คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : FRIST STORY : He is hansome guy but
FRIST STORY : He is hansome guy but…
กริ๊งง ~
“ยินดีต้อนรับค่ะ”
เสียงของพนักงานร้านกาแฟแห่งหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับเสียงของประตูร้านที่เปิดออก ฮักยอนเดินเข้าไปในร้าน พลางส่งยิ้มให้กับพนักงานหน้าเคาเตอร์ รอยยิ้มนั้นทำให้หญิงสาวถึงกับทรุดลงกับพื้นเลยทีเดียว
ฮักยอนตัดสินใจนั่งลงโต๊ะข้างในสุดของร้าน พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเห็นผู้คนมากมายเดินเบียดเสียดเพื่อแย่งกันข้ามถนน ไหนจะรถมากมายที่วุ่นวายกับไฟแดงที่กำลังจะเปลี่ยนเป็นไฟเขียว ฮักยอนเหม่อลอย พลางนึกถึงเรื่องในอดีต อดีตบางอย่าง ที่ทำให้เขา กลายร่างเป็น ‘คลาสโนว่า’ ที่มีของเล่นมากมายในกำมือ...
“คุณลูกค้าค่ะ รับอะไรดีค่ะ”
“ชาดำแก้วนึงละกันครับ”
“ค่ะ รอซักครู่น่ะค่ะ”
พนักงานรับออเดอร์ทำให้เขาหลุดจากภวังค์ และกลับสู่ ‘ปัจจุบัน’ ฮักยอนเหลือบมองนาฬิการ้านเล็กน้อย
12.32
เที่ยงกว่าแล้วสิน่ะ ฮักยอนหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา เพื่อกดออกโทรหาใครคนหนึ่ง
“ ‘อึนกวัง’ อ่า... นายอยู่ไหนแล้ว ฉันอยู่ที่ร้านกาแฟ S แล้วน่ะ”
[อ้าว เอ็นไปถึงแล้วเหรอ? รอก่อนน่ะ อีก 5 นาทีจะไปถึง]
ฮักยอนวางสายทันทีที่ เด็กในสต๊อกอีกคน ‘อึนกวัง’ พูดเสร็จ เขานั่งฮึดฮัดขัดใจ เพราะเขามักจะอารมณ์เสียเสมอหากใครนัดแล้วไม่มาตรงต่อเวลา ยิ่งเป็นเด็กในสต๊อก หากเขาหงุดหงิดมาก เขาจะทิ้งของเล่นชิ้นนั้นทันที ไม่ว่าจะเบื่อหรือยังไม่เบื่อก็ตาม
กริ๊ง
ประตูร้านเปิดออก นั่นทำให้ฮักยอนหันไปที่ประตูร้านและจิกตาใส่ทันที แต่... คนที่เปิดประตูออกนั้น ไม่ใช่ ‘อึนกวัง’ แต่เป็นชายหนุ่มที่เขาไม่รู้จัก กว่าสมองจะสั่งการให้เขาหันหน้าหลบมา ก็ไม่ทันแล้วเพราะเมื่อกี้ที่จิกตาใส่เขา เขาเองก็บังเอิญหันหน้ามาสบตากับฮักยอนพอดี เขาถึงกับเลิกคิ้วสูง ด้วยความสงสัย
“บ้าจริงเรา ... นึกว่าเป็นอึนกวังซะอีก ไปจิกตาใส่เขาเฉยเลย”
ฮักยอนเผลอตีหน้าผากตัวเอง และสบถกับตัวเองเบาๆ... แต่โชคก็ไม่เข้าข้างเขาเลย ในขณะที่ฮักยอนกำลังจะเงยหน้ากลับมาตั้งสติ เขาคนนั้นก็กลับมานั่งโต๊ะ... ‘ตรงข้าม’ !!
