คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO STORY ; He is CRAFTY.
INTRO STORY ; He is CRAFTY
“อื้อ … !”
เสียงครางแสนหวานของเด็กหนุ่ม ดังลอดออกมาจากซอกตึกแคบ มุมอับ ซึ่งถ้าหากมีใครเดินผ่านก็คงยินเสียงครางนี้ได้อย่างชัดเจน หากแต่ว่ามุมตึกแห่งนี้ ค่อนข้างจะร้าง จึงไม่มีใครเดินผ่านเหมือนตึกอื่นๆ
“ฮะ... ฮยองฮะ”
เสียงสั่นเครือของเด็กหนุ่มดังขึ้น หลังจากที่ ผู้เป็น ‘ฮยอง’ ถอนริมฝีปากอันแสนหอมหวานจากริมฝีปากสีคาราเมลของเด็กหนุ่ม
“หืมมม”
“คราวหน้าเราต้องระวังกว่านี้หน่อยนะฮะ เมื่อกี้ผมเห็นเงาคนเดินผ่าน เดี๋ยวเขาเห็นเราจู๋จี๋กัน มันไม่ดีน้า”
เด็กหนุ่มทำเสียงอ้อน และค่อยๆ ลากมือจากไหล่ ไต่ขึ้นไปท้ายทอยของฮยอง และออกแรงกดเพื่อให้ ‘ฮยอง’ ซุกหน้าลงกับไหล่แคบของตัวเอง พลางกระซิบแผ่วเบา
“อ่า เรื่องแค่นี้เอง ไม่เห็นต้องแคร์เลยนี่นา... เราจูบกันน่ะ ไม่ได้มาทำอะไรกันซะหน่อย”
“ก็ผมกลัวนิฮะ ฮยองเองก็มีเด็กในสต๊อกเยอะ เดี๋ยวคนที่เดินผ่านเป็นเด็กในสต๊อก มีหวังผมได้ลงมวยกับเด็กฮยองแหงๆ”
“คิก บ้าเหรอ อย่าแซะฉันสิ นี่ ‘มินฮยอก’ พรุ่งนี้ฉันไม่ว่างน่ะ มีนัดกับ ‘ฮยอกกี้’ ไม่ต้องมารอฉันที่หน้าคณะนะ”
“โฮ้ยย ทิ้งผมอีกละ รอบหน้าผมจะ ‘กิน’ ‘ฮักยอนฮยอง’ ซะให้เข็ดเลย ^^”
“บ้า ใครกินใคร พูดให้ถูกสิ”
จุ๊บบบบ ~
“ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน :]”
ชายหนุ่มเรือนผมแสบแดง หอมฟอดใหญ่ ที่แก้มทั้งสองข้างของเด็กหนุ่ม ‘มินฮยอก’ ก่อนจะกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา และจากไปพร้อมกับรอยยิ้มแสนหวานที่เขาทิ้งไว้ เพื่อยั่วให้เด็กในสต๊อกคนนี้ ละลายจนทรุดลงไปกับพื้นด้วยความหวั่นไหวเล็กน้อย
“ย้า! เคน นายอยู่ไหน? ฉันอยู่หน้าคณะนายแล้วน่ะ รีบๆ ลงมาเดี๋ยวนี้ ฉันให้เวลานายแค่ 3 นาที ถ้ายังไม่มา ฉันจะไปข้าวกับเด็กของฉันละน่ะ”
ชายหนุ่มกรอกเสียงเคืองๆ ในโทรศัพท์ เขารอเพื่อนสนิท ‘เคน’ หรือ ‘แจฮวาน’ ที่หน้าคณะของเขา นานถึงครึ่งชม.แล้ว หลังจากที่พลัดตัวกับมินฮยอก
[รู้แล้วๆ ก็กำลังจะลงไปนี่ไง อย่าบ่นหน่อยเลยหน่า]
“รู้แล้วก็รีบลงมาซะ ฉันจับเวลาอยู่น่ะ”
ฮักยอนรีบร้อนให้แจฮวานลงมา เพราะตอนนี้เขาก็หิวมากแล้ว ต้องมายืนรอตัวปัญหาอีก ได้กินแค่คาราเมลแสนหวานนิดๆหน่อยๆไม่ได้ทำให้เขาอิ่ม (ใจ) หรอกน่ะ
ตึก ตึก ตึก
