Lovely Princess of tennis รักนี้มอบให้เจ้าหญิงเทนนิส

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 Good Bye Mai

เช้าวันรุ่งขึ้น

"แม่คะ หนูจะย้ายไปเรียนที่ ม.ปลายสาธิตริคไคแล้วนะคะ" มาอิพูดกับแม่ของเธอ

"หา! ตายแล้ว มาอิ ทำไมจู่ๆ ลูกถึงมาพูดแบบนี้ล่ะ" แม่ของมาอิถามด้วยความตกใจ

"เปล่าค่ะ อยู่ที่นี่ไป หนูก็เรียนอย่างไม่มีความสุขหรอก" แล้วมาอิก็เดินจากบ้านไป ในมือของเธอกำกระดาษใบหนึ่ง ซึ่งเขียนตัวอักษรโตๆ ว่า

"ใบลาออก"

ณ โรงเรียน ม.ปลายฮาคุโฮ

มาอิเดินไปยังห้องผอ. ระหว่างทางเธอได้พบกับชายคนหนึ่ง และ ชายคนนั้น เป็นคนที่เธอรู้จักดี  ฟูจิ ชูสึเกะ

"คุณมาอิ จะไปไหนเหรอครับ" ฟูจิถาม

"ไปห้องผอ.จ้ะ ไปล่ะนะ"

"เดี๋ยว! คุณมาอิ จะไปทำอะไรที่ห้องผอ.น่ะ"

"ยื่นใบลาออกจ้ะ ฉันจะไปเรียนที่สาธิตริคไคแล้ว"

"ทำไมล่ะ คุณมาอิ ที่นี่ไม่ดีอย่างนั้นเหรอ?" ฟูจิพูดอย่างตกใจสุดขีด

"เปล่าจ้ะ เพียงแต่ว่า ฉันเรียนที่นี่ไป ฉันก็ไม่มีความสุขหรอก"

"คุณมาอิไปไหนไม่ได้นะ คุณต้องอยู่ที่นี่นะ"

"ทำไมเหรอฟูจิคุง"

"เอ่อ...คือว่า..."

~กิ๊ง ก่อง~

เสียงกริ่งดังขึ้นพอดี

"เอาอย่างนี้ คุณมาอิไปเข้าเรียนก่อนเถอะ ผมไปก่อนนะ"

"จ้ะ"

ว่าแล้วฟูจิก็รีบวิ่งไปเรียนทันที

ที่ ชั้นปี 2 ห้อง 3 ห้องที่มาอิเรียนอยู่

ชั่วโมงเรียนผ่านไป โดยที่มาอิเรียนไม่รู้เรื่องเลย

"คุณทาคิอุจิ ตอบข้อนี้ซิ"

"เอ่อ..ข้อไหนคะ?"

"คุณทาคิอุจิ นี่ไม่ตั้งใจเรียนเลยใช่ไหม? ไปยืนคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง เดี๋ยวนี้!!!"

"ค่า~"

แล้วมาอิก็เดินออกจากห้องเรียน ไปยืนคาบไม้บรรทัด

ทันใดนั้น คิคุมารุ เอจิ ก็เดินผ่านมาพอดี จึงเข้าไปทัก

"นี่ มาอิจัง เป็นยังไงบ้างเนี่ย มายืนคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง ก๊ากๆๆ ขำจังเลย"

"ไอ้..เอ็น..ไอ...อ้ะ..อิ๊...อุ๊..อา..อุ๊...อุง (ไม่เป็นไรจ้ะ คิคุมารุคุง)"

"เอ~ พูดอะไรเนี่ย ไม่รู้เรื่องเลย เนี้ยว~" เอจิพูด แต่ในใจคิดว่า 'สงสัยว่าโดนทำโทษแหง'

"งั้นฉันไปล่ะนะ ปวดฉี่อ่ะเนี้ยว~ บ๊ายบายนะ มาอิจัง"

แล้วเอจิก็วิ่งหนีไป

"อ่า...อิ๊...อุ๊..อา...อุ๊...อุง (ง่า..คิคุมารุคุง)"

ในช่วงพักเที่ยง

มาอิก็มากินข้าวกลางวันที่โรงอาหาร

"ว้าว! วันนี้คุณแม่ทำไส้กรอกมาด้วย ดีใจจังเลย" มาอิิอุทานขึ้นอย่างตื่นเต้นสุดๆ

"ทานล่ะนะคะ~~~~"

แล้วมาอิก็จัดการกับข้าวกลางวันของตน และแล้ว เธอก็ได้พบกับ อัจฉริยะ ฟูจิ ชูสึเกะ

"ขอนั่งกินด้วยคนได้ไหมครับ?"

"จ้ะ ตามสบายเลยจ้ะ" แล้วมาอิก็จัดการกับข้าวกลางวันต่อ

"คุณมาอิ กินเสร็จแล้ว ไปด้วยกันหน่อยได้ไหม?"

