[ #MINNO ] MAD DOG ¦ True Alpha x Pure Omega

ตอนที่ 46 : (ตัวอย่าง) ตอนพิเศษในเล่ม Mad Dog: ตอนที่ 2

SPE: CHAPTER 2 

           ดวงตาของเธียร์สะท้อนความสุขออกมาอย่างชัดเจน เมื่อพูดถึงเจ้าลูกกระต่าย มือไม้ของเจ้าตัวขยับประกอบท่าทางให้คนตัวสูงกว่าดู และฉีกยิ้มกว้างอยู่ตลอด 

                เธียร์ดูมีความสุขจนแมดส์แทบจะลืมภาพความเจ็บปวดที่อีกฝ่ายเคยได้รับในวันวาน… 

                ยิ่งมองภาพของคนรักที่กำลังมีความสุข แมดส์ก็ไม่สามารถควบคุมรอยยิ้มบนริมฝีปากของตนเองได้ ทรูอัลฟ่าหนุ่มอมยิ้มน้อย ๆ และพยักหน้ารับคำบอกเล่าของภรรยา   

                “พี่ดีใจนะที่เรามีความสุข..”

                “เราก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าตัวเราจะมีความสุขมากขนาดนี้” คนตัวขาวตอบและโผเข้าสวมกอดคนเป็นสามี ใบหน้าจิ้มลิ้มซบลงกับแผ่นอกแน่นตึงที่แสนคุ้นเคย กลิ่มไหม้หอมอันเป็นเอกลักษณ์ล้วนแล้วแต่สร้างความอบอุ่น จนเธียร์แทบหลงลืมอากาศเย็นในช่วงหัวค่ำ “ทั้งพี่และลูกคือความสุขของเรา..”

                ความสุขที่เธียร์เรียกมันได้เต็มปากเต็มคำว่าคือครอบครัว ความรักอันอบอุ่นของคนทั้งคู่ ล้วนมีแต่เพียงความหวังดีที่มอบให้แก่กัน 

                “ได้ยินเราพูดแบบนี้พี่ก็หายเหนื่อย”

                “ถ้าอยากหายเหนื่อยก็ต้องพักผ่อนให้พอสิ ไม่ใช่มาฟังเราพูดแล้วจะหายเหนื่อย” แม่กระต่ายตัวข้าวเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูกหน่อย ๆ พลางเงยหน้าขึ้นมาส่งสายตาล้อเลียนคนอายุมากกว่า

                “แค่รู้สึกสบายใจมันก็ช่วยให้เหนื่อยน้อยลง”

                เหนื่อยจากร่างกายมันย่อมพักผ่อนได้ แต่เรื่องเหนื่อยใจมันคงไม่ใช่ที่จะหายเหนื่อยกันง่าย ๆ ยิ่งทุกวันนี้ฮาร์เดนเจอร์อยู่ในช่วงปรับเปลี่ยนกฎเกณฑ์บางอย่าง มันก็ยิ่งทำให้แมดส์ต้องรับฟังความคิดเห็นที่แตกต่างของแต่ละฝ่ายมากขึ้น เพื่อหาทางออกของปัญหาที่ถูกจุดชนวนขึ้นมา 

                “เราไม่ชอบเห็นพี่เป็นแบบนี้” 

                มือขาวแตะแก้มของคนเป็นสามีเบา ๆ พลางไล่มองใบหน้าคมที่ดูซูบลงไปอย่างถนัดตา ผลพวงจากการทำงานที่หนักขึ้นย่อมส่งผลเสียต่อตัวผู้ปกครองฮาร์เดนเจอร์ จนทำให้เธียร์อดห่วงไม่ได้ 

                การปกครองเมืองไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่ใครจะทำได้ ภาระหน้าที่อันมากมายที่แมดส์แบกอยู่บนไหล่ทั้งสองข้าง สร้างความไม่สบายใจให้กับเธียร์อยู่ไม่น้อย แม้จะเชื่อว่าคนรักของตนสามารถผ่านเรื่องทุกอย่างไปได้ แต่เธียร์ก็อดเป็นห่วงอีกฝ่ายไม่ได้

                “พี่จะดูแลตัวเองให้ดี”

                “อื้อ” คนตัวขาวครางรับในลำคอเมื่อได้รับคำสัญญาจากคนรัก

                ทรูอัลฟ่าผิวเข้มยืนกอดคนตัวเล็กอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจับจูงคนตัวขาวให้เดินกลับเข้ามาในห้อง เพื่อให้อีกฝ่ายได้พักผ่อนหลังจากเหนื่อยล้ามาทั้งวัน แต่เธียร์ก็แสนดื้อรั้นเกินกว่าจะยอมนอนหลับไปก่อน เจ้าตัวดึงดันที่จะนั่งรอคนเป็นสามีจัดการธุระส่วนตัวของตนให้เรียบร้อย เพื่อที่จะได้รอเข้านอนไปพร้อม ๆ กัน 

                เจ้าของผิวขาวน้ำนมซึ่งซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเริ่มตาปรอย ในขณะที่เจ้าตัวนอนมองคนผิวเข้มที่กำลังเดินไล่ตรวจดูความเรียบร้อยในห้อง แสงไฟจากเชิงเทียนถูกดับไปทีละจุด และหลงเหลือไว้เพียงแสงสว่างจากตะเกียงไฟเล็ก ๆ ที่พอให้ความสว่างที่ไม่มากจนเกินไปภายในห้องนอน 

