ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12 จิตใจที่โลเล
วันต่อมา
ขณะที่มาอิกำลังเดินไปช็อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง(เพราะเงินเดือนออก) เธอเหลือบไปเห็น ยานางิ เรนจิ คนรักเก่าของเธอ
กำลังเดินหาของกินตรงบูธของกินกับเพื่อนๆชมรมเทนนิสชายของม.ปลายสาธิตริคไคอยู่ เธอจึงเข้าไปทักทาย
"สวัสดีจ้ะ ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าเลย"
"ทาคิอุจิ/มาอิจัง/มาอิซัง" ทั้งหมดอุทานขึ้นพร้อมกัน
น่าแปลกที่อดีตสมาชิกชมรมเทนนิสสมัยม.ต้นมาพร้อมหน้าทุกคน ไม่ว่าจะเป็นซานาดะ ยูคิมูระ เรนจิ บุนตะ แจ็คกัล นิโอ ยางิว และ
อาคายะ ด้วย
"งั้นพวกเราจะไปที่โซนอื่นนะ เรนจิอยู่กับเธอก่อนละกัน เห็นมีเรื่องจะคุยกับทาคิอุจิไม่ใช่เหรอ ไปทุกคน" ยูคิมูระบอกกับเรนจิ แล้วพาลูก
ทีมหนีไปโซนอื่นๆ (เพื่อจะให้ 2 คนนั่น อยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2)
เมื่อสมาชิกชมรมเทนนิสม.ปลายสาธิตริคไคหายไปหมดเเล้ว เหลือแต่เรนจิกับมาอิ 2 คน
"มีเรื่องอะไรเหรอจ๊ะ เรนจิคุง"
"คือ...มาอิ เราจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม?"
"หมายความว่ายังไงจ๊ะ"
"ที่ผ่านมา ตอนที่ฉันคบกับเธอ ฉันไม่ค่อยได้เห็นความสำคัญของเธอซักเท่าไร แถมตอนนั้น ยังโง่ทิ้งเธอไป แล้วไปทุ่มเทกับเทนนิส
พอเราเลิกกัน...รู้ไหม มาอิ ฉันคิดถึงเธอทุกลมหายใจเข้าออก ฉันรู้แล้วว่า ฉันขาดเธอไม่ได้ ฉันยังรักเธออยู่เสมอนะ มาอิ แล้วเธอล่ะ?"
"เอ่อ..." หญิงสาวอ้ำอึ้งอยู่นาน ก่อนที่จะตัดสินใจพูดความจริงออกไป
"เรนจิคุง ความจริงตอนที่เธอทิ้งฉันไปน่ะ ฉันคิดอยู่เสมอว่า บางทีเธออาจจะกลับมาหาฉันอีก แต่เมื่อเธอทุ่มเทกับเทนนิสมากมายขนาด
นั้น ฉันเลยคิดว่า ถ้าหากคนที่รักเรามีความสุขกับการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่มันไม่ผิดแล้ว เราจะไปห้ามเขาไว้ทำไม เราจะไปรอเขาทำไม
เมื่อฉันคิดอย่างนั้นแล้ว ฉันจึงตัดใจจากเธอทั้งๆที่หัวใจของฉันมันทั้งแตกสลาย ทั้งห่อเหี่ยว ไร้ความรู้สึกยินดียินร้ายอะไรทั้งสิ้น ฉันคง
ไปคบกับเธอไม่ได้อีกแล้วล่ะจ้ะ เพราะ ตอนนี้ฉันคบกับชูสึเกะคุงอยู่ เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่า..." มาิือิพูดด้วยน้ำ
เสียงที่สั่นเครือ
"ไม่เป็นไรหรอก มาอิ คนที่ผิดคือฉันเองที่ทิ้งเธอไป ฉันแค่คิดว่าน่าจะมีโอกาสเอาเธอกลับมา ถ้าตอนนั้นฉันไม่ทิ้งเธอไปล่ะก็..ฉันคงมี
ความสุขมากกว่านี้"
แล้วเรนจิก็เดินจากไป มาอิไม่มีทางรู้เลยว่า เมื่อเขาหันหลังจากเธอไปแล้ว น้ำตาของเขาได้ไหลออกมาด้วยความโกรธแค้นตัวเองที่ไม่
เคยเห็นความสำคัญของคนที่เขารักเลยแม้แต่น้อย เมื่อเธอพบคนใหม่แล้ว เขาคงไม่มีสิทธิ์ที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับเธออีก
ฝ่ายมาอิ เมื่อเรนจิเดินจากไปแล้ว มาอิก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ความจริงเธอยังคงรักเรนจิอยู่ แต่ฟูจิ ชูสึเกะ แฟนคนปัจจุบันของ
เธอ เขาก็รักเธอเช่นกัน เธอต้องตัดใจจากยานางิ เรนจิ ด้วยความรู้สึกอันบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก มันคงเศร้า เสียใจที่สุด แต่เธอก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี
วันเดียวกันนั้นเอง มาอิก็ได้โทรศัพท์ไปคุยกับฟูจิ ชูสึเกะเพื่อสารภาพเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นวันนี้
"ฉันขอโทษนะ ชูสึเกะคุง ที่ฉันยังตัดใจไม่ได้จากเรนจิคุง"
"ไม่เป็นไรหรอก มาอิจัง คนเรานะ เวลาจะตัดใจจากเรื่องใดเรื่องหนึ่งเนี่ย มันเป็นเรื่องยากเหมือนกันนะ"
"ขอบใจนะจ๊ะ ที่เข้าใจฉัน"
"ครับ ยังไงคนเป็นแฟนกัน ต้องเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายดีอยู่แล้ว"
"ถ้าพูดเรื่องเรนจิคุงขึ้นมาลอยๆ..เธอจะโกรธฉันไหม?"
