0:01
NANA
ผมนั่งซ้อนท้ายจักรยานหลังจากที่ทะเลปั่นออกมาห่างจากหน้ามหา’ลัยที่ทะเลเรียนอยู่ได้พอสมควร แต่ฟ้าดันกลั่นแกล้ง!!!! ฝนตกอย่างกับฟ้ารั่วลงมาและผมเป็นประเภทไม่ถูกกับน้ำ!!! ผมกอดเอวทะเลแน่นแล้วซุกหน้าไปกับแผ่นหลังกว้าง ทะเลรู้อยู่แล้วว่าผมไม่ชอบฝน
“ทนนิดนึงนะ จะถึงบ้านแล้ว” ร่างสูงปั่นติดสปีดเต็มที่ ผมก้มหน้าแล้วมองไปถนนคอนกรีตที่ค่อยๆเลื่อนไป พลางยิ้มเล็กๆ … ทะเลกลับมาแล้ว กลับมาอยู่กับผม ผมติดทะเลอย่างกับอะไรดี พอทะเลมาบอกว่าจะไปเรียนที่อังกฤษ ผมแทบจะช็อคตายคาที่ไปซะตรงนั้น
ทะเลคอยปกป้องผมเสมอเวลาที่ผมโดนแกล้ง ในขณะที่ไอ้จอมเพื่อนเฮงซวยมันชอบแกล้งผม ยังจำได้อยู่เลยตอนเด็กๆ ไอ้จอมทัพ มนุษย์ผู้น่าเกลียดมันเอากางเกงพละผมไปซ่อน ทะเลถอดเสื้อตัวใหญ่ของเขาให้ผมใส่และมันปิดช่วงล่างได้พอดี นับตั้งแต่ตอนนั้นผมก็ติดทะเลแจ และเช่นกัน … ผมโคตรเหม็นขี้หน้าไอ้จอมทัพเลย
คิดแล้วก็โมโหนะ เป็นเพื่อนภาษาหมารึไง ทะเลไปอังกฤษตั้ง 5 ปี แต่มันเรียนอยู่ที่ไทย แม้แต่จะโผล่หน้ามาให้ผมเห็นก็ยังไม่เคย!!! พอเจอกันวันเดียวก็มาใส่ไฟซะได้ -_-+ น่าฆ่าทิ้งชะมัด!!! ติดที่ว่าพวกเราสามคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ไม่งั้นผมปาดคอไอ้จอมปลวกนั่นทิ้งแม่งแล้ว!!!!
จักรยานหยุดนิ่งที่หน้าบ้านผม อันที่จริงผมก็แค่เดินไปไขกุญแจเข้าบ้านอาบน้ำแล้วก็นอน แต่วันนี้มีทะเลอยู่ข้างๆ ผมก็แค่ต้องการเรียกร้องความสนใจ แค่อยากรู้ว่าทะเลยังเป็นผู้ชายที่ยังอยากปกป้องผมอยู่หรือเปล่า … ผมแกล้งทำว่าตัวสั่นเพราะหนาว จริงๆก็หนาว แต่ไม่หนาวถึงขนาดสั่นหรอกนะ
พอทะเลเห็นแบบนั้น ไม่ต้องถามซักคำร่างสูงก็อุ้มผมลงจากจักรยานแล้ววางผมลงที่หน้าบ้าน กุญแจอยู่ในกระเป๋ากางเกง ผมไม่หยิบ
“กุญแจล่ะนานา”
“ยะ … อยู่ในกระเป๋า” ผมกอดตัวเองเอาไว้พลางนึกขึ้นได้ … เมื่อกี้แกล้งทะเลว่าปวดท้องนี่หว่า
ทะเลเดินเข้ามาใกล้ตัวผมก่อนจะล้วงมือเข้าไปกระเป๋ากางเกง ร่างสูงคว้ากุญแจออกมาได้แล้วไขเข้าไปในบ้าน แต่ก่อนที่จะได้ขยับตัวไปไหนผมก็คว้าเสื้อของทะเลเอาไว้แล้วก็เหมือนเดิมครับ
มารยานิดหน่อย ^^
“โอ๊ยย” ผมทำท่าจับท้องแล้วจะทรุดลงที่พื้น ทะเลปราดเข้ามาคว้าเอวผมไว้ ผมจิกเสื้อร่างสูงไว้แน่นพลางเงยหน้าขึ้นไปมองทะเล ต่อให้เป็นทะเลก็เถอะ จะอดใจอยู่แค่ไหนกันเชียวในเมื่อผมสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกน้ำขนาดนี้ : )
