คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : ตอนที่ 15 ชดใช้ทุนส่วนตัว 15-4
พลอยน้ำเพชรกลัวคนเข้าใจผิด
จึงเดินทิ้งระยะห่างจากชายหนุ่มพอสมควรราวกับคนที่ไม่ได้มาด้วยกัน
ซึ่งปกติรูปร่างหน้าตาแสนหล่อเหลาของจิรายุทธก็ทำให้คนหันมามองได้ง่ายอยู่แล้ว
แต่ในตอนนี้เขาอยู่ในชุดสูททำงานเนี๊ยบดูดีส่วนเธออยู่ในชุดนักศึกษา ถึงชายหนุ่มจะไม่ได้อายุมากนักแต่การแต่งตัวและความห่างของวัยก็อาจมีใครมาเข้าใจผิดได้แบบคุณยายที่ลานจอดรถเธอจึงไม่กล้าอยู่ใกล้เขามากเกินไป
แต่เป็นจิรายุทธเสียเองที่ทนไม่ไหว หันมามองหน้านิ่วด้วยความรำคาญ
ก่อนเดินมาจับจูงเธอให้เดินตามไปเร็วๆ ทำให้พลอยน้ำเพชรต้องรีบก้าวเท้าให้ยาวขึ้นกว่าเดิม
“เดินเป็นเต่าอยู่ได้
คนแก่บางคนยังเดินเร็วกว่าเธออีก”
เขาบ่นพลางกระชับมือนุ่มที่กุมเอาไว้แน่น
เพราะคนตัวเล็กพยายามจะดึงมือหนีอยู่ตลอดเวลาที่เดินไปด้วยกัน
ทำให้เขาต้องปรายตามองดุๆ
“ถ้ายังบิดมือหนีอีก
ฉันจะอุ้มเธอเดินไปหาหมอตรงนี้แหละ” คำพูดเฉียบขาดนั้น
ทำเอาพลอยน้ำเพชรหน้าหดลงเป็นเม็ดถั่วเขียวแทบไม่กล้าหืออีกต่อไป
และยอมโดนเขาลากจูงไปแต่โดยดี
“พี่เจมส์มาโรงพยาบาลทำไมเหรอคะ”
“พาเธอมาตรวจว่าเป็นโรคอะไร”
“อะไรนะคะ” คนฟังหน้าตื่นๆ นึกว่าตัวเองหูฝาด
“เป็นลมบ่อยเหลือเกินนี่”
“ตอนนี้พลอยสบายดีแล้วค่ะ”
“มาตรวจให้ชัดว่าเธอแกล้งสำออยหรือเปล่า”
“พลอยจะทำแบบนั้นไปทำไมคะ” เธอถามหน้าบึ้งๆ
“จะไปรู้เหรอ
ใสซื่อหรือมารยามันห่างกันเพียงเส้นบางๆ จนฉันอาจตามไม่ทันก็ได้”
“พี่เจมส์ก็ดีแต่มองพลอยในแง่ร้ายตลอด”
“เธออยากทำให้ฉันสับสนทำไมล่ะ”
“ไม่ต้องหาหมอหรอกค่ะ
พลอยแค่เพลียๆ แต่ตอนนี้หายแล้ว” เธอรีบบอก
เพราะปกติเป็นคนไม่ชอบเข้าโรงพยาบาลเนื่องจากกลัวหมอและกลัวเข็มฉีดยา
ที่สำคัญมันมักทำให้เธอนึกถึงตอนประสบอุบัติเหตุตอนเด็ก
แล้วต้องอยู่โรงพยาบาลเป็นเวลานาน อีกอย่างโรงพยาบาลนี้ดูหรูหรามากเกินไปจนแทบไม่ต้องเดาราคาค่าตรวจรักษาคงราคาแพงมาก
“พลอยซื้อยากินเองก็หายแล้ว”
“อยู่เฉยๆ เถอะ
เกิดเป็นโรคร้ายขึ้นมาทำไง”
“ไม่คิดว่าพี่เจมส์จะเป็นห่วงพลอยด้วย พลอยดีใจนะคะ” คำพูดซื่อๆ
กับรอยยิ้มบางเบาของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มชะงักไปวูบหนึ่ง ไม่คิดว่าตัวเองจะเกิดอาการประหม่าติดขัดได้เพียงแค่คนตัวเล็กบอกตรงๆ
“ฉันกลัวเธอมาตายคาบ้านฉันน่ะสิ”
“พี่เจมส์อ่ะ” พลอยน้ำเพชรทำหน้ามุ่ยแก้มป่อง
ไม่คาดฝันและมึนงงสับสนกับสถานการณ์ตอนนี้
คำพูดของเขาฟังดูร้ายกาจแต่กลับสร้างความหวั่นไหวต่อหัวใจเธออย่างรุนแรง หรือว่าเธอจะผิดปกติไปถึงได้ตีความคำพูดแสนยอกย้อนเย้ยหยันของเขาในแง่ดีขนาดนี้
แถมยังรู้ดีอีกว่าเขาแค่พูดประชดแต่ใจจริงเขาเป็นห่วง แต่มันจะเป็นไปได้เหรอ
เธอก็ไม่กล้าจะคิดจริงๆ ว่าจิรายุทธเป็นห่วงเธอถึงพามาหาหมอ
+----------+
“สวัสดีครับพี่วิ
ผมอยู่หน้าแผนกกำลังจะเข้าไปหาที่ห้อง”
