คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สินบน - Chapter 1
1
บรรยากาศเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง แบคโฮนั่งนิ่งมองโต๊ะอย่างสงบรอคอยเวลาให้ผ่าน แต่ลึกๆแล้วเขาก็รู้สึกเบื่อมากถึงมากที่สุด อารอนยังคงนั่งขาพาดโต๊ะและกระดิกเท้าอย่างไม่เกรงอกเกรงใจสารวัตรนักเรียนแม้แต่น้อย
อารอนเลียริมฝีปากตัวเอง เกิดอาการเปรี้ยวปากอยากดูดบุหรี่ขึ้นมา ชายหนุ่มยกขาลงจากโต๊ะ มือควานหาบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงตนเอง โชคดีที่เขาแอบเก็บมันไว้กับตัวอยู่มวนสองมวนแถมยังมีไฟแช็กอยู่ด้วย อารอนยิ้มมุมปาก หยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ มืออีกข้างล้วงเอาไฟแช็กขึ้นมาจุดหน้าตาเฉย
“ฮยอง ทำไรวะ หยุด” เสียงแผ่วเบาจากแบคโฮที่กระซิบออกมาเอ่ยเตือนสติของพี่ใหญ่ แต่เจ้าตัวก็ไม่สะทกสะท้าน อารอนปล่อยควันโขมงออกจากโพรงปากอย่างสุนทรีย์
“ดับบุหรี่เดี๋ยวนี้ อยากจะโดนลงโทษอีกรึไง?”
“นี้ก็กำลังโดนทำโทษอยู่ ไหนๆก็โดนแล้ว ขอสูบต่อเลยจะเป็นอะไรไป” เอ่ยด้วยท่าทียโสใส่ร่างบางที่ยืนทำตาเขียวปั๊ดอยู่หน้าห้อง มินกิพยายามปรับสีหน้าให้นิ่งเหมือนเดิม เรียวขายาวค่อยๆเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าหวานยิ้มมุมปาก ยิ้มที่แอบแฝงไปด้วยความดูถูก ดวงตาสวยก้มมองชายหนุ่มหัวจรดเท้า เผยเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
“ฉันรู้นะว่านายมาจากแอลเอ....”
“….”
“แต่นี้มันเกาหลีใต้นะ กรุณาอย่าเอานิสัยกร่างๆสไตล์อเมริกันมาใช้ที่นี้จะได้ไหม”
เหมือนถูกตบหน้าแรงๆด้วยคำดูถูก ชายหนุ่มคีบบุหรี่ออกจากปากทันทีที่ได้ยิน ดวงตาคมจ้องไปยังใบหน้าสวยอย่างโกรธจัด ต่างจากอีกคนที่ยิ้มกว้างราวกับนางมารร้าย
“ปากดีนัก สูงส่งมาจากไหน”
“ก็ไม่ได้สูงส่งมาจากไหนเพียงแต่คนแถวนี้ชอบทำตัวต่ำไปก็เท่านั้นเอง”
ปรี๊ด..ปรี๊ดเลย...
“ทำเป็นพูดดีไปนะครับ….” ก่อนที่อารอนจะได้เปิดปากเอ่ยเขาถูกแทรกด้วยคำพูดของคนที่ไม่มีปากไม่มีเสียงมาตั้งนานอย่างแบคโฮ ชายหนุ่มพิงพนักเก้าอี้ยกขาขึ้นนั่งไขวห้าง อารอนหรี่ตามองไปยังเพื่อนของเขาอย่างสงสัย ปกติแบคโฮเป็นคนไม่ค่อยพูดเท่าไหร่นัก ออกจะเงียบๆด้วยซ้ำ....
และยังร้ายลึกอีกด้วย....................
มินกิไม่พูดอะไรเพียงแค่ส่งสายตาขู่อีกฝ่ายไปก็เท่านั้น แบคโฮรู้ดีว่านั้นเป็นเพียงแค่การกระทำของคนที่สู้เขาไม่ได้ ก็ได้แต่เสียงดังกลบเกลื่อนและปั้นหน้าให้มันน่ากลัวเท่านั้นเอง
“สงสัยจังว่ามินกิได้ตำแหน่งหัวหน้าสารวัตรนักเรียนมาได้ยังไง”
“กะ..ก็ได้มาอย่างชอบธรรมน่ะสิ”
“ชอบธรรมนี้ต้องใช้ตัวเข้าแลกด้วยเหรอครับ..”
