คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ☆ คุณแม่ VS ลูกสาว ☆ ::: round 6
ครีมหอยวอกใช้แล้วหน้าเด้งเหมือนลอยอยู่ในเอกภพ -_-)
สวัสดีมิตรรักชาวแฟนเพลงทั้งหลาย วันนี้เชิญไปพับกบกับกระผมบังยงกุกคนที่หล่อและรวยดูดีมีสไตล์สุด(ในโลกของตัวเอง) นี่หายไปนานคิดถึงกันมากช๊ะ
เงียบ...
เอ้าไม่ต้องอายๆ กรี้ดมาเลยพ่อหล่อๆเข้าใจๆ
นี่วันนี้ก็ตื่นมาพบกับอากาศอันสดใสชื่นมื่นราวกับฉีดน้ำมันหอมระเหยเข้าสู่อากาศ ผมเดินลงบันไดบ้านมาหลังจากนั่งเสริมหล่อพอเป็นพิธีอยู่ในห้องแต่งตัวนานแสนนาน แหงนหน้ามองเดอะคล็อกก็แจ้งเตือนเวลาที่พิกัดแปดนาฬิกาสิบนาทีตรงเป๊ะไม่ต้องนับเสี้ยว
เดินลงบันไดมายังไม่ทันก้าวพ้นขั้นสุดท้ายก็ต้องชะงักเพราะสังเกตเห็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหนูวิ่งทั่กๆตัดหน้าไปอย่างเร็วรี่ นี่ถ้าไม่ติดว่าดูทอมแอนท์เจอร์รี่มากเกินไปผมว่าผมเห็นว่ามันกำลังวิ่งหอบอะไรสักอย่างที่คาดว่าคงขโมยมาจากห้องครัว
นี่ดีนะที่คนที่เจอแกเป็นศาสดาบังผู้มีจิตใจโปร่งใสถึงได้รอดชีวิตเอาอาหารไปเลี้ยงลูกเมียในรังใต้ดินได้ถ้าเกิดคนที่เดินลงบรรไดมาเวลานี้เป็นคิมหิมแชนเมียรักคงได้เหยียบเจ้าตายคาตีนไส้ไหลชันสูตรศพไม่ได้แน่นอน นอกจากน้ำหนักที่ขึ้นๆเอาๆของคุณเธอแล้วสกิลในการเดินนี่อาจเรียกได้ว่าเหิรเวหาจ้ำเอาๆไม่มองพื้นพสุธาสัตว์น้อยใหญ่นี่ตายคาตีนมาหลายศพไม่อยากจะเซท
ละใครละที่ต้องมาคอยเก็บศพ
บังไง...
พูดละเศร้าขอเหล้าเข้มๆ
พูดไปก็เท่านั้นวันนี้คุณเมียสุดที่รักก็ยังคงตื่นแต่เช้ามานั่งจิบอเมริกาโน่ที่ห้องรับแขกเช่นเคยแต่ดูไม่ปกติก็ตรงที่วันนี้คุณเธอมีแขกจากต่างแดนมาเยี่ยมเยียนพูดไปงั้น หน้าตาเหมือนเคยเห็นเดินตระเวรขายของตามบ้านย่อยๆ
ว่าแล้วขอเข้าไปตามเสือกสักนิดพอให้จิตแจ่มใส
“โอ้นี่คุณสามีใช่มั้ยคะ มาพอดีเลยเดี้ยนกำลังจะอธิบายสรรพคุณครีมพอดีนี่ตะกี้คุยให้คุณฟังไปคร่าวๆแล้ว”ผมพยักหน้าหงึกหงักอย่างงงๆก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงข้างๆฮิมชานที่กำลังนั่งฟังอย่างตั้งใจอยู่ด้านข้าง
ไรวะกูงง-_-
“ขอพูดชื่อตัวผลิตภัณฑ์ก่อนเลยนะคะ ครีมตัวนี้มีชื่อว่าครีมหอยวอก ทาแล้วเด้งทุกสัดส่วนค่ะ ”
“ตัวครีมเนี๊ยะสกัดมาจากเมือกหอยทากแบบสดๆเลยนะคะ เรามีฟาร์มหอยพันธุ์ดีเลี้ยงไว้อยู่เป็นพันๆตัวไว้สำหรับดูดเก็บเมือกของมันผ่านกรรมวิธีจากเทคโนโลยีชั้นสูง บลาๆ”
หอยทากแม่งมีแบ่งเป็นพันธุ์ๆด้วยอ่อวะ กูมองยังไงก็หน้าตาเหมือนกันทั้งโลก
