0:03
TALE ดวงตากลมโตของนานาช้อนขึ้นมามองผม ก่อนจะผลุบต่ำลง พวงแก้มใสเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ รวมไปถึงท่าทางของคนตรงหน้าที่ดูเปลี่ยนไป … ร่างบางจิกมือลงมาบนแขนผม … ลมหายใจอุ่นๆเป่าอยู่ตรงปลายคอ …
ผมกำลังตกหลุม...
ไม่รู้เมื่อไรที่ความอุ่นที่ริมฝีปากประดังเข้ามา ... ริมฝีปากผมแตะกับริมฝีปากบางนั่นแผ่วเบา เหมือนมีบางอย่างที่สั่งให้ผมไม่ละออกไป จากแผ่วเบา เริ่มกลายเป็นหนักหน่วงเมื่อมือเรียวเล็กจิกแขนผมจนเจ็บ เสียงหอบหายใจของร่างบางดังอยู่ข้างหูผม ขาทั้งสองข้างของคนตรงหน้าเกี่ยวเอวผมไว้กันร่วงลงไปในน้ำ ผมจับขานานาเอาไว้ อุณหภูมิในร่างกายที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมถอนตัวไม่ขึ้น
ผมสอดลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากของร่างบาง ยิ่งได้ลองยิ่งติดใจ ก่อนจะรุกเร้าหนักหน่วงอย่างกระหายเหมือนต้องการมันอย่างหนัก ครอบครองราวกับไม่อยากปล่อยไป เหมือนเท่าไรก็ไม่พอ ลมหายใจที่เหมือนจะขาดห้วงไม่ได้ทำให้เราทั้งสองคนหยุด ร่างบางจูบไม่เป็นซะด้วยซ้ำ แค่เพียงลิ้นผมแตะลิ้นเล็กๆนั่น มันก็กระถดถอยกลับราวกับกลัว มือเรียวก่ายสะเปะสะปะไปหมด
ราวกับภูเขาไฟที่ร้อนระอุ … ผมดันร่างของนานาไปติดกับขอบสระแล้วดันคนตัวเล็กขึ้นเล็กน้อย ขาเรียวยังเกี่ยวอยู่ที่เอวผม ในขณะที่ตัวของนานาลอยอยู่สูงกว่าตัวผม ร่างบางก้มหน้าลงมาเพื่อรับสัมผัสวาบหวามของรสจูบ มือเรียวจับไหล่ผมแน่น ปรอยผมสีดำสนิทตกลงข้างๆแก้ม
“แฮ่ก … ทะเล” เสียงแหบพร่าของนานาเหมือนไฟฟ้าที่พุ่งเข้าช็อต ผมดันตัวร่างบางออกพรวดเดียวจนสุดแขน!!!!
ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูกพลางมองไปที่คนตรงหน้า ริมฝีปากบางรูปกระจับบวมเจ่อ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดลามไปถึงหูและคอ นานาทำตาโตกลมดิ๊กมองผมกลับมาอึ้งๆเช่นกัน
นี่มึงทำอะไรลงไปวะ … ทะเล!!!
