ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มุม
“ กลับมาแล้วค่ะแม่.... ” เสียงแจ้วของแป้งดังขึ้นหลังจากที่เธอเปิดประตูเดินเข้ามา
แม่ของเธอกำลังนั่งจิบน้ำชาอยู่บนโซฟาพร้อมกับดูรายการโปรดจากสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง
“ กลับมาแล้วเหรอลูก ” แม่ของเธอกล่าวอย่างนิ่มนวลในขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่กับจอทีวี
“ หวัดดีค่ะแม่ ” แป้งทำตามมารยาทที่ดีงามของคนไทย จากนั้นเธอก็วางกระเป๋านักเรียนลงข้างๆ และเข้ามาโอบ
กอดแม่ของเธอ
“ สวัสดีค่ะ ลูกแป้ง ” แม่ของเธอกล่าวอย่างอ่อนโยนอีกเช่นเคย และสายตาก็ยังไม่ยอมละจากจอทีวีไปได้
“ วันนี้แป้งเหนื่อยมากๆเลยค่ะ มีอะไรให้กินบ้างค่ะแม่... ” แป้งพูดอย่างเอาอกเอาใจ
“ วันนี้เราจะไปทานอาหารนอกบ้านกันจ้ะลูก ” แม่เธอตอบ
“ ว๊าว.... จริงๆเหรอค่ะ ” แป้งตาลุกวาวราวกับว่าเธอดีใจสุดขีด
“จ้า... ก็บ้านเราไม่ได้ออกไปกินกันอย่างนี้ตั้งหลายเดือนแล้วนะ” แม่บ้านกล่าวในขณะที่หยิบถ้วยชาขึ้นมาดื่ม
“แหม แม่ค่ะ ดูรายการลูกทุ่งอีกแล้วนะค่ะ” แป้งพูดพลางทำท่าล้อเลียน
“ไม่ต้องยุ่งเลยเรา ไปอาบน้ำเลยไป เดี๋ยวรายการจบแม่ก็จะไปอาบบ้าง”
แป้งเดินมาหยิบกระเป๋าและเธอทำตามที่แม่เธอบอกอย่างง่ายดาย
ประมาณหัวค่ำพ่อของเธอก็กลับจากทำงานและทั้งครอบครัวก็ออกไปรับประทานอาหารที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่ง
ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหมู่บ้านของเธอนัก พ่อของเธอจองโต๊ะไว้แล้วและครอบครัวนี้ก็ได้นั่งชั้นบนของร้านที่รอบ
ด้านประดับด้วยกระจกใสเห็นวิวรถติดตามถนนในกรุงเทพอย่างชัดเจน ทั้งโต๊ะและเก้าอี้เป็นโทนสีขาว มีแจกัน
ดอกไม้สีอ่อนประดับอยู่ตรงกลาง และในบรรยากาศอิ่มตาแบบนี้ยังมีเพลงแจซคลอเอื่อยๆให้ฟังอีกด้วย
“ร้านนี้โรแมนติกมากๆเลยค่ะ” แป้งพูดอย่างชื่นชม
“ก็เป็นร้านที่พ่อกับแม่มากันประจำเมื่อสมัยหนุ่มๆสาวๆไงจ้ะ” แม่เธอกระซิบข้างหู
“แหม สวีทกันน่าดูเลยน้า.......” แป้งพูดอย่างหยอกล้อ
“ทะเล้นแล้วเรา ไปนั่งที่เลยจ้ะ” แม่เธอบอกพลางส่งสายตาไปยังเก้าอี้ตัวหนึ่ง
และแล้วทั้งครอบครัวก็เริ่มสั่งอาหาร ไม่นานประมาณเกือบๆหนึ่งชั่วโมง ( สงสัยเขาจะไปปลูกข้าว ปลูกผัก แล้ว
ก็เลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ละมั้ง –แป้งคิดในใจ) อาหารอันแสนเย้ายวนใจก็พร้อมเสิร์ฟที่โต๊ะ
พ่อ แม่ ลูก สามคนกินกันอย่างออกรสอาจเป็นเพราะนานๆทีจะได้ออกมาร้านแบบนี้หรืออย่างไรก็ไม่ทราบ
แน่ และในขณะที่กำลังรับประทานอยู่นั้นใครคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับกล่าวทักแม่ของแป้ง
“อ้าวเธอ... มาร้านนี้เหมือนกันเหรอนี่” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวกับแม่แป้ง
“อุ๊ย....บังเอิญจังเลยนี่เธอก็มาด้วยเหรอนเนี่ย” แม่แป้งกล่าวตอบไปอย่างประหลาดใจ
“สวัสดีค่ะ” แป้งกล่าวกับผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับที่เธอไหว้อย่างสวยงาม
“สวัสดีค่ะ ... อืม...นี่น้องแป้งใช่มั้ยค่ะเนี่ย” ผู้หญิงคนนั้นถาม
“ค่ะ....”แป้งตอบพร้อมกับพยักหน้ารับ
“สวัสดีค่ะ คุณพี่” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวทักทายพ่อของเธอ และพ่อของเธอก็ทักทายกลับ
“วันนี้มากับใครเหรอเธอ” แม่แป้งถาม
“อ๋อก็มากับคุณนพและก็เจ้าลูกชายตัวดีแหละ” ผู้หญิงคนนั้นตอบ
“นั่นไงมากันพอดี...งั้นฉันขอตัวก่อนนะ ไม่รบกวนแล้ว” เธอกล่าวพลางมองไปที่ลูกชายกับสามีที่กำลังเดินมา
