Good Bye & Good bye My Love (WonKyu)

ข้อมูลเบื้องต้น

Good bye & Good bye

My Love

(WonKyu)


ความรักเมื่อถึงจุดแตกหักจนยากจะซ่อมแซม

ผมขอแนะนำให้คุณ 

"ทำลาย" มันทิ้ง

By.MeSiri

# Shalunla M U S I C CAFE : LUN LA

เนื้อเรื่อง

* คำเตือน  ไรเตอร์แต่งเรื่องนี้ตอนที่กำลังทะเลาะกับแฟนอย่างหนัก  ถ้าคุณเผลออ่านอาจจะได้รับอารมณ์ดราม่าเต็ม ๆ ของไรเตอร์  

* ไรเตอร์หวังนะว่าความขาดสติของไรเตอร์ที่ทำไว้กับแฟน  จะเป็นข้อคิดให้ผู้อ่านที่กำลังมีความรักได้บ้าง  

สุดท้าย  หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะมีความสุขบ้างกับการได้อ่านผลงานของเราค่ะ :)
------

ระเบิดเวลาของความรักกำลังทำงาน

โครม!

ปั๊ง!

เสียงสิ่งของจากห้องนอนภายในคอนโดขนาดใหญ่ใจกลางเมืองหลวงของเกาหลี บ่งบอกถึงสถานการณ์อันคุกกรุ่นในห้องได้เป็นอย่างดี

ข้างในห้องนอนหรูมีร่าง 2  ร่างที่ยืนอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่…

ร่างหนึ่งกำลังกระชากและโยนข้าวของ

ตะโกนด่าทอ

ส่วนอีกร่าง

นิ่งเงียบ….

“เข้าโรงแรม!”

“มีคนเจอฮยองอยู่ในโรงแรมกับอีนั้น!”

“ไหนว่าเลิกกับมันแล้ว!  ไหนฮยองว่าเลิกกับมันแล้ว!”

ปากอิ่มสีชมพูตะโกนออกมาอย่างเกี้ยวกราด

ใบหน้าคมของคนที่นิ่งเงียบอยู่นานค่อย ๆ  เงยขึ้นมาสบกับดวงหน้าชื้นน้ำตาของแฟนหนุ่มรุ่นน้องอย่างเจ็บปวดไม่แพ้กันกับสิ่งที่เกิดขึ้น..

“คยู…”

“มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด..”  ริมฝีปากหยักเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา

                หากแต่น้ำเสียงวิงวอนนั้นไม่เพียงพอที่จะทำให้คนรักตัวขาวได้สติขึ้นมาเลย  เนื้อตัวสั่นเทาด้วยอาการโกรธที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ  บ่งบอกให้ซีวอนได้รับรู้ว่าเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะรับมือได้ไหวอีกต่อไปแล้ว

มือถือเครื่องสวยที่ตอนนี้หน้าจอแตกละเอียดเพราะผ่านการระบายอารมณ์จากหมัดน้อย ๆ ของคนรักตัวขาวโชกด้วยเลือดจนแดงฉาน  ยังคงแสดงหน้าจอถึงจุดแตกหักในครั้งนี้ของเขาทั้งสองคน

#หน้าจอ

..นักร้องหนุ่มสุดเพอร์เฟ็คแห่งวงการเคป๊อป  ชเว  ซีวอน  กำลังสร้างสวรรค์ส่วนตัวในโรงแรมหรูกลางฮ่องกงกับอดีตแฟนสาว สเตล่า คิม….

คยูฮยอนยกมือขึ้นปิดดวงหน้าอาบน้ำตาพลางกรีดร้องราวกับจะขาดใจ

ข่าวนี้มันคงจะไม่ส่งผลอะไรกับเขาเลย  ถ้าซีวอนยังทำตัวเหมือนเดิม 

แต่นี่ไม่ใช่!  ซีวอนเปลี่ยนไปจนเขารับไม่ทัน

จากผู้ชายที่เคยเทคแคร์และใส่ใจเขาตลอดเวลา  กลับหงุดหงิดและแสดงท่าทางรำคาญเขาออกมาได้อย่างน่าใจหาย

คยูฮยอนคิดเสมอว่าอาจจะเป็นเพราะคนรักทำงานหนักจนเกินไปในช่วงนี้  เขาจึงพยายามไม่เก็บมาเป็นอารมณ์

แต่สุดท้ายนักร้องหนุ่มหน้าหวานก็พบว่าตัวเองไม่ได้มีความอดทนมากนักกับความอึดอัดใจ

ทุกการกระทำของซีวอนทำให้คยูฮยอนรู้สึกราวกับหัวใจกำลังถูกบีบอย่างแรง

ยิ่งไปส่องทวิตเตอร์กับแม่สาวนั้น  ร่างบางก็ยิ่งปรี๊ดแตก  เมื่อเจอรูปของหญิงสาวที่แต่งตัวราวกับถอดแบบมาจากซีวอน

ยอมรับเลยว่าคยูฮยอนสติแทบขาดตั้งแต่วินาทีนั้น  ยิ่งมาเจอเข้ากับภาพที่หญิงสาวที่กำลังกดยิ้มเหยียดราวกับประกาศตัวว่า

อีกไม่นานเธอจะกลับมา….

