คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : ตอนที่ 15 ชดใช้ทุนส่วนตัว 15-2
CUT NC ป้องกันการถูกแบน
ตอนนี้ภายในรถเปิดเพลงสากลคลาสสิก
ต่างกับรสนิยมของเธอที่ฟังแต่เพลงลูกทุ่งอีสาน เธอนั่งฟังไปเพลินๆ
แปลออกบ้างไม่ออกบ้าง
จนกระทั่งรถคันหรูเลี้ยวเข้ามาในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง
ก่อนชายหนุ่มจะขับไปจอดตรงลานจอดรถ
เธอกำลังจะอ้าปากถามเขาด้วยความงุนงงว่ามาที่นี่ทำไม
เพราะทุกครั้งที่อยู่กับเขา ก็ไม่รู้จุดหมายปลายทางว่าตัวเองต้องมาทำอะไร
แต่เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาก่อน บนหน้าจอมือถือขึ้นโชว์ว่า ‘พี่พล’ ทำให้พลอยน้ำเพชรกลุ้มใจที่จะต้องรับสายในเวลานี้
“ห่างกันไม่ได้เชียวนะ” จิรายุทธพูดเสียงลอดไรฟัน
ดวงตาคมกริบดุดันเมื่อปรายตามองตรงหน้าจอมือถือเธอ แล้วเห็นว่าใครโทร.เข้ามา
“พี่พลเอาเบอร์พลอยมาจากรัต
แต่ปกติพลอยไม่ได้คุยกับพี่พลบ่อยเลยนะคะ”
พลอยน้ำเพชรรีบบอกด้วยความร้อนตัว
ไม่รู้ทำไมเธอต้องกังวลว่าจิรายุทธจะเข้าใจผิดเธอกับพีรพล
ทั้งที่เขาก็มองเธอในแง่ร้ายตลอดเวลาอยู่แล้ว
“ไม่รับสายมันหรือไง!” จิรายุทธถามเสียงรวน
พลางเอื้อมมาหยิบมือถือเธอไปอย่างถือวิสาสะด้วยความรวดเร็ว
ก่อนกดรับสายทั้งที่หญิงสาวพยายามห้ามและแย่งคืน
แต่ก็ถูกมือใหญ่ยึดแขนเอาไว้ด้วยมือข้างที่ว่างอย่างแน่นหนา
“มึงโทร.มาทำไมไอ้พล!”
เสียงห้าวกรอกลงไปหลังรับสาย ด้วยความหาเรื่องเต็มที่
“เฮ้ย! มึงมารับสายน้องพลอยได้ไงวะ
จะพาน้องพลอยไปไหน!” พีรพลโวยวายกลับมาเสียงดัง
ทำเอาคนฟังกระตุกยิ้มสะใจหัวเราะในลำคอ ก่อนปรายสายตาหยันๆ
มามองหญิงสาวที่นั่งหน้าตาร้อนรนอยู่ที่เบาะข้างๆ เจ้าหล่อนคงชอบใจอยู่ลึกๆ
สิท่าที่ทำให้ผู้ชายตามทะเลาะกันได้เหมือนเฮเลนแห่งทรอย
“แล้วมึงจะทำไมวะ
มีสิทธิ์อะไรมาห้ามกู” จิรายุทธถามเสียงกวนพลางยักคิ้ว
ราวกับอีกฝ่ายมานั่งอยู่ตรงหน้า
“บอกกูมาเดี๋ยวนี้
มึงทำอะไรน้องพลอยไปแล้วใช่ไหม”
“หึหึ….โทษทีว่ะ...อะไรที่มึงอยากทำกูได้ทำมาหมดแล้ว”
“…”
“มึงรอให้กูเบื่อก่อน
เดี๋ยวโยนทิ้งให้นะเพื่อน” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเยาะๆ
อย่างผู้ชนะในเกม ยิ่งรู้สึกว่าคนปลายสายอึ้งไปจนพูดไม่ออกเขายิ่งชอบใจ
แต่ทำเอาหญิงสาวที่นั่งฟังอยู่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจแทบไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ผสานความรวดร้าวในอกจนได้แต่นั่งนิ่ง
เลิกยื้อแย่งโทรศัพท์มือถือกับเขาอีก
ถึงเธอจะไม่รู้บทสนทนาทั้งหมดเพราะได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้างแต่ก็รู้ว่าพวกเขาคุยกันถึงเธอ
และเป็นจิรายุทธที่พยายามพูดข่มอีกฝ่ายอยู่ตลอด
“ไอ้เจมส์
ห้ามแตะต้องน้องพลอยแม้แต่ปลายเส้นผม ไม่งั้นมึงเจอกูแน่!”
