คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ราดหน้า
ตอนที่ 25
“มึงกล้ามากนะที่ไม่ฟังกู ที่กูบอกอะไรไม่มีความหมายเลยใช่ไหม ฮะ!!”ไอ้รัฟฟินตวาดลั่นเลย คนนี้มองเต็มไอ้กิ๊บเห็นท่าไม่ดีเลยลากขึ้นมาชั้นโรงแรมของห้าง ไอ้กิ๊บมันเส้นใหญ่จัดการได้ ส่วนเพื่อนมันก็ตามมา แต่ไอ้เด็กนอกสามคนนั่นไม่ได้มา พวกมันโดนไอ้ยูกับไอ้ดีนเคลียร์ไว้ ส่วนน้องดิวหายไปไหนตอนไหนก็ไม่รู้
“มึงจะเอายังไง มีกูเป็นผัวคนเดียวไม่พอใจใช่ไหม ฮะ!! ถึงพากันมาเอาที่นี้อีก!!”สิ้นคำไอ้รัฟฟิน มันโดนไอ้ปังซัดหน้าหงายเลย แต่เป็นไอ้ปังที่ยืนน้ำตาคลอ
“มึงอย่าคิดว่าคนอื่นเค้าเป็นเหมือนมึง”ไอ้ปังมันจะเดินหนี แต่ไอ้รัฟฟินลุกขึ้นมาจับไว้
“ทำไม มันดีกว่ากูขนาดไหนเชียว มึงถึงต้องออกโรงปกป้องมันขนาดนี้ด้วย”
“ก็ดีกว่าตรงที่เค้าไม่เคยพูดจาดูถูกกู มันไม่เคยทำในสิ่งที่กูรู้สึกขยะแขยง!! เหมือนกับที่มึงทำ!!”
เพียะ!!!! ไอ้ปังโดนรัฟฟินตบเต็มๆมือเลย ผมนี้จะเข้าไปห้ามแต่ไอ้กิ๊บดึงไว้ก่อน หน้าไอปังแดงเจ๋เลย
“มึงบอกว่าสิ่งที่กูทำกับมึงเรียกว่าขยะแขยงงั้นหรอ ดีดีจริงๆ งั้นกูจะทำให้รู้สึกขยะแขยงยิ่งกว่าเดิมอีก!!”ไอ้รัฟฟินก้มลงจูบไอ้ปังทันที ไอ้ปังมันทั้งดันทั้งถีบแต่ไอ้รัฟฟินไม่ปล่อย
“รัฟฟินพอ!! กูบอกว่าให้หยุด!!!”ไอ้กิ๊บมันเข้าไปดึงไอ้รัฟฟินให้ออกมา ส่วนผมกับไอ้นัทเข้าไปดูไอ้ปังทันที ปากไอ้ปังแตกเลย ไอ้ปังมันกอดผมแน่นแล้วก็ร้องโฮออกมาเลย
“พี่จะมาห้ามผมทำไม ดูมันทำกับผมดิ ผมเป็นห่วงมันแทบบ้า แต่มันกลับบอกว่าสิ่งที่ผมทำมันน่าขยะแขยง มันคิดว่าทุกคนดีกับมัน แต่มันไม่เคยคิดว่าจะดีกับมันบ้าง มันเห็นผมเป็นตัวอะไร มึงเห็นกูเป็นตัวอะไร!!”ไอ้รัฟฟินตะโกนใส่หน้าไอ้กิ๊บ แล้วร้องไห้ออกมา
“มึงอยากรู้นักใช่ไหม ว่าทำไมกูถึงห้ามไม่มึงมากับพวกมัน อยากรู้มากใช่ไหมฮะ!!”มันเดินเข้ามาจับไอ้ปังแล้วเขย่าอย่างแรง ไอ้ปังก็ยิ่งร้องไห้
“เพราะกูหวง กูหึง กูห่วง กูแทบจะเป็นบ้าที่รู้ว่ามึงจะมากับพวกมัน มึงรู้ไหมมันต้องการแก้แค้นกู ที่เมื่อก่อนแฟนของพี่ชายมัน มาชอบกูทำให้พี่ชายมันโดนบอกเลิก พอมันรู้ว่ากูคบกับมึงมันเลยต้องการจะเอามึงไปจากกู!! ทีนี้มึงเข้าใจกูหรือยัง!!”ไอ้รัฟฟินมันกอดไอ้ปังแน่นมาก ผมกับไอ้นัทน้ำตาคลอเลย
“ฮึก ฮือๆๆ มึงคิดว่ากูโง่ขนาดไม่รู้อะไรเลยหรือไง ฮึก ฮือๆ ฮือ ที่กูมากับมันวันนี้ก็เพราะมึงนั่นแหละ เพราะมึงนั่นแหละ!! ฮึก ฮือๆ” ไอ้ปังมันรั่วทุบไอ้รัฟฟินอย่างแรง ได้ยินเสียบตุบตับเลย
“เพราะกูยังไงไหนลองบอกมาดิ”
“มึงบอกว่า ฮึก จะเลิกยุ่งกับไอ้ดิวถ้ากูเลิกยุ่งกับพวกไอ้บีน ฮึก แต่วันนี้กูเห็นมึงกอดกับมันที่หน้าโรงเรียน ฮึก ฮือๆ มึงกอดกับมัน กอดกับมันทำไม ฮึก ฮือๆๆๆ ฮือ” ไอ้รัฟฟินมันจับไอ้ปังมานั่งที่เก้าอี้แล้วหันหน้าชนกัน
“มึงเห็น”ไอ้รัฟฟินมันถาม ไอ้ปังก็พยักหน้า ไอ้กิ๊บมันเห็นว่าสถานนะการเริ่มเบาลงเลยออกมาห่างจากตัวรัฟฟินแต่ก็ยังได้ยินเรื่องที่มันพูด
“แล้วทำไมไม่เดินเข้ามาถาม”
“ไม่เอากูไม่ถาม ฮึก เดี๋ยวมึงก็โกหกกูอีก ฮึก”ไอ้ปังมันร้องไห้จนสะอึกเลย
“โกหกยังไง วันนี้ที่มึงเห็นกูกับดิวกอดกันอะใช่แต่กูไม่ได้ตั้งใจ ถ้ามึงเห็นตั้งแต่ต้นมึงจะรู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไง ดิว มันสะดุดฟุตบาตรกูยืนอยู่ตรงนั่นพอดี มันเลยดูเหมือนกูกับมันกอดกัน”