“จ้ะๆ ตามสบายนะ” แม่แป้งกล่าว
และในนาทีนี้เองที่แป้งเพิ่งจะสังเกตเห็นลูกชายของเพื่อนแม่เธอคนนี้ เธอรู้สึกคุ้นหน้ามากๆ แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่า
เธอเคยเห็นเขาที่ไหน แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้ เพราะเธอกำลังมีความสุขอยู่กับ
ครอบครัว เขาอาจจะเรียนดรงเรียนเดียวกับเราก็ได้มั้ง แป้งคิดในใจและเธอก็เริ่มกินต่อไป
กว่าจะฝ่าการจราจรที่คับคั่งมาได้จนมาถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบๆจะสี่ทุ่มครึ่งแล้ว
แป้งรู้สึกเหนียวตัวเธอจึงอยากจะอาบน้ำอีกครั้งแต่ก่อนที่เธอจะเปิดประตูห้องนอนเข้าไปนั้นแม่ของเธอก็กล่าวกับ
เธอว่า.....
“อย่านอนดึกนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเรียนไม่รู้เรื่องนะจ้ะ” แม่แป้งกล่าวพลางยิ้มให้ลูกสาวของเธอ
“ค่ะๆ เดี๋ยวแป้งอาบน้ำเสร็จแล้วก็ว่าจะนอนเลย” แป้งรับคำพร้อมกับปิดประตูห้องเข้าไป
หลังจากเสร็จภารกิจต่างๆแป้งก็พร้อมที่จะดับไฟ แต่เธอก็หันไปเจอเครื่องคอมพิวเตอร์ของเธอซะก่อน
“เช็คเมลล์ซักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
แล้วแป้งก็เดินไปสับสวิตซ์เครื่องคอมและกดปุ่มที่ตัวซีพียูเพื่อเปิดมันขึ้นมา
หลังจากที่ต่ออินเทอร์เน็ตเสร็จเรียบร้อยแป้งก็เข้าไปเช็คอีเมลล์ทันที
ระบบบอกว่ามีเมลล์ใหม่มาถึงเธอสี่ฉบับ
สองอีเมลล์นั้นเป็นเพื่อนร่วมห้องของเธอส่งมา อีกฉบับหนึ่งนั้นเป็นเพื่อนที่ซึ่งตอนนี้อยู่ต่างประเทศเพราะ
เดินทางไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในโครงการเอเอฟเอสอยู่ในยุโรป ส่วนฉบับสุดท้ายนั้นเป็นชื่อที่เธอไม่คุ้นมา
ก่อน มันมีหัวข้อว่า “ยินดีที่ได้รู้จักคับ” แป้งคลิกส์เม้าส์ที่เมลล์นี้ก่อนเลย
เมื่อหน้าของเมลล์ขึ้นมาและชื่อเจ้าของอีเมลล์ปรากฏขึ้นมาแป้งก็รู้ทันทีว่าใครส่งมา
หลังจากเช็คอีเมลล์เสร็จ โปรแกรมเอมเอสเอ็น( MSN ) ก็เด้งขึ้นมาราวกับรู้ใจและแป้งก็ทำการไซน์อิน(Sign
in) เข้าโปรแกรมทันที....
กรอบสีส้มปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอด้านล่างพร้อมกับเสียงเตือนที่ดังขึ้น
ยังไม่ทันที่จะทำอะไร นายตัวแสบก็เริ่มสนทนากับแป้งทันที
SupeR l< EN : ดีคร๊าบ....แป้ง
SupeR l< EN : ทำไรอยู่คับ
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง) สถานะสุดเซ็ง!!! มีพวกก่อกวน : หวัดดี
.................................................................
...................................................................
SupeR l< EN : อ่า.... ทำไรอยู่อ่ะคับ
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง)สถานะสุดเซ็ง!!! มีพวกก่อกวน : ซักผ้ามั้ง
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง) : :p
SupeR l< EN : เพิ่งรู้แหะ ว่าคนน่ารักก็กวนเป็นเหมือนกาน
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง)สถานะสุดเซ็ง!!! มีพวกก่อกวน : :( ถ้งงั้นเราคงไม่มีไรต้องพูดกันแล้วมั้ง
SupeR l< EN : เหอๆ อย่างงอนสิคร๊าบ เดี๋ยวไม่น่ารักนะ
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง)สถานะสุดเซ็ง!!! มีพวกก่อกวน : บร้าตบหัวแร้วลูบหลังกันหรือไง
SupeR l< EN : ป่าวนี่ ก็ผมพูดจากใจจริง
SupeR l< EN : :$
แป้งเองก็เขินจนทำอะไรไม่ถูกเธอไม่รู้จะตอบไปว่ายังไง แป้งเลือกเข้าไปที่สถานะของตน เธอเลือกไปที่ personal setting จากนั้นก็เปลี่ยนชื่อของตัวเอง
SupeR l< EN : เงียบ........