“กูทำยิ่งกว่านั้นแล้วว่ะ
ชิมแล้วหวานอร่อย”
“ไอ้เลว ไอ้ชาติชั่ว!”
“แค่นี้นะเบื่อฟังเสียงหมาเห่า”
จิรายุทธพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนกดตัดสายทิ้งแล้วปิดเครื่อง
ตามมาด้วยอาการผิวปากอย่างร่าเริง
ที่ทำให้คู่อริเก่าดิ้นพล่านราวกับสุนัขโดนน้ำร้อนลวก
แต่พอหันไปคืนมือถือให้เจ้าของก็เห็นพลอยน้ำเพชรเงียบลง
เขาถึงกับชะงักงันที่ไหล่บางสั่นน้อยๆ
แล้วหันหน้าหนีไปอีกทางพลางยกมือปาดน้ำตาที่แก้ม
“เป็นอะไรอีก” ชายหนุ่มถามเสียงอ่อนลง
พลางโน้มตัวเข้าไปหา
มือใหญ่เสยผมตัวเองด้วยสีหน้าเคร่งเครียดผิดกับเมื่อครู่ลิบลับ เพราะท่าทางเซื่องซึมที่นั่งเงียบเอาแต่ร้องไห้ของเธอแบบนี้
มันกวนใจเขาอย่างบอกไม่ถูก เป็นอีกครั้งที่เขารู้สึกไม่สบายใจ
เวลาเห็นพลอยน้ำเพชรร้องไห้มันเหมือนมีตะกอนขุ่นๆ มากวนอารมณ์
“…ฮึก...ปะ...เปล่าค่ะ...ฮือ....”
เสียงหวานพยายามกลั้นเสียงสะอื้นสุดกำลัง แต่พอถูกเขาทักมันก็เหมือนกับเป็นการกระตุ้นความเสียใจ
ให้ทวีคูณมากขึ้นกว่าเดิม
“ฉันถามก็ตอบมาสิ!” จิรายุทธเริ่มหงุดหงิด ก่อนเอื้อมมือไปจับใบหน้างามให้หันกลับมามองหน้ากัน
สีหน้าเธอหงอยซึม ดวงตากลมโตชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาหมาดๆ
เขาทนไม่ไหวจึงต้องหยิบกระดาษทิชชูที่อยู่ข้างๆ
ขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ทั้งสองข้างแก้ม ทำเอาคนร้องไห้อยู่ชะงักไปอึดใจ
พลางมองเขาด้วยความงุนงง
“ฮึก...ฮือ....”
“เธอเป็นอะไร จะร้องไห้ทำไมอีกฮะ”
“คนเลว...ฮึก...ฮือ...”
“ตามใจ อยากด่าอะไรก็ด่าไป”
“พลอยอยากเกลียดพี่เจมส์...ฮึก...แต่พลอย...ฮือ...”
“ร้องไห้อยู่ได้ มีใครตายหรือไง”
“พลอยรู้สึกว่าตัวเองเป็นสิ่งของ
ให้พวกพี่มาข่มกันเล่น”
เธอพูดเสียงสั่นเครือ
ด้วยความพยายามอย่างหนักที่ต้องรวบรวมความรู้สึกให้เข้มแข็ง
และไม่กระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้ เพราะแค่เพียงไอร้อนผ่าว รวมถึงกลิ่นน้ำหอมจากกายเขาที่ขยับเข้ามาใกล้
ไหนจะสัมผัสจากปลายนิ้วและฝ่ามือที่ประคองใบหน้าเธออยู่
ช่างก่อกวนจิตใจทำเอาพลอยน้ำเพชรหัวหมุนปั่นป่วน
“น่ารำคาญจะคิดอะไรมาก
ฉันแค่กวนตีนไอ้พล”
“นอกจากแกล้งพี่พล
พลอยก็เหมือนของเล่นของพี่เจมส์ด้วยใช่ไหมคะ”
เธอถามเสียงประชด
“เธอน่าจะรู้ว่าฉันเกลียดมัน
ต่อไปอย่าไปยุ่งกับไอ้พลอีก”
เขาบอกหน้าบึ้งอย่างออกคำสั่ง
“พลอยจะยุ่งกับใครมันก็สิทธิ์ของพลอย”
“ว่าไงนะ!”
