โกดัง Fic Detroit Become Human

ตอนที่ 6 : [Shortfic Detroit Become Human] Flower and Feeling

[Shortfic Detroit Become Human]  Flower and Feeling

*ฟิคนี้เป็นฟิคเกมส์Detroit Become Human อาจจะมีการดัดแปลงคาร์แรคเตอร์ตัวละคร และเหตุการณ์ที่เกิดฟิคนี้เป็นเหตุการณ์ในจนตนาการของผู้เขียน ไม่เกิดขึ้นจริงในเกมส์แต่อย่างใด*

เลนส์ตาสีเฮเซลนัทกำลังมองไปรอบๆตัวด้วยความสนใจปนๆกับความรู้สึกสงสัย

ทำไมรอบๆตัวเขาในวันนี้ถึงดู...สดใสแบบแปลกๆ ไม่ว่าจะเป็นตามร้านค้าที่ประดับตกแต่งด้วยของตกแต่งรูปหัวใจสีชมพู ภาพโฮโลแกรมแสดงสินค้าที่กรอบมีลวดลายของหัวใจ ดอกไม้ สีแดง สีชมพูและสีขาวเป็นหลัก ผู้คนเดินจับมือกัน ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงกับผู้ชาย ผู้หญิงกับผู้หญิง หรือแม้กระทั่งผู้ชายกับผู้ชาย

บางคนเดินจับมือกัน บางคนให้ของขวัญซึ่งกันและกัน หรือแม้กระทั่งบางคู่ที่กำลังจูบกัน

คอนเนอร์ได้แต่นึกสงสัยว่าวันนี้มีเหตุการณ์พิเศษอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า แอนดรอยด์หนุ่มยืนมึนงงอยู่หน้าซุปเปอร์มาร์เก็ตอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินเข้าไปภายในอาคารชั้นเดียวเพื่อซื้ออาหารสดเข้าตู้เย็นที่บ้านของแฮงก์ แอนเดอร์สัน

ไม่ผิดจากที่คาดไว้ ตอนนี้ซุปเปอร์มาร์เก็ตถูกประดับตกแต่งไปด้วย ดอกไม้ รูปหัวใจ และสีชมพูเหมือนอย่างภายนอกไม่มีผิด

วงไฟLEDกระพริบสีเหลืองอ่อนอยู่ครู่หนึ่ง พยายามประมวลผลว่าวันนี้เป็นวันอะไร

“รับดอกไม้ให้คนพิเศษสำหรับคุณมั้ยคะ?”

แต่เขาก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อน

แอนดรอยด์หนุ่มก้มลงมองเด็กหญิงวัยไม่เกิน18ปี หลังจากวิเคราะห์ใบหน้าและข้อมูลของอีกฝ่ายแล้ว เขาก็ไม่พบจุดประสงค์ร้ายใดใดจากตัวของเด็กหญิงตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย นั่นทำให้เขาก้มตัวลงคุยกับเด็กหญิงที่ยื่นดอกกุหลาบสีแดงมาให้กับเขา

"ดอกไม้หรอครับ?" เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย รอยยิ้มน่ารักจากเด็กหญิงตรงหน้าทำให้เขาเผลอยิ้มตามไปด้วย

“ใช่ค่ะ วันนี้วันวาเลนไทน์ยังไงล่ะคะ”

วาเลนไทน์??

ในที่สุด คอนเนอร์ก็ตัดสินใจซื้อดอกกุหลาบของเด็กหญิงคนนั่นมาทั้งๆที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับดอกกุหลาบดอกนี้ดี แต่ความเป็นดีเวียนต์ในตัวของเขาบอกให้ซื้อมันมา วงไฟLEDกระพริบแสงสีเหลืองแบบรัวๆ พยายามคิดหาทางออกให้กับดอกกุหลาบสีแดงสดสวยดอกนี้

จากการค้นหาคำว่า ‘วาเลนไทน์’ ในระบบ เขาพบว่ามันคือเทศกาลหนึ่งที่จัดขึ้นในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปี เทศกาลที่จัดขึ้นเพื่อระลึกถึงนักบุญเซนต์วาเลนไทน์ที่แอบจัดงานแต่งงานให้กับคู่รักในสมัยที่ยังมีการห้ามในเรื่องความรัก

เมื่อครั้งที่มนุษย์คิดว่าความรักคือบาป

หรืออีกชื่อก็คือ เทศกาลแห่งความรัก วันที่หนุ่มสาวจะมอบของขวัญอย่างช็อคโกแล็ตหรือดอกไม้ให้แก่คนที่ตัวเองชอบ

คอนเนอร์สงสัย ทำไมคนคนหนึ่งต้องสละชีวิตเพื่อคนอื่นๆมากมาย มันคือความรักในรูปแบบหนึ่งรึเปล่านะ...