“ทะ…!!” ผมไม่รอให้นานาขยับปากพูดไปมากกว่านี้ก็จัดการคว้าร่างบางเข้ามากอดเอาไว้ ขืนเป็นแบบนี้ผมอาจจะพลาดพลั้งไปกดจูบลงบนริมฝีปากสีเชอร์รี่นั่นอีกก็ได้ …
นี่มัน … ไม่ดีเลยจริงๆ
“ขอโทษ”
ผมพูดแค่นั้นแล้วพานานาขึ้นจากสระก่อนจะตรงดิ่งไปที่รถอย่างรวดเร็ว นานาเปิดประตูไปนั่งเบาะหลังรถทั้งที่ตัวเปียกๆแบบนั้น ผมวิ่งไปหยิบเป้ที่ท้ายรถแล้วคว้าเสื้อผ้าออกมา…
เฮ้ย …
มีชุดของผมชุดเดียวนี่หว่า
ผมเปลี่ยนกางเกงที่นอกรถเพราะบริเวณนี้มืดไม่ค่อยมีใครผ่านไปผ่านมา ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปแล้วโยนเสื้อแขนยาวสีน้ำตาลอ่อนให้ร่างบางใส่ ขืนอยู่ในชุดนั้นปอดบวมตายก่อนแน่ๆ
“มีเสื้อแค่ตัวเดียว … ใส่ไปก่อนนะ” แล้วผมก็ปิดประตูรถเพื่อรอร่างบางเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ พลันภาพตอนที่อยู่ในสระน้ำก็ประดังเข้ามา เสียงลมหายใจของนานายังดังก้องอยู่ในหัวผม … ผมแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ … ก่อนจะขยี้หัวด้วยความหงุดหงิด
บ้าเอ้ยทะเล … ทำอะไรลงไปวะเนี่ย …
NANA ผมนั่งนิ่งๆตัวแข็งเป็นก้อนหินอยู่ในรถมาเกือบชั่วโมงเศษได้เพราะทะเลขับรถหลงทาง มีเพียงเสียงแอร์หึ่งๆกับเสียงเครื่องของรถที่ยังย้ำว่าผมยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่กระดิกไปไหน แถมยังเลือกที่จะนั่งเบาะหลังและย้ำว่าหลังทะเล!!! ผมนั่งเอาขาชันขึ้นแล้วสอดเข้าไปในเสื้อไหมพรมตัวใหญ่ของร่างสูงพลางกอดตัวเองเอาไว้ด้วยแขนที่อยู่ภายใต้แขนเสื้อที่ยาวเลยนิ้วออกมาเกือบคืบ
สาเหตุน่ะเหรอ
อ่าให้ตายสิ (./////.)
มันคงจะไม่เป็นแบบนี้ถ้า…
อ๊ากกกกกกกกกกกก ผมกำลังจะตาย!!!!
ผมกัดแขนเสื้อที่ยาวเกินพอดีไม่ปล่อย ไม่รู้ว่าขนไหมพรมมันเข้าปากไปเยอะขนาดไหน รู้เพียงแค่ว่าผมไม่กล้ามองไปที่กระจกมองหลังที่ทะเลจะต้องใช้ในการดูรถ พอผมและทะเลเงยหน้าขึ้นไปมองกระจกนั่นพร้อมกัน เราสองคนก็หลบตากันมาตลอด … ผมไม่รู้ว่าทะเลกำลังคิดอะไรอยู่ เห็นเจ้าตัวเอื้อมมือไปเปิดเพลงคลอเบาๆไม่ให้เงียบ นั่นทำให้ผมค่อยยังชั่วขึ้นมานิดนึง
นิดนึงจริงๆนะ U///U
ผมใช้นิ้วไล่แตะไปตามริมฝีปากของตัวเองเป็นครั้งที่ร้อย พลางก้มหน้างุดๆเหมือนหาเศษเหรียญ ให้ตายเถอะ ผมเขินจนหน้าร้อนไปหมด อย่างกับภูเขาไฟจะระเบิด ไม่รู้จะทำวิธีไหนเลยได้แต่นั่งเงียบๆอยู่เบาะหลัง นิ้วก็จิกเบาะทุบเบาะจนไม่รู้เป็นรอยไปเยอะขนาดไหน แต่ผมกำลังจะกลั้นมันไว้ไม่อยู่ … จู่ๆทะเลก็จอดรถ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองกลุ่มผมสีดำสนิท
“ไปซื้อของแปปนะ” ทะเลว่า ก่อนจะเปิดประตูรถลงไปที่เซเว่น ผมมองแผ่นหลังของทะเลที่หายวับเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงนั่น … ก่อนจะ …
“อ๊ากกก!!!!!” ใช้มือปิดปากตัวเองแล้วร้องออกมาเต็มเหนี่ยว!!!!!!!
“ไม่ไหวแล้วนานา ไม่ไหวแล้ววววว!!!!! >/////<!!!!!!”
ทะเลจูบผม จูบ จูบ จูบ จูบ จูบจริงๆ >////< !!!