ทำยังไงดีละ เมื่อกี้เขาจิกตาใส่ขนาดนั้น ... แต่ใครสนกันละ ฮักยอนไล่ความคิดนั้นออกไปก่อนที่จะหยิบหนังสือแฟชั่น บนชั้นใกล้ๆ มาอ่านเล่นเพื่อฆ่าเวลา
ฮักยอนเปิดหนังสือไปมา แต่... เพียงแค่อ่านผ่านๆไปเท่านั้น ตาของเขา ก็แอบมองคนตรงหน้าเป็นพักๆ เพราะชายหนุ่มตรงหน้า... ช่างวิเศษจริงๆ จมูกโด่งเป็นสัน เส้นผมสีดำลับกับผิวขาวซีดที่กำลังคอเคลียอยู่ที่ต้นคอ กับเสน่ห์ของตาคมๆ ที่กำลังมองออกไปนอกหน้าต่างนั้น ซึ่งเข้ากับริมฝีปากสีชมพูอ่อนธรรมชาติเป็นอย่างดี นั่นทำให้ฮักยอนนั่งไม่ค่อยติดกับเก้าอี้เท่าไหร่นัก
ไม่ใช่แค่ฮักยอนเท่านั้นแต่ พนักงานสาวและลูกค้าสาวๆ ในร้านกาแฟต่างก็บิดไปมา เพียงแค่ชายหนุ่มคนนี้มองออกไปนอกหน้าต่างเท่านั้น ออร่าความหล่อ ใสวิ๊งค์ ออกมาเป็นพักๆ แค่เขาขยับตัวนิดหน่อย
ฮักยอนค่อยๆ ไล่มองสัดส่วนของเขาจาก ขาทั้งสองข้าง ที่ไขว่ห้างกันอยู่ มาที่หน้าท้อง หน้าอก และ......
!!!!
ฮักยอนตกใจเล็กน้อย และพลางคิดว่า เขารู้เหรอ?... ในขณะที่ฮักยอนกัดปากและสำรวจร่างกายของชายตรงหน้า จนมาถึงใบหน้าขาวเนียน ก็พบว่า เขาเองก็มองฮักยอนอยู่ !!! นั่นทำให้ฮักยอนตกใจเล็กน้อย แต่... เพราะสายตาดุคู่นั้นมองลึกเข้ามาในสายตาของฮักยอน เขาได้แต่นิ่งและสบตากันเงียบๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างสั่งให้ฮักยอน จ้องเพียงแค่เขาเท่านั้น ทั้งสองสบตากันเงียบๆ อย่างเนิ่นนาน
“เอ็น...”
“....”
“เอ็นนา...”
“ย้า เอ็น !”
ฮักยอนได้สติกลับมาเพราะแรงของชายคนหนึ่งที่เขย่าแขนเบาๆ ฮักยอนเลิกลั่กเล็กน้อย เพราะไม่เคยเหม่อลอยสบตากับใครนานเท่านี้มาก่อน
“เหม่ออะไรอยู่เหรอ”
ชายหนุ่มนั่งลงตรงข้ามที่นั่งของฮักยอน และนั่นทำให้เขาหงุดหงิดมาก เพราะชายหนุ่มกลับมานั่งบัง ชายหนุ่มอีกคนที่ฮักยอนกำลังสนใจอยู่
“จิ๊... อึนกวังอ่า ต่อจากนี้ไม่ต้องมาหาแล้วฉันน่ะ เบื่อแล้วละ”
“หะ ?”
“ฉันเบื่อนายแล้ว ได้ยินมั้ย?”
“... !!!”
“แล้วไม่ต้องมาเจอกันอีก”
“ย๊า ! เอ็น ฉันแค่มาสายนิดหน่อยเองน่ะ ทำไมโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนเลิกกับฉันแบบนี้!!”
“หึ... ฉันคบกับนายเหรอ? บ้ารึเปล่า ฉันไม่เคยบอกว่า เราเป็นแฟนกัน หรืออะไรมากกว่า ‘คู่ควง’หรอกน่ะ นายเข้าใจผิดรึเปล่า”
“นายกำลังทำฉันโกรธน่ะ เอ็น...”