ร่างโปร่งคิดทบทวนเรื่องนี้พลางหมุนดอกกุหลาบสีแดงสดในมือไปมาเบาๆ เลนส์ตาสีเฮเซลนัทจับจ้องไปที่ดอกไม้แสนสวยในมือตอนนี้ แล้วดอกกุหลาบดอกนี้...เกี่ยวข้องยังไงกับเทศกาลวาเลนไทน์กันล่ะ คอนเนอร์เห็นผู้คนมากมายมอบกล่องของขวัญและดอกกุหลาบช่อใหญ่ให้แก่กัน ใบหน้าขแงพวกเขาดูมีความสุข

หรือเขาควรจะมอบกุหลาบดอกนี้ให้กับแฮงก์ดีนะ...

“กลับมาแล้วครับ” แอนดรอยด์หนุ่มก้าวเดินเข้าไปภายในบ้านของแฮงก์พร้อมกับหิ้วของที่ซื้อมา

“โฮ่งๆ!!” เสียงเห่าต้อนรับของซูโม่ดังขึ้นพร้อมกับร่างของแอนดรอยด์หนุ่มที่แทบจะหงายหลังเมื่อถูกจูโจ่มโดยสุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ดร่างใหญ่ ลิ้นใหญ่เปียกชื้อตรงเข้าเลียใบหน้าขาวผ่องของคอนเนอร์จนชุ่มโชก

“ซูโม่ นั่งลงครับ!” เสียงนุ่มติดจะแหบเอ่ยสั่ง สุนัขร่างใหญ่นิ่งไปเล็กน้อยก่อนที่จะยอมผละจากตัวของคอนเนอร์แล้วนั่งเรียบร้อยลงตรงหน้าแต่โดยดี รอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของดีเวียนต์หนุ่มพร้อมกับเอื้อมมือไปขยี้เส้นขนนุ่มของซูโม่เป็นรางวัล

“เด็กดีๆครับซูโม่” ว่าจบ ร่างโปร่งก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินผ่านห้องนั่งเล่นเข้าไปในห้องครัวเพื่อจัดของเก็บ ซูโม่เองก็วิ่งตามอีกฝ่ายเข้าไปในครัวด้วยเช่นกัน

มือเรียววางดอกกุหลาบสีแดงสดไว้บนโต๊ะก่อนที่จะทำธุระภายในห้องครัวให้เรียบร้อย

.

.

.

.

“กลับมาแล้ว” เสียงทุ้มเข้มของแฮงก์ แอนเดอร์สันดังขึ้นพร้อมๆกับร่างสูงของชายวัยกลางคนที่เดินเข้ามาภายในห้องนั่งเล่น ซูโม่ที่นอนอยู่ในรังนอนวิ่งไปต้อนรับผู้หมวดวัยกลางคนที่เพิ่งกลับมา

คอนเนอร์โผล่หน้าเอ่ยทักทายแฮงก์จากในห้องครัว

“ยินดีต้อนรับกลับครับแฮงก์” ร่างสูงยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินเสียงนุ่มติดจะแหบเอ่ยต้อนรับ

นานแล้วที่เขาไม่ได้ยินประโยคแบบนี้เมื่อกลับบ้านมา เมื่อเขากลับบ้าน มักจะมีแต่เสียงเห่าของซูโม่และความเงียบงันภายในบ้านเท่านั่นที่อ้าแขนต้อนรับ แต่นับตั้งแต่มีเจ้าหุ่นนี่เข้ามาอยู่ภายในบ้าน บ้านหลังนี้ก็ปราศจากความเงียบงัน เสียงหัวเราะเริ่มกลับคืนสู่บ้านหลังนี้

เพราะงั้น...ในวันพิเศษแบบนี้ แฮงก์เองก็อยากที่จะให้อะไรแอนดรอยด์ของเขาด้วยเหมือนกัน

แต่ตอนนั่นเอง...ที่แฮงก์สังเกตเห็นอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะในห้องครัว

ดอกกุหลาบสีแดงสดดอกหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะทานข้าว

คำถามก็คือ...ทำไมมันมาอยู่ตรงนี้ได้!?!