แจฮวานรีบวิ่งลงจากบันได เมื่อเห็นว่าฮักยอนกำลังจิกตาใส่เขาเบาๆ จึงกระโดดจากขั้นที่ 5 ลงบนพื้นทันที และท่าทางนั้น สาวๆ รอบหน้าคณะถึงกับเขินอายในทันที ที่เห็นเคนทำท่าน่ารักๆ จนใครก็ต้องเผลอมอง
“เหอะ ลงมาช้าไป 2 นาที แล้วไอ้ท่ากระโดดเมื่อกี้คิดว่า น่ารักรึไง อ้วกกก อุบาทเหอะ”
“เอ็น นี่แกหิวจนแซะฉันแรงไปน่ะ ฉันออกจะน่ารักขนาดสาวๆ ยังเขินบิดตัวซะขนาดนั้น ยังมีหน้ามาว่าฉันอุบาทอีก เดี๋ยวแม่ตบด้วยกลูต้าให้หายดำเลยซะดีมั้ยน่ะ”
“แล้วนี่จะไปมั้ย กินข้าวนะ - -”
“ไปสิ แหมม เป็นคนแซะฉันเองแท้ๆ”
ชายหนุ่มทั้งสองคน นั่งลงบนโต๊ะที่อยู่ใกล้กับทางออกข้างหลังของโรงอาหาร ซึ่งที่ตรงนั้นมีทั้งดอกไม้และต้นไม้ที่เป็นล่มเงา ยื่นตัวออกมาจากทางเดินออกของโรงอาหาร ที่ตรงนี้เป็นที่ประจำของทั้งสองอยู่แล้ว วันนี้แจฮวานมีคลาสเรียนภาคเช้า ส่วนฮักยอนมีคลาสเรียนภาคบ่าย ในตอนเช้าเขาจึงไป ‘กินข้าวเช้า’ กับขนมแสนหวานรสคาราเมล รอแจฮวานเลิกคลาส
“เอ็น ตอนเช้านายไปไหนมา”
“คลุกอยู่กับ มินฮยอก”
“อ้าว ยังไม่เบื่อเด็กคนนั้นอีกเหรอ”
“ก็น่ะ... เด็กคนนั้น ทั้งน่ารัก ทั้งรวย ยังไม่อยากทิ้งน่ะ”
“อ้อ มิน่าละ ถึงได้เก็บของเล่นชิ้นนี้ไว้นานเชียวน่ะ เอ้อ เมื่อกี้นี้ฉันเดินสวนกับ ‘ฮยอก’ด้วยน่ะ แต่ขอโทษ ฮยอกกี้เค้า...ดูอารมณ์เสีย”
“หืม?”
ฮักยอนหยุดเคี้ยวข้าว พลางเอียงคอ และขมวดคิ้ว มองแจฮวาน อารมณ์เสียงั้นเหรอ? ตอนเช้า ‘ฮยอก’ โทรมาบอกว่า จะพาไปกินข้าวเย็น ที่ร้านโปรดของเขานี่นา
ฮักยอนค่อยๆ ขุ่นคิด ว่าเขาทำอะไรผิดไปรึเปล่า? ‘ฮยอก’ ถึงได้หงุดหงิดขนาดนั้น แต่ขุ่นคิดได้ซักพัก ชายหนุ่มคนหนึ่งก็มาพร้อมกับ ‘เรื่อง’ ที่เขาขุ่นคิดอยู่เมื่อครู่นี้
ตุ๊บ
เสียงทุบโต๊ะดังสนั่น จนทำให้ฮักยอนและแจฮวานถึงกับสะดุ้งและเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ทุบโต๊ะนั่นทันที
“ฮยอก !”
“ใช่ ผมเอง...”
ฮักยอนตกใจเล็กน้อย เพราะคนตรงหน้าคือ‘ฮยอก’เด็กหนุ่มที่เขากำลังนินทากับแจฮวานอยู่นั่นเอง แถมฮยอกยังดูอารมณ์เสียอย่างที่แจฮวานบอกจริงๆ
“มากับผม เดี๋ยวนี้!”
“อะ... !!!”
ยังไม่ทันได้พูดอะไรกลับไป ฮยอกก็ฉกข้อมือของฮักยอนให้ลุกขึ้นทันที แถมยังฉุดกระฉากเพื่อให้ฮักยอนเดินตามเขาอีกด้วย
ฮักยอนกัดปากและพยายามทนกับนิสัยเอาแต่ใจของเขา ฮักยอนรีบหันหลังบอกให้แจฮวานกลับบ้านไปก่อน เพราะเขาเองก็มีคลาสภาคบ่าย แจฮวานเองก็ขยับปากมุบมิบ พลางยิ้มอย่างเอือมๆ ให้ฮักยอน
‘โชคดีน่ะ เพื่อน :]’
ตุ๊บ ปึก... !
