คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 3 : ใช่เธอ
naru
“คยู...ฉันขอไปห้องน้ำหน่อยนะ” ร่างบางเอ่ยกับร่างสูงที่ยืนรอน้องสาวสุดที่รักซื้อของที่สนามบินอย่างใจจดใจจ่อ ส่วนซองมินน่ะหรือ...โดนชินดงและฮยอกแจลากกลับบ้านไปแล้วเรียบร้อยโดยที่มีฮันกยองที่อยู่ๆก็มาปรากฏตัวที่สนามบินทำไมก็ไม่ทราบเป็นคนไปส่งเพราะยานอนหลับเริ่มหมดฤทธิ์แล้วนั่นเอง ถ้าซองมินตื่นมาแล้วโวยวายแผนโง่ๆที่เขาอุษส่าห์คิดอาจจะพังขึ้นมาก็เป็นไปได้
กว่าจะหาจังหวะแยกซันนี่ออกจากซองมินได้ เหอๆ เล่นเอาเกือบตาย =___= แน่นอนว่าหญิงสาวเห็นว่าพี่สะใภ้หายตัวไปก็โวยวายสนามบินแทบแตก กว่าคยูฮยอนจะหาเหตุผลล้านแปดมาอ้างได้ทำเอาเหนื่อย
“อืม...แกรีบๆไปรีบๆมาล่ะ”
“เคๆ”
จังหวะเดียวกันกับที่คิบอมและฮีชอลนั่งรอมือขวาอย่างฮันกยองและมือซ้ายอย่างชินดงมารับแต่ดูเหมือนว่าจะไร้วี่แวว
“คิบอม แกไปซื้อน้ำให้ฉันหน่อยสิ” คนสวยนามว่า คิมฮีชอล ออกปากสั่งน้องชายพ่อรูปหล่อให้ไปซื้อน้ำให้หน่อย ในขณะที่ตัวเองนั่งไขว่ห้างอ่านฟิคชั่นวายชายรักชายที่เจ้าตัวเพิ่งไปซื้อสดๆร้อนๆมือนึงถือหนังสืออีกมือนึงสะบัดพัด (ได้ข่าวว่าสนามบินมีแอร์ :ไรเตอร์ - -;;)
ร่างสูงเพียงแค่เลิกคิ้วเล็กน้อยประมาณว่าทำไมไม่ใช้ลูกน้องละ ใช่...ถ้าคุณเป็นคนอื่นแล้วลองมองมาดูสิ คุณจะเห็นว่าแถวนี้มีชายชุดดำใส่แว่นกันแดดยืนนิ่งกุมไข่ไม่ก็เดินตามเป็นขบวนเลยล่ะ หากแต่คนสวยหยักไหล่กวนๆยู่ปากนิดๆ ปิดหนังสือเก็บพัดวางไว้ข้างลำตัวลุกจากเก้าอี้ยืดตัวขึ้นตบไหล่ทั้งสองข้างของร่างสูง
“มีแกคนเดียวที่ทำได้นะ!” คนสวยเอ่ยเสียงจริงจังใส่ ร่างสูงมึนงงไปชั่วขณะ นัยน์ตาคมมีประกายแปลกๆที่ร่างสูงเองก็ไม่ไว้ใจเช่นเดียวกัน ริมฝีปากชมพูที่ปิดแน่นบ่งบอกถึงความเครียดที่มีอยู่ในตัว
เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้พี่แกยังอ่านหนังสือดีๆอยู่เลยนี่หว่า? หรือผีจะเข้า?