SupeR l< EN : ไปไหนแล้วหว่า.......
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : จากวนประสาทอะไรชั้นอีก ฮะนายเคน....
SupeR l< EN : ผมป่าวกวนน๊า.... ก็คนเค้าน่ารักมานก็ต้องแซวกานบ้างดิ
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : อ่ะนะ
SupeR l< EN : เป็นไงครับวันนี้ ยืนขาเดียวเมื่อยอ่ะป่าว
SupeR l< EN : :p
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ไม่มั้ง แถมยังมีไอ้บร้าที่ไหนไม่รู้ วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือมาชนเข้าอีก แถมคุณป้ายังหักคะแนนอีกหาว่าชั้นไม่เรียบร้อย :(
SupeR l< EN : 5555555+
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ขำอะไรย่ะ :(
SupeR l< EN : ก็ขำแป้งอ่ะดิ :p
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ตลกมากเลยนะ........
SupeR l< EN : โอ๋ๆๆ มามะ เด๋วเคนปลอบให้มะ
SupeR l< EN : :p
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : บร้า ไม่ต้อง
SupeR l< EN : ทำมายอ่ะ เคนออกจะหล่อ
SupeR l< EN : อิอิ
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : แหวะ เบื่อพวกหลงตัวเองจัง....
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : พูดขึ้นมาก็ดีแล้ว... ไหนละรูปนายอ่ะ
.................................................
.................................................
ผ่านไปเกือบ 5 นาที เคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบกลับมา
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ชั้นหมดความอดทนแล้วนะ บาย
ก่อนที่แป้งจะปิดหน้าต่างสนทนา ข้อความภาษาอังกฤษก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับมีตัวเลือกให้เธอคลิกส์แป้งเลือกคลิกส์ที่คำว่า accept แล้วบางอย่างก็ปรากฏขึ้นที่ดิสเพลย์ของเคนแต่แป้งไม่ทันจะสังเกตเห็น
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ส่งอะไรมาอ่ะ...
ไม่มีคำตอบจากเคน ในขณะที่แป้งกำลังเซ็งๆอยู่นั้นบางสิ่งบางอย่างก็เกิดขึ้น.........
“หวัดดีคับคนสวย” เสียงของใครบางคนดังมาจากลำโพง
แป้งสะดุ้งเพราะตกใจ
เสียงใครนะ เธอคิดอย่างหวาดระแวง ก่อนที่จะรู้ว่าต้นตอของเสียงนั้นมาจากเคนนั่นเอง
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : นายเคนนายทำบ้าอะไรของนายนะ
“ก็คุยกับแป้งไงคับ” เคนตอบกลับมา
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : นี่นายเคนนาย แฮกค์โปรมแกรมเราเข้ามาใช่มั๊ย นายทำอะไรกับระบบของเรานะ นายมันแย่มากเลยนะ ใช้ไม่ได้ มาแฮกค์โปรแกรมคนอื่นอย่างนี้ได้ไง..... บ้าที่สุด
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : :(
“งงคับแป้งพูดเรื่องอะไรอ่ะ” เสียงเคนตอบกลับมา
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอว่างง ก็ที่นายมาพูดออกลำโพงของชั้นนี่ไง หมายความว่ายังไง... นายแฮกค์ระบบเข้ามาใช่มั้ย .... นายมัน ที่สุด
“ใจเย็นคับแป้ง ใจเย็น แฮกค์อะไรกันละคับ นี่แป้งไม่รู้จริงๆเหรอว่าเคนพูดกับแป้งได้ยังไง” เสียงเคนพูดแบบกลั้นหัวเราะเต็มที่
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ไม่รู้ไง นายต้องแฮกค์แน่ๆเลย ยอมรับมาซะดีๆนะ
และแล้วโปรแกรมของไมโครโฟรก็ถูกตัดออกไป..... และเคนก็พิมพ์ตอบกลับมา
SupeR l< EN : ไม่ใช่คับ ไม่ใช่ ที่เคนใช้เมื่อกี้เค้าเรียกว่าไมโครโฟน
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ไมดครโฟนอะไรของนายไม่เห็นจะรู้จักเลย
SupeR l< EN : เหอๆ
SupeR l< EN : อย่าบอกนะคับ ว่าแป้งไม่รู้จักไมโครโฟนที่เอาไว้ต่อกับคอมแล้วพูดคุยกันได้เวลาเล่นmsnอ่ะคับ
แป้งเพิ่งรู้ว่าเธอเองต่างหากที่เป็นคนเข้าใจผิด ตอนนี้เธอสะกดคำว่า “หน้าแตก” ได้อย่างชัดเจน ก็ที่เธอจะอายไปมากกว่านี้ เธอจึงรีบตัดบทซะก่อน
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : อ๋อโทดที ลืมไปนะ อืมแค่นี้ก่อนนะ แป้งง่วงนอนแล้วละ
SupeR l< EN : เหอๆ แค่นี้ก็จะหนีกันเลยเหรอคับ รับรองเคนไม่บอกใครหรอกว่าแป้งไม่รู้จักไมโครโฟน
