คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : ห้องนอนแสนหวาน
แบมแบมที่เห็นมุมน่ารักๆของมาร์คที่แอบเก็บรูปพวกเค้าตั้งแต่เด็กๆถึงกับเขินที่ไม่คิดว่าผู้ชายเงียบๆอย่างมาร์คจะหวานได้ขนาดนี้
“ ไปนอนกันเถอะครับพรุ่งนี้พวกเราต้องไปกันแต่เช้านะครับ ” มาร์คบอกน้องก่อนจะจูงมือน้องไปขึ้นเตียงนอนของเค้า มาร์คจูงน้องขึ้นมานอนข้างเค้าก่อนจะห่มผ้าให้น้องแล้วเค้าจึงปิดโคมไฟที่ข้างหัวเตียงแล้วมาลงนอนข้างๆน้อง
“ ฝันดีนะครับ ” มาร์คตะแคงข้างมามองหน้าน้องก่อนจะบอกฝันดี
“ ฝันดีครับพี่มาร์ค ” แบมแบมที่หันมามองหน้ามาร์คเหมือนกันบอกฝันดีมาร์ค
“ ครับ คนดีของพี่ ” มาร์ครับคำของน้อง แบมแบมถึงกับเขินกับคำที่มาร์คเรียกเค้าจึงเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้า มาร์คที่เห็นน้องเขินนอนยิ้มอย่างมีความสุข
“ พี่มาร์คครับ ถ้าวันหนึ่งพี่มาร์คเกิดไม่รักแบมแบมแล้ว พี่มาร์คจะไล่แบมแบมให้ออกไปจากชีวิตพี่มาร์คมั้ยครับ ” แบมแบมที่เอาผ้าห่มออกจากหน้าตัดสินใจถามคำถามที่เค้าคิดมาตลอด
“ ทำไมคิดแบบนั้นหล่ะครับพี่ไม่มีวันที่จะเลิกรักแบมแบมแน่นอนครับ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่มีวันปล่อยมือคู่นี้ไปไหนเด็ดขาด ” มาร์คลุกขึ้นมาพิงหัวเตียงก่อนจะมองหน้าแบมแบมแล้วจะเอื้อมมือของเค้าไปจับมือของน้องมาหอมแล้วเอามาวางที่หน้าอกข้างซ้ายของเค้า
“ แบมแบมกลัวครับ กลัวว่าความสุขวันนี้มันจะเป็นแค่ความฝันที่ตื่นมาแล้วมันจะหายไป ” แบมแบมที่กลัวว่าความสุขที่เค้ามีวันนี้จะหายไปบอกมาร์ค
“ มันไม่ใช่ความฝันครับความรู้สึกที่พี่มีต่อแบมแบมมันคือความจริงจากใจของพี่ครับ ” มาร์คบอกน้องก่อนจะก้มตัวลงไปคร่อมแบมแบมที่นอนมองหน้าเค้าอยู่ ไม่ต้องพูดหรืออธิบายอะไรมากมายมาร์คค่อยๆมอบจูบอันอ่อนโยนและแสนหวานให้กลับคนตัวเล็กที่นอนหลับตารับบทเรียนแสนหวานที่มาร์คมอบให้ มาร์คค่อยๆส่งปลายลิ้นของเค้าสอดแทรกริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวลก่อนจะกระหวัดลิ้นหยอกล้อให้คนตัวเล็กรู้จักบทเรียนแรกที่เค้าสอนให้แบมแบมที่ตอนนี้กำลังทำหน้าที่นักเรียนที่ดีค่อยๆหยอกเย้าตอบปลายลิ้นร้อนอย่างกล้าๆกลัวๆแต่ก็เรียกความเสียงครางอย่างพอใจของมาร์คได้ดีที่เดียว