"ได้สิจ๊ะ"

พอทั้ง 2 กินข้าวเสร็จ ฟูจิก็พามาอิมาที่สวนดอกไม้ของดรงเรียน โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า มีผู้แอบตามมาด้วย ถึง 5 คน

"แอบมาดูฟูจิจะดีเหรอ?" ชายหนุ่มหัวไข่นาม โออิชิ ชูอิจิโร่ พูดขึ้น

"ไม่เป็นไรหรอกน่า เนี้ยว~" ชายหนุ่มหัวแดงพูดขึ้น

"มาทำอะไรกันที่นี่นะ" ชายหนุ่มทายาทร้านคาวามูระ ซูชิ รำพึง

"โอกาสที่จะมาสารภาพรัก 100%"

"..." ชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง อดีตกัปตันทีมเซงาคุ ไม่พูดอะไร (เพราะโดนลากมา)

ทั้ง 5 แอบหลบอยู่หลังพุ่มไม้แห่งหนึ่ง ซึ่งมีขนาดใหญ่่พอที่จะบัีง คน 5 คน ได้

"คุณมาอิ ทำไมถึงจะ้ย้ายไปสาธิตริคไค บอกสาเหตุให้ผมฟังทั้งหมดเลยนะ"

มาอิ ซึ่งอ่อนต่อโลกเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงบอกไปโดยไม่ปิดบัง

"คือ...เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง มาว่าฉันเสียๆหายๆ แล้วสั่งให้ฉันห้ามยุ่งกับฟูจิ ชูสึเกะของเธอ"

"หรือว่า..จะเป็นคุรุมิจัง โธ่เอ๊ย!" ฟูจิรำพึง

"เอ่อ..ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะไปยื่นใบลาออกนะจ๊ะ"

"เดี๋ยว! คุณมาอิ ก่อนไป ช่วยอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยสิ"

"เอ่อ..ได้จ้ะ"


"ดอกไม้พวกนี้สวยจังเนอะ ฟูจิคุง"

"ใช่..สวยเหมือนคนที่อยู่ข้างๆผมไง" ฟูจิพูดพร้อมยิ้มให้

"เอ๋~~~~" มาอิอายหน้าแดงเถือกไปถึงใบหู

"คุณมาอิ...ผมอยากบอกว่า ผม..."

ตัดมาทางด้าน 5 หนุ่ม

"บอกเลย บอกเลย บอกเลย" 4 คน (ยกเว้นเทะสึกะ) นั่งลุ้นไปพร้อมๆกัน แถมใส่อารมณ์มาก จนเทะสึกะเอือมระอา

"อย่างนี้ต้องจดข้อมูลเอาไว้แล้ว" แล้วอินูอิก็จดอะไรยิกๆในสมุด

"พวกนาย พอเสร็จจากการแอบดูฟูจิแล้ว เตรียมไปวิ่งรอบสนามได้เลย" เทะสึกะบอก

"คร้าบๆ~" เอจิตอบแบบรำคาญ

ด้านฟูจิิและมาอิ

"คือ..ผม...ผม..รักคุณมาอินะครับ คุณคือคนพิเศษและคนสำคัญที่สุดสำหรับผม คบกับผมเถอะนะครับ"

"เอ่อ.." มาอิอ้ำอึ้งนาน 5 นาที

"คือว่า..ฟูจิคุง"

"อะไรเหรอครับ จะคบกับผมหรือเปล่า?"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"จ้ะ ฉันเอง..ก็รักฟูจิคุง ฉันจะคบกับฟูจิคุงจ้ะ"

"จริงเหรอ ไชโย!! มีแฟน...มีแฟนแล้ว!!!"

แล้วฟูจิก็เข้าไปกอดมาอิ แถมหอมแก้มไปฟอดหนึ่ง

"จุ๊บ!"

"อ๋า~ ฟูจิคุง ฉันเขินนะ" มาอิซุกใบหน้าอันแดงก่ำไว้ที่บ่าของชายหนุ่ม

"ฮะๆ คุณมาอิ ต่อจากนี้ผมจะเรียกคุณว่า มาอิจัง นะ"

"จ้ะ ฟูจิคุง"

"ชู่ว! ต้องเรียกชูสึเกะ สิ"

"เอ่อ...." มาอิอ้ำอึ้งไปอีกครั้ง

"ชู...สึ....เกะ งั้นเหรอจ๊ะ"

"ครับ ต่อไปเรียกอย่างนี้นะ"

"จ้ะ"

"มันต้องอย่างนี้สิ คนดีของผม"


แล้วทั้ง 2 ก็กอดกันอย่างอบอุ่นและมีความสุขที่สุด

ทางด้าน 5 หนุ่ม

"นายเจ๋งมาก ฟูจิ ฮือๆๆ"  โออิชิร้องไห้เพราะซึ้งในความรักของทั้ง 2 สุดๆ

"ในที่สุด ฟูจิโกะจังก็เจอคนที่ใช่แล้วสินะ" คุณทากะพูดพลางซับน้ำตา

"ยินดีด้วยนะ ฟูจิ" เทะสึกะรำพึงเบาๆ

"ได้ข้อมูลดีๆมาแล้ว หึหึ" ด๊อกเตอร์อินูอิยังคงพูดไม่เหมือนชาวบ้านตามเดิม

"ฮือ~ ฟูจิยินดีด้วยนะ เนี้ยว~ ดีจังเลยเนี้ยว แงๆ"

และแล้วเอจิก็ทำแผนแตกจนได้ เมื่อ

"ฮะ.ฮะ...ฮ้าด เช้ย!!! กลิ่นอะไร แปลกๆเนี้ยว!!!!"

"เอจิ!!" ทั้ง 4 หันมาพร้อมกัน

"ฮะๆ สมเป็นเอจิ มาแอบดูฉันจริงๆสินะ" ฟูจิพูดขึ้น

"ทำแผนพังหมดเลย เอจิ" โออิชิบ่น

"เอาล่ะ พวกนายแอบดูฟูจิเสร็จแล้ว ทุกคน ไปวิ่งรอบสนาม 20 รอบ ปฏิบัติ!!" เทะสึกะสั่ง

"คร้าบ~~~~~~~~~"

แล้วทั้ง 5 หนุ่มก็รีบวิ่งแจ้นหนีไป

To Be Continued