ตอนที่ 19 : บทที่ 18 : ผู้รับเลือก
แรกๆ ซีอาน่ายังคงไปที่คฤหาสน์ของตระกูลวาเรนโนซาทุกวัน แต่หลังจากที่ไม่พบใครมาหลายอาทิตย์ ซีอาน่าจึงค่อยตระหนักได้ว่า เธอต้องรอไซอาถึงสิบปีจริงๆ กว่าจะได้พบเขาอีกครั้ง เด็กหญิงหันมาตั้งใจกับการศึกษาของตนเอง ขนมที่เคยทำให้ไซอาเป็นประจำกลายเป็นของจอร์แดนแทน ทำให้เด็กชายดีใจจนเนื้อเต้นว่าซีอาน่าหายโกรธเขาแล้ว
ในปีนั้น เฮเลนน่าที่เคยมีเพื่อนเยอะแยะมากมาย กลับกลายเป็นคนไร้เพื่อน และเมื่อเดินไปทางไหนก็มีแต่คนโห่ไล่ จอร์แดนเล่าให้ซีอาน่าฟังว่า เขาชอบเห็นเฮเลนน่าแอบไปร้องไห้ตามมุมต่างๆ ของโรงเรียนเป็นประจำ แต่ตัวเขาและคนอื่นไม่สนใจ ผลการเรียนของเฮเลนน่าจึงตกต่ำลงมาก ออเดรเอ่ยปากบอกว่าหากเฮเลนน่ายังไม่ตั้งใจเรียน เขาจะไม่ส่งลูกสาวคนเล็กไปเรียนที่โรงเรียนอีก ชาลอนเน่ร้อนรน พูดคุยกับลูกสาวของตนเอง หลังจากนั้น เฮเลนน่าจึงกลับมาตั้งใจเรียนเหมือนเดิม
ปีนั้นตระกูลแอนเดอร์สันขัดแย้งกับตระกูนคอนเนอร์เนรีอย่างรุนแรง ถึงขั้นขึ้นศาลมังกร เลียม แอนเดอร์สันไล่เรียงความผิดของตระกูลคอนเนอร์เนรี น่าเสียดายที่หลักฐานของเขาอ่อนเกินไป สุดท้ายตระกูลคอนเนอร์เนรีรอดตัว แต่กลายเป็นศัตรูกับตระกูลแอนเดอร์สัน พวกเขาไม่อาจสมานฉันท์กันได้
ปีที่สี่ของการศึกษาเล่าเรียนของซีอาน่า โรงเรียนมีการเปลี่ยนแปลงระบบอย่างกะทันหัน ครูทุกคนถูกเปลี่ยนใหม่หมด และซีอาน่าก็ค้นพบว่าการเลือกเด็กรุ่นใหม่ของเหล่ามังกรได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
การเปลี่ยนแปลงที่เห็นชัดคือกิจกรรมโรงเรียน ที่เคยทำทุกครั้งหลังเรียนเทอมหนึ่งจบ ถูกเปลี่ยนจากการค้าขายแบบเด็กๆ เป็นการประกวดความสามารถของเด็กๆ ทุกคนแทน เด็กๆ สามารถเลือกที่จะลงประกวดในกิจกรรมใดก็ได้ โดยไม่เน้นอายุ สร้างความตื่นเต้นให้กับเด็กๆ ยิ่งนัก
“พี่สาว...”
เสียงเรียกทำให้ซีอาน่าหันไปมอง และเกือบจะพ่นเม็ดข้าวออกมาใส่หน้าจอร์แดน เมื่อเห็นหน้าคนเรียก เฮเลนน่านั่นเอง ในตอนนี้มีท่าทีสงบเสงี่ยมเจียมตัวยิ่งนัก คนทั้งโรงอาหารมองพวกเธอเป็นตาเดียว
“เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ” ซีอาน่าถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหู
“พะ...พี่สาว...” เฮเลนน่าหน้าแดงก่ำ
ซีอาน่ากรอกตา เวลาที่ถูกเมินคงมากพอจะทำให้เฮเลนน่าฉลาดขึ้น เธอรู้ว่าเธอถูกเมินเพราะเธอทะเลาะกับซีอาน่าแค่เพียงคนเดียว ดังนั้นหากเฮเลนน่ายอมอ่อนข้อ ลดศักดิ์ศรี คืนดีกับซีอาน่าได้ ย่อมทำให้เฮเลนน่ากลับมาเป็นที่ยอมรับได้อีกครั้ง
“มีอะไร” ซีอาน่าขยับตัวไปนั่งชิดติดคริสติน บอกตามตรงว่าเธอไม่ไว้ใจ
เฮเลนน่าเอื้อมมือมาจับมือซีอาน่า พร้อมเอ่ยเสียงสั่นเครือ “ข้าขอโทษ ข้าสำนึกผิดแล้ว”
น้ำตาของเฮเลนน่าหยดลงสองสามหยด ซีอาน่าพลันได้สติ เธอยิ้มออกมาอย่างใจดี “ข้าไม่โกรธเจ้าเลย น้องสาว” เธอไม่เต้นตามแผนการของอีกฝ่ายหรอก หากเฮเลนน่าขอโทษทั้งน้ำตาแล้ว ซีอาน่ายังวางท่าอยู่อีก คนทั้งโรงเรียนจะเปลี่ยนแง่คิดในทันที “แต่อย่ามีอีกก็แล้วกัน”