บ่นไปก็เท่านั้นร่างสูงก็ทำตามที่พี่ชายคนสวยบอกอยู่ดี ร่างสูงก้าวเข้าไปในร้านขายน้ำขนาดเล็กๆระหว่างทางมีผู้คนมากมายที่มองตามเขามาแต่เขาก็ไม่ได้มีผลต่อกับชีวิตเขาเท่านั้นนักเพราะตัวเขาชินเสียแล้ว
กริ๊ง~ กริ๊ง~
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ” หญิงสาววัยกลางๆถามด้วยรอยยิ้มทีดูเหมือนไม่มีอะไรหากช่างขัดกับแววตาวาววับที่ดูยั่วยวนเสียเหลือเกินแต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเช่นกัน
ร่างสูงไม่เอ่ยอะไรออกไปทั้งสิ้นหยิบสิ่งของที่ตนต้องการออกมาจะจ่ายเงิน หญิงสาวที่เห็นดังนั้นจึงยื่นมือออกไปแน่นอนว่าได้ไม่หวังเพียงแค่เงินแน่ๆ หากแต่สิ่งร่างสูงปฏิบัติกลับมาทำให้หญิงสาวหน้าแตกเพล้ง ร่างสูงวางเงินไว้ที่เคาท์เตอร์และหันหลังกลับออกไปโดยไม่เพียงแต่ปรายตามองเหลือเพียงแต่ความเย็นชาที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง
เท้ายาวก้าวไปตามทางเดินโดยไม่คิดอะไรมากมายเลยไม่ได้ระมัดระวังตัวมากเท่าไรนักและจังหวะที่จำเป็นต้องเลี้ยวนั้นเองที่ทำให้ร่างสูงชนกับร่างบางร่างหนึ่งที่เดินออกมา
“โอ๊ย!”
ตุ๊บ
ซ่า
“ขอโทษครับ...เป็นอะไรมากหรือปล่าวครับ” อีกแล้ว...ทั้งๆที่ไม่ควรหันไปสนใจแท้ๆ ทั้งๆที่สามารถเดินออกไปอย่างเยือกเย็นแท้ๆแต่กลับผู้หญิงคนนี้...ไม่รู้ทำไมทำให้เขาสนใจกันแน่นะ
เธอเป็นใครกัน
“ไม่ค่ะ ไม่...ไม่เป็นไร” ร่างบางเอ่ยเสียงตะกุกตะกักไม่กล้าขยับตัวทำอะไรไม่ถูกเพราะอยู่ในสภาพที่หล่อแหลมพอสมควร ดงเฮที่วันนี้ใส่ชุดเสื้อสีขาวและกระโปรดสีครีมพอโดนน้ำที่บังเอิญสาดมาโดนเลยทำให้เนื้อผ้าแนบชิดกับผิวหนังขาวผ่องน่ามอง
นัยน์ตาคมกวาดตามองเรือนร่างขาวอย่างสำรวจ เหตุการณ์แนบชิดนี้ทำให้ร่างสูงได้รู้ว่าร่างบางตรงหน้าเขาเป็นผู้ชายเพราะไม่มีหน้าอก...นัยน์ตาคมกวาดมองไปทั่วแล้วในที่สุดก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งอย่างที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
สร้อย...รูปตัวK
นัยน์ตาคมเงยหน้าขึ้นเวลาเดียวกับนัยน์ตากลมโตหวานๆที่หันหน้ามาสบตาแบบพอดิบพอดี ราวกับมีเวทมนต์สะกดไม่ให้ทั้งคู่ผละสายตาออกจากกัน
ตุบๆ!!ตุบๆ!!ตุบๆ!!
เสียงหัวใจของทั้งคู่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน ใบหน้าหวานขึ้นสีอย่างน่ารักน่ามอง ทำเอาเสือยิ้มยากอย่างคิบอมกระตุกยิ้มได้ไม่ยาก
คิดถึง...มากมายเหลือเกิน
ไม่อยากปล่อยคนๆนี้ไปอีกแล้ว!!!
หมับ!
ไวเท่าความคิดร่างสูงจัดการล็อคร่างบางเอาไว้ด้วยแขนแกร่งไม่ให้ร่างบางดิ้นหลุดพ้นออกจากพันธนาการที่ตนสร้างขึ้น
“อ๊ะ!!!!”
“คุณ!...อุ๊บ!”
