คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : น้อง(ปลอมๆ)ไอ้กิ๊บ (มาต่อตอนท้ายให้สมบูรณ์)
ตอนที่ 26
“กิ๊บปวดหัวๆๆ ขอยาหน่อย”ผมสะกิดให้ตื่น มันเงยหน้ามาดูแล้วก็เดินไปหยิบยากับน้ำที่เตรียมไว้
“คราวหลังก็กินเข้าไปอีกนะ นี้ยากินแล้วนอน เดี๋ยวก็หาย”มันเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าผม เช็ดตัวผมเสร็จมันก็ไปแต่งตัว จะไปไหนก็ไม่รู้ผมมองตามตาละห้อยเลย
“กลับไปบ้านแปบเดี๋ยวมา หิวไหมเดี๋ยวซื้อข้าวมาให้”มันเดินเข้ามาจูบหน้าผาก ผมส่ายหน้าไม่หิวแต่อยากนอนมากกว่า
“งั้นก็นอนนะ เดี๋ยวมา”แล้วมันก็เดินออกจากห้องผมไปเลย ผมนี้อุตสาห์ตั้งตารอจะจูบ ทุกครั้งมันจุ๊บสักหน่อยเวลาจะกลับบ้าน ยิ่งครั้งนี้ผมไม่สบายด้วยแต่ทำไมมันไม่ทำวะไหนจะน้อยใจเรื่องบอลเมื่อคืนทั้งที่ว่าจะไม่โกรธหรืองอนมันแล้ว แต่ก็อดไม่ได้ ทุกครั้งทำแต่ทำไมครั้งนี้มันไม่ทำหละ ผมพยายามไม่คิดมากแล้ว ต้นเหตุมาจากไอ้กิ๊บนั่นแหละมันทำให้ผมเสียนิสัยแบบนี้ มันทำให้ผมต้องชินที่ต้องโดนมันจูบทุกวัน มันทำให้ผมชินที่ต้องโดนมันกอดทกุวัน แล้วไหนจะอีกหลายๆเรื่องอีก ร้องแล้วนะ และผมก็ร้องจริงๆหยิบสติชตัวใหญ่ที่มันซื้อให้ผมเขวี้ยงทิ้งลงไปข้างเตียง
“เจ้านายแกนิสัยเสีย ทำกูร้องไห้ทุกวันเลยนะ!!”ผมตะโกนใส่ตุ๊กตา และกำหูยาวๆของสติชแน่นเลย
“คอยดูนะ ไม่จูบกูนักกูใช่ไหม เดี๋ยวจะให้อดไปเลย ไม่ต้องมาแตะ ไม่ต้องมาโดนเลย”
“ส่วนแกถ้าเจ้านายแกยังทำนัสัยแบบนี้นะ โดนเนรเทศออกนอกห้องแน่!! จำไว้ๆๆ”ผมกระหน่ำรัวหมัดใส่จนผมนี้หอบซะเอง ก็มันตุ๊กตานี้หว่าจะลุกขึ้นมาสู้ผมได้ไงหละ
“ทำไรตุ๊ด!!”ผมสะดุ้งหันกลับไปมองทันที ไอ้กิ๊บนี้หว่ามันยังอยู่ชุดเดิม แต่ที่เพิ่มมาคือจานข้าวต้มกับน้ำส้ม
“ทำไมมาเร็ว”ผมรีบโยนสติชกลับที่เดิมทันที
“อ้าว!ก็กลัวว่าจะร้องไห้งอแงที่กูไม่ยอมอยู่ให้มึงอ้อนตอนไม่ค่อยเต็มแบบนี้ พูดแบบนี้กินข้าวเองนะ”มันวางจานข้าวต้ม แล้วกลับหลังเดินไปที่ประตู ผมนี้ยิ้มกระโดนใส่มันเต็มแรงเลยดีนะที่มันอุ้มไว้ได้ มันอุ้มแบบเอาหน้าชนกันมือผมโอบคอมันไว้ ส่วนขาก็รัดเอวมันไว้กลัว ส่วนมือของไอ้กิ๊บเอารองก้นผมไว้กันผมตก
“ขี้งอนไปได้ กูงอนมึงตั้งหลายเรื่องไม่เห็นง้อเลย”ผมเอาหน้าชนกับหน้ามัน แล้วก็แอบหอมไปสองทีไอ้หน้าแดงแปร๊ดเลย นานๆผมจะหอมแก้มมันก่อน
“มึงงอนเรื่องไร้สาระ”
“แล้วเรื่องที่มึงงอนมีสาระมากนักแหละ!!”มันพาผมเดินจูบไปหัวห้อง
“กินข้าวนะจะได้นอนพัก”มันนั่งลงกับเตียง แต่ผมไม่ยอมลงมานั่งเก้าอี้มันเลยเอาผมนั่งตักมัน
“ชอบให้นอนตลอดเลย ไม่ได้ง่วงซะหน่อย!!”
“อ้าวก็เมื่อกี้บ่นปวดหัว ไม่นอนแล้วมันจะหายหรือไง”
“ก็นั่งเฉยๆก็ได้ นี้ให้นอนอยู่นั่นแหละ จะแอบหนีกูไปหาเด็กโรงเรียนจังหวัดหรือไง”พอผมพูดแบบนั่น มันก็ยิ้มแบบเลศนัยทันที
“เออดิ!วันนี้เค้ามาหาดใหญ่ด้วย บอกว่าให้กูไปหาหน่อย ให้พาไปเลี้ยงข้าว”ผมอารมณ์ขึ้นทันที
“โตเป็นควายแล้วหากินก็ได้”
“มึงนี้เหมือนไอ้ปังเลย เค้าเป็นผู้หญิงให้หากินเองได้ไง”มันยิ่งพูดแบบนั่น ผมก็โมโห กูหึงแล้วนะ
“แล้วทำไม ผู้หญิงกับผู้ชายต่างกันตรงไหน มึงดูไอ้แป้งดิ!!”
