คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย 9
คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย
9
“แบมมมมม มาร์คหิว....”
“................”
“ทำไรให้กินหน่อยน๊า นะๆ หิวแล้วอ่า.....”
“................”
“น๊าๆ เก๊าหิวแย๊ว...”
ขุ่นแม่บอกว่าอยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย
ต้องปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น(?)
แต่ตอนนี้สุดหล่ออยู่คอนโดนะ ไม่ใช่บ้าน....
แล้วยุคนี้มันยังมีคนเล่นวัวควายปั้นอีกเหรอวะ?
แม่ง...หลงประเด็นละๆ....
คือท่านแม่กำชับนักหนาตอนที่เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋ามาที่นี่ ว่ากูเนี่ย ต้องดูแลอิเชี่ยที่มานั่งทำตาแป๋วง้องแง้งๆใส่ตรงนี้ให้ดีที่สุด ให้สมกับที่แบมแบมคนแมนเป็นถึงว่าที่คู่หมั้นกะไอ้เชี่ยมาร์คนี่....
แม่งงงงง คิดถูกรึคิดผิดวะที่มาอยู่กะมันที่นี่เนี่ย?
เอาว่ะ เห็นแก่สภาพหนังหน้าแหกๆของมันที่มาจากฝีมือและฝีเท้ากู...
ตามใจแม่งวันนึงก็แล้วกัน...
“อยากกินไรล่ะ?”
จ้องหน้าคนที่นั่งทำตาแป๋วอยู่ข้างๆก่อนจะยกมือขึ้นผลักหน้าแม่งไปทีนึงอย่างหมั้นไส้ แหม่....
หนังตามึงบวมจนแทบจะปิดละ...
ยังจะกระแดะทำตาโตแป๋วแหววใส่กูอีกเน้าะ
ความพยายามมึงสูงมาก เหอะๆ
“อะไรก็ได้ที่มีกุ้งอ่ะ”
พยักหน้าหงึกๆเพราะก็พอจะจำได้อยู่บ้างเหมือนกันแหละ ว่าไอ้คนข้างๆนี่ชอบกินกุ้งมากๆ
ก็แกะให้แดกตอนนั้นอ่ะ ยังจำหน้าแม่งได้อยู่เลยนะ...
ตอนกุ้งเข้าปากนี่หน้าแม่งฟินยิ่งกว่าคนปวดขี้บนทางด่วนตอนหลุดจากทางด่วนแล้วมาเจอส้วมที่ปั๊ม....
ฟินประมาณนั้นแหละ.....
“ข้าวผัดกุ้งมั้ย? แปบเดียวก็เสร็จละ”
“แต่ถ้าเอามันไปผัดกับข้าวมันจะไม่ค่อยอร่อยน๊า....”
อืม.....
แค่นี้คนหล่อทนไหวครับ...
“งั้น...ต้มยำกุ้งล่ะ? อาหารไทยอ่ะรู้จักป่ะ?”
“มันเผ็ดอ่ะ...”
กูยังทนได้ครับ กูยังทนได้
ท่องไว้ ต้องทำดีกับมัน.....
“งั้น....เกี๊ยวกุ้งน้ำใสล่ะ?”
“ไม่ชอบกินเกี๊ยว....”
เชี่ย....
คิดว่าแบมแบมคนนี้จะจัดการปัญหาตอนนี้ยังไงเหรอครับ?
พวกมึงน่าจะเดากันได้เน้าะ....
“ไอ้สัส!! เรื่องมาก ถ้างั้นก็ออกไปหาไรกินเองเลยไป!”
“โอ๊ยยยยยย ขอโทษษษษษษ อย่าถีบๆๆๆๆ ทำไรมาให้ตอนนี้นี่กินหมดแหละครับ “
“ดี!!”
อืม...
เห็นมั้ย? ว่าแบมแบมนี่โคตรเป็นคู่หมั้นที่เพอร์เฟ็คเลยเหอะ
มึงจะหาคนหล่อๆ(?)ที่ดี(?)กว่ากูนี่ยากมากเลยนะเนี่ย....
...................
ณ ตอนนี้ก็ประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ ชายหวังก็จำได้รางๆนะเว้ย ว่าจัดร้านเสร็จตอนเกือบๆบ่ายสาม พอจัดของเสร็จก็ขึ้นไปนอนเล่นบนห้อง กะว่าจะงีบสักแพ้พแล้วค่อยไปม่อสาวไรเงี้ย...
