ตอนที่ 45 : (ตัวอย่าง) ตอนพิเศษในเล่ม Mad Dog : ตอนที่ 1
SPE: CHAPTER 1
ผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์มีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ตลอดทั้งวันนี้แทบไม่มีใครสักคนเข้าหน้าเบลเลอมอนท์คนกลางติด ซ้ำยังถูกดวงตาคมกริบจ้องมองอย่างเฉยชา และเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลที่ทำให้แมดส์งุ่นง่านทั้งวัน ก็คงหนีไม่พ้นเป็นเพียวโอเมก้าตัวขาวที่ไม่ยอมให้เจ้าตัวได้เข้าใกล้
อาการหวงรังของเธียร์เริ่มกลับมาอีกครั้ง หลังจากที่เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสามเดือน หน้าท้องที่เคยแบนราบกลับเริ่มนูนขึ้น จนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธียร์กำลังมีเจ้าตัวน้อยอยู่ในท้อง และเพราะการเจริญเติบโตของเจ้าลูกกระต่ายนี่เองที่ทำให้แมดส์ต้องกลายเป็นสุนัขตัวใหญ่ที่คอยนั่งเฝ้าเจ้านายของมันอยู่ไม่ห่าง
“นายท่านเล่นหงุดหงิดทั้งวันแบบนี้ คนอื่นจะกล่าวหาเอาได้ว่านายท่านไม่แยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงาน..”
เบลเลอมอนท์คนกลางที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หันมามอง ฌอน ออสบอร์น ซึ่งกลายมาเป็นที่ปรึกษาของตน พลางเดาะลิ้นอย่างใช้ความคิดกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
“แต่เท่าที่ฉันฟังมาวันนี้ มันมีแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง”
แม้เธียร์จะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้แมดส์รู้สึกงุ่นง่าน แต่อีกหนึ่งเหตุผลมันก็คงไม่พ้นเป็นเรื่องที่ไม่ได้มีความสำคัญเท่าไหร่นัก แต่ก็กลับแย่งกันมารายงานให้เขาได้รับฟัง เพื่อหวังจะเอาใจผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์คนใหม่อย่างออกนอกหน้านอกตา
“มันก็จริงอย่างที่นายท่านว่า..” ออสบอร์นกล่าวอย่างคล้อยตามในคำตอบของคนเป็นนาย อันที่จริงแล้วชายหนุ่มหน้าตาสะอาดสะอ้านที่ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาของผู้ปกครองฟลัม เพียงแค่อยากจะหยอกล้อคนที่เอาแต่นั่งหน้าตาคร่ำเครียดก็เท่านั้น ถึงได้เอ่ยประโยคที่กวนใจอีกฝ่ายออกไป
“เก็บอาการของนายหน่อยก็ดีนะฌอน ถึงนายจะสนิทกับฉันแล้ว แต่ถ้าเล่นไม่เลิกแบบรีส ฉันว่านายคงต้องได้เก็บข้าวของกลับฟลัม..”
“นายท่านไม่เห็นจำเป็นต้องขู่กันถึงขนาดนี้…” ฌอนเอ่ยอย่างนอบน้อมซึ่งขัดกับดวงตาของอีกฝ่ายที่ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“นายนี่มันสมกับเป็นเพื่อนของพี่ชายฉันจริง ๆ” แมดส์เอ่ยอย่างเหนื่อยหน่าย ขนาดเขาไม่ได้อยู่กับพี่ชายคนโต แต่ก็ยังไม่วายได้ตัวตายตัวแทนที่เป็นเพื่อนสนิทของรีสมาอยู่ใกล้ตนเองอีก
โชคชะตาช่างทำร้ายชีวิตอันแสนสงบของเขาเหลือเกิน…
ฌอน ออสบอร์น ก็คือผู้ปกครองฟลัมที่มาในร่างของอัลฟ่าหนุ่มผู้แสนสุภาพ และมีท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนอยู่เสมอ แต่มันก็เป็นภาพลักษณ์ที่หลอกลวงคนมองสิ้นดี
ชายหนุ่มเจ้าของลักยิ้มยังคงลอบสังเกตท่าทีงุ่นง่านของเจ้านายที่ลุกเดินไปเดินมา ซ้ำยังถอนหายใจหนัก ๆ นับครั้งไม่ถ้วน ดูท่าทางแล้วคงจะรู้สึกหงุดหงิดน่าดูที่ถูกคนรักของตนหนีหน้า
“นายท่านคงทำอะไรในตอนนี้ไม่ได้หรอก นอกเสียจากจะต้องอดทนรอ..”