“ปวดมากมั้ย” ทะเลพูดแค่นั้นแล้วช้อนตัวผมขึ้นด้วยแขนแกร่ง ร่างสูงผลักประตูบ้านให้ปิดลงก่อนจะพาผมขึ้นไปที่ห้องนอน วางผมลงบนเตียงทั้งๆที่เปียกแบบนั้น ทะเลทำท่าจะละออกไป ผมไม่รอช้าคว้าคอทะเลเอาไว้พลางบ่นอุบอิบ
“ยังไม่หายปวดเลย” ริมฝีปากผมคลอเคลียอยู่ข้างหูทะเล ร่างสูงทำเพียงแค่ผลักผมออกแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ผม พร้อมทั้งเดินผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาคลุมตัวผมไว้
ผมส่งเสียงจิ๊อย่างขัดใจ … เพราะทะเลเป็นแบบนี้ไง ผมถึงได้ต้องเก็บเขาไว้คนเดียว!!!! ผมไม่ได้ต้องการความเป็นห่วงจากทะเลแล้วเพราะผมดูแลตัวเองได้!!! 5ปีที่ทะเลไม่อยู่ผมเปลี่ยนไปเยอะ!!!!
ผมแข็งแกร่งมากกว่าที่ทะเลคิดซะด้วยซ้ำ!!!
“ไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวจะเป็นหวัด … กูลงไปต้มน้ำอุ่นกับเอายาข้างล่างก่อน” พอพูดเสร็จทะเลก็เดินหายไปเลย ไม่รอให้ผมได้ท้วงอะไร ผมทุบหมัดลงบนเตียงด้วยความหงุดหงิด
แต่นี่อะไรวะ!!! เมื่อไรจะรู้ซักทีทะเล!!!! ที่ยั่วเนี่ย ก็เพราะอยากให้มึงสนใจรู้มั้ย!!!! แล้วท่าทางเย็นชานั่นมันอะไรกันอ่ะ!!! โว๊ยยย!!!!
หงุดหงิดนะ!!!!! โถ่เว้ย!!!!!!!! ไม่อาบแม่งแล้วน้ำอ่ะ กูเปลี่ยนชุดแล้วนอนเลยแล้วกัน!!!!
*
“ฮัดชิ้ว!!! ฮัดชิ้ว!!!”
“บอกให้อาบน้ำเมื่อวานก็ไม่เชื่อกัน … เป็นไงล่ะ หวัดแดก”
ผมนั่งอยู่ที่สระว่ายน้ำในมหา’ลัยของทะเลตั้งแต่เช้า วันนี้ทะเลมาซ้อมว่ายน้ำคนเดียว แล้วผมก็ต้องขาดเรียนวันนี้ทั้งวันเนื่องด้วยว่าไม่สบาย ปวดหัว มึนไปหมดแต่ก็ไม่ได้ถึงกับไข้ขึ้น เพราะทะเลนั่นแหละทำผมอารมณ์เสีย ผมเลยไม่อาบน้ำ เปลี่ยนชุดแล้วนอนแม่งทั้งหัวเปียกๆแบบนั้นเลย
“จะย้ำทำไมวะ!!!” ผมบ่นอุบอิบใส่ร่างสูงที่สวมเพียงแค่เสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขาสามส่วนสีขาว ทะเลย้ำแล้วย้ำอีกว่าไม่ให้ออกมาข้างนอกเดี๋ยวจะเป็นไข้แต่ผมไม่สน ก็ไหนๆวันนี้ทะเลจะมาซ้อมว่ายน้ำทั้งที ผมก็ต้องตามมาดู : )
“ยากับน้ำอยู่ในกระเป๋า … โจ๊กเมื่อเช้าก็กินแล้ว กินยาด้วย” ทะเลสั่ง ผมทำตามแต่โดยดี
ไม่ได้ชอบอะไรมากหรอกนะกับการเป็นหวัด น่ารำคาญชะมัด!!!