ผมเอาฝ่ามือจับที่อกด้านซ้ายแล้วกุมมันไว้แน่น ทำไมมันใจเต้นตึกตักแบบนี้ เต้นดังจนกลัวว่าทะเลจะได้ยิน!!! … แม้ผมหวังลึกๆว่าอยากให้ทะเลจูบก็เถอะ แต่แบบ … มันครั้งที่สองเองนะ อันที่จริง … ผมถือว่ามันเป็นจูบแรกที่รู้สึกตัวได้มั้ย!!!
ผมแลบลิ้นออกมาพร้อมทั้งใช้นิ้วแตะมันเบาๆ พลางนึกภาพตอนที่อยู่ในสระ ทะเลค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้ามาก่อนริมฝีปากสีซีดนั่นจะแตะลงมาบนริมฝีปากผม มันอุ่นและน่าอายมาก -///- … เหมือนสมองมันขาวโพลนไปหมด ที่ผมทำคือจูบตอบทะเลแม้จะกล้ากลัวๆเพราะผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ... จริงๆนะ!!!! ที่ผมยั่วทะเลก็เพราะอยากให้ทะเลสนใจ ไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้น นี้ นู้น …
แต่ … ไม่นึกเลยว่าทะเลจะจูบเก่งขนาดนั้น … ทำผมไปไม่เป็นเลย …
แถมยัง … เอ่อ … อ่า … ยิ่งเป็น …
ลิ้น …
ของทะเล …
(.//////.)
อา … แย่แน่ …
เขินนนนนนนนนนนอ่ะ!!!!!!!!!!! >////////////////////<!!!!!!!!!!!
TALE “นานา … นานา ตื่น … ถึงบ้านแล้ว ไปนอนต่อในบ้านไป” ผมเอื้อมตัวไปปลุกร่างบางที่นอนขดอยู่ที่เบาะด้านหลังรถ คงเป็นเพราะแอร์เย็นๆกับเพลงเบาหูที่ทำให้นานาหลับไปเฉยๆ โชคดีที่ผ้าเช็ดตัวผมไม่เปียกมากเลยใช้คลุมขามันไว้ซะก่อน เพราะรู้ว่านานาเป็นคนนอนดิ้น ขืนไม่คลุมไว้อะไรต่อมิอะไรคงได้หลุดออกมาประเจิดประเจ้อน่ะสิ
“อือออ บ้านไหน” ร่างบางงัวเงียขึ้นมานั่ง … แปปๆก็เลื้อยกลับลงไปนอนต่อ ผมมองภาพตรงหน้าแล้วเลิกคิ้ว
หัดขี้เซาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?
“บ้านตัวเองไง ลืมแล้วเหรอวะ?” ผมลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตูหลังก่อนจะดึงแขนเรียวๆนั่นให้ลุกขึ้นมา นานาลุกขึ้นมาทำหน้างงๆ ผมเลยดึงร่างบางให้ลุกมายืนข้างนอกดีๆแล้วจะได้รีบเข้าบ้าน ขาขาวๆกับเสื้อสั้นจุ๊ดจู๋นั่นคงดูไม่ดีเท่าไร…
ผมละจากนานาเพื่อหันไปปิดประตูรถไม่ถึงสามวิ พอหันมาอีกที ร่างบางก็ลงไปนอนกองที่พื้นแล้ว!!!!
“นานา!!!” ให้ตายสิ …
ผมช้อนตัวร่างบางขึ้นก่อนจะรีบพาเข้าบ้านแล้ววางร่างบางลงที่โซฟา นานาหลับปุ๋ย อกกระเพื่อมขึ้นลงเร็วๆเหมือนคนหายใจไม่ทัน ขอบตาคล้ำๆเหมือนคนไม่ได้นอนนั่นเริ่มปรากฏชัดขึ้นเรื่อยๆ ผมขมวดคิ้วแล้วใช้นิ้วไล่ไปตามความคล้ำนั่น
เพิ่งสังเกตชัดๆก็ตอนนี้เนี่ยแหละ
ไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาเนี่ย ...
ผมละออกจากนานาแล้วเดินไปเก็บรถ เบาะชื้นไปหมด เลยเปิดประตูรถค้างไว้เพื่อให้มันระบายความอบ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง นานาไม่อยู่ที่โซฟาแล้ว!!?
หายไปไหน?!!