เสือกหลับลึกยาวมาสามทุ่มแถมฝันอะไรจัญไรๆอีกต่างหาก...
นี่ก็ยังค้างอยู่นะเว้ย แม่ง...
ไอ้ครั้นจะมานั่งฟินด้วยมือนี่บอกแล้วนะว่าไม่เอา โนๆๆๆๆๆ
ลุกขึ้นสวมกางเกงยีนส์สีซีดที่ขาดเป็นช่วงๆบริเวณเข่าถอดเสื้อกล้ามสีชมพูเขวี้ยงทิ้งไปบนเตียงก่อนจะคว้าเสื้อยืดสีขาวตัวโปรดที่มีข้อความน่ารักๆใสๆสกรีนติดอยู่เต็มหน้าอกว่า....
“รักจริง...หวังฟัน...”
คว้าแจ็กเก็ตสีเข้มมาสวมทับก่อนจะคว้ากระเป๋าเงินที่อุดมไปด้วยแบงค์ยี่สิบ(?) เดินดุ่มๆออกจากบ้านไปด้วยความเร็วแสงเพราะว่าขาพี่ยาวมาก(?)พรวดพราดเข้าไปในร้านสะดวกซื้อใกล้บ้าน ก่อนที่ตาคมจะตวัดไปที่เป้าหมายที่ชายหวังหมายปองไว้ในทันที
กลิ่นช็อกโกแลตยี่ห้อนั้นแม่งบางไป...
เยิ้บไม่กี่ทีนี่แทบจะฉีกกลางอ่ะ นี่มึงเอายางพารามาทำจริงๆหรือเอาพลาสติกมารีไซเคิล?
ช่างหัวยี่ห้อนั้น...ลองดูอีกยี่ห้อดีกว่า....
อืม...กลิ่นสตรอเบอร์รี่ยี่ห้อนี้นี่ก็หนาดีอยู่หรอก แค่แม่งมีแต่ไซส์เล็กๆ
ซึ่งกูใส่ไม่ได้ครับ...
ไม่ต้องสงสัยกันนะครับ ว่าตอนนี้ชายหวังกำลังทำอะไรอยู่? ก็ซื้อถุงยางอ่ะครับ จบเน้าะ อริอริ
ออกไปปลดปล่อยความจัญไรกับสาวๆแบบ one night stand ดีกว่าเนอะ...
คือจัญไรนี่ไม่ใช่จะจัญไรได้ง่ายๆแบบโง่ๆนะครับ เรื่องนี้พี่หวังจะบอกไว้เป็นวิทยาทานเลยนะ คือคนเรานะเว้ย แม่งมันมีความอยากกันหมดทุกคนอ่ะแหละ อยู่ที่ว่ามากน้อยแค่ไหน เผอิญกูมีมากไง เลยต้องมายืนทำหน้าหล่ออยู่บนบาร์ที่มีไว้สำหรับวางขายถุงยางโดยเฉพาะ....
คือถ้าอยากอ่ะ ต้องหาวิธีปลดปล่อยที่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนะเข้าใจป่ะ? คือถ้าเขาสุขเราฟิน วินวินสองฝ่ายไรเงี้ยมันก็โอเค ถ้าเยิ้บกันแล้วไม่ได้ทำให้บ้านพ่องใครไฟไหม้ก็ทำๆไปเหอะ แต่ต้องรู้จักป้องกันตัวเองกันด้วย นี่จริงจังนะเนี่ย
เยิ้บเอามันส์ไม่ดูหน้าดูหลังถ้าทำเค้าท้องหรือติดโรคมานี่ไม่คุ้มนะครับ
หาตังค์เลี้ยงลูกนี่ลำบากกว่าเก็บตังค์ซื้อถุงยางใช้ซะอีกนี่พูดเลย...
กล่องละไม่กี่บาท ซื้อๆใช้ไปเหอะ นี่หวังดี....
จบคลาสสอนวิชาจัญไร!
ถ้าว่างๆพี่จะกลับมาสอนใหม่ ตอนนี้รีบมาก ไปละนะ สวัสดีครับ!!!
.
.
.
“ทำไมถึงมาหิวเอาตอนนี้วะเนี่ย...”