ทะเลถอดเสื้อออกแล้วถอดกางเกงสีขาวสามส่วนออกเผยให้เห็นกางเกงสีฟ้าที่อยู่ข้างในอีกชั้นที่ยาวพอๆกัน ผมเลิกคิ้วอย่างสงสัยกับซิคแพคที่ท้องของทะเล ไหนจะกล้าม หุ่นที่เพอร์เฟ็กต์กว่าเมื่อก่อน จำได้ว่าเมื่อก่อนหมอนี่มีแค่หน้าท้องแบนๆ
“หุ่นดีขึ้นนะเรา ฮ่าๆ” ผมหัวเราะร่าแล้วนั่งไขว่ห้าง ทะเลหันมามองหน้าผมนิ่งๆ
“ทำไม อิจฉาหรือไง” แถมยังพูดจากวนตีนใส่ด้วย!!! ผมส่ายหน้าแล้วไล่ทะเลลงน้ำไป ถุย อิจฉาไรอ่ะ!!!! ไม่อยากให้คนอื่นมาเห็นต่างหาก!!!
ทะเลยิ้มบางๆแล้วลงไปซ้อมว่ายน้ำแต่โดยดี ผมหันไปคว้ากระเป๋าเป้ของทะเลแล้วหยิบยากับน้ำออกมากิน พลางมองเลยไปเห็นผู้ชายร่างสูงหน้าตาดีโคตรๆคนหนึ่งนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ชั้นบนสุดของแสตนด์
เขาเป็นใครผมไม่สน แต่ยังไงทะเลของผมก็หล่อสุด : )
ผมนั่งดูทะเลว่ายน้ำไปซักพัก จู่ๆก็มีผู้ชายสองคนเดินผ่านทางสระว่ายน้ำ เถียงกันงุ้งงิ้งเสียงดัง ผู้ชายตัวเล็กๆตากลมๆที่เดินอยู่ด้านหน้าทำท่าไม่พอใจไอ้คนตัวสูงที่วิ่งตามหลังมา แค่เห็นกลุ่มผมสีดำสนิทเท่านั้นแหละ ผมก็เกิดอาการคันตีนขึ้นมาทันที
ไอ้จอมปลวก!!!!!
ไม่รู้ว่าสองคนนั่นทะเลาะอะไรกันแต่ดูไอ้ตัวเล็กนั่นจะโกรธไอ้จอมทัพเอามากๆ ผมนั่งท้าวคางแล้วดูสถานการณ์ต่อไป เด็กนั่นหันมาเห็นผมพอดิบพอดี ผมเลิกคิ้ว … เด็กเมื่อวานที่มากับไอ้จอมนี่หว่า
ก่อนไม่ทันไรเท้าเล็กๆนั่นจะถีบไอ้จอมทัพร่วงลงสระอย่างไม่ปราณี!!!!!!! พอเห็นแบบนั้นผมก็ระเบิดพลังเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นจนทะเลที่ว่ายน้ำอยู่ถึงกับชะงักกึกที่กลางสระ!!!
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!! ไอ้โง่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
สระใจจริงจริ๊ง 5555555!!!!
ไม่เคยสะใจอะไรขนาดนี้ในชีวิตแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ!!!!!!
ผมหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง ปวดท้องไปหมด ความแค้นที่สั่งสมมานานตั้งแต่เด็กกำลังจะถูกส่งผ่านไปให้ไอ้เด็กนั่นแก้แค้นแทน ว่างๆผมอาจจะไปเป็นพันธมิตรกับหมอนั่นก็ได้นะ น่ารักจริงๆ :)
“แอลว่า!! กูเปียกหมดแล้วนะโว๊ยยย!!!!” ไอ้ปลวกตะโกนด่าไอ้เด็กตากลมโตนั่น ยิ่งเห็นมันหัวเสียผมยิ่งสะใจหัวเราะมากเข้าไปอีก ไม่สนแล้วว่าภาพพจน์จะเสีย รู้แค่ว่ากูสะใจเป็นพอแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
“เงียบปากไปเลยนะไอ้แรด!!!! หัวเราะอะไรวะ!!!!” ไอ้จอมด่าผมใหญ่ แรดเหรอ ... เออกูแรดแล้วทำไม ไม่แคร์หรอกไอ้สัด!!!! ผมหัวเราะอย่างเดียวไม่สนใจอะไรทั้งนั้น หัวเราะแบบคนบ้า เหมือนได้ครองโลกทั้งใบเมื่อมองดูหน้าของไอ้ปลวกเวลาโมโห!!!