ร่างบางยิ่งจิตตก

จนสุดท้ายเขาต้องพาตัวเองมานั่งรอซีวอนที่คอนโดของคนรูปหล่อที่เขารู้ว่ากลับมาถึงเกาหลีแล้ว

เขารู้จากไหนรู้ไหม ?

...เอลฟ์ไง…

ถ้าไม่มีเอลฟ์เขาจะรู้อะไรบ้างไหม…

                คยูฮยอนนั่งหอบจนตัวโยนกับอารมณ์โกรธที่เกิดขึ้นกับตัวเอง  น้ำตาหยุดไหลไปแล้วคงเหลือไว้แต่แววตากร้าว

นึกแล้วก็น่าขำดีกับชีวิตคู่ที่แสนจะบัดซบของตัวเอง

เรื่องราวที่กระหน่ำซ้ำชีวิตเขาเมื่อ  2  ชั่วโมงที่แล้วทำให้คยูฮยอนอยากจะเอามีดกรีดอกตัวเองให้ตาย

“อื้ออ ซีวอน”

“เบา ๆ สิค่ะ  คืนนี้เตล่ามีเวลาให้คุณทั้งคืนนะที่รัก  อื้ออ”

เสียงหัวร่อต่อกระซิบผ่านโทรศัพท์เครื่องหรูเร่งให้ความเดือดในใจของร่างบางทวีความรุนแรง 

มือเรียวขว้างมันเข้ากับประตูไม้บานหนาด้วยอารมณ์โทสะที่มีจนเต็มเปี่ยม  มือเรียวออกแรงชกเจ้าโทรศัพท์เครื่องน้อยจนเต็มแรงด้วยความรู้สึกอัดอั้นในหัวใจ   ภาพป๊อปอัพข่าวต่าง ๆ ที่เขาไม่อยากเจอเด้งขึ้นมาหน้าจอราวกับอยากจะพิสูจน์ความอดทนของคยูฮยอน  

เสียงครวญหวานด้วยความสุขสมดังก้องขึ้นมาในหัวของคยูฮยอนจนตัวขาวอยากจะบ้าตาย  แม้จะได้ยินเพียงเสียงครางกระเส่าจากอดีตคนรักของแฟนหนุ่ม  แต่ ณ  เวลานั้น  คยูฮยอนต้องยอมรับเลยว่าสติเขาขาดสะบั้นไปแล้วจนไม่มีชิ้นดี

ยิ่งเห็นสภาพของร่างสูงที่หมางเมินยามกลับมาถึงห้อง  คยูฮยอนยิ่งโกรธ

ยิ่งเห็นหน้าคนรักยิ่งขยะแขยง…

หลายครั้งแล้วที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น..

เรื่องเดิม ๆ กับ “คนเดิม ๆ ”

เหนื่อยเต็มทน…

เหมือนโลกเงียบเข้ามาปกคลุมคนทั้งคู่…

ร่างสูงใหญ่ก้มตัวลงเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายอย่างเงียบ ๆ

ภายใต้สายตาของคนรักรุ่นน้องที่จ้องมองทุกการกระทำของซีวอน….ด้วยความเอือมระอา

พี่ซีวอนสุดที่รักของเขาไม่เคยคิดจะอธิบายอะไรเลย

มือใหญ่ไล่เก็บของจนมาเจอกับตุ๊กตาตัวหนึ่งที่คยูฮยอนกำลังเหยียบอยู่

ตุ๊กตากระเบื้องที่แสนจะบอบบาง

ซีวอนเอื้อมมือไปดึงมันออกมาจากฝ่าเท้าของร่างบาง  หากแต่การกระทำนั้นทำให้คยูฮยอนผู้ที่เฝ้ามองดูมาตลอดเวลากระตุกยิ้มที่มุมปาก…

ฝ่าเท้าขาวถูกยกขึ้นโดยเจ้าของร่างบาง  สิ่งที่คนรักตัวขาวทำส่งผลให้ซีวอนยิ้มบางออกมา

คยูฮยอนหายโกรธเขาแล้วสินะ…

แม้จะแปลกใจนิดหน่อยที่คนเจ้าอารมณ์ยิ้มหวานให้  แต่ด้วยความดีใจก็ทำให้ซีวอนเลือกจะลืมข้อสังเกตต่าง ๆ  ไปหมด  ฝ่ามือใหญ่รีบเอื้อมไปหยิบสิ่งที่เป็นดั่งดวงใจใต้ฝ่าเท้าของคยูฮยอนด้วยเกรงว่ามันจะแตกสลายไปกับอารมณ์ของคนรักอีกรอบ

แต่เมื่อเอื้อมมือไปหยิบ  ซีวอนก็พบว่าตัวเองคิดผิดถนัด..