SupeR l< EN : 555555+
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : บร้า มาแกล้งชั้นแล้วยังจะมาหัวเราะเยาะอีก
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : :(
SupeR l< EN : ก็มานขำนี่คับ นายเคนนายแฮกค์เราใช่มั้ย นาย..................ใช่มั๊ย
SupeR l< EN : อิอิ
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : จำไว้เลยนะ คราวนี้นายแกล้งชั้น รับรองชั้นต้องเอาคืนแน่ๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ
SupeR l< EN : อย่าฝากไว้นานนะครับ เด๋วดอกเบี้ยลด
SupeR l< EN : :p
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ไปดีกว่า เบื่อพวกชอบกวนประสาท
SupeR l< EN : www.mucic2gether.com/play/music.php.id=329
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ส่งอะไรมาอีกละ
SupeR l< EN : เพลงคับ ฟังก่อนนอนนะ
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ขอบใจนะ บาย
SupeR l< EN : ฝันดีนะคับแป้ง บายคับ
แป้งกดคลิกส์ที่ลิ้งค์จากนั้นเธอก็ปิดหน้าต่างและไซน์เอาท์(Sign out)ออกจากโปรแกรม
หน้าจอลิ้งค์ปรากฏขึ้นมันโหลดได้ไม่ถึงหนึ่งนาทีแล้วหน้าทั้งหน้าก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับเพลงๆหนึ่ง.....
******************************************************************
มุม
(Playground)
หากใครคนหนึ่งมีคำถาม สักวันคุณอยากจะพบใคร
คำตอบในใจคือใครที่คุณต้องการ
เธอคือคนที่ดีพร้อม ใครๆ ต่างพากันชอบเธอ
เธอคือคำตอบที่ทุกหัวใจใฝ่ฝัน
และฉันเป็นคนที่ประทับใจเธอเช่นกัน
แต่ฉัน ก็ไม่กล้าที่จะพูดไป
ได้แต่ยิ้มให้เธอเบาๆ อยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจ
แอบมองดูเธอไกลๆ อย่างนี้ต่อไป
ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ก็พอแล้ว
ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในความหวังดี แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้
ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆ ที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ
หากเราใกล้กันมากกว่านี้ สักวันมันอาจจะไม่ดี
บางสิ่งในใจฉันอาจทำเธอลำบาก
ก็ปล่อยเธอลอยอยู่บนฟ้า ขอมองดูเธอจากพื้นดิน
แค่เพียงได้เห็นเธอฉันก็สุขใจแล้ว
แม้ฉันเป็นคนที่ประทับใจเธอเช่นกัน
แต่ฉัน ก็ไม่กล้าที่จะพูดไป
ได้แต่ยิ้มให้เธอเบาๆ อยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจ
แอบมองดูเธอไกลๆ อย่างนี้ต่อไป
ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ก็พอแล้ว
ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในความหวังดี แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้
ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆ ที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ
และถ้าวันหนึ่ง เธอเหนื่อยล้าจากเรื่องต่างๆ
จนเธอรู้สึกว่าโลกนี้เหมือนกับ ไม่เหลือใคร
โปรดจงรู้เอาไว้ว่าโลกนี้ยังมีความห่วงใย
จากมุมเล็กๆ ตรงนี้เสมอ
ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ก็พอแล้ว
ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในความหวังดี แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้
ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆ ที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ
ได้แอบมองข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้
ก็พอแล้ว ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในความหวังดี
เพราะเรื่องดีๆ ที่มีตอนนี้
กับการได้รู้ว่าเธอคนนี้ได้มีความสุขแค่เพียงเท่านี้ฉันก็อุ่นใจ
********************************************************************
แป้งเคลิ้มไปกับเพลงจนกระทั่งเพลงจบลง
“นายเคนก็ทำอะไรดีๆกับเค้าเป็นเหมือนกันแหะ”
ท่าทางของแป้งตอนนี้ไม่บอกก้รู้ว่าเธอเขินเพราะแก้มขาวที่เริ่มเป้นสีชมพูจนแดงระเรื่อ
“นอนดีกว่า”
ว่าแล้วเธอก็Shut down เครื่องและปิดไฟนอน.........