อึนกวังกดเสียงให้ต่ำเพื่อระงับอารมณ์โกรธ แต่ฮักยอนไม่แม้จะกลัว แต่กลับสมเพชมากกว่า เขาไม่เคยบอกใคร ว่าเขาจะคบเป็นแฟนกับเด็กในสต๊อกเลยซักคน เพียงแค่เข้ามาหาเขา เขาก็เห็นพวกนั้นเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น อึนกวังก็เช่นกัน ก็แค่ของเล่นในยามเบื่อเท่านั้นแหละ
“เออ ก็ดี ... ต่อจากนี้ฉันจะไม่มาเจอนายอีก เอ็น... นายมัน ‘ร้าย’ จริงๆ ซักวันเถอะ นายจะไม่เหลือใคร แม้แต่ของเล่นของนายก็จะไม่มีให้ขย่ำเล่นเลยซักชิ้น !!”
“ขอบคุณสำหรับคำอวยพร ...”
ฮักยอนยั่วโมโหอึนกวังด้วยการกระซิบที่ข้างหูของอึนกวัง และลากเล็บคมๆ จากไหปลาร้า ไล่ขึ้นไปที่ต้นคอและเขี่ยลูกกระเดือกเบาๆ ก่อนที่จะลากขึ้นไป หยุดอยู่ที่ ริมฝีปาก ที่ตอนนี้ถูกเม้มให้เป็นเส้นตรง...
“ขอบคุณสำหรับอาหารว่าง แสนหวานที่ผ่านมาน่ะ อึนกวัง ;]”
ก่อนที่ฮักยอนจะเดินออกจากร้านก็ไม่ลืมจ่ายค่าชาดำก่อนจะเหลือบมองไปที่โต๊ะตรงข้าม ที่มีหนุ่มปริศนามากเสน่ห์นั่งอยู่ แต่พอหันไปอีกครั้งก็พบว่าเขา หายไปแล้ว... แต่ทำไมน่ะ เขาคนนั้นกลับคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูกเลย...
STUDIO GALLARY C
แช๊ะ ๆ ๆ
เสียงแฟรชของกล้องดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงของของช่างกล้องที่สั่งให้จัดท่านั้น ท่านี้
“ดีครับ หันซ้ายหน่อย ครับ โอเค สวยมาก ขวาหน่อยครับ”
ฮักยอนเดินเข้ามาในสตูดิโอ พร้อมกับนามบัตรของโปรดิวเซอร์คนหนึ่ง ของสตูดิโอที่นี่ บ่ายวันนี้ทั้งฮักยอนและแจฮวานไม่มีคลาสเรียน แจฮวานที่รับจ๊อบทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยโปรดิวเซอร์เพื่อฝึกงาน ก็ปรึกษาฮักยอนเรื่อง ‘นายแบบ’ ที่เกิดอุบัติเหตุจนยกเลิกงานถ่าย ทำให้ขาดนายแบบไป 2 คน ฮักยอนเองก็ว่าง จึงรับปากเป็นนายแบบชั่วคราวให้กับแจฮวาน
“เอ็นนนน ทางนี้ๆ...”
แจฮวานโบกมือรัวพลางตะโกนเรียกฮักยอนไปหาเขา
“เดี๋ยวไปห้องรำลอง แล้วเปลี่ยนชุดเสื้อพาก่อนน่ะ”
“อื้ม แล้ว... นายแบบอีกคน”
“อ้อ นายแบบอีกคนยังไม่มาน่ะ รู้มั้ย คนนี้อะ แซ่บเวอร์ ><”
“เก็บอาการหน่อย เคน ... น้ำลายแกมันเต็มหน้าฉันแล้วย่ะ - - ”
“ครั้งนี้ได้ทั้งแก ได้ทั้ง ‘เลโอ’ นายแบบเลยน่ะเว้ย ไม่ให้ตื่นเต้นได้ไง”
“หืม? ‘เลโอ’… !!!! เห้ย อย่าบอกน่ะ ว่า...”