แจแจคนสวยอยากจิครายครับ นอนฝันหวานถึงหนุ่มๆสุดหล่อได้แป้บเดียวแล้วเสือกสะดุ้งตื่นเพราะหิวนี่ถามว่าตลกมั้ย?
ไม่ตลกครับ!!!
กูกำลังจะได้เสียกับผู้ชายในฝันแล้วเหอะ(?)
กำลังจะซุกไซร้สไลเดอร์(?)กันเลยนะมึง....
โฮ๊ยยยย แค่คิดยังเสียดายอยู่เลยเนี่ย!!
แม่ง...สะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วท้องร้องนี่คือระ กระเพาะกูนี่ต้องการไรจากสังคม????
ลากท้องหิวๆมายืนรออาหารแช่แข็งที่เพิ่งส่งให้พนักงานเวฟให้ด้วยใบหน้าที่ยับยู่ยี่ ก่อนที่ตาตี่ๆจะจับภาพชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังเดินผลุนผลันออกจากร้านสะดวกซื้อไปเหมือนกับว่ารีบเร่งอะไรบางอย่างอยู่แบบสุดๆ
ดูดิ ทำกล่องอะไรก็ไม่รู้ตกด้วยว่ะมึง..
กล่องตังค์หรือของมีค่าไรรึเปล่าวะ....
ถ้าเป็นของแพงนี่ไม่คืนนะ จะเอาไปขายต่อ ตอนนี้อยากได้ไอโฟน6 แต่ตังไม่พอ....<<< (- -‘’ )
หันกลับมารับอาหารของตัวเองก่อนจะรีบเก็บกล่องปริศนาที่ตอนนี้ถูกไขจนกระจ่างแล้วเรียบร้อยว่าคืออะไร
อืม....ใหญ่....
ใหญ่แบบนี่สมควรรีบเอาไปให้เค้าด่วนๆอ่ะครับ
เดินออกมาก่อนจะเห็นแผ่นหลังของอีกฝ่ายที่เดินหายไปในซอยข้างๆร้านสะดวกซื้อ ยองแจรีบเดินตามไปอย่างรวดเร็วเพื่อจะเอากล่องถุงยางไปคืนให้ชายปริศนาคนนั้นตามประสาคนสวยจิตใจงาม(?)
คนดีไงเว้ย...
ไม่ได้คิดไรเล๊ยยยยยย จริงๆนะเนี่ย....
แต่ว่าใหญ่จริงๆนะพวกมึง....
ขนาดถุงยางอ่ะ....
.........................
ปึก!!!!
วางจานซะไม่ห่วงว่ากุ้งจะกระโดดออกจากจานเลยนะครับ แม่ง ของอร่อยซะด้วย
แหม่ ถ้าวางแบบนี้ทำไมมึงไม่ร่อนใส่หัวกูเลยอ่ะครับ???
ได้แต่คิดและก็สงสัย.....
“อ่ะ เสร็จละ”
มาร์ครีบคว้าข้าวผัดกุ้งจานโตตรงหน้าที่ส่งกลิ่นหอมฉุยท่าทางน่าทานใช้ได้ตรงหน้ามาจ้วงเข้าปากอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้หิวมาก หิวโคตรๆ เอาอาหารหมามาให้ตอนนี้นี่มีสิทธิ์นั่งแดกได้อย่างไม่แคร์สื่อ เมื่ออณูของเม็ดข้าวสวยนิ่มๆหอมๆกระทบกับปลายลิ้นเท่านั้นแหละ น้ำตาปรี้มาร์คก็แทบจะไหลออกมา...
สัส ร้อนนนนนนนน
“อื้ออออ อ๊อนนนนนนน(อื้ออออ ร้อนนนนนนน)”
“โง่รึเปล่าวะ ค่อยๆแดกดิ ไหนอ้าปากออก”
ยอมอ้าปากให้คนตรงหน้าดูแต่โดยดี ตาคมที่ตอนนี้บวมจนหนังตาปิดไปแล้วข้างนึงเลยค่อนข้างเป็นอุปสรรคนิดหน่อยสำหรับการมองเห็น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนตรงหน้ากำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ตอนนี้
อาจจะทำหน้าโหดๆแบบพร้อมจะโดดตื้บปรี้มาร์คได้ตลอดเวลา...ก็เป็นได้.....