"โกรธ..."
"อ้าว!"
"โกรธทำไมล่ะครับ โกรธไปสุขภาพจิตก็เสียหมดหรอก ฮะๆๆ"
"ชูสึเกะคุงอ่า~ ทำใจหายหมด นึกว่าจะโกรธจริงๆซะเเล้ว"
"ผมไม่ได้เป็นคนโกรธง่ายขนาดนั้นนะ"
"จ้าๆ งั้นแค่นี้นะ รักนะ จุ๊บๆ"
"คร้าบ~ รักมาอิจังทุกวันเลย"
ตื๊ดๆๆๆ (วางสายไปแล้วทั้งคู่ - -)
ทีนี้ นางเอกของเราจะได้สบายใจซักทีนะ เฮ้อ!
ขณะที่มาอิกำลังเดินไปช็อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง(เพราะเงินเดือนออก) เธอเหลือบไปเห็น ยานางิ เรนจิ คนรักเก่าของเธอ
กำลังเดินหาของกินตรงบูธของกินกับเพื่อนๆชมรมเทนนิสชายของม.ปลายสาธิตริคไคอยู่ เธอจึงเข้าไปทักทาย
"สวัสดีจ้ะ ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าเลย"
"ทาคิอุจิ/มาอิจัง/มาอิซัง" ทั้งหมดอุทานขึ้นพร้อมกัน
น่าแปลกที่อดีตสมาชิกชมรมเทนนิสสมัยม.ต้นมาพร้อมหน้าทุกคน ไม่ว่าจะเป็นซานาดะ ยูคิมูระ เรนจิ บุนตะ แจ็คกัล นิโอ ยางิว และ
อาคายะ ด้วย
"งั้นพวกเราจะไปที่โซนอื่นนะ เรนจิอยู่กับเธอก่อนละกัน เห็นมีเรื่องจะคุยกับทาคิอุจิไม่ใช่เหรอ ไปทุกคน" ยูคิมูระบอกกับเรนจิ แล้วพาลูก
ทีมหนีไปโซนอื่นๆ (เพื่อจะให้ 2 คนนั่น อยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2)
เมื่อสมาชิกชมรมเทนนิสม.ปลายสาธิตริคไคหายไปหมดเเล้ว เหลือแต่เรนจิกับมาอิ 2 คน
"มีเรื่องอะไรเหรอจ๊ะ เรนจิคุง"
"คือ...มาอิ เราจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม?"
"หมายความว่ายังไงจ๊ะ"
"ที่ผ่านมา ตอนที่ฉันคบกับเธอ ฉันไม่ค่อยได้เห็นความสำคัญของเธอซักเท่าไร แถมตอนนั้น ยังโง่ทิ้งเธอไป แล้วไปทุ่มเทกับเทนนิส
พอเราเลิกกัน...รู้ไหม มาอิ ฉันคิดถึงเธอทุกลมหายใจเข้าออก ฉันรู้แล้วว่า ฉันขาดเธอไม่ได้ ฉันยังรักเธออยู่เสมอนะ มาอิ แล้วเธอล่ะ?"