“ใช่แล้ว ครั้งนี้ได้ ‘เดือนคณะ’ แล้วก็ยังเป็นนักฟุตบอลประจำทีมมหาลัยเรา เป็นนายแบบเชียวน่ะ ไม่ให้ตื่นเต้นได้ไง”
“เว่อร์ไป หล่อขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฉันก็ยังไม่เคยเห็นตัวจริงหรอกน่ะ แต่เค้าลือกันมา ว่าเลโอน่ะ หล่อดุ สุขรึมแต่ต่อยหนัก”
“เหรอ... ”
“ฉันว่างานถ่ายแบบครั้งนี้ ออกมาดังกระฉูดแหงๆ สาบานได้เลย ทั้งแก หนุ่มผิวคล้ำมากเสน่ห์พ่วงตำแหน่งคาสโนว่า กับเลโอหนุ่มคนดัง อ้ายยยย สงสัยงานนี้ได้ทริปหนักแน่นอนน จุ๊บบบ”
“ก็พูดไป เอาปากแกไปไกลๆเลยน่ะ เคน - -”
ฮักยอนและแจฮวานคุยอย่างสนุกสนาน พลางเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องรำลองไปด้วย ฮักยอนเองก็ดูเขินนิดๆ เมื่อได้ใส่เสื้อเชิ้ต ที่เผยให้เห็นถึงไหปลาร้าที่ได้รูปทรง และเนินอกที่ค่อนข้างจะขาว ลับกับผิวหน้าที่คล้ำ บวกกับเสน่ห์ฮอร์โมนของหนุ่มผิวคล้ำ ทำให้ฮักยอนดูมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นไปอีก
“อ้ายยย นี่เพื่อนฉันหล่อขนาดนี้เชียว? ดำก็หล่อได้น่ะเนี่ยะ”
“เดี๋ยวแม่ตบจุมม่าหงาย เลยดีมั้ย”
แอ๊ดดดด
“แฮ่ก แฮ่ก...”
เสียงประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงหอบของใครคนหนึ่ง ในขณะที่ทั้งคู่ที่กำลังหยอกล้อกันอยู่ ทำให้ทั้งคู่หันขวับไปมองทันที
!!!!!
“ห้องลำลองเปลี่ยนเสื้อผ้า... ใช่ที่นี่มั้ยครับ”
“นะ... นาย !!!”
ฮักยอนลุกพรวดทันที และชี้ไปที่ชายหนุ่มคนนั้น ... แจฮวานมองฮักยอนและชายหนุ่มคนนั้นสลับไปมา
“อ้าว รู้จักกันเหรอ?”
“.... ไม่ ... แล้วนี่... ห้องลำลองรึเปล่า”
ชายหนุ่มคนนั้นมองแจฮวานและตอบกลับไปพร้อมกับคำถามใหม่ ส่วนฮักยอนนั้น สตั้นอยู่กับท่าทีของชายหนุ่ม... เพราะชายหนุ่มคนนี้ เป็นคนเดียวกับชายหนุ่มในร้านกาแฟนั้น !! แต่คราวนี้ทั้งทรงผมและเสื้อผ้าของเขาดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย คงเพราะรีบร้อนมาที่นี้ อย่าบอกน่ะ ว่าผู้ชายคนนี้คือ...
“อ้าว ‘เลโอ’ มาแล้วเหรอค่ะ เข้าไปเปลี่ยนชุดพร้อมกับน้องเอ็นเลยก็ได้ค่ะ”
!!!!!!