“ไม่จำเป็นต้องโยนพลอยทิ้งหรอกค่ะ
เพราะพลอยจะไปเอง!”
“ตอนนี้เธอยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
“แต่พลอยมีแฟนแล้วชื่อบวรเดช”
พลอยน้ำเพชรเอาชื่อเพื่อนชายคนสนิทในชมรมมาอ้างเพื่อตัดปัญหารุมเร้า
แถมอีกฝ่ายยังเป็นเพื่อนชายใจสาว แต่การที่เธอมีแฟนเป็นผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พีรพล
อาจทำให้จิรายุทธเลิกยุ่งกับเธอไปเอง
เพราะการที่ผู้หญิงคนหนึ่งมีแฟนแล้วและเขาก็มีแฟนสาวคนสวยที่เธอเคยเจอ
มันไม่ควรข้องเกี่ยวกันไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตาม
ตอนนี้เขาก็แค่อยากกวนประสาทคู่อริเก่าเหมือนที่เขาบอกเท่านั้น
“บวรเดชมันเป็นใคร!” จิรายุทธถามเสียงดังลั่นรถจนเธอสะดุ้งตกใจ
ใบหน้าถมึงทึงของชายหนุ่มมีเค้าลางความอันตรายแผ่ซ่านออกมา ทำเอาเธอเริ่มใจคอไม่ดี
พลอยน้ำเพชรถึงกับหยุดร้องไห้เพราะความกลัวจนตัวสั่น
“เดชเป็นเพื่อนมหาวิทยาลัยที่พลอยคบเป็นแฟนอยู่ตอนนี้
พลอยไม่ได้มีอะไรกับพี่พลนะคะ”
“ไม่ว่าไอ้พลหรือผู้ชายหน้าไหน
เธอก็ห้ามไปยุ่งถ้าฉันไม่อนุญาต!” เขาบอกด้วยสายตาดุดันราวกับเธอทำผิดร้ายแรง
ก่อนกระชากร่างอรชรที่เอาแต่นั่งตัวลีบชิดประตูเข้ามาใกล้แล้วจับอุ้มจนตัวลอยมานั่งบนตักเขาแทนที่ฝั่งคนขับ
หญิงสาวหูอื้อตาลาย
อย่างไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไง
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วและตอนนี้มีเพียงความผวาหวั่นเกรงกับอารมณ์ที่ไม่ค่อยปกติของเขา
หากเธอพยายามออกแรงขืนตัว ชายหนุ่มกลับเปลี่ยนมาเป็นโอบเอวคอดกิ่วแทน
“ดะ...เดี๋ยวค่ะ...พะ...พี่เจมส์จะทำอะไรคะ”
พลอยน้ำเพชรถามเสียงสั่น
“ฉันคนเดียวที่มีสิทธิ์ทำแบบนี้
จำเอาไว้!” จิรายุทธพูดย้ำชัดเจนทุกถ้อยคำ
ก่อนโน้มใบหน้าคมคายลงมาประกบริมฝีปากนุ่มที่เผยอค้างด้วยความอึ้ง
ทำเอาคนที่เพิ่งถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว ตกตะลึงตาค้างราวกับถูกไฟช็อต
ริมฝีปากหยาบกระด้างขบเม้มปากอิ่มสวย
พลางบดเบียดอย่างเร้าอารมณ์จนเธอซาบซ่านหวั่นไหวกับเขา
โดยที่ตัวเองแทบไม่รู้สึกตัว
ขณะที่มือใหญ่ก็เอื้อมมาเกาะกุมความอวบอิ่มของทรวงสาวผ่านเสื้อนักศึกษาตัวบาง
CUT
ส่งผลให้ร่างกายสาวแข็งทื่อเหมือนถูกสาป
เธอรับรู้เพียงรสชาติหวานละมุนที่เขามอบให้อยู่นานสองนาน
คราวนี้เขาไม่ได้รุนแรงมากเกินไปแต่ก็ไม่ได้นุ่มนวลจนอ่อนโยน
มันแฝงความเร่าร้อนเหมือนไฟแผด
CUT
หญิงสาวหายใจหอบกระชั้น ทุกอย่างมันยาวนานจนพลอยน้ำเพชรตัวอ่อนปวกเปียกถึงกับต้องโอบลำคอเขาเพื่อพยุงตัวเองเอาไว้
+----------+
มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น