ฮือออออ นี่คู่หมั้นหรือแม่อ่ะครับ ตอบหน่อยยยยยยย TT^TT
“อ้ากว้างๆอีกนิด”
“อ๊า.....”
อ้าแบบที่เคยไปอ้าให้หมอฟันมันแงะฟันผุออกให้ตอนอยู่อนุบาล แต่ติดที่ตอนนี้มาร์คต้วนคนหล่อโตเป็นหนุ่มแล้วไง? คืออ้าจนลิ้นไก่กระดกละเนี่ย นี่ไอ้เด็กโหดนี่มันคิดจะทำไรของมัน?
“ลิ้นพองเลย โง่จริงๆ รอแป๊บนะ”
มองเห็นร่างเล็กๆที่เดินหายไปทางห้องครัวอย่างรวดเร็ว กระพริบตาปริบๆอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินกลับมาพร้อมกับถาดหลุมสี่เหลี่ยมที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งทุกช่อง มองมือเล็กที่แงะๆน้ำแข็งอยู่อย่างไม่เข้าใจนักจนกระทั่งอีกคนหันมาง้างปากเขาแล้วดันน้ำแข็งก้อนเล็กๆนั่นเข้ามาในปากนั่นแหละ ถึงได้เข้าใจ....
เป็นเด็กที่น่าสนใจแล้วก็เข้าใจยากจริงๆว่ะ
บทจะดีก็ดีใจหาย บทจะร้ายนี่ก็ดุชนิดที่กูอยากจะพาไปฉีดวัคซีน...
แต่แบบนี้ก็ดีนะ พี่มาร์ครู้สึกท้าทาย
อืม....ท้าทายอำนาจมืดมากเลยกู....
“ก่อนแดกก็อย่าลืมเป่าให้มันอุ่นๆล่ะ กูไปจัดของละ ถ้าออกมาแล้วเห็นว่าแดกไม่หมดนะ มึงเจอตบ!!”
รีบพยักหน้าให้รัวๆเพราะพี่มาร์คเป็นคนไม่เคยกินทิ้งกินขว้างอยู่แล้ว รับรองกินหมดแน่ๆ ไม่ได้กลัวคำขู่แต่อย่างใดนะครับทุกคน...
เอาล่ะ ขอแดกใหม่อีกรอบละกัน ตะกี้ตักเข้าปากเร็วไปหน่อย ยังไม่ทันได้ลิ้มรสเลย
จากกลิ่นหอมๆนี่น่าจะใช้ได้อยู่นะ
อื้อหืมมมมมมมม
สุดๆอ่ะครับรสชาติ กินแล้วเหมือนน้ำตาจะไหล....
ใครก็ได้ พามาร์คไปล้างไตที นี่ข้าวผัดกุ้งหรือข้าวผัดน้ำปลาร้าฮะ ตอบบบบบบบบ!!!
เค็มสัส!!!
ถ้าจะไม่แดกก็ไม่ได้อ่ะ เดี๋ยวเจอตบ.....
ช่วยติดแท็กให้ปรี้มาร์คที..... #รันทดกว่าปรี้นี้มีอีกมั้ย TT^TT
.........................
ยองแจเดินตัวลีบอย่างอึ้งๆหลังจากที่โผล่มาที่ซอยแปลกๆแห่งนี้ ดวงไฟในซอยที่ก็ไม่ได้ดูเก่าอะไรแต่ทำไมมันถึงดูสลัวๆอย่างกับจงใจ ตรอกแคบๆที่ไม่มีทางขับรถยนต์สวนกันได้แน่แห่งนี้ไม่ได้เงียบสงบปราศจากเงาของผู้คนแบบที่แจแจคนงามคิดไว้
คือแบบ....
นี่แตกต่างมากจากที่คิดไว้อ่ะ
“อื้ม....อ๊าส์....แรงๆ ฉันชอบแรงๆ”
"......................."
“อ๊ายยย จะไม่ไหวแล้ว ตรงนั้นแหละ”
"......................."
“อ่าส์....สุดยอด นั่นล่ะ เอาหลังพิงกับกำแพงแบบนั้น...”
"......................."
นี่มึงไม่มีปัญญาไปเปิดห้องในโรงแรมเพื่อเยิ้บกันแล้วเหรอครับ?
ทำไมมาทำอะไรกันตามผนังตรอก?