“ฉันรู้น่าฌอน..” ทรูอัลฟ่าหนุ่มกัดฟันกรอด เมื่อที่ปรึกษาของตนเองยังคงตอกย้ำเรื่องนี้ไม่เลิก
การถูกปฏิเสธจากเพียวโอเมก้าคู่ชีวิต สร้างความเจ็บปวดให้กับคนเป็นสามีอย่างเบลเลอมอนท์คนกลางไม่น้อย
เธียร์ไม่ยอมให้แมดส์เข้าใกล้ตัวเองแม้แต่น้อย ซ้ำยังหนีไปทำรังอยู่ในตู้เสื้อผ้าเพื่อสร้างพื้นที่หวงห้ามอย่างชัดเจน ส่วนแมดส์เองก็ได้แต่นั่งมองคนตัวเล็กสร้างรังด้วยสายตาละห้อย ขนาดจะเข้าไปช่วยยกผ้าห่มให้เพื่อหวังจะช่วยอีกฝ่าย ก็ยังไม่วายโดนแม่กระต่ายขู่เสียงแข็ง ซ้ำยังทำหน้าตาง้ำงอใส่กันอีกด้วย หากใครได้มาเห็นผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์ในตอนนั้น คงจะได้หัวเราะเยาะกันน่าดู
ท่าทางแล้วอาการหูตกหางตกของผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์ คงจะอยู่กับเจ้าตัวไปอีกพักใหญ่เชียวล่ะ…
ยังไม่ทันที่ฌอนจะได้เอ่ยอะไรต่อ ผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์ก็กลับเดินลิ่ว ๆ ออกไปจากห้อง หากให้ลองเดาก็คงไม่พ้นแอบไปดูภรรยาของตัวเองอย่างแน่นอน
ทางด้านแมดส์ที่เดินออกมาจากห้องทำงานก็กำลังเดินตรงไปยังเส้นทางที่คุ้นเคย บันไดเวียนที่ทอดขึ้นไปสู่ชั้นสองของปราสาทเป็นส่วนของห้องนอนที่ถูกย้ายลงมา เพื่อความสะดวกสำหรับเพียวโอเมก้าที่กำลังท้องเช่นเธียร์ แน่นอนว่ามันเป็นการจัดห้องหับใหม่ทั้งหมดโดยคำสั่งของผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์
เจ้าของร่างสูงเดินวนอยู่หน้าห้องนอนของแม่กระต่ายอยู่พักใหญ่เพื่อใช้เวลาครุ่นคิด เพราะเจ้าตัวกลัวว่าหากบุ่มบ่ามเข้าไปในตอนนี้ คงไม่พ้นโดนคนตัวขาวหนีหน้าอย่างแน่นอน
ยิ่งคิดเท่าไหร่คิ้วเข้มก็ยิ่งขมวดเข้าหากันมากขึ้นเท่านั้น ส่วนนายทหารที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ต่างก็ได้แต่ขบคิดในใจถึงท่าทางประหลาด ๆ ของผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์ แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่หันไปมองเจ้าตัวเลยสักนิด เพราะกลัวจะโดนสายตาคมกริบของผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์เล่นงานเข้าให้ ต่อให้แมดส์ เบลเลอมอนท์ จะเป็นสุนัขตัวใหญ่ที่เชื่องกับเธียร์มากแค่ไหน แต่เจ้าตัวก็ยังคงเป็นหมาบ้าสำหรับทุกคนอยู่ดี