“นานา…” เท้ายาวๆของผมสาวหาร่างบางทั่วบ้าน ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่บันได … ผมเสยผมลวกๆแล้วถอนหายใจมองคนตัวเล็กที่นอนกอดราวบันไดอยู่ … เหมือนมันจะมีจิตสำนึกนะว่าต้องขึ้นไปนอนบนเตียงน่ะ
เฮ้อ
ผมเดินเข้าไปช้อนตัวนานาขึ้นไว้ในอ้อมแขนแล้วค่อยๆเดินขึ้นบันไดไป ก่อนจะวางร่างบางลงบนเตียงแล้วห่มผ้าให้มัน พลางลูบหัวนานาเหมือนเด็กๆ แล้วแตะเบาๆที่แก้มใสที่ยังมีรอยมือเด่นชัด … เจ็บน่าดูเลยสิเนี่ย
“ทะเล” จู่ๆไอ้คนที่นอนอยู่มันก็ลืมตาขึ้นมาแบบคนงัวเงีย นานามองหน้าผมด้วยดวงตาปรือๆ
“ว่าไง… กูจะกลับแล้ว พรุ่งนี้มีเรียนเช้า” ผมลูบหัวนานาเบาๆ มือเรียวเอื้อมมาแตะหน้าผมแล้วลูบเบาๆเช่นกัน ผมมองดวงตากลมๆของคนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ก่อนจะเบือนหนีมันเล็กน้อย
จูบนั่นยังติดตาผมอยู่เลย … มันบ่งบอกว่าผมทำผิดต่อนานาขนาดไหน …
“ขอโทษนะ … หน้าเป็นรอยเลย” ร่างบางลูบหน้าผมอยู่แบบนั้นก่อนจะหลับตาลงแล้วน็อคหลับไปอีกครั้ง ผมหัวเราะออกมาเบาๆกับท่าทีของคนตรงหน้าแล้วกระชับผ้าห่มให้ร่างบางเบาๆ
ต่อให้ไม่ขอโทษ … กูก็ไม่เคยโกรธอยู่แล้ว
ผมลุกขึ้นยืนพลางบิดขี้เกียจเล็กน้อยแล้วเขียนกระดาษโน้ตวางไว้บนหัวเตียงร่างบางก่อนจะปิดไฟแล้วเดินออกไปจากห้อง ปิดล็อคประตูบ้านให้นานาเสร็จสรรพ รวมถึงเช็คประตูหน้าต่าง … คุณน้ากับคุณอาไม่กลับบ้านเป็นเดือนแบบนี้ ปล่อยให้นานาอยู่บ้านคนเดียวมันก็อันตรายอยู่หรอก … แต่ถ้าผมอยู่ด้วย … มันจะอันตรายขึ้นรึเปล่าวะ …
บ้าเอ้ยทะเล … ถ้ามึงควบคุมอารมณ์หน่อย มึงก็ไม่ต้องมารู้สึกผิดแบบนี้หรอก!!!
ผมอยากจะปกป้องนานา อยากจะดูแลมัน ... ไม่ใช่อยากทำให้มันแปดเปื้อน ... ไม่รู้ว่านานาจะคิดยังไง แต่ผมมักจะคิดมากกว่านานาเยอะเกินไปเสมอ ... นั่นอาจจะเป็นจูบแรกของนานาก็ได้ ... จูบแรกที่เก็บไว้ให้คนที่มันรัก ... แต่ผมดันไปขโมยมันมาดื้อๆเหมือนแมวขโมยก้าง ...
จะว่าไป ... พรุ่งนี้หลังเลิกคลาสพาไปเลี้ยงไอศกรีมไถ่โทษก็แล้วกัน ... หรือจะน้ำปั่นดีนะ ...