“ข้าไม่ทำอีกแล้วล่ะ ข้ารู้สึกว่าข้าไม่ดีเลย เรื่องก่อนหน้านี้ พี่สาว...พี่ยกโทษให้ข้าจริงๆ นะ” เฮเลนน่าช้อนตามองซีอาน่า
ซีอาน่ายิ้ม “เจ้าทำอะไรไปก็ไม่มีผลกับชีวิตข้าหรอก เอาเป็นว่าข้ารับคำขอโทษจากเจ้า เจ้าไปเถอะ ข้าจะกินข้าวต่อละ”
“พี่สาวใจดีจัง เช่นนั้นงานประกวด...พี่...ประกวดร่วมกับข้าได้หรือไม่”
ซีอาน่าร้องอ๋อในใจ นี่คือสิ่งที่เฮเลนน่าต้องการ ใช้เธอเป็นเครื่องมือให้กลับมาเป็นที่ยอมรับ และโดดเด่นอีกครั้ง พี่น้องเคยทะเลาะกันจนถึงขึ้นศาล สามารถจับมือคืนดีมีความสุขให้ทุกคนได้เห็น ทุกคนก็ต้องยกโทษให้เฮเลนน่าเป็นธรรมดา แต่น่าเสียดายที่ซีอาน่าไม่มีใจให้เฮเลนน่ามาตั้งแต่ต้น ถ้าเธอรักน้องสาวจริงๆ ก็คงจะรีบร้อนยอมรับ หรือถ้าหากซีอาน่ามีใจให้จอร์แดนสักนิดก็ต้องรักษาภาพพจน์คนดีให้คู่หมั้นของตนดู โดยการตอบรับการชวนของเฮเลนน่า ให้จอร์แดนได้เห็นว่าเธอเป็นคนมีเมตตา และใจกว้างขนาดไหน
น่าเสียดายที่ซีอาน่าไม่ใช่อย่างที่เฮเลนน่าหวัง
“ไม่ล่ะ ข้าไม่คู่กับเจ้าหรอก ข้าจะคู่กับคริสตินคนเดียวเท่านั้น” ซีอาน่าตอบเสียงเรียบ ดึงมือของตนเองออก “เจ้าไปขอคนอื่นเถอะ” จะใช้ข้าเป็นสะพานให้เจ้าหรือ อย่าหวัง!
คริสตินที่นั่งทานอาหารอยู่ใกล้ๆ แทบจะสำลัก หันมองซีอาน่าอย่างงุนงง เฮเลนน่าเซ้าซี้ต่อ
“พี่ยังไม่หายโกรธข้าใช่หรือไม่”
“ข้าไม่โกรธเจ้า และไม่คู่กับเจ้า” ซีอาน่าเอ่ยเสียงดังขึ้น ทุกคนได้ยินจนหมด “ข้ารับปากคริสตินไว้แล้วว่าจะคู่นางในการประกวด เจ้าจะทำให้ข้าผิดคำพูดหรือ”
เอาคริสตินมาอ้าง ทำให้เฮเลนน่าถึงกับคอตก เดินจากไป คริสตินหันมองซีอาน่า ซึ่งพอเห็นสายตาเพื่อน เธอก็เงียบไว้ จนอยู่กันตามลำพังจึงเอ่ยปากถาม
“ซีอาน่า ข้าไม่คิดประกวดอะไรเลยนะ”
“ข้าก็ไม่คิด!” ซีอาน่าตอบเพื่อนรัก การประกวดในปีนี้ เท่ากับเป็นการเอาตัวเองขึ้นเวทีไปให้มังกรตัดสิน ว่ามีคุณสมบัติมากพอจะเป็น ‘ความหวังใหม่แห่งแอสโทเรีย’ หรือไม่ แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกก็ต้องทำให้ดีที่สุด สุดความสามารถของเธอ
“แต่...” คริสตินเปลี่ยนสีหน้าไปมา
“เจ้าจะยอมให้ข้ากลายเป็นคนโกหกในสายตาคนทั้งโรงเรียนหรือ” ซีอาน่าถามเพื่อน คริสตินส่ายหน้า “เช่นนั้นประกวดเป็นเพื่อนข้า ลงรายการไหนได้ก็ลงกันเถอะ”
คริสตินถอนใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพยักหน้ารับ
แม้ว่าซีอาน่าจะรู้ว่าผลพวงจากการประกวดความสามารถนั้นจะเป็นเช่นไร แต่เธอก็เลี่ยงไม่ได้ ซีอาน่าไม่คิดจับคู่เฮเลนน่า และที่สำคัญคือ หากลงประกวดแล้วทำให้ตระกูลมอนโตเซราต้องขายหน้า ออเดร และซาโลยาคงไม่ชอบใจนัก เมื่อคิดในอีกแง่มุมหนึ่ง ซีอาน่าก็อยากจะให้คริสตินกลายเป็นคนโดดเด่น มันจะส่งผลดีกับเพื่อนเธอในภายหลัง
สุดท้ายแล้ว เมื่อพลาดหวังจากพี่สาว เฮเลนน่าที่เอ่ยปากขอโทษซีอาน่าไปแล้วก็ได้รับความเห็นใจสมดั่งความตั้งใจของตนเอง ไม่ช้าก็กลับมาสนิทสนมกับฮันน่า ร๊อคซานน่าอีกครั้ง แม้จะยังไม่กลับไปคลุกคลีกับพวกแอนโทนี่ได้เหมือนก่อน แต่เฮเลนน่าก็มีคู่หูในการแสดงความสามารถ
