[FIC FTISLAND] ภารกิจ(รัก)สยบคุณชายมาดนิ่ง

ลำดับตอนที่ #45 : ตอนที่44

.

ตอนที่ 44

Hongki Talk
หลังจากไอคุณซึงฮยอน ดันนึกบ้าทะลึ่งขึ้นไปสารภาพรักบนเวทีแล้วก็ได้เวลาที่พวกผมต้องขึ้นแสดงอำลาเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆในโรงเรียนสักที ว่าแล้วพวกผมก็เตรียมแสตนบายหลังเวที แล้วอยู่ก็มีเสียงที่ผมล่ะหมั่นไส้ที่สุดเกิดขึ้น.......
“วอนบินฉันตื่นเต้นจังเลย ไม่เคยขึ้นไปทำอะไรแบบนี้เลยอ่ะ ><”
“ไม่เป็นไรนะ ยังไงนายก็ยังมีฉันที่ขึ้นไปกับนายด้วย ไหนจะไอฮุน ฮงกีแล้วก็ไอซึงฮยอนด้วย” ว่าแล้ววอนบินก็ดึงแจจินมากอดเพื่อปลอบขวัญ ชิหวานกันเข้าไปหมั่นไส้ๆๆๆ
“นี่ทุกคนจ๊ะ ได้เวลาขึ้นแสดงแล้วนะ” เสียองอาจารย์สาวเดินมาบอกครับ
“ครับผม!” พวกผมเลยตอบกลับไป แล้วเดินขึ้นไปบนเวที โหหหหห คนเยอะมากผมเพิ่งรู้เลยนะเนี่ยว่าเด็กที่โรงเรียนเยอะขนาดนี้ ถึงว่าทำไมแจจินมันตื่นเต้นจัง แต่ในเมื่อขึ้นมาแล้วก็ต้องแสดงล่ะ เป็นไง เป็นกันและแล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดี.......
“เฮ้อออออ นี่พวกเราก็จบกับแล้วสินะ แล้วพวกเราจะได้เจอกันอีกมั้ย ฉันคงคิดถึงพวกแกแย่เลย” อยู่ดีๆไอซึงก็พูดขึ้นมายิ่งไม่อยากคิดถึงอยู่ไอบ้านี่พูดทำไมเนี่ย
“ถ้าคิดถึงกันก็โทรหาแล้วนัดกันไปเที่ยวสิยากอะไร ^^” เออใช่แจจินนี่ฉลาดจังเลย นี่แหละเพื่อนผม
“นี่ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเดี๋ยวมา” จงฮุนพูดขึ้นหลังจากที่เงียบฟังอยู่นาน พอวอนบินเห็นจงฮุนเดินเข้าห้องน้ำไปก็ถามผมขึ้นมาว่า
“นี่ไอฮงแล้วเมื่อไหร่แกจะบอกความจริงไอฮุนสักทีว่าเรื่องทั้งหมดที่แกทำมามันเป็นแผนอ่ะ”
“เอ่อ...คือว่า ฉันขอเวลาอีกสักพักนะ” ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงไม่กล้าบอกจงฮุน ทั้งๆทีมันก็แค่แผนที่พวกผมทำขึ้นมา แล้วถ้าบอกไปจงฮุนจะเป็นยังไง คงจะเกลียดผมไปเลยสิ แล้วทำไมผมต้องคิดมากด้วยนะ กลุ้มใจจัง
“ที่นายไม่ยอมบอกเพราะนายรักจงฮุนเข้าแล้วใช่มั้ยล่ะ ?” อยู่ๆแจจินก็พูดขึ้น
“ป่าวนะ ฉะ ฉันไม่ได้รักจงฮุน มะ ไม่เลย”
“ถ้าไม่แล้วทำไมไม่ยอมบอกสักที ?” ดูเหมือนไอซึงก็เป็นไปกับเค้าด้วย ทำไมต้องมาถามเวลานี้ด้วยเนี่ย
