[Fic B.A.P] ♔ แม่ผัวลูกสะใภ้ ♔ SOCIETY

ลำดับตอนที่ #8 : OS : I LOVE YOU - BANGCHAN {SPECIAL BIRTHDAY YG

I LOVE YOU

-----------------------------------------------------------------------

B.A.P YONGGUK X HIMCHAN : OS : Story : I LOVE YOU  By : Z-ENSeeee

{SPECIAL BIRTHDAY BANG YONGGUK♥}

 

วันนี้ก็เป็นเหมือนเดิมทุกๆวัน

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในเวลาหกโมงเช้าตรงเป๊ะแบบไม่มีขาดและเกิน

ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจสลัดไล่ความง่วงงุนออกไปจากร่างกายก่อนจะเดินไปรินน้ำเปล่าที่วางอยู่ข้างเตียงแล้วยกขึ้นดื่มแบบทุกทีจากนั่นถึงค่อยลากตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายเตรียมพร้อมสำหรับการดำเนินชีวิตในวันใหม่

หลังจากแต่งตัวเองก็หมุนซ้ายหมุนขวาเพื่อเช็คสภาพเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่ชั้นล่าง จุดหมายก็คือห้องครัว

ขนมปังปิ้งสองแผ่นกับนมสดหนึ่งแก้ว กินแบบนี้ทุกเช้าจนเป็นนิสัย

เดินไปหยิบรองเท้าผ้าใบคู่เก่งจากชั้นวางมาสวมก่อที่จะเดินออกไปข้างนอกบ้าน ยกข้อมือขึ้นดูเห็นว่าอีกประมาณ2นาทีเจ็ดโมงตรง

สายตาของฉันจ้องไปที่เธอโดยอัตโนมัติ

ราวกับว่ามองที่เสื้อผ้าของเธอ

เมื่อฉันทำอะไรไป เธอก็ถูกตลอด

ผมล้วงกระเป๋าพิงรั่วบ้านตัวเองพลางก้มลองเช็คเวลาที่ข้อมือ เมื่อเข็มสั้นและยาวต่างค่อยๆเคลื่อนมาที่เลขเจ็ดก็เงยหน้าขึ้นแล้วค่อยๆหันไปมองประตูรั้วเหล็กสูงไม่ต่างกันที่อยู่ข้างๆ

ประตูรั้วเหล็กสีดำค่อยๆเคลื่อนออกอย่างทุลักทุเลเพราะน้ำหนักของมันก่อนที่ร่างขาวๆของใครบางคนจะโผล่ออกมา เจ้าตัวปาดเหงื่อเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปเลื่อนปิดประตูรั้วด้วยท่าทางตลกๆ ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกมา

ก็เป็นแบบนี้ทุกเช้า

ในทุกกริยาของเธอทำให้ฉันขึ้นๆลงๆ

มองกลับมาสิ ว่าฉันก็ทนกับเธอเยอะเหมือนกันนะ

แต่ว่าพวกนั้นน่ะ ฉันก็ไม่ได้เกลียดมันหรอกนะ

ผมเดินตามร่างขาวๆนั้นไปเรื่อยจนเจ้าตัวหยุดที่ป้ายรถเมล์ รอบกายมีผู้คนมากมายที่รอขึ้นเหมือนเช่นเดิมทุกวัน

ผมเดินไปหยุดยืนข้างหลังเขาไม่ห่างนักจนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูก

วันนี้เปลี่ยนน้ำหอมใหม่หรอ

ทุกทีไม่ใช่กลิ่นนี้นี่นา

บรรยากาศบนรถบัสค่อนข้างแออัดทั้งผมและเขาต่างก็ยืนโหนบาร์กันทั้งคู่ต่างกันที่แค่คนข้างๆออกจะดูทุลักทุเลกว่าผมไปนิดแขนเล็กสลับข้างไปมาทุกสิบนาทีเพราะความเมื่อยจนบางครั้งเจ้าตัวก็ส่งเสียงบ่นเล็กงุ้งงิ้งอยุ่คนเดียวจนผมที่ยืนอยู่ข้างต้องกลั้นยิ้มเหมือนคนบ้า