“พูดอะไร!” มินกิขึ้นเสียงตะหวาดอีกคน ดวงตาลุกวาวไปด้วยความเกี้ยวกาจ แบคโฮเริ่มทีท่าทีแปลกไป ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มมุมปากมองร่างบางเป็นเดือดเป็นร้อนอยู่ตรงหน้า มินกิพยายามจะไม่คิดถึงเรื่องนั้น เรื่องในอดีตที่เขายอมทำใจทำมันลงไป ถึงมันจะผ่านมาแล้วแต่ก็ยังคงตามหลอกหลอนเขาอยู่บ่อยครั้ง
เสียงกลืนน้ำลายดังขึ้นมาเบาๆ จิตใจเริ่มร้อนลนมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมากดอบ่างสบายอารมณ์ อารอนที่ยืนเงียบอยู่นานก็พยายามชะเง้อมองโทรศัพท์ของแบคโฮอย่างอยากรู้อยากเห็น
“นี้คุ้นๆไหมครับ?” แบคโฮหันโทรศัพท์มือถือของเขาให้ดู เป็นคลิปที่แบคโฮแอบถ่ายไว้เมื่อก่อนจบการศึกษาของปีก่อน เป็นคลิปของตัวมินกิเอง กำลังเสพสุขกามอารมณ์อยู่กับหัวหน้าสารวัตรนักเรียนคนเก่า
“เอามานี้!!” มือเล็กพยายามจะแย่งโทรศัพท์จากมืออีกคน แต่แบคโฮลุกขึ้นยืนพร้อมกับชูแขนขึ้นเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเอื้อมถึง เสียงครวญครางดังออกมาจากคลิปนั้นไม่หยุด ร่างบางกัดฟันกรอดด้วยความคับแค้นใจ ใบหน้าขึ้นสีแดงด้วยความโกรธและอายปนเปกันไปหมด เขาไม่รู้เลยว่าควรจะโมโหหรือจะขอร้องให้คนตรงหน้าหยุดที
2013.xx.xx
“ขอโทษนะ แต่คนที่จะมาเป็นหัวหน้าสารวัตรนักเรียนคือมินฮยอน ไม่ใช่นาย” ชายหนุ่มรุ่นพี่เอ่ยกับเด็กหนุ่มที่อ่อนกว่าตน ดวงตากลมฉายแววผิดหวัง ริมฝีปากเบะออกเหมือนกับเด็กๆ
“แต่ผมอยากได้ตำแหน่งนี้จริงๆนะ” มือเล็กจับแขนของชายหนุ่มหวังใช้ลูกอ้อนให้อีกฝ่ายใจอ่อน มองอีกฝ่ายด้วยแววตาเศร้า ชายหนุ่มเม้มปากอย่างลำบากใจ แกะมือเล็กออกอย่างสุภาพ ดวงตากลมมองภาพตรงหน้าอย่างผิดหวัง ตำแหน่งหัวหน้าสารวัตรนักเรียนเป็นตำแหน่งที่เขาไฝ่ฝันมาเนิ่นนาน ยังไงตำแหน่งนี้ก็ต้องเป็นของเขา ของเขาเพียงคนเดียว
“ลองไปคุยกับเจสันฮยองแล้วกัน”
.
.
.
.
ชายหนุ่มมองดูนาฬิกาข้อมือของตนพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขานัดกับมินกิไว้ว่าจะเดินกลับบ้านด้วยกันเหมือนกับที่เคยทำในทุกๆวัน ลึกๆแล้วมินกิก็ไม่คิดอะไรกับแบคโฮหรอกสำหรับมินกิ แบคโฮก็คือเพื่อนร่วมชั้นคนนึง ก็มีแต่แบคโฮนี้ละที่มักจะชอบอยู่ด้วยแล้วพยายามจะเข้าหาตลอด ไม่ใช่เพราะกำลังจีบอยู่หรอก แต่อยู่ด้วยแล้วสบายใจต่างหากบวกกับที่ตนก็มีความรู้สึกดีๆให้มินกิเสมอมา
ส่งข้อความไปแล้ว โทรไปแล้ว มินกิก็ไม่รับโทรศัพท์เขาเลย แต่วันนี้เป็นวันประกาศผลว่าใครจะได้รับตำแหน่งสารวัตรนักเรียน รองสารวัตรนักเรียน และตำแหน่งต่างๆที่เด็กดีๆเขาชอบเป็นกัน คนอย่างแบคโฮก็ไม่เข้าใจนักหรอกว่าทำไมเด็กดีเด็กฉลาดพวกนี้มักจะชอบชิงดีชิงเด่นอยู่เสมอ รวมทั้งมินกิด้วยที่มั่นใจในตนเองสุดๆเลยว่าตนจะได้ตำแหน่งหัวหน้าสารวัตรนักเรียนอะไรนั้นมาครอบครอง ก็หวังว่าถ้าได้มาแล้วเขาจะไม่ถูกมินกิจับข้อหาทำผิดกฎ..
