คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ความรู้สึกของยูคยอมและการตัดสินใจของแบมแบม 100%
แบมแบมที่ฟังแจบอมพูดมาทั้งหมดร้องไห้กับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน ยูคยอมดึงพี่ชายตัวเล็กมากอดไว้แน่น
“ ไม่เป็นไรนะครับไม่ว่าพี่แบมแบมจะตัดสินใจยังไงยูคจะอยู่ข้างพี่เสมอ ” ยูคยอมที่กอดพี่ชายของเค้าบอกตามความรู้สึกของเค้าเอง
“ ยูค ขอบใจนะที่อยู่ข้างพี่มาเสมอ ชีวิตของพี่อยู่มาทุกวันนี้ก็เพื่อยูคนะ พี่รักยูคที่สุด ” แบมแบมร้องไห้กอดน้อง
“ ครับ ยูคก็รักพี่เหมือนกัน ลองคิดดูดีๆนะครับว่าความจริงแล้วพี่รู้สึกยังไงกับเรื่องนี้กันแน่แต่ถ้าพี่แบมแบมถามยูค ยูคก็จะบอกว่ายูคไม่เสียใจที่ได้มารู้จักทุกคนที่นี่ พี่แจบอมดูแลพวกเราอย่างดีตลอดหลายปี พี่จินยองเองถึงแม้จะพึ่งได้รู้จักพวกเราเค้าก็รักพวกเราเหมือนน้องแท้ๆ ส่วนพี่มาร์คแม้ไม่ค่อยแสดงออกแต่ทุกสิ่งที่เค้าทำให้มันทำให้รู้ว่าเค้าก็รักพวกเราเหมือนกันพี่แบมแบมครับถึงเค้าจะเป็นต้นเหตุที่เราต้องเสียพ่อแม่ แต่เค้าก็ไม่เคยทิ้งเราสองคนพี่น้องให้ลำบากนะครับทั้งๆที่เค้าไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตเราสองคนก็ได้แต่เค้าเลือกที่จะทำเพื่อพวกเรา ยูคไม่โกรธแค้นอะไรแล้วหล่ะครับ แค่ที่พวกเค้าทำให้เรามาทั้งหมดมันคงทำให้พ่อแม่ของพวกเราไปอย่างสงบแล้วหล่ะครับ ยูคไม่อยากเอาอดีตมาทำร้ายตัวเองแต่อยากทำปัจจุบันให้มีความสุขให้มากที่สุดมากกว่า ยูครักพี่ๆทุกคนนะครับ ” ยูคยอมมองทุกคนด้วยรอยยิ้ม
“ ยูคไม่โกรธพวกพี่จริงๆเหรอ ” แจบอมมองหน้ายูคยอม
“ จริงครับ ยูครักพ่อแม่นะครับแต่ยูคก็รักพวกพี่เหมือนกัน ” ยูคบอกทุกคนอย่างจริงใจ
“ แล้วพี่แบมแบมหล่ะครับ อยากจะทำร้ายหัวใจตัวเองรึเปล่า อยากจะทนทุกข์กับเรื่องในอดีตมั้ยครับ ลองคิดดูดีๆว่าสิ่งที่พวกเค้าทำมาทั้งหมดมันจะทำให้พี่แบมแบมลืมเรื่องนี้ได้มั้ยแต่ยูคก็ยอมรับความคิดของพี่นะครับ ” ยูคยอมพูดให้แบมแบมได้คิด
แบมแบมที่เจ็บปวดกับความจริงยืนฟังยูคยอมพูดมาทั้งหมด ถึงเค้าจะรักมาร์คมากแค่ไหนแต่ความจริงที่มาร์คปิดบังมันก็ทำให้เค้าเจ็บมากเช่นกัน แบมแบมที่กำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้มองหน้ายูคยอมที่มองหน้าเค้าอยู่เช่นกันก่อนจะหันไปมองจินยองที่ยืนร้องไห้อยู่และมองยองแจที่อยู่ในอ้อมกอดของแจ็คสันที่ร้องไห้เหมือนกันแล้วจึงหันหลังมามองผู้ชายสองคนที่กำลังคุกเข่าให้เค้ากับน้องอยู่ เจบีที่มองหน้าเค้าอย่างรู้สึกผิดและมาร์คที่ก้มหน้าร้องไห้ไม่มองเค้าเลย