“อ๊ะ”

เกิดการเบรกกะทันหันจนคนตัวขาวข้างๆเซมาชนผมอย่างเลี่ยงไม่ได้ กลุ่มผมนุ่มที่คลอเคลียอยู่ปลายจมูกทำเอาผมแทบอยากรวบตัวคนข้างๆมากอดให้แน่นเอาจนเซไปชนคนอื่นไม่ได้เลยให้ตายสิ

I LOVE YOU ฉันรักเธอ

ในวันนั้นที่ฉันได้พบเธอ มันไม่ใช่แค่เราสองคน

ฉันทำตัวให้ดี เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ ฉันชอบมันนะ

I LOVE YOU ฉันรักเธอ

ในวันนั้นที่ฉันได้พบเธอ มันไม่ใช่แค่เราสองคน

หัวใจของฉันกำลังไปหาเธอ ฉันบอกเธอแล้ว

สองข้างทางเต็มไปด้วยดอกซากุระสีชมพูร่วงโรยเต็มไปหมด ทั้งดอกที่ร่วงอยู่ก่อนแล้วมากมายจนทำให้พื้นหญ้ารอบๆกลายเป็นสีชมพูไปหมด แม้กระทั่งถนนทางเดินกว้างที่เป็นทางเข้าโรงเรียนก็เต็มไปก้วยกลีบดอกไม้สีชมพูสวยอยู่ประปราย

ผมเหลือบตาไปมองทางข้างหลังจากหางตาก็เห็นผู้ชายท่าทางแบดๆหน่อยคนนึงเดินล้วงกระเป๋าเดินมาในระยะที่ไม่ใกล้ไม่ไกลกันเกินไปก่อนจะกลับมาอมยิ้มกับตัวเอง

วันนี้ก็ยังมาโรงเรียนพร้อมกันเหมือนเดิม><

พอผมเดินเข้ามาถึงภายในตัวโรงเรียนก็เลี้ยวเข้าโรงอาหารเพื่อกินข้าวเช้าก่อนอย่างที่เคยทำทุกวัน เนื่องจากผมชอบตื่นสายทำให้ตื่นขึ้นมากินข้าวเช้าไม่ทันจนต้องมาฟังคุณแม่บ่นแทบทุกเช้า สั่งข้าวห่อไข่แบบที่ชอบกินมาก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะประจำข้างร้านน้ำ

นั่งลงได้ไม่นานที่โต๊ะเยื้องๆกันเขาคนนั้นก็เดินมานั่งพร้อมกับแซนวิซหนึ่งชิ้นกับน้ำเปล่าหนึ่งขวด

เห็นกินแบบนี้ทุกวันเลย

อิ่มรึเปล่านะ

แอบอมยิ้มกับตัวเองอีกหนึ่งรอบที่วันนี้ก็ยังได้กินข้าวเช้าพร้อมกันเหมือนเดิม เมื่อใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนเราก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกันแต่หากว่าต้องเดินไปคนละทางเพราะตึกเรียนอยู่คนละตึก

เขาเรียนสายวิทย์

ส่วนผมเรียนสายศิลป์

ที่โรงเรียนของเราแยกตึกเรียนของแต่ละสายอย่างชัดเจนทำให้ไม่มีโอกาสได้เจอกันเลยในช่วงที่ต้องเรียนจนกระทั่งตกเย็นเท่านั้นที่จะได้เจอกันอีกทีตอนกลับบ้าน

ถึงจะแอบเสียดายแต่ทางกลับบ้านเราอยู่ทางเดียวกันแหละ

แค่นี้ก็ดีแล้ว

เวลาเรียนของฝั่งผมค่อนข้างน้อยกว่าของคนๆนั้น เพื่อนๆหลายๆคนทยอยเดินออกจากโรงเรียนไปหมดแล้วผมซึ่งกำลังรอเวลาอะไรสักอย่างอยู่จึงเดินมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนข้างสนามบาสที่อยู่ติดกับทางออกหน้าประตูโรงเรียนพอดี แล้วหยิบหนังสือเรื่องดนตรีขึ้นมาอ่านฆ่าเวลาไปเรื่อย