“อยู่ที่ห้องประชุมรึเปล่า?” ชายหนุ่มเอ่ยถามตนเองพลางชะเง้อมองไปยังทางเดินที่ไม่มีนักเรียนหลงเหลืออยู่แล้ว เขาก็รอมินกิมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว จะให้รออีกก็คงไม่ไหว จึงตัดสินใจเดินไปหาที่ห้องประชุมที่คาดว่าเขาน่าจะอยู่เพราะพวกสารวัตรนักเรียนมักจะอยู่ในนั้นเสมอ
มุ่งหน้าตรงไปยังเป้าหมาย แบคโฮตามทางเดินไป ห้องประชุมของสารวัตรนักเรียนจะอยู่ห้องสุดท้ายของชั้น แสงไฟนีออนเล็ดลอดออกมาจากประตูห้องที่ปิดไม่สนิท ชายหนุ่มนิ้มกับตนเองที่คิดไม่ผิดว่ามินกิอาจอยู่ที่นี้
NC CUT ขอได้ที่ทวิตเตอร์ @eimsofia หรือ @mewsofiaza
นิ้วเรียวของชายหนุ่มกดปิดคลิปทันทีที่คลิปเล่นจบ มินกิแทบอยากจะหายไปจากตรงนี้ซะเดี๋ยวนี้ เขาเมินสายตาของแบคโฮ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา แบคโฮรู้มาตลอดว่าเขาใช้ตัวเข้าแลกกับตำแหน่งนี้ ไม่น่าทำไมแบคโฮถึงพยายามตีตัวออกห่างจนไม่ได้คุยกันอีก
“แบบนี้..มันเรียกติดสินบนกันนะครับคุณหัวหน้าสารวัตรนักเรียน..” อารอนเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบอยู่นาน เขายกบุหรี่ในมือขึ้นมาสูบอีกครั้งก่อนที่จะโยนมันลงพื้นแล้วเหยียบมัน ริมฝีปากเผยร้อยยิ้มอย่างมีเลศนัย อารอนพ่นควันบุหรี่ใส่เจ้าของใบหน้าสวยของคนตัวเล็กจนมินกิเดินถอยออกมาเล็กน้อยเพราะทนดมกลิ่นเหม็นไม่ได้
“เพราะเป็นถึงหัวหน้าสารวัตรนักเรียนสินะ ถึงได้ปากดีได้ขนาดนี้ แต่ไอตำแหน่งเนี้ยมันก็ได้มาเพราะเอาตัวเข้าแลก เสื่อมสิ้นดี”
“ว่าแต่ฉัน แล้วนายล่ะ ดีนักรึไง!” มินกิตะโกนใส่หน้าอีกฝ่ายก่อนที่จะก้าวเท้าออกมาจากชายหนุ่มทั้งสอง เขาพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ เร่งฝีเท้าไปที่ประตูเพื่อจะได้ออกไปจากที่แห่งนี้ เขาไม่กล้ามองหน้าแบคโฮอีก เขาทำใจไม่ได้ที่คนเคยสนิทกันดันมารู้เรื่องชั่วๆที่ตนเคยทำเอาไว้ มันน่าอับอายสิ้นดี ถูกอารอนดูถูกยังจะรู้สึกดีซะกว่า
“เดี๋ยว” มือเล็กที่กำลังจะเปิดประตูหยุดชะงักเมื่อข้อมือของตนถูกอารอนดึงเอาไว้ คนตัวเล็กพยายามจะสบัดออกแต่คำพูดของอารอนก็หยุดร่างบางที่พยายามขัดขืนเอาไว้ได้
“ติดสินบน เอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้ตำแหน่งมา งั้นพวกผมขอติดสินบนเอาตัวเข้าแลกให้พ้นจากบทลงโทษนี้ด้วยนะครับ”
ไม่.............
TBC.
RUTHENIUM`
ความคิดเห็น