ฝ่าเท้าที่ยกขึ้นเมื่อครู่ถูกเจ้าของกระทืบลงไปยังฝ่ามือใหญ่อย่างเต็มแรง   แรงของมันส่งผลให้ซีวอนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ร่างบางยืนขึ้นจนเต็มความสูง  น้ำหนักตัวทั้งหมดถูกถ่ายลงสู่ฝ่าเท้าที่เหยียบอยู่บนฝ่ามือใหญ่

“เจ็บเหรอครับ?” 

ใบหน้าหวานราวตุ๊กตาแก้วเอ่ยถามราวห่วงใย  หากแววตาที่เคยทอแสงแห่งรักกลับเรียบเฉย..

ดวงหน้าคมบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ  ดวงตาคมเงยขึ้นสบกับคนที่ตัวเองรักดังดวงใจ

คยูฮยอนกำลังโกรธ…

“คยูเอาเท้าออกครับ  เดี๋ยวตุ๊กตาแตก”

ร่างบางเบ้ปากกับสิ่งที่ร่างสูงเอ่ย

“หวงมากเหรอครับ?”  เอ่ยถามราวใส่ใจ  หากกดแรงเท้าเพิ่มขึ้นอีกด้วยสีหน้าคล้ายคนกำลังสะใจ

หากแต่ไร้เสียงตอบกลับจนร่างบางเกิดอาการหมั่นไส้  จึงกระชากเท้าออกจากมือของซีวอนด้วยอาการขัดเคือง

                รอยแดงช้ำปรากฏขึ้นทันทีมันช้ำด้วยอาการห้อเลือด  หากแต่ร่างสูงไม่ได้ให้ความสนใจเท่ากับตุ๊กตากระเบื้องตัวน้อยที่เฝ้าประคองอยู่ในอุ้งมือ

ซีวอนประคองตุ๊กตาตัวน้อยขึ้นแนบอกอย่างทนุถนอม

“พี่จะหวงอะไรนักหนาครับ!”  ยิ่งเหลือบมองสิ่งที่อยู่ในอ้อมกอดของคนรักตัวสูงก็ยิ่งทำให้คยูฮยอนโกรธ

เสียงตะคอกดังลั่นห้องไม่อาจทำให้ร่างสูงสะดุ้ง  หากแต่ดวงตาคมกลับทอดมองราวน้อยใจ

และโดยไม่คาดคิด  มือเรียวขาวของคยูฮยอนก็เอื้อมมากระชากเจ้าตุ๊กตาตัวน้อยแล้วจับขว้างเข้ากับโต๊ะหนังสือ  จนมันหักเป็น  2  ส่วน

ซีวอนตกตะลึงกับการกระทำนั้นจนเรียกได้ว่าช็อค

น้ำตาที่ไม่ค่อยจะมีใครได้เห็นคลอหน่วยตาคมค่อย ๆ  ไหลลงมาราวคนใจสลาย  เข่าทั้ง  2  ทรุดลงกับพรมนุ่ม  ภาพการแตกหักของตุ๊กตากระเบื้องฉายชัดในกรอบสายตา

“คยูเกลียดมันเหรอ?”  เสียงทุ้มติดสะอื้นเอ่ยถามคนตัวขาวขึ้นมาแผ่วเบา  ซึ่งนั้นก็ทำให้ร่างบางกลอกตาขึ้นลงก่อนตอบเสียงดังฟังชัดให้ร่างสูงได้ใจสลายกับความใจร้ายของตัวเอง

“ใช่!  ผมเกลียด  เกลียดทุกอย่างที่สเตล่าให้พี่มา”

มือหนาที่กำลังเก็บเศษกระเบื้องสะดุดกับคำพูดของคนเอาแต่ใจ  จนเผลอกำเศษกระเบื้องแตกเข้าจนเต็มแรง  คมของมันกัดกินเนื้อของซีวอนจนเลือดสีแดงสดหยดแต้มกับพรมนุ่มสีขาวราวกับเป็นลวดลาย 

“คยู..”