“แต่มันก็กอดกันอยู่ดี ทำไมมึงไม่ปล่อยให้มันล้มไปหละ คนอื่นก็มีให้คนอื่นรับก็ได้ นอกจากว่ามึงอยากรับเอง”ไอ้รัฟฟินพอได้ยินไอ้ปังพูดแบบนั่นก็ยิ่งหน้าบึ้งกว่าเดิม ส่วนไอ้ปังพอเห็นหน้าไอ้รัฟฟินก็ร้องออกมาอีกรอบ
“เอ๊ะ!มึงนี้ยังไง ดิวมันเป็นผู้หญิงทำอย่างงั้นได้ไง แล้วในสถานการณ์แบบนั่นเปลี่ยนคนทันที่ไหนหละ”
“นั่นไงมึงเป็นห่วงมัน ปล่อยมือกูเลยไม่ต้องมาจับ!”ไอ้ปังมันสะบัดๆออกแต่ไม่หลุดเพราะไอ้รัฟฟินมันบีบแน่นเลย
“จะให้กูปล่อยเพราะมึงจะได้ไปหาไอ้บีนมันต่อใช่ไหม ฮะ!!”
“เออ มีผัวแต่ผัวมันเห็นชู้ดีกว่าเมีย ฉะนั่นกูก็ไปหาชู้กูมั้งเหมือนกัน!!”พวกผมนั่งฟังหูพึ่งทันที พวกมันสองตัวไปตกลงไปเป็นผัวเมียกันตอนไหนเนี้ย ช่างมันก่อนค่อยถามตอนนี้มาดูสถานการณ์ต่อ
“ไอ้ปัง!! มึงพูดจาอยากได้เลือดใช่ไหมฮะ!!”ไอ้รัฟฟินเริ่มกลับมาเป็นหมาบ้าอีกแล้ว
“เอาเลยจะต่อยหรือจะตบหละ เอาดิ กูมันไม่มีความรู้สึกอยู่แล้วหนิ ฮึก ฮือๆ จะทำก็ทำเลย ฮือๆๆ”ไอ้ปังทรุดตัวลงกับพื้นแล้วตั้งหน้าตั้งตาร้องไห้อีกครั้ง แต่คราวนี้ผิดคาดไอ้รัฟฟินมันไม่ตบหรือจูบแบบแรงๆ มันจับไอ้ปังแล้วกอดส่วนมือก็ลูบหัวไปมา
“โธ่เอ้ย!! ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้นะ คราวหลังถ้ามึงไม่พอใจหรือสงสัยอะไรให้ถามกูตรงๆเลย ไม่ใช่เก็บเอามาเจ็บใจเล่นแล้วมาประชดกูแบบนี้เนี้ย กูเจ็บมึงรู้ไหม ฮืม”ไอ้รัฟฟินมันพูดแล้วจูบที่ขมับไอ้ปัง
“กูเจ็บกว่ามึงอีก ฮึก มึงกับไอ้ดิวรักกันหรือเปล่า”ไอ้ปังเงยหน้าจากบ่าไอ้รัฟฟินแล้วถามทันที
“ถามเหมือนไม่รู้คำตอบ”
“รักกันหรือเปล่าหละตอบมาซิ ฮึก ฮือๆๆ”
“เฮ้ย!ไม่ร้องดิ วันนี้มึงร้องเยอะแล้วนะ มึงฟังกูดีๆนะ กูรักเมียกูคนเดียว คนอื่นกูไม่รัก เชื่อใจกูนะ พอใจไหม” ไอ้ปังนี้ยิ้มแป้นเลย พวกผมเลยพลอยดีใจไปด้วย แต่สงสัยพวกมันคงลืมว่ามีพวกผมอยู่ด้วย เลยโชว์เลิฟซีนให้พวกผมดูแบบสดๆเลยเนี้ย ดีนะที่ไอ้กิ๊บมันห้ามไว้ก่อน แต่ไอ้กิ๊บนี้มันท่าทางแปลกๆผมนี้เสียวหลังมาทันที กว่าจะเคลียร์ลงตัวเล่นเอาพวกผมเหงื่อตกไปตามๆกัน พอสถานการณ์คลี่ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เพราะพรุ่งนี้มีเรียนวันนี้ก็เพลียกันมาทั้งวันแล้ว
“ฟาร์คืนนี้กูขอนะ จุ๊บ”ไอ้กิ๊บมันพูดตอนที่ใส่หมวกกันน็อกให้ผม แล้วก้มลงมาจุ๊บที่ปากผมทันที วันนี้มันขับรถเหมือนพายุเลย แซงแหลกหลานผมนี้กลัวตายก่อนถึงบ้าน ผมนี้งงตั้งแต่มันพูดเมื่อกี้แล้ว แต่พอมาถึงบ้านเข้าใจทะลุปรุโปร่งเลย มันเริ่มจูบผมตั้งแต่หน้าประตูบ้านเลย ดีนะที่ไอ้ฟาวยังไม่กลับ ล้างรามานตั้งแต่ก่อนสอบจนตอนนี้สอบเสร็จ เลยเตลิดกันเลยทีเดียว ก็คนมันคิดถึงนี้หน่า ไอ้กิ๊บมันเล่นผมตั้งแต่กลับมาถึงบ้านก็ประมาณสองทุ่มรู้สึกตัวอีกทีเที่ยงคืนจะตีหนึ่ง ไอ้ผมนี้ไม่อยากตื่นก็ต้องตื่นจะให้นอนทั้งเปื้อนน้ำแบบนั่นไม่เอาหรอก เหนื่อยนะแต่ก็ทน แล้วไหนจะต้องมาลากไอ้ที่รักมันไปอาบน้ำ ครั้งนี้มันทำตัวเหมือนเด็กทารกเลย ไม่ช่วยเหลือตัวเองเลย มันให้ผมอาบน้ำแต่งตัวให้ทุกอย่าง กว่าจะได้นอนก็ปาไปเกือบตีสอง หัวถึงหมอนก็หลับทันที ไอ้กิ๊บก็รู้หน้าที่ลากผมเข้าไปเป็นหมอนกอด ผมชอบอยู่แล้ว
“ฝันดีนะครับไอ้ที่รัก จุ๊บ!”
