ตอนที่ 35 : ๑๒ แอบเจ็บ ๑/๔
๑๒
แอบเจ็บ
วันรุ่งขึ้น...นัสรินมาทำงานอย่างคนที่ไม่ค่อยมีสมาธินัก เรื่องที่พินทุสรพูดเมื่อคืนนี้ยังทำให้เธออยู่ในอาการของคนที่กำลังมีเรื่องให้ครุ่นคิดอย่างหนัก เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักเที่ยง งานของเธอก็ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน นัสรินจึงยังนั่งจมปลักอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง แม้จะเป็นเวลาพักแล้วก็ตาม
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น นัสรินเอ่ยปากอนุญาต เพราะคิดว่าคนเคาะคงเป็นแม่บ้าน ที่มาเตือนให้ไปทานอาหารกลางวัน แต่เมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามา นัสรินก็ถึงกับต้องรีบละสายตาจากหน้าจอ แล้วหันขวับไปมองคนเข้ามาใหม่อย่างตั้งตัวไม่ติด
“คุณปราณต์!” เธออุทานเรียกชื่อเขาอย่างตกใจและคาดไม่ถึง ไม่คิดว่าจู่ๆ วันนี้เขาจะมาปรากฏตัวที่นี่
ปราณต์ไม่ตอบอะไรแต่เดินอ้อมโต๊ะมายืนซ้อนหลังเก้าอี้ที่ร่างบางนั่งอยู่ แล้วก้มลงหอมแก้มเธอหนักๆ อย่างถือวิสาสะเสียงดังฟอด
“นี่คุณทำอะไร! ถอยไปห่างๆ นัสนะคะ!” หญิงสาวเอ็ดเสียงเขียวกับการจู่โจมแบบไม่ยอมให้ตั้งตัวของเขา
“ถามได้มาหาเมียทั้งทีก็ต้องกอดต้องจูบน่ะสิ” เขาตอบเสียงระรื่น ไม่ได้มีท่าทีเดือดร้อนอะไรกับท่าทางของเธอเลยสักนิด
“คุณมาทำอะไรที่นี่”
“มาชวนเมียไปกินข้าว นี่เที่ยงแล้ว”
นัสรินขุ่นเคืองใจกับคำที่เขาใช้เรียกยิ่งนัก แต่ก็รู้ว่าเขาจงใจยั่วโมโห จึงไม่ยอมเก็บมาเป็นอารมณ์
“นัสไม่ไปค่ะ มีงานที่ต้องเคลียร์ตั้งเยอะแยะ”
“ไม่เป็นไร งั้นก็กินที่นี่ เดี๋ยวผมจะไปบอกแม่บ้านให้สั่งข้าวมาให้”
พูดจบร่างสูงก็เดินกลับออกไปยังประตูที่เพิ่งเข้ามา หายไปนานก็กลับเข้าห้องอีกครั้ง โดยคราวนี้นัสรินระมัดระวังตัวกว่าเดิม ทว่าปราณต์กลับไม่ได้เดินอ้อมโต๊ะมาหา แต่แค่หย่อนก้นนั่งที่ขอบโต๊ะทำงานของเธอเท่านั้น
“ออยบอกว่าเมื่อคืนคุณขอคบกับเธอ นี่คุณกำลังเล่นตลกอะไรอยู่คะ ว่างมากหรือไงถึงได้เที่ยวปั่นหัวคนอื่นแบบนี้ ทั้งที่ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว” นัสรินถือโอกาสนั้นเปิดฉากพูดเรื่องที่ค้างคาใจกับเขาทันที เธอไม่ต้องการให้เพื่อนตกเป็นเหยื่อความเจ้าชู้และเจ้าเล่ห์ของเขา
“คุณออยไม่ได้บอกคุณเหรอ ว่าผมกับเมย์มีความสัมพันธ์กันแบบไหน” ปราณต์ถามกลับมาเรียบๆ และใจเย็น อย่างคนที่ควบคุมอารมณ์ได้เหนือกว่าชัดเจน
“บอก...แต่นั่นก็แค่คำหลอกลวงของคุณ นัสขอร้องละนะคะคุณปราณต์ อย่ามายุ่งกับออยเลยนะคะ”
“ทำไมล่ะ หรือว่าคุณหึง”
