เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #209 : Chap.23-1 ค่า!!! อิจิกะจะไปเดี๋ยวนี้ค่า!!

Chap.23-1 ค่า!!! อิจิกะจะไปเดี๋ยวนี้ค่า!!

....................................................

............................

เวทศักราช 398 / 04 / 12

ซ่า~~~~~~ .......

เสียงของน้ำที่กำลังไหลไม่หยุด ดังระงมไปเรื่อย

มันรินไหล ..... ผ่านมือของผม .......

-

*

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

*

-

เสียง ..... ที่กำลังเชียร์กันดังสนั่นหวั่นไหวนี้ .... คือเสียงของเหล่าผู้คน ... ที่สนามแข่งขันโดยรอบ

อา .... เสียงที่ฟังดูแล้วได้กำลังใจนี่มันสุดยอดดีจริงๆ .....

-

*

*ที่จะกล่าวต่อไปนี้ ก่อนอื่นเลยต้องขอขอบคุณผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการทั้งหลาย อันได้แก่ -ทอเต็มผืน หลับเต็มตื่น ด้วยชุดเครื่องนอน มาวิน- -ปกป้องเหนือชั้น มั่นใจตลอดคืน โรตี แบบกระชับ- -สวยถูกใจ สไตล์สาวต่างประเทศต้องเครื่องสำอาง มิสฟิน- ..............................*

*

-

และเสียงต่อมาคือเสียงอันดังกึกก้อง ของการบอกรายชื่อ ผู้สนับสนุน ยาวนานเป็นหางว่าวจนน่าเบื่อ

นี่ขนาดการแข่งรอบระดับ จังหวัด นะเนี่ย ..... เห้อ

แต่ก็ดีแล้วหละ ที่ตอนแข่งระดับเขต ไม่มีการประกาศโฆษณาแบบนี้ ....

มันก็ไม่เลวหละนะ ... ที่จะได้ฟังมันสักพัก ..... เพื่อสงบจิตใจ

ในขณะที่เขาประกาศโฆษณา ผมก็ได้ย้ายสายตาของผม

 กลับไปจ้องมองอยู่ที่ สายน้ำ ที่แล่นไหล

ผ่านมือทั้งสองข้างของผมไม่หยุดอีกรอบ

ซ่า~~~~~~~~~~~.......

แกรกๆ ...... แกรกๆๆ ......

ทั้งๆที่ไม่น่าจะใช่หน้าที่ของผมแท้ๆ ...... แต่พอดี ......

คนที่ใช้น้ำเขาไม่ว่างราวๆ 5 นาที เลยต้องให้ผมมายืนทำแบบนี้แทน

-

*

*ต่อไปนี้ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอประกาศรายชื่อทีม ผู้เข้าแข่งขัน ศึกกีฬาเวทย์ระดับชั้นมหาเวทยาลัยประจำประเทศ ประเภททีม รอบระดับจังหวัด ระหว่าง ทีม โยโย่เยลลี่ จาก เวทยาลัย สตรีเวทยา2 ที่มาแรงสุดๆ ฉุดไม่อยู่ในขณะนี้ *

*

-

เมื่อเสียงประกาศจบลง .....

ผมค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ...... แล้วหันไปมอง

เอาหละ ..... มาแล้วสินะ .... ทีมจาก สตรีเวทยา2 ..... ทีมที่ใช้สารเสพติด เพื่อเข้าแข่ง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งแบบแน่ๆ แต่ดันไม่ผิดกฎ เพราะ มีทางหนีทีไล่ จนแม้แต่อาจารย์ธิดา ยังส่ายหัว .....

เมื่อผมคิดเสร็จไม่ทันไร ... หญิงสาว 4 คน .... ก็ค่อยๆเดินขึ้นมาบนเวที .....

ใบหน้าของพวกเธอ ดูไม่มีความเกรงกลัวอีกฝั่งแม้แต่น้อย ....

แถมยังยิ้มอย่างมั่นใจด้วย.... ว่าจะชนะ ......

อะไรจะมั่นใจขนาดนั้น ....