ในทุกกริยาของเธอทำให้ฉันขึ้นๆลงๆ

ฉันไม่ใช่คนที่ยิ้มกับมันเยอะนักหรอกนะ

มองกลับมาสิ ฉันรับมันเยอะก็เพราะเธอนั่นแหละ

ฉันไม่สามารถให้เธอไปได้มากกว่านี้ได้แล้วล่ะ

หลังจากออดเลิกเรียนดังผมก็รีบกวาดข้าวของบนโต๊ะเรียนลงกระเป๋าทุกอย่างอะไรที่ไม่จำเป็นก็ยัดๆใส่ใต้โต๊ะไปซะ ช่างมันเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเข้ามาเก็บ

“ยงกุกไปเตะบอลกันป่าว”เสียงเพื่อนสนิทที่นั่งข้างกันเอ่ยทักขึ้น ผมบอกปฎิเสธไปอย่างเช่นเคยแล้วเดินออกห้องเรียนมาพลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาเช็คเวลา

“มันรีบกลับบ้านทุกวันเลยเนอะ”

สี่โมงกว่าแล้วจะกลับรึยังนะ

พอเดินออกมาจนเกือบถึงประตูหน้าโรงเรียนสายตาผมก็สังเกตเห็นร่างขาวคุ้นตากำลังก้มอ่านหนังสืออะไรสักอย่างที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างๆสนามบาสเช่นเคยทุกวันแล้วเผลอยิ้มกับตัวเองอย่างไม่รู้ตัว

ผมเดินออกมาจนถึงหน้าโรงเรียนสักพักก็แสร้งทำเป็นก้มมัดเชือกรองเท้าตัวเองไปรอจนกระทั่งคนๆนั้นเดินเลยออกไปสักเล็กน้อยแล้วค่อยเดินตามหลังไปอีกที

คนตัวขาวแวะคุยกับเพื่อนร่วมชั้นหน้าตาน่ารักคนหนึ่งอยู่จนทำให้ผมต้องชะรอฝีเท้าให้ตัวเองเดินช้าลง ใบหน้าน่ารักที่ไม่ต่างอะไรกับเด็กผู้หญิงกำลังยิ้มกว้างอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนักส่งให้เพื่อนผู้หญิงตัวเล็กๆที่เดินคุยกันไปตลอดทางจนผมรู้สึกหงุดหงิด

อยากเดินเข้าไปแทรกตรงกลาง

อยากรู้ว่าคุยอะไรกันอยู่ถึงได้ยิ้มกว้างขนาดนั้น

หลังจากเดินผ่านไปสักพักร่างบางที่เดินอยู่ตรงหน้าก็เลี้ยวเข้าไปยังร้ายขายกาแฟเจ้าประจำที่มักต้องแวะทุกครั้งก่อนกลับบ้าน ผมหยุดยืนอยู่หน้าร้านสักพักก็เดินตามเข้าไป

“ขอไอซ์อเมริกาโน่แก้วนึงครับ”

“...ลาเต้แก้วนึงครับ” สั่งกาแฟแบบที่คิดว่ารสชาติอ่อนที่สุดไป รอสักพักพนักงานก็ยื่นแก้วกาแฟมาให้เราทั้งสองคนพร้อมกัน คนข้างๆส่งยิ้มขอบคุณให้ก่อนจะเดินออกจากร้านไป

เห็นว่าซื้อกินทุกวันอร่อยมากเลยหรอ

จริงๆก็ไม่ชอบกินหรอกกาแฟ

แต่เห็นคุณกินแล้วมีความสุขก็อยากจะซื้อตามบ้าง

ซื้อตามทุกวันจนตัวผมเริ่มชินกับรสชาติขมๆนี่แล้วสิ ทำยังไงดีนะเหมือนจะติดกาแฟเข้าให้แล้วถึงแม้ว่าจะไม่ชอบก็ตาม