การประกวดความสามารถในครานั้น แม้ว่าเฮเลนน่า มอนโตเซราที่ได้จับคู่กับฮันน่า ร๊อคซานน่า จะเก่งกาจ มีความสามารถและความพยายามที่น่าประทับใจไม่น้อย แต่เมื่อเทียบกับซีอาน่า มอนโตเซรา และคริสติน คัลลาแฮนแล้ว ความสามารถนั้นต่างชั้นกันอย่างเห็นได้ชัด ผู้คนทั้งหลายที่มาร่วมงานฮือฮากับฝีมือของเด็กหญิงทั้งสองคน พวกเขาทุกคนได้ยินเสียงล่ำลือกันอยู่แล้วว่าซีอาน่านั้นเป็นอัจฉริยะ แต่ก็ไม่คิดว่าลูกสาวของตระกูลคัลลาแฮนก็โดดเด่นไม่แพ้กัน นอกจากนี้ยังมีจอร์แดน เฮมิงตัน อเล็ก แอนเดอร์สัน แอนโทนี่ เพอร์เนสัน และยังโซเฟีย ร๊อคซานน่าที่มีฝีมือการยิงธนูน่ากลัวอีก
เหล่ามังกรเห็นเด็กเหล่านี้แล้วต้องครุ่นคิด ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรบางอย่าง
เพราะผลงานที่โดดเด่นมากในการประกวด ทำให้ปีต่อมาซีอาน่า ประกาศไม่ลงประกวดอะไรทั้งสิ้น หลีกทางให้เพื่อนคนอื่นได้แสดงความสามารถเต็มที่ เฮเลนน่าจึงได้มีโอกาสโดดเด่นในการประกวด จะแพ้ก็มีแต่ฝีมือปักผ้าของคริสติน และการยิงธนูของโซเฟียเท่านั้น
ปีนั้นเฮเลนน่ากราบกรานหญิงชราคนหนึ่งเป็นอาจารย์ อ้อนวอนจนได้ร่ำเรียนวิชาสมุนไพร ซีอาน่าทราบว่าภายหลัง ทุกคนจะรู้ว่าอาจารย์ของเฮเลนน่าคือหนึ่งในผู้อาวุโสของเหล่ามังกร และนั่นทำให้ฐานะของเฮเลนน่าสูงส่งขึ้น แต่ซีอาน่าไม่คิดขัดขวาง เธอคิดว่าเป็นโชคชะตาของเฮเลนน่าที่จะได้ดีเพราะอาจารย์
ปีที่ซีอาน่าอายุสิบปี เฮเลนน่าแอบหนีออกจากคฤหาสน์บ่อยครั้ง เพื่อที่จะช่วยเหลืออาจารย์ในการตรวจรักษาชีวิตผู้คน ทำให้ชื่อเสียงของเฮเลนน่าดีขึ้นมาก ทำให้ออเดรยอมปล่อยให้เฮเลนน่าติดตามอาจารย์ของตนออกไปช่วยเหลือผู้คนได้ตามใจ เฮเลนน่าชักชวนให้ฮันน่ามาเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์เธอด้วย ทำให้สองสาวเป็นที่โจษขานเรื่องการเป็นหมอหญิงอายุน้อยอัจฉริยะ ส่วนซีอาน่านั้นตั้งอกตั้งใจกับการเรียนหนังสือที่โรงเรียน และแอบไปที่คฤหาสน์ตระกูลวาเรนโนซาในบางครั้ง คนดูแลบอกว่าไซอายังไม่กลับมา...
ปีที่ซีอาน่าอายุสิบเอ็ดปี จอร์แดนมาบอกลาเธอว่าเขาต้องไปดูแลผืนดินของตระกูลเฮมิงตัน
“ทำไมเจ้าต้องไปถึงผืนดินนั่น” ซีอาน่าถามเขาอย่างสงสัย ผู้นำตระกูลทุกคนล้วนมีของวิเศษอย่างหนึ่ง เรียกว่า ‘ดวงตาวาโย’ ซึ่งเป็นลูกแก้วขนาดใหญ่ สามารถมองเห็นปัญหาได้ทั่วทุกผืนดินที่ตนปกครองอยู่ นี่คือสาเหตุว่าทำไมทุกตระกูลใหญ่จึงอาศัยอยู่ที่เมืองหลวง และผู้นำตระกูลทุกคนจะเดินทางไปยังผืนดินของตนเองเฉพาะเวลาที่เห็นปัญหาใหญ่
“ท่านพ่ออยากให้ข้าฝึกทำงาน” จอร์แดนบอก มองซีอาน่าสักพัก เขาก็เอื้อมมือมากุมมือเธอ “ข้าคงต้องไปจากเมืองหลวงพักใหญ่ ไม่ได้เจอเจ้าทุกวันเหมือนเดี๋ยวนี้ ซีอาน่า...พออายุสิบห้า เจ้าแต่งงานกับข้านะ”
ซีอาน่าสบดวงตาจริงจังของจอร์แดน นึกใจหายเล็กน้อย ที่ทวีปแอสโทเรียแห่งนี้ ทุกคนล้วนสามารถแต่งงานกันตอนที่อายุเพียงสิบห้าปี กับผู้หญิงนั้น ถ้าหากว่าอายุยี่สิบปียังไม่มีใครมาสู่ขอ จะเป็นที่ครหามาก
“ข้ารอเจ้ากลับมาก่อนเถอะ แล้วค่อยว่ากัน” ซีอาน่าบอกเขา