“ส่วนประกอบรองๆที่เหลือนอกจากส่วนผสมหลักอย่างเมือกหอยเนี่ยก็จะมีสมุนไพรพื้นบ้านของเกาหลีเรา ลูกเชอรรี่โบราณกับกระดองเต่าพันปีค่ะ”
“ฟังดูแปลกๆเนอะ”ฮิมชานที่นั่งอยู่ข้างๆหันมากระซิบเนียนๆหลังจากพนักงานสาวพูดจบแล้วหันไปสนใจกับการค้นตัวผลิตพันธุ์จากกระใบเท่าเขื่องที่แบกมาด้วย
“นั้นสิ อย่าซื้อเลยๆ”ผมกระซิบกับไปฮิมชานก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย คือถ้าแม่งเชื่อนี่แม่งฟายมาก ครีมห่าไรวะสกัดจากเมือกหอย ไหนจะไอ้กระดองพันปีอีกมึงรู้ได้ไงว่าพันปีนั่งไทม์แมชชีนไปเก็บมาหรอ
“ส่วนวิธีใช้เนี่ยให้หลับตาขณะทาครีมนะคะ ลืมตาขึ้นมาทำตาโตๆ เผยอปากเล็กน้อยค้างไว้1ชม. เท่านี้เมื่อสามีเห็นก็จะตะลึง อุ! นี่เมียฉันจริงหรอเนี่ย..”อธิบายไปนางก็หลับตาลงค้างไว้3วิ จากนั้นก็เบิกตาตาโตๆตามที่พูด ตามด้วยเผยอปากชริดที่แบบกระเทยถึกยังกลัวโชว์ให้ดูเป็นตัวอย่าง
“ให้ทาทุกคืนก่อนนอนนะคะ อาบน้ำเสร็จทาเลยนอนเลยตื่นมาก็จะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของหน้าตาทันเลยค่ะ เนียน ใส ตึง รับรองเห็นผลทันทีที่ใช้”
กูว่าหน้าแม่งเป็นตะคริวก่อนเลยตั้งแต่มึงเริ่มถ่างตาละ
“ครีมตัวเนี้ยช่วยยกกระชับริ้วรอยให้หน้าเด้งชนิดที่แบบทาข้อศอกหมายังตึง ราคา120000วอนถ้วนค่ะมีเป็นชุดกิ๊ฟเซทให้เลยข้างในก็จะประกอบไปด้วยตัวครีมหอยวอก เซรุ่มหอยวอกเอาไว้ทาก่อนที่จะออกไปข้างนอกหรือรู้สึกว่าตัวเองหน้าแห้ง แล้วก็โฟมหอยวอกมีเม็ดบีทช่วยกระจัดสิ่งสกปรกออกจากผิวหน้าใช้เช้าเย็นกลางวันกลางคืนได้ตามสะดวกเลยค่ะ”
ผมนั่งฟังที่นางอธิบายไปแคะขี้เล็บไปอย่างเซ็งๆ คือตั้งแต่ที่ฟังมาเนี่ยยังหาความน่าเชื่อถือไม่ได้เลอะ!
ฮิมชานไม่ซื้อหรอกดูหน้าคุณเมียสิ ไม่ซื้อแน่นอน บังนอนยัน!!!
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ...สั่งซื้อตอนนี้เราไม่ขายกระปุกเดียว ขายคู่ไปเลย240000วอนค่า!”
เป็นกูคือไม่ซื้อตั้งแต่120000วอนแล้วนาง เอามาให้ทดลองใช้ฟรีกูยังโกรธ
“เอาไว้วันหลังดีกว่านะครับ ครีมที่บ้านยังเหลืออีกหลายลัง”ฮิมชานปฏิเสธกลับไปด้วยเสียงนุ่มๆ
นั้นแหละ!!!
นั่นแหละครับที่รัก แบบนั้นแหละกลับไปใช้กานิเย่เหมือนเดิมดีกว่าอย่าให้เลยไอ้ครีมหอยวอกหอยดอนไรเนี่ย
“ครีมของเรานอกจากนี้ยังช่วยให้ยกกระชับไปทุกส่วนเลยนะคะ!!!”นางยังไม่ยอมเลิกราผลักกระปุกครีมอันเท่าเขื่องมาจนแทบกระแทกหน้า คือกูเชื่อมึงอย่างนึงแม่งทาได้ทั้งตัวจริงๆอ่ะ กูเชื่อๆ
“นอกจากใบหน้า ไม่ว่าจะเป็นแขน ขา นม นม ทุกส่วนในร่างกายอย่างให้ตรงไหนเต่งตึงทาได้เลยค่ะแล้วคุณจะรู้สึกว่าตัวเองกลับมา18อีกครั้ง!!!!!!”