ต่อ
“พระเอกเดินชนนางเอก...พระเอกหมุนตัวมาเป็นเบาะรองรับเพื่อไม่ให้นางเอกเจ็บจากการกระแทกพื้น นางเอกสบตาพระเอกแล้วเหมือนแรงดึงดูดให้ใบหน้าทั้งสองเข้าหากัน ริมฝีปากหนาเข้าประกบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแผ่วเบา...”
เหล่าชายชุดดำทำหน้างงมองคนสวยที่นิ่งไปพูดประโยคอะไรออกมาเหมือนอ่านหนังสือออกเสียงหากแต่นัยน์ตากลายๆกับเหม่อลอยเพ้อฝันทำให้ลูกน้องคนสนิทจียงเอ่ยปากแซว
“นายหญิงอ่านหนังสือนิยายมากไปหรือปล่าวครับ”
“ไม่...พวกแกทุกๆคนกำลังจะได้นายหญิงใหม่อีกคนแล้วนะ” ประโยคที่เรียกเสียงฮือฮาและสีหน้าสงสัยได้เป็นอย่างดี
“พวกแกทุกคน...จงดูนู้น~” ว่าแล้วคนสวยก็ชี้นิ้วไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง เหล่าชายชุดดำก็มองไปตามทางที่นิ้วชี้เรียวสวยชี้ไปที่มุมๆหนึ่ง ภาพตรงหน้าทำเอาคนที่มองตามร้องเฮ้ยเสียงดัง จนอีกฝ่ายที่ถูกดวงตาจับตามองก็สะดุ้งผละออกจากกันในที่สุด
“เฮ้ย! คิบอมแกไปซื้อน้ำถึงไหนวะ ทำไมนานจังวะ!” ฮีชอลเดินเข้ามาหาตอนที่ดงเฮเดินออกไปแล้วแกล้งทำเป็นโวยวายแม้จะรู้ว่าสัญญาณที่ได้รับกลับมาคือการเงียบก็ตาม ยังไงก็ตามเพื่อเป็นการกลบเกลื่อนให้คิบอมพิสูจน์ไปในตัวว่าเขาน่ะบริสุทธิ์ไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น ฮุฮุ~
ในเวลานี้คิบอมไม่มีอารมณ์มาจับผิดอะไรทั้งนั้น ร่างสูงเหม่อลอยไปในทิศทางที่ร่างบางแอบหลบอยู่ที่มุมเสาข้ามหัวฮีชอลไปเวลาเดียวกันกับที่ร่างบางใช้มือกุมหัวใจที่เต้นเร็วจนน่าตกใจ ใบหน้าแดงก่ำ นัยน์ตาเหม่อลอยเช่นเดียวกันกับร่างสูงในเวลานี้
สร้อยนั้น...ใช่แน่ๆ / หัวใจที่เต้นแทบระเบิดกับคนๆเดียวกลับมาเต้นอีกครั้ง... คงเป็นคนอื่นไปไม่ได้...ใช่แน่ๆ
ทั้งสองพึมพำเบาเป็นเสียงเดียวกันราวกับนัดกันไว้
“ใช่เธอจริงๆ !! / ใช่นายจริงๆ !!”