“นั่นมันไอ้แป้ง บัวไม่เหมือนซะหน่อย”ไปรู้จักชื่อกันตอนไหน วันนั่นผมหลบทั้งชื่อและเบอร์ออกหมดแล้วนะ
“แมร่งเหี้ย!!มึงเป็นห่วงมันนักใช่ไหมฮะ!!”ผมกำเสื้อมันแน่นแล้วจ้องตามันนิ่งเลย เดี๋ยวกูเป่าปี่โชว์แน่
“ก็เออดิ เป็นห่วงมากเลย”
“งั้นมึงไปหามันเลยนะ แล้วไม่ต้องมาคุยกับกูอีกเลย!! ไปเลย!!”ผมนี้ดิ้นๆจะลงให้ได้แต่ไอ้กิ๊บมันไม่ยอมปล่อย มันกลับหัวเราะลั่นห้องเลย
“555 ตุ๊ด!! มึงหึงกูหน้าแดงแปร๊ดเลย หยุดร้องเร็ว”ผมก็ยิ่งร้องเจ็บใจหลอกกูให้ประสาทเสีย แต่ก็ดีใจที่ไอ้กิ๊บยังเป็นของผมอยู่
“ฮึก นิสัยเสีย!! มึงทำกูร้องไห้บ่อยแล้วนะ!!”วันเว้นวันเลยได้มั้ง
“ฮ่าๆ เวลามึงร้องน่ารักดีนี้หว่า แต่ปากแมร่งชวนหาเรื่องชิบ”มันก้มลงมาหอมแก้มผมสลับไปมา
“มึงนั่งแหละชอบเอาเรื่องมาให้กูไปหา ตกลงว่าเรื่องที่มึงบอกกูเมื่อกี้จริงหรือหลอก”
“จริง”
“หมายความว่าไง มึงพูดออกมาให้เคลียร์เดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ที่กูบอกมึงว่าเค้ามาหาดใหญ่อะจริง แต่ไม่ได้เป็นห่วงเค้าคนที่กูเป็นห่วงอะมึง มึงรู้ไหมเมื่อกี้ตอนที่มึงหึงกูนะหน้าแดงแปร๊ดเลย กูกะว่าจะแกล้งให้นานกว่านี้หน่อย แต่ดูหน้ามึงแล้วไม่ไหว”ผมเลยดึงผมมันอย่างแรง ตอนนี้ไอ้กิ๊บมันเริ่มผมยาวแล้ว มีผมให้จับได้แล้ว
“กิ๊บนะมึงเล่นแบบนี้ เดี๋ยวกูเล่นมั้งหรอก”
“อย่านะ กูพลั้งมือขึ้นมามึงเดือดร้อนแน่ กูเป็นยังไงมึงรู้ใช่ไหม อย่านะฟาร์” มันหันมาแยกเขวี้ยงใส่หัวผม
“แล้วมึงคิดว่ากูจะไม่พลั้งมือบ้างหรือไง เดี๋ยวกูจะเอาคัตเตอร์มากรีดหน้ามึงคนจะได้ไม่ต้องมอง”
“มึงพลั้งมือกูรับมึงไหว แต่ถ้ากูพลั้งมือมึงรับไม่ไหวแน่ กูเล่นทั้งสองแน่คราวนี้ จำไว้นะครับไอ้ที่รัก จุ๊บ”
“ครับๆไม่ต้องมาขู่รู้แล้วแหละหน่า ครั้งเดียวจำได้แล้ว”
“ดีดี ไปอาบน้ำดีกว่า ไป”มันจัดการถอดเสื้อผ้าผมออกอย่างรวดเร็ว ผมเลยถอดให้มันมั้งแต่ยังเหลือบ็อกเซอร์กันคนละตัว ค่อยไปถอดในห้องน้ำฮ่าๆๆ
“กิ๊บจะให้แต่งตัวไปไหน” ตอนนี้ผมเหมือนตุ๊กตากระดาษเลย โดนจับใส่ชุดนั่นที ชุดนี้ทีไม่รู้ว่ามันจะลากผมไปไหนไม่ยอมบอก
“พาไปเจอคนที่มึงอยากเจอ”มันหันมาบอกแค่นั่น แล้วก็หาเสื้อผ้าให้ผมใส่ต่อ
“ใครที่กูอยากเจอไม่มีๆๆ”
“ชู้กู มึงอยากเจอไหม หึหึ”
“ไอ้กิ๊บ แมร่งสัสหมา เอาดีๆดิ!!”
“เดี๋ยวนี้นะ พอให้พูดมึงกูด้วยหน่อยลามปามนะมึง เดี๋ยวโดน”มันเริ่มตีหน้ายักษ์แล้ว
“ก็บอกมาดิว่าจะพาไปหาใคร”
“ก็จะพาไปเจอคนที่ทำให้กูกับมึงทะเลาะกันเมื่อกี้ไง” ผมนี้งงจริงๆ มันคิดจะทำอะไรของมันวะ
“ทำไมต้องเจอด้วย มึงอยากไปหาเค้าก็ไปหาคนเดียวดิ”
“ไม่ได้ก็เค้าอยากเจอหน้าแฟนกู กูต้องพามึงไปดิ หรือมึงจะให้กูพาน้องจูนไป”
“กูเผ่าบ้านมึงแน่ แล้วเค้ารู้ได้ว่ามึงเป็น…กับกู”
“เป็นผัวมึงนะหรอ กูบอกเองแหละ กูคิดกับเค้าเหมือนน้องสาว ไม่เคยคิดอะไรเกินเลย”ผมอายหน้าแดงเลย ยังไม่ชินที่ถูกมันเรียก ผัวๆเมียๆอยู่ดี
“อ้าวแล้วน้องเค้าไม่เสียใจหรือไง”
“พูดแบบนี้เหมือนว่าอยากให้กูคบกับเค้างั้นแหละ ไม่กลัวตัวเองเสียใจบ้างหรือไง”มันจ้องหน้าผมทางกระจก
“ไม่ใช่ซะหน่อย เรื่องไรจะให้หละมึงเป็นของกูคนเดียว ไม่ใช่ของคนอื่นซะหน่อย”
“ให้มันจริงเหอะ ใครจะไปรู้มึงเจอคนตามใจมึง ดูแลมึงดี ไม่ดุมึง ไม่บังคับมึง มึงอาจจะไปคบกับเค้าแล้วบอกเลิกกูก็ได้” ดูปากมันดิ ปากหมาผมเลยเขวี้ยงกระดาษทิชชู่ไปโดนหัวมัน