หลังจากที่เมือวานเพิ่งผ่านสงครามการสอบมา แล้วไหนเมื่อคืนก็เพิ่งผ่านสงครามกับไอ้กิ๊บมาเหมือนกันเลยทำให้ตอนเช้าตื่นมาแปดโมงพอดีแป๊ะ เป็นเหตุให้ต้องมาในตอนคาบพัก 25 นาที ดีนะที่อาจารย์เวรวันนี้สนิทกับไอ้กิ๊บเลยไม่ต้องโดนจดชื่อ ไอ้เราก็นึกว่าเป็นผมคนเดียวที่มาช้า แต่หลังจากผมเข้ามาไอ้นัทกับไอ้มี้ก็ตามเข้ามาติดๆสภาพไม่ค่อยเต็มตื่นเหมือนๆกันหมด ส่วนไอ้แป้งไม่ต้องพูดถึงรายนั่นมันหลับจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว วันนี้อาจารย์คงเห็นว่านักเรียนเพิ่งผ่านการสอบมา เลยไม่ค่อยสอนให้ยากๆเท่าไร อาจารย์บางคนเข้ามาเช็คชื่อแล้วก็ออกไปเลย ไม่สอน พวกผมก็ชอบซิครับนอนตายกันเป็นแถบๆ ผมตื่นมาอีกทีตอนเที่ยงพอดี เดินโซซัดไปหาไอ้กิ๊บที่นั่งอยู่กับไอ้ดีน
“ไหนตุ๊ด!เพิ่งตื่นหรือไง”ผมมานั่งลงที่ข้างมัน แล้วยึดไหล่มันข้างนึงไว้เป็นหมอน
“อืมๆ กิ๊บซื้อข้าวให้ด้วยนะ ไม่ไหวแล้วง่วง”ยิ่งนอนมันก็ยิ่งง่วง ไอ้กิ๊บมันหัวเราะแต่ก็ยอมเดินไปซื้อข้าวมาให้ ผมนี้นอนฟุบกับโต๊ะที่โรงอาหารเลย ทั้งทีปกตินี้แทบไม่อยากแตะ
“ฟาร์ตื่นๆไปล้างหน้าเลยไป ซื้อข้าวมาให้แล้ว”มันเข้ามาเรียกผมให้ไปล้างหน้า ผมก็เลยไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ เพราะก๊อกน้ำที่โรงอาหารมันไม่ค่อยสะอาดมีเศษข้าวด้วยผมไม่ชอบ ยอมเดินไกลดีกว่า พอหน้าโดนน้ำก็รู้หายง่วงขึ้นมาหน่อย ตารู้สึกสว่างๆขึ้นมาดีกว่าเมื่อกี้เยอะ พอปรับสภาพร่างกายก็หิวทันทีรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะ แต่พอไปถึงโต๊ะนี้อารมณ์เสียทันที อีน้องจูนมันมานั่งหน้าแหลมอยู่ข้างไอ้กิ๊บเนี้ย ไอ้บ้านั่นก็ยอมให้เขานั่งใกล้อยู่ได้ ผมเลยต้องมานั่งกินตรงข้ามมันแทน โดยมีไอ้แป้งที่เพิ่งมา มานั่งประกบกับไอ้นัท
“อ้าว!พี่ฟาร์หวัดดีค่ะ จูนเพิ่งเห็น”อีน้องจูงมันหันมาทัก แล้วก็หันไปตั้งหน้าตั้งตาป้อนข้าวไอ้กิ๊บต่อ ผมนี้มองหน้าไอ้กิ๊บตาขวางเลยมันส่ายหัวบอกว่าไม่มีไร แต่กูจะมี
“น้องเห็นพี่ก็แปลก เพราะน้องเล่นจ้องหน้าแฟนพี่ซะขนาดนั่นอะ”ผมพูดแบบไม่อายแล้ว คนทั้งโรงเรียนก็รู้เกือบหมดแล้วอายอะไร ไอ้พวกนี้หลุดหัวเราะเลย ส่วนไอ้กิ๊บมันแค่มองหน้าผมอย่างเดียว
“แหม!พี่ฟาร์นี้กล้าพูดนะค่ะ ไม่กลัวฟ้าจะฝ่าบ้างหรอค่ะ”
“ไม่กลัวหรอกครับ ของพี่นี้ฟ้าดินเป็นพยาน แต่ของน้องนี้ฟ้าดินน่าจะสาปแช่งนะ ถึงอัปโชคเรื่องคู่ ถึงต้องมาเอาของคนอื่นไปเนี้ย”รู้สึกว่าตัวเองปากหมามาก แต่ไม่สนกูสะใจ“กล้าพูดอีกแล้วนะค่ะ รักไปก็เท่านั่นแหละค่ะผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชายซิคะ ถึงฟ้าดินจะเป็นพยานแต่ถ้าคนรอบข้างสาปแช่งก็ไปไม่รอดเหมือนกันนะค่ะ” ผมหน้าชาเลยโมโหสุดแล้ว
“แล้วยังไงครับ พี่ไม่สนอยุ่แล้ว เพราะตอนนี้พี่มั่นใจว่าไอ้กิ๊บรักพี่คนเดียวก็พอ คนอื่นมันไม่สนอยู่แล้ว ส่วนเรื่องคนรอบข้างไม่แคร์เพราะพี่ไม่ได้จะรักกับคนรอบข้าง”ไอ้นัทกับไอ้แป้งที่นั่งข้างผม ยุให้ด่าอีกๆอยู่แบบนั่นจนไอ้กิ๊บขึ้นมามอง