ทันทีที่ฮยอกหยุดเดิน เขาก็กระฉากตัวฮักยอนกระแทกกับกำแพงหนาทันที และกักขังไม่ให้ฮักยอนหนีด้วยแขนทั้งสองข้างของเขาอีกด้วย
“เจ็บน่ะ !!! ทำไมทำกับฉันอย่างนี้ละ !!!”
“แล้วทำไมฮยองทำกับผมแบบนี้ !!! ไอ้หน้ากระรอกนั่น มัน‘อร่อย’ถึงกับจูบจนปากฮยองเยิ้มขนาดนี้เลยเหรอ”
“ฮยอกกี้... เราเห็นเหรอ?”
“หึ จูบจนลืมโลกเลยสิท่า”
“...”
“ผมบอกแล้วใช่มั้ย ถ้าหิว ถ้าอยาก ‘กิน’ ก็มาหาผมนี่ ไม่ใช่ไปหาไอ้กระรอกนั่น!”
ที่แท้ เงาคนที่มินฮยอกพูดถึงก็คือ ฮยอกนี่เอง... ฮักยอนได้แต่เสมองทางอื่น เพราะเขาเองก็เกรงกลัวสายตาของเด็กหนุ่มเช่นกัน เพราะตอนนี้ ฮยอก คงจะโกรธมาก เพราะเขาได้ยินเสียงกัดฟันของฮยอก ดังรอดออกมาเป็นพักๆ
“ฮยอก...”
“ไม่ต้องมาเสียงอ่อนกับผม”
“ยังจำสัญญาของเราได้มั้ย”
“จำได้สิ ผมไม่มีวันลืมสัญญานั้น ที่ผมพูดออกมากับปากหรอกน่ะ”
“แล้วทำไมเรายังทำแบบนี้กับฉันละ”
“อยากให้ผมยอมรับใช่มั้ย ได้ ! ที่ผมทำเพราะผม... ‘หึง’ ฮยองไง”
“ฮยอก แต่เราไม่มีสิทธิ์หึงฉันน่ะ ไหนว่าจำสัญญาที่ให้กับฉันไว้ได้ไง”
“...ไม่มีสิทธิ์ หึ... กี่ครั้งแล้ว ที่เวลาผมเดือด ฮยองก็เอาแต่ถามผมแบบนี้ ทำไมละ ผมเข้าข้างตัวเองไม่ได้เหรอ แล้วไหนว่าผมเป็น ‘คนโปรด’ ฮยองไง !!”
“ ‘คนโปรด’ ไม่ได้แปลว่าจะมีสิทธิ์ในตัวของฉันเสมอไปน่ะ เราเอาแต่ใจมากไปแล้วน่ะ ฮยอก เราเป็นคนบอกเองน่ะ ว่าจะยอมเป็นเด็กของฉัน และเต็มใจที่จะ ไม่หึง ไม่ดื้อและไม่เรียกร้องสิทธิ์ใดๆ”
“งั้นคนโปรด ก็คงไม่ต่างอะไรจากพวกเศษขยะที่ฮยองไปจูบหรอกน่ะ ”
“ฮยอก ฟังน่ะ เรานะ ต่างจากคนอื่น... คนอื่น จะเข้าหาฉันเพราะเรื่องอย่างว่า ไม่ก็เข้าหาเพราะจะเป็นคู่ควงเท่านั้นแหละ แต่เราน่ะ กลับยอมเต็มใจให้ฉันมีคนอื่น และยังคอยดูแลฉันเสมอ นายพิเศษกว่าเศษขยะพวกนั้นจริงๆน่ะ”
“...”
ใบหน้าของฮยอกดูอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง แต่กลับถูกแทนที่ด้วยความว่างเปล่า ฮยอกได้แต่มองลึกเข้าไปในดวงตาของฮักยอนเท่านั้น เขารู้ ว่าเขานั้นไม่มันวันได้เป็นตัวจริงของฮักยอน แต่ก็ยอมเต็มใจที่จะได้เป็น ‘ของเล่น’ชิ้นโปรดของฮักยอน ขอแค่ไม่ทิ้งในยามเบื่อ เขาก็เต็มใจทำทุกอย่าง
“หายโกรธรึยัง... ^^”
“อืม... ก็ฮยองพูดซะขนาดนี้ ใครไม่ใจอ่อนน่ะ ให้ต่อยปากเลย”
“ต่อยเลยได้มั้ย”
“บ้า ผมใจอ่อนแล้วเนี่ยะ”
“ฮ่าๆๆๆ ก็ฉันหมายถึง ต่อยด้วยไอ้นี่ต่างหาก”
“!! อะ อื้อ...”