มาร์คค่อยๆถอนริมฝีปากของเค้าออกแล้วมองหน้าน้องที่ตอนนี้ช่างดูยั่วยวนเค้าซะเหลือเกิน มาร์คค่อยๆกดจมูกของเค้าซุกไซร้ลำคอขาวของน้องอย่างนุ่มนวลก่อนจะวนกลับมามอบจุมพิตที่แสนยาวนานจนคนตัวเล็กต้องส่งเสียงประท้วงเพราะจะขาดอากาศหายใจกับจุมพิตที่คนตัวโตมอบให้ มาร์คที่ถอนจูบออกมามองหน้าแบมแบมที่ตอนนี้นอนหายใจเหนื่อยหอบใต้ร่างเค้า
“ พี่ขอโทษครับพี่ห้ามใจตัวเองไม่อยู่จริงๆ ” มาร์คมองหน้าน้องอย่างรู้สึกผิด แบมแบมที่ตอนนี้ไม่กล้าสู้หน้ามาร์คที่คล่อมตัวมองหน้าเค้าอยู่ดึงผ้าห่มที่ถูกมาร์คดึงออกไปเมื่อกี้ขึ้นมาปิดหน้าก่อนจะพูดออกมา
“ แบมแบมไม่ได้โกรธพี่มาร์คนะครับแต่แบมแบมหายใจไม่ทัน ” แบมแบมที่เอาผ้าห่มปิดหน้าพูดออกมาจากในผ้าห่ม มาร์คที่ได้ยินคำพูดน้องถึงกับยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูคนตัวเล็กที่ขยันทำให้หัวใจเค้าเต้นแรงทุกที
“ ไม่โกรธแล้วทำไมไม่มองหน้าพี่หล่ะครับ ” มาร์คเอ่ยแกล้งคนตัวเล็ก
“ แบมแบมไม่ได้โกรธจรองๆครับแค่..........เขินเฉยๆ ” แบมแบมยังตอบมาร์คทั้งๆที่อยู่ในผ้าห่มเหมือนเดิม
“ ไม่โกรธก็ออกมานอนดีๆสิครับ พี่สัญญาว่าจะไม่รังแกแบมแบมแล้วนะครับ ” มาร์คบอกน้องให้ออกมานอนดีๆ
“ พี่มาร์คจะนอนจริงๆใช่ไหมครับ ” แบมแบมถามเพื่อความแน่ใจ
“ ครับพี่สัญญา ” มาร์คตอบให้น้องมั่นใจ แบมแบมที่ได้ยินมาร์คสัญญาจึงเอาผ้าห่มที่ปิดหน้าออกจึงเห็นว่ามาร์คยังคล่อมมองเค้าอยู่ มาร์คก้มลงมาจูบที่หน้าผากแบมแบมอย่างอ่อนโยนก่อนจะลุกไปนอนที่ฝั่งเค้าเหมือนเดิม แบมแบมมองมาร์คที่นอนยิ้มมาให้เค้าก่อนแบมแบมจะขยับเข้าไปหนุนแขนมาร์คที่กางออกรอเค้าอยู่แล้วเมื่อแบมแบมหนุนแขนมาร์คแล้ว มาร์คจึงหันมากอดเค้าไว้หลวมๆแล้วจึงเอ่ยขึ้น
“ ฝันดีนะครับตัวเล็กของพี่ ”
พยายามให้หวานแต่ไม่รู้ว่ามันจะแปลกๆรึเปล่าเอาเป็นว่าป้าพยายามให้แล้วนะถึงจะสั้นแต่หวานได้เหมือนกันนะ ขอยาดมยาอมยาหม่องให้ป้าหน่อยเหมือนจะเป็นลมกับตอนนี้จริงๆ อย่าจิกหมอนขาดกันนะเด็กๆ เหมือนเดิมเม้นมาตอนใหม่ก็จะมา 55555 ขอตัวไปนอนดมยาดมก่อนนะเด็กๆ^^ อย่าน้อยใจที่มันสั้นแต่ให้คิดว่าป้าพยายามมาต่อเพื่อเด็กๆบ่อยๆดีกว่ามายาวๆแล้วหายนานๆนะเด็กๆ
ความคิดเห็น