เอาหละ มาลุ้นกันหน่อยดีกว่า ..... สักตั้ง

ครืดดดดด .... ครืดดดดด กึก .... กึกๆๆๆ

เสียงเลื่อนประตูเปิดแล้วปิด ก่อนจะตามมาด้วยเสียงส้นสูงที่เดินกระทบกับพื้น

"นิกะชั้นแทงว่าทีมสตรีเวทยา2 แพ้ ขอเดิมพันด้วยพาเฟ่จัมโบ้หกก้อนหนึ่งถ้วย"

ผมเอ่ยบอกนิกะจัง หญิงสาวหน้าตาดูหวานหุ่นเพรียวเอวบางสวย แม้จะไม่ค่อยมีบั้นท้ายกับหน้าอกนัก

และผมสีทองยาวสยายถึงกลางหลัง เข้ากับชุด ....สาวใช้สีน้ำเงิน ผ้ากันเปื้อนขาว กระโปรงสั้นเลยกลางน่องเพียงนิดเดียวและถุงน่องสีดำ

ที่เดินเข้ามาด้านข้างของผม

แล้วผมก็ค่อยๆ เอามือออกจากน้ำที่ไหลผ่านมือผมอยู่นั้น

พลางปิดก๊อกน้ำ

"อยู่หลังร้านไม่ต้องเรียกนิกะก็ได้นะเห้ย"

เสียงของหญิงสาวพูดแทรกกลับมา ระหว่างที่เธอกำลังวางแก้วและจานชาม .....

ไว้ด้านข้างของอ่างล้างจาน ... ที่ผมเพิ่งปิดก๊อกน้ำเมื่อกี้

-

*

*และ!!! ทีม เมเมย์เมล์เมม์เมก์ จาก มหาเวทย์ วิทยาเขตภาคกลางส่วนตะวันออกเฉียงเหนือ !!!!*

*

-

นั่นแหละ ..... ชื่อของทีมที่ได้เข้าสู่รอบระดับจังหวัด และต้องไปเจอกับ สตรีเวทย์2 ก็กลายเป็นทีมของ เมย์ไป เป็นเพราะ คะแนนพิเศษ ที่พวกเราพลาดไปเพียงหน่อยเดียว .....

ทำให้พวกเราทั้ง 5 คน ต้องแยกย้ายกันไปฝึกงานทันที หลังจากแข่งจบวันนั้น ......

โดย หนิง และ ฝ้าย โดนอาจารย์ธิดา ลากไปฝึกงานกับเธอ ซึ่งเห็นที่หนิงกับฝ้ายผลัดกันโทรมาเล่าให้ฟัง ก็น่าจะเป็นพนักงาน อะไรสักอย่าง ที่คอยซ่อมบำรุงอุปกรณ์ประเภทอาวุธเวทย์ ให้กับองค์กรอะไรสักอย่าง ที่อาจารย์ไม่เปิดเผยชื่อ .....

ส่วน ตุ้มติ้ม ก็ไปฝึกงานกับครอบครัวของตนเอง ทำให้สบายหน่อย

และ .....

ส่วนผม ...... กับก้าวเดินได้มาเป็นพนักงานร้าน สาวในฝันบุฟเฟ่ .......

อืม ... ...... ร้านที่มีแต่ผู้หญิงเป็นพนักงานในร้านนั่นแหละครับ

และแน่นอน มันเป็นร้านที่ผมมาทานอาหารพร้อมกับครอบครัวและฝ้ายเมื่อสองถึงสามอาทิตย์ก่อน

ทั้งๆที่ปกติ การไปฝึกงานจะต้องไปฝึกให้ตรงกับสายธาตุตัวเอง หรืองานที่ได้ใช้ธาตุตนเองเป็นหลัก

แต่ก็เพราะ คุณแม่ช่วยอธิบายกับอาจารย์ธิดาให้แหละนะ .....

ทำให้ พวกเรา มี หน้าที่หลักจริงๆ คือบริการ และหน้าที่รองที่เราได้รับ

ของก้าวเดิน คือ การช่วยควบคุมลมและกลิ่น ในโซนบุหรี่ ไม่ให้ข้ามมาโซนปกติ

อีกทั้งถ้าฝนตก หรือตัวเปียก ในช่วงนี้ ก็มีบริการเป่าลมสุดประทับใจด้วย .....

และ

ของผม คือ ทำความสะอาดพื้น กำจัดเศษดินในร้านให้หมดไป ด้วยพลังเวทย์

อีกทั้งยังทำหน้าที่ ขัดเช็ดรองเท้าให้คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง สุดแสนประทับใจอีก .....

ครับ .... ทั้งหมดทั้งมวลนี้ ไม่ต้องสงสัยหรอก ว่าทำไม พวกเราถึงมาที่นี่ได้

ที่ป้ายหน้าร้านก็ติดอยู่ทนโท่แล้ว

...ว่า...

l....................................l

เดือนนี้ เป็นเดือนพิเศษแต่งกายสลับเพศ

เหล่าสาวในฝันของคุณจะใส่แต่งกายเป็นหนุ่มที่น่ารักในรูปแบบต่างๆ! ไม่ซ้ำวัน

แต่สำหรับท่านชายที่ยังโหยหาชุดหญิงสาวไม่ต้องกลัวเพราะท่านจะได้พบกับ

พนักงานสาวดุ้น 2 คนที่แสนน่ารักสุดพิเศษเฉพาะกิจที่จะมาเพียง 3 เดือนเท่านั้น!