“จุนฮงเราอยากกินไอติมจังเราไปกินกันมะ”เสียงหวานๆของเมียไอ้ลูกจุนฮงคนไร้ประโยชน์ดังแว่วมาจากห้องครัว ฮิมชานที่หูดียิ่งกว่าอะไรรีบหันขวับไปมองยังพิกัดที่ลูกรักทั้งสองคนยืนอยู่ทันที
“โอเคงั้นซื้อ”
บ้าไปแล้ว
บ้าที่สุด
ผัวจะไม่ทน ใช้ฟันคิดเหรอเมีย TT TT
“เอากี่กระปุกครับเมีย”
เดี๋ยว เมื่อกี้กุพูดไรไป
มันจะต้อง แสนสองซื้อได้ตั้งหลายอย่าง ส่งเมียไปดัดฟันกับลูกเสริมดั้งได้ตั้งหลายคน ไม่ใช่เหรอ..
ฮรึก ร่างกายยงกุกเป็นอัลไลอัลไซเมอร์แดรกก็ไม่น่าจะใช่
“เอามาซักโหล..”
ลมจะจับ กระปุกนึงแสนสองวอน... โหลนึงมีสิบสองชิ้น อกอีกแป้นจะแตก.. บาย
“ฮึ อะไรเนี่ย ป้าซื้อของจำพวกนี้ด้วยเหรอ”ลูกสะใภ้แฟนจุนฮงเดินเข้ามาในห้องรับแขกก่อนพูดแบบกระซิบที่ได้ยินแค่ผมกับฮิมชาน ทำเอาเส้นเลือดที่ขมับเมียแทบกระตุกเป็นจังหวะเพลงQ
นิเมิงอย่าเพิ่งได้ไหม ไปสวยที่ไหนก็ไป อย่ามาสายน้ำผึ้งใส่อิกั้งแบบนี้ อิกั้งยิ่งท้องแก่เดี๋ยวก็หันไปตบหรอก
คุณพิสุทธิ์ปวดกบาลแปร๊บ
...
“กระปุกเดียวดีกว่า เดี๋ยวอิเด็กแถวนี้มันดับ”
“...”
ไร้คำพูดกับเมียจริงๆ5555555555555 พอพูดถึงเงินแล้วน้ำตาจะไหล บังยงกุกได้แต่ยอมจำนนควักบัตรทองให้เมียแล้วค่อยๆเฟตตัวออกมาจากฉากเพื่อเปลี่ยนช็อต
“พ่อจะไปไหน!!!!!”
อ้าว งานเข้าละ
“ไป....เอ่อ... ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวจ๊ะ นี่ก็จะเที่ยงแล้ว กลัวเตงหิวไง”
“อ่อ แล้วก็ไม่บอก งั้นเอาเส้นเล็กน้ำใสไม่งอกลูกชิ้นหมูไม่เอ็นไม่พริกไม่กระเทียมเจียวถุงนึงนะพ่อ ไม่เอาน้ำตกนะ”
สาบานว่านั่นสั่งก๋วยเตี๋ยวไม่ใช่ชื่อถนนหรือสำนวน
ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ สมองน้อยๆของบังยงกุกจะจดจำมันได้หรือไม่ ติดตามชมตอนต่อไป
.
.
.
ใจลอยไปถึงหน้าปากซอย พร้อมท่องไปตลอดทาง
“เส้นเล็กน้ำใสไม่งอก..ลูกชิ้นหมู.. ใส่พริกปะวะ ใส่กระเทียมเจียว”
“เส้นเล็กน้ำใสไม่งอก ลูกชิ้นหมู ใส่พริกใส่กระเทียมเจียว”
“เส้นเล็กน้ำใสไม่งอก.....” กุไม่ท่องละฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ยิ่งท่องยิ่งลืมฟาย
ถึงหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวร้านประจำ ยอลลี่ชายเตี๋ยวหน้าปากซอย
“เอาอะไรดีครับ”
เดี๋ยว เมียสั่งอะไรนะ
………………………………………..