เดาไว้ไม่มีผิด ผู้ชายคนนี้คือ ‘เลโอ’ จริงๆด้วย มิน่าเขาถึงรู้สึกคุ้นหน้าเลโอแลปกๆ ... เพราะฮักยอนเองก็เคยเจอเลโอตามงานในมหาลัย แต่ก็เห็นผ่านๆเท่านั้น แต่พอมาเจอจริงๆ ก็ไม่นึกว่าเขาจะมากเสน่ห์เหลือล้นขนาดนี้ ... เลโอเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับสไตลิส
“น้องเอ็นค่ะ เดี๋ยวช่างแต่งหน้าจะเมคอัพแล้ว อีก 5 นาทีน่ะ”
“ครับ ^^”
“ส่วนน้องเลโอ เดี๋ยวพี่จัดเสื้อผ้าให้น่ะค่ะ แล้วรอเมคอัพต่อจากน้องเอ็นได้เลย”
“... ครับ”
“อุ้ยต๊ายย ! ทำไมหล่อแบบนี้น่ะ ทั้งเอ็นทั้งเลโอเลย ><”
‘พี่นารา’ ช่างถ่ายภาพสาวประเภทสองเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะทักทั้งคู่ด้วยเสียงร่าเริงเป็นพิเศษ นอกจากนาราแล้ว ทั้งสไตลิสสาวและช่างแต่งหน้าอีก 3 คน ต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย และทั้งฮักยอนและเลโอก็เหมาะกับการเป็นนายแบบจริงๆ ความสูงของทั้งคู่ เกิน 180 เซน เพียงแต่เลโอจะดูสูงกว่านิดหน่อยเท่านั้น แต่ถ้าได้ถ่ายแบบคู่ละก็ มันค่อนข้างจะออกมาเพอร์เฟคเลยทีเดียว
“สวัสดีครับ พี่นารา...”
“จ้า... เลโอ นี่น้องเอ็นน่ะ น้องเอ็น นี่เลโอจ๊ะ ทำความรู้จักกันไว้น่ะ เดี๋ยวเราต้องถ่ายภาพด้วยกันอีกนานเลยละ ^^”
ในขณะที่พี่นารากำลังตบบ่าเลโอและยิ้มให้ พร้อมกับแนะนำฮักยอนให้เลโอให้รู้จักไปด้วย ฮักยอนก็เผลอสบตากับเลโออีกครั้ง ส่วนเลโอนั้น พยักหน้าและยิ้มบางๆให้เขาเท่านั้น ฮักยอนเองก็จำใจ ส่งยิ้มบางๆ กลับไป เพราะเมื่อกี้ เหมือนโดนเลโอหักหน้าเข้าอย่างจัง ทั้งที่ต่างคนต่างสบตาในร้านกาแฟแท้ๆ แต่กลับบอกเหมือนไม่เคยเจอกันเลย ตกลงยังไงกันแน่ ? ฮักยอนเองก็เริ่มจะสับสนกับผู้ชายหน้าดุคนนี้แล้วสิ
“โอเค สแตนบายอีก 20 นาที พี่ขอตัวไปเช็คกล้องก่อนนะ เลโอ น้องเอ็น เคน ^^”
นาราบอกก่อนที่จะออกไปจากห้องพร้อมกับสไตลิส และช่างแต่งหน้า ในห้องจึงเหลือเพียงแค่ ฮักยอน แจฮวานและเลโอเท่านั้น ในห้องจึงเปต็มไปด้วยบรรยากาศมาคุ
“ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง ฉันเอ็น ...”
ฮักยอนยื่นมือไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ตั้งใจหยอดให้หวาน เพื่อทำความรู้จักกับเลโอ แต่เขากลับ ... มองหน้าฮักยอนนิ่งๆ เท่านั้น!!! แจฮวานได้แต่เลิกลั่น มองฮักยอนสลับกับเลโอไปมา เพราะไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ บรรยากาศรอบตัวก็น่าอึดอัดขึ้นมา เลโอเองก็ทำเพียงแค่จ้องตาฮักยอนและนั่งอย่างสบายใจเท่านั้น
“เลโอ... ”
“อ่า รู้แล้วละ เลโอ... นายคือดาวคณะขับร้องสิน่ะ... ”
“...”
เลโอไม่ตอบอะไรกลับมา แต่กลับลุกขึ้นและกำลังออกจากห้อง !! เขาเดินไปเปิดประตูและปิดมันลงทันที
“0[]0” << หน้าเคน
“- -*” << หน้าเอ็น
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ยะ เมื่อกี้ฉันเหมือนอยู่ในสงครามโลกครั้งที่ 3 เลยน่ะ เอ็น... นี่แกไปมีเรื่องกับเลโอฮยองมาปะเนี่ยะ !?”