“กะ ก็ขอเวลาอีกสักพักไง เดี๋ยวฉันจะบอกเอง”
Jonghun Talk
“สนุกมากสินะ ที่เห็นฉันเป็นแค่ของเล่นลี ฮงกี” ผมได้ยินหมดทุกคำที่พวกนั้นคุยกัน แต่ผมแค่ไม่ออกไปเท่านั้นเอง
“จะ จงฮุน!!!” ดูสีหน้าทุกคนคงจะตกใจมากที่อยู่ๆก็เห็นผมเดินออกมาพูดแบบนี้
“ทำไมตกใจกันมากเลยหรอ ฉันก็หลงคิดว่าพวกนายทุกคนจะเป็นเพื่อนที่ดีกับฉัน แต่ก็ไม่เลย...พวกนายกลับมาใช้ฉันเป็นแค่ตัวตลกเอาไว้เล่นเกม คงจะสนุกกันมากเลยใช่มั้ย!!!!!!” ผมพูดจบก็เดินออกมาเลย ผมไม่อยากเห็นหน้าทุกคนโดยเฉพาะ.....ฮงกี คนที่ทำให้ผมรักเค้าไปแล้วทั้งใจ แต่เค้ากลับไม่เคยรักผมเลย แต่กลับมาหลอกผม หลอกได้ตั้งนาน ผม เกลียด เค้า!!!
“ดะ เดี๋ยวสิจงฮุนจะไปไหนอย่าเพิ่งไป ฉันขอโทษ!!!” ผมหยุดชะงักแป๊บนึงแล้วเดินต่อ ผมไม่อยากได้ยิน ไม่อยากจะเจอหน้าคน คนนี้อีกแล้ว
“...........................” ผมเงียบไม่พูดอะไรแล้วรีบเดินไปให้ไกลที่สุด
“นี่!! จงฮุนนายจะไปไหน” แต่ผมก็ต้องหยุดเพราะฮงกีวิ่งมาดักผมไว้
“ก็จะไปให้ไกลจากนายไง นายมักหลอกลวง นายโกหกฉัน!!!”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจแค่อยากจะ.........”
“หึ อยากอะไร อยากเห็นฉันเสียใจเล่นๆงั้นสิ ฉันแอบรักนายมาตั้งนาน ตั้งแต่นายยังไม่เข้ามาทำดีกับฉันเลยด้วยซ้ำ แต่นายก็เห็นว่าความรู้สึกของฉันมันเป็นแค่ของเล่น แล้วก็มีไอพวกนั้นคอยสนับสนุนมันสนุกมากใช่มั้ย!!!!!!!! นายจะไปไหนก็ไปเลยนะฉันเกลียดนาย ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย......” ผมพลั้งปากพูดอะไรออกไปนะ แต่ก็ดีผมจะได้ไม่ต้องเจ็บเพราะคน คนนี้อีก
“ได้ ในเมื่อนายไม่อยากเห็นหน้าฉัน ฉันก็จะไม่อยู่ให้นายเห็นหน้าอีก........ตลอดชีวิต!!!!” ทำไมฮงกีถึงพูดแบบนั้นแล้วนี่จะวิ่งไปไหนอีกเนี่ย ?
Hongki Talk
ฮือออ ฮึก ในเมื่อนายไม่อยากเห็นหน้าฉัน ฉันก็จะไม่มาให้นายเห็นอีกต่อไป พอผมพูดจบผมก็วิ่งออกมาจากตรงนั้น วิ่งไปเรื่อยๆไร้จุดหมาย ไปให้ไกล ไกลจากตรงนั้นให้มากที่สุด ไปให้ไกลจากคนที่ผม....รักเค้าเข้าแล้วทั้งใจ แต่ในเมื่อเค้าไม่อยากจะเห็นหน้าผม ผมก็จะไม่มาให้เค้าเห็นหน้าอีก ผมจะไม่มาให้ทุกคนเห็นหน้าอีกต่อไป....
....................................