“พี่ครับ จะสั่งป่ะก๋วยเตี๋ยว”มึงใจเย็นได้มั้ย รอกุแป๊บนึง ไม่ต้องมาทำหูกาง
.....กุลืม ลืมแบบสิ้นเลย
“เล็กน้ำตกสองครับ”
. . .
ทั้งหมดนี้ เป็นสาเหตุให้ผมต้องมายืนโดนทำโทษด้วยความรัก(?)และโมโหหิวของเมีย..
“นี่ไม่แคร์กันแล้วใช่มั้ย จะเลิกจอห์นสันจริงๆสินะ”
“เปล่า..”
“ทำไมบังทำกับเราแบบนี้อ่ะ”
“เค้าลืม...”
“ไม่เคยให้ความสำคัญกับเราเลยช้ะ ทำไมต้องประชดอะ”
“เปล่า..”
“แค่เราฝาก เส้นเล็กน้ำใสไม่งอกลูกชิ้นหมูไม่เอ็นไม่พริกไม่กระเทียมเจียวถุงนึง นี่ถึงกับประชดเราด้วยการซื้อเล็กน้ำตกมาให้เลยเหรอ”
“เค้าลืมเฉยๆ...”
กุ ผิด ไป แล้ว ครัชกระซิก
ชีวิตบังยงกุกนี่ช่างมืดมน
มืดกว่าเล็กน้ำตก
มืดมาก
จนเกือบเท่าแดฮยอน...น้ำตาจะแชร์ขอไหล
บ้าที่สุด
เดินคอตกออกมาจากบ้านเตรียมตัวกำลังจะไปรดน้ำต้นไม้กับซื้อเส้นเล็กน้ำใสไม่งอกลูกชิ้นหมูไม่เอ็นไม่พริกไม่กระเทียมเจียวเพื่อไถ่โทษเมียที่รักเพื่อผัดผ่อนการลงทัณฑ์โดยการนอนโซฟาหนึ่งเดือนแค่คิดก็เซ็ง โซฟาแม่งตัวนิดนึง คนเป็นผัวนี่ช่างลำบาก
กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงง
เสียงออดหน้าบ้านดังลั่น บังยงกุกผู้รู้งานรีบวิ่งไปหน้าประตูเพื่อต้อนรับแขกเข้าสู่เขตแดนศักดิ์สิทธิ์
เออ ดี หมีคังกูไม่น่ารีบวิ่งมาเลย ปล่อยให้มันยืนเผาผลาญแคลอรี่นั่นแหละดีแล้ว
มึงมาถูกจังหวะมาก
“มาทำไม”เสียงขุ่นๆของพ่อหน้าตาดีบ่งบอกอารมณ์ได้ชัดเจนจนคังสัมผัสได้
“เค้าพาหลานมาไหว้มึง... เอ้าแดฮยอน ออกมาไหว้ยงกุก นี่น้องรหัสอาเอง”
.... เดี๋ยว แดฮยอนนี่มันชื่อคุ้นๆเนาะ
ชื่อเหมือนไอเด็กดำเลยว่ะ
ขายาวๆ ที่รองเท้าประกอบไปด้วยส้นเกือบสามนิ้วก้าวลงมาจากรถกระบะของหมี
เห็นหน้าชัดๆแล้วแทบเป็นลม
“อ้าว ลุงเองเหรอ น้องรหัสอาคัง”
........
ขอตายวันละหลายๆรอบ
นอกจากเมียที่เคารพกำลังกริ้วโกรธ ยังจะมารู้ว่าอิเด็กดำนี่หลานอิหมีอีก
อืม บายนะ
ทาครีมหอยวอกบริหารหน้าแล้วไปนอนซะ ชีวิตคุณไม่ต้องดื่มวีต้าก็เข้มข้นและนอนได้....
#ขำจนต้องร้องขอชีวิต
คือนี่กว่าจะได้อัพสำลักน้ำลายตายไปหลายรอบ ขำอ่ะนี่แทบกราบน้องจอมแต่งไรมาเนี้ย 55555555555555
อัดอั้นตันใจจนต้องไปสกรีมลงแท็กเอง คนอ่านไม่ต้องเล่นค่ะเราเล่นเอง เอ้าอ่านจบเชิญ >>> #ฟิคแม่ผัว
ต้องแท็กนะเข้าใจไหมไม่งั้นปาด้วยกระปุกครีม ต้องทำนะอย่าปล่อยให้เราบ้าคนเดียวไม่ได้ๆ 55555555555555555555
ความคิดเห็น