"เอ่อ..." หญิงสาวอ้ำอึ้งอยู่นาน ก่อนที่จะตัดสินใจพูดความจริงออกไป
"เรนจิคุง ความจริงตอนที่เธอทิ้งฉันไปน่ะ ฉันคิดอยู่เสมอว่า บางทีเธออาจจะกลับมาหาฉันอีก แต่เมื่อเธอทุ่มเทกับเทนนิสมากมายขนาด
นั้น ฉันเลยคิดว่า ถ้าหากคนที่รักเรามีความสุขกับการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่มันไม่ผิดแล้ว เราจะไปห้ามเขาไว้ทำไม เราจะไปรอเขาทำไม
เมื่อฉันคิดอย่างนั้นแล้ว ฉันจึงตัดใจจากเธอทั้งๆที่หัวใจของฉันมันทั้งแตกสลาย ทั้งห่อเหี่ยว ไร้ความรู้สึกยินดียินร้ายอะไรทั้งสิ้น ฉันคง
ไปคบกับเธอไม่ได้อีกแล้วล่ะจ้ะ เพราะ ตอนนี้ฉันคบกับชูสึเกะคุงอยู่ เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่า..." มาิือิพูดด้วยน้ำ
เสียงที่สั่นเครือ
"ไม่เป็นไรหรอก มาอิ คนที่ผิดคือฉันเองที่ทิ้งเธอไป ฉันแค่คิดว่าน่าจะมีโอกาสเอาเธอกลับมา ถ้าตอนนั้นฉันไม่ทิ้งเธอไปล่ะก็..ฉันคงมี
ความสุขมากกว่านี้"
แล้วเรนจิก็เดินจากไป มาอิไม่มีทางรู้เลยว่า เมื่อเขาหันหลังจากเธอไปแล้ว น้ำตาของเขาได้ไหลออกมาด้วยความโกรธแค้นตัวเองที่ไม่
เคยเห็นความสำคัญของคนที่เขารักเลยแม้แต่น้อย เมื่อเธอพบคนใหม่แล้ว เขาคงไม่มีสิทธิ์ที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับเธออีก
ฝ่ายมาอิ เมื่อเรนจิเดินจากไปแล้ว มาอิก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ความจริงเธอยังคงรักเรนจิอยู่ แต่ฟูจิ ชูสึเกะ แฟนคนปัจจุบันของ
เธอ เขาก็รักเธอเช่นกัน เธอต้องตัดใจจากยานางิ เรนจิ ด้วยความรู้สึกอันบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก มันคงเศร้า เสียใจที่สุด แต่เธอก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี
...วันเวลาที่เธอเเละเรนจิอยู่ด้วยกัน คบกัน รักกัน หัวเราะ ร้องไห้ด้วยกันมันคงไม่มีอีกเเล้ว มันคงกลายเป็นความทรงจำดีๆ ที่เธอจะจดจำ
ไว้ในหัวใจตลอดไป....
ไว้ในหัวใจตลอดไป....
วันเดียวกันนั้นเอง มาอิก็ได้โทรศัพท์ไปคุยกับฟูจิ ชูสึเกะเพื่อสารภาพเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นวันนี้
"ฉันขอโทษนะ ชูสึเกะคุง ที่ฉันยังตัดใจไม่ได้จากเรนจิคุง"
"ไม่เป็นไรหรอก มาอิจัง คนเรานะ เวลาจะตัดใจจากเรื่องใดเรื่องหนึ่งเนี่ย มันเป็นเรื่องยากเหมือนกันนะ"
"ขอบใจนะจ๊ะ ที่เข้าใจฉัน"
"ครับ ยังไงคนเป็นแฟนกัน ต้องเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายดีอยู่แล้ว"
"ถ้าพูดเรื่องเรนจิคุงขึ้นมาลอยๆ..เธอจะโกรธฉันไหม?"
"โกรธ..."
"อ้าว!"
"โกรธทำไมล่ะครับ โกรธไปสุขภาพจิตก็เสียหมดหรอก ฮะๆๆ"
"ชูสึเกะคุงอ่า~ ทำใจหายหมด นึกว่าจะโกรธจริงๆซะเเล้ว"
"ผมไม่ได้เป็นคนโกรธง่ายขนาดนั้นนะ"
"จ้าๆ งั้นแค่นี้นะ รักนะ จุ๊บๆ"
"คร้าบ~ รักมาอิจังทุกวันเลย"
ตื๊ดๆๆๆ (วางสายไปแล้วทั้งคู่ - -)
ทีนี้ นางเอกของเราจะได้สบายใจซักทีนะ เฮ้อ!
To Be Continued
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น