คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สินบน - Intro
Intro
กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งตลบอบอวนไปทั่วทางเดิน ร่างบางใช้มือปิดจมูกเพื่อจะหลีกเลี่ยงกลิ่นไม่พึงประสงค์พวกนั้นพรางใช้มือปัดไปมา แต่ก็พอจะนึกออกว่าใครเป็นตัวการของกลิ่นบุหรี่พวกนี้ เรียวขาก้าวอย่างเร่งรีบตามกลิ่นไป เขาเดินมาหยุดที่หร้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงคนคุยกระเซ้าเย้าแหย่กัน
“ย๊า! เดี๋ยวก็ถูกสารวัตรจับหรอก ดับบุหรี่เดี๋ยวนี้นะ” ชายหนุ่มหันไปตามเสียงทัก ในมือคีบบุหรี่ไว้ อีกคนก็กำลังสูบมันอย่างเชี่ยวชาญเลยทีเดียว
“จะถูกจับได้เพราะนายเสียงดังนี้แหละเจอาร์” ชายหนุ่มร่างใหญ่เอ่ยพร้อมกับสูบบุหรี่ต่ออย่างไม่ใส่ใจใบหน้าคมผมสีดำสนิทถูกโกนจนแถบเตียน ตุ้มหูขนาดใหญ่ที่ทำให้เขาดูแบดบอยเป็นอย่างมาก
“เจอาร์ ฉันว่านายขี้ขลาดไปนะ ก็อีแค่สารวัตรนักเรียนสวยๆตัวเล็กน่ารักน่าเอ็นดู ไร้ซึ่งพิษภัย จะไปกลัวอะไร” ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยขึ้นด้วยสำเนียงเกาหลีผสมสไตล์อเมริกันอย่างหลงตัว ทำให้เขาดูเสน่ห์ไม่แพ้ชายคนแรกเลย
“จะพูดแบบนั้นก็เถอะ ดูสายตาสารวัตรนักเรียนเวลามองสิ น่ากลัวอยู่นะอารอนฮยอง”
“โอย ไปกันซักทีเถอะน่า ฉันไม่อยากให้พวกนายเดือดร้อน” จงฮยอนเอ่ยอย่างลุกลี้ลุกลน มองซ้ายมองขวาหวาดระแวงทุกสิ่งทุกอย่าง
เหมือนกับฝันร้ายกลายเป็นจริงเมื่อประตูห้องน้ำถูกเปิดออกเสียงดังลั่นจนคนทั้งสามหันไปมองเป็นตาเดียวและดูเหมือนจงฮยอนจะเป็นคนตกใจที่สุด หนีไม่ได้ ถูกจับได้คาหนังคาเขา บุหรี่ยังอยู่ในมือของเพื่อนทั้งสองแถมกลิ่นเหม็นยังคงล่องลอยอยู่ในอากาศ
“ควัก อารอน, คัง ดงโฮ, คิม จงฮยอน นายสามคนไปที่ห้องฝ่ายปกครองเดี๋ยวนี้!” เสียงหวานจากผู้มาใหม่แผดลั่นด้วยท่าทางที่วางอำนาจอย่างไม่เกรงกลัว ดวงตากลมโตจ้องมองไปยังบุคคลทั้งสามเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ กลิ่นเหม็นของบุหรี่ทำให้เขาโกรธยิ่งกว่าเดิม สารวัตรนักเรียนผู้มีตำแหน่งใหญ่ที่สุดของโรงเรียนชายล้วน ใครๆก็เกรงกลัว ถึงใบหน้าจะหวานสวยราวกับผู้หญิง แต่นิสัย คำพูดคำจามันตรงกันข้าม
อารอนที่ปากดีอยู่ก่อนหน้านี้บัดหนีก็สงบปากสงบคำขึ้นมาบ้าง ร่างบางตรงหน้าถ้ามองดีๆก็สวยและดูอ่อนแอแต่ถ้าโกรธขึ้นมาก็ดูน่ากลัวมากเหมือนกัน
“แบคโฮ ซวยแล้วว่ะ” อารอนกระซิบเบาๆ แต่สีหน้าไม่ได้ดูตท่นตระหนกซักนิด เช่นเดียวกับตัวแบคโฮเอง ผิดกับจงฮยอนที่สภาพตอนนี้ดูเหมือนลูกแมวสั่นเทาไปด้วยความกลัวทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ทำผิดกฎอะไร...