จอร์แดนถอนใจเฮือกใหญ่ “หมั้นกันมาหลายปี จนถึงทุกวันนี้ ข้ายังไม่รู้สึกว่าเจ้ามีใจให้ข้าเลยสักนิด”
ซีอาน่าแอบขอโทษอีกฝ่ายในใจ เธอเป็นเทพแห่งโชคชะตา จะมีใจให้ใครง่ายๆ ได้อย่างไร แต่ซีอาน่าก็ไม่นึกไม่ฝันว่าจอร์แดนจะดึงเธอเข้าไปกอด และจูบเบาๆ ที่หน้าผาก พร้อมบอกอย่างเป็นผู้ใหญ่ยิ่งว่า
“รอข้านะ”
แก้มของซีอาน่าร้อนผ่าว อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเห็นเขาจริงจังขนาดนี้มาก่อน เธอเผลอพยักหน้ารับ ทำให้จอร์แดนยิ้มกว้าง เขาขอเส้นผมสีทองของเธอสักสองเส้น ใส่ถุงนำโชคเอาไว้อย่างดีใจ จากนั้นจึงจากไป ซีอาน่าเริ่มครุ่นคิดเรื่องการแต่งงานของตนเอง
ตอนที่ผละจากจอร์แดน ซีอาน่าหันมาเห็นเฮเลนน่าที่น้ำตาไหลพราก เธอตกใจเล็กน้อย แต่ก็ทำเป็นมองไม่เห็น เชื่อว่าเฮเลนน่าคงตกหลุมรักจอร์แดนจริงๆ แต่น่าเสียดายที่ชาลอนเน่เป็นเพียงคนเร่รอน แต่ซาโลยาเป็นเชื้อสายของตระกูลคินเคล่า ไม่มีทางที่โรเบิร์ตจะเห็นว่าเฮเลนน่าดีกว่าซีอาน่าได้
สุดท้ายน้องสาวของเธอก็ไม่สามารถก้าวพ้นคำว่า ‘ชนชั้นตามสายเลือดได้’
ปีที่ซีอาน่าอายุสิบสองปี เลียม แอนเดอร์สันขอหมั้นหมายคริสติน คัลลาแฮน ให้กับอเล็ก แอนเดอร์สัน ลูกชายเพียงคนเดียวของเขา แต่ตระกูลคัลลาแฮนปฏิเสธ ต่อมาไม่นาน ตระกูลคอนเนอร์เนรี ได้ขอหมั้นหมายคริสติน คัลลาแฮน ให้กับ ดอนเต้ คอนเนอร์เนรี แต่ทว่าตระกูลคัลลาแฮนก็ปฏิเสธอีก
“สีหน้าเจ้าไม่ดีเลย” ซีอาน่าบอกเพื่อน เอื้อมมือมาจับหน้าผากให้คริสติน เพื่อนรักของเธอถอนใจ “เสียดายที่ไม่ได้หมั้นกับดอนเต้เหรอ”
คริสตินส่ายหน้า “ข้าไม่รู้จักเขา แต่เสียงเล่าลือ...ไม่ดีนัก ไม่อยากหมั้นด้วยหรอก”
ดอนเต้ คอนเนอร์เนรี อายุมากกว่าพวกเธอถึงห้าปีเต็ม อายุเท่าๆ กับแอนเซล คัลลาแฮน ถือตัวว่าสูงศักดิ์ จึงไม่ยอมมาเรียนที่โรงเรียน ซ้ำยังดูถูกพวกตระกูลใหญ่ทุกคนในโรงเรียนด้วยว่า เกลือกกลั้วกับชนชั้นล่าง ทำให้ตนเองแปดเปื้อน เขาแทบไม่ยอมออกมางานเลี้ยงใดเพื่อพบปะกับพวกเธอเลย รอก่อน...ซีอาน่าคิดว่าหากเขารู้ว่าเหล่ามังกรพิจารณาเด็กทุกคนที่เรียนในโรงเรียนเป็นหลัก ตระกูลคอนเนอร์เนรีจะต้องกระอักเลือดด้วยความเสียดายแน่นอน
“แล้วอเล็กล่ะ” ซีอาน่าถามจี้ตรงจุด
แก้มของคริสตินกลายเป็นสีแดงก่ำสุก แต่ไม่นานแววตาของเพื่อนก็หมองลง คริสตินว่า “ระหว่างพวกเราเป็นไปไม่ได้หรอก เจ้าเองก็มองออกตั้งแต่ยังเด็กนี่”
ซีอาน่าลอบเสียดายแทนเพื่อนตัวเอง ดูก็รู้ว่าอเล็กคนนั้นชอบคริสตินจากใจจริง แม้จะถูกปฏิเสธไปหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยนึกโกรธเคือง ในวันสำคัญ หรือมีเทศกาลใดก็ไม่เคยละเลยที่จะส่งของขวัญมาให้ ยิ่งเริ่มเติบโตเป็นเด็กหนุ่ม เขายิ่งกลายเป็นเด็กหนุ่มรูปงามหล่อเหลา สมกับเป็นลูกชายของอดีตผู้ชายที่ทรงเสน่ห์ที่สุดอย่างเลียม แอนเดอร์สัน และแววตาที่มองเพื่อนของเธอยังมีความอ่อนหวานระคนอ่อนโยนอยู่เสมอ
“จอร์แดนจะกลับมาเมื่อไรเหรอ” คริสตินเอ่ยถาม เปลี่ยนจากเรื่องของเธอเป็นเรื่องของเพื่อน
“ปีหน้าก็กลับมาแล้ว” ซีอาน่าบอกอย่างมั่นใจ “เพราะปีหน้าจะมี...”
