คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro.
“มาร์ค”
“มาร์ค!”
“มาร์ค!!!”
“ห้ะ! ครับๆ”
เด็กหนุ่มผมแดงสะดุ้งขึ้นหลังจากได้เสียงเรียกชื่อของตนและแรงตบที่กระทบต่อโต๊ะของเขาในตอนนี้
“มัวเหม่ออะไร? ครูเรียกไม่ได้ยินหรือไง”
“เอ่อ...ไม่ครับ”
ก็มันไม่ได้ยินจริงๆนี่หว่า
“ทำตัวมีปัญหาทุกวัน ทุกวันนี้อยู่โรงเรียนนี้ได้เพราะเส้นพ่อเท่านั้นแหละนะเธอน่ะ”
เหอะ... เส้นพ่อ ชินแล้วแหละครับ ใครๆก็ต่างเรียกผมว่า เด็กเส้น เส้นห่าไรนักหนาวะ เส้นก๊วยเตี๋ยว เส้นก๊วยจั๋บ เส้นเล็ก
เส้นใหญ่ ? แม่ ง บางเรื่องพ่อก็ไม่ได้มายุ่งอะไรกับผมเลยเหอะ... พวกเอาแต่พูดไม่รู้อะไรก็พูด
โทมัส ต้วน นั้นคือชื่อของพ่อผมเอง พ่อของผมเป็นเจ้าของโรงแรมชื่อดังในเมืองนี้เลยแหละ แถมยังถือหุ้นโรงเรียนที่ผม
เหยียบอยู่ด้วยตอนนี้ ครอบครัวต้วนขึ้นชื่อว่า รวยมาก ในครอบครัวก็มีพ่อ พี่แทมมี่ซึ่งตอนนี้ไปดูแลงานที่แคนาดาอยู่
ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับพ่อที่อยู่ด้วยกัน แต่ผมก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียวอยู่ดี...
“มะ...มาร์ค ผอ. เรียกพบ นะ น่ะ”
เพื่อนคนนึงในห้องที่ชื่ออะไรก็ไม่รู้เดินเข้ามาบอกผมแบบกล้าๆกลัวๆ
“อือ ขอบใจนะนาย?”
“จูเนียร์ ระ เราชื่อจูเนียร์ เรียกเนียร์ก็ได้นะ”
จูเนียร์ส่งยิ้มบางๆมาให้ผม
“ไปสูบบุหรี่มา? นายก็รู้ว่าที่นี่คือเขตโรงเรียน”
ทันทีที่ผมเปิดประตูห้อง ผอ. และเหยียบเท้าเข้าไปปุ๊ป ก็ถูกถามทันที
“จมูกดีเหมือนเดิมเลยนะครับ”
“นี่ฉันกำลังสั่งสอนนายอยู่นะ!”
“แล้วผมเคยทำตามคำสั่งคุณลุงสักครั้งไหมครับ?”
ผมตอบกลับไปแล้วหยิบหมากฝรั่งขึ้นมาเคี้ยว
“หึ...เด็กเวร”
บุคคลมีอายุตรงหน้าสบถด่าผมเบาๆ แต่ห้องมันก็เงียบพอที่จะทำให้ผมได้ยิน
“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเรียกนายมาตักเตือนแบบนี้ ไม่สงสารพ่อบ้างหรอมาร์ค? ทุกครั้งที่นายทำตัวแย่ๆ พ่อของนายก็ต้อง
เสียเวลามาเคลียร์กับฉันเรื่องนายตลอด”
“นั้นมัน...ก็ดีแล้วนิครับ ถ้าจะพูดเรื่องเดิมๆแบบนี้งั้นผมขอตัว”
ผมเลื่อนเก้าอี้ออกลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเตรียมจะหันหลังออกจากห้องแต่ก็ต้องชะงัก...
“ถ้ามีอีกครั้ง...เตรียมพักการเรียนได้เลย”
“…”
ผมสูดหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”
ทุกครั้งที่ผมไม่สบายใจหรือเครียดผมก็จะขึ้นมาระบายบนดาดฟ้าแห่งนี้ประจำ...ที่นี่คือที่ประจำของผม มันเงียบสงบ ไม่มี
คน นี่แหละชีวิตของผม ชีวิตที่เรียบสงบ
หืม...กลิ่น Djarum black mind หรอ...