ดวงตาคมสีฟ้าสดเลื่อนจากดอกไม้แสนสวยดอกนั่นขึ้นมองหุ่นแอนดรอยด์ที่กำลังยุ่งอยู่กับหน้าเตาคาดว่ากำลังทำอาหารเย็นให้เขาทาน

คอนเนอร์ได้มาจากใคร!?!

“คอนเนอร์” เสียงทุ้มเอ่ยเรียก ทำให้เจ้าของชื่อที่กำลังยุ่งอยู่กับหน้าเตาหันกลับมามองด้วยแววตาซื่อๆเด๋อๆตามแบบฉบับของเจ้าตัว แฮงก์ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นแววตาแบบนั่นของแอนดรอยด์ซื่อบื้อ แต่ยังไงเขาก็ต้องถามอยู่ดี!

“ดอกกุหลาบนี่น่ะ...”

“จริงสิครับ เรื่องดอกกุหลาบ ผมมีเรื่องอยากจะถามครับแฮงก์” แต่ก่อนที่ผู้หมวดที่กำลังอยู่ในอารมณ์กำลังจะสอบสวนหุ่นตรงหน้า ดีเวียนต์หนุ่มก็เอ่ยขัดถามประโยคของเขาซะก่อนที่เขาจะถามจบ มือเรียววางจานสลัดกุ้งลงบนโต๊ะพร้อมกับหยิบดอกกุหลาบสีแดงสวยดอกนั่นขึ้นมา

เลนส์ตาสีเฮเซลนัทจ้องมองเขาด้วยความสงสัย

“ดอกกุหลาบสีแดงมีความหมายยังไงกับวันวาเลนไทน์หรอครับ?” พร้อมกับเอ่ยถามเขาด้วยใบหน้าซื่อๆ

“เอ่อ...” ดวงตาคมสีฟ้าสดสบกับเลนส์ตาสังเคราะห์สีเฮเซลนัทเล็กน้อย

กำลังจะถามมันว่าได้ดอกกุหลาบนั่นได้มาจากใคร เจ้าหุ่นนี่ดันถามเรื่องความหมายดอกกุหลาบกับเขาซะงั้น!?

แต่พอมองเห็นแววตาอยากรู้อยากเห็นเป็นลูกหมาของคอนเนอร์แล้ว แฮงก์ก็อดที่จะใจอ่อนกับอีกฝ่ายไม่ได้จนต้องถอนหายใจออกมา นั่นเองที่ทำให้วงไฟLEDของคอนเนอร์กระพริบเปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองกระทันหัน

นี่เขาทำให้ผู้หมวดหนักใจขนาดนั่นเลยหรอ...

“ถะ...ถ้ามันรบกวนผู้หมวด ผม...”

“ช่างเถอะ ไม่ได้รบกวนสักหน่อย” ชายวัยกลางคนส่ายหน้าก่อนที่จะกวักมือเรียกให้ร่างโปร่งมานั่งที่โต๊ะทานข้าวกับเขา นั่นทำให้คอนเนอร์ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างตัวของแฮงก์อย่างว่าง่าย

“คืองี้ ดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์เนี่ย มันเป็นสัญลักษณ์ในวันวาเลนไทน์ก็ว่าได้ สื่อถึงความสุข ความเป็นมิตร ความสวยงาม การบูชาและการเกี้ยวพาราสีกัน ดอกกุหลาบเป็นตัวแทนเสมือนตัวแทนแห่งความรักและความเป็นอมตะ เพราะงั้นในวันวาเลนไทน์ คู่รักส่วนใหญ่ถึงนิยมให้ดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์กัน” ชายวัยกลางคนคล้ายกับรู้สึกว่าตัวเองเป็นอาจารย์อะไรสักอย่างที่กำลังอธิบายเรื่องยากๆให้เจ้าแอนดรอยด์หน้าเด๋อนี่เข้าใจ