ซีอาน่าคิดถึงแบบทดสอบความสามารถของเหล่ามังกร ที่มีต่อเด็กรุ่นใหม่ในทวีปแอสโทเรีย คริสตินมองเพื่อนอย่างสงสัย ซีอาน่าโบกมือ พร้อมว่า
“ไม่มีอะไรหรอก แต่เชื่อข้าเถอะ ปีหน้าจอร์แดนจะต้องกลับมาแน่ๆ” เขาจะต้องกลับมารับการทดสอบ และมันจะเป็นจุดเริ่มต้นความรักระหว่างจอร์แดน และเฮเลนน่า
คริสตินพยักหน้ารับ “แล้วเพื่อนของเจ้าอีกคนล่ะ”
ซีอาน่าแข็งค้าง หน้าสลดลง “เขายัง...อีกนานเลย คงอีกสักประมาณห้าปี”
“ถ้าเขากลับมาคราวนี้ เจ้าแนะนำเขาให้ข้ารู้จักด้วยนะ” คริสตินเอ่ยยิ้มๆ
“ถ้าเจ้าไม่กลัวงูของเขา จนวิ่งหนีไปก่อนนะ” ซีอาน่าหัวเราะ
คริสตินนึกถึงเรื่องเล่าของซีอาน่า ที่บอกว่าบ้านของไซอามีแต่งู แม้แต่บาซิลิสก์ก็ยังมี เธอลูบแขนของตนเองเบาๆ ปลุกปลอบใจพร้อมว่า “ไม่กลัว!”
แล้วพวกเธอก็หัวเราะออกมาเบาๆ
ปีต่อมา เมื่อซีอาน่าอายุครบสิบสามปี พวกเธอจบการศึกษาจากโรงเรียน และการทดสอบของเทพมังกรก็ได้เริ่มต้นขึ้น...
**
ทุกปีจะมีการประชุมของเหล่าผู้นำตระกูลใหญ่ระดับสูง ซาโลยาจัดชุดคลุมให้กับออเดร และตนเอง ออเดรเป็นหัวหน้าตระกูลมอนโตเซรา ส่วนเธอคือผู้ติดตามของเขา
ซีอาน่ามาส่งบิดาและมารดาถึงรถม้า เย็นวันนั้น ออเดรเรียกชาลอนเน่ และเฮเลนน่ามาทานอาหารยังคฤหาสน์หลัก พร้อมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในการประชุมให้ฟัง
“เทพมังกรตัดสินใจจะทดสอบเด็กรุ่นใหม่ คนที่ได้รับเลือกจะได้รับเกียรติ และศักดิ์ศรีตลอดชีวิต และเทพมังกรก็ได้ประกาศรายชื่อออกมาแล้ว”
“เฮเลนน่าได้รับเลือกใช่หรือไม่เจ้าคะ” ซีอาน่าถามกลับ ทำเอาเฮเลนน่าตาลุกวาว “ก็น้องสาวมีใจเสียสละ เที่ยวรักษาคนป่วยไปมากมาย เทพมังกรจะไม่เห็นค่าก็แปลกแล้ว”
“ท่านพี่ก็...ข้าไม่ได้ทำอะไร...” เฮเลนน่ากำลังจะบอกปัด แต่ทว่ารอยยิ้มก็ต้องแข็งค้างเมื่อได้ยินสิ่งที่ซาโลยาเอ่ยต่อจากนั้น
“ถูกต้อง แต่เจ้าก็ได้รับเลือกด้วยนะซีอาน่า” ซาโลยาบอกพร้อมยิ้มหวาน เอื้อมมือมาลูบหัวลูกสาวตนเองอย่างรักใคร่ ขณะที่ซีอาน่านิ่งอึ้ง
“ข้าหรือ?” ซีอาน่าทำเสียงสูง ชี้มาที่ตนเองอย่างงุนงง “แต่ข้าไม่ได้...” หลายปีมานี้สนใจแต่การเรียน ไม่ได้ทำผลงานอะไรโดดเด่นเลยสักนิดเดียว หรือเพราะเธอเรียนเก่งกัน
“เทพมังกรเจาะจงเจ้าเป็นชื่อแรกเลย” ออเดรบอกอย่างอารมณ์ดี “ท่านบอกว่า ‘คุณหนูที่ช่วยเหลือมารดาของตนในศาลวันนั้น น่าสนใจนัก’”
ซีอาน่าอ้าปากและหุบปาก สีหน้ายิ้มแย้มยินดีของชาลอนเน่เมื่อครู่กลายเป็นดูไม่ได้ในทันที ต้องรีบยกผ้าเช็ดปากขึ้นมาซับมุมปาก หลุบตาต่ำปกปิดแววตาของตนเอง ออเดรเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
“ลูกสาวทั้งสองคนของข้าได้รับเลือกเช่นนี้ ตระกูลมอนโตเซราได้มีหน้ามีตาแล้ว!”
ซาโลยายิ้มแย้ม เออออกับสามีของตนเอง ซีอาน่าได้สติ เร่งเอ่ยถามเสียงดัง
“แล้วนอกจากพวกข้าแล้ว ยังมีใครได้รับเลือกอีกหรือไม่เจ้าคะ”
“ก็มีจอร์แดน เฮมิงตัน อเล็ก แอนเดอร์สัน แอนโทนี่ เพอร์เนสัน โซเฟีย และฮันน่า ร๊อคซานน่า และคริสติน คัลลาแฮน” ออเดรตอบ
‘คริสตินได้รับเลือกด้วยหรือ’ ซีอาน่าอุทานในใจ ‘โชคชะตาเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ!’