“ไม่ได้บอกว่าชอบคนตามใจ ชอบคนดูแลดี หรือคนที่ใจดีซักหน่อย”ผมแอบเห็นมันยิ้มหน้าแดงเลย
“ครับๆ เสร็จหรือยัง ไปแล้วเดี๋ยวน้องกูรอนาน”ผมนี้แบนปากใส่เลย เป็นห่วงเหลือเกิน วันนี้ไอ้กิ๊บใส่เดฟยีนส์สีควันบุหรี่ กับเสื้อยืดสีขาวลายบาร์โค้ดพอดีตัว กางเกงไอ้กิ๊บรัดขาทุกตัว ส่วนผมวันนี้ยีนส์เดฟสีเข้มกับเสื้อยืดคอวีสีชมพู วันนี้คีบแตะพอ อีกอย่างที่ผมชอบในตัวไอ้กิ๊บคือเล็บเท้าไอ้กิ๊บเป็นคนที่เล็บเท้าสะอาดมากเท้ามันสวย ใส่แหวนที่นิ้วเท้าด้วย เห็นไอ้กิ๊บตัดเล็บไอ้แป้งยังอายเลยไอ้นี้มันตัดสวยกว่าไอ้แป้งอีก ละเอียดอะ เล็บมันได้รูปสวย ไอ้กิ๊บมันพาผมมาร้านอาหารร้านนึง เป็นร้านแบบนั่งเล่นสบายๆ มีเครื่องดื่ม มีไอติม มีทุกอย่าง เด็กๆวันรุ่นชอบมานั่งกัน ไอ้กิ๊บมันเดินจูงมือผมเข้ามาในร้าน มองหาพวกน้องเค้า และเหมือนว่าจะเจอแล้วด้วย น้องเค้ามาประมาณห้าคนได้ ผู้หญิงคนเดียว ผู้ชายสี่ แต่ดูเหมือนจะมีสองในสี่ต้องเป็นแฟนกัน
“พี่กิ๊บทางนี้ บัวอยู่ทางนี้ๆ”น้องบัวโบกไม้โบกมือเรียกไอ้กิ๊บ จนเพื่อนที่มาด้วยต้องปราม เพราะมันออกนอกหน้าเกินไป น้องเค้าน่ารักนะ หน้าเค้าแนวๆเก๋ๆ แบบพลอย หอวังอะ ท่าทางน้องเค้าเหมือนไอ้แป้งเลย
“ไงเรารอพี่นานหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรรอคนหล่อนานกว่านี้ก็รอได้”
“ทำเป็นมาพูด สั่งไรกันยังเนี้ย”พนักไปเก้าอี้มาเพิ่มให้ เพราะมันไม่พอ
“ยังเลยรอเสี่ยมาเลี้ยงเนี้ย ว่าแต่ไหนแฟนพี่หละ”น้องบัวชะเง้อๆหา น้องเค้ายังไม่เห็นผมเพราะไอ้กิ๊บยืนบังอยู่ แต่เพื่อนๆน้องเค้าทุกคนเห็นผมแล้ว ผมก็เลยยิ้มแบบเป็นมิตรกลับไป
“นั่นไงมึงชะเง้อไปถึงไหนหละ ยืนอยู่หลังพี่กิ๊บอะ”พอเพื่อนมันบอกแบบนั่น น้องบัวก็แหวกด้านหลังไอ้กิ๊บทันที พอน้องเค้าเห็นผมนี้หน้าเหว๋อยืนนิ่งเลย ผมเลยหันไปมองหน้าไอ้กิ๊บทันที
“พี่กิ๊บคนนี้หรอ ใช่คนนี้จริงๆใช่ไหม” น้องเค้าถ่อยหลังไปสามเก้าไอ้กิ๊บพยักหน้าเบาๆ
“อ๊ากกกก พี่ค่ะทำไมน่ารักกว่าหนูหละ พี่เป็นผู้ชายจริงๆหรือเปล่าเนี้ยๆ”น้องเขาเด้งเข้ามาประชิดตัวผม แล้วก็จับแก้มผมเล่น
“เฮ้ยๆ ลามปามวะ พอเลยหยุดจับเลย ตุ๊ดมึงก็ยืนให้เค้าจับนะ”ผมที่ยืนอึ้งกับปฏิกิริยาของน้องบัวอยู่เลยไม่รู้สึกตัวว่าโดนทำอะไรไปบ้าง พนักงานเอาเก้าอี้มาให้พอดี แต่น้องบัวย้ายที่มานั่งข้างๆผมด้านซ้าย ส่วนไอ้กิ๊บด้านขวา
“พี่กิ๊บทำไมพูดกับพี่น่ารักไม่เพราะเลยหละ พี่ชื่อะไรค่ะ”ท่าทางน้องเค้าจะเป็นเอามากนะเนี้ย หน้าแดงไปหมดแล้วนั่น
“ไม่เป็นไร ชื่อฟาร์ครับ”
“อ่อๆ ถึงว่าทำไมมันคุ้นๆ พี่คนนี้ไงมึงที่ไอ้คลิกมันพูดถึงอะ ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีก”ผมก็ยิ่งงเข้าไปใหญ่ไปเอารูปกูมาจากไหนวะ
“ไปดูรูปไอ้ฟาร์มาจากไหน”ไอ้กิ๊บมันถาม
“ก็จากเพื่อนในห้องอะดิ มันถ่ายกับพี่ฟาร์วันงานวิชาการโรงเรียนพี่ที่ผ่านมานั่นแหละ”
“ดังข้ามโรงเรียนเลยนะมึง” ผมเลยทุบที่หน้าตักมันแรงๆ
“พี่เป็นแฟนกับพี่กิ๊บนานแล้วหรือยัง” คำถามทำเอาผมทำหน้าไม่ถูกเลย ไอ้กิ๊บกับเพื่อนน้องเค้านี้หัวเราะเลย
“พี่ฟาร์อย่าไปถือไอ้บัวมันเลยนะ ไอ้นี้มันบ้าเกย์ วันๆอ่านแต่นิยาย เดี๋ยวนี้หนักหน่อยถึงขั้นแต่งเองเลยพี่”ผมเลยหันไปมองหน้าน้องเค้า น้องเค้าก็ยิ้มๆ
“ก็บัวเบื่อผู้หญิงกับผู้ชายแล้วนี้หน่า น่ารักดีออกบัวชอบ”