ในที่สุดฉันก็หาเธอพบ... / นาย...กลับมาแล้วสินะ
ในยามทีคิมคิบอมและลีดงเฮหากันจนเจออยู่ ณ ที่ประเทศเกาหลีเราลองหันหน้าไปดูอีกฟากของประเทศเกาหลีกันบ้าง...ประเทศญี่ปุ่น
คอนเสิร์ตขนาดเล็กๆถูกจัดขึ้นที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังใจกลางเมืองกลางเวทีเล็กๆมีร่างบางเล็กๆร่างหนึ่งเปร่งเสียงร้องหวานใสผ่านไมค์ให้ดังกึกก้องไปทั่วงาน
“ชิน กู อิน กอน จี ซา กวี นึน กอน จี นา โย จือ เม นี กา ทอ เฮด กอล รยอ เน กา~ ซา รัง ฮัน ดัน มา รึน อา เน โด อี รอ เค มอ มุล รอ จวอ เน เก ยัก ซก เก จวอ~ ยอง วอน ฮี~~”
ริมฝีปากนุ่มน่าจูบ นัยน์ตาเป็นประกายสดใส มือบาง เอวคอด...ด้วยรูปร่างและเสียงหวานๆที่มีเสน่ห์สามารถสระกดใจคนดูได้นับล้าน ไม่ว่าใครก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าร่างบางที่ร้องเพลงอยู่บนเวทีนั้นมีเสียงที่ไพเราะน่าฟังมากแค่ไหน
“จบไปอีกเพลงนะคะ...กับเพลงที่มีชื่อว่า Wall in love with a friend ในอัลบั้มชุดที่สองแล้วไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก คิมเรียวอุค คะ!!”
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!!”
“คิมเรียวอุค!!!! คิมเรียวอุค!!!! คิมเรียวอุค!!!! คิมเรียวอุค!!!!”
“ซารังเฮ~! ออนนี่!!!!!”
ท่ามกลางแฟนคลับที่ตะโกนเรียกชื่อเขา เขาโบกมือยิ้มหวานให้กล้องและแฟนคลับของเขา พิธีกรก็ยังทำหน้าที่ดำเนินต่อไป
“เพลงนี้มีชื่อว่า Fall in love with a friend ไม่ทราบว่าคุณคิมเรียวอุคไปแอบตกหลุมรักคนสนิทที่ไหนเอ่ย~”
“คิมจงอุน!!!!”
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะตอบคำถามก็มีแฟนคลับคนนึงตะโกนแทรกขึ้นมาเสียก่อนโดยที่มีป้ายไฟ YERYEO อยู่ในมือ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!”
“เอ่อ...” เอากับเขาสิ ในตอนนี้คิมเรียวอุคทำอะไรไม่ถูกพูดอะไรไม่ออกแล้ว! เขาเนี่ยนะจะไปตกหลุมรักไอบ้านั้น! ไม่มีทาง!!! ทั้งหมดเป็นความผิดไอบ้านั้นแท้ๆ! ที่มาบ่าวประกาศว่าชอบเขาอย่างโน้นบางล่ะ รักเขาอย่างนี้บางล่ะ ออกอากาศ! มันทำให้เขาติดแหงกไปไหนไม่ได้เลย!
ทั้งๆที่แฟนคลับของเขากับไอบ้านั้นควรจะแอนตี้อย่างที่ควรเป็นแท้ๆ!!! แต่กลับชอบอกชอบใจกันยกใหญ่!!! บอกว่าเป็นคู่รักที่น่ารักดี ในเมื่อกระแสมันเป็นแบบนี้มันทำให้เขาปวดหัว!!! งานคู่มีมากกว่างานเดียวซะอีก! ไม่ว่าเขาจะหันไปทางไหนอะไรยังไงก็เห็นแต่หน้ามัน!!!!!!
อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“แหมๆ โดนแฟนๆดักทางแบบนี้คุณเรียวอุคจะแก้ตัวยังไงคะเนี่ย” พิธีกรสาวเอ่ยเสียงแซวนักร้องหนุ่มหน้าหวานที่ดูยังไง๊ยังไงหน้าก็ผู้หญิงชัดๆ!
“เมื่อไรพี่จะแต่งค่ะ ออนนี่~!!!”