*
วันนี้ผมมีเรียนเช้า ไม่ใช่เช้าธรรมดา … มันเช้ามาก เช้าขนาดที่หลายๆคนยังไม่ลุกจากที่นอนซะด้วยซ้ำ … เพราะวันนี้อาจารย์นัดเช็คโปรเจคของคลาสตั้งแต่หกโมงเช้า ให้ทายสิ … ว่าสภาพแต่ละคนจะเป็นยังไง
“โอยยย โอยยยยยยย ง่วงโว๊ยยยยยยยย!!!!!!” ไอ้จอมทัพร้องงอแงอยู่ที่พื้นพลางนอนกลิ้งไปมา ในขณะที่ไอ้ภูมิเพื่อนที่คณะนั่งฟังไอพอดอยู่ข้างๆ แล้วก็ไอ้เจวานที่นั่งกุมขมับ … ผมนั่งท้าวคางมองกระดานวาดแบบของตัวเองและเพื่อนก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
หัวข้อวาดแบบเมื่ออาทิตย์ที่แล้วคือ วงรี … วาดตามจินตนาการ 1 รูป สเกตเงา 1 รูป … ไอ้คนปกติมันก็วาดของมันไป ลูกรักบี้ หน้าคน คิตตี้ สนู๊ปปี้ เอาให้มันออกมาเป็นวงรี … ในขณะที่ของไอ้จอม …
รูปจินตนาการรูปไข่ …
รูปสเกต … รูปชักโครก?! ...
ให้ตายเถอะ … ไอ้เวรนี่ไปนั่งไล่แสงเงาในห้องน้ำเนี่ยนะ!!!
มันอ้างว่ามันคือศิลปะครับ - - ... ศิลปะกับฟิลต้องมาพร้อมกัน...
“ทำไมต้องให้กูตื่นเช้าขนาดนี้วะ ให้ตาย” ไอ้ภูมิบ่นอุบอิบแล้วลุกขึ้นยืนเหมือนซอมบี้ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผม
“เฮ้ยไอ้ทะเล!!!! หน้ามึงไปโดนอะไรมาวะ!!!” แล้วมันก็แหกปากซะดังลั่นห้อง ไอ้จอมที่ว่านอนกลิ้งอยู่ที่พื้นกระเด้งตัวขึ้นมายืนจ้องหน้าผม ในขณะที่ไอ้เจวานเงยหน้าขึ้นมามองนิ่งๆอึ้งๆ
“นี่มันรอยมือนี่หว่า? มึงไปโดนใครตบมา!!! ห๊ะ?” ไอ้จอมทัพจับหน้าผมแล้วพลิกดู ผมหัวเราะเหอะๆในลำคอพลางนึกไปถึงคนที่ฟาดฝ่ามือลงบนหน้าผม แต่ไม่ยักจะทำให้ผมโกรธ … หมอนั่นหงุดหงิดขนาดนั้น เพราะว่าผมไม่เชื่อใจมัน
นานาก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ…
“ไม่มีไร …” ผมว่า ไอ้สามตัวทำตาปริบๆมาเหมือนอยากรู้ แต่ใครก็สู้ไอ้จอมไม่ได้หรอก … ไอ้เวรนี่เซ้นต์ไวอย่างกับอะไรดี
“ทะเลาะกับนานาอีกแล้วหรือไง?” ไอ้จอมเลิกคิ้ว ส่วนไอ้ภูมินี่อ้าปากค้างไปแล้ว
“นานานี่คือคนสวยที่มานั่งเฝ้าไอ้ทะเลใช่มั้ยวะไอ้จอม *0*” ไอ้ภูมิทำตาปิ๊งๆก่อนจะมองมาทางผม ผมเลิกคิ้วนิดหน่อยแล้วหันไปมองไอ้จอม ไอ้จอมพยักหน้าหงึกหงัก
“อย่าแม้แต่คิดเชียวไอ้สัดภูมิ =_= กูแสกหน้ามึงแน่ถ้าคิดจะแตะนานาอ่ะ สาดดด” ห่ะๆ … ไอ้เวรนี่ทำโหด