นี่คือความรัก ที่ฉันได้ดื่มด่ำกับมันเพียงเล็กน้อย

มันล้นออกมาแล้ว แต่ฉันก็ยังอยากจะรินมันให้เต็มอีก

ฉันรอที่เธอจะพูดว่า “I LOVE YOU”

เดินกลับบ้านพร้อมกันเป็นประจำทุกวันก่อนที่จะแวะร้านกาแฟร้านโปรดพร้อมๆกัน

เราสั่งกาแฟในเวลาไล่เลี่ยกัน วินาทีที่เรายืนรอกาแฟพร้อมๆกัน

กลิ่นหอมอ่อนๆของกาแฟที่ผมหลงใหลไม่ได้น้อยไปกว่าความรู้สึกที่ผมมอบให้คนข้างๆเลย

มีความสุขจัง

คืนนี้ฝนตกแม้ว่าบรรยากาศช่วงเช้าจะสดใสก็ตามผมนั่งพิงขอบหน้าต่างห้องนอนของตัวเองพลางมองไปยังสายฝนที่ไหลลงมาตามหน้าต่างเป็นทางยาว ในใจก็เอาแต่คิดว่าเวลานี้อีกคนจะทำอะไรอยู่นะ ผมชอบฝนแล้วคุณล่ะชอบฝนรึเปล่า

ผมไม่ชอบฝน

เพราะบรรยากาศครึ้มๆยามที่มันสาดเทลงมาจากท้องฝ้าทำให้รู้สึกเหงาและดูหดหู่

แต่น่าแปลกที่ผมกับมานั่งพิงขอบหน้าต่างห้องนอนทุกครั้งที่มันตก ท่ามกลางสายฝนที่พรำตกลงมามักทำให้ผมสังเกตเห็นรอยยิ้มของใครอีกคนที่นั่งมองสายฝนผ่านหน้าต่างห้องนอนจากบ้านอีกหลังที่อยู่ตรงข้ามกันอยู่เสมอ

ผมไม่ชอบฝนตกแต่กลับชอบนั่งมองมันตกลงมาเพราะมันทำให้ผมเห็นใครอีกคนกำลังมีความสุขกับมันอยู่

แม้จะหงุดหงิดที่ฝนตกแต่กลับยินดีที่จะได้เฝ้ามองมัน

ดูแปลกไปไหม

ท่ามกลางบรรยากาศที่แสนอึมครึมสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง คนสองคนที่ต่างกำลังหันหน้ามองสายฝนผ่านบานหน้าต่างที่อยู่ตรงข้ามกันอย่างพอดิบพอดี

ความรู้สึกมากมายที่อยากเอื้อนเอ่ย

คำพูดมากมายที่อยากจะมอบให้

หลากหลายรอยยิ้มที่อยากจะให้อีกคนเห็น

มือข้างขวาสองข้างที่กำลังยกขึ้นพร้อมกันแต่ทว่าต่างสถานที่กำลังขยับวาดบางสิ่งบางอย่างจากไอน้ำที่เกาะตามบานหน้าต่างขึ้นพร้อมๆกัน

วลีสั้นๆที่ต่างคนต่างก็ยิ้มให้กับมันแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่รับรู้ก็ตาม

-I LOVE YOU-

-I LOVE YOU-

------------------------------------------------------------------------------------------------
 

#วิ่งหนี

อึนๆและมึนๆเช่นเคย วันนี้วันเกิดพ่อเนอะ ลีดเดอร์ของเรา ^^

สเปเชียลอึนๆถูกใจป๊าว รีบปั่นสดเลยอ่ะแง ขอให้พ่อและบีเอพีมีความสุขกันเยอะๆเนอะๆ

สุขสันต์วันเกิดค่ะคนเก่งของพวกเรา :D

##ItsBYGday



#ฟิคแม่ผัว

G  Minor!