ดูสิๆ ขู่เป็นปลาบู่เชียว 55555555 … บวก
“หัวเราะคนโง่ไง!!! ฮ่าๆๆ จับหัวมึงดูสิ เขาจะทิ่มฟ้าแล้ว!!! ถ้ากูคือแรดของแท้ … มึงก็คือควายของจริงนั่นแหละไอ้จอมปลวก!!!!” ผมด่าไอ้เวรนั่นกลับ มันหันมาทำตาขวางใส่ แต่ไม่ทันไรไอ้ตัวเล็กที่ชื่อแอลว่านั่นก็หัวเราะขึ้นมา ผมหันไปมองอย่างอึ้งๆด้วยความน่ารักของรอยยิ้มเล็กๆ ในขณะที่ไอ้จอมทัพเองก็หันไปเหมือนกัน
แต่ก็อดที่จะด่าต่อไม่ได้จริงๆใช่มั้ยทะเลที่รัก ดูทะเลสิ … งงไปหมดแล้ว (น่าร๊ากกกก >w<) แต่ดูเหมือนทะเลเองไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไรหรอก ก็ผมด่าน้ำไหลไฟดับกับไอ้จอมทัพแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วนี่นา
“ไอ้โง่!!! ฮ่าๆๆ :P” ผมแลบลิ้นใส่ไอ้ปลวกที่ว่ายท่าลูกหมาตกน้ำอยู่อย่างอารมณ์ดี
จะว่าไป... นอกจากมันเป็นควายแล้ว มันยังเหมือนหมาอีกต่างหากอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!
“หึ!!! โง่ใช่มั้ย!!! มึงเป็นม่ายแน่คราวนี้น่ะ!!!” ผมยิ้มแล้วพยักหน้าอย่างกวนส้นตีน ก่อนจะมองร่างสูงของไอ้จอมทัพที่ว่ายน้ำไปหาทะเล ทะเลมองไอ้จอมงงๆก่อนจะหยุดว่าย แล้วจู่ๆไอ้ปลวกเวรนั่นมันก็กดทะเลของผมลงน้ำ!!!!!!!!
กร๊าซซซซซซซซซซซซซ!!!!!!!!!! กูจะพ่นไฟใส่หน้ามึง!!!!!!!!!!!!
“ไอ้จอมปลวกบ้า!!! ทำอะไร!!! เดี๋ยวทะเลหายใจไม่ออก ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ!!!” ร่างสูงของทะเลตะเกียกตะกายอยู่ใต้น้ำเหมือนคนหายใจไม่ออก ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ!!!!
ก่อนจะหาสิ่งที่จะทำให้ไอ้เวรนั่นหยุดทำร้ายคนของผม พลันสายตาก็ไปสะดุดกับรองเท้าแตะ ผมไม่รอช้าจัดการคว้ารองเท้าแตะที่สวมอยู่ปาใส่หัวไอ้ปลวกนั่นไปอย่างแรง!!!!!
“นี่แหนะ!!! เอาไปแดกซะ ไอ้จอมปลวก!!!!” ผมปาแม่งแม่นๆและสุดแรงเลยจริงๆ!!!!!
‘ผั่วะ!!!’ ทัชดาวน์!!!!! รองเท้าแตะโดนหัวไอ้จอมเต็มๆ
“เฮ้ย!!! เล่นหัวกูเลยเหรอ!!! ตายแน่ไอ้แรด!!!!” ไอ้จอมทัพปล่อยทะเลแล้วว่ายมาที่ขอบสระก่อนจะดันตัวมันขึ้นมาจากน้ำแล้ววิ่งมาหาผม ผมแลบลิ้นกวนส้นตีนใส่หมอนั่นไป!!!!
“เข้ามาเลยไอ้หน้าแย้!!! ไม่กลัวหรอกเว้ย!!!!” ร่างสูงปราดเข้ามาจะชกหน้าผม ผมไม่ยอมให้ไอ้เวรนี่ได้ชกผมหรอก ก็บอกแล้วไง ผมแข็งแกร่งกว่าที่ใครๆคิด!! ถ้าหมอนั่นเข้ามาผมถีบหงายแน่!!!