เมื่อชายหนุ่มพาเธอมาจนถึงแผนกสูตินรีเวช
จิรายุทธก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทร.ออกไปหาใครสักคน
พลอยน้ำเพชรเริ่มหวาดหวั่นพลางหันมามองหน้าเขาด้วยความสงสัยเต็มที่
ก่อนออกแรงขืนตัวไว้และหยุดเดินทำให้อีกฝ่ายปรายตาดุมาให้อีกรอบ
“ได้ครับพี่วิ ผมเข้าไปนะครับ”
“ทำไมต้องเข้ามาแผนกนี้คะ” พลอยน้ำเพชรถามหลังจากที่เขาวางสายลง
จิรายุทธเพียงแค่มองเธออย่างรำคาญก่อนกระชากแขนทีเดียวแล้วกึ่งลากกึ่งจูงอย่างเอาเป็นเอาตายให้เดินตามไป
จนกระทั่งมาถึงหน้าห้องของแพทย์หญิงวิภาดา ชายหนุ่มเคาะประตูสองทีก่อนเปิดออกแล้วดันหลังเธอให้เข้าไปข้างใน
ทันทีที่ก้าวเข้ามาพลอยน้ำเพชรรีบยกมือไหว้แพทย์หญิงเจ้าของห้องตามมารยาท
อีกฝ่ายอายุน่าจะประมาณสี่สิบกว่ารุ่นราวคราวเดียวกับนวลตอง
คุณหมอหน้าเด็กส่งยิ้มมาให้อย่างใจดีพลางมองเธอยิ้มๆ ด้วยสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย
สลับกับมองจิรายุทธที่เพิ่งปิดประตูลง
“ไงตาเจมส์”
“สบายดีครับพี่ แต่พี่วิยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะ”
จิรายุทธยกมือไหว้อีกคน เพราะนับถืออีกฝ่ายเหมือนพี่สาว
“แหม
ถ้าไม่พาสาวมาทำธุระ คงไม่คิดจะมาเยี่ยมพี่เลยใช่ไหม”
แพทย์หญิงวิภาดาเอ่ยทักด้วยท่าทางสนิทสนมพลางทำหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ้งมาทางจิรายุทธที่เดินมานั่งลงตรงเก้าอี้ด้วยท่าทางสบายๆ
ราวกับเคยมาบ่อย โดยเขาไม่ลืมลากพลอยน้ำเพชรให้มานั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆ เช่นกัน
ทำให้หญิงสาวต้องนั่งด้วยความเก้ๆ กังๆ อย่างเกรงใจคุณหมอ
“พี่ไม่คิดว่าจะเด็กขนาดนี้นะ”
วิภาดาหันไปพูดเสียงดุกับจิรายุทธ
เพราะชายหนุ่มเป็นเพื่อนสนิทของวีรกานต์น้องชายเธอ
พวกเขาโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจึงเหมือนกับน้องชายอีกคนไปแล้ว
พลอยน้ำเพชรที่เพิ่งถูกพูดถึงมีอาการเหวอเล็กน้อย
แต่ก็ยังนั่งเงียบต่อไม่กล้าพูดแทรกตามมารยาท และแอบสังเกตว่าทั้งคู่น่าจะสนิทสนมกันพอสมควร
“เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว
ไม่เด็กหรอกพี่วิผมรับรอง”
เขาพูดกลั้วหัวเราะ
พลางปรายตามองคนข้างกายที่กำลังนั่งหน้าซีด
เรื่องจิตใจหรือประสบการณ์เธออาจจะเด็กตามวัย
แต่ร่างกายโตเต็มวัยเกินเด็กเขามั่นใจ
“หนูจะมาฉีดยาคุมใช่ไหมคะ” วิภาดาหันมาถามสาวน้อยที่มองยังไงก็ดูเหมือนเด็กมัธยมมากกว่า
เจ้าหล่อนนั่งมองตาแป๋วราวกับคนไม่ทันโลกทำเอาเธอชักเป็นห่วงแทน
เพราะไม่รู้ว่ามารู้จักคาสโนวาตัวพ่ออย่างเพื่อนน้องชายของเธอตั้งแต่เมื่อไร
คำถามของคุณหมอคนสวยทำเอาพลอยน้ำเพชรสะดุ้งเฮือก
ก่อนหันมามองจิรายุทธด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
แต่เขาก็มองเธอด้วยสีหน้าปกติราวกับเป็นเรื่องธรรมดาก่อนตอบรับแพทย์สาวเสียเอง
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น