“ทะเลาะกันแรงเหรอวะ?” ไอ้จอมถาม ผมพยักหน้า ไอ้จอมมักจะจริงจังตลอดเวลาพูดถึงนานา แม้เวลามันเจอหน้ากันจะทะเลาะกันบ้านแตกก็เถอะ ผมยังจำได้อยู่เลย ตอนก่อนที่ผมจะไปอังกฤษ ไอ้จอมเคยทะเลาะกับนานาถึงขั้นจะเผาบ้าน … และนั่นมันแบะเบาะมากสำหรับจอมและนานา
แต่นี่แรงที่สุดเท่าที่ผมกับนานาเคยทะเลาะกันมาเลยมั้ง
“ไม่แปลกนี่มึง =_= แฟนกันทะเลาะกันเรื่องปกติ” ผมหันขวับไปหาไอ้ภูมิทันที
“ไม่ใช่แฟน … แค่เพื่อน” ผมพูดเสียงนิ่ง … ไอ้ภูมิงี้ถอยหลังกรูดไปหลบหลังไอ้เจวานอย่างรวดเร็ว ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้าตาน่ากลัวออกไปรึเปล่า แต่การที่บอกว่าผมเป็นแฟนนานามันทำให้นานาเสียหาย เพราะยังไงเราก็เป็นแค่เพื่อนที่สนิทกันมากๆซะมากกว่า
“แหมๆไอ้สัด เพื่อนก็เพื่อน ไม่เห็นต้องทำหน้าเหมือนจะฆ่ากูอย่างงั้นเลย T__T”
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันหน้ามองกระดานวาดแบบอีกครั้ง รูปที่ผมวาดเป็นรูปที่ดูไม่ออกว่าเป็นรูปอะไร เหมือนจะเป็นรูปร่างคน แต่มองไปมองมาก็เหมือนแมวตัวรีๆ … ผมตั้งใจวาดเขาขึ้นมา … ใช่ … นานานั่นแหละ
กะว่าหลังโปรเจคจะให้เป็นของขวัญ
“ทำอะไรก็ทำให้มันชัดหน่อยนะมึง” ไอ้จอมตบไหล่ผมก่อนจะลงไปนอนกลิ้งที่พื้นต่อ ผมขมวดคิ้วกับประโยคนั้นแล้วมองไปที่รูปอีกครั้ง … เพราะแคร์มากเลยไม่อยากทำให้เสียใจ เพราะห่วงมากเลยไม่อยากทำให้เจ็บ
“นี่มันยังชัดไม่พอเหรอวะ”
จะต้องทำยังไงถึงจะชัดกว่านี้ล่ะ … ว่ากูเป็นห่วงมันมากขนาดนี้น่ะ …
“เฮ้อ … อย่าว่าแต่มึงเลยทะเล … กูก็เครียดจะตายอยู่แล้วววววว อ๊ากกกกกกก!!!” ผมมองไอ้คนที่นอนกลิ้งที่พื้น ไอ้จอมเปลี่ยนอารมณ์เร็วโคตรๆ จะว่าไปสองสามวันนี้ผมไม่ค่อยได้เจอหน้ามันเพราะมัวแต่ไปขลุกอยู่กับนานา
“เครียดไรวะ? อย่างมึงมีหรือต้องเครียด” ไอ้เจวานถามไอ้จอม ผมแทคมือไอ้เจวานไปที
ชีวิตอย่างไอ้จอมน่ะเหรอมีหรือต้องเครียด แม่งคำถามโดนชิบ
“โหย พวกมึงไม่เข้าใจกู!!!!!!! ไม่เข้าใจเลยยยยยยยย T____T”
"เหอะ กูเห็นแม่งเครียดตั้งแต่เมื่อวานละ สาดดด" ไอ้ภูมิส่ายหัวก่อนจะเดินออกไปสูบบุหรี่นอกห้อง
“เรื่องคนที่มึงเตะบอลใส่หรือไง” ผมโพล่งออกไป ก็เห็นจะมีแต่ไอ้ตัวเล็กนั่นคนเดียวที่ไอ้จอมมันดูจะสนใจตามตื้อเป็นพิเศษ ถึงมันจะเป็นเดือนคณะ แต่แบบ … ผมไม่เคยเห็นมันจีบใครจริงๆจังๆนะ … รายนี้รายแรกเนี่ยแหละ ถึงจะจีบแบบน่าเกลียดหน่อยก็เถอะ