มาร์คที่สภาพตอนนี้ไม่เหลือคราบผู้ชายที่เค้ารักและเคารพมาเสมอแต่ตอนนี้เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่คุกเข่าขอโทษเค้า ทำไมถึงยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อเค้าได้ขนาดนี้ ทำไมต้องร้องไห้ให้เด็กผู้ชายอย่างเค้า ทำไมถึงต้องทนเก็บความทุกข์ใจไว้คนเดียวมาตลอดหลายปี แบมแบมเดินไปคุกเข่าต่อหน้ามาร์คก่อนจะยื่นมือของเค้าไปเช็ดน้ำตาให้มาร์ค
“ ทรมานมากมั้ยครับที่ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว ” แบมแบมมองหน้ามาร์คด้วยน้ำตา มาร์คที่ถูกน้องยื่นมาเช็ดน้ำตาให้เค้า มองหน้าน้องอย่างดีใจพร้อมกับรีบจับมือน้องไว้
“ ทำไมต้องเก็บปัญหาไว้คนเดียวหล่ะครับมีคนอีกมากที่ห่วงพี่ที่รักพี่ทำไมถึงต้องทำร้ายตัวเองขนาดนี้ ” แบมแบมยังถามมาร์คต่อ
“ แบมแบมไม่เกลียดพี่เหรอครับ ” มาร์คถามน้องอย่างมีความหวัง
แบมแบมมองหน้ามาร์คก่อนจะพูดออกมา
“ แบมแบมเสียใจที่เรื่องมันเป็นแบบนี้แต่แบมแบมก็รู้ว่าพี่มาร์คเจ็บไม่แพ้แบมแบมกับยูคเหมือนกันแล้วที่พี่มาร์คทำให้แบมแบมกับน้องมาตลอดมันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าพี่มาร์คทำเพื่อพวกเราจริงๆแล้วเหตุผลที่สำคัญที่สุดคือแบมแบมรักพี่มาร์คแบมแบมไม่อยากทำร้ายหัวใจตัวเองอย่างที่ยูคบอกเราเจ็บด้วยกันทุกคนแต่เราเลือกทางที่ดีสำหรับทุกคนได้นิครับ แบมแบมขอให้เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายที่จะทำให้เราทุกคนเจ็บอีกนะครับ แบมแบมไม่อยากเจ็บมากกว่านี้อีกแล้ว ” แบมแบมกอดมาร์คร้องไห้
“ ไม่มีอีกแล้วครับ จะไม่มีเรื่องอะไรอีกแล้วพี่สัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่ทำให้แบมแบมเสียใจอีกแล้วและจะดูแลครอบครัวของเราให้มีความสุขที่สุข ” มาร์คสัญญากับแบมแบม
“ ครอบครัวของเราเหรอครับ ” แบมแบมเงยหน้ามองมาร์ค
“ ใช่ครับ ครอบครัวของเรา พี่ แบมแบม ยูคยอม จินยอง แจบอม เพื่อนของแบมแบมกับแจ็คสันด้วย ทุกคนคือครอบครัวของเราไงครับ ” มาร์คอธิบายให้น้องฟังด้วยรอยยิ้ม
แบมแบมที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกอย่างมีความสุขก่อนจะหันไปมองทุกคนที่ยิ้มให้พวกเค้าเหมือนกัน
“ ขอบคุณนะครับที่ทำให้แบมแบมได้มาเจอครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ ” แบมแบมขอบคุณมาร์ค
“ ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอกครับ พี่ตั้งหากที่ต้องขอบคุณแบมแบมที่ไม่โกรธไม่เกลียดในสิ่งที่พี่ทำไว้แต่ยังเข้ามาเติมเต็มหัวใจของพี่ให้หลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้สักที ” มาร์คพูดตามความรู้สึกของเค้า ขอบคุณน้องที่ไม่เกลียดเค้าแถมยังอภัยให้เค้าหลุดพ้นจากความเจ็บที่รู้สึกผิดมายาวนาน ขอบคุณที่ยังอยู่เคียงข้างกัน ขอบคุณที่ทำให้เค้าได้มีครอบครัวที่อบอุ่นขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำให้เค้าได้พบเจอความรักที่จริงใจให้กัน
