The Guitar of Love รักชุลมุนป่วนอลเวง 2

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9 : The Worst destiny that I don't want

# 2 วันผ่านไป

( Sea : Talk )

2 วันที่ผ่านมา แจมดูเงียบๆผิดปกติ จนแคกับผมแทบจเประสาทกิน จะพาไปนู่นก็ไม่เอา ข้าวก็ไม่ยอมกิน วันๆกกอยู่แต่ในห้อง และผมก็ต้องทำหน้าที่เอาข้าวไปให้แจมปกติ

' ก๊อกๆ .. แจม .. ซีเอง '

' ... ' แจมไม่ตอบอะไรกลับมา ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายเพราะอย่างน้อยแจมจะตอบว่าอื้อ อือ อะไรประมาณนี้กลับมา ผมเลยค่อยๆเปิดประตูช้าๆเห็นแจมยังคงนอนอยู่บนเตียง ในมือกำอะไรไว้ซักอย่างผมค่อยๆเดินเข้าไปดู ปรากฏว่าเป็นขวดยาพารา ทำไมผมรู้สึงถึงลางไม่ค่อยดีเลย .. 

' แจม .. ' ผมเขย่าตัวปลุกแจมเบาๆ แต่ตัวแจมกลับแน่นิ่งไม่ตอบสนองอะไร สัญชาตญาณของผมเริ่มรับรู้ถึงความผิดปกติ

' แค !!!! แครอล!!! ' ผมตะโกนเรียกแครอลลั่นบ้านก่อนจะช้อนตัวแจมขึ้น

' ห๊ะ!! เกิดอะไรขึ้นซี ' แควิ่งมาหาผมพร้อมด้วยเจ้าตัวเล็ก พอแคเห็นแจมก็มองตาค้างก่อนจะส่งลูกให้ไอโซ่ โซ่เริ่มขมวดคิ้วก่อนจะมองเข้ามา มันทำท่าจะเอ่ยปากถามแต่ผมรีบวิ่งพาแจมไปที่รถ

' เกิดอะไรขึ้นซี ' แคถามพลางสตาร์ทรถ

' คิดว่าน่าจะกินยาเกินขนาด เอาโทรศัพท์มา ' แคโยนโทรศัพท์ให้ผม ผมรีบกดหาเบอร์พี่คริสแล้วโทรออกอย่างรวดเร็ว

' ตรู๊ด .. ฮัลโหล น้องแคมีอะไรรึเปล่า '

' พี่คริส นี่ซีน่ะพี่ เตรียมห้องฉุกเฉินไว้เลย อีกแปปนึงจะถึงล่ะ '

' ห๊ะ เกิดอะไรขึ้นซี ' พี่คริสถามด้วยเสียงตกใจ

' แจมน่าจะกินยาเกินขนาดอ่ะพี่ ผมพยายามปลุกก็ไม่ตอบสนองอะไรทั้งนั้น '

' โอเค!! แค่นี้น่ะ ' แล้วพี่คริสก็วางสายไป แครีบบึ่งรถไปโรงพยาบาลอย่างเร็วที่สุด ประมาณห้านาที เราก็มาถึงโรงพยาบาล พี่คริสยืนสีหน้าวิตกอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ผมรีบอุ้มแจมลงจากรถโดยมีบุรุษพยาบาลพาเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

' แจมต้องปลอดภัยหน่า ' แคเดินเข้ามาตบไหล่ผมโดยที่สีหน้าก็วิตกกังวลไม่ต่างกันเท่าไหร่

' กริ๊ง ' เสียงโทรศัพท์แคดังขึ้น ผมเดาว่าไอโซ่ แคหยิบขึ้นมาก่อนจะรับสาย

' ฮัลโหล โซ่ ' เป๊ะป่ะหล่ะ -___-

' แคอยู่ไหน แล้วแจมเป็นอะไร '

' โรงพยาบาล เพิ่งเข้าห้องฉุกเฉินไป โซ่ป้อนข้าวเสร็จก็อาบน้ำให้ลูกด้วยน่ะ '

' โอเค ได้เรื่องยังไงโทรมาบอกโซ่ด้วยน่ะแค '

' โอเคๆ ' แล้วแคก็วางสาย

' เออใช่แค รู้เรื่องคดีของพิต้าบ้างมั้ย ' ผมหันไปถามแค แคหันมามองก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดโทรหาใครสักคน

' ฮัลโหลพี่ทันต์ นี่แคน่ะค่ะ เรื่องคดีเป็นไงบ้าง '

' เจ้าตัวหนีศาลอยู่ ระวังตัวไว้หน่อยก็ดี '

' โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ ' แควางสายด้วยสีหน้าที่วิตกกังวลมากกว่าเดิม

' ได้ยินหล่ะ ' ผมพยักหน้าเบาๆ

' แคเป็นห่วงลูกจัง .. '

' ไม่เป็นไรหรอก .. พิต้าแค่ต้องการฉันกับแจม และฉันเดาว่าพิต้าคงโทรมากดดันแจมอะไรซักอย่าง เลยทำให้เป็นแบบนี้ ' ผมพูดก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ 

