[BIGBANG]TOPSOL Yaoi

ข้อมูลเบื้องต้น

:)  Shalunla

BIGBANG Request
:TOPSOL


 

M u s i c ' B u r n

 Sunshine - B1A4 (We Got Married OST)

เนื้อเรื่อง

TOPSOL

 [SOL]

          สวัสดีครับ ผมแทยังครับ ชื่อจริงๆของผมคือทงยองเบ แต่มีเพียงคนตัวบางข้างๆผมกับครอบครัวผมเท่านั้นแหละครับที่เรียกชื่อจริง อ่า...ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โบสถ์ครับ เป็นปกติในทุกๆวันอาทิตย์ผมจะมาที่โบสถ์ แต่วันนี้มันพิเศษเพราะคนตัวบางข้างต้นแหละครับเค้าขอมาด้วยเพราะแฟนที่แสนดีของเขาไปม่อสาว จียงจึงเกิดอาการเฮิร์ทเบาๆอยากมาโบส์ถกับผมด้วย ตอนแรกผมกะจะไม่พามาแล้วเพราะผมสีชมพูของเขาไม่เหมาะกับสถานที่อย่างโบสถ์ ตอนที่ผมบอกไปแบบนั้นจียงทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ผมยืนมองสักพักแล้วตัดสินใจหันหลังกลับเพราะคิดว่าจียงคงงอนไม่อยากมองหน้าเขา แต่จู่ๆคนตัวบางก็พุ่งพรวดออกมาปะทะแผ่นหลังของผม

      "ไปได้ยัง?"อ่า...จากหัวสีชมพูกลายเป็นหัวสีน้ำตาลอ่อนสวย ถึงเขาจะใช้ชอล์กเพื่อเปลี่ยนสีก็เถอะ พอเห็นหน้าอ้อนๆแบบนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ ไหนๆก็ทำหัวสีน้ำตาลมาแล้วนี่

At Church

  "ที่นี่สงบดีจัง"คนตัวบางนั่งเหม่อมองไปรอบๆโบสถ์

  "ใช่"

  "เอ๋ ทำไมตรงกลางแท่นนั้นมีหลังคาเป็นกระจกล่ะ?"จียงชี้ขึ้นไป

  "เพราะมันทำให้แสงภายนอกได้เข้ามาไงลูก ประหนึ่งแสงจากสรวงสวรรค์ได้สาดส่องลงมาโปรดพวกเรา...อ่า"บาทหลวงผมสีทองอร่ามเดินเข้ามา

  "หลวงพ่อแดซอง สวัสดีครับ"ผมเอ่ยทำความเคารพ จียงก็โค้ง90องศาทำความเคารพด้วย หลวงพ่อยิ้มรับแล้วเดินออกไป

  "เสียงเปียโนทำให้รู้สึกดีจัง"จียงมองไปทางเปียโนเรือนขาวที่มีเอกลักษณ์ในตัวมันเอง

  "นั่นเท็ดดี้ เขาเก่งเปียโนพอตัวเลยล่ะ"ผมแนะนำ

  "เคยคุยกันบ้างแต่ไม่บ่อยหรอก เขาเก็บตัวจะตายไป"ผมเอ่ยเสียงเบา

  "อยากไปคุยด้วยจัง..."

  "หยุดความคิดนั้นของนายเลยนะ เดี๋ยวซึงรีก็โกรธหรอก"ผมเอ็ด

  "แล้วไงเล่า หมอนั่นไม่สนใจฉันเลยนี่"จียงบ่นอุบ

  "จียง"เสียงบุคคลที่สามแทรกกลางระหว่างผมกับจียง

  "ซึงรี..."จียงมองหน้าซึงรีแฟนสุดรักอย่างนิ่งๆ

  "ทำไมไม่บอกผมละ ว่าพี่อยากมาโบสถ์"

    ผมเดินห่างออกมาเพราะไม่อยากขัดเรื่องของคนสองคน พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นชายชุดดำที่ไม่เหมาะกับการมาที่โบสถ์อย่างรุนแรง แรงดึงดูดของสายตาคมนั้นทำให้จู่ๆขาผมก็เดินตรงไปที่เขาอย่างไม่มีสาเหตุ

  "เอ่อ..."ผมไม่รู้จะพูดอะไรดีก็จู่ๆขามันพามาเองอ่ะ!

