เปล่านี่ ไม่ได้ทำอะไรเลย"
"แล้วแกพึมพำอะไร"
"เรนะ ฉันมีเรื่องจะบอก"
"หืม เรื่องอะไร"
ฉันขบริมฝีปากตัวเองเบาๆก่อนจะพูดออกไป
"ฉันมีแฟนแล้วนะ"
"หาาา~!! "
"ทำไมต้องทำท่าตกใจขนาดนั้น"
"ฉันไม่ได้ทำท่านะ ฉันตกใจจริงๆ แกไม่ได้หลอกฉันใช่มั้ย?"
แล้วจู่ๆเสียงหนึ่งก็แทรกขึ้นมา
"เป็นเรื่องจริง" ทั้งฉันและเรนะหันไปมอง
ทางต้นเสียง อูบินยืนยิ้มเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วหัน
มามองหน้าฉัน
"ยูบีมีแฟนแล้วจริงๆ" เขาพูดแบบนั้นโดยที่ตาของเขาไม่ได้ละไปจากหน้าของฉัน
ให้ตายเถอะ หูของฉันมันเริ่มร้อนขึ้น
"ยูบีมีแฟนแล้วจริงๆ" เขาพูดแบบนั้นโดยที่ตาของเขาไม่ได้ละไปจากหน้าของฉัน
ให้ตายเถอะ หูของฉันมันเริ่มร้อนขึ้น
มาทันทีเลย
อูบินเดินมานั่งข้างฉันอีกฝั่ง แล้วหันมาทางฉันอีกครั้ง
"ทำไมไม่ตอบข้อความ" นั่นคือคำถามของเขา
"อ่อ ขอโทษนะ นายใช่มั้ยที่เป็นแฟนยูบี"
เรนะถามก่อนที่ฉันจะตอบอูบิน
"ใช่"
"ฉัน เรนะ เป็นเพื่อนสนิทยูบี"
"ฉัน อูบิน เป็นแฟนยูบี ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"แฟนแกนี่ หล่อใช้ได้เลยนะ" ประโยคนี้เรนะหันมากระซิบเบาๆกับฉัน
จากนั้นก็ยกนาฬิกาดูเวลาแล้วยิ้ม
"ฉันต้องไปแล้วล่ะนัดท๊อปไว้ ไปก่อนนะ"
ฉันโบกมือให้กับเรนะก่อนจะหันมาเจอสายตา
ที่จ้องอยู่ข้างๆฉัน
"อะไรของนาย จ้องอยู่ได้"
"ทำไมเธอไม่ตอบข้อความ"
"ก็ตอนนั้นมือไม่ว่างนี่"
"วันนี้มีเรียนอีกมั้ย"
"ไม่อ่ะ ทำไมจะพาไปเที่ยวเหรอ?"
"จะพาไปที่ที่หนึ่ง รับรองเธอต้องชอบแน่ๆ"
"ที่ไหน"
"ตามมาเหอะน่า"
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนโซฟาหนังสัตว์ที่
แพงระยับ ข้างๆฉันก็ยังคงเป็นอูบินที่นั่งด้วย
แต่ตรงข้ามคือผู้หญิงสองคน แต่ต่างวัย
นั่งจ้องหน้าฉันอยู่
"ไม่ต้องทำหน้าหวาดกลัวขนาดนั้นหรอก"
ผู้หญิงที่สวยเริ่ดเอ่ยขึ้นมาก่อน
"ใช่จ๊ะ ฉันเป็นแม่ของอูบินนะ ส่วนนี่คิมแทยอนพี่สาวอูบินน่ะ" ในที่สุดฉันก็รู้ว่าใครเป็นใคร ฉันก้มเคารพ
ทั้งสองคนก่อนจะแนะนำตัวเอง
"สวัสดีค่ะ หนูชื่ออียูบีค่ะ"
"เราพอจะรู้บ้างแล้วล่ะว่าแฟนอูบินชื่ออะไร แต่แค่อยากเห็นว่าน่าตาเป็นแบบไหนแค่นั้น
เอง หนูน่ารักมากเลยยูบี"
"แฮะๆ"ฉันยกมือข้างหนึ่งเกาแก้มตัวเองแก้
เขิน
"อ่อ คุณป้ากับพี่แทยอนก็สวยมากๆเลยนะคะ"
"ต๊ายยย~ น่ารักจังเลยอ่ะอูบิน แกไปทำไงให้
เธอยอมเป็นแฟนกับคนอย่างแกเนี่ย"
พี่แทยอนข้ามมานั่งข้างๆฉันพร้อมจับมือฉัน
เอาไว้ ฉันจึงต้องขยับตัวไปชิดอูบิน ฉันได้กลิ่นน้ำหอมของอูบินด้วยอ่ะ หอมจัง~