“นัสไม่ได้หึง นัสไม่ได้รักคุณแล้ว นัสแค่เป็นห่วงเพื่อน” นัสรินตอบเร็วจนดูไม่น่าเชื่อสักนิด ปราณต์จึงหรี่ตามองหน้าเนียนใสนั้นอย่างจับพิรุธแกมมาดร้าย
“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นห่วงต่อไป เพราะผมจะไม่หยุด”
“ออยผิดอะไร ทำไมคุณจะต้องดึงเพื่อนนัสมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย”
“ผิดตรงที่เขาเป็นเพื่อนกับคุณไงล่ะ เพราะฉะนั้นก็เลยต้องยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปโดยปริยาย หรือคุณจะปฏิเสธว่าไม่ได้ชวนเขามาอยู่ด้วยเพื่อกีดกันไม่ให้ผมไปหาได้อย่างสะดวก”
นัสรินอึ้งและชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าปราณต์จะรู้ทันความคิดของตน แต่ก็ยังยืนกรานเสียงแข็งเป็นกระต่ายขาเดียว
“อย่ามาหาเรื่องกันนะคะ มันไม่ใช่อย่างที่คุณว่าเสียหน่อย ออยอยากมาเที่ยวเชียงใหม่ นัสก็แค่ชวนมา”
“คุณออยคงเสียใจน่าดู ถ้าได้รู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงของการชวนของคุณ ว่ามันคืออะไร”
“อย่ามาทำตัวเป็นบ่างช่างยุให้เพื่อนต้องผิดใจกันเพราะผู้ชายคนเดียวเลยนะคะ คุณหมอว่างมากหรือไง”
ปราณต์ไม่ตอบในทันที แต่ลุกจากโต๊ะแล้วเดินอ้อมไปยืนใกล้ๆ อีก นัสรินซึ่งกลัวเขาจะทำอะไรเหมือนเมื่อครู่ รีบดีดตัวจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ปราณต์จึงนั่งลงบนเก้าอี้ที่ยังอุ่นๆ อยู่ แล้วตวัดแขนคว้าเอวเล็กมานั่งลงบนตักแทน
“ปล่อยนะคะคุณปราณต์!” นัสรินดิ้นขลุกขลัก ไม่คิดว่าอยู่ดีๆ ก็ต้องมาถูกเขากอดในลักษณะนี้
“ไม่ปล่อย นั่งคุยกันแบบนี้น่าจะรู้เรื่องมากกว่า”
“ไม่ว่าคุยกันแบบไหนนัสก็คุยรู้เรื่อง ยกเว้นแบบนี้”
“ทำไม? คุยแบบนี้แล้วเป็นยังไง อย่าบอกนะว่ามีอารมณ์ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็รอให้แม่บ้านเอาข้าวมาส่งก่อนแล้วจะจัดให้ เพราะถ้าจัดตอนนี้อาจจะมีคนขัดจังหวะตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ผมไม่แน่ใจเสียด้วยสิว่าต้องใช้เวลากี่นาทีถึงจะเสร็จ”
“คนบ้า! คนสัปดน! ปล่อยนัสเดี๋ยวนี้!” แม้จะเริ่มชินกับการพูดจากวนโมโหและสองแง่สองง่ามสุดโผงผางของเขาแล้ว แต่นัสรินก็อดอับอายและโกรธกรุ่นไม่ได้
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ปล่อย” คราวนี้ปราณต์ไม่แค่พูดแต่ยังกดจมูกลงซุกไซ้ที่ซอกคอขาวละมุน ทำให้นัสรินต้องเอนตัวหนีเป็นพัลวัน
“คุณปราณต์พอได้แล้วค่ะ...” นัสรินเปลี่ยนจากน้ำเสียงแข็งๆ มาเป็นเสียงอ่อนหวานแทนบ้าง ความจริงนี่คือตัวตนของเธอ คำพูดคำจาแข็งกระด้างส่วนใหญ่เธอแทบจะไม่ได้พูดเลย แต่มันจะเกิดขึ้นเฉพาะเวลาอยู่กับปราณต์เท่านั้น
“ถ้าจะให้พอก็หยุดดิ้นแล้วคุยกันดีๆ” ปราณต์พึมพำชิดกับซอกคอของเธอ โดยยังไม่ยอมละใบหน้าไปไหน