“พวกเจ้าเตรียมตัวเถอะ อีกเจ็ดวันข้างหน้าเด็กที่ถูกเทพมังกรเลือกทุกคนจะต้องรวมตัวกัน และถูกส่งไปยัง ‘อาณาเขตของมังกร’ พวกเจ้าจะได้รับภารกิจ ถ้าหากทำได้สำเร็จ จะถือเป็นเกียรติกับตระกูลเราสูงสุด ซีอาน่า เจ้าต้องการอะไรเป็นพิเศษหรือไม่” ออเดรหันมาถามซีอาน่าด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
ซีอาน่าใคร่ครวญเล็กน้อย ก่อนจะบอกเสียงนุ่ม “ท่านพ่ออย่าได้เป็นห่วงลูก เดี๋ยวลูกจัดการเองเจ้าค่ะ”
ออเดรพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม ซีอาน่าหันมาเห็นดวงตาของเฮเลนน่า มันทอประกายอย่างที่ปิดเท่าไรก็ปิดไม่มิด เธอรู้ว่าน้องสาวจะต้องหมายมาดของรางวัลจากเทพมังกร เพราะนี่คือโอกาสที่ดีที่สุด ที่เฮเลนน่าจะก้าวข้ามชนชั้นตามสายเลือดของตนเอง
**
“ข้าไม่เคยได้รับเลือกอะไรแบบนี้เลย ไม่คิดด้วยว่าตัวเองจะได้...” คริสตินเปิดใจกับซีอาน่า ตอนที่เจอกันที่โรงเรียน เธอจับแก้มตัวเองอย่างกังวล “ข้าไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร ข้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่ได้เก่งการต่อสู้เหมือนโซเฟีย การบ้านการเรือน หรือสติปัญญาก็ไม่ดีเท่าเจ้า”
“เจ้าอย่าได้ดูถูกตัวเองไปนัก เทพมังกรเลือกเจ้า แปลว่าเขาต้องมีเหตุผล” ซีอาน่ากอดบ่าคริสติน “ข้าดีใจมากที่เจ้าได้รับเลือก”
คริสตินยิ้มเมื่อได้ยินคำนั้น ไม่ช้าพวกเธอก็ได้ยินเสียงร้องของเหล่าเด็กสาว ซีอาน่าและคริสตินหันไปมอง เห็นเด็กหนุ่มสามคนกำลังเดินคุยกันมา นั่นคือจอร์แดน อเล็ก และแอนโทนี่
“พวกเขาเนื้อหอมจริงๆ” คริสตินกระซิบบอกซีอาน่าเสียงเบาหวิว “ข้าได้ข่าวว่าจอร์แดนทำให้เขตหนึ่ง เจริญรุ่งเรืองน่าดู”
จอร์แดนโดดเด่นทั้งหน้าตา และความสามารถ เขาเป็นทายาทตระกูลใหญ่อันดับหนึ่ง ไม่แปลกที่เด็กสาวมากมายที่อยู่ในวัยเพ้อฝันริรักจะชมชอบเขา เด็กหนุ่มเพิ่งกลับมาจากเขตหนึ่งหลังหายหน้าไปนานหนึ่งปีเต็ม ตัวเขาสูงขึ้น สีผิวเข้มขึ้นเป็นสีแทนอ่อน เขาหันมาเห็นซีอาน่าแล้วยิ้มกว้างอย่างเปิดเผย
“ซีอาน่า!” เขาเร่งเดินมาหาเธอ ทำให้เพื่อนทั้งสองต้องเดินมาด้วย “ข้าคิดถึงเจ้าจังเลย”
จอร์แดนดึงซีอาน่ามากอด พอได้กลิ่นของเด็กสาว เด็กหนุ่มก็ยิ้มกว้างมากขึ้น พอห่างกันไปจอร์แดนจึงเริ่มรู้สึกตัวว่าเขาคิดถึงคู่หมั้นที่มีเส้นผมสีทอง และดวงตาสีน้ำเงินเข้มงดงามคนนี้มาก แอนโทนี่เป่าปากร้องล้อเลียน ขณะที่เหล่าเด็กสาวต่างมีสีหน้าจำยอม ฝ่ายหญิงคือซีอาน่า มอนโตเซราที่โดดเด่นทั้งรูปโฉม และสติปัญญา ซ้ำยังเป็นคู่หมั้นของจอร์แดนอีก พวกเธอจะไม่ยินยอมได้อย่างไร
“ข้าก็คิดถึงเจ้า” ซีอาน่ากอดตอบอีกฝ่าย รู้สึกว่าเขามีกล้ามเนื้อขึ้นมาก เธอดันร่างของเขาออกก่อนที่เขาจะกอดแน่นไปมากกว่านี้ ตอนนี้พวกเขาไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆ แล้ว โดยเฉพาะฝ่ายหญิงอย่างเธอที่ร่างกายเปลี่ยนแปลงไวกว่าฝ่ายชาย รูปร่างเริ่มเติบใหญ่แสดงทรวดทรงองค์เอวอย่างชัดเจน
“ข้าเอาของฝากมาให้เจ้าด้วย” จอร์แดนกระวีกระวาดล้วงหยิบกำไลข้อมือมาใส่ให้ สายตามองซีอาน่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “ใส่เอาไว้นะ”
“จ้าๆ” ซีอาน่าปล่อยให้เขาใส่กำไลให้แต่โดยดี หันมองแอนโทนี่ ก่อนจะเอ่ยทักพร้อมรอยยิ้ม “ดีใจด้วยที่ได้รับเลือก”
“ข้าตกใจสุดๆ เลย!”
แอนโทนี่ร้อง เขาเกิดจากตระกูลรอง เลยไม่ได้ถูกอบรมแบบตระกูลใหญ่ กิริยาท่าทางเลยดูเป็นเด็กน้อยอยู่มาก ผิดกับจอร์แดนและอเล็กที่ถูกเลี้ยงให้เป็นผู้ใหญ่เกินตัว ทำให้เห็นความต่างได้ชัด แต่แอนโทนี่ก็ให้ความรู้สึกสดใสและเป็นอิสระ “ไม่นึกว่าตัวเองจะได้รับเลือกด้วยนะเนี่ย นี่ซีอาน่า! เจ้าคิดว่าของรางวัลจะเป็นอะไรล่ะ!?”