สุดท้ายแล้วแมดส์ก็ตัดสินใจเปิดประตูบานใหญ่ตรงหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องที่ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นแมกโนเลีย ทันทีที่บานประตูถูกเปิดออก เพียวโอเมก้าตัวขาวที่กำลังนอนเอกขเนกอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ก็ทำหน้าตาตื่น ก่อนจะหันไปขอความช่วยเหลือจากเอนยาที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“เราอยากเข้าไปนอนในรังแล้วล่ะเอนยา..” เธียร์เอ่ยบอกแม่บ้านคนสนิทเสียงเบา ก่อนจะหลบสายตาของทรูอัลฟ่าคู่ชีวิตที่พึ่งเข้ามาในห้อง
แม้จะติดกลิ่นของแมดส์ก็จริง แต่เธียร์ก็ไม่อาจฝืนสัญชาตญาณของคนเป็นแม่ซึ่งกำลังต่อต้านความเป็นทรูอัลฟ่าได้ ความรู้สึกอันตรายและน่าเกรงขามของทรูอัลฟ่า ย่อมทำให้เธียร์เกิดความหวาดระแวงถึงความปลอดภัยของลูกในท้องอย่างช่วยไม่ได้
“แต่คุณหนูจะอึดอัด…” เอนยาเอ่ยแย้งเมื่อเห็นว่าอากาศในช่วงนี้ค่อนข้างร้อนไม่น้อย และตัวคนเป็นเจ้านายของตนก็เริ่มขี้ร้อนง่ายขึ้นกว่าเดิม
“เราอยู่ได้” เธียร์เป็นฝ่ายเอ่ยยืนยัน ก่อนที่จะค่อย ๆ ลุกขึ้น และเดินเลี่ยงไปยังตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ที่มีพื้นที่ให้อีกฝ่ายนอนได้อย่างสบายตัว ท่ามกลางสายตาละห้อยของแมดส์ที่ยังยืนขาแข็งอยู่บริเวณหน้าประตูห้อง
ให้ตายสิ เขาไม่เคยรู้สึกพ่ายแพ้และหมดหนทางอะไรขนาดนี้มาก่อน
จะเข้าใกล้ก็ไม่ได้ ขนาดแค่เห็นหน้าแค่เพียวชั่วครู่ก็ยังหนีหน้ากัน
มันคงถึงคราวที่แมดส์ เบลเลอมอนท์ จะโดนเมินคืนบ้างแล้วล่ะ…
แถม
“แล้ววันนี้พี่จะได้คุยกับลูกหรือเปล่า?” แมดส์เอ่ยถามคนรักของตนด้วยประโยคที่มักจะถามอีกฝ่ายในทุกวัน ถ้านับ ๆ ดูแล้วในรอบเดือนนี้แมดส์จำได้ว่าตนเองได้นอนคุยกับเจ้าลูกกระต่ายผ่านหน้าท้องของเธียร์เพียงสี่ครั้งถ้วนเท่านั้น
“ไม่รู้สิ” คนที่แอบเข้าไปหลบนอนเล่นอยู่ด้านในตู้เสื้อผ้าเอ่ยตอบ
“พี่ไม่ได้คุยกับลูกมาหลายวันแล้วนะเด็กดี”
“ไว้เราจะคิดดูอีกทีก็แล้วกัน”
คนน่ารักตอบอย่างไร้เยื่อใย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังอ้อนขอเสื้อของแมดส์ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและตาใส ๆ แต่ตอนนี้ เธียร์ เบลเลอมอนท์ กลับเริ่มใจร้ายกับเขาขึ้นทุกวัน.. แม้แต่ความเห็นใจก็ไม่มีให้กันเลยสักนิด
คอยดูเถอะถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ หมาบ้าอย่างผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์จะไม่ยอมปล่อยให้แม่กระต่ายตัวนี้ดิ้นหลุดมือตัวเองอย่างแน่นอน
HASHTAG #maddogmn
Talk: 1 ใน 4 ตอนสำหรับตอนพิเศษในเล่ม เราตัดออกมาเป็นสปอยด์ให้ได้อ่านกันเท่านี้ก่อนนะคะ >< เราคิดว่าน่าจะอัพสปอยด์ทั้ง 4 ตอนในเล่มให้ได้อ่านกันทุกวันเสาร์นะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
น่ารักมากกกกก แมดส์เป็นหมาตัวใหญ่จริงๆ ค่ะตอนนี้