ฮยอกสะดุ้งตัวเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน ... กลับยืนเฉยให้ฮยองตัวดี 'กิน' ในแบบ ต่อยปากต่อปากฮักยอนเขย่งปลายเท้า พลางเอามือสอดเข้าไปที่ท้ายทอยของฮยอกและค่อยๆ ขยี้ผมสีทองอ่อนเล่น พร้อมกับมอบจูบแสนหวาน ให้กับฮยอก ทั้งที่ฮักยอนเป็นคนมอบจูบแสนหวานแท้ๆ ซักพักฮยอกก็กลายเป็นคนคุมเกมส์ซะงั้น แถมยังเปลี่ยนรสจูบหอมหวานเป็นรสจูบร้อนแรงจนฮักยอนเองก็เริ่มที่จะร้อนผ่าวไปทั้งตัวแล้ว ฮักยอนผละจูบจากฮยอกช้าๆ
“ทีนี้หายโกรธได้รึยัง”
“...แล้วถ้าบอกว่ายังละ”
“ฉันจะทิ้งเราจริงๆน่ะละ”
“อ้า ล้อเล่นฮะ หายโกรธก็ได้ ^^”
“ฮยอกกี้ ฉันขอไรอย่างน่ะ”
“หืม อยากต่อยผมด้วยจูบอีกเหรอ :]”
“บ้าเหรอ -////- คราวหน้า... ช่วยรักษาสัญญาของเราด้วย”
“...”
“สัญญาสิ ฮยอกกกก”
“...”
“ไม่งั้นฉัน... คงต้องทิ้งนายเหมือนคนอื่นๆน่ะ”
ฮยอกเม้มปากเป็นเส้นตรง ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาในใจ แต่เขาทำอะไรไม่ได้ พูดอะไรไม่ได้ เพราะเขาเป็นเพียงแค่ ‘ของโปรด’ ถ้าหากไม่รักษาสัญญา เขาเองก็จะถูกเขี่ยทิ้งเหมือนขยะชิ้นอื่นๆ
ฮักยอนเองก็ไม่อยากจะเด็ดขาดกับฮยอกนัก แต่ฮยอกเป็นคนเสนอสัญญามาให้เอง เพราะฉะนั้น ตัวเขาจะผิดสัญญาไม่ได้ และเขาเองก็ไม่ได้รักฮยอก แค่เห็นว่าฮยอกไม่เรื่องมากเหมือน ‘ของเล่น’ ชิ้นอื่นๆ แถมยังไม่ค่อยงี่เง่าอีกด้วย แต่พักหลังมานี้ ฮักยอนเองก็เริ่มจะรำคาญนิสัยที่เด็กคนนี้เริ่มเรียกสิทธิ์จากตัวเขามากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่แน่ ในอนาคตเร็วๆนี้ ฮยอกอาจจะถูกเด้งออกจากคนโปรดก็เป็นได้ ฮักยอนเองก็ไม่ได้แคร์เท่าไหร่ เพราะเขาเองก็มีของเล่นอีกมากมาย หลายชิ้น ถ้าทิ้งฮยอกไปคงไม่ใช่ปัญหาอะไร
“สัญญาก็ได้ฮะ...”
เสียงเศร้าสร้อยของฮยอก ทำให้ฮักยอนยิ้มออกมา และชูนิ้วก้อยเพื่อเกี่ยวก้อยสัญญากับเด็กหนุ่ม
หารู้ไม่ว่า ในอนาคตอันใกล้ ฮักยอนอาจเจอ ‘ของเล่น’ ชิ้นใหม่ที่น่าใจกว่าใครบนโลกนี้ แค่สัญญางี่เง่าของเด็กคนหนึ่ง ไม่สามารถหยุด' คลาสโนว่า' ของชายหนุ่มเรือนผมแดงคนนี้ได้หรอกน่ะ ... :]
TO BE CONTINUE FRIST STORY
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SANGDAW 070913
จบไปแล้วกับ อินโทร ^^ ดราม่าซะไม่มี แค่อินโทรขึ้นก็ เข้มข้นถึงเนื้อเลยทีเดียวเชียว นักอ่านคงสงสัยใช่มั้ย? ทำไมเอาฮยอกมาเป็น เด็กคนโปรด ในสต๊อกอิเอ็นแบบนี้ >< ก็เพราะ ... จุ๊จุ๊จุ๊ รออ่านตอนต่อไปน้า ดราม่าเข้มข้นเลยละ <3
อย่าลืมติดแท๊ก #รักลวงบาป ในทวิตด้วยน้า ไรท์จะเช็คเรตติ้งน่ะค่ะ จุ๊บๆ รักนักอ่านเด้ออ
:) Shalunla
ความคิดเห็น