“ก็ได้ค่ะนัสจะหยุดดิ้น คุณปราณต์ก็เลิกรังแกนัสเสียทีสิคะ” หญิงสาวรีบรับปาก เพราะเริ่มเหนื่อยและกลัวตัวเองจะอ่อนไหวกับสัมผัสของเขาไปมากกว่านี้
“จูบผมด้วย”
“อะไรนะคะ!” นัสรินเผลออุทานออกมาเสียงดังใส่คนได้คืบจะเอาศอก
“ผมบอกให้จูบผมด้วย” ปราณต์ย้ำเสียงหนักแน่นชัดถ้อยชัดคำ
“ไม่ค่ะ” เธอปฏิเสธแทบจะทันที
“งั้นผมก็ทำต่อ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าคราวนี้ผมจะไม่แค่ไซ้คอ จะไซ้ที่อื่นด้วย” ไม่แค่พูดแต่มือใหญ่ข้างหนึ่งยังระขึ้นมาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวในของเธอออกด้วย นัสรินรีบตะครุบมือเขาไว้เป็นพัลวัน สุดท้ายก็ต้องร้องบอกเขาไปอย่างคนปราชัย
“อย่าค่ะ... นัสจูบก็ได้ค่ะ”
ปราณต์ถอนหายใจออกมาเบาๆ เงยหน้าขึ้นจากซอกคอแล้วจ้องหน้าหวานๆ นั้นนิ่งๆ แกมข่มขู่ ทำให้นัสรินต้องค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ปากหยักสวยของเขา ตั้งใจว่าจะแค่แตะเบาๆ แล้วก็ถอยหนี
สวัสดีค่ะสาวๆ วันนี้นานามาแจ้งข่าวว่า
เมีย(ไม่)พลอยโจน จะอัพถึงตอนที่ ๑๒ (ซึ่งเหลืออีกสามตอนย่อย) ก็จะหยุดอัพแล้วนะคะ
ส่วนเว็บธัญวลัยตามเสียงเรียกร้องค่ะ จะลงแบบติดเหรียญให้จนจบ แต่อาจจะช้านิดนึงเนอะ
ช่วงนี้ขอเวลาทำเล่มก่อน อยากให้เสร็จก่อนปีใหม่จ้า
ขอบคุณสำหรับการติดตามที่ดีเสมอมาค่ะ
แล้วพบกัน
อีบุคพร้อมโหลดแล้วน๊า
![]() |
|
หนังสือเปิดจองแล้วนะคะ
ราคา 320 บาท รวมจัดส่งแบบลงทะเบียน
ราคา 350 รวมจัดส่งแบบ ems
ท่านที่สนใจสามารถโอนเงินและส่งชื่อที่อยู่พร้อมสลิปได้ทางกล่องข้อความเพจ
https://www.facebook.com/NanaThiantheera
เฟสบุค
https://www.facebook.com/NanaThiantheera
หรือทางไลน์
0891476678
บัญชีสำหรับโอนมีดังนี้ค่ะ
พร้อมเพย์ 0891476678 นางสาวสุวรรณา อัญฤาชัย
ฝากเมนต์ ฝากติดตาม และอีบุคในชุดเดียวกันด้วยนะคะ
ส่วนเรื่องนี้เป็นแนวโรมานซ์หื่นจัดเต็มค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

210 ความคิดเห็น
-
#184 0949478960 (จากตอนที่ 35)วันที่ 10 ธันวาคม 2560 / 13:20จะลงให้จบรึเปล่าค่ะไรท์ อยากรุ้ตอนจบคะ#1840
-
#181 Ar.nie (จากตอนที่ 35)วันที่ 9 ธันวาคม 2560 / 13:25ลำไยอิหมอ#1810
-
#180 VaCaBi_LoveLy (จากตอนที่ 35)วันที่ 9 ธันวาคม 2560 / 11:54ฮื่อๆ ร้องไห้ไป3วัน ตามไปอ่านในธัญวลัยดีกว่า#1800
-
#178 kaew_1980 (จากตอนที่ 35)วันที่ 9 ธันวาคม 2560 / 09:18หมอนี้เห็นแก่ตัวสุดๆ ถ้าเราเป็นนัสเสร็จจากงานนี้แล้วจะรีบหนีไปให้ไกลพ้นๆหน้าให้ตามไม่เจอยันลูกโตเลยละ#1780
-
#177 แอน (จากตอนที่ 35)วันที่ 9 ธันวาคม 2560 / 07:24อิหมอมันยังร้ายเหมือนเดิม#1770