*****************************************************************
ขอโทษด้วยนะกับตอนที่ 2 ที่เราอัพช้าไปหน่อย
มีเพลงเข้ามาด้วยแบบนี้เพื่อนๆว่าดีมั๊ยอ่ะ
ฝากด้วยละกานนะ
แม่ของเธอกำลังนั่งจิบน้ำชาอยู่บนโซฟาพร้อมกับดูรายการโปรดจากสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง
“ กลับมาแล้วเหรอลูก ” แม่ของเธอกล่าวอย่างนิ่มนวลในขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่กับจอทีวี
“ หวัดดีค่ะแม่ ” แป้งทำตามมารยาทที่ดีงามของคนไทย จากนั้นเธอก็วางกระเป๋านักเรียนลงข้างๆ และเข้ามาโอบ
กอดแม่ของเธอ
“ สวัสดีค่ะ ลูกแป้ง ” แม่ของเธอกล่าวอย่างอ่อนโยนอีกเช่นเคย และสายตาก็ยังไม่ยอมละจากจอทีวีไปได้
“ วันนี้แป้งเหนื่อยมากๆเลยค่ะ มีอะไรให้กินบ้างค่ะแม่... ” แป้งพูดอย่างเอาอกเอาใจ
“ วันนี้เราจะไปทานอาหารนอกบ้านกันจ้ะลูก ” แม่เธอตอบ
“ ว๊าว.... จริงๆเหรอค่ะ ” แป้งตาลุกวาวราวกับว่าเธอดีใจสุดขีด
“จ้า... ก็บ้านเราไม่ได้ออกไปกินกันอย่างนี้ตั้งหลายเดือนแล้วนะ” แม่บ้านกล่าวในขณะที่หยิบถ้วยชาขึ้นมาดื่ม
“แหม แม่ค่ะ ดูรายการลูกทุ่งอีกแล้วนะค่ะ” แป้งพูดพลางทำท่าล้อเลียน
“ไม่ต้องยุ่งเลยเรา ไปอาบน้ำเลยไป เดี๋ยวรายการจบแม่ก็จะไปอาบบ้าง”
แป้งเดินมาหยิบกระเป๋าและเธอทำตามที่แม่เธอบอกอย่างง่ายดาย
ประมาณหัวค่ำพ่อของเธอก็กลับจากทำงานและทั้งครอบครัวก็ออกไปรับประทานอาหารที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่ง
ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหมู่บ้านของเธอนัก พ่อของเธอจองโต๊ะไว้แล้วและครอบครัวนี้ก็ได้นั่งชั้นบนของร้านที่รอบ
ด้านประดับด้วยกระจกใสเห็นวิวรถติดตามถนนในกรุงเทพอย่างชัดเจน ทั้งโต๊ะและเก้าอี้เป็นโทนสีขาว มีแจกัน
ดอกไม้สีอ่อนประดับอยู่ตรงกลาง และในบรรยากาศอิ่มตาแบบนี้ยังมีเพลงแจซคลอเอื่อยๆให้ฟังอีกด้วย
“ร้านนี้โรแมนติกมากๆเลยค่ะ” แป้งพูดอย่างชื่นชม
“ก็เป็นร้านที่พ่อกับแม่มากันประจำเมื่อสมัยหนุ่มๆสาวๆไงจ้ะ” แม่เธอกระซิบข้างหู
“แหม สวีทกันน่าดูเลยน้า.......” แป้งพูดอย่างหยอกล้อ
“ทะเล้นแล้วเรา ไปนั่งที่เลยจ้ะ” แม่เธอบอกพลางส่งสายตาไปยังเก้าอี้ตัวหนึ่ง
และแล้วทั้งครอบครัวก็เริ่มสั่งอาหาร ไม่นานประมาณเกือบๆหนึ่งชั่วโมง ( สงสัยเขาจะไปปลูกข้าว ปลูกผัก แล้ว
ก็เลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ละมั้ง –แป้งคิดในใจ) อาหารอันแสนเย้ายวนใจก็พร้อมเสิร์ฟที่โต๊ะ
พ่อ แม่ ลูก สามคนกินกันอย่างออกรสอาจเป็นเพราะนานๆทีจะได้ออกมาร้านแบบนี้หรืออย่างไรก็ไม่ทราบ
แน่ และในขณะที่กำลังรับประทานอยู่นั้นใครคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับกล่าวทักแม่ของแป้ง
“อ้าวเธอ... มาร้านนี้เหมือนกันเหรอนี่” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวกับแม่แป้ง
“อุ๊ย....บังเอิญจังเลยนี่เธอก็มาด้วยเหรอนเนี่ย” แม่แป้งกล่าวตอบไปอย่างประหลาดใจ
“สวัสดีค่ะ” แป้งกล่าวกับผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับที่เธอไหว้อย่างสวยงาม
“สวัสดีค่ะ ... อืม...นี่น้องแป้งใช่มั้ยค่ะเนี่ย” ผู้หญิงคนนั้นถาม
“ค่ะ....”แป้งตอบพร้อมกับพยักหน้ารับ
“สวัสดีค่ะ คุณพี่” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวทักทายพ่อของเธอ และพ่อของเธอก็ทักทายกลับ
“วันนี้มากับใครเหรอเธอ” แม่แป้งถาม
“อ๋อก็มากับคุณนพและก็เจ้าลูกชายตัวดีแหละ” ผู้หญิงคนนั้นตอบ
“นั่นไงมากันพอดี...งั้นฉันขอตัวก่อนนะ ไม่รบกวนแล้ว” เธอกล่าวพลางมองไปที่ลูกชายกับสามีที่กำลังเดินมา
“จ้ะๆ ตามสบายนะ” แม่แป้งกล่าว
และในนาทีนี้เองที่แป้งเพิ่งจะสังเกตเห็นลูกชายของเพื่อนแม่เธอคนนี้ เธอรู้สึกคุ้นหน้ามากๆ แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่า
เธอเคยเห็นเขาที่ไหน แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้ เพราะเธอกำลังมีความสุขอยู่กับ
ครอบครัว เขาอาจจะเรียนดรงเรียนเดียวกับเราก็ได้มั้ง แป้งคิดในใจและเธอก็เริ่มกินต่อไป
กว่าจะฝ่าการจราจรที่คับคั่งมาได้จนมาถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบๆจะสี่ทุ่มครึ่งแล้ว
แป้งรู้สึกเหนียวตัวเธอจึงอยากจะอาบน้ำอีกครั้งแต่ก่อนที่เธอจะเปิดประตูห้องนอนเข้าไปนั้นแม่ของเธอก็กล่าวกับ
เธอว่า.....