“หึ... นี่มันหยามกันเกินไปแล้วน่ะ ! ก็นิดหน่อยน่ะ เปล่ามีเรื่องกันซะหน่อย ฉันแค่... แค่เผลอไปจิกตาใส่เขาน่ะ”
“ตายแล้ว ! เอ็น นั่นมันเดือนคณะน่ะเฟ้ย ไปจิกตาใส่เขาทำม้ายย ~ ร้ายไปมั้ยแก๊ !”
“ก็ฉันนึกว่าเขาเป็น อึนกวังนี่นา”
“นั่นไง ... เด็กแกมันเยอะจริงๆ - - ”
“เออๆ พอๆ ไม่ต้องพูดเรื่องนี้อีกน่ะ ฉันละเซ็ง ไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ เดี๋ยวฉันกลับมา”
ฮักยอนถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะออกจากห้อง เพื่อเข้าห้องน้ำ
หลังจากที่เขาเข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว ฮักยอนล้างมืออย่างลวกๆ ก่อนจะปิดก๊อกน้ำลง แต่ประตูห้องน้ำบานข้างหลังของเขาก็เปิดออก เผยให้เห็นชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยออร่า ออกมาจากห้องน้ำห้องนั้น
!!!!
‘เลโอ’ เดินมาล้างมือข้างๆของเขาอย่างเงียบๆ แต่เขาไม่แม้จะหันมาทักทาย หรือเงยขึ้นมาหน้ามอง ฮักยอนเลย ฮักยอนได้แต่เม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนที่จะหันหน้าไปหาเขา
“นี่... ฉันถามไรหน่อยสิ”
“...”
“นาย มองหน้าฉันทำไม”
“...”
“ย๊า !! นายไม่ได้ยินที่ฉันถะ...”
!!!!!
ยังไม่ทันจะได้ถาม ฮักยอนก็ถูกเลโอกระฉากที่ต้นแขนและถูก ‘กด’ กับอ่างล้างมือ พลางถูกกักด้วยแขนทั้งสองข้างของเขาอีกด้วย นั่นทำให้ฮักยอนตกใจมาก เพราะทั้งการกระทำที่เขาทำกับฮักยอนและสายตาที่ดุดันคู่นั้น ... สามารถทำให้ฮักยอนสั่นไหว ได้ถึงจะไม่เอ่ยปากพูดอะไรเลยก็ตาม น่าแปลกที่ฮักยอนเกรงกลัวสายตานั้นเป็นพิเศษ
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ เลโอ !”
“...”
“เลโอ !!!”
“...”
“ฉัน... ฉัน...”
จู่ๆ เสียงของฮักยอนก็ติดขัด เพราะความอึดอัด หรือสายตาที่กำลังแทะโลมทุกสัดส่วนของเลโอกันแน่ เลโอเริ่มที่จะสำรวจมองสัดส่วนของเอ็น จากหัวเข็มขัด เลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ และหยุดอยู่ที่ตาของฮักยอน
ฮักยอนเสมองทางอื่นเพราะ เขาเดาความคิดของเลโอไม่ได้เลย ทำไมจู่ๆเขาถึงแทะโลมฮักยอนแบบนี้ แก้มทั้ง 2 ข้างของฮักยอนตอนนี้เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ เพราะสายตาอันแข็งกระด้างและดุดันของเลโอ
“ถ้านายยังไม่พูด ฉันจะตะโกนให้...”
“นายต่างหาก”
“อะ.. อะไรนะ ฉันทำไม...”
“นายต่างหาก... ที่มองฉัน”
“ฉะ... ฉันเนี่ยะนะ มองนาย หึ ... ละเมออยู่เหรอ?”
ทั้งที่รู้ว่าตัวเองโกหกแท้ๆ แต่ฮักยอนก็ยังแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ไปเรื่อย เลโอหยามหน้าเขาแล้วครั้งหนึ่ง ในห้องลำลองนั่น ครั้งนี้เขาจะให้เลโอหยามหน้าเป็นรอบที่สองไม่ได้ !