อิจิกะ และ นิกะ!!!

เรียกใช้บริการเธอทั้งสองคนได้แล้ววันนี้ โดยไม่มีเซอร์วิสชาร์จเพิ่ม!!!

(แม้หมดช่วงแต่งกายสลับเพศไปแล้ว พวกเธอก็จะยังแต่งต่อไปจนครบ 3 เดือน)

l....................................l

อ่า .... นั่นแหละ .....

ก้าวเดินก็เป็นนิกะ ....

ส่วนผม ก็อิจิกะเอง .....

และที่ผมกำลังทำเมื่อครู่นี้คือ ล้างจาน .....แทนพี่ผู้หญิงพนักงานล้างจานตัวจริง ที่ขอไปเข้าห้องน้ำ

พลางดูการถ่ายทอดสด ของทีมที่พวกผมเพิ่งแพ้ไปเมื่อ สองสัปดาห์ก่อน ทีม เมเมย์เมล์เมม์เมก์

กับทีมที่ผมเคยสงสัยว่าพวกเขาใช้สารเสพติดหรือป่าว สตรีเวทย์2

-

*

* ขอให้ทั้งสองทีม ยืนในตำแหน่งของตนเองให้เรียบร้อย *

*

-

นี่ก็ถึงเวลาตามที่พี่เขาฝากแล้ว จานที่เหลือก็ให้พี่เขาล้างเอาแล้วกัน ....

ผมค่อยๆเช็ดมือช้าๆหลังจากที่โดนน้องโวยกลับมา จนแห้ง

แล้วค่อยๆสะบัดผมสีทองอันอ่อนสวยด้วยมือขวา

ก่อนจะเอามือซ้ายมาป้องปากไว้ เด่นิ้วก้อยเล็กน้อย

"คิกๆๆๆ ... แล้วจะให้พี่สาวคนนี้เรียกน้องสาวสุดน่ารักว่าอะไรหละจ๊ะ น้องนิกะ"

ผมเอ่ยออกไปเสียงหวานหยดย้อย .... แน่นอนว่าทางร้านเขาให้เราใช้กล่องเสียงพิเศษ ซึ่งเป็นเทคโนโลยีใหม่ ราคาแพง ที่มีสีผิวคล้ายหนังมนุษย์ติดไว้ ที่ช่วงคอ เพื่อช่วยในการพูดด้วย

ทำให้เสียงของผม หวานน่ารัก ราวกับผู้หญิงจริงๆ ....

ผมสนุกและเอ็นจอยไปกับมันสุดๆเลย .... ทำไมหน่ะเหรอครับ ..... มันทำให้ผู้ชายด้วยกันอายหน่ะสิ

"ขยะแขยงเว้ยฝ่าฟัน!!! นี่แค่ สองสัปดาห์ เอ็งกลายเป็นอีกเพศ สมบูรณ์แบบแล้วเรอะ!! "

ก้าวเดินโวยใส่ผม ด้วยเสียงน่ารักของเธอเช่นกัน ......

"พี่ชื่ออิจิกะตะหากหละ นิกะ พูดอะไรแบบนั้น"

ผมยังแกล้งน้องของผมต่อไม่หยุด

"ฝ่าฟัน ถ้าเอ็งไม่หยุดเล่นระหว่างอยู่หลังร้านนะ ... ตรูจะอัดวีดีโอไปให้หนิงกับฝ้ายดูซะ! ยังไงต่อให้เอ็งอัดวีดีโอภาพตรูไปให้ตุ้มติ้มดู ตุ้มติ้มเห็นสภาพตรู และตรูอธิบาย ตุ้มติ้มรับได้อยู่แล้ว .... แต่หนิงกับฝ้ายไม่ใช่แน่ๆ"

ก้าวเดินขู่ผมด้วยเสียงหญิงสาว ที่ดุดัน

...... เพราะเขาคิดว่าจะได้ผล

"ขอโทษครับ คุณก้าวเดิน ... อย่าอัดไปเลย สองคนนั้นได้ล้อผมทั้งปีแน่ครับ"

.....

เออ ... มันได้ผล

ก็ใช่นั่นแหละ ถึงมันจะสนุกยังไง แต่ให้คนที่รู้จักตัวตนของเราอยู่แล้วมาเห็นนี่คงไม่ไหวจริงๆ

ถึงใบหน้าของผมกับน้อง แค่แต่งนิดๆหน่อยๆ มันก็เป็นสาวได้แล้วก็เถอะ ....