คนหรือจิ้งจกวะครับเนี่ย????
หรือว่านี่คือเทรนด์ใหม่อย่างนึงของคนโซลที่เด็กมกโพซิตี้แบบแจแจอาจจะไม่เคยรู้มาก่อนก็เป็นได้?
“มานี่...”
สะดุ้งสุดตัวเมื่อรับรู้ถึงฝ่ามือหนาชื้นเหงื่อของใครก็ไม่รู้ที่จู่ๆก็เดินมาฉุดเขาแล้วลากไปที่มุมๆหนึ่งของตรอกที่ค่อนข้างจะห่างไกลจากคู่รัก(?)หลายๆคู่ที่กำลังซั่มกันอยู่ตามตรอกแบบไม่อายฟ้าดิน...
นี่แจแจว่าแจแจแรดแล้วนะ
พอมาเจอแบบนี้ทำไมคนแรดๆแบบแจแจถึงรู้สึกว่าตัวเองนี่โคตรจะใสเลย...
“มานี่ เร็วๆ ไม่ไหวแล้ว”
“เฮ้ย อะไรของคุณ อ้าวคุณ คุณอ่ะทำนี่หล่น...เฮ้ย จะทำอะไร...”
ยองแจก้าวถอยหลังจนแผ่นหลังแนบติดไปกับกำแพงตรอกโดยไม่รู้ตัว ร่างบางสั่นน้อยๆอย่างหวาดกลัวเมื่อเห็นคนที่เขาเดินตามมาตั้งนานกำลังรูดซิบกางเกงยีนส์ลง สายตาแปลกๆที่มองมาทำให้ยองแจรู้สึกว่าตัวเองกำลังไม่ปลอดภัยอย่างแรง
ถึงจะแรดแค่ไหน แต่ก็ไม่พร้อมจะถูกเปิดซิงด้วยสภาพแบบนี้นะครับ!!!
ไม่เอานะมึง แบบนี้นี่ไม่เอา ที่แจแจฝันใฝ่ไว้นี่ไม่ใช่เอาตามตรอกแบบนี้...
ถ้าจะเอาขอห้องหรูๆเตียงนุ่มๆที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ 7 สีผสมกะกากเพชร....
มีเทียนอโรม่าจุดอยู่รอบห้องเปิดแอร์ให้เย็นๆเพราะเวลาทำกิจกรรมเข้าจังหวะแล้วเดี๋ยวเหงื่อจะออก...
เป็นความใฝ่ฝันที่โคตรจะจัญไรอย่างที่ไอ้แบมเคยว่าไว้จริงๆด้วยแหละ
“คุณจะทำอะไรน่ะ...ผมไม่ตลกนะ แค่จะเอานี่มาคืน....”
พยายามจะยื่นกล่องถุงยางคืนให้อีกฝ่ายแต่ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะไม่แยแสแม้แต่ คนที่ตัวสูงไล่เลี่ยกับเขาตรงหน้าแค่หยิบมันไปอย่างเร็วๆก่อนจะย่างสามขุมมาหาเขา จับจ้องมองมาด้วยสายตาคมจัดที่ทำให้ยองแจรู้สึกใจสั่นอย่างที่ไม่ควรจะเป็น
“เข้ามาที่นี่โดยที่ไม่รู้อะไรเลยรึไง ตลกละ ใครๆก็รู้ทั้งนั้น ว่าตรอกนี้ตั้งแต่ 4 ทุ่มเป็นต้นไป เขาฟรีเซ็กส์กัน”
ก็ใครมันจะไปตรัสรู้เรื่องกามๆแบบนั้นวะครับ!!!
“อย่าเข้ามานะเว้ยย กูมีพระนะ...”
กูก็ลืมไป...
ว่านี่คน ไม่ใช่ผี
สัส! ตลกมากมั้ยวะ?!
“ไม่ทันแล้วมั้ง ยอมให้ เอา ดีๆเหอะ...”
พยายามจะวิ่งหนีแต่เมื่อถูกอีกฝ่ายกระชากตัวกลับมา ร่างทั้งร่างของยองแจก็เซมาปะทะกับร่างหนาๆที่ดูบึกบึนของแจ็คสันแทบจะทันที คนที่แข็งแรงกว่าใช้แขนแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อล็อคเอวขอดของคนในอ้อมกอดไว้ ก่อนจะจับร่างของอีกฝ่ายที่หันหลังอยู่ให้หันหน้าเข้าหากัน
“ทีเมื่อกี้ยังเดินตามอยู่ต้อยๆ แล้วนี่อะไร คิดจะหนี? ไม่ง่ายหรอก...”