ฮักยอนพยายามดิ้นพล่านไปมา เพื่อหลุดจากอาณาเขตของเลโอ ที่กักไว้ แต่ก็ไม่ได้ผม เมื่อเลโอตัดสินใจจับข้อมือของฮักยอนทั้งสองข้างไว้ และใช้มือเพียงแค่ข้างเดียวกำมันไว้เหนือหัวของฮักยอน ใช้มืออีกข้างจับคางของฮัยอน เพื่อไม่ให้เขาหันหน้าหนี...
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ !”
“... ทำไมฉันต้องฟัง”
“เพราะถ้าไม่ฟัง ฉันจะตะโกนให้คนช่วย เดี๋ยวนี้เลย!!!”
“ทำยังไง ถึงจะไม่ตะโกน...”
“ก็ปล่อยฉันสิ”
“แล้วถ้าฉันตอบคำถามนายเมื่อกี้ละ”
“คำถาม?...”
“...”
“งั้นก็รีบตอบมา... ว่าทำไม นายถึงมองฉัน แล้วก็ปล่อยฉันไป”
“...”
เลโอยิ้มที่มุมปากก่อนจะเลื่อนใบหน้าอย่างช้าๆ ลงมาหยุดอยู่ที่ข้างหูของฮักยอน พลางกระซิบเบาๆ
“ที่มองนาย... เพราะว่า...”
“//////”
ฮักยอนรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ทั้งจั๊กจี้ทั้งเสียว เพราะลมหายใจร้อนๆของเลโอ กำลังเป่ารดที่ต้นคอของเขา เขาได้แต่หลับตาปี๋ เพื่อไล่ความคิดสุดสยิวนี้ออกจากหัวของเขา
“เพราะ... ฉันชอบสีผิวของนาย เลยเผลอมองนานไปหน่อยนะ”
“ห่ะ ?”
เลโอกระซิบอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะปล่อยให้ฮักยอนเป็นอิสระและเดินออกจากห้องน้ำเงียบๆ ฮักยอน... หายใจหอบถี่ และทรุดลงไปกับพื้นทันทีที่เป็นอิสระ เขากัดฟันเบาๆ พลางมองพื้นอย่างเจ็บใจ
‘เลโอ’ ผู้ชายคนนี้จะเป็น ‘แบล็กลิส’ ที่ฮักยอนจะต้องเอาคืนที่มาปั่นหัวเล่นกับเขาแบบนี้ มาทำให้อยากแล้วก็จากไปแบบดื้อๆ แถมยังใช้กำลังกันอีก ได้เลย... จะเปิดสงครามประสาทกันสิน่ะ ฮักยอนกัดเล็บเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นและออกจากห้องน้ำทันที พลางคิดเซอร์ไพร์สที่จะทำให้ หนุ่มเลโอ ‘หน้าหงาย’ แบบที่เขาโดนอย่างสาสม อย่ามาดูถูก ‘คลาสโนว่า ชาเอ็น’ คนนี้น่ะ !
TO BE CONTINUE SECOND STORY
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SANGDAW 130909 ~
แหมมม มีรีดบางคนเดาพล๊อตเรื่องของฟิคเรื่องนี้มาน้า เกือบจะถูกแล้วแหละ แต่ไม่ใช่จ้า เพราะไรท์แต่งหักมุมน่ะแจ๊ะ เป็นไงละ ตอนแรกนี้ มันส์มั้ย? ฮ่าๆๆๆๆ ไม่รู้ทำไม ไรท์ชอบแต่งแบบ ให้อิเอ็นมันเปลืองตัวไง ฮ่าๆๆ แบบ ถูๆไถๆ กับผู้ชายทุกคนในเรื่อง มันก็เฟี้ยวดีน่ะ <3
อย่าลืมติดแท๊ก #รักลวงบาป กันด้วยเด้ออ เม้นด้วย กดถูกใจนิด จะดีมากก รอตอนต่อไปน้า ไรท์จะมาอัพอีกที วันศุกร์จ้า แอดมีสอบนอกตารางนิดหน่อยย จุ๊บๆ รักรีดเดอร์น้า ~~~
:) Shalunla
ความคิดเห็น