ห้องเก็บของ+ลับ

ลำดับตอนที่ #42 : ใบสมัคร 29

B B

application for employment ✩ (  MINISSOTE FARM !  ) –

รูป ; 

ชื่อเสียงเรียงนาม ; ราเช่ เลครอป

คนส่วนใหญ่มักเรียกกันว่า? ; ร๊อคไวเลอร์ หมาบ้า ปลวก(กินเงิน) คนป่า(ได้มาจากไหน ทั้งๆที่ลูกเค้าไม่เหมือนคนป่าน้า)
 

 เพศ ;  ชายเกือบจะเบี่ยงเบน(เป็นไบ)

 อายุอานาม ; 15

ลักษณะนิสัยที่โดดเด่นของตัวละคร ; 

เขาคือ เด็กน้อยตัวเล็กๆ ที่เดินด้วยลำแข้ง

แฮ่ม(ไอ เล็กน้อย) อันหนูน้อยราเช่นั้นผู้เป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ไม่มี โชคอันใหญ่หลวง(?) คือการจมน้ำพร้อมไหลมาทางน้ำตกผสมโรงถูกหมาถีบมาลงยังปากมังกรตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสองขวบเศษ(ปากมังกรจริงๆนะ) เขาที่ถูกทิ้งไว้ยังป่าสีเขียวขจีแทนที่จะให้มันอดตายร้องอุแว๊ๆ แต่ดั๊น(เสียงสูง) โชคดี(อีกรอบ) ตะเกียดตะกายไปงับขากวางแถวนั้นจนได้เนื้อมากินประทังชีวิตได้พอดี(เอ็งเป็นมนุษย์เหร๊อ) จากนั้นวิถีชีวิตของเด็กน้อย คือ งับขาสัตว์(กินอาหาร) ว่ายน้ำ(นอนในน้ำ) พูดกับสัตว์(ภาษาใบ้) จนเขาเติบโตมาด้วยล้ำแข้งของตนเอง(และสัตว์ทั้งหลาย) เขาได้เรียนรู้วิถีชีวิตของมนุษย์โดยการแอบไปถ้ำมอง(?)อยู่บ่อยๆ ดังนั้นไม่ต้องห่วงว่าเด็กน้อยๆตาเขียวๆ(?) อย่างเขาคนนี้จะเป็นทาร์ซานผมยาวรุงรังเหมือนกับโจรป่าเม็ดยาสามชั้นนะเอ้อ!

หนุ่มน้อยหัวใจมังกร

จากที่บอกไว้เมื่อตะกี๋ ว่าหนุ่มน้อยผู้น่ารักน่าชังน่าปล้ำ(?) ขนาดนี้นั้นตกไปยังปากมังกร นั่นก้ถูก เพราะเข้าไปก็เจอมังกรอ้าปากเชิญชวนให้เข้าไปเป็นมื้อกลางวันอย่างสบายใจเฉิบ เด็กน้อยอย่างเขาจะทำอะไรได้ นอกจากร้องแล้วก็ร้อง แถมดูเหมือนคุณมังกรผู้สูงส่งจะรำคาญ เลยบินหนีแถมยังไม่วายทิ้งท้ายเป็นการสะบัดหางปัดเขาข้ามเขาไปหลายลูก แต่ด้วยปัญญาที่มีทำให้เอาตัวรอดมาได้(เอ็งเป็นเด็กแน่เหรอ) แต่มันก็ยังเหลือรอยแผลไว้ที่หลัง จนตอนนี้ก็ยังเป็นแผลเป็นเป็นรอยหางมังกรยักษ์ใหญ่ที่ระลึก และเพราะเหตุนี้มันทำให้เขารักมังกรมาก(ว๊อท) เพราะหากมังกรตัวนั้นไม่ปัดเขามา เขาคงอดงับขากวางครั้งแรกในชีวิต(เอริ่ม...) ดังนั้นแล้ว เขาจึงค่อนข้างจะเป็นโรคจิตที่คอยพยายามจะจูบหลังทุกครั้งสามเวลาหลังอาหาร