“ไม่! ผมไม่มีทางชอบไอบ้านั้นหรอก!!! ไม่มีทาง!!!!!” ร่างบางตะโกนออกไปสุดเสียงเหมือนโดนของร้อนพลางเดินลงเทวีไปอย่างหัวเสียไม่สนใจอะไรแม้แต่น้อย
กริยาที่ดูเหมือนไร้มารยาทแทนที่แฟนคลับควรจะด่าท้อหรือต่อว่าต่างๆนานาแต่กลับยิ้มแย้มหัวเราะชอบอกชอบใจอารมณ์ดีที่ได้แกล้งศิลปินโปรดของตนเอง ที่แฟนๆไม่โมโหอะไรเลยอาจเป็นเพราะเรียวอุคเองก็น่ารักแถมยังไม่มีการเฟคสิ่งๆนี้แหละที่ซื้อใจแฟนๆให้อยู่กับเขาไปได้ เรียวอุคให้ความสำคัญกับแฟนๆมากและเรียวอุคเองก็ไม่ได้โกรธอะไรแฟนๆเพราะเขาถือว่าแฟนๆเปรียบเสมือนเพื่อนคนสำคัญคนนึง....และอีกเหตุผลที่เรียวอุคไม่เคยโกรธแฟนๆเลยนั้นเพราะว่า...เรียวอุคคิดเสมอว่าแฟนๆของเขาโดนผีเข้า!!! ผีที่มีชื่อว่า คิมจงอุน!!!!
“คิคิ พี่เขาหน้าแดงด้วยอ่า~”
“น่ารักอะแก~”
“อารมณ์เสียยังน่ารักอะ โอ๊ยย!!! จะละลายแล้วว!!!”
ปัง!!!
เสียงปิดประตูรถเสียงดังไปทั่วบริเวณลานจอดรถ ยามเองยังสะดุ้งไปกับเขาด้วยนับอะไรกับคนอื่นๆละ
“เอ๊ะ!”
ร่างบางกะว่าเปิดวิทยุในรถฟังคลื่นเพลงแก้เซ็งแต่เรียวอุคกลับกดปุ่มผิดกลายเป็นข่าวบันเทิงถ่ายทอดสดเสียเอง
“เมื่อครู่นี้คุณเรียวอุคบอกปฎิเสธไม่มีทางชอบคุณเยซองแน่ๆร้อยเปอร์เซ็นต์ ว่าทีนี้คุณเยซองจะทำยังไงต่อไปละค่ะ?”
“ไม่ทำยังไงอะครับ ผมชอบของผม ผมก็จีบเขาไปเรื่อยๆ ^^”
“หน้าด้าน!!!” ร่างบางตะโกนตอบกลับทั้งๆที่รู้ว่าร่างสูงไม่มีทางได้ยิน
“เอ๋~ ดิฉันได้ยินข่าวว่าคุณเยซองเพิ่งได้ตกเป็นข่าวกับดาราสาวอย่างน้องอาโออิสินะค่ะ? มีอะไรจะพูดมั้ยค่ะ?”
“ไม่ครับ...ต่อให้ทั้งน้องมิยาบิและน้องอาโออิมาแก้ผ้าต่อหน้าก็ไม่ทำให้ผมเกิดอารมณ์หรอกครับ สู้ เรียวอุคของผมไม่ได้หรอก ^^”
“อะ...ไอ...ไอ...ไอบร้าาาาา!!!!! นายพูดแบบนั้นออกไปได้ยังไง! >///////<”
“มีอะไรฝากบอกคุณเรียวอุคมั้ยค่ะ?”
“ถ้าหากเรารักใครสักคน...เราจะอยากอยู่กับเขาตลอดเวลา ไม่ให้เขาหลุดรอดสายตาไปได้...หัวใจดวงนี้ผมไม่ยกให้ใคร เพราะมันเป็นจะของเขาคนเดียว...จำไว้นะ...เขาที่ฉันพูดถึงอยู่ตอนนี้...คือนายนะ...เรียวอุค”
อ๊ากกกกกกก!!!!!! คิมเรียวอุคลาตายอย่างสงบ!!!!!!
-//////////-
Kiki พระนางของเราพบกับแล้ว ><
บอมเห็นสร้อยก็รู้แล้วว่าเป็นด๊อง บอมไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองโง่นานหรอก 5555
เย่เรียวก็ออกมาแล้วนิดๆ ฮุฮุ~
ความคิดเห็น