“ตุ๊กตาตัวนี้เราให้พี่ตอนเรามาขอพี่คบ”

ใบหน้าคมเหยียดยิ้มราวกำลังสมเพชตัวเอง  ฝ่ามือกำแน่นด้วยพยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดที่กำลังฉีกหัวใจเขาจนไม่เหลือชิ้นดี..

“คยูจำไม่ได้หรอกพี่รู้..”

“คยูฮยอนคนเก่ง  จะเลือกจำแต่สิ่งที่ตัวเองคิดว่าสำคัญ”

“’วันเกิดเพื่อน  วันสำคัญของเพื่อน  ของที่สเตล่าซื้อให้พี่  ข่าวเก่า ๆ ของพี่  คยูฮยอนคนเก่งเลือกที่จะจำมันทุกอย่าง”

“หึ  ฮ่าฮ่า  ใช่  ทุกอย่าง  ทุกอย่างดูจะสำคัญกับชีวิตของคยูฮยอนคนเก่งไปซะหมด”

“ทุกอย่าง!”

“ยกเว้นพี่!”

น้ำตาคลอหน่วยตาคอย่างสะกดกลั้น  ก่อนเอ่ยออกมาแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงที่คยูฮยอนสาบานว่าเกลียดมันที่สุด..

เสียงทุ้มแสนเศร้า…

“สเตล่าน่ะ…”

“เขาอยู่อเมริกา”

“แต่  2  ชั่วโมงที่แล้วคนที่คยูบอกว่ารักเขาอยู่เกาหลี”

.. “รู้ไหมครับ ฮึก  ว่าการจะเดินทางไปอเมริกาต้องใช้เวลาเดินทางกี่ชั่วโมง?”

“คยูรู้ไหม?”

“ฮึก   ว่าทำไมพี่ถึงไม่ชอบอธิบายอะไรให้เราฟัง..”

“เพราะพี่รู้ไง  พี่รู้เสมอว่าคยูฮยอนคนเก่งไม่เคยคิดจะฟังอะไรพี่เลย”

“คยูไม่เคยคิดจะฟังอะไรจากคนที่คยูบอกว่ารักมันเลย!”

“พี่เหนื่อยนะ”

“พี่จะไม่ไหวแล้วคยู”

“พี่  พี่ไม่ไหวแล้ว!”

ซีวอนปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายคนตรงหน้า  เขาเหนื่อยเต็มทีกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับคนรัก 

ความเหนื่อยล้าจากงาน  ความไม่เข้าใจกัน  มันทำให้ชเว  ซีวอน  คนที่ดูเข้มแข็งได้กับทุกเรื่อง  อยากจะจบปัญหาทุกอย่างด้วยการตายวันละหลายรอบ

เศษกระเบื้องค่อย ๆ  บาดลึกเข้า ๆ จนเลือดแดงเปรอะเต็มหน้าอกกว้าง  หากแต่เจ้าตัวไม่คิดจะใส่ใจ 

พอสักที

ซีวอนคิดว่าตัวเองควรจะพอได้แล้ว..

“นี่พี่..”

“พี่ไม่ได้หวังว่าคยูจะรักพี่ตลอดชีวิตหรอกนะ พี่โอเคด้วยซ้ำถ้าพี่กับเราจะกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม หรือถ้ามันยากมันลำบากใจนัก ก็ไม่ต้องคบกัน เอาเป็นว่าถ้ามันไม่โอเคจริง ๆ ก็นึกซะว่าตายๆจากกันไป หรือถ้ามันแย่กว่านั้น ก็คิดซะว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยก็ได้

พี่ไม่รู้หรอกว่านายเป็นอะไร  หรือนายต้องใช้ความอดทนมากขนาดไหนในการทนคบพี่  ถ้าความสัมพันธ์มันไม่โอเค มันแย่เกินกว่าจะประคับประคอง พี่ยินดีนะกับการ"ทำลายมันทิ้ง" “

“พี่รู้นะว่านายต้องการมันคยู  ฮึก..”  ถ้อยคำตัดพ้อของคนรักทำเอาคยูฮยอนไปต่อไม่ถูก  ซีวอนที่เห็นตรงหน้าดูอ่อนแอจนน่าสงสาร 

“พี่..”

ซีวอนทรุดตัวนั่งกับมุมเตียงราวคนหมดแรง  ฝ่ามือโชกเลือดจับกุมหน้าอกข้างซ้ายไว้ราวกับกลัวมันจะหลุดออกมา 

เจ็บปวดจนทนไม่ไหวอีกแล้ว

มากเกินไปกับความเสียใจที่คนคนนึงจะรับได้ไหว

“ช่วยฆ่าพี่ทีคยู”

----พอแหละ  ไรเตอร์จะกลับมาใหม่เมื่อชาติต้องการ :) 80%