คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : ตอนที่ 15 ชดใช้ทุนส่วนตัว 15-3
ก๊อกๆ ก๊อกๆ!
“คุณครับ
ช่วยเลื่อนรถหน่อยครับ”
เสียงเคาะประตูรถดังอยู่หลายครั้ง
พร้อมกับเสียงคนตะโกนเข้ามาดังแว่วๆ
ทำให้พลอยน้ำเพชรที่กำลังหลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มไปกับรสชาติซาบซ่านเร้าใจจากจิรายุทธ
ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา พลันตกใจวูบ ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น
เมื่อเห็นคนแปลกหน้าสี่คนมายืนมุงและส่องอยู่ตรงกระจกฝั่งคนขับ
ทั้งหมดดูจะเป็นครอบครัวเดียวกัน
มีชายหญิงวัยกลางคนกับผู้สูงอายุอีกสองคน แต่ละคนมีสีหน้ามองมาอย่างตำหนิไม่ปิดบัง
พลอยน้ำเพชรรีบยกมือสะกิดชายหนุ่ม ที่กำลังจูบเธอแบบเอาเป็นเอาตาย ซ้ำยังพยายามจะแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาออกจากกัน
“อื้อ...ปะ...ปล่อยค่ะ...”
เธอพูดเสียงอู้อี้ไม่เป็นภาษาพลางเบี่ยงหน้าหนีเป็นพัลวัน
พร้อมกับยกมือตีแขนกำยำที่ประคองกอดเอาไว้ไปด้วย
แต่อีกฝ่ายก็ดูไม่ค่อยรู้สึกรู้สมเท่าไร เขายังพยายามจะแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอต่อ
“อย่าดื้อกับฉันสิ”
จิรายุทธพูดเสียงขุ่น ไม่สนใจว่าเธอจะดิ้นรนหรือพยายามขัดขืนแค่ไหน
เพราะตอนนี้รสชาติหอมหวานของกลีบปากนุ่มราวกุหลาบแรกแย้ม
ทำให้เขาไม่อาจหยุดดอมดมได้ เขาจูบเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะไม่ได้สัมผัสพลอยน้ำเพชรมานานมากกว่าสัปดาห์
และเพียงแค่ได้กอดจูบเธอก็ทำให้เขาคลั่งจนแทบขาดสติ
“อื้อ...พะ...พี่เจมส์...”
“เด็กดี...อย่าเพิ่งขัดใจฉัน”
“มีคนเรียกค่ะ...ปะ...ปล่อยก่อน”
ชายหนุ่มชะงัก
พอเงยหน้าขึ้นสบตาเธอก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูรถรัวๆ หลังจากหันไปมองว่ามีคนรออยู่
เขารีบปล่อยมือออกจากพลอยน้ำเพชรแล้วอุ้มเธอให้กลับไปนั่งที่เบาะด้านข้างตามเดิม
ก่อนหันกลับไปสตาร์ตเครื่องทันที เพราะเห็นว่ารถตัวเองจอดขวางเอาไว้
จากนั้นก็กดกระจกรถลงไปบอกคนที่ยืนรออยู่
“ขอโทษทีนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ
ตอนแรกผมจะเข็นแต่เห็นว่ามีคนอยู่บนรถ”
ชายวัยกลางคน
ที่ท่าทางเป็นหัวหน้าครอบครัวบอกด้วยสีหน้าใจเย็น
ผิดกับสมาชิกคนอื่นที่กำลังยืนทำหน้าเอือมระอาบอกบุญไม่รับกันทั้งบ้าน
พลอยน้ำเพชรหันไปแอบมอง
พลันสบตาแวบเดียวกับหญิงสูงวัยที่รุ่นราวคราวเดียวกับคุณหญิงวราภา
ก่อนจะรีบหลบตาวางสีหน้าไม่ถูก แล้วก้มมองตักตัวเองด้วยความอับอาย
จนอยากหายตัวไปจากตรงนี้ เพราะดูจากสีหน้าขุ่นเคืองของครอบครัวนี้
พวกเขาคงได้เห็นเธอกับจิรายุทธทำอะไรกันในรถ
“เป็นเด็กเป็นเล็กใส่ชุดนักศึกษาอยู่
ทำแบบนี้ไม่งามเลยนะหนู พ่อหนุ่มก็เหมือนกันชิงสุกก่อนห่าม
เป็นผู้ชายควรให้เกียรติผู้หญิง ไม่ควรมีอะไรกันก่อนแต่งงาน”
คุณยายสูงวัยเอ่ยตำหนิขึ้นมาเป็นชุด
ท่ามกลางความตกใจของแต่ละคน พลอยน้ำเพชรหน้าเสียลงทันที
ก่อนรีบเหลือบไปมองจิรายุทธที่มีหน้าตาบึ้งตึง
“หมายความว่าไงครับคุณทวด”
“ยายเตือนด้วยความหวังดี”
“ยุ่งเรื่องชาวบ้าน
อยากโดนถอนหงอกหรือไงครับ” จิรายุทธพูดเสียงห้วนสวนกลับไปแบบไม่เกรงใจ
ท่าทางหาเรื่องราวกับนักเลง
แบบไม่ผิดไปจากที่พลอยน้ำเพชรคาดการณ์ไว้ว่าเขาคงไม่พอใจ
แถมยังเพิ่มอายุให้คุณยายกลายเป็นคุณทวดไปอีก นี่ถ้าเป็นคนรุ่นเดียวกัน
เธอคิดว่าคงได้ลงไปมีเรื่องชกต่อยกันตามประสาคนพาล
“พี่เจมส์...”