แต่หนิงกับฝ้ายนี่ คงได้ สนุกกับการแกล้งผม ในกรณีแบบนี้แน่ๆ ...

เวลาโทรคุยกัน ผมก็ต้องรีบ ปลดเครื่องเปลี่ยนเสียงออก ให้ไวเลย

แถมยังบอกสถานที่ของร้านที่ทำไม่ได้ด้วย ไม่งั้นก็งานงอกไปใหญ่

แน่นอนว่า ก้าวเดินก็ไม่กล้าให้ตุ้มติ้มรู้เหมือนกัน แต่เขาก็ถือไพ่เหนือกว่า

เพราะตุ้มติ้มไหลตามเขาได้ง่าย .... ในเรื่องอารมณ์

"เห้อ .... โอเค .... แล้วไหงอยู่ๆอยากจะมาลงขันหละ"

ก้าวเดินถามผมกลับมา

"แค่อยากให้ทีม สตรีเวทยาสอง แพ้แค่นั้นแหละ"

ผมตอบก้าวเดินกลับไป พลางสยายผมของตัวเอง

ฟุบ.....

"...... เออ"

ก้าวเดินตอบรับ แล้วหันไปมองจอทีวี ที่ทั้งสองทีมเตรียมตัวเรียบร้อยและกำลังจะเริ่มนับ

"งั้นก็ตามนั้นแหละ ชั้นเชียร์ทีม เมเมย์เมล์เมม์เมก์"

"..... ชั้นขอเชียร์ทีม สตรีเวทยาสองแล้วกัน .... ยังแค้นกับที่แพ้ไม่หายเลย"

"อืม .... พาเฟ่จัมโบ้ ไอติมหกลูกนะ นิกะ"

ผมเอ่ยบอกก้าวเดินออกไป

"ยังจะเรียกนิกะอีกเรอะ ....."

ก้าวเดินหันหน้ากลับมาโวยผม

"ไม่เอาน่า .... เล่นๆนิดหน่อย ไม่ได้ทำตัวกระแดะสักนิด .... ตอนเด็กๆ เราก็เคยใช้ชื่อแบบนี้มารอบนึงนิ"

ผมเอ่ยขำๆกลับไปกับก้าวเดิน ... แล้วสยายผมสีทองอ่อนของตนเองอีกรอบ ....

ก่อนจะหันไปมองจอ

"เออๆ นิกะก็นิกะ ไอ้คุณอิจิกะ มาลุ้นกันเลย"

ก้าวเดินเอ่ยตอบรับและหันขึ้นมองจอเช่นกัน

-

*

* สิบ ..... เก้า ...... แปด ...... เจ็ด ...................................... *

*

-

"ทั้งสองคน!!! มัวมาอยู่ตรงนี้เอง! ลูกค้าเรียกใช้บริการ นิกะกับอิจิกะแล้วนะ!!! ออกมาเลย!!!"

เสียงของหญิงสาว หน้าตาสวย แต่ใส่ชุดพ่อบ้าน เอ่ยเรียกพวกผม เสียงดุๆ

แน่นอนว่า พวกหญิงสาว ไม่ได้ใช้เครื่องแปลงเสียงด้วย ..... เพราะมันแพง

จัดแค่ของพวกเราสองคนก็หนักร้านแล้ว

"ครับ ... ไปเดี๋ยวนี้หละครับ"

ก้าวเดินตอบรับเสียงหวาน

อย่าถามนะว่าผมอายไหม .... อายครับ

แต่จะให้มามัวแต่อาย แล้วทำให้เสียงาน คงจะไม่ดี เปลี่ยนมันเป็นความสนุกดีกว่า....

"ค่า!!! อิจิกะจะไปเดี๋ยวนี้ค่า!!"

ผมเอ่ยตามหลังก้าวเดิน แล้วสยายผม เดินออกไป

"แหม ค่าจ้างวันละ ห้าร้อย เล่นซะ ห้าพันเลยนะจ๊ะ อิจิกะ"

พี่พนักงานผู้หญิงที่เรียกผมออกไป แขวะผมด้วยเสียงขำๆ

"ฮ่าๆๆ"

ผมได้แต่หัวเราะกลับเกลื่อนไปหละนะ ....

ไว้เดี๋ยวกลับมาเชียร์แล้วกันนะ เมย์ .... ถ้ามาไม่ทันก็ขอโทษด้วยละกัน

ขอให้ชนะ เจ้าทีมสตรีเวทยา2 และไปให้ถึงรอบชิงให้ได้นะ ....

.....................................................

...............................................................................................

End Chap.23-1 ค่า!!! อิจิกะจะไปเดี๋ยวนี้ค่า!!