' อุ้ยตายล่ะ .. ซีกับพี่สะใภ้มาทำอะไรที่นี้หรอค่ะ :) ' พิต้าเดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผมลุกขึ้นก่อนจะทำท่าง้างมือ แต่แคกระชากแขนผมให้นั่งลง

' เธอต้องการอะไร ' แคพูดด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก

' แอ๊ดดด ซี แค!! แย่แล้ว ' พี่คริสเดินออกมาก่อนจะตะโกนชื่อพวกผม พิต้ายิ้มเย้ยก่อนจะทิ้งตัวลงนั่ง ผมกับแครีบวิ่งไปหาพี่คริส 

' แจมเป็นอะไรพี่ '

' พี่ล้างท้องที่กินยาเกินขนาดทัน แต่มันกลับมีบางอย่างที่มากกว่านั้นหน่ะดิ '

' กะ เกิดอะไรขึ้นพีี่ ' ผมถามเสียงสั่น

' มียาพิษที่มีคนเอามาป้ายไว้ มันจะสึมเข้าสู่ผิวหนัง และไปตามกระแสเลือด ก่อนที่จะ .. ' พี่คริสเว้นวรรคไว้ ผมมองพี่คริสตาค้าง

' ละ แล้วไม่มียารักษาหรอพี่คริส ' แคเริ่มเดินไปเขย่าแขนพี่คริส

' เคยมีคนเป็นแค่ 1: 1000000 คน ยามีที่อเมริกา แต่พอพี่โทรถามเค้าก็บอกว่ายากำลังผลิต ซึ่งมันต้องใช้เวลาสองสัปดาห์ ยังไงก็ไม่ทัน ยาขวดสุดท้ายเพิงมีคนซื้อไปเมื่อวาน ' สมองผมเริ่มประมวณเรื่องทั้งหมด ก่อนจะหันไปมองยังพิต้า พิต้ายิ้มก่อนจะชูขวดยาในมือให้ผมดู 

' เธอต้องการอะไร ' ผมพูดเน้นทีละคำ

' พิต้าแค่ต้องการซี .. ไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่านั้น ถอนคดีความ แล้วมาอยู่กับพิต้าซะ ' 

' .. ' ผมมองหน้าแค 

' ซี .. ' แคเรียกชื่อผมเบาๆ 

' คิดจะเอาชีวิตแจมมาเดิมพันแบบนี้ ไม่น่าเกลียดไปหน่อยหรอ ' ผมพูด พิต้าหัวเราะเย้ยๆ

' แล้วที่ทุกคนทำลายชีวิตฉันหล่ะ !!!! ' 

' ไม่มีใครทำร้ายชีวิตเธอ นอกจากเธอเท่านั้นแหล่ะ ' แคพูดหน้านิ่งตอบกลับไป 

' แก!!! ' พิต้าทำท่าจะขว้างขวดยาลงพื้น

' อย่า!!!! ' พิต้ายั้งมือไว้ทันก่อนจะหันมามองผม

' ฉันจะไปกับเธอ .. ' แคหันมามองหน้าผมอย่างตกตะลึง ผมยิ้มบางๆให้แค ก่อนจะลูบหัวแคเบาๆ

' ฝากบอกแจมด้วยน่ะ ว่าฉันรักเค้า รักเค้ามากกว่าใคร .. บอกแจมแค่ว่า ฉันตายไปแล้ว เพราะอุบัติเหตุ บอกเค้าแค่นี้ก็พอ.. ' น้ำตาแคค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มก่อนจะกอดผมเบาๆ

' ขอบคุณน่ะซี ' 

' เพื่อแจม และอย่างน้อยทุกคนจะปลอดภัย ' ผมลูบหัวแคก่อนจะเดินไปทางพิต้า พิต้ายื่นขวดยาให้ผม ผมรับก่อนจะยื่นให้พี่คริส

' ฉันเชื่อว่า แจมตื่นมา เค้าก็คงทำใจไม่ได้หรอกน่ะ .. ' พี่คริสตบไหล่ผมเบาๆ ระหว่างเดินสวนกับแค แคก็กระซิบอะไรบางอย่าง

' แคจะไม่ถอนคดีความหรอกน่ะ .. ทนหน่อยน่ะซี ' ผมหันไผยิ้มก่อนจะพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินไปกับพิต้า .. ลาก่อนนะแจม ซีหวังว่าแจมจะมีความสุขกับชีวิตต่อไปนี้ที่ไม่มีซีน่ะ 

 

( Carol : Talk )

            ซียอมเสียสละ .. เพื่อแจม .. ซีรักแจมมากขนาดนี้ แต่ทุกอย่างกับเล่นตลกกับชีวิตทั้งสองคน ฉันโทรไปเล่าเรื่องนี้ให้โซ่ฟัง แล้วบอกให้โซ่บอกกับทุกคนว่าห้ามพูดเรื่องซีให้แจมฟังเป็นอันขาด และถ้าแจมถามก็บอกแค่ว่าซีตายไปแล้วเพราะอุบัติเหตุ แค่นั้นพอ ..