แต่ก่อนที่ไอ้จอมทัพจะวิ่งมาถึงตัวผม ไอ้เด็กแอลว่านั่นก็วิ่งเข้ามาแทรก มันยืนหันไปประจันหน้าจอมทัพอย่างไม่กลัว ในขณะที่ไอ้จอมเองก็อึ้งๆไป ผมมองอากัปกิริยานั่นด้วยความสงสัย จะเข้าไปซัดกับไอ้จอมอีกซักรอบด้วยซ้ำให้หายโมโหที่มันแกล้งทะเล!!!
“ไอ้จอม!!!!” ก่อนไม่ทันไรร่างสูงด้านหลังจะเดินผ่านผมไปพร้อมกับหมัดหนักๆที่สวนเข้าที่มุมปากของไอ้จอมปลวกนั่นจนมันเซไปข้างหลัง!!!! ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
ทะเล!!!!
“เฮ้ย!!! มึงต่อยกูทำไมเนี่ย!!!” ไอ้จอมอึ้งไป … เพราะปกติทะเลไม่ชอบใช้กำลังเลยด้วยซ้ำ!!
“มึงจะทำร้ายนานาก่อน!!!” ร่างสูงของทะเลตะคอกเสียงดังด้วยความโมโห ผมเดินไปหลบหลังทะเลแล้วยิ้มบางๆให้กับความเป็นห่วงที่ทะเลมอบให้ซะจนมากมายมหาศาล ไอ้ปลวกมันมองมาที่ผม ผมแลบลิ้นใส่หน้าไอ้จอมเพื่อจะกวนตีน ผมไม่ถูกกับมัน ไม่ชอบขี้หน้า
แต่ก็ไม่ได้อยากให้ทะเลทะเลาะกับจอมหรอกนะ : ( !!!
ไม่ทันไรไอ้จอมก็ปราดเข้ามาชกหน้าทะเลจนหัน!!!! ผมมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ!!!!!
“ทะเล!!!” ทะเลโดนชกจนเลือดออก ผมพยายามจะเข้าไปห้าม แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!!!! ไอ้จอมชกทะเลแรงมากจนทะเลเซมาชนผม แรงหนักๆนั่นทำให้ผมที่ยืนอยู่ริมขอบสระร่วงลงน้ำไปอย่างไม่ทันตั้งตัว!!!!!!
ผมเบิกตากว้างแล้วพยายามดันตัวเองขึ้นมาจากน้ำ พลันความกลัวก็แล่นเข้าสู่จิตใจ ผมร้องไห้แล้วพยายามกวาดน้ำให้ตัวเองลอยขึ้นมา แต่กลับสำลักน้ำเข้าไปหลายอึกแล้วจมไปมากกว่าเดิม ทะเลช่วยด้วย!!! ผมร้องในใจแบบนั้น ทะเลเองก็รู้ว่า…
ผมว่ายน้ำไม่เป็น!!!!!