“อย่านอนดึกนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเรียนไม่รู้เรื่องนะจ้ะ” แม่แป้งกล่าวพลางยิ้มให้ลูกสาวของเธอ
“ค่ะๆ เดี๋ยวแป้งอาบน้ำเสร็จแล้วก็ว่าจะนอนเลย” แป้งรับคำพร้อมกับปิดประตูห้องเข้าไป
หลังจากเสร็จภารกิจต่างๆแป้งก็พร้อมที่จะดับไฟ แต่เธอก็หันไปเจอเครื่องคอมพิวเตอร์ของเธอซะก่อน
“เช็คเมลล์ซักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
แล้วแป้งก็เดินไปสับสวิตซ์เครื่องคอมและกดปุ่มที่ตัวซีพียูเพื่อเปิดมันขึ้นมา
หลังจากที่ต่ออินเทอร์เน็ตเสร็จเรียบร้อยแป้งก็เข้าไปเช็คอีเมลล์ทันที
ระบบบอกว่ามีเมลล์ใหม่มาถึงเธอสี่ฉบับ
สองอีเมลล์นั้นเป็นเพื่อนร่วมห้องของเธอส่งมา อีกฉบับหนึ่งนั้นเป็นเพื่อนที่ซึ่งตอนนี้อยู่ต่างประเทศเพราะ
เดินทางไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในโครงการเอเอฟเอสอยู่ในยุโรป ส่วนฉบับสุดท้ายนั้นเป็นชื่อที่เธอไม่คุ้นมา
ก่อน มันมีหัวข้อว่า “ยินดีที่ได้รู้จักคับ” แป้งคลิกส์เม้าส์ที่เมลล์นี้ก่อนเลย
เมื่อหน้าของเมลล์ขึ้นมาและชื่อเจ้าของอีเมลล์ปรากฏขึ้นมาแป้งก็รู้ทันทีว่าใครส่งมา
หลังจากเช็คอีเมลล์เสร็จ โปรแกรมเอมเอสเอ็น( MSN ) ก็เด้งขึ้นมาราวกับรู้ใจและแป้งก็ทำการไซน์อิน(Sign
in) เข้าโปรแกรมทันที....
กรอบสีส้มปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอด้านล่างพร้อมกับเสียงเตือนที่ดังขึ้น
ยังไม่ทันที่จะทำอะไร นายตัวแสบก็เริ่มสนทนากับแป้งทันที
SupeR l< EN : ดีคร๊าบ....แป้ง
SupeR l< EN : ทำไรอยู่คับ
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง) สถานะสุดเซ็ง!!! มีพวกก่อกวน : หวัดดี
.................................................................
...................................................................
SupeR l< EN : อ่า.... ทำไรอยู่อ่ะคับ
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง)สถานะสุดเซ็ง!!! มีพวกก่อกวน : ซักผ้ามั้ง
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง) : :p
SupeR l< EN : เพิ่งรู้แหะ ว่าคนน่ารักก็กวนเป็นเหมือนกาน
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง)สถานะสุดเซ็ง!!! มีพวกก่อกวน : :( ถ้งงั้นเราคงไม่มีไรต้องพูดกันแล้วมั้ง
SupeR l< EN : เหอๆ อย่างงอนสิคร๊าบ เดี๋ยวไม่น่ารักนะ
ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยายนะ (แป้ง)สถานะสุดเซ็ง!!! มีพวกก่อกวน : บร้าตบหัวแร้วลูบหลังกันหรือไง
SupeR l< EN : ป่าวนี่ ก็ผมพูดจากใจจริง
SupeR l< EN : :$
แป้งเองก็เขินจนทำอะไรไม่ถูกเธอไม่รู้จะตอบไปว่ายังไง แป้งเลือกเข้าไปที่สถานะของตน เธอเลือกไปที่ personal setting จากนั้นก็เปลี่ยนชื่อของตัวเอง
SupeR l< EN : เงียบ........