"เรื่องอะไรจะบอก ฉันก็ต้องเก็บไว้เป็นเรื่อง
ของฉันกับยูบีก็พอแล้วสิ"อูบินตอบด้วยท่าทาง
สบายๆ เขายื่นมือวางตรงพนักพิงของโซฟา
ซึ่ง ทำให้หลังของฉันโดนแขนของอูบินอยู่
ตลอดเวลา และมันทำให้ฉันรู้สึกเกร็งขึ้นมา
ทันที
"นั่งตามสบายเถอะ ไม่ต้องเกร็งนะ เดี๋ยวแม่
จะไปบอกเด็กๆให้เตรียมขนมมาให้"คุณป้าพูด
จบก็เดินออกจากห้องไป
"โอ๊ะ! ฉันมีนัดลูกค้านี่ ฉันไปก่อนนะยูบี"พี่แทยอนบีบแก้มฉันแรงๆ
แบบไม่ตั้งใจก่อนจะเดินออกจาห้องไปอีกคน
ฉันซี๊ดปากแล้วลูบแก้มตัวเองเบาๆ
"ไหนมาดูซิ เจ็บมากป่ะ"อูบินเอามือมาจับแก้ม
ฉันทั้งสองข้างให้หันไปทางเขา แล้วลูบแก้ม
ข้างที่โดนบีบเบาๆ
"ยัยบ้านั่นเป็นอะไร ทำไมต้องบีบแรงขนาดนี้
เป็นรอยแดงเลย" อูบินพูดกับฉันด้วยเสียงที่อ่อนโยน
ตาของเขายังคงจับจ้องที่รอยแดงบนแก้มฉัน
ตาของเขายังคงจับจ้องที่รอยแดงบนแก้มฉัน
"อ่อ คุณอูบินค่ะ คุณผู้หญิงให้เอาขนมมาให้ค่ะ" เสียงที่ดังขึ้น
ทำให้อูบินละสายตาจากแก้มฉันไปหาต้นเสียงทันที
"เอามาวางไว้ที่โต๊ะ แล้วเอายาลดบวมมาให้หน่อย"
"ค่ะ"เมื่อรับคำสั่งเสร็จเธอก็เดินออกไป
"อะไรของนาย แก้มฉันมันบวมเหรอ?"
อูบินยิ้มแล้วเอานิ้วจิ้มที่แก้มของฉัน
"ไม่รู้เหรอ ฉันเห็นว่างมันป่องๆ นึกว่ามันบวม" ได้ยินแบบนั้นฉันเลยมองค้อน ก่อนปัดนิ้วที่กำลังจิ้มแก้มฉันอยู่ออก แล้วขยับออกห่างจากเขาทันที
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ "
อูบินกุมท้องระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นบ้าน
"นี่! กล้าดียังไงมาล้อแก้มของฉันเนี่ย"
"ฮ่าๆ โอย เหนื่อยเลย"เขาเช็ดน้ำตาที่หางตา
ก่อนจะรวบรวมสติ " ก็แก้มเธอมันน่าล้อไง
เธอไม่ได้อมอะไรไว้ใช่ม่ะ ฮ่าๆๆ"แล้วเขาก็หัวเราะต่อ -_-
"นี่! คิมอูบิน หยุดล้อฉันเดี๋ยวนี้นะ"ฉันลุกขึ้น
ยืนแล้วกอดอก
"อ่าๆ ไม่ล้อแล้วก็ได้ นั่งลงๆ" อูบินตบที่นั่ง
ข้างๆเขา ฉันนั่งลงตรงที่เดิม พร้อมกับหันไปหาอูบินอย่างเอาเรื่อง
"อะไร ฉันไม่ล้อแล้วไงล่ะ"
"วันนี้ฉันมาบ้านนายแล้ว พรุ่งนี้ นายต้องไปบ้านฉันบ้างนะ"
"เธอบอกพ่อแม่แล้วเหรอ?"
"ก็ใช่สิ พ่อกับแม่ให้พานายไปทำความรู้จัก
กับท่านด้วย"
"อ่าๆ พรุ่งนี้ใช่ป่ะ" ฉันพยักหน้าให้อูบิน
"ตกลง พรุ่งนี้เราไปหาพ่อแม่ของเธอกัน"
อูบินบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ฉันคิดว่าบางทีเราอาจจะจริงจังกับการแสดง
ครั้งนี้มากไปหรือป่าวนะ ฉันว่าฉันเริ่มจะอินกับการเป็นแฟนของอูบิน
ซะแล้วล่ะ >///<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น