  "สวัสดีครับ"เสียงทุ้มเข้มเอ่ยออกมา ทำให้ผมตกใจเล็กน้อยถึงปานกลาง

  "อ่ะ สะ...สวัสดีเช่นกันครับ"ผมเกาหัวตัวเอง ถึงมันจะไม่มีเชื้อราหรือเหาให้เกาก็เถอะ

  "คือ...คุณชื่ออะไรครับ ผมชื่อแทยัง"ผมเอ่ยแนะนำตัวเองออกไป ทำไมเวลาพูดกับคนๆนี้แล้วมันประหม่าจังนะ

  "ผมชื่อท๊อป ยินดีที่ได้รู้จัก แทยัง"เขาคว้ามือผมที่กำลังปัดป่ายหาเหาบนหัวเล่นไปกุมไว้

  "เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ท๊อป"ผมบีบมือเขากลับเบาเบา แต่จู่ๆเขาก็กระตุกแขนผม ทำให้ผมไปชนกับแผงอกเขาอย่างจัง

  "อะ อะไรครับ"ผมพูดอู้อี้ ก็เล่นกอดผมแน่นซะขนาดนี้

  "ผมชื่อท๊อปและผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกผม คบกับผมนะครับ"ร่างสูงกุมมือผมแน่นพร้อมจุมพิฒอย่างแผ่วเบา ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นอย่างเท็ดดี้ผมคงกระถืบไปนานแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมผมกลับใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

  "คือ...ผม..."ผมถดมือกลับแล้วหันหลังเดินหนี ถึงผมจะไม่ใช่คนแบบนี้ก็เถอะแม้ว่าจะเจอขี้เมาแถวบ้านลวนลามผมก็ไม่เคยหันหลังเดินหนี แต่กรณีนี้...มันแปลกไป ผมไม่กล้าจะสบตาเค้าตรงๆ เพราะสายตาของเขาเหมือนจะสามารถอ่านใจคนได้และผมกลัว...ว่าบางที...ความรู้สึกของเขาอาจตรงกับผม ผมยอมรับว่าผม...

 "...รักเขาตั้งแต่แรกพบเหมือนกัน"เสียงจียงแว่วมาสู่โสตประสาท ทำให้ผมสะดุดในภวังค์

  "จี...จียง มาตั้งแต่เมื่อไหร่"

  "ตั้งแต่ตอนที่นายเริ่มเข้าฌานแล้ว!"จียงตบโต๊ะ

 "อ่า โทดทีนะ"ผมลุกขึ้น

  "ดีนะที่วันนี้ลูกค้าไม่เยอะ ไม่งั้นเฮียเว่นได้หักเงินเดือนนายแน่"จียงเดินสะบัดตูดออกไปเพราะมีเสียงกระดิ่งซึ่งเป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าเข้าร้าน

  ผมเดินไปทางหลังร้านกะว่าจะไปล้างหน้าล้างตาเสียหน่อย

 "แทยังงงงงงง มีคนมาหา"เสียงจียงเรียกผมมาแต่ไกล แถมน้ำเสียงยังร่าเริงสุดๆอีกตังหาก

  "เออๆ อ๊ะ..."ผมสะดุดกึกทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่มาหาเป็นใคร ท๊อปมาในสูทสีขาวสนิทซึ่งผมยอมรับว่ามันดูดีมากเมื่ออยู่บนตัวของเขา

  "ยองเบ..." เค้าเรียกชื่อจริงของผม เอ๊ะ ???

  "เอ่อ ครับ"ผมตะกุกตะกักทำตัวไม่ถูก แล้วไอ้มังกรน้อยหายไปไหนแล้ววะ

  "ยองเบ..."ท๊อปเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆแล้วผมเพิ่งสังเกตว่าเขาถือดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่มาด้วย

  "เอ่อ..."ผมเผลอก้าวถอยหลัง แล้วร่างสูงก็คุกเข่าลงตรงหน้าของผม

 "แต่งงานกับผมนะยองเบ"เสียงทุ้มนุ่มทำให้ผมตกอยู่ในภวังค์

  "คือ...ครับ"ผมตอบตกลง ร่างสูงช้อนตัวผมขึ้นแล้วพาผมออกมานอกร้าน เขินนะเว้ย>////<

 "อ่า พบรักกันที่โบสถ์ก็ไปจบที่โบสถ์สินะ"จียงพิงกรอบประตูแล้วเหม่อมองคู่รักสดใหม่

  "คู่ของเราก็เหมือนกันนะฮะ"เสียงซึงรีแทรกเข้ามา

  "เหมือนตรงไหน"จียงกระทุ้งศอกใส่

  "ก็ตรงที่เราเจอกันบนเตียงแล้วเราก็จบกันบนเตียงไงฮะ"

  "บ้า>///<"จียงตีแขนแล้วเดินกลับเข้าร้านไป

   เสียงระฆังแห่งความสุขจากตัวโบสถ์ซึมซาบสู่ความรู้สึกบริสุทธิ์ของคนสองคน ก้องกงวาลอยู่ในหัวใจของกันและกัน...

FIN