“ไม่ไป จะทำไม?” ก็แค่สารวัตรนักเรียนตัวเล็กๆ ทำไมจะต้องกลัวด้วย ชายหนุ่มเอ่ยในใจ ยิ้มมุมปากท่าทางยียวนกวนประสาท ทั้งแบคโฮและเจอาร์หันไปมองอีกฝ่ายเป็นตาเดียวกับความกล้าหาญของเขาโดยเฉพาะแบคโฮที่อยากจะยกมือขึ้นมาตบให้ถ้าเขาทำได้
“นายว่าไงนะ?” ร่างบางตรงหน้าหรี่ตามองเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกกว่าเดิม ชายหนุ่มทั้งสามรู้สึกถึงความอำมหิตที่แผ่ส่านออกมาจากร่างบางหน้าสวยนี้ อารอนกลืนน้ำลายเบาๆ ดวงตากลมเพ่งมองมายังเขาที่ไม่อาจจะหลบสายตานั้นได้ เจอาร์เดินไปหลบหลังแบคโฮเรียบร้อยแล้ว
“มีปัญหาอะไร?” อารอนผงะพร้อมกับถอยหลังกลับไปเมื่อชายหนุ่มร่างสูงผู้มาใหม่ปรากฏกายขึ้น รองสารวัตรนักเรียน ฮวัง มินฮยอน ชายหนุ่มรูปงามราวกับเจ้าชาย แต่ด้วยภาพลักษณ์นิ่ง เงียบขรึม แถมยังเป็นถึงรองสารวัตรนักเรียนจึงทำให้เขาดูน่ากลัวพอๆกับหัวหน้าสารวัตรรักเรียนเลย
“ 3 คนนี้แอบสูบบุหรี่ในห้องน้ำ”
“แต่ฉันไม่ได้สูบ”
“เงียบนะ!” เจอาร์หดหัวไปหลบหลังแบคโฮต่อทันทีเมื่อเจ้าของใบหน้าสวยตะหวาดลั่นอย่างวางอำนาจ บุคคลสองคนตรงหน้าช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวจริงๆ
หลังจากชายหนุ่มทั้งสามคนเข้าห้องปกครองเรียบร้อยแล้ว พวกเขาถูกสั่งให้อยู่หลังเลิกเรียนเพิ่มสองชั่วโมงโดยจะมีหัวหน้าสารวัตรนักเรียน ชเว มินกิ เป็นผู้คุม แบคโฮ,เจอาร์ และอารอนมักจะอยู่ด้วยกันเสมอและเป็นเด็กที่ถูกหมายหัวอยู่บ่อยๆโดยเฉพาะอารอนกับแบคโฮส่วนเจอาร์ก็มักจะเดือดร้อนเสมอเวลาอยู่ใกล้สองคนนี้
“พ่อแม่จะต้องดุฉันแน่ๆเมื่อรู้เรื่องนี้” เจอาร์บ่นตลอดทางเดินหลังจากถูกปล่อยตัวออกจากห้องปกครอง แต่แบคโฮกับอารอนนี้ชินชากับการเข้าออกห้องนี้แล้วละ ถือว่าเป็นห้องประจำเลยรองจากน้องน้ำที่แอบไปดูดบุหรี่เลยก็ว่าได้
“เจอาร์ นายนี้มันน่ารำคาญชะมัด” พี่ใหญ่เอ็ดคนที่เด็กกว่าแล้วทั้งคู่ก็พูดจิกกันตลอดทาง จากนี้พวกเขาทั้งสามจะต้องไปนั่งรอในห้องเรียนเพื่อรับบทลงโทษ แบคโฮเป็นคนเดียวที่ไม่ได้บ่นอะไรในขณะเดินมา
เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูห้อง ไร้ซึ้งเสียวเจี๊ยวจ๊าวของเหล่านักเรียนเพราะนี้ก็เลิกเรียนได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว อารอนและเจอาร์ไม่ยอมเข้าห้องเอาแต่เกี่ยงกันว่าใครจะเป็นคนเปิดประตู แบคโฮที่ยืนว่างอยู่นั้นจึงอาสาเปิดเข้าไปเอง
ห้องเรียนที่เงียบสงบไร้ซางนักเรียน เครื่องปรับอากาศยังคงเปิดต้อนรับพวกเขาไว้อยู่ ชายหนุ่มทั้งสามค่อยๆก้าวเท้าเข้าห้องไปอย่างหวาดระแวง ในห้องไม่ได้มีแค่พวกเขา สารวัตรนักเรียนที่ใครๆก็เกรงกลัวนั่งรอพวกเขาอยู่หน้าห้อง ชายหนุ่มหน้าหวานอยู่ในท่านั่งไขว่ห้างท่าทางหยิ่งยโสโอหังจนน่าหมั่นไส้ในสายตาอารอนยิ่งนัก
“นั่งสิ” มินกิเอ่ยพลางมองไปยังเก้าอี้ด้านหน้าตนเป็นการส่งสัญญาณให้ผู้มาใหม่ทั้งสาม อารอนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะตัวกลาง เขาดึงเก้าอี้ออกมา หย่อนตัวลงไปนั่งแล้วยกขาพาดโต๊ะตามแบบฉบับ โดยไม่เกรงใจสารวัตรนักเรียนหรือใครอื่นในห้องแม้แต่น้อย ส่งสีหน้ายียวนกวนประสาทใส่ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างหน้าอีกต่างหาก จากนั้นแบคโฮกับเจอาร์เข้ามานั่งที่โต๊ะประกบข้างอารอน และทั้งห้องก็เข้าสู่ความเงียบอีกครั้งหนึ่ง
อารอนนั่งเอาขาพาดโต๊ะพร้อมกับกระดิกเท้าไปมา แบคโฮนั่งกดโทรศัพท์เล่นเรื่อยเปื่อย ส่วนเจอาร์ได้แต่นั่งภาวนาขอให้มินกิปล่อยเขากลับบ้านเร็วๆ
แอ๊ด~~
มินกิหันไปทางประตูที่เปิดออก ฮวัง มินฮยอน รองสารวัตรนักเรียนโค้งให้เป็นเชิงอนุญาตก่อนจะเดินไปหามิน ชายหนุ่มก้มตัวลงกระซิบอะไรบางอย่าง มินกิพยัคหน้าตอบรับอีกคน
“คิม จงฮยอน ตามมินฮยอนไป”
“หา? ทำไมละ?”
“บอกให้มาก็มา”
เจอาร์เงียบลงเมื่อเสียงเย็นยะเยือกของมินฮยอนเอ่ยขึ้น ดวงตาคมที่แสว่างเปล่าจ้องมองเขา ดวงตาที่ยากแก่การอ่านความรู้สึก จงฮยอนไม่รู้เลยว่าเขากำลังจะได้เจอกับอะไร ร่างบางลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนที่ตนจะก้าวเท้าตามมินฮยอนที่เดินออกจากห้องไปแล้ว แบคโฮกับอารอนก็มิวายส่งสายตากวนประสาทมาให้อีก นี่ถ้าเกิดอยู่กันแค่สามคนป่านนี้จงฮยอนคงจะลาเตะเจ้าสองคนนี้ไปเรียบร้อยแล้ว
------------
TBC.
ความคิดเห็น