คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ ๕ แผนร้าย (๔)
ดอม เคิร์ทกลอกตาขึ้นสูง พร้อมกับปาดเหงื่อของตัวเองที่ไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ในขณะที่มองไปยังฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาอยากตาย มือหนายังคงกุมโทรศัพท์ในมือไว้แน่น
หลังจากรับรายงานก็ยังไม่คลายมันออก เชื่อว่าถ้าฝืนบีบมันแรงมากกว่านี้
เจ้าเครื่องจิ๋วคงแตกละเอียดเละอย่างไม่มีสิ้นดี
ก้าวขายาวๆ
ตรงไปยังห้องประธานแล้วก็ต้องก้มศีรษะให้คนเป็นพ่อที่ทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดและคนสนิทของเจ้านายใหญ่แห่งเคเอ็มเอฟ
ไดมอนด์แอนด์จิวเวลรีมาร่วมสี่สิบปี
ดวงตาสีน้ำข้าวจ้องมองเสี้ยวหน้าของลูกชายเขม็ง
“เกิดเรื่องกับคุณฟาบริชใช่ไหมดอม”
ลูกชายพยักหน้าแทนคำตอบ
ก่อนจะรีบอธิบายออกมาน้ำเสียงแผ่วเบา
“เกิดระเบิดระหว่างทางที่จะไปโกตดาซูร์ครับ
โชคดีที่ท่านรองปลอดภัยแต่คนของเราตายไปหนึ่งครับ”
ผัวะ!
หมัดหนักๆ
กระทบเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรง
ใบหน้านั้นหันไปตามแรงกระแทกจนร่างเพรียวสูงเซถลา ดอมกลอกตาขึ้นสูง
สูดลมหายใจเข้าปอดลึก
และสุดท้ายก็ก้มหน้ายอมรับความผิดพลาดของตัวเองโดยไม่ปริปากบ่น
สายตาของคนวัยชรามองบุตรชายด้วยความเดือดดาล
“แกรู้ไหม
ถ้าคุณฟาบริชเป็นอะไรขึ้นมา มันจะเกิดเรื่องเลวร้ายขนาดไหน”
“ผมขอโทษครับพ่อ”
“ไปให้พ้นๆ
หน้าฉัน เรื่องนี้ฉันจะรายงานท่านเอง แล้วจำไว้นะดอม แกอย่าทำให้ความเชื่อมั่นที่พ่อมีให้แกมันล้มเหลวและสูญเปล่า
ลูกของฉันต้องไม่มีคำว่าผิดพลาด”
คนเป็นลูกก้มหน้าอย่างยอมรับกับชะตากรรม
ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่คนเป็นพ่อพูดจาเชือดเฉือนให้เจ็บปวด
นาทีต่อมาก็ขยับออกจากบริเวณหน้าห้องประธานใหญ่ ก่อนเดินออกห่าง ดอม
เคิร์ทยังอดไม่ได้ที่จะส่งสายตาขอลุแก่โทษไปสบมองบิดา
เมื่อลูกชายเดินห่างออกไป
คนเป็นพ่อก็ผ่อนลมหายใจทิ้งเฮือกใหญ่
ก่อนจะมุ่งตรงไปยังประตูบานใหญ่ของท่านประธานเคเอ็มเอฟกรุ๊ป
เชื่อว่าเมื่อท่านได้ยินรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วละก็
พายุลูกใหญ่คงได้ซัดถล่มทั้งองค์กรจนแหลกลาญ
ความคิดเห็น