ซีอาน่าครุ่นคิด ยิ้มน้อยๆ เมื่อบอก “ระดับเทพมังกร เจ้าอยากได้อะไรก็ย่อมได้ทุกอย่างอยู่แล้ว” จริงๆ การให้พรของเทพมังกรย่อมมอบให้เฉพาะเด็กเพียงคนเดียวที่ไปถึงเป้าหมายเป็นคนแรก ซึ่งคนนั้นก็คือเฮเลนน่า
“เช่นนั้นข้าก็อยากจะได้!” แอนโทนี่ตื่นเต้นมาก ดวงหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มกว้าง เอ่ยอย่างมาดหมาย “ถึงข้าจะมาจากตระกูลรอง แต่ก็จะไม่แพ้พวกเจ้าตระกูลใหญ่หรอกนะ”
“เทพมังกรอาจจะไม่ได้ให้เราแข่งกันทำภารกิจนะ” ซีอาน่าบอก “คิดดูสิ พวกเราทุกคนที่ได้รับเลือกมา แต่ละคนไม่ได้มีความถนัดไปในทิศทางเดียวกันเลย จอร์แดนเป็นผู้นำ แอนโทนี่เก่งการต่อสู้ อเล็กเก่งเรื่องไขปัญญา...ข้าว่าเทพมังกรน่าจะให้พวกเราปฏิบัติภารกิจเพียงภารกิจเดียว และดูภาพรวม ใครช่วยเหลือส่วนรวมได้ดี มีน้ำใจ อะไรเถือกๆ นั้น”
อันที่จริงซีอาน่ารู้แล้วว่าภารกิจของเทพมังกรคืออะไร และจะโน้มน้าวให้ทุกคนเตรียมตัวไปในทิศทางเดียวกัน คำพูดของเธอทำให้พวกจอร์แดนคล้อยตาม อเล็กเอ่ยเสียงเรียบ
“เช่นนั้นพวกเรา...อาจจะถูกพาไปปล่อยสักที่ ตามหาของบางอย่าง”
‘ถูกต้อง อเล็ก’ ซีอาน่าคิดในใจ ยิ้มและพยักหน้ารับ “ข้าเห็นด้วย ท่านพ่อบอกว่าพวกเราจะถูกส่งไปยัง ‘อาณาเขตของมังกร’ ที่นั่นจะต้องมีบางอย่างที่เทพมังกรต้องการ ทีนี้เราก็น่าจะรู้แล้วว่าเราต้องเตรียมตัวกันอย่างไร...” ซีอาน่าจับมือจอร์แดน และว่า “ไปห้องสมุดกันเถอะ เราจะได้รู้ว่าที่อาณาเขตของมังกรมีอะไรอยู่บ้าง”
“ข้าก็คิดเช่นนั้น” จอร์แดนกุมมือของซีอาน่า พร้อมบอก “ไปกันเถอะ ตามพวกโซเฟียด้วย”
**
การหาข้อมูลของ อาณาเขตมังกร นั้นไม่ง่ายเลย เพราะมันขึ้นชื่อว่าเป็นพื้นที่ของมังกร ดังนั้นเหล่ามนุษย์จึงไม่สามารถรับรู้ข้อมูลของมันได้มากนัก รู้แต่ว่าที่นั่นมีของวิเศษอยู่มาก และมีสัตว์อสูรอยู่มากด้วย ในดินแดนแอสโทเรียแห่งนี้ สัตว์อสูรถูกจัดระเบียบให้อยู่เฉพาะในพื้นที่ของมังกร เหล่ามนุษย์จึงไม่เคยพบเห็นมัน สุดท้ายซีอาน่าเปิดหนังสือของแอนตาเนีย และลอกข้อมูลของอาณาเขตมังกรในทวีปแอสโทเรียออกมา คัดส่งให้ทุกคนอย่างละเอียดยิบ สร้างความตกตะลึงให้กับพวกจอร์แดนยิ่งนัก
ซีอาน่าและคริสตินรับผิดชอบเรื่องอาหารการกินของทุกคน เพื่อความสะดวกสบาย พวกเธอจึงมาพูดคุยกันที่คฤหาสน์มอนโตเซรา ซีอาน่าจึงเผยความลับเรื่องสร้อยคอของตนเองให้คริสตินรู้ เพื่อนของเธอตกตะลึงมาก และรับปากว่าจะไม่นำความลับนี้ไปบอกใครเป็นอันขาด และด้วยความสะดวกสบายนี้ ทำให้พวกซีอาน่าสามารถพกอาหารแห้งไปได้มากเท่าที่พวกเธอต้องการ
“เพื่อให้ทุกคนไม่สงสัยในเรื่องสร้อยคอของข้า เรามาสร้างอุปกรณ์ทำครัวที่พกพาได้ง่ายแจกทุกคนเถอะ ข้าออกแบบเอาไว้แล้ว เจ้ามาดูสิ”
คริสตินและซีอาน่าช่วยกันถกเรื่องสิ่งของที่จะนำไปใช้ในการทำสอบ พวกเธอไปหาช่างตีเหล็กเพื่อตีของใช้บางอย่าง จากนั้นพูดคุยกันถึงพืชผักที่อยู่ในอาณาเขตมังกร คิดเรื่องเมนูที่น่าจะทำกินได้ตอนที่อยู่ในป่ากันอย่างสนุกสนาน
“ซีอาน่า เจ้าได้สร้อยคอนั้นมาได้อย่างไรหรือ”
“ไซอาให้ข้ามา” ซีอาน่าโกหกไป กระซิบเสียงเบาที่สุด “ในตระกูลวาเรนโนซามีความลับเยอะมาก เขาสั่งไม่ให้ข้าบอกใคร”
“เยอะมากจริงๆ” คริสตินพึมพำ “แล้วเจ้าบอกข้าจะดีหรือ”
“เจ้าเป็นเพื่อนรักของข้านี่” ซีอาน่ายิ้มให้ “เขาคงบ่นบ้าง แต่ไม่ว่าอะไรมากหรอก เพราะข้าเองก็เล่าเรื่องของเจ้าให้เขาฟังเยอะแยะ”
“เจ้าเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ” คริสตินบอก สีหน้าเต็มไปด้วยความตื้นตันใจ “ครั้งแรกที่ข้าพบเจ้า ข้าไม่ใช่อย่างนี้เลย แทบไม่กล้าคุยกับคนแปลกหน้า แต่เจ้าดูข้าตอนนี้สิ เทพมังกรเลือกให้ข้าเป็นความหวังใหม่ ข้าคิดว่า...หากไม่ได้เจ้า ข้าก็คงไม่มีวันนี้ ถ้าแม่ของข้ายังอยู่...”
