คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11 My Love My Darling
คืนนั้น
กริ๊ง!!! เสียงโทรศัพท์บ้านของมาอิดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ" มาอิพูดขึ้น
"มาอิจัง ผม ชูสึเกะนะ"
"จ้ะ มีอะไรเหรอจ๊ะ? ชูสึเกะคุง"
"คือ พรุ่งนี้..เราไปเดทกันไหมครับ?"
"เอ่อ..." มาอิอ้ำอึ้งไปชั่วขณะ
ระหว่างที่มาอิกำลังคิดตัดสินใจอยู่นาน ฟูจิก็วางโทรศัพท์มือถือของเขา แล้วไปหาของกินใส่กระเพาะก่อน แล้วไปเข้าห้องน้ำต่อ (เพราะคุณเธอตัดสินใจนานมาก~)
เวลาผ่านไป 30 นาที ฟูจิกลับมาถือหูโทรศัพท์อีกครั้ง
"ชูสึเกะคุงจ๊ะ...คือเรื่องเดทน่ะ เอ่อ..."
"ว่าอย่างไรครับ" ฟูจิพูดพร้อมเคี้ยวพายราสเบอร์รี่ฝีมือพี่ยูมิหงับๆ
"เอ่อ...."
"จะไปเดทกับผมไหมครับ" ฟูจิซัก พลางดื่มน้ำเข้าไป
"เป็นอันตกลงจ้ะ"
"พรวด!!!" ฟูจิพ่นน้ำออกมาเพราะตกใจสุดขีด
"เป็นอะไรจ๊ะ ชูสึเกะคุง"
"เปล่า ไม่มีอะไรครับ งั้นเจอกันพรุ่งนี้ที่หน้าโรงเรียน ตอน 10 โมงนะ"
"จ้าา~"
~วันต่อมา~
ฟูจิมารอมาอิที่หน้าโรงเรียนตั้งแต่เช้า เพราะ ไม่อยากให้มาอิเสียใจเหมือนคราวที่แล้วที่นัดมาฝึกเทนนิสให้อีกแล้ว
แล้วสักครู่ต่อมา มาอิก็มาถึงพอดี สรุปว่า ทั้งสองมาก่อนกำหนดเวลาโดยไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน
"เราจะไหนกันดีครับ มาอิจัง"
"สวนสนุกจ้าา!"
"รับทราบขอรับ เจ้าหญิงของผม"
ด้วยคำพูดนั้น ทำให้มาอิหน้าแดงเถือก
"แต่ว่า..." ฟูจิพูดขึ้น
"มีอะไรจ๊ะ"
"ต้องรอให้สวนสนุกเปิดก่อนนะครับ นี่เพิ่ง 8 โมงเอง" ฟูจิพูดพร้อมดูนาฬิกาข้อมือ
"ฮะๆ จริงด้วยสินะ" มาอิพูดพร้อมยิ้มเก้อๆ
"งั้นไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะจ้ะ" มาอิบอก
"มาอิจัง อยากกินอะไรเหรอ?" ฟูจิถามหญิงสาว
"อยากกินราเม็งร้อนๆ ...ซักชาม..." มาอิพูดลอยๆขึ้นมา เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรมาเลย
"งั้นผมเลี้ยงเอง"
"เอ๋! ชูสึเกะคุงจ๊ะ เมื่อกี้ฉันพูดลอยๆนะ เธอไม่ต้องเลี้ยงฉันก็ได้"
"ไม่ได้นะ ถ้าเกิดมาอิจังหิวจนเป็นลมขึ้นมา ผมไม่ยอม ไปกันเถอะ" แล้วฟูจิก็พามาอิไปกินราเม็งที่ร้านที่ดูดีแห่งหนึ่ง
"อร่อยจัง!" มาอิกินอย่างตะกละตะกลามมากๆเหมือนกับเด็ก ความจริงนิสัยของเธอเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้ว ฟูจิเองก็คงเข้าใจดี เพราะเขา
ไปแอบดูเธอรับประทานอาหารกลางวันที่โรงเรียนอยู่บ่อยๆเหมือนกัน
"มาอิจัง เส้นราเม็งติดที่ปากน่ะ"
แล้วฟูจิก็ใช้นิ้วเรียวของเขาไปแตะที่ขอบริมฝีปากหญิงสาวเพื่อหยิบเส้นราเม็งออก ทำให้หญิงสาวเกิดอาการเกร็งและตื่นเต้นเป็นที่สุด
"เอ่อ...ขอบใจจ้ะ ชูสึเกะคุง แล้วก็..ขอโทษที่ทำอะไรที่น่าเกลียดให้เธอเห็น"
"ไม่เป็นไรหรอก มาอิจังที่เป็นแบบนี้ก็น่ารักดีนะ"
เมื่อมาอิกินราเม็งเสร็จเรียบร้อยแล้ว สวนสนุกก็เปิดพอดี ทั้งคู่จึงจูงมือกันไปสวนสนุก
ทั้งสองได้ไปเล่นเครื่องเล่นมมากมาย....เริ่มที่บ้านผีสิง
"ตอนแรกฉันนึกว่าไม่น่ากลัวซะอีก ทำไมบ้านผีสิงถึงน่าสยดสยองอะไรอย่างนี้เนี่ย.." มาอิบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมเกาะแขนฟูจิไว้แน่น
เมื่อผีหมอโรคจิต(ซึ่งทำให้คิดถึงอินูอิ)ออกมา มาอิก็ร้องกรี๊ดทันที
"กรี๊ด!!!!!!!"