                คนตัวสูงหยุดยืนมองลูกสาวที่กำลังหลับสนิทอยู่ครู่หนึ่ง เพื่อมองภาพน่าเอ็นดูของเฟลิเซียที่กำลังนอนหลับฝันดี แม้จะอยากเห็นแก้วตาใสลืมตาขึ้นมามองหน้าตัวเองมากแค่ไหน แต่แมดส์ก็ย่อมต้องอดทนรอเวลาให้เจ้าตัวน้อยตื่นขึ้นมาเอง วันทั้งวันนี้เขาแทบไม่มีเวลาแวะเวียนมาหาบุตรสาวเหมือนทุกวัน พอมีเวลาเจ้าตัวเล็กก็ชิงหลับไปเสียก่อน มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียดายสำหรับแมดส์ในวันนี้ 

                “ฝันดี..” 

                ทันทีที่ทรูอัลฟ่าผิวเข้มล้มตัวนอนข้างคนตัวขาว วงแขนใหญ่ก็ไม่วายโอบกอดร่างกายของเธียร์มาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะกระซิบคำอวยพรให้อีกฝ่ายนอนหลับฝันดีในค่ำคืนนี้ 

                ทางด้านคนที่ตาปรอยมาพักใหญ่ ก็ได้แต่ถูไถใบหน้าคลอเคลียกับอกเปลือยของคนเป็นสามี ก่อนจะปิดเปลือกตาและเข้าสู่ห้วงนิทรา

                อ้อมกอดอันอบอุ่นของแมดส์ที่คอยโอบกอดเธียร์มาเสมอ กลายเป็นความเคยชินและทำให้คนตัวขาวติดกอดของแมดส์มากขึ้นกว่าเดิม ส่วนร่างกายนุ่มนิ่มของเธียร์ที่แมดส์กกกอดอยู่เสมอ ก็ดูจะนุ่มขึ้นทุกวันนับตั้งแต่อีกฝ่ายคลอดลูก 

                ทรูอัลฟ่าหนุ่มรู้สึกตัวตื่นอีกทีในช่วงกลางดึก เมื่อคนที่เคยนอนซุกอกของตนหายไปจากอ้อมกอด ดวงตาคมที่ปรับสายตาได้อย่างชัดเจนจ้องมองคนตัวขาวที่กำลังให้นมลูกอยู่บนเตียง ปากน้อย ๆ ของเจ้าลูกกระต่ายยังคงงับดูดนมจากเต้าของคนเป็นแม่ เฟลิเซียไม่ได้ส่งเสียงร้องไห้งอแงอะไรนอกเสียจากจะกินนมเงียบ ๆ โดยมีคนเป็นแม่คอยกล่อมอยู่ไม่ห่าง ใช้เวลาเพียงไม่นานเจ้าตัวน้อยก็นอนกินนมจนอิ่ม เธียร์จัดการพาเฟลิเซียกลับไปนอนเหมือนเดิม 

                ดวงตาใสหันกลับมาสบตาคนอายุมากกว่าที่นอนมองตัวเองอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่จะดึงสาบเสื้อที่แยกออกจากกันอย่างไม่เรียบร้อยให้กลับมาเข้าที่ 

                “อะ…”

                ยังไม่ทันที่เธียร์จะได้หลับตานอนต่อหลังจากให้นมลูกเป็นที่เรียบร้อย มือใหญ่ของคนเป็นสามีก็กลับถือวิสาสะแยกสาบเสื้อที่คนตัวขาวสวมใส่ออก เนินเนื้อนุ่มนิ่มของคนเป็นแม่มือใหม่ปรากฏสู่สายตา ในขณะที่เธียร์ได้แต่จับจ้องดวงตาคมเพื่ออ้อนให้อีกฝ่ายเลิกแกล้งตน

                “ยังรู้สึกคัดหน้าอกอยู่หรือเปล่า?”

                เธียร์เม้มปากแน่นพลางส่ายหน้าปฏิเสธ อาการคัดเต้านมที่เคยเป็นปัญหาก่อนหน้านี้ของเธียร์ เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเจ้าตัวสามารถจัดการกับสาเหตุที่ก่อให้เกิดอาการพวกนี้ได้ นับเป็นเรื่องที่นึกถึงกี่ครั้งก็อดทำให้เธียร์รู้สึกอับอาย 

                คนเป็นแม่มือใหม่แสนจะงกเงิ่นไม่น้อยกับการเลี้ยงลูกคนแรก อาการเจ็บหน้าอกและรู้สึกคัดเต้านมในช่วงลูกพึ่งคลอดใหม่ ๆ ย่อมเป็นความรู้สึกเจ็บที่ทำให้เธียร์ร้องไห้ออกมาบ่อยครั้ง สัมผัสจากมือใหญ่ของคนเป็นสามีที่คอยบีบนวด และคอยประคบหน้าอกให้ตนเองอยู่เรื่อย ๆ

                “เด็กดีของพี่หัดเป็นเด็กชอบโกหกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน..” 

HASHTAG: #maddogmn