ซีอาน่าหันมาเห็นคริสตินทำหน้าเศร้า เธอกอดเพื่อนพร้อมถามเสียงอ่อนโยน “อย่าเศร้าเลยนะคริสติน เจ้าเป็นคนดี เป็นเพื่อนรักของข้า ข้าอยากให้เจ้าได้ดีกว่าคนอื่น”
“ได้แค่นี้ ข้าก็พอใจแล้ว” คริสตินหัวเราะ ปาดน้ำตาที่หางตา กอดซีอาน่าพร้อมว่า “ถ้าข้ามีพี่สาวอย่างเจ้าก็ดีนะ ซีอาน่า หากเจ้าไม่ชอบจอร์แดน ชอบพี่ชายสักคนของข้าหรือไม่เล่า...”
“ไม่” ซีอาน่าลากเสียงยาว ส่ายหน้า “ที่จริงข้ามีหนึ่งความลับอยากบอกเจ้า ข้าไม่คิดแต่งงานกับจอร์แดน และ...ข้าอยากเข้าลัทธิพรหมจรรย์”
คริสตินได้ฟังก็แทบสำลัก ลัทธิพรหมจรรย์เป็นลัทธิของผู้หญิงทุกวัยรวมตัวกันอยู่ พวกเธอไม่มีครอบครัว หรือไม่ก็ผิดหวังในความรัก เป็นเหล่าผู้หญิงที่ถูกตราหน้าว่าไร้ค่าที่สุด เป็นหญิงที่ไม่มีชายใดคิดแต่งเป็นภรรยาจึงต้องเข้าลัทธินี้ วันๆ เอาแต่สวดมนตร์ และทานมังสวิรัติ หลีกหนีจากผู้คน อยู่อย่างสันโดษ ไม่สนใจลาภยศใดๆ
“ข้าไม่รู้ว่าทุกคนดูแคลนอะไรผู้หญิงในลัทธินี้นักหนา” ซีอาน่าว่า “พวกนางมีกฎไม่พูดโกหก ไม่แยแสทรัพย์สมบัติ ไม่ทำร้ายชีวิตอื่น และไม่สนใจเพศตรงข้าม ข้าว่าผู้หญิงในลัทธิดีจะตาย หลีกหนีความวุ่นวาย อำนาจ และสังคม ไม่มีอะไรมากวนใจ พวกนางไม่เคยทำร้ายใคร อยู่อย่างสุจริต ปลูกผักเก็บผักขาย และทาน ทำไมมีแต่คนไม่ชอบ” ซีอาน่าถอนใจ “ถ้าข้ามีชีวิตแบบนั้น ใครจะเป็นพระราชามนุษย์คนแรก ข้าคงไม่ต้องสนใจ วันๆ อยู่ของข้าไป สงบดีออก”
“ข้าเห็นด้วย” คริสตินฟังแล้วค่อนข้างเห็นด้วย “ถ้าเจ้าไป ข้าจะไปด้วย อยู่บนเขากับเจ้าไปจนวันตายก็ไม่เลวเลย”
“คริสตินของข้าน่ารักที่สุดจริงๆ ด้วย” ซีอาน่ามีสีหน้าเหมือนได้น้องสาวคนใหม่ “พวกเราอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งผู้ชาย!”
คริสตินนึกสนุก ร้องตาม “พวกเราอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งผู้ชาย!”
ทั้งสองหัวเราะคิกคัก โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครบางคนแอบฟังอยู่หลังตึกขนาดใหญ่ไม่ไกล เฮเลนน่าหรี่ตามองสร้อยคอของซีอาน่า แล้วหันไปทำหน้าครุ่นคิดบางอย่าง
**
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อยากให้เฮเลนน่าตายไปแบบไลลากำจัดไปสะให้สิ้นซากแอสซี่จะได้ทำภารกิจสะดวกหน่อย
ไมไว้ใจคริสตรินเฮะ
เฮ้อออ คงต้องดูทิศทางในตอนถัดๆไปก่อน ว่าควรอ่านต่อดีมั้ย
แอบฟังคนอื่นเค้าไม่ดีนะจ๊ะ เฮเลนน่า
รู้แล้วจะไปทำเรื่องไม่ดีอะไรอีกรึป่าวนี่
เฮเลน่ามีแผนใดอีกกกก(ไม่ไว้ใจอย่างแรง)//ดีใจที่ไรต์กลับมาแล้ว!