เธอเรียกชื่อเขาแผ่วๆ
พลางยื่นมือไปสะกิดแขนเป็นเชิงเตือนให้อารมณ์ลดลงมาบ้าง
“ไปยุ่งอะไรกับเขาครับคุณแม่...ที่รักรีบพาคุณแม่ไปขึ้นรถไป”
ชายร่างท้วมดูค่อนข้างใจเย็นกว่าใคร
รีบหันไปบ่นปรามมารดาเสร็จ ก่อนบอกภรรยาที่อยู่ข้างๆ แล้วส่งกุญแจรถให้ จากนั้นก็หันกลับมาทำหน้าแหยๆ
ให้พวกเธอ
“เอ่อ...ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ
คุณแม่แก่แล้วปีหน้าก็แปดสิบ พวกคุณก็รุ่นราวคราวเดียวกับลูกหลานท่าน”
“ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้เสียเวลา”
พลอยน้ำเพชรกล่าวทิ้งท้าย
ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินจากไป พอครอบครัวนั้นขับรถออกไปจากลานจอดรถของโรงพยาบาล
จิรายุทธก็เข้าไปจอดแทนที่ตรงนั้น
“พี่เจมส์ทำแบบนี้อีกแล้วนะคะ”
เธอทำหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจ
พลางมองหน้าจิรายุทธอย่างกล่าวโทษที่เขาไม่สำนึกผิด
“อย่าไปสนใจยายแก่เลย
หัวหงอกจนหมดหัวยังจะมาวุ่นวายทางโลก นี่ไม่ใช่สมัยอยุธยานะ
ไม่คิดจะให้คนหนุ่มสาวมีความสุขบ้างหรือไง” เขาทำหน้าบึ้งพลางดับเครื่องยนต์
“นี่มันในรถนะคะ
พี่เจมส์ทำตัวไม่ดีที่สาธารณะแท้ๆ”
“รถฉันติดฟิล์มดำ”
เขายังเถียงต่อด้วยท่าทางอารมณ์ขุ่นมัว
“ถ้าไม่สอดรู้ชะโงกหน้ามาส่องดูก็ไม่เห็นหรอก
ถ้าเป็นบนรถไฟฟ้าค่อยมาด่าเถอะ”
“พี่เจมส์ไม่ควรทำ และเมื่อกี้รถก็ไปจอดขวางรถคนอื่นเขา”
“โอเค เลิกบ่นได้แล้ว” จิรายุทธย้อนเสียงรวนด้วยใบหน้าเซ็งๆเพราะยังอารมณ์ค้างจากเมื่อสักครู่
“แต่พลอยเห็นด้วยกับคุณยายทุกอย่าง”
“ต่อไปฉันจะทำแค่ในห้องมิดชิดพอใจยัง
เพราะฉันก็เบื่อให้คนอื่นมาขัดจังหวะเราเหมือนกัน” เขาเข้าใจไปคนละเรื่อง
“พลอยไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย”
เธอถอนใจเฮือก
“อ้าว! ยังไม่ลงจากรถมาอีก” เขาเปิดประตูลงจากรถ
แล้วหันมาเอ่ยเร่งเสียงเข้ม
“ลงไปไหนคะ”
“หรือจะให้ฉันเดินอ้อมไปเปิดประตูให้เหมือนในละคร” พลอยน้ำเพชรถอนใจแรงๆ ทั้งที่ปกติเธอเป็นคนมีความอดทนสูง
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าต้องลงจากรถ แล้วเดินตามเขาต้อยๆ เข้าไปในโรงพยาบาล
โดยที่ยังไม่รู้จุดประสงค์เขาว่ามาทำไม
+----------+
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น