หัวขโมยผู้น่ารัก

แหม่...อันที่จริงมันก็ไม่ได้อยากเป็นหรอกนะ ขโมยเนี่ย แต่มันก็จำเป็น เพราะเขาอยู่แต่ใฝนป่า ไม่มีสตางค์จะซื้ออะไร ดังนั้นการขโมยนั้นจึงเป็นวิชาที่ติดตัวมาตั้งแต่ยังจำความได้ เขาฝึกวิชาชีพการขโมยโดยการแอบไปดึงขนหัวสิงโตโดยไม่ให้มันรู้ตัว(เอ็งยังรอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้อีกเหร๊อ) แต่แหม่ พอมันพลาดเขาก็ได้ฝึกการอึดแบบสเปเชี่ยล วิ่งรอบป่าข้ามวันข้ามเหมือนกัน(เจริญพร..) และเมื่อเขาเข้าเมืองมาเพราะอยากมาหาความรู้ใหม่(บวกมาจิ๊กของชาวบ้าน) เขาจึงต้องล่ำลาเหล่าสัตว์ที่แสนน่ารัก(ถูกถีบออกมาจากป่า) และเข้าเมืองมา แต่เพราะไม่มีเงินติดตัว จึงต้องขโมย หลายครั้งจนมีค่าหัวแถมยังต้องหลบๆซ่อนๆแบบนี้ ฮือ...ชีวิตหนุ่มน้อยน่ารักอย่างเขาทำไมมันถึงได้รันทดขนาดนี้กันนะ

เขาคือตัวกินเงินระดับชาติ

คนไม่มีตังค์ แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องหวงเงินกันเป็นธรรมดา แต่สำหรับเขาที่พยายามหาเงินนั้นมันช่างยากลำบากมากกว่า แต่เมื่อความคิดหนึ่งถูกบรรจุราวกับกระแสไฟฟ้าลั่นเปรี๊บๆ เข้ามาในหัวแล้ว หลอดไปก็ปิ๊งป๊องระเบิดตู๊มกลายเป็นโกโก้ครั้น(ไม่ใช่ล่ะ) เขาคิดได้ว่าต้องไปหางานทำที่เป็นหลักเป็นแหล่ง และการที่จะสูบเงินได้นั้นมันต้องเป้นตำแหน่งที่เกี่ยวกับการเงิน และเมื่อเห็นเป้า(ฟาร์มน้อยๆผู้ใสซื่อบริสุทธิ์) เขาจึงชะแว๊บเข้าไปตีหน้าซื่อเหมือนเด็กอายุสามขวบ โชคดีที่ชาวบ้านที่รู้จักกันแนะนำให้ ทำให้เป้าหมายของเขามันกระจ่างชัด เขาที่เป็นตัวหวงเงินหากขาดไปแม้แต่บาทเดียวก็จะกลายเป็นวิญญาณอาฆาตทวงแค้นไปหาสาเหตุแถมมีสมองอันชาญฉลาดเสียยิ่งกว่าโคนัน แต่สัญชาติโจรก็ล่ะนะ...ถ้ามือไม้ไม่หยิบจับอะไรไปล่ะก็ มันก็ไม่ใช่โจรน่ะซี้ หึหึ ถ้าใครบังอาจขโมยเงินข้า(เงินใคร...) มันต้องได้รับความทรมาณอย่างแสนสาหัส!

คิดยังไงที่จะได้มาทำงานที่ฟาร์มนี่? คิดยังไงกับมอนสเตอร์? และอยากเป็นเพื่อนกับหลานเจ้าของฟาร์มไหม? ;

                        คิดยังไงเหรอ...อืม...ฉันชอบมอนเตอร์น่ะ ตั้งแต่เด็กๆแล้วที่อยู่กับพวกมันมา  พวกเขาใจดีมากๆเลย ให้อาหาร(ขา)ฉันกินบ่อยๆ เลยล่ะ เพื่อน? อยากนะ แต่...เขาจะอยากเป็นเพื่อนกับฉันไหมนะ...(ทำเสียงน้อยใจ)

ตำแหน่งในฟาร์มที่อยากทำ ; (ใส่มาสามอันดับค่ะ)

1.      เหรัญญิก(กินเงิน)

2.      คนดูแลมอนสเตอร์(กินขา)

3.      อะไรก็ได้ แล้วแต่ไรท์จะจัดสรรหาให้ฮะ(กินทุกอย่าง)

สัตว์ที่ชอบที่สุด ; มังกร

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ; 

-กรุ๊ปเลือด 0

-สูง 165 หนัก 50

- เรื่องอาหารให้เขากินชาสัตว์ดิบๆก็ได้นะ

-เขาจะฉลาดเฉพาะเวลาเรื่องเงิน

-อย่าไปยั่วโมโหเขานะ เดี๋ยวโดนงับหัว

สุดท้ายก่อนจากกัน ตัวละครที่ส่งมาอาจถูกจับคู่ให้โดยพละการนะคะ (?) โดนพารั่วพาเสื่อมไปตามยถากรรม— คุณผู้ส่งออริรับทราบนะคะ XD ;