“เดี๋ยวก็ได้แฟนเป็นเกย์หรอก”ไอ้กิ๊บมันแซวทันที น้องบัวเลยหน้าบึ้งเลย
“ดิมมึงเป็นเกย์หรือเปล่า”ผมกับไอ้กิ๊บนี้หัวเราะเลย เค้าถามกันแบบนี้เลยนะ มันน่าให้ไอ้แป้งมาเจอน้องสาวที่พลัดผลากจากกันมานาเหลือนเกิน
“มึงอย่ามาบ้าดิ พิสูตรไปแล้วไม่ไช่แหงะ”
“บ้าดิแมร่งพูดจา พี่เค้ามองหมดแล้ว พอเลยๆๆ”มันหันตีหน้ายักษ์ใส่แฟนมัน พูดถึงก็ดูเหมาะกันดีหรอกเพราะดูจากสไตล์การแต่งตัวนี้น่านะแนวๆเดียวกัน
“เอ๊า!เห็นอยากรู้ ก็เลยบอก”
“พูดมากวะ ตกลงพี่เป็นแฟนกับพี่กิ๊บนานยังเนี้ย”คุยไปนานๆเริ่มสนิทหางเสียงเริ่มหายแต่ก็ไม่ได้ก้าวร้าว ผมไม่ถืออยู่แล้ว คุยแบบนี้แหละดีสนิทกันไวดี
“เป็นตั้งแต่เกิดแล้ว พอใจยังถามอยู่นั่นแหละ”พอเริ่มสนิทผมก็ปล่อยตัวสบายๆแล้ว
“อ้าวจริงเชื่อนะเนี้ย”มันหันไปมองหน้าไอ้กิ๊บ ไอ้กิ๊บก็เอาด้วยพยักหน้ากับเค้าเหมือนกัน
“โหยพี่เก๋ๆ พี่กิ๊บเจ้าชู้ปะเนี้ย หล่อขนาดนี้ไม่มีสาวมาชอบบ้างหรือไง”
“ชมผู้ชายคนอื่นไม่เกรงใจกูเลยนะ”ไอ้ดิมมันพูดขึ้นมา เล่นเอาทั้งโต๊ะหัวเราะลั่นเลย แต่ไอ้บัวมันไม่สนใจ หันไปแลบลิ้นใส่ด้วยนะ
“เดี๋ยวมึงลิ้นขาดแน่ แลบลิ้นออกมาอีกดิ”
“แมร่งๆ นั่งเงียบไปเลยตกลงระหว่างพี่กับพี่กิ๊บใครเจ้าชู้กว่ากัน”
“เฮ้ย!ถามขนาดนี้จะเอาไปเขียนเป็นนิยายหรือไง”ไอ้กิ๊บมันหันมาถาม มันกำลังดูไฮไลต์บอลอยู่เลยนั่งเงียบ
“อืมๆ จะเอาไปเขียน ให้ปะหละ”
“เฮ้ยๆไม่เอา อย่านะไอ้กิ๊บมันถามเล่น เราก็เอาจริงไปได้”ไอ้บัวมันทำหน้าเสียดาย แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไร
“พี่อย่าล้อเล่นเรื่องเกย์กับมัน มันเอาจริง มีคนเคยด่าไอ้บาสกับไอ้นิวที่คบกัน พี่เชื่อไหมไอ้บัวมันเดินไปด่าเข้าถึงห้องเลย”ไอ้บัวทำปากขมุบขมิบ เป็นอย่างที่ผมคิดไว้จริงว่าเพื่อนผู้ชายของไอ้แป้งต้องเป็นแฟนกันซักคู่นึง น้องคนที่ชื่อบาสนี้หล่อเลยนะไม่ได้หน้าหวานแต่อย่างใด ส่วนคนที่ชื่อนิวนี้ตาหวานโคตร หวานพอๆกับไอ้มี้เลย แต่เห็นไอ้บัวบอกว่าไอ้บาสเป็นรับ ส่วนไอ้นิวรุก ผมดูตอนแรกนึกว่าไอ้บาสรุก ส่วนสูงก็ได้ๆกัน ไอ้นิวสูงกว่านิดหน่อย
“อึ่งละซิไม่คิดว่าคิดว่าไอ้บาสมันจะเป็นรับใช่ไหม”ไอ้บัวมันกระซิบถามผม ผมเลยพยักหน้า
“ไอ้บาสแมร่งหล่อกว่าไอ้นิวอีกนะ”ผมหันไปบอก
“ก็ใช่ แต่ในโรงเรียนอะไอ้นิวมันป็อบกว่า เพราะไอ้นิวมันยิ้มง่าย ไม่เหมือนไอ้บาสมันเก็ก”
“มึงนินทาไรกูไอ้บัว”ไอ้บาสมันถามไอ้บัวขึ้นมา พวกผมสองคนที่นั่งนินทากันอยู่สะดุ้งเลย
“ไม่ได้นินทา แค่บอกว่ามึงขี้เก็ก แค่นั่น”
“พูดมากดิมึง”ไอ้บาสหันไปแยกเขี้ยวให้ไอ้บัว แต่หันมาส่งยิ้มผมแทน ผมนี้แทบเคลิ้ม เหี้ย!! หล่อไปไหนครับน้อง นี้ถ้าไอ้กิ๊บไม่อยู่ตรงนั้นนะ ไอ้บาสเสร็จกูแน่
“เหี้ย!!บาสมึงยิ้มทำไมพี่ฟาร์หน้าแดงเลย”ไอ้บัวโวยวายใหญ่ ไอ้กิ๊บกับไอ้นิวที่นั่งดูโทรทัศน์หันมามองหน้าผมทันที ผมนี้พยายามเก็บอาการสุดๆเดี๋ยวโดนไอ้กิ๊บเหวี่ยงใส่
“อ้าว กูทำหน้าบึ้งก็หาว่ากูเก็ก แต่พอกูยิ้มก็มาว่าเอาไงเนี้ยมึง”
“อย่ามาแอ๊บเลยมึง มึงก็รู้ว่าเพราะอะไร ไอ้นิวเก็บเมียมึงเลย พี่กิ๊บระวังนะไอ้บาสอะคาสโนว่าตัวพ่อเลย”
“บ้าแล้วมึง เดี๋ยวไอ้นิวด่ากู”ไอ้บัวไม่สนหันไปแลบลิ้นให้ ไอ้บาสหันไปมองหน้าไอ้นิว แต่ไอ้นิวเมินไม่สนใจ
“ตามสบายว่าอะไรไม่ได้อยู่แล้ว”ไอ้นิวพูดด้วยน้ำเสียงโคตรน้อยใจเลย ไอ้บาสมันหันไปมองหน้าแล้วก็หันมากินต่อ ส่วนผมหายหน้าแดงไปนานแล้ว