“ แบมแบมรักพี่มาร์คแล้วก็รักทุกคนมากนะครับ ” แบมแบมบอกมาร์คแล้วจึงหันไปบอกทุกคน
“ พี่ก็รักแบมแบมมากครับ แล้วก็รักทุกคนด้วยเหมือนกัน โดยเฉพาะยูคพี่ขอบคุณนะครับที่ไม่เกลียดพี่เหมือนกัน ” มาร์คบอกแบมแบมแล้วหันไปมองยูคยอม
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ยูครักครอบครัวของเราที่สุด ” ยูคยอมพูดด้วยรอยยิ้มจริงใจ
ภาพในห้องรับแขกตอนนี้มีแต่รอยยิ้มทุกคนที่ตอนแรกเสียใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยดีด้วยความรักความจริงใจที่ทุกคนมีให้กัน มาร์คที่ตอนนี้จูงมือน้องขึ้นมานั่งบนเก้าอี้พร้อมทั้งกุมมือน้องไว้แน่น แจบอมกับจินยองที่นั่งข้างกันโดยมีแจบอมนั่งกอดปลอบจินยองที่ยังสะอื้นกับเรื่องราวทั้งหมดโดยมียูคยอมนั่งมองอย่างเป็นห่วงส่วนแจ็คสันที่ต้องนี้โดนยองแจผลักไสแล้วหนีมานั่งกับยูคยอมโดยทิ้งให้แจ็คสันนั่งคนเดียว
“ โธ่....คนเราพอหมดความหมายก็ถีบหัวส่งไม่เห็นค่า ” แจ็คสันประชดยองแจที่หนีเค้าไปนั่งกับยูคยอม
“ บ่นอะไรลุงนั่งเงียบๆไปเลยป่ะ ” ยองแจหันไปดุแจ็คสัน
“ ก็ใช่สิ หมดความหมายแล้วนิที่เมื่อกี้หล่ะทำซบเอาซบเอา ” แจ็คสันยังไม่เลิกบ่น
“ ใครซบพูดดีๆนะ แค่เผลอหน่อยเดียวหรอก ” ยองแจรีบแก้ตัว
ทุกคนที่เหลือนั่งหัวเราะกับอาการพ่อแง่แม่งอนของทั้งคู่
“ พรุ่งนี้เราทุกคนไปไหว้คุรพ่อคุณแม่กันนะครับ ” เป็นแบมแบมที่เอ่ยขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
“ ใช่ๆพวกเราไปไหว้คุณพ่อคุณแม่กันนะครับน้องยูคอยากให้คุณพ่อกับคุณแม่ได้เห็นว่าพวกเรามีความสุขกับครอบครัวของเรามากแค่ไหน ” ยูคยอมรีบเสริมความคิดของพี่ตัวเอง
“ ครับ ถ้ายังงั้นเราไปพร้อมกันหมดเลยดีมั้ยครับ ” มาร์คบอกแบมแบมก่อนจะหันไปยิ้มให้ยูคยอม
“ ถ้าไปไหว้คุณพ่อคุณแม่แบมแบมกับยูคยอมเสร็จแล้ว ผมขอให้พวกเราไปไหว้คุณพ่อคุณแม่คุณหนูด้วยได้มั้ยครับ ” แจบอมถามทุกคน
“ พี่แจบอมพูดจริงๆเหรอครับ ” จินยองมองหน้าแจบอม
“ ครับ พี่อยากทำอะไรเพื่อคุณหนูบ้าง ” แจบอมตอบจินยอง
“ ขอบคุณครับ ” จินยองขอบคุณแจบอมก่อนจะซบกับหน้าอกแจบอม
“ พรุ่งนี้เอาตามนี้แล้วกัน พวกเราไปไหว้พ่อแม่แบมแบมกับยูคยอมก่อนเสร็จแล้วไปไหว้พ่อแม่จินยองด้วยกัน ” มาร์คสรุปให้ทุกคนฟัง ทุกคนพยักหน้าเข้าใจแล้วจึงยิ้มให้กัน