ผมหันกลับไปมองด้านหลังที่ตอนนี้ในมุมซ้ายของดาดฟ้า มันเป็นมุมที่ค่อนข้างอับถ้าไม่สังเกตดีๆก็ไม่มีใครเห็นหรอกครับ
อ่า...นี่ผมคงไม่ทันได้สิ่งเกตเลยสินะว่ามีสิ่งมีชีวิตบนดาดฟ้านี้ก่อนที่ผมจะเข้ามา
ผู้ชายตัวเล็กๆ ผิวขาวๆตาโตจมูกรั้นๆดูแสนดื้อนั่นทำให้ผมอยากจะบิดแถมปากที่ดูห้อยๆนั้นเวลาคาบบุหรี่นั้นอีก...ให้ตาย
สิท่าทางแบบนี้มันดาเมจคนมองชะมัด ผมรู้จักผู้ชายตัวเล็กตรงหน้าที่กำลังยักคิ้วให้ผมดีเลยแหละ
นักเรียนดีเด่นของโรงเรียนแถมยังเป็นลูก ผอ. ที่ด่าผมเมื่อกี้นี้แหละ...เดี๋ยวนะ ทำไมลูก ผอ. มาสูบบุหรี่ซะเองวะ หึ
“ใครสูบบุหรี่ในโรงเรียน!!! “
เสียงคุณครูสุดโหดในโรงเรียนดังขึ้นก่อนที่ประตูดาดฟ้าจะถูกเปิดออก คุณครูสาวเท้าเข้ามาใกล้ผม
ชิบหาย!!!
ผมรีบหันหลังแล้วหยิบบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาคาบไว้ แล้วหันหน้าไปเผชิญกับคุณครูสุดโหด แต่ก็ไม่ลืมส่งสัญญาณ
ให้คนตัวเล็กหนีไป ก็บอกแล้วว่าตรงนั้นมุมอับ...
“มาร์ค ต้วน! เธออีกแล้วหรอ?”
“เอ่อ..ครับๆ พอดีผมเครียดอะ”
“เครียด? “
“ก็ครูให้การบ้านผมเยอะอะผมเลยเครียด”
ผมพยายามถ่วงเวลาเพื่อจะให้คนตัวเล็กหนีไป ร่างเล็กหันหน้ามาหาผม ขยับปากว่า ’ขอบคุณ’ ก่อนจะออกไป
“ไปหา ผอ. อีกรอบไหมล่ะคุณต้วน”
“วันละรอบก็พอแล้วน่าครู นี่ก็เย็นแล้วงั้นผมกลับบ้านก่อนนะครับ บายครับครู!”
ผมรีบพูดรัวๆก่อนที่จะรีบวิ่งลงจากดาดฟ้า
“เฮ้อออออ เกือบไหมแล้วล่ะ”
ผมยืนหอบอยู่ที่หน้าโรงเรียน
“นี่!”
“ไง?”
ผมหันไปมองร่างเล็กข้างๆกาย
“แบมแบมนะ”
“เออรู้”
“ทำไมนายช่วยฉัน?”
“ไม่รู้ดิ...ไม่อยากให้เด็กดีแบบนายมีเรื่องเสื่อมเสียมาทำให้แย่ละมั้ง”
“หุ้ยยย คนดีอะ! คนดีแบบแปลกๆ แต่ก็ขอบใจมากนะ”
“อือ”
“พูดน้อยจังนะนายอะ เก่งแต่ทำเรื่องแย่ๆหรอ?”
แบมแบมนั่งยองๆคุยกับผม แล้วเงยหน้าขึ้นมา... คิดว่าทำแบบนี้น่ารักมากมั้ง
“ต่อยคนก็เก่งนะ”
“แหะๆ...งั้นฉันกลับแล้วนะ เออแล้วก็ ฉันน่ะ…”
“…”
“ไม่ได้เป็นคนดีแบบที่นายคิดหรอกนะ...มาร์ค ต้วน”
ฟิคใหม่...ฝากด้วยนะฮับ 555555
เรื่องเก่าไม่ได้ดองน้าจริงๆ เรื่องนี้ไม่ใสนะบอกแค่นี้เเต่ก็ไม่กามนะ หวายๆๆๆๆๆ
เเล้วเราจะพบกันใหม่ คุคิ
#ฟิคมบบม = ฟิคมาร์คแบมแบล็คมายด์
:) Shalunla
ความคิดเห็น