“โหยยยย จี๊ดเลยไอ้สัด จี๊ดดดดดดด นี่สิถึงจะเรียกว่าเพื่อนซี้” ไอ้จอมลุกขึ้นมานั่งบนโต๊ะพลางแทคมือกับผม ผมไม่แทคกลับ ปล่อยให้มันเก้อแบบนั้นน่ะแหละ
“กูทำสารพัดเลยนะเว้ย แต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะชอบกูกลับเลยซักนิด T^T” ผมพยักหน้า
ถ้าเขาชอบมึงก็บ้าแล้ว … ก็ดูมึงสิ -_- เตะบอลอัดตัวเล็กๆนั่นทุกเย็น …
พวกผมนั่งคุยกันซักพักอาจารย์ก็เข้ามาเช็คงาน และมันจะไม่อะไรเลยถ้าแม่งจะเช็คแค่สิบนาที ไอ้จอมนี่แหกปากลั่นตึกบอกว่าแล้วจะเรียกกูมาทำไมเช้าขนาดนี้ กว่าจะเข้าคลาสต่อไป นู่น … บ่ายสอง … พวกผมก็เดินเล่นนอนเล่นแถวนี้ไปนั่นแหละ
‘ตี๊ด ตี๊ด’ เสียงข้อความเข้าทำให้ผมต้องควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา เบอร์ที่คุ้นเคยและชื่อปรากฏอยู่บนหน้าจอพร้อมข้อความสั้นๆได้ใจความ
‘ที่เขียนไว้เมื่อวานว่าจะมารับอ่ะ ไม่ต้องมานะ เดี๋ยวไปหาที่ม.’
ผมปิดโทรศัพท์แล้วเก็บเข้ากระเป๋าก่อนจะวิ่งตามพวกไอ้จอมไปกินข้าวที่โรงอาหาร จะว่าไปผมยังไม่เคยไปมหา’ลัยของนานาเลยซักครั้ง รู้เพียงแค่ว่ามันเรียนวิศวะ จะว่าไปคุณพ่อของนานาก็เคยพูดไว้บ่อยๆว่าอยากให้ลูกเป็นวิศวกร เหอะ ผมอยากจะขำ ให้ตายเถอะครับพ่อ … ตัวเรียวขนาดนั้นให้เป็นวิศวะ … ดีไม่ดีเป็นลมตายก่อนสร้างตึกพอดี
“เออ ไอ้จอม … มึงรู้จักร้านไอศกรีมที่ดังๆหน้าม. ป่ะวะ?” ผมถามไอ้จอมทัพ มันหันมาทำหน้างงๆก่อนจะร้องอ๋อ
“รู้จัก แต่กูไม่เคยกินว่ะ เห็นเขาว่าอร่อย … ทำไม สนใจเหรอไอ้น้อง เดี๋ยวพี่พาไป แถวนี้พี่เซียน” ไอ้จอมอวยตัวเองใหญ่ ผมส่ายหน้าให้กับความบ้าของเพื่อน
“ใครน้องมึง” ไอ้เจวานตอบแทนผม ผมยกนิ้วให้มัน … อันที่จริงถ้าเรื่องนิสัยผมกับไอ้เจวานจะเข้ากันได้ดี แต่ในขณะที่เรื่องความเกรียนล่ะก็ต้องไอ้จอมทัพกับไอ้ภูมิ มันเข้ากันได้
“มึงไง ไม่เจียมบอดี้นะน้อง …” มือหนาของไอ้จอมชี้หน้าไอ้เจวานแล้วเดินต่อ
“ตกลงมึงจะพากูไปใช่ป่ะจอม?” ผมย้ำอีกครั้ง ไอ้จอมพยักหน้าหงึกหงักแล้วร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี “ลูกผู้ชายห้ามคืนคำนะไอ้สัด…”
“เออ!!! ไม่คืนคำเว้ย!!! เชี่ยนี่เน้นจังนะ!”
#8220;นานามาด้วยนะมึง”
“ว่าไงนะ!!!!!!!! =[]=!!!!”
| 
กลับไปหน้าหลักของบทความ
แจ้งเนื้อหาในตอนไม่เหมาะสม
ตอนก่อนหน้า | 
] [ 
บันทึกเป็น Favorite ] [ 
[ IP : 115.87.215.31 ] 
ส่งข้อความลับ
I love super junior
ความคิดเห็น