ทำให้ฟูจิที่อยู่ข้างหน้าเธออดยิ้มไม่ได้
เมื่อรอดมาจากบ้านผีสิง ทั้งคู่ก็ไปเล่นรถไฟเหาะกันต่อ มาอิรู้สึกสนุกมากๆ ต่างกับฟูจิที่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนขึ้นไปนั่งรถไฟเหาะ อาจ
จะเป็นเพราะ กลัวฉี่ราดตอนขึ้นรถเหาะก็เป็นได้
ทั้งคู่แวะถ่ายรูปที่มุมสวยๆแห่งหนึ่งของสวนสนุก
"มาอิจัง ผมตั้งกล้องไว้แล้ว ช่วยโพสท่า ซารางแฮโยกับผม หน่อยนะ"
"จ้า~"
"แชะ!!" กล้องทำงานอัตโนมัติ ทำให้ได้รูปหวานๆของทั้งสอง ทำท่าซารางแฮโยมา
แล้วทั้งคู่ก็ไปซื้อไอศกรีมกิน แล้วไปนั่งชิงช้าสวรรค์ต่อ ซึ่งมาอิรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะ นี่เป็นการนั่งชิงช้าสวรรค์ครั้งแรกในชีวิตของ
เธอ ในครั้งนี้เธอก็มากับคนพิเศษทำให้เกิดความรู้สึกปิติยินดีขึ้นเป็นทวีคูณ
"วิวที่มองลงมาสวยจังเลยนะ ชูสึเกะคุง"
"ครับ มาอิจังเธอขึ้นเป็นครั้งแรกเหรอ?" ชายหนุ่มถาม
"จ้ะ ตอนเด็กๆฉันอยู่แต่ในโรงพยาบาล ไม่เคยออกมาเที่ยวเล่นแบบเด็กๆคนอื่นๆหรอก"
"เอ๋! มาอิจัง ทำไมตอนเด็กๆถึงอยู่ที่โรงพยาบาลน่ะ"
"ไว้มีโอกาส ฉันจะเล่าให้ฟังนะ ตอนนี้....พอฉันคิดถึงเรื่องนั้น...ทีไร จิตใจก็จะเศร้า..จนอยากจะ....ร้องไห้" พูดยังไม่ทันขาดคำ หญิงสาว
ก็ปล่อยโฮออกมา
ชายหนุ่มเห็นท่าไม่ดี จึงเข้าไปกอดเธอ
"ไม่เป็นไรนะมาอิจัง ถ้ายังไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า ผมคงไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนั้นหรอก อย่าร้องไห้นะ คนดีของผม"
แล้วหญิงสาวก็หยุดร้องไห้
ขากลับทั้งสองเดินกลับด้วยกัน
"ชูสึเกะคุงจ๊ะ สัญญานะ ว่าเราจะมาเดทด้วยกันอีก"
"ครับ ผมสัญญา"
"แยกกันกลับตรงนี้นะจ๊ะ"
แล้วมาอิก็เดินกลับบ้านไป
"ครับ เอ่อ..เดี๋ยวก่อนมาอิจัง"
หญิงสาวหันกลับมามองชายหนุ่ม
"ผมรักมาอิจังนะ!!!" ชายหนุ่มตะโกนสุดเสียง
"ฉันก็รักชูสึเกะคุงนะ!!!" หญิงสาวก็ตะโกนกลับ
วันนี้คงเป็นวันที่มีความสุขสำหรับฟูจิ ชูสึเกะ และ ทาคิอุจิ มาอิ ทั้งสองคงจะจดจำวันนี้ตลอดไป ตราบนานเท่านาน
ความคิดเห็น