“หึหึ พี่นี้ดื้อด้านดีเหมือนกันนะค่ะ”พออีน้องจูนพูดแบบนั่น อารมณ์สุดทนจริงๆผมสาดน้ำแดงใส่หน้ามันเต็มๆ เป็นใครมาว่ากูดื้อด้าน แม่กูยังไม่เคยว่าเลย ><
“เฮ้ย!ฟาร์!!”ไอ้กิ๊บเข้ามาดึงผมทันที
“กรี๊ดดดด พี่กิ๊บดูฟาร์ซิ แบบนี้จูนไม่ยอมนะคะ”อีน้องจูนร้องกรี๊ดๆลั่นโรงอาหารเลย คนนี้มองแล้วซุบซิบ ส่วนผมนี้จะเข้าไปราดซ้ำอีกรอบ เอาให้อายกันข้างนึงเลย
“ไม่ยอมก็ไปฟ้องปวีณาดิ อย่าลืมบอกเค้าไปด้วยนะว่ามาแย่งผัวเขา เมียเขามาเห็นเลยโดน”ไอ้นัทตอกหน้ากลับไปแบบ
นั่น คนที่ดูหัวเราะเลย
“พี่กิ๊บ! จูนไม่ยอมนะค่ะ ดูซิเสื้อนักเรียนเปียกหมดแล้ว”
“น้องจูนพี่ขอโทษแทนฟาร์มันด้วยนะครับ”
“จะไปขอโทษมันทำไม!! มึงปล่อยกูเลยกิ๊บ”ไอ้กิ๊บมันหันมาทำตาดุใส่ผม
“ไม่ค่ะ พี่ฟาร์ต้อขอโทษคนเดียวเท่านั่นไม่งั้นจูนไม่ยอม”อีน้องหันมาจิกตาใส่ผม ผมนี้ดิ้นๆแต่ไม่ยอมหลุด เพราะไอ้กิ๊บบีบแน่นมาก
“จะมากไปหน่อยแล้วมั้ง น้อยๆหน่อย”ไอ้แป้งมันเดินเข้าพลักที่ไหล่น้องจูน อีแรดนี้หน้าเสียเลย
“พี่กิ๊บ ฮือๆ จูนเสียหายจูนไม่ยอมนะค่ะ”อีน้องจูนพอมันเห็นว่าทำอะไรผมไม่ได้เลยร้องไห้ออกมา ไอ้กิ๊บพอเห็นว่าอีน้องจูนร้องก็เดินเข้าไปหา
“ถ้ามึงเดินเข้าไป ไม่ต้องมาโดนตัวกูอีก!!”ไอ้กิ๊บชะงักแล้วกลับหันเดินมาหาผมเหมือนเดิม
“น้องค่ะไปเช็คสมองได้แล้วนะ อยู่ดีๆก็ร้องประสาท!! ไปฟาร์ขึ้นห้อง”ไอ้แป้งมันด่าเสร็จก็หันมาชวนผมขึ้นห้อง พวกผมเลยตามกันขึ้นห้อง แต่ระหว่างทางเดินกลับห้องผมกับไอ้กิ๊บไม่คุยกันซักคำ พอจะไปเรียนก็ไม่พูดอะไรต่างคนต่างเดินเข้าห้อง ยอมรับเลยว่าใจเสียไปกว่าครึ่งแล้ว เรียนตอนบ่ายนี้ไม่รู้เรื่องซักนิดรอเวลาที่จะกลับบ้านจะได้ไปคุยกับไอ้กิ๊บให้รู้เรื่อง และเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึงผมนี้วิ่งไปที่รถทันทีวันนี้ไอ้กิ๊บไม่มีซ้อมบอลด้วย รอไม่นานมันก็เดินมาที่รถ มันมองหน้าแล้วก็ส่งหมวกมาให้ผม น้ำตาคลอทันทียังก่อนอย่าเพิ่งร้อง
“ร้องทำไม แค่ฝากถือเฉยๆจะเปิดเบาะดูน้ำมัน” มันเงยหน้ามาดุผมแล้วก็ก้มดูน้ำมันในรถ แล้วก็มาหยิบหมวกจากมือผมเอาใส่หัวให้ผมตามปกติ
“คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ รู้ว่าไม่ชอบแต่ยังไงเค้าก็เป็นผู้หญิงทำแบบนั่นมันเกินไป เข้าใจไหม”ผมรู้สึกเหมือนตอนเด็กๆเวลาที่โดนแม่ดุเลย น้ำคลออีกแล้ว
“ครับ”
“ที่พูดไม่ใช่เข้าข้างน้องเค้า แต่เป็นห่วงฟาร์นั่นแหละ ทำแบบนั่นคนจะมองว่าเป็นผู้ชายแล้วรังแกผู้หญิง”
“ครับ”เสียงนี้สั่นๆแล้ว ไอ้กิ๊บมันเลยคว้าผมเข้าไปกอด
“คิดว่าโดดดุอีกหรือไง ไม่ได้โกรธซะหน่อย ไม่ร้องนะ”มันโยกตัวผมไปมา
“กิ๊บรักฟาร์ไหม”ผมอยากรู้เลยถามออกไปแบบนั่นมันทำหน้างง
“รักดิ ถามทำไมเนี้ย”
“รักมากไหม”
“เฮ้ยเป็นไรมาปะเนี้ย”มันเอามือมาอังที่หัวผม แต่ผมปัดออก
“รักมากไหม!!”