“เป็นตัวแทนของความรักหรอครับ?” ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมสังเคราะห์สีน้ำตาลเข้มเอียงเล็กน้อยแสดงถึงความสงสัย

“ดอกกุหลาบต่างมีความหมายสื่อแตกต่างกัน อย่างที่แกถืออยู่เนี่ย กุหลาบสีแดง หมายถึง ‘รักคุณเข้าให้แล้ว’ ส่วนกุหลาบสีอื่นๆก็มีความหมายต่างกันไปยังไงล่ะ” แฮงก์อธิบายต่อไป ตัวเขาเองก็ใช่ว่าจะเชี่ยวชาญเรื่องภาษาดอกไม้ซะเมื่อไหร่กันล่ะ

“เอ...” คอนเนอร์ส่งเสียงแบบไร้ความหมายออกมาพลางมองกุหลาบในมือของตัวเองนิ่ง คิ้วหนาสีอ่อนขมวดเล็กน้อยก่อนที่จะตัดสินใจเอ่ยปากถามอีกครั้ง

หวังว่าจะไม่โดนขัดอีกเป็นครั้งที่สอง

“แล้วดอกกุหลาบนี่...!!”

ดอกกุหลาบสีแดงสดดอกนั่นถูกยื่นมาตรงหน้าของชายวัยกลางคน

“งั้นก็ถูกแล้วที่ผมซื้อมาให้กับคุณ” คอนเนอร์ยิ้มเล็กๆส่งให้อีกฝ่าย มือเรียวยื่นดอกกุหลาบสีแดงสดสวยให้กับคนตรงหน้า “เพราะผมรักคุณนะครับแฮงก์”

ตึกตัก...

หัวใจของคนอายุมากกว่ากระตุกก่อนที่จะเต้นถี่รัวสูบฉีดเลือดให้หล่อเลี้ยงร่างกาย เพิ่มความร้อนในร่างกายให้พุ่งสูงขึ้น โดยเฉพาะบนใบหน้าขรึมเคราขาวที่ตอนนี้แดงก่ำเพราะเลือดขึ้นมาหล่อเลี้ยงใบหน้าจนมากเกินไป

เจ้าหุ่นนี่!!!

“แฮงก์ครับ...หัวใจของคุณมีอัตราการเต้นที่เร็วขึ้น 42.5% คุณไม่เป็นอะไร...”

“ฉันก็รักนายเหมือนกันคอนเนอร์”

นั่นเอง...คอนเนอร์ชะงักไปพร้อมๆกับวงไฟLEDที่เปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองที่กระพริบถี่รัวราวกับกำลังประมวลผลประโยคเรียบง่ายเมื่อครู่ของผู้หมวด คอนเนอร์รู้สึกถึงกระแสไฟฟ้ามากมายที่วิ่งแล่นไปทั่วทั้งร่างกายคล้ายกับกำลังช็อต

ระบบของเขากำลังรวน!

“ฮะ...แฮงก์ครับ...ระบบผมเหมือนกำลังรวน...”

ร่างสูงอมยิ้มกับปฏิกิริยาน่ารักน่าชังจนน่าจับฟัดของอีกฝ่าย แต่ก็ต้องสงบใจไว้ไม่ให้ไก่ตื่น

เขาอยากให้คอนเนอร์ค่อยๆเรียนรู้ความรู้สึกในตัวเองไปจนกว่าจะพร้อม

“เดี๋ยวช่วยให้หายรวน”

ว่าจบ มือใหญ่ก็จัดการเชยปลายคางของคอนเนอร์ขึ้นก่อนที่จะโน้มใบหน้าคมลงไปประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากนุ่มยุ่นคล้ายมนุษย์ของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา ร่างโปร่งกระตุกเล็กน้อยคล้ายกับระบบจะปิดตัว ริมฝีปากหนาเคล้าคลึงคลอเคลียบนริมฝีปากของคอนเนอร์อย่างเอาใจ ขบเม้มริมฝีปากนุ่มของแอนดรอยด์หนุ่มเบาๆก่อนที่คอนเนอร์จะเผลอตัวเผยอริมฝีปากออก เท่านั่นเอง...ลิ้นหนาก็พุ่งเข้าจู่โจมภายในโพรงปากนุ่มของคอนเนอร์แทบจะทันที