“ แล้วถ้ายัยป้ายุนอามาก่อกวนอีกหล่ะคราวนี้ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาให้อีก ” เป็นยองแจที่พูดขึ้นกับสิ่งที่เค้ากังวล
“ ที่รักไม่ต้องห่วงหรอกครับต่อไปนี้จะไม่มีใครมาวุ่นวายกับพวกเราอีกแล้วรับรองได้ ” เป็นแจ็คสันที่ตอบยองแจแทนมาร์ค
“ ทำไมลุงมั่นใจขนาดนั้นหล่ะ ” ยองแจสงสัยเลยถามออกไป
“ ถ้าไม่เชื่อถามแจบอมได้เลยว่าจริงมั้ย ” แจ็คสันบอกยองแจ
“ ครับ ต่อไปนี้จะไม่มีใครมาวุ่นวายกับพวกเราอีกแล้ว ผมรับรอง ” แจบอมพูดให้ทุกคนมั่นใจ
“ พี่แจบอมไปทำอะไรมารึเปล่าครับ ” จินยองถามแจบอม
“ แจบอม แกไปทำอะไรมาแล้วไม่ได้บอกฉันรึเปล่า ” มาร์คที่เห็นท่าทีของเพื่อนทั้งสองคนถามออกไป
“ ก็จัดการอะไรนิดหน่อยเท่านั้นไม่มีอะไรที่ต้องสนใจหรอกครับ ” แจบอมตอบมาร์คเพียงเท่านั้น ทุกคนนั่งคุยกันอีกสักพักจึงแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน
แบมแบมที่กำลังนอนไม่หลับตัดสินใจเดินไปเคาะห้องมาร์ค มาร์คที่เปิดห้องมาเจอน้องแบมแบมยืนหน้าห้องเค้าก็แปลกใจ
“ แบมแบมเป็นอะไรรึเปล่าครับไม่สบายตรงไหนรึเปล่าครับ ” มาร์ครีบถามน้องด้วยความเป็นห่วง
“ แบมแบมไม่ได้เป็นอะไรครับแค่นอนไม่หลับเลยมาหาพี่มาร์คครับ แบมแบมมากวนเวลานอนพี่มาร์คเปล่าครับ ” แบมแบมถามมาร์คกลับ
“ ไม่กวนหรอกครับ พี่ก็ยังไม่ได้นอนเหมือนกัน ” มาร์คบอกน้อง
“ พี่มาร์คครับคือ........แบมแบมขอนอนด้วยได้มั้ยครับ ” แบมแบมพูดเสร็จก็รีบก้มนอนด้วยความอาย มาร์คยิ้มให้กับความน่ารักของน้องก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือน้องไว้แล้วจูงเข้ามาในห้องของเค้า แบมแบมที่โดนมาร์คจูงเข้ามาในห้องแม้จะอายแค่ไหนแต่ก็รู้สึกดีที่ไม่ถูกมาร์คปฎิเสธ แบมแบมมองรอบๆห้องของมาร์ค ห้องมาร์คใหญ่มากและถูกจัดอย่างเรียบหรูด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้นแต่น่าจะมีราคาแพง ตรงชั้นวางของริมชั้นวางหนังสือมีกรอบรูปวางอยู่สองสามอันและหนึ่งในนั้นถึงกลับทำให้แบมแบมตาโต
“ พี่มาร์คครับ นั้นใช่รูปแบมแบมกับยูคมั้ยครับ ” แบมแบมถามมาร์คทันทีที่เห็นรูปว่าเป็นเค้ากับยูคสมัยที่พึ่งเข้ามาอยู่ในการอุปการะของมาร์คใหม่ๆ
“ ใช่ครับนั้นเป็นรูปใบแรกที่พี่ให้แจบอมถ่ายมาให้พี่ไม่กล้าไปเจอทั้งคู่จริงๆมีแต่ให้แจบอมถ่ายรูปมาให้ตลอดยังมีรูปอีกเยอะนะครับแต่พี่เก็บใส่อัลบั้มไว้อยู่ในตู้ในห้องทำงานพี่ครับ ” มาร์คตอบแบมแบมแล้วยิ้มให้
มาต่อให้ครบ 100 แล้วนะจ๊ะป้าขอโทดที่หายไปสองวันติดธุระเลยไม่ได้มาลงอย่าโกดกันะจ๊ะเด็กๆ ตอนหน้าสัญญาว่าจะพยายามให้พี่มาร์คน้องแบมหวานกันเยอะๆ5555 เหมือนเดิมนะเม้นบ้างไรบ้างป้ารออยู่^^
ความคิดเห็น