“รักครับ รักมากกกกก รักที่สุดเลย พอใจยัง”
“ฟาร์กับน้องเค้าใครน่ารักกว่ากัน” ไอ้กิ๊บนี้หลุดหัวเราะเลย แต่มันเห็นว่าผมหน้างออยู่
“ก็ต้องฟาร์ดิ แฟนกิ๊บนี้หน่า”
“ฟาร์กับน้องเค้าใครดื้อกว่ากัน”
“ท่าจะเป็นเอามาก อันนี้ของมันแน่อยู่แล้วว่าต้องเป็นฟาร์”
“แล้วชอบแบบไหนมากกว่ากัน”
“ฟังดีดีนะครับไอ้ที่รัก ชอบคนนี้ รักคนนี้ จะเอาคนนี้ และต้องการการแค่คนนี้คนเดียว จะเป็นแบบไหนก็รัก ดื้อกว่านี้ก็ไม่เป็นไร จะขี้งอน หรืองอแงก็ไม่ว่า จะเอาแต่ใจตัวเองก็ตามสบาย รักไปแล้ว รักจริงๆ ไม่ต้องคิดมากนะ เลิกทำหน้าบึ้งได้แล้ว” พอได้ยินมันพูดแบบนั่นผมดีใจอย่างบอกไม่ถูก ทุกคำที่มันพูดมันจ้องตาทุกคำ ผมรักมากจริงๆนะ ถ้าใครจะมามันไปจากผม ผมไม่ยอมแน่
“ยิ้มแบบนี้แล้วกลับบ้านนะ หิวข้าวแล้ว”ก็เมื่อตอนกลางวันได้กินที่ไหนละ มีเรื่องซะก่อน ตลอดทางที่กลับบ้านผมกอดมันแน่นกว่าทุกครั้งเลย พอจอดไฟแดงมันเลยแซวผมว่า กลัวหายหรือไง ผมเลยไปตอบตามความจริง มันนี้ยิ้มโชว์เขี้ยวเลย ตอนเย็นผมกลับบ้านนี้ต้องตกใจกับมอไซค์ที่จอดเรียงรายกันอยู่หน้าบ้านสิบกว่าคันได้ ใครมาถล่มบ้านกูอีกเนี้ย พอเข้าไปในบ้านก็บางอ้อ เพื่อนไอ้ฟาวทั่งนั่นมันเลี้ยงอะไรกันอีกวะ หรือเหมือนครั้งที่แล้วที่ไอ้มันฟาวมันจัดแบบนี้เพราะมันทะเลาะกับพี่กี้ เมื่อวานยังเห็นดีๆกันอยู่เลยนี้หว่า
“อ้าวฟาร์!มึงกลับมาแล้วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อ แล้วโทรตามพักพวกให้มาเร็ว”ไอ้ฟาวตอนนี้มันกำลังสาละวนทำอาหารให้พวก
เพื่อนมันกิน นี้มันเพิ่งเย็นเองนะจะรีบเมาไปไหนวะ
“ไปทำไรมาเนี้ย ถึงฉลองแบบนี้อีกแล้ว”ผมเดินเข้าไปถามมันในครัว พี่กี้ก็อยู่นี้หว่าไม่ได้งอนหรือโกรธกันด้วย
“วันนี้พวกกูสอบผ่านแคลกันหมด เลยฉลอง”อ่อเรื่องนี้นี้เอง มันเรียนวิดวะนี้หน่าต้องมีแคลกันเป็นเรื่องปกติ ผมเห็นทุกครั้งเวลาสอบแคลแต่ละทีหัวไอ้ฟาวจะยุ่งๆมันบอกว่าโคตรยากมากๆเลย ใครที่เรียนวิดวะหรือคณะวิทย์ๆทั้งหลายนี้ต้องเจอ
“อ่อ งั้นเดี๋ยวผมโทรไปตามไอ้พวกนั่นมาหละกัน ไปอาบน้ำแปบ”ผมวิ่งขึ้นไปบนห้องแล้วจัดการอาบน้ำแต่งตัว โทรหาทุกคนที่รู้จักกสนิทๆให้มาที่บ้าน แต่ผมยังไม่อยากลงไปด้านล่างมีแต่เพื่อนพี่ผม ไอ้กิ๊บก็ยังไม่มาไอ้พวกที่โทรตามก็เพิ่งจะออกจากบ้าน หลังจากเรื่องไอ้รัฟฟินกับไอ้ปังที่เกิดขึ้นที่บ้านไอ้แป้งวันนั่นทำให้พวกพี่ๆผมมันชอบไอ้รัฟฟินกันใหญ่เลย ขนาดพี่เป้ยังมาเอี่ยวด้วยเลย แต่พวกพี่ยังไม่รู้เรื่องที่เกิดที่ลียังไม่มีใครบอก ผมนั่งรอเบื่อๆเลยเล่นเอ็ม เช็คเมล์รอ
ปัง ปัง ปัง
“พี่ฟาร์ปังขอเข้าห้องน้ำหน่อย ปวดฉี่ๆๆๆ”เสียงไอ้ปังตะโกนมาจากด้านนอก ผมเลยเดินไปประตูเห็นมันยืนกระโดดไปมาเอามือกุมน้องอยู่นั่นแหละสงสัยจะปวดมากตัวงอมาเลย แต่รอยแดงที่คอมันนี้แดงเยอะกว่าผมอีกถึงว่าใส่เสื้อแขนยาวมา พอมันเห็นผมเปิดประตูก็วิ่งชนผมเข้าห้องน้ำไปเลย