"อื้อ..." ลิ้นเรียวสังเคราะห์พัวพันเกี่ยวกับลิ้นของแฮงก์อย่างไม่ประสา ปล่อยให้แฮงก์ทำตามใจชอบ ยึดครองอาณาเขตภายในช่องปากของเขาไป โชคดีที่แอนดรอยด์ไม่มีระบบการหายใจแบบมนุษย์ ไม่อย่างนั่น คอนเนอร์คงบอกได้เลยว่าตัวเขาต้องหายใจไม่ทันอย่างแน่นอน

ไม่นานนัก แฮงก์ก็ผละริมฝีปากออก เกิดเสียงดังจ๊วบเบาๆพอให้คอนเนอร์รู้สึกถึงความ ‘อาย’ เป็นครั้งแรก

มือหนาเอื้อมมือเช็ดน้ำลายที่เลอะมุมปากของคนตัวเล็กกว่าเบาๆ ตอนนั่นเองที่คอนเนอร์รู้สึกถึงบางอย่างที่บริเวณอก ร่างโปร่งก้มลงมองสร้อยคอสีเงินที่ร้อยแหวนสีเงินวงหนึ่งไว้ด้วยความแปลกใจก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองแฮงก์อย่างเอ๋อๆ

“ทำไมทำหน้าเอ๋อแบบนั่นล่ะเจ้าหุ่นเด๋อ” ชายวัยกลางคนยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยมองปฏิกิริยาเอ๋อๆของแอนดรอยด์ตรงหน้าขำๆ

“คือ...แหวน...” สาบานได้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ระบบของคอนเนอร์ประมวลผลไม่ทันจนพูดอะไรไม่ออกขนาดนี้

มือหนาของแฮงก์เอื้อมมาหยิบแหวนสีเงินเกลี้ยงวงนั่นขึ้นพร้อมกับจรดริมฝีปากลงบนแหวน เล่นเอาใบหน้าของคอนเนอร์ขึ้นสีแดงก่ำอย่างช่วยไม่ได้

“สุขสันต์วันวาเลนไทน์เจ้าหุ่นเด๋อ”

และคอนเนอร์สาบานได้ว่า ระบบของเขาต้องรวนจนพังแน่ๆเมื่อหลังจากนั่นตัวเขาก็โน้มคอของอีกฝ่ายลงมาแล้วประกบริมฝีปากจูบแฮงก์อีกครั้งเมื่อเห็นแหวนลักษณะเดียวกันที่ร้อยกับสร้อยสวมอยู่บนลำคอของอีกฝ่าย

สถานะ : แฮงก์ เลื่อนขึ้นเป็น คนรัก

.

.

.

.

END

-Talk with Writer-

        สวัสดีค่าาาาา พบกันอีกแล้วนะคะ//กระดึ๊บๆเอาฟิคมาลง ตอนนี้ไม่ใช่อะไร เราคิดว่าวาเลนไทน์ปีหน้าคงจะนานไป อยากแต่งโมเม้นน่ารักๆในวันวาเลนไทน์บ้างอะไรบ้าง... แฮงก์เป็นบุคคลแผนสูงไปแล้วววววว ว้ากกกกกก อยากจะหวีดลุง! ลุงในความคิดเราเท่ขึ้นทุกวันๆ โอ้ย! คนแก่อายุเกือบ60แล้วแต่ทำไมทำเราหวั่นไหวจังค่ะ!!//มีความหวีดโรเบิร์ต ดาวนี่ จูเนียร์มาก่อนหน้าอยู่แล้ว เราคิดว่าผู้สูงวัยของคนต่างชาตินี่ ยิ่งอายุเยอะยิ่งดูดี ว้ายยยยย!! น้องคอนก็อีกคน ยิ่งตามยิ่งน่ารัก ละลายไปเถอะคนติ่งอ่ะ!

           สุดท้ายก่อนจาก ยังก็ขอฝากฟิคนี้ไว้ในอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ เราจะติดเครื่องสตาร์ทเรือไปด้วยกัน!! ขอบคุณที่ติดตาม ยังไงก็ขอตัวลาไปก่อนนะคะ บะบายยยยยย

★STAR