“น้องเค้ายิ้มหล่อไหม๊ ฮืม”ไอ้กิ๊บถามผมเสียงเรียบเลย
“ก็นิดนึง แต่มึงหล่อกว่า” ต้องอ้อนเข้าไว้ เดี๋ยวมันก็หายโกรธ แล้วก็จริงๆไอ้กิ๊บมันยิ้มทันทีที่ผมพูดแบบนั่น
“เข้าใจพูดนะมึง”ผมหันไปยักคิ้วให้พออาหารมาก็นั่งกินกันไปถามนู้นถามนี้เรื่อยเปื่อย ผมที่เพิ่งหายแฮ็งค์ก็ซัดไปเต็มเหนี่ยวเลย มื้อนั่นไอ้กิ๊บจ่ายเหมือนเดิม จริงๆพวกน้องเค้าจะจ่ายแต่เจอไอ้กิ๊บควักตังค์เร็วกว่า ไอ้นี้เวลามันเลี้ยงคนอื่นนะ มันไม่เคยมานั่งเถียงว่าใครจะเลี้ยงให้เสียเวลา พอพนักงานมาบอกราคามันก็เอาตังค์ให้ทันที ไม่ต้องพูดมาก
“ขอบคุณมากนะค่ะ สำหรับอาหารฟรีมื้อนี้”ไอ้บัวมันยืนเด้งพุงแล้วลูบไปมาเหมือนเทเลทับบี้เลย
“เออ ขับรถกลับดีๆหละ”ไอ้กิ๊บมันขยี้หัวไอ้บัวจนผมเสียทรงเลย
“อือ ผมเสียทรงหมดเลย”
“เดี๋ยวก็ต้องเสียอยู่แล้วกลัวไร ใส่หมวกผมก็เละ”ผมเอื้อมไปขยี้หัวมันมั้ง
“มันใส่หมวกที่ไหนหละพี่ เร็วขนาดไหนก็ไม่ใส่นอกจากเจอตำรวจ”ไอ้กิ๊บขมวดคิ้วเลย
“ใส่ด้วย บ้าแล้ว!!”
“ใส่ทำไมหละ ไม่ชอบมันหนักหัว”
“หนักก็ต้องใส่ มาคราวหน้าโทรมานะเดี๋ยวจะพาไปเจอพี่น้องที่พลัดพรากกันมานาน”ผมบอก คราวนี้กูจะพาไปหาไอ้แป้งซะหน่อย เหมือนกันดีจริงๆ เพื่อนๆมันนี้ส่ายหัวเลย
“ไอ้แป้งใช่ไหม”ไอ้กิ๊บหันมาถาม ผมเลยพยัก
“บัวไม่มีเบอร์พี่ซะหน่อย”
“โทรหาไอ้กิ๊บก็ได้ หรือเอาเบอร์จากมันแล้วโทรมาหาพี่ก็ได้”
“อืม โอเคๆ งั้นบัวไปก่อนนะ นี้มันก็เย็นมากแล้ว” พวกผมยืนส่งพวกมันจนขับรถออกจากร้าน ผมกับไอ้กิ๊บถึงจะกลับมาที่รถ
“ไง เป็นไงมั้งพอใช้ได้ไหม”ไอ้มันหันมาถามระหว่างเดินไปที่รถ
“หน้าหรือนิสัยหละ”
“ทั้งสอง”มาถึงรถมันก็จัดการใส่หมวกให้ผมตามปกติ มันชอบตบหัวผมเล่นเวลาผมใส่หมวกกันน็อก ผมนี้แหละที่เจ็บ หมวกหนักจะตาย
“ถ้าหน้าตาอะ กูชอบเลยนะ มันดูไม่เบื่อดี ส่วนนิสัยเหมือนไอ้แป้งทุกอย่างฉะนั่นเลยไม่คิดไรมาก ชอบๆผ่านๆ”มันหันมายกนิ้วโป้งให้ ผมกอดอกด้วยความภูมิใจ บ้าจริง
“ฟาร์จะไปไหนต่อไหม หรือว่าจะกลับบ้านเลย”มันถามระหว่างที่รอไฟแดง
“แล้วแต่ดิ ไปที่ไหนก็ได้ วันนี้ว่างแล้วแต่เลย”ไฟเขียวพอดีมันเอามือถือมันส่งมาให้ผม แล้วใช้ให้ผมโทรไปถามไอ้พวกนั่นให้ไปเจอกันที่มหาลัยพี่ผม
“โทรบอกพวกนั้นแล้วใช่ไหม งั้นไปหาพวกไอ้ฟาวกัน”มันเดินจูงมือผมมาที่ใต้ตึกคณะที่พี่ผมเรียน ตอนนี้คนกำลังเยอะเลย บางปีก็เพิ่งเรียนเสร็จ ผมเห็นพวกไอ้ฟาวเดินเหมือนผีตายซากออกมาจากห้องเรียนแล้ว สภาพเพิ่งตืนเลย ก็เมื่อคืนพวกมันเล่นกินกันไม่คิดถึงอานาคตเลย
“พี่ๆๆ ทางนี้ๆๆๆ”ผมตะโกนแล้วโบกมือเรียกไอ้ฟาว คนนี้มองกันใหญ่เลยเด็กที่ไหนมาตะโกนอยู่ ส่วนไอ้กิ๊บมันเดินเข้าไปหาพี่ผมก่อนหน้าแล้ว มันบอกว่าอายคนที่ผมตะโกนเรียกเสียงดัง สันดารหมา
“กิ๊บมึงพาเด็กไหนมาหากูเนี้ย”ไอ้ฟาวมันถามไอ้กิ๊บแต่ตามองมาทที่ผมแบบเหยีดหยามเหมือนกูเป็นบ้านนอกอะ
“ไม่รู้เหมือนกันพี่ ผมเจออยู่หน้ามอ.เห็นว่าน่ารักดีเลยเก็บเอามา” เพื่อนๆพี่ผมฮาแตกแบบไม่เกรงใจผมกันเลย ส่วนผมก็ยืนเจ็บใจไอ้กิ๊บกับคุณพี่สุดที่รักอะดิ
“มันมีเจ้าของหรือยังมึง ไปเอาของมีเจ้าของแล้วไม่ดีนะเว้ย”ไอ้ฟาวมันยังไม่เลิก ยังจะเล่นต่อ
“ไม่รู้เหมือนกันพี่ น่าจะมีแล้วนะเดี๋ยวถามมันดู”
“มึงมีเจ้าของเนี้ย”มันหันมาถามผม
“ยัง เจ้าของกูเพิ่งตายไปเมื่อกี้เอง” คราวนี้ฮาดังกว่าครั้งที่แล้ว ไอ้กิ๊บหน้าบึ้งเป็นตูดลิงเลย สม!