“ทำไมมาเข้าด้านบนอะ ไมไม่เข้าด้านล่าง”ผมถามไอ้กิ๊บมันขึ้นมาพร้อมไอ้ปัง ตอนนี้มันไปนอนกลิ้งอยู่เตียงแ ล้ว
“คนอยู่เยอะมันอาย”
“ก็น่าอายอยู่หรอก มาคอแดงมาเลย รัฟฟินแมร่งแน่ชิบ!”ผมนั่งบนเก้าอี้คอมแต่เลื่อนเก้าอี้ไปที่เตียง
“เหมือนพี่มันนั้นแหละ ไหนมาดูหน่อยดิจางไปยังเนี้ย”มันดึงผมให้นอนบนตัวมัน แล้วจับผมผลิกดูรอยบนตัวผม ผมก็ดิ้นดิ ไอ้ปังมายืนหน้าแดงมองอยู่เนี้ย
“ทำธุระเสร็จก็ลงไปได้แล้ว ล็อกห้องให้ด้วย”พอไอ้กิ๊บพูดแบบนั่นไอ้ปังก็วิ่งหน้าแดงไปเลย แต่มันไม่ลืมที่จะล็อกห้องตามที่ไอ้กิ๊บบอก
“กิ๊บไม่เอารอยแล้วนะ รอยเดิมยังไม่หายเลย”ผมนี้รีบบอกมันก่อน เพราะมันเริ่มจูบตามซอกคอ ตามลำตัวผมแล้ว ถอดเสื้อไวมาก
“ทำไมวะ คนจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว”มันไม่ฟังที่ผม ซ้ำมันยังจนเป็นรอยแดงกว่าเดิมอีก
“แค่นี้เขาก็รู้แล้ว มึงเล่นยืนเป็นยักษ์อยู่หลังกูตลอดเวลาแบบนี้”
“ยักษ์บ้าไรหล่อขนาดนี้ เงียบๆเลยนอนนิ่งเดี๋ยวจัดการเอง” เราไม่ได้มีอะไรกัน มันแค่จูบแล้วก็ทำรอยแค่นั่น ส่วนแถวๆน้องชายผมมันลูบผ่านๆ เพราะผมขอไว้ ครั้งนี้ผมจูบกับมันนานมาก นานกว่าหลายๆครั้งที่ผ่านมา จูบกันจนหอบกันไปข้างนึงเลย
“แฮ่กๆๆ แมร่งเหนื่อยชิบ!”ตอนนี้ผมกับมันนอนหายใจรวยรินกันเลย ไอ้กิ๊บมันลุกขึ้นนอนตะแคงแล้วเอามือมาเช็ดขอบปากผม น้ำลายทั้งนั่นเลย ผมเลยเอามือไปกอดคอมันไว้ทำหน้าผมกับมันชิดกันเข้าไปอีก
“อย่ามายั่วกันแบบนี้เลย เดี๋ยวก็โดนหรอก”มันพูดแล้วจุ๊บปากผมทีนึง ผมเลยจุ๊บปากมันเล่นไปมาอยู่หลายครั้ง
“อือ พอเลยๆอยู่แบบนี้คืนนี้มึงไม่รอดแน่ ไปลงไปข้างล่างดีกว่า ป่านนี้ไอ้ฟาวถามหาแล้วมั้ง”ผมแกล้งไม่ยอมลุกจนมันต้องอุ้มมาใส่เสื้อไอ้กิ๊บมันบ้าจะอุ้มผมลงไปข้างล่าง ผมนี้ดิ้นๆจนเกือบตกโดนมันตะวาดลั่นเลย
“มันน่าโยนลงบันไดจริงๆ ดิ้นจนจะร่วง!!!!”ผมกลัวโดนมันกินหัวเลยวิ่งไปหาเพื่อนผมทันที บรรยากาศตอนนี้กำลังได้ที่กันเลยยิ่งดึกยิ่งมัน นี้ถ้าพ่อแม่ใครคนใดคนหนึ่งในนี้มาเห็นได้โดนด่าบ้านแตกแน่ คืนนี้ผมกินได้เต็มเหนี่ยวเลย เพราะไอ้กิ๊บมันไม่สนใจ ทำไมนะหรอ บอลไง วันนี้มีบอลให้ดู แมนยูกับทีมไหนไม่รู้แต่ดังอยู่เหมือนกัน แบ่งพักแบ่งพวกกันเป็นฝังๆ ขนาดไอ้รัฟฟินมันยังทิ้งไอ้ปังไปดูบอลเลย ผมเพิ่งรู้ไอ้ปังกินเหล้าเก่งมาก กินเหมือนเป็นน้ำเปล่าเลย ไอ้กิ๊บกับไอ้ดีนนี้แทบจะเข้าไปในโทรทัศน์เวลาบอลเข้าประตู พวกผมที่นั่งเบื่อมองแล้วขัดใจเลยนั่งคิดทำไงดีวะ
“พี่ฟาร์คัตเอาท์ไฟอยู่ไหน’ไอ้ปังมันถามขึ้น ผมกับไอ้นัทมองแล้วยิ้มเลยเสร็จกูแน่