SupeR l< EN : ไปไหนแล้วหว่า.......
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : จากวนประสาทอะไรชั้นอีก ฮะนายเคน....
SupeR l< EN : ผมป่าวกวนน๊า.... ก็คนเค้าน่ารักมานก็ต้องแซวกานบ้างดิ
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : อ่ะนะ
SupeR l< EN : เป็นไงครับวันนี้ ยืนขาเดียวเมื่อยอ่ะป่าว
SupeR l< EN : :p
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ไม่มั้ง แถมยังมีไอ้บร้าที่ไหนไม่รู้ วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือมาชนเข้าอีก แถมคุณป้ายังหักคะแนนอีกหาว่าชั้นไม่เรียบร้อย :(
SupeR l< EN : 5555555+
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ขำอะไรย่ะ :(
SupeR l< EN : ก็ขำแป้งอ่ะดิ :p
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ตลกมากเลยนะ........
SupeR l< EN : โอ๋ๆๆ มามะ เด๋วเคนปลอบให้มะ
SupeR l< EN : :p
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : บร้า ไม่ต้อง
SupeR l< EN : ทำมายอ่ะ เคนออกจะหล่อ
SupeR l< EN : อิอิ
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : แหวะ เบื่อพวกหลงตัวเองจัง....
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : พูดขึ้นมาก็ดีแล้ว... ไหนละรูปนายอ่ะ
.................................................
.................................................
ผ่านไปเกือบ 5 นาที เคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบกลับมา
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ชั้นหมดความอดทนแล้วนะ บาย
ก่อนที่แป้งจะปิดหน้าต่างสนทนา ข้อความภาษาอังกฤษก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับมีตัวเลือกให้เธอคลิกส์แป้งเลือกคลิกส์ที่คำว่า accept แล้วบางอย่างก็ปรากฏขึ้นที่ดิสเพลย์ของเคนแต่แป้งไม่ทันจะสังเกตเห็น
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ส่งอะไรมาอ่ะ...
ไม่มีคำตอบจากเคน ในขณะที่แป้งกำลังเซ็งๆอยู่นั้นบางสิ่งบางอย่างก็เกิดขึ้น.........
“หวัดดีคับคนสวย” เสียงของใครบางคนดังมาจากลำโพง
แป้งสะดุ้งเพราะตกใจ
เสียงใครนะ เธอคิดอย่างหวาดระแวง ก่อนที่จะรู้ว่าต้นตอของเสียงนั้นมาจากเคนนั่นเอง
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : นายเคนนายทำบ้าอะไรของนายนะ
“ก็คุยกับแป้งไงคับ” เคนตอบกลับมา
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : นี่นายเคนนาย แฮกค์โปรมแกรมเราเข้ามาใช่มั๊ย นายทำอะไรกับระบบของเรานะ นายมันแย่มากเลยนะ ใช้ไม่ได้ มาแฮกค์โปรแกรมคนอื่นอย่างนี้ได้ไง..... บ้าที่สุด
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : :(
“งงคับแป้งพูดเรื่องอะไรอ่ะ” เสียงเคนตอบกลับมา
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอว่างง ก็ที่นายมาพูดออกลำโพงของชั้นนี่ไง หมายความว่ายังไง... นายแฮกค์ระบบเข้ามาใช่มั้ย .... นายมัน ที่สุด
“ใจเย็นคับแป้ง ใจเย็น แฮกค์อะไรกันละคับ นี่แป้งไม่รู้จริงๆเหรอว่าเคนพูดกับแป้งได้ยังไง” เสียงเคนพูดแบบกลั้นหัวเราะเต็มที่
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ไม่รู้ไง นายต้องแฮกค์แน่ๆเลย ยอมรับมาซะดีๆนะ
และแล้วโปรแกรมของไมโครโฟรก็ถูกตัดออกไป..... และเคนก็พิมพ์ตอบกลับมา
SupeR l< EN : ไม่ใช่คับ ไม่ใช่ ที่เคนใช้เมื่อกี้เค้าเรียกว่าไมโครโฟน
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ไมดครโฟนอะไรของนายไม่เห็นจะรู้จักเลย
SupeR l< EN : เหอๆ
SupeR l< EN : อย่าบอกนะคับ ว่าแป้งไม่รู้จักไมโครโฟนที่เอาไว้ต่อกับคอมแล้วพูดคุยกันได้เวลาเล่นmsnอ่ะคับ
แป้งเพิ่งรู้ว่าเธอเองต่างหากที่เป็นคนเข้าใจผิด ตอนนี้เธอสะกดคำว่า “หน้าแตก” ได้อย่างชัดเจน ก็ที่เธอจะอายไปมากกว่านี้ เธอจึงรีบตัดบทซะก่อน
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : อ๋อโทดที ลืมไปนะ อืมแค่นี้ก่อนนะ แป้งง่วงนอนแล้วละ
SupeR l< EN : เหอๆ แค่นี้ก็จะหนีกันเลยเหรอคับ รับรองเคนไม่บอกใครหรอกว่าแป้งไม่รู้จักไมโครโฟน
SupeR l< EN : 555555+
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : บร้า มาแกล้งชั้นแล้วยังจะมาหัวเราะเยาะอีก