' แอ๊ด .. ' พี่คริสเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ

' ปลอดภัยแล้ว '

' ขอบคุณค่ะพี่คริส '

' อย่าพูดเรื่องซีให้เจ้าตัวได้ยินเลยคงดีที่สุด .. เข้าใจความหมายของพี่ใช่มั้ย ' ฉันพยักหน้าเบาๆ พี่คริสเดินมาตบไหล่ฉันเบาๆก่อนจะเดินไป  ฉันเลยเดินไปยังห้องพักของแจม ก่อนจะทิ้งตัวลงที่ข้างๆเตียงของแจม แล้วลูบหัวแจมเบาๆ

' แจมโชคดีมากเลยรู้มั้ย .. ที่ซีเค้ารักแจมมากขนาดนี้ ' ฉันก้มหน้าซุกที่มือแจม ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลรินลงมาฉันร้องไห้จนกระทั่งฉันเผลอหลับไป .. กลางดึกคืนนั้นนั่นเอง

' อือ .. ' แจมขยับมือเบาๆ 

' อ่ะ .. แจมฟื้นแล้วหรอ ' 

' ที่นี่ที่ไหนอ่ะแค .. '

' โรงพยาบาล ^^ แจมปวดหัวหรือปวดอะไรตรงไหนมั้ย '

' ไม่ .. แจมมาที่นี่ได้ไง แจมจำได้ว่าซีมาเคาะประตูเรียกแจม ' ชื่อซีทำให้ฉันเงียบไป

' โซ่กับแคพาแจมมาหน่ะ .. แต่โซ่กลับไปแล้ว '

' แล้วซีหล่ะ ซีอยู่ไหน ซีไม่มาหาแจมบ้างเลยหรอ '

' เอ่อ .. คือ '

' แอ๊ดดด .. ซีมันมาหาแจมไม่ได้หรอก ' เสียงโซ่พูดพร้อมกับเดินเข้ามาพร้อมเพื่อนๆคนอื่นเ

' ทะ ทำไมหล่ะแค .. ซีเป็นอะไร ' 

' คือ .. ' ฉันพูดตะกุกตะกัก แต่เหมือนโซ่จะรู้ว่าฉันทำใจพูดไม่ลง

' ไอซีมันตายแล้ว ' โซ่พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เศร้าๆ แจมมองฉันอึ้งๆก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลลงมา

' ไม่จริงใช่มั้ยอ่ะแค !!! แคโกหกแจมใช่มั้ย ฮึก ซีเค้าอยู่ที่บ้านกำลังทำกับข้าวรอพวกเรากลับไปใช่มั้ย ' ทุกคนหันมามองแจมด้วยสีหน้าเศร้าศร้อย

' ซีเค้าไม่อยู่แล้วแจม .. พี่เกลเพิ่งพาศพไอซีไปอเมริกาเมื่อตอนเย็นนีี่เอง ' มันไม่รู้ว่าบังเอิญหรืออะไร แต่วันนี้พี่เกลกับพี่ไนล์ไปอเมริกาจริงๆ แต่ว่าไปเยี่ยมคุณอา ทุกคนรับรู้เรื่องนี้หมด ไม่เว้นแม่แต่แม่ฉัน และแม่โซ่

' ฮึกๆ .. ไม่จริง !!! ไม่จริง!!!!! ทุกคนโกหก !!!! แจมเกลียดทุกคน ออกไป !!!! ออกไป !!!!!!! ' แจมตะโกนลั่น โซ่ยั้งมือฉันไว้ ก่อนจะหันไปบอกคนอื่นๆ

' ให้แจมเค้าอยู่คนเดียวเถอะ ' ทุกคนพยักหน้าก่อนจะเดินออกมานั่งชุมนุมกันหน้าห้อง

' แล้วจะทำไงต่อ พี่ทันต์หันมาถาม '

' เร่งเรื่องคดีให้เร็วที่สุดค่ะ แต่แคคิดว่าเค้าก็คงใช้เงินใต้โต๊ะเหมือนเดิม '

' พี่ก็คิดอย่างนั้น .. ทำตามที่ซีต้องการล่ะกัน ' ฉันพยักหน้าก่อนจะหันไปซบไหล่โซ่

' แคสงสารสองคนนี้จัง .. '

' ถ้าทุกอย่างพระเจ้าเค้ากำหนดไว้แบบนี้ ก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไป ' โซ่ลูบหัวปลอบฉันเบาๆ .. Oh Jesus .. Please .. Help us from that devil .. I don't want them to be sad same the past of me.. Please ...

 

____________________________________________

โอ้วเย้ !! ปั่นจบแว้ววววววว ดราม่าอีกแล้วเรา .___.

สงสารแจมและซี TT อย่าลืมน่ะ เรายังกติกาเดิม 555555

ฝากด้วยค้าาาาาาาา

ปล.ตอนนี้สั้นหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวตัดตอนไม่ได้ 5555