“ในครัว หลังตู้เก็บจานจัดการเลยไอ้ปัง” ไอ้ปังมันเดินไปทันที มันคงเจ็บใจไอ้รัฟฟินมันมั้ง ส่วนผมไอ้แป้งรับหน้าที่นั่งอยู่ที่เดิมทำตัวเนียนๆ ให้นัทกับไอ้ปังจัดการ ตอนนี้ที่โซฟาเชียร์บอลกันแบบไม่เกรงใจบ้านข้างๆเลยเดี๋ยวมึงได้เฮกันยิ่งกว่าเดิมแน่ ผมหันไปพยักหน้ากับไอ้ปัง
พรึบ!!! ทั้งบ้านมืด ผมที่กลัวความมืดจับมือไอ้แป้งแน่นเลย
“เฮ้ย!แมร่งไฟเป็นไรเนี้ย!!!”เสียงไอ้กิ๊บลั่นบ้านผมเลย แล้วอีกหลายๆเสียงก็ตามกันมาติดๆ
“ไฟดับหรอวะ!!”เสียงไอ้ดีนนี้หว่า มันวิ่งไปเปิดประตูบ้าน ดูบ้านข้างๆแต่บ้านข้างๆมันเสือกยังไม่นอนไฟสว่างโร่เลย
“แมร่ง!เชี้ยใครดับไฟเปิดเดี๋ยวนี้เลย!!!”ไอ้กิ๊บแหกปากลั่นบ้าน นี้มันไม่ห่วงผมเลยใช่ไหมรู้ว่ากูกลัวความมืดเนี้ย น้อยใจแล้วนะ
พรึบ!! ไฟมาแล้วไอ้กิ๊บวิ่งเปิดโทรทัศน์ทันที ส่วนไอ้ปังกับไอ้นัทเดินออกมาหน้าตายมาไม่สนใจใคร ไอ้ปังมันเลยโดนไอ้รัฟฟินตบที่ก้นแรงๆทีนึง แต่ไอ้ปังหันไปมองอย่างเดียว
“พี่ฟาร์ผมเบื่อหาไรทำเร็ว”ไอ้ปังหลังจากที่มันซัดคนเดียวไปเกือบสองขวดในเวลาอันสั้น หน้ามันตัวมันแดงไปหมดแล้วแต่ยังไม่ค่อยเมา แค่มึนๆ
“เล่นไพ่เอาไหม เดี่ยวกูไปหยิบมา”ผมวิ่งไปหยิบตลับไพ่บนตู้เย็น แล้วพวกผมที่ว่างงานก็เริ่มเล่นกันทันที พวกผมเล่นสลาฟปกติที่พวกผมชอบเล่น เล่นไปเล่นมาเสียงเริ่มดังแข่งกับเสียงเชียร์บอล เล่นกันอยู่นานมากเล่นกันแบบแพ้กินเหล้า ไอ้ที่มึนอยู่แล้วก็มึนเข้าไปอีก แต่ไอ้นัทมันเทพเป็นคิงนานมากกว่าไอ้ปังมันจะล้มคิงได้โดนกินเหล้าอยู่หลายอึก
“พี่นัทกินเดี๋ยวนี้เลย ปังกินจนจะอ้วกออกมาเป็นเหล้าแล้ว”ไอ้นัทแพ้ราบคาบเลยหลังจากโดนไอ้ปังล้ม ส่วนผมกับไอ้แป้งนี้เป็นสลาฟวันสลาฟทูปรกติ ตอนนี้มันกำลังโดนไอ้ปังให้ซดเหล้าเพราะมันแพ้อีกแล้ว
“ไม่ต้องกิน เดี๋ยวดีนกินเองเล่นไรกันเนี้ย เมาหมดแล้วเนี้ย”ไอ้ดีนมันเดินแย่งแก้วเหล้าจากมือไอ้นัทไปกินเอง ไอ้กิ๊บก็เดินมานั่งข้างๆผม ไอ้ปังโดนรัฟฟินดีดหน้าผากให้สร่างเมา ส่วนไอ้แป้งไอ้ดี้มันจับให้บนตักเรียบร้อยแล้ว
“ไรกันตุ๊ด! กินจังไปแล้วนะ!!”ไอ้กิ๊บมันจัดการเก็บซากของที่พวกผมกินกันหมดแล้วเอาไปทิ้ง
“สนใจไร ไปดูบอลนู้น ไม่ต้องมายุ่งกับกู อือ ปล่อย!!”มันอุ้มผมให้ไปนั่งบนตัก ผมก็ดินๆไม่ยอม งอน งอน แล้วก็งอน มีบอลทีไรกูเป็นหมาหัวเน่าทุกที
“อีกแล้วนะ ไม่ได้จะทิ้งขว้างซะหน่อยก็เห็นว่ามีเพื่อนอยู่ด้วย เลยไม่ค่อยห่วง”
“แล้วตอนนี้มาห่วงทำไม เพื่อนกูก็อยู่ ไม่เห็นหรือไง”
“เมาแล้วหาเรื่องเก่งชิบ พอเลยเลิกกินๆไปนอนๆ”มันพยายามจะอุ้ม แต่ผมไม่ยอมขืนตัวไม่ไปตามแรงของมัน
“อย่าให้ต้องโมโหนะ ลุกขึ้น!!”มันเริ่มตะวาดผมแล้ว
“โมโหไปเลย อยากโมโหก็โมโหไปเลย เดี๋ยวกูก็โมโหมั้งเหมือนกัน!! ปังมาเล่นต่อ”ผมนั่งหันหลังให้มันแล้วไปลากไอ้ปังมาเล่นต่อ