แจ็คสันโน้มใบหน้าเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระแทกบดริมฝีปากหนาของตนเข้าหาเรียวปากอิ่มของคนตรงหน้าอย่างแรง ยองแจตัวสั่นเมื่อปลายลิ้นร้อนชื้นของอีกฝ่ายนั้นเริ่มดุนดันและสอดแทรกเข้ามาอยู่ในโพรงปากเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เรี่ยวแรงที่ปกติก็ไม่เคยจะมีอยู่แล้วยิ่งค่อยๆหดหายไปอย่างช้าๆ
“อื้ออ...”
ร้องครางประท้วงในลำคอเมื่ออีกฝ่านกอดเกี่ยวร่างของเขาเข้าแนบชิด เรี่ยวแรงที่มีอยู่เพียงเสี้ยวเล็กๆถูกสมองสั่งการให้ยองแจจัดการใช้แขนผอมๆของตนเองให้ยกขึ้นมาเกี่ยวท้ายทอยของอีกฝ่ายไว้แน่น เพราะตอนนี้ยองแจขาสั่นจนแทบยืนไม่อยู่แล้ว
ยิ่งเรียวลิ้นที่เข้ามาดูดดึงและเกี่ยวตวัดพัวพันกับลิ้นของเขามากเท่าไหร่ ความคิดและสติทุกอย่างก็ค่อยๆหดหายไปอย่างช้าๆ ไม่รับรู้อีกต่อไปแล้วว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไรกับร่างกายของตนเอง ไม่สนใจด้วยซ้ำเมื่อมือหนาของชายเบื้องหน้ากำลังสอดเข้ามาลูบไล้หน้าท้องแบนราบของตนภายใต้เสื้อยืดบางๆที่ตัวเองใส่อยู่
แต่......
ลืมกันไปแล้วเหรอ ว่านี่คือแจแจคนแรด.....
จะให้มายืนขาสั่นพั่บๆแล้วแอ๊บใสหมดแรงขัดขืนตามแบบเคะในฟิคทั่วไปนี่ไม่มีทางอ่ะครับ...
มือเล็กค่อยๆเปลี่ยนจากการโอบกอดรอบคอของอีกฝ่ายเป็นลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างอย่างยั่วเย้า เบียดตัวเองเข้าหาร่างหนาก่อนจะสอดขาเนียนไปที่หว่างขาของอีกฝ่าย ถูไถไปมาเบาๆตรงจุดสำคัญของคนตรงหน้า ได้ยินเสียงครางทุ้มอย่างพึงใจของคนตัวโตที่ตอนนี้เริ่มลูบไล้ฝ่ามือไปตามเนื้อตัวของยองแจ
ล็อคเป้าหมาย....
แล้วกระแทกแรงๆไปเลยแม่ง.....
“โอ๊ยยยยยยยยย”
อืมมมมมม วิชาเข่าเดียวเสียวลืมของไอ้แบมนี่ใช้ได้ผลดีจริงๆว่ะ
ขอให้โชคดีมีไข่นะ....ไอ้เตี้ย!!!!
TALK
เป็น 100% ที่สั้นได้ใจเหมือนเคยและยังหาสาระอะไรไม่ได้อยู่เหมือนเดิม TT^TT
อาจจะมาอัพช้าอ่ะค่ะ เพราะคงต้องเก็บเสื้อผ้าอำลาหอนี้แล้วจริงๆ
ไม่ไหวอ่ะ ชักจะอินดี้เกินไปจนบางทียังนึกเลยนะ ว่านี่กูอยู่หอในอำเภอเมืองหรืออยู่กระท่อมตามทุ่งสะวันนา...
หมูหมากาไก่แมวกบเขียดอึ่งอางคางคกนี่มาครบ
เตรียมย้ายละ จริงๆ
หวังว่าพวกเตงๆจะเข้าใจเก๊าน๊า
รักทู๊กโคนนนนนนน เหมือนเดิมเสมอมิเคยเปลี่ยนแปลงค่ะ ^///^
ความคิดเห็น