ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ขอความช่วยเหลือ
CRY
.q
สายฝนปรอยๆในตอนกลางวัน ทำให้ฉันรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก ฉันยืนกางร่ม ยื่นมือออกมารับน้ำฝนที่หล่นลงมาจากท้องฟ้า แล้วก็เผลอยิ้มไปกับมัน
ยืนรอสักพักก็คนที่นัดฉันก็ปรากฏตัว
' คิมอูบิน' ฉันรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยตอนที่เขาส่ง
ข้อความว่าให้มารอที่หน้ามหา'ลัย บอกว่ามีเรื่องให้ช่วย
ฉันมองเฝือกที่แขนของเขาก็นึกออก วันนี้เป็นวันเอาเฝือกออกสินะ
"ไง มารอนานรึยัง"เขาทักฉันเมื่อมาถึง
"ไม่หรอก ยืนเล่นน้ำฝนอยู่น่ะ นายจะให้ฉันไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนใช่มั้ย"
"รู้ได้ไงอ่ะ"
"ฉันจำได้หรอกน่า ว่านายต้องถอดเฝือกแล้ว"
"งั้นไปกันเถอะ"
หลังจากที่ถอดเฝือกและเช็คแขนที่ได้รับบาด
เจ็บของอูบินว่าหายดีจริงๆเสร็จแล้ว เราจึงออกมากินขนมในร้านเบเกอรี่
"อากาศตอนฝนหยุดตกใหม่ๆนี่ ดีจริงๆเลย"
ฉันนั่งดื่มชาหอม พร้อมกับมองออกไปนอกร้านผ่านกระจกใส
"เธอเกิดฤดูฝนใช่มั้ย?"จู่ๆอูบินที่นั่งตรงข้าม
ฉันก็ถามขึ้นมา
"อื้ม ใช่ ฉันเกิดฤดูฝน"
"ไม่น่าละ เธอดูร่าเริงเวลาที่ฝนตก ทั้งที่คนส่วนใหญ่ไม่มีใครเขาชอบกัน"
"มันเป็นความชอบส่วนตัวมั้ง"
"ยูบี เธออย่าหาว่าฉันทวงบุญคุณนะ คือเธอบอกถ้ามีเรื่องอยากให้เธอช่วย ให้บอกเธอใช่มั้ย?"
"ใช่ๆ บอกมาเลยนายอยากให้ฉันช่วยอะไร
ถ้าฉันช่วยได้ ฉันจะช่วยเต็มที่เลย"
"เธอช่วยเป็น...แฟนฉันหน่อยได้มั้ย"
"หาา!! อะ...อะไรนะ" เมื่อได้ยินคำถามนั้นฉันถึงกับพูดติดอ่าง
"ฉัน.. ฉัน... ได้ยินไม่ผิดใช่มั้ยอูบิน"
"ใช่ เธอได้ยินไม่ผิดหรอก ฉันขอให้เธอช่วย
'แสดง' เป็นแฟนฉัน"
อูบินเน้นคำว่าแสดงให้รู้ว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉัน ฉันถอนหายใจหนักๆก่อนจะพูดว่า
"นายช่วยเล่าให้ฉันฟังได้มั้ยว่าทำไม นายถึงมาขอให้ฉันช่วยทำอะไรแบบนี้"
...จากนั้นอูบินก็เล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง...
"ขอร้องนะยูบี ช่วยฉันด้วยนะ"
อูบินมองมาที่ฉันด้วยสายตาอ้อนวอน
ที่จริงสิ่งที่อูบินขอร้องให้ช่วยก็ไม่ใช่เรื่อง
หนักหนาอะไร อีกอย่าง อูบินก็เสี่ยงชีวิตมาช่วยฉันจนต้องบาดเจ็บเอง
"แล้วฉันต้อง แสดงเป็นแฟนนายนานแค่ไหน"
อูบินยิ้มแล้วตอบกลับมา
"เมื่อโซจินกลับมา ทุกอย่างจะจบลง"
"โซจิน ใคร?"
"เจ้าของหัวใจของฉัน" ฉันยอมรับว่าทำหน้าไม่ค่อยถูกเมื่อฟัง
อูบินพูดถึงเจ้าของหัวใจของเขา
"แล้วทำไมนายไม่บอกแม่นายไปล่ะ ว่าโซจินเป็นแฟนนายน่ะ"
"ฉันยังไม่ได้ขอเธอเป็นแฟนเลย อีกอย่าง
ฉันไม่อยากกดดันเธอด้วย"ในตอนนี้หน้าตา
อูบินบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเครียดสุดๆ
"โอเคๆ ฉันจะยอมช่วยนายแล้วกัน"
"ขอบคุณมากนะยูบี เธอช่วยเก็บเป็นความลับ
ด้วยได้มั้ย เราจะรู้กันแค่สองคน"
"ทำไมล่ะ เพื่อนสนิทก็ไม่ได้เหรอ"
"ยิ่งคนรู้เยอะ มันจะยิ่งวุ่นวายนะ"
"อืม ได้ จะให้ทำอะไรก็บอกฉันแล้วกันนะ"
ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้กับอูบินที่ยิ้มกลับมาเช่นกัน ช่วยอูบินในครั้งนี้อย่างน้อยก็ได้กู้หน้าตัว
เองได้บ้างแหละ เรื่องการไม่มีแฟน แม้ว่าทุก
อย่างจะต้องจบลงเมื่อเจ้าของตัวจริงของอูบินกลับมาก็ตาม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น