“เฮ้ย!!! หยุดนะ!!! ได้ยินมั้ย นานาตกน้ำ!!!” เสียงเล็กของแอลตะโกนดังลั่น น้ำที่เข้าคอผมมันเยอะจนพูดออกไปไม่ได้ รู้เพียงแค่ว่าผมต้องพยายามหายใจ ผมหายใจเอาน้ำเข้าปอดจนสำลัก พลันจู่ๆร่างของใครบางคนก็กระโดดลงมา!!! เขาพยายามจะช่วยผมให้ขึ้นจากน้ำแต่สัญชาติญาณของคนจมน้ำคือเอาตัวรอด!!! ผมคว้าหมอนั่นไว้แล้วล็อคแน่นด้วยความกลัว ก่อนจะสำลักน้ำเข้าไปจนแสบไปหมดแล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีกต่อไป …
*
“อือ…” ผมขยับตัวเล็กน้อยเพื่อไล่ความเมื่อยก่อนจะหาววอดๆเหมือนนอนมานานมากๆ บิดซ้ายบิดขวายืดแขนยาวเหยียดเหมือนแมวบิดขี้เกียจซักสองสามที แสงที่ลอดมาจากมู่ลี่ทำให้ผมต้องหยีตาเล็กน้อยเพื่อปรับแสง พลางเบิกตาโพลงแล้วจับดูร่างกายตัวเองว่ายังครบ 32!!! ผมยังไม่ตาย!!!! ก่อนจะลุกพรวดขึ้นมาแล้ว… ทำหน้าบูดเหมือนโลกนี้ไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง ... : ( !!! โอ๊ยยยยยยยยยย ผมเกลียดโรงพยาบาลโว๊ย!!!!!!!!!!!! แค่เห็นห้องสีขาวสะอาดตา กลิ่นยาตลบอบอวล ดูแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นโรงพยาบาล แถมยังเข็มน้ำเกลือที่จิ้มเจาะทะลวงแขนนี่อีก!!! บ้าเอ้ย!! ผมไม่ชอบการอุดอู้อยู่ในห้อง ผมเกลียดการเป็นคนป่วย!!! ผมเตรียมกระชากสายน้ำเกลือออกเพื่อที่จะลงจากเตียงแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับบ้าน แต่เสียงฝีเท้าที่หยุดลงหน้าประตูห้องทำให้ผมชะงักแล้วกระถดตัวกลับมานั่งบนเตียงด้วยความเร็วแสง!! … อาจจะเป็นทะเล … “นานา” จู่ๆประตูหน้าห้องก็ถูกเปิดขึ้น ร่างสูงของทะเลในชุดเสื้อยืดสีขาวสะอาดตากับกางเกงยีนส์สีซีดทำท่าเหมือนตกใจแล้ววิ่งเข้ามากอดผมจนเซ ผมชะงักกับอ้อมกอดของทะเลแล้วซุกหน้าเข้าไปที่ไหล่กว้างนั่นอีก ทะเลตัวหอมจัง … แต่งตัวหล่อด้วย ><! ร่างสูงลูบหัวผมสองสามทีก่อนจะถอนกอดออก ผมพยายามจะยื้อกอดนั้นไว้แต่ก็ต้องปล่อยไป ความจริงอยากให้ทะเลกอดนานกว่านี้!! ก็นานๆทีจะกอดกันนี่นา ทะเลลูบแก้มผมเบาๆแล้วมองหน้าผมเศร้าๆ ผมมองดวงตาสีดำสนิทของร่างสูง อยากจะเอื้อมมือไปจับแก้มทะเลให้ฉีกยิ้ม แต่ก็ต้องชะงักกับคำที่ทะเลเปล่งออกมา “ขอโทษนะ” ผมเลิกคิ้วสูง … ขอโทษทำไม? “ทะเล…” “หลับไปตั้ง 2 วันเพราะกู … นึกว่าจะเสียมึงไปแล้ว” ทะเลกอดผมอีกครั้งแล้วซุกหน้าลงกับไหล่ของผม ผมชะงักค้างไม่ใช่เพราะตัวเลข 2 ที่บ่งบอกว่าผมนอนกินบ้านกินเมือง แต่เป็นเพราะลมหายใจอุ่นๆของทะเลที่เป่ารดลงที่คอต่างหาก =////= เขินอ่ะ!!!! “ไม่ต้องขอโทษหรอกน่า” ผมยิ้มแก้มแทบปริกับสิ่งที่ทะเลกำลังทำอยู่ แม้ว่าผมจะยั่วทะเลบ่อยก็เถอะ แต่ร่างสูงมีอันผละผมออกได้ทุกเวลา ไม่เคยมีมาซุกหล่งซุกไหล่อะไรแบบนี้หรอกนะ!!! ยังไงทะเลของผมก็ไม่ผิดอยู่แล้ว … ไอ้จอมปลวกนั่นสิผิด!!!!! “กูมันแย่เองอ่ะ” ทะเลยังคงตัดพ้อต่อว่าตัวเอง ผมยิ้มบางๆให้กับกลุ่มผมสีดำสนิทนั่นแล้วใช้มือข้างขวาจับคอทะเลเอาไว้แล้วบีบเบาๆคลายเครียด ผมรู้ว่าทะเลไม่ได้ตั้งใจ อารมณ์ลูกผู้ชายมันคงพาไปนั่นแหละ แม้ผมเองก็ยังมีความเป็นมนุษย์กลัวตาย หวังลึกๆว่าทะเลจะลงมาช่วยก่อนที่ผมจะหลับไป แต่ถ้าเป็นผมชกกับไอ้จอม ผมก็คงไม่ยอมแพ้ไอ้หน้าหนอนนั่น!! ทะเลถอนกอดออกแล้วทำหน้าเศร้า ผมเอื้อมมือไปจับแก้มสองข้างของมันแล้วยืดออก ทะเลยิ้มแล้วหล่อมากกกกก!!!! ร่างสูงเอื้อมมือมาดึงผมออกจากการดึงแก้มแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย ทะเลจับมือผมไว้พลางบีบมือผมแน่น ดูหน้าทะเลสิ คิ้วขมวดเครียดจนรอยตีนกาจะขึ้น!!! ผมเลยโยกมือทะเลไปมาอย่างอารมณ์ดี ^^ ดีใจที่ได้ตื่นขึ้นมาเห็นหน้าทะเลเป็นคนแรก!!! : ) “รู้มั้ยกูตกใจแค่ไหนที่มึงไม่ฟื้นขึ้นมา จนต้องแบกมาโรงพยาบาลถึงได้รู้ว่าน้ำท่วมปอด … แทบทรุดเลยว่ะ จริงๆ” ร่างสูงพูดนิ่งๆแต่หนักแน่น ผมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างมาก! ถ้าเป็นทะเลจมน้ำผมก็กลัวเหมือนกัน กลัวมากถึงมากที่สุด กลัวกว่าที่ตัวเองต้องจมน้ำอีกด้วยซ้ำ! แล้วก็กลัวมากถ้าทะเลไม่ฟื้นขึ้นมาเร็วๆ ผมคงเหงา! “ก็ฟื้นมาแล้ว!!! อย่ามาดราม่านะมึง!!” ผมจับเสื้อร่างสูงเอาไว้ ผมชอบจับเสื้อทะเล … มันทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าผมกำลังจะได้รับการปกป้อง “ผายปอดไปตั้งหลายรอบก็ไม่ยอมหายใจ … ใจหายว่ะตอนนั้น … แล้วนี่หิวมั้ย?” ทะเลถามผมเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความห่วงใย ผมพยักหน้าแล้วมองตามกับข้าวหอมฉุยในถุงนั่นไปอย่างอารมณ์ดี ทะเลเดินไปเทกับข้าวใส่จานที่โต๊ะด้านหน้านั่น ผมยิ้มหวานให้กับสิ่งที่ทะเลกำลังทำ ก่อนคำๆนึงจะแล่นเข้ามาในหัวเหมือนเพิ่งจะรู้สึกตัว “ผายปอดไปตั้งหลายรอบก็ไม่ยอมหายใจ” … ผายปอด ผายปอด ผายปอด!!!!? ผายปอด = ปากแตะปาก ปากแตะปาก = จูบ จูบ จูบ! จูบเหรอ!!!!!!!!!!!! O////O!!!! ผมมองไปที่แผ่นหลังกว้างของทะเลอย่างพูดไม่ถูกก่อนจะหยิบหมอนขึ้นมาแล้วกัดหงับมันลงไปด้วยความเขิน หน้าร้อนจนจะทอดไข่ดาวได้ ผมบิดเร่าๆอยู่บนเตียงคนไข้พลางกระพริบตาปริบๆแล้วมองทะเลนิ่งๆ ก่อนจะก้มหน้าหลบแผ่นหลังนั่นแล้วทุบเตียงเบาๆ จากเบา กลายเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ มือของผมกำหมอนไว้แน่นพอๆกับฟันที่กัดจนหมอนแทบขาด!!! นั่นมัน … จูบแรกของผมเชียวนะ >///<!!! แต่เดี๋ยวก่อนนะ … ทำไมจูบแรกของผมถึงไม่รู้สึกตัวล่ะ!!!!!!!!! อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!
| 
กลับไปหน้าหลักของบทความ
แจ้งเนื้อหาในตอนไม่เหมาะสม
ตอนก่อนหน้า | 
] [ 
บันทึกเป็น Favorite ] [ 
[ IP : 115.87.215.31 ] 
ส่งข้อความลับ
ความคิดเห็น