“พี่ฟาร์ผมไปไม่ได้ ไอ้นรกมันล็อกผมอยู่ มึงปล่อยกูๆๆๆ”ไอ้รัฟฟินมันเอาขามัน มารัดเอวไอ้ปังไว้แน่นเลย ไอ้ปังก็ดิ้นๆ ให้หลุด
“เรียกกูว่าอะไรนะ!!” ไอ้รัฟฟินมันบีบคางไอ้ปังจนหน้าแดงเลย
“ไอ้น้องมึงปล่อยพวกมันสองตัวไป ไม่ต้องไปสนใจ”ไอ้กิ๊บมันจะเรียกรัฟฟินว่าไอ้น้อง พูดแค่นั่นแล้วก็เดินออกจากวง ไปนั่งกินกับพวกพี่ๆเขาที่หน้าโทรทัศน์ ไอ้รัฟิฟินที่เจ็บใจไอ้ปังอยู่เลยพลักไอ้ปังออกมาอย่างแรงเลย
“แมร่ง!เหี้ยกูเจ็บนะ ฮือๆ นิสัยเสีย ไม่ต้องมากอดกูเลย”ไอ้ปังมันร้องไห้โวยวายใหญ่เลย ส่วนผมนี้หน้าชาตั้งแต่ได้ยินไอ้กิ๊บบอกว่าไม่ต้องไปสนใจ แสดงว่ามันไม่อยากสนผมแล้วใช่ไหม
“พี่ฟาร์!!! เรามาเมาให้ลืมคนสันดารเสียกันไปเลย พรุ่งนี้เราไปหาแฟนใหม่กันเลยนะ!!”ไอ้ปังตะโกนลั่นบ้านเลย ไอ้รัฟฟินนี้แทบจะลุกมาเอาเรื่อง ส่วนไอ้กิ๊บมันไม่หันมามองหน้าผมเลยแม้แต่นิดเดียว
“ชนเว้ย!!!”ผมที่อารมณ์ตอนเหนือคำบรรยาแล้ว เลยซัดเหล้าเหมือนน้ำเปล่ากันเลย ใครเข้ามาห้ามไม่ฟังทั้งนั่น ไอ้ปังเวลาเมาหาเรื่องโคตร ใครมองหน้านี้มันด่าหมดเลยนะ พวกผมสองคนนี้นั่งกินกันทั้งน้ำตาเลย หลายครั้งที่เหล่ตามองไอ้กิ๊บว่ามันจะหันมามองผมบ้างหรือเปล่า แต่ก็เปล่าเลยไม่แม้แต่จะหันมามอง ส่วนของไอ้ปังนี้แทบลุกขึ้นต่อย คือไอ้รัฟฟินมันมองไอ้ปังเป็นช่วงๆไง พอไอ้ปังมันเห็นว่ารัฟฟินมองมันเลยขว้างของที่อยู่ใกล้มือมันที่สุดไปโดนหัวไอ้รัฟฟินเต็มๆ
“คืนนี้มึงหาเรื่องกูเองนะ!!มานี้เลย!!”ไอ้รัฟฟินมันเข้ามาลากไอ้ปังออกไปจากบ้านทันที พวกพี่เขาก็มองแต่หัวเราะแทน แล้วก็หันไปกินต่อ ส่วนผมพอไอ้ปังไม่อยู่ก็ขึ้นไปนอนดีกว่า แต่ซัดเข้าไปซะขนาดนั่นจะทรงตัวยังยากเลย พยายามจะลุกแต่มันไม่ไหวจริงๆ จนรู้สึกว่ามีคนเข้ามาอุ้มผมผาดบ่าตัวลอย
“เดี๋ยวนี้หาเรื่องให้กูสติแตกบ่อยเหลือเกินนะ!!”พอถึงห้องมันจับผมโยนลงบนเตียงอย่างแรง พอเห็นมันลางๆหน้านี้บึ้งไปกินรังแตนที่ไหนมาก็ไม่รู้ มันเดินเข้ามาจัดการเปลี่ยนเสื้อ ล้างหน้าล้างตา เช็ดตัวผมให้เรียบร้อย
“อือ จะไปไหน”ผมจับแขนมันไว้ เพราะเห็นว่ามันจะเดินที่ประตู
“ไปล็อกห้อง”เสียงมันไม่โหดแล้ว แต่ก็ยังติดเคืองๆอยู่ มันถอดเสื้อแล้วก็เปลี่ยนกางเกงนอนของมัน แล้วก็เดินมานอนที่เตียงกับผม แต่ครั้งนี้มันไม่กอดผมสักนิด ผมเลยนอนหันหลังไปร้องแต่ต้องเก็บเสียงกลัวมันได้ยิน
“ร้องไห้อีกแล้ว เงียบแล้วก็นอนเลย”มันพลิกตัวเข้ามาเอาผมไปกอด ผมเลยกอดคอมันแน่น
“ขอโทษนะ”
“บอกแล้วไงว่าไม่เคยโกรธ ไม่ต้องร้องดิ กูใจไม่ดีแล้วนะ”มันเพิ่มแรงกอดมากขึ้นกว่าเดิม
“คราวหลังจะไม่กินแล้ว”
“ครับๆ ไม่ต้องคิดมากนะ ฝันดีครับไอ้ที่รัก จุ๊บ”มันก้มลงมาจูบที่ปากผมปิดท้าย จากนั้นผมก็หลับไปทั้งคราบน้ำตา ตื่นมาอีกทีบ่ายโมงกว่า ปวดหัวโคตร!!! ลุกขึ้นไม่ได้เลย จะอ้วกมึนไปหมด
TBC.
ความคิดเห็น