“ก็หาเจ้าของใหม่ แถวนี้เยอะแยะสักคนไหม”ไอ้ฟาวครับ ไอ้นี้มันแปรพักตร์เร็วมาก
“ไม่ได้หรอกพี่ ผมมานึกๆดูแล้วรู้สึกว่าไอ้นี้มันเหมือนจะใช่ของผมนะ”พูดจบมันลากผมไปกอดโชว์เลย ดีนะที่แถวนั่นมีแต่ที่รู้จักเกือบหมด
“อ้าว จำได้แล้วหรอ กูก็นึกว่าเจ้าของกูตายไปแล้ว”
“ปากแบบนี้แหละ ที่มึงจะตายเพราะกู เลิกเล่นเลย” มันสั่งแล้วก็หันมาตีหน้ายักษ์ ท่าจะบ้าตัวเองเป็นคนเริ่มก่อน พอเขาเอากลับมั้งโมโห
“แพ้แล้วพาลตลอดเลย ได้ข่าวว่ามึงเริ่มก่อนนะ”
“ยังจะพูดอยู่นั่นแหละ ไม่เล่นแล้วเลิกแล้ว อย่านะมึง นอกใจกูอีกครั้งกูเอาตายแน่”
“รู้แล้วครับ ที่รักเล่นขู่ผมทุกวันแบบนี้เค้ากลัวจะตายอยู่แล้ว”ผมเงยหน้าขึ้นไปส่งสายวิ๊งๆให้มัน มันเลยเขกหัวผมคืนมา
“ฮาๆพวกมึงเนี้ยนะ แล้วมาทำไรกันที่นี้เนี้ย อย่าบอกนะว่ามาเฉยๆ”ผมกับไอ้กิ๊บพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน
“เดี๋ยวไอ้พวกนั่นก็ตามมาด้วย”ผมบอก ไอ้ฟาวทำหน้างง แบบว่าจะมาทำไมกัน
“มาทำไร มาเล่นบาสหรือบอลละ”ไอ้กิ๊บกำลังจะตอบ แต่มีเสียงแหลมๆไอ้แป้งดังมาก่อนตัว ทุกสายจับจ้องไปที่มัน ดูก็รู้เลยว่ามันอายแต่ทำหน้าตายเดินมาไอ้ฟาวแทน
“พี่ฟาวคิดถึง ว่าแต่ไหนพี่เขยหนูหละ”ไอ้แป้งมันถามหาพี่กี้ แต่ก็จริงลืมสังเกตตั้งแต่มายังไม่เห็นหน้าเลย
“ก็อยู่ที่คณะมันดิ คิดถึงอยากเจอหรือไง”ไอ้แป้งส่ายหัวเลย
“อ้าวเห็นเมื่อกี้ถามหา เดี๋ยวมันก็มา” วันนี้ไอ้แป้งมันเอาไอ้ดี้มาด้วย ส่วนไอ้ปังกับไอ้รัฟฟินเดี๋ยวนี้มันสนิทกับพวกผมมาก ถ้าอยู่ด้านนอกนี้เจอกันบ่อยแต่ถ้าในโรงเรียนเจอกันบ้างถ้าบังเอิญ หาตัวพวกมันไม่อยากไอ้รัฟฟินอยู่สนามบาส ถ้ามีไอ้รัฟฟินก็เห็นไอ้ปังนั่งโชว์หน้างามๆอยู่ข้างสนาม เหมือนกับเวลาหาตัวไอ้กิ๊บนั่นแหละ ไอ้นี้ว่างปุบลงมาที่สนามบอลปับ ไอ้นัทกับไอ้ดีนก็มา เดี๋ยวนี้คนเริ่มเยอะรู้จักคนเยอะมากตั้งแต่วันวิชาการวันนั่นเลย
“งั้นถ้ามากันเยอะแบบนี้ไปเล่นบาสกัน”ไอ้ฟาวมันไปถามพวกเพื่อนๆแต่ก็พยักหน้าได้อยู่แล้ว ส่วนไอ้พวกผมนี้เนื้อเต้นเลย
“พี่ผมไม่เล่นบาสนะ ผมจะเล่นบอล”รักเข้าสายเลือดขนาดนี้ไอ้กิ๊บคนเดียว
“เออกูเล่นบอลด้วย”ไอ้ดีนเดินไปอยู่ฝั่งไอ้กิ๊บ พวกผมเลยแยกย้ายกันไปเล่น กีฬาที่ตัวเองถนัด
“พี่แป้งเล่นไร”ไอ้ปังมันเดินมาถามไอ้แป้ง
“เล่นเน็ต แลปทอปมี wireless ฟรีกูชอบอยู่แล้ว”ไอ้แป้งมันรักเน็ตเหนื่อสิ่งอื่นใดในโลก
“โหยพี่แต่ผมเบื่อนี้ ต้องมานั่งเฝ้าเสื้อให้ไอ้นรกมันเนี้ยนะ เกมก็ไม่มี ไอ้กัสก็ยังไม่มา”ไอ้ปังมันเดินหน้าบึ้งไปนั่งตรงข้ามไอ้แป้งที่กำลังเล่นเน็ตอยู่ ผมกับไอ้นัทมองแล้วก็ส่ายหัวกับสองพี่น้องนี้จริงๆ
“อะ เล่นของพี่ก่อนก็ได้ครับ”อยู่ดีๆก็มีรุ่นพี่ยื่น PSP มาให้ปังมันนี้หน้าเอ๋อเลย แต่มือรับPSPไปแล้ว พวกผมเลยเดินเข้าไปดูหน้าพี่เข้าใกล้ๆ ไอ้รัฟฟินมันอยู่ที่สนามแล้วไม่รู้ว่าเห็นหรือเปล่า
“อย่ามาม้อนะมึง คนนี้มีเจ้าของแล้ว”ไอ้ฟาวเดินเข้าไปมองหน้าทันที
“แล้วยังไงวะ แย่งก็ได้นี้หว่า”ไอ้ปังที่โดนพูดถึง กลับไม่สนใจได้เกมส์มันก็กดยึกยักๆอย่างเดียวไม่ฟังแล้วว่าเค้าอะไรกัน ไอ้ฟาวเดินเข้าคว้าหมับที่คอเสื้อทันที พี่วีต้องมาดึงไว้ก่อน
“มึงอย่าหาเรื่องดิวะ ไอ้เหี้ยแมว”พี่วีหันไปด่าทันที แต่ยังจับมือไอ้ฟาวอยู่
“หาเรื่องยังไงกูยังไม่ได้ทำไรเลย”
“ไม่ได้หาเรื่องก็ดี แต่มึงพูดเมื่อกี้กูว่ามึงไม่ควรพูดนะ”พี่วีก็เริ่มขึ้นนิดๆแล้วเหมือน ผมกับไอ้นัทวิ่งเข้าจับทั้งสองคนไว้ เห็นตัวเล็กๆแบบนี้แมร่งเฟี้ยวกันจัง
“หรือว่าไม่จริง มีเจ้าของแล้วก็แย่งกับเจ้าของมันมาก็ได้หนิ”
“แมร่งเหี้ย ปากแบบนี้มึงโดนซะหน่อยก็แล้วกันนะ”พี่วีไปก่อนหมัดแรกโดนที่ปากเต็มๆ เลือดออก พี่คนนั่นลุกขึ้นมาจะชกพี่วีกลับ แต่เจอไอ้ฟาวสวนไปอีกหมัดล้มตึงเลย
“มึงไม่ใช่เด็กในคณะกู ฉะนั่นอย่ามาทำเอิดในที่ที่ไม่ใช่ถิ่นมึง!!” ไอ้ฟาวมันเดินไปเหยียบซ้ำ
“เรื่องที่มึงทำกับเพื่อนกู พวกกูไม่เคยลืม ฉะนั่นอย่ามาทำให้พวกต้องลงไม้ลงมือกับมึง เพราะกูมั่นใจว่าคงไม่มีเข้ามาช่วยมึงแน่ ส่วนเกมส์นี้ของมึงก็เอาไป!!”พี่วีเดินไปด่าซ้ำ แล้วหันมาขว้าPSPจากมือไอ้ปัง แล้วโยนใส่หน้าพี่เค้าทันที ไอ้ปังหน้าเอ๋อเลยมันกำลังเล่นอยู่
แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้นมาจากด้านหลังพวกผมเลยหันกลับไปมอง ปรากฏว่าไอ้มี้กับพี่กี้ยืนปรบมือให้อยู่ แถมยังยกนิ้วให้ด้วย พวกผมนี้หัวเราะเลย
“ซ่าส์เหลือนเกินนะ ตัวก็เล็กกว่ามันแต่ซัดซะมันปากแตกเลย”ไอ้มี้เดินมาหาวีแล้วหอมแก้มโชว์ พี่วีก็อายไปตามระเบียบ
“ก็เสือกพูดไม่เข้าหูเองทำไม”พี่วีว่า ท่าทางจะยังไม่หายแค้นด้วยนะนั่น
“เลือดขึ้นหน้าใช่ไหม ถึงเดินไปเหยียบมันซ้ำแบบนั่นนะ ฮืม”พี่กี้เดินมาจับมือไอ้ฟาว แล้วตรวจความเสียหายว่ามีอะไร ชำรุดหรือเปล่า 55
“เออดิ!! แมร่งเรื่องที่แล้วก็ยังไม่หายแค้น ยังจะมีหน้าเสนอหน้าส้นตีนๆของมันมาให้กูเห็นหน้าอีก!!”
“ใจเย็นๆแล้ว มันไม่ทำอะไรใช่ไหม”พี่กี้ลูบไปที่แก้มไอ้ฟาวเล่น ไอ้ฟาวส่ายหัว แล้วเดินเข้ามาหาไอ้ปังที่นั่งหน้าโง่ไม่รู้เรื่องอะไร ไอ้ปังโดนผมกับไอ้นัทตบหัวไปคนละที
“ไอ้ปังเอ้ย!มึงเกือบทำตัวเองเดือดร้อนแล้วรู้ไหม”ไอ้ฟาวด่ามันทันที มันยังทำหน้างงอยู่
“เดือดร้อนยังไง พี่เค้าเอาเกมส์มาให้ผมก็รับมาเล่นแค่เนี้ย”
“ถ้าคนอื่นเอาเกมส์มาให้มึงเล่นกูไม่ว่าเลย แต่คนเมื่อกี้นะนรกยิ่งกว่าไอ้รัฟฟินของมึงอีก”ไอ้ปังทำหน้าไม่อยากจะเชื่อทันทีที่ไอ้ฟาวบอก
“ในโลกนี้มีคนที่เลวกว่าไอ้รัฟฟินอีกหรอ”
“พี่จะบอกไรให้นะ ไอ้คนเมื่อกี้มันเลวยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ทั้งปวงอีก จำเอาไว้”พี่วีเดินมาพูดแล้วก็จากไป เพื่อไปเล่นบาส พวกผมเลยปล่อยให้ไอ้ปังยืนโง่อยู่แบบนั่นแหละ กว่ามันจะหายอึ้งพวกผมก็คงเล่นบาสพอดี พวกผมเล่นบาสกันจนอิ่มเลย มานอนหอบแฮ่กๆ อยู่ข้างสนาม ไม่นานก็รู้สึกถึงน้ำเย็นๆ ไอ้ปังมันเดินไปซื้อน้ำมาให้พวกผมคนละขวด แต่แอบลำเอียงมันให้พวกผมกินน้ำเปล่า แต่ของผัวมันเป็นนมจืดกับสปอนเซอร์ พวกผมก็เลยรุมแซวมันไปตามระเบียบ
“ตุ๊ด!น้ำหน่อย”ไอ้กิ๊บครับมาเหมือนไปเล่นน้ำตกมาเลย มาถึงก็เอาขวดน้ำไปซดอึก อึก ผมมองแล้วเอื้อมไปหยิบน้ำอีกขวดส่งให้มัน มันส่ายหัวบอกไม่เอาแล้ว
“สาบานได้ ว่านี้มึงไปเล่นบอลไม่ใช่ไปอาบน้ำ”
“ก็เออดิ แต่ลำบากชิบลืมไปว่าวันนี้ใส่ยีนส์ หมดหล่อเลยกู”ผมนี้แบนปากใส่เลย มันชอบบอกว่ามันจะหล่อที่สุดเวลาอยู่ในสนามแล้วทำหน้าบึ้งๆสาวๆชอบ แต่ผมว่ามันก็จริง แต่วันนี้ไอ้กิ๊บใส่กางเกงเดฟรัดขนาดนี้อะ เล่นมาจนตัวเปียกมาขนาดนี้ได้ก็พยายายามมากแล้ว
“ไอ้ปังเมื่อกี้มีคนมาจีบหรือไงวะ” พวกผมนี้งงเลย ไอ้กิ๊บรู้เรื่องได้ไงวะ ไอ้รัฟฟินยิ่งแล้วใหญ่
“จีบไร เอาเกมส์มาเล่นเฉยๆเอง”มันเหมือนจะพูดบอกไอ้กิ๊บ แต่เปล่ามันหันไปบอกรัฟฟินตรงๆเลย
“ใครวะ”ไอ้กิ๊บก็สงสัยดีจริงๆ
“ไอ้เหี้ยแมว”พอพี่วีบอกชื่อ เพื่อนๆไอ้ฟาวเลือดขึ้นหน้ากันมาเลย แสดงว่าเรื่องไอ้แมวเวรมันทำไว้ต้องร้ายแรงมากแน่ๆเลย ส่วนไอ้รัฟฟินไม่พูดอะไรแค่มองไอ้ปังด้วยหางตา ส่วนไอ้ปังนั่งก้มหน้ารับผิด
“แล้วมึงรู้เรื่องได้ไงเนี้ย”ผมหันไปถาม
“ก็ไอ้แป้งอะดิ มาบ่นๆว่าพวกมึงมาทะเลาะกับใครก็ไม่รู้ตอนมันเล่นเน็ต เจอกูที่เซเว่น”ไอ้แป้งเอ้ยปากมึง พาไอ้ปังซวยแล้ว ตอนนี้ไอ้รัฟฟินมันกอดเอวไอ้ปังอยู่ และกระซิบอะไรกับไอ้ปังไม่รู้ รู้แต่ไอ้ปังพยักหน้ากับส่ายหัวอย่างเดียว น้ำตาไหล่หน่อยๆด้วย มันนี้รีบเช็ดเลย
“มันทำไรมึงหรือเปล่า”ไอ้กิ๊บถาม ไอ้ปังนี้ส่ายหัวอย่างเดียว
“ก็ไม่แน่ ถ้ากูไม่เห็นซะก่อน ไอ้น้องมึงดูไอ้ปังดีๆด้วย กูยังไม่ไว้ใจมันอีก”ไอ้ฟาวมันบอกไอ้รัฟฟิน เดี๋ยวนี้พวกผมจะเรียกไอ้รัฟฟินว่าไอ้น้องตามไอ้กิ๊บกันหมดแล้ว
“ครับๆ หลังจากนี้ผมจะซื้อปลอกคอให้มันแล้วสลักชื่อเจ้าของมันไว้ด้วย ดีไหม”พวกพี่นี้หัวเราะเลย แต่มันที่เป็นคนพูดแค่ยิ้มแบบฝืนๆ ส่วนไอ้ปังยังก้มหน้าก้มตามองพื้นอย่างเดียว
“ฮาๆ มึงก็เกินไปเมียมึงเล่นงามขนาดนี้ ทนๆหน่อยหละกัน”
“นั่นอะดิ มีเมียเป็นคนหน้าตาดีก็แย่แบบนี้แหละ งั้นหาใหม่เอาหน้าตาธรรมดาดีกว่า”ไอ้ปังเงยหน้ามามองหน้าไอ้รัฟฟินทั้งน้ำตาเลย
“ไม่เอานะ! ฮึก ก็บอกแล้วว่ากูยังไม่คุยกับเค้าซักคำเลย เล่นเกมอย่างเดียวจริงๆ ฮือๆ”พอไอ้ปังร้องพวกผมหยุดหัวเราะกันเลย
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย จะร้องทำไมเนี้ย”ไอ้รัฟฟินจับหัวไอ้ปังให้ไปซุกที่อกมัน
“ก็เมื่อกี้มึงพูดแบบนั่นทำไมหละ ไม่อยากเกิดมาหน้าตาแบบนี้ซะหน่อย ฮึก”พอได้ยินพูดแบบนั่นผมนี้อยากจะหัวเราะให้กับความโง่แบบไม่ถูกเรื่องจริงๆ
“มองเค้าแล้วก็หัวเราะ กูไม่อยู่มีคนจีบมึงบ้างปะเนี้ย”มันถามแล้วลากผมเข้าไปกอดเอว
“มีดิ เยอะแยะเลย”
“จริงดิ หล่อกว่ากูมีปะ”แล้วมันก็หอมแก้มผม ผมเลยหอมคืนมันมั้ง
“ไม่มีแล้วไอ้กิ๊บของกูหล่อสุดแล้ว ฮาๆ”มันนี้ยิ้มโชว์เขี้ยวเลย เมื่อก่อนนานๆครั้งกว่ามันจะยิ้มเห็นเขี้ยวซักที หลังจากที่นั่งพักเหนื่อยกันจนเสร็จ พวกผมก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ตอนกลับไอ้รัฟฟินจูงมือไอ้ปังแน่นเลย ไอ้ปังนี้สะอึกเป็นช่วงๆ ดูไปก็น่าสงสารแต่ดูอีกทีก็ขำจริงๆ สะอึกเหมือนเด็กเลยๆ
TBC.
ความคิดเห็น