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : :(
SupeR l< EN : ก็มานขำนี่คับ นายเคนนายแฮกค์เราใช่มั้ย นาย..................ใช่มั๊ย
SupeR l< EN : อิอิ
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : จำไว้เลยนะ คราวนี้นายแกล้งชั้น รับรองชั้นต้องเอาคืนแน่ๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ
SupeR l< EN : อย่าฝากไว้นานนะครับ เด๋วดอกเบี้ยลด
SupeR l< EN : :p
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ไปดีกว่า เบื่อพวกชอบกวนประสาท
SupeR l< EN : www.mucic2gether.com/play/music.php.id=329
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ส่งอะไรมาอีกละ
SupeR l< EN : เพลงคับ ฟังก่อนนอนนะ
PanG ~ ZaA ( ^-^ ) : ขอบใจนะ บาย
SupeR l< EN : ฝันดีนะคับแป้ง บายคับ
แป้งกดคลิกส์ที่ลิ้งค์จากนั้นเธอก็ปิดหน้าต่างและไซน์เอาท์(Sign out)ออกจากโปรแกรม
หน้าจอลิ้งค์ปรากฏขึ้นมันโหลดได้ไม่ถึงหนึ่งนาทีแล้วหน้าทั้งหน้าก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับเพลงๆหนึ่ง.....
******************************************************************
มุม
(Playground)
หากใครคนหนึ่งมีคำถาม สักวันคุณอยากจะพบใคร
คำตอบในใจคือใครที่คุณต้องการ
เธอคือคนที่ดีพร้อม ใครๆ ต่างพากันชอบเธอ
เธอคือคำตอบที่ทุกหัวใจใฝ่ฝัน
และฉันเป็นคนที่ประทับใจเธอเช่นกัน
แต่ฉัน ก็ไม่กล้าที่จะพูดไป
ได้แต่ยิ้มให้เธอเบาๆ อยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจ
แอบมองดูเธอไกลๆ อย่างนี้ต่อไป
ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ก็พอแล้ว
ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในความหวังดี แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้
ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆ ที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ
หากเราใกล้กันมากกว่านี้ สักวันมันอาจจะไม่ดี
บางสิ่งในใจฉันอาจทำเธอลำบาก
ก็ปล่อยเธอลอยอยู่บนฟ้า ขอมองดูเธอจากพื้นดิน
แค่เพียงได้เห็นเธอฉันก็สุขใจแล้ว
แม้ฉันเป็นคนที่ประทับใจเธอเช่นกัน
แต่ฉัน ก็ไม่กล้าที่จะพูดไป
ได้แต่ยิ้มให้เธอเบาๆ อยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจ
แอบมองดูเธอไกลๆ อย่างนี้ต่อไป
ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ก็พอแล้ว
ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในความหวังดี แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้
ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆ ที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ
และถ้าวันหนึ่ง เธอเหนื่อยล้าจากเรื่องต่างๆ
จนเธอรู้สึกว่าโลกนี้เหมือนกับ ไม่เหลือใคร
โปรดจงรู้เอาไว้ว่าโลกนี้ยังมีความห่วงใย
จากมุมเล็กๆ ตรงนี้เสมอ
ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ก็พอแล้ว
ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในความหวังดี แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้
ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆ ที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ
ได้แอบมองข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้
ก็พอแล้ว ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในความหวังดี
เพราะเรื่องดีๆ ที่มีตอนนี้
กับการได้รู้ว่าเธอคนนี้ได้มีความสุขแค่เพียงเท่านี้ฉันก็อุ่นใจ
********************************************************************
แป้งเคลิ้มไปกับเพลงจนกระทั่งเพลงจบลง
“นายเคนก็ทำอะไรดีๆกับเค้าเป็นเหมือนกันแหะ”
ท่าทางของแป้งตอนนี้ไม่บอกก้รู้ว่าเธอเขินเพราะแก้มขาวที่เริ่มเป้นสีชมพูจนแดงระเรื่อ
“นอนดีกว่า”
ว่าแล้วเธอก็Shut down เครื่องและปิดไฟนอน.........
*****************************************************************
ขอโทษด้วยนะกับตอนที่ 2 ที่เราอัพช้าไปหน่อย
มีเพลงเข้ามาด้วยแบบนี้เพื่อนๆว